ΑΛΗΘΕΥΟΝΤΕΣ ΕΝ ΑΓΑΠΗ (Μέρος 4ο): ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2005

Χριστός Ανέστη αγαπητοί αδελφοί και αναγνώστες! 

Εάν αντί του πασχαλινού χαιρετισμού "Χριστός ανέστη", σας γράφαμε "Θεός Λόγος ανέστη", δεν θα σας φαινόταν παράξενο, ίσως και βλάσφημο; Θα μας απαντούσατε ασφαλώς ναι. Γιατί; Διότι θα κηρύτταμε κακοδόξως ότι ο Κύριος δεν ανέστη με σώμα και ψύχη αλλά με την απλή θεία Υπόσταση...  Η ένωση της ψυχής και του σώματος (αδιάσπαστα με την Θεότητα) συντέλεστηκε κατά την Ανάσταση του Χριστού.   Βλέπετε πόση σημασία έχει ο δογματικός λόγος; Σημειώνουμε εδώ ότι ο υμνογράφος του Πασχαλινού Κανόνα είναι ο μέγας Δογματολόγος και Θεολόγος, Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. ΄

Δογματικό λόγο ονομάζουμε την επακριβή εξήγηση δογματικών αληθειών όπως το δόγμα της Αγίας Τριάδος και περί Υποστάσεων ή περί Χριστού κλπ. Ο απλός λόγος χρησιμοποιείται συχνά σε πανηγυρικούς λόγους Αγίων Πατέρων και ενίοτε στην υμνολογία της Εκκλησίας (ποοιητικός λόγος). Έτσι μιλούμε παραδείγματος χάριν για "προαιώνιον παιδίον" και "ο Θεός πάσχει", χωρίς να ισχύει ως δογματική πίστη της Εκκλησίας.

Αριστερά: Ο Θεάνθρωπος Χριστός εισέρχεται στον Άδη με την ψυχή που προσέλαβε ως άνθρωπος εν χρόνω. Δεξιά: Ο Θεάνθρωπος Χριστός "αναστάς από του Τάφου". Ένωση του νεκρού σώματος Του με την ψυχή Του. "Η του Κυρίου Ανάστασις σώματος αφθαρτισθέντος και ψυχής ένωσις ην. Ταύτα γαρ τα διαιρεθέντα." (Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός πρβλ. και Ιερό Πηδάλιο περί της εικόνας της Αναστάσεως του Χριστού)

Μήπως κάποιοι θεωρούν ότι δεν γνώριζε ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός πως είναι το ίδιο Πρόσωπο ο Υιός και Λόγος του Θεού με τον σεσαρκωμένο Υιό (Χριστό); Προφανώς ναι. Αλλά ο Άγιος και τη δογματική διδασκαλία διευκρίνισε και άψογα χειρίστηκε το δόγμα στην Υμνολογία διότι ως σεσαρκωμένος Υιός αναστήθηκε κατά την ανθρωπότητα δηλαδή με την ένωση της ψυχής Του με το σώμα Του.

Αντίθετα με τους ασεβείς Φατριαστές των Αποκρεών και Σχίστες του άρραφου χιτώνα του Χριστού, ο Άγιος Πατήρ Ιωάννης ο Δαμασκηνός διακηρύττει: "Μίαν ὑπόστασιν καὶ δύο φύσεις καὶ δύο γεννήσεις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ"! Προαιωνίως, ο Χριστός δεν είχε δύο φύσεις, δεν ήταν Σύνθετός Υπόστασις, αλλά απλή Υπόστασις, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ρωτάνε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Αττικής κ. Κοσμάς και οι Ορθόδοξοι αδελφοί "Υπήρχε Σύνθετη Υπόσταση (Χριστός) προαιώνια;" Σιγή ασυρμάτου... Πώς να παραδεχθούν τη δογματική βλασφημία (καταδικάζοντας ότι είναι προαιώνιος ο Θεάνθρωπος, καταλήγουν σε προαιώνια σάρκωση) στην οποία περιέπεσαν ενσυνειδήτως και μάλιστα χάριν εμπάθειας και προσωπικών επιδιώξεων;  Το χειρότερο όλων: Καταδικάζονται από την ίδια τους την πένα, όπως θα δούμε!

Κοροϊδεύουν οι φατριαστές, όσους ξεγέλασαν ή τους ακολουθούν από άγνοια και πνευματική νωθρότητα. Ισχυρίζονται ότι στη Συνοδική Εγκύκλιο του 2005 "αναίρεσαι (δήθεν) παλαιότερα γραπτά του ο Θηβών κυρός Χρυσόστομος"! (στην σελίδα 3 της επίσημης μορφής που παραθέτουμε της Εγκυκλίου)  Δυστυχώς, πορεύονται με το ψέμα και την παραποίηση ως γνήσιοι Θεομπαίκτες. Τι όμως γράφεται στην σελίδα 3 της Συνοδικής Εγκυκλίου του 2005; Γράφεται "... Επί του κειμένου της Εγκυκλίου, αλλού προσετέθηκαν επεξηγήσεις επί τινών σημείων, προς αποφυγήν παρερμηνείας... ΑΙ ΟΠΟΙΑΙ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΙΝ ΕΠΕΦΕΡΟΝ ΕΠΙ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΑΥΤΉΣ"! Επομένως εφόσον δεν υπήρξε καμμία διαφοροποίηση στο δογματικό, πως αναίρεσαι τα γραπτά του ο Θηβών κυρός Χρυσόστομος;  Ξεμπροστιάζονται οι θεομπαίκτες. Οι φατριαστές ισχυρίζονται ότι η Εγκύκλιος στηρίζει το φρόνημα τους και καταδικάζει τον δογματικό λόγο ότι ο "Χριστός ως Θεανθρωπος δεν είναι προαιώνιος" ως αιρετικό. Εφόσον ο  Θηβών κυρός Χρυσόσοτομος δεν αναίρεσαι τα γραπτά του με την υπογραφή του στην Εγκύκλιο του 2005, πώς στέκονται εκκλησιαστικά;

Διερωτάται ο κοινός Χριστιανός: Που καταδικάζεται στην Εγκύκλιο του 2005 ο δογματικός λόγος ότι "ο Χριστός ως Θεάνθρωπος δεν είναι προαιώνιος" δηλαδή ότι η τέλεια ανθρωπότητα (ψυχή και σώμα) προσελήφθη εν χρόνω και όχι προαιωνίως από τα πάναγνα αίματα της Κυρίας Θεοτόκου; Πουθενά δυστυχώς για αυτούς!

Αναγνωρίζει, λοιπόν, η Συνοδική Εγκύκλιος του 2005 τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό Κεφαλή του Θεανθρώπινου Καθιδρύματος της Εκκλησίας Του. Ερωτούμε: Σαρκώθηκε προαιώνια ο Θεός Λόγος για να είναι προαίωνιος Θεάνθρωπος; Εάν είναι προαιώνιος ο Θεανθρωπος, είναι και η Εκκλησία. Άπαγε της βλασφημίας! Μήπως τελικά εγκολπώθηκαν όλες τις αιρέσεις του πρώην Θεσσαλονίκης και θα μας κηρύξουν και "Άναρχο Εκκλησία με κεφαλή τον  προαιώνιο Χριστό ή όλη την Αγια Τριάδα"; Και όλα αυτα ενάντια στην Αγία Γραφή και τους Αγίου Πατέρες;

Απελπισμένοι οι Φατριαστές επικαλούνται την σελίδα 16 της Εγκυκλίου του 2005 στην οποία γράφεται: Χρησιμοποιεί πονηρώς (ο πρώην Θεσσαλονίκης) την έκφραση "Ο Χριστός ως Θεάνθρωπος είναι προαιώνιος", παραλείπων σκοπίμως ότι ο Χριστός ως Θεάνθρωπος είναι και Χρονικός, δηλαδή, ότι φέρει τόσον άπαντα τα θεϊκά, όσον και άπαντα τα ανθρώπινα ιδιώματα"! όμως δεν θέλου να προσέξουν ότι η Συνοδική Εγκύκλιος Αναφαίρεται ακριβώς στις ΔΥΟ ΦΥΣΕΙΣ και στα ΔΥΟ ΙΔΙΩΜΑΤΑ! ΅Ερωτούμε: Γνωρίζεται ο Χριστός με ΔΥΟ ΦΥΣΕΙΣ και με δύο ιδιώματα προαιωνίως από τους Αγίους Πατέρες για να είναι και προαιώνιος ως Θεάνθρωπος; Τι απελπισμένη στρεψοδικία είναι αυτή των φατριαστών;! Τι βάθος εγωισμού και πλάνης;! 

Ας μας υποδείξουν που καταδικάζεται η δογματική διευκρίνιση ότι ο Χριστός  ως Θεάνθρωπος δεν είναι προαιώνιος δηλαδή δεν φέρει προαιωνίως ο Θεός Λόγος την ανθρώπινη φύση.  Στα γραπτά (2001- 2017)  Λάμπρου Κτενά, Παν. Αλεξόπουλου, αγίου Θηβών Χρυσοστόμου, Ιερομονάχου Αυγουστίνου Βρακάτου και άλλων πολλών.  Ας μας υποδείξουν επίσης πού και πότε καταδικάστηκαν τα γραπτά αυτά. Διότι σε αυτά γράφτηκε η δογματική ανάλυση ότι ο Χριστός ως Θεάνθρωπος δεν είναι προαιώνιος. Εμπρός ας αποκαλύψουν οι "ομολογητές"...  (λέγε φατριαστές) Αρχιερείς Ιάκωβος και Ιγνάτιος (και οι συνεργοί τους) την μεγάλη κατ' αυτούς αλήθεια... Ειδάλλως, εφόσον δεν μπορούν να αποδείξουν την καταδίκη των ανωτέρω γραπτών, ας ομολογήσουν την προσποιητή τους  άγνοια και την παραποίηση των γεγονότων. που διαπράτττουν. Η Εκκλησία πάντοτε καταδίκαζε πεπλανημένες θεωρίες και κείμενα επώνυμα.

Για παράδειγμα, η Εκκλησία το 1993  καταδίκασε αιρετικές μελετες κληρικών δια της Β' Συνοδικής Εγκυκλίου για τις Ιερές Εικόνες (βλέπε φώτο κατωτέρω). Η Εγκύκλιος δεν "χαρίζεται" ούτε στον αείμνηστο Αρχιμανδρίτη π. Ιωαννίκιο, ούτε σε έτερο Μοναχό που στην προσπάθεια τους να αναιρέσουν τις εικονολογικές πλάνες, έπεσαν σε αντορθόδοξες θέσεις. Επαναλαμβάνουμε λοιπόν. Περιμένουμε να μας υποδείξουν οι Φατριαστές Αρχιερείς Ιάκωβος και Ιγνάτιος τις "καταδίκες" κατά των Μεσσηνίας κυρού Γρηγορίου, Θηβών κυρού Χρυστόμου,  Λάμπρου Κτενά, Παναγιώτη Αλεξόπουλου, Ιερομονάχου Αυγουστίνου Βρακάτου  και άλλων πολλών. Ισχυριζόμενοι "αιρέσεις" κατά των ανωτέρω προσώπων με τα οποία συνεργάζονταν αλλά και παρά των οποίων χειροτονήθηκαν, καταδικάζουν επί της ουσίας τον εαυτόν τους. ομολογούν δηλαδή, ότι χειροτονήθηκαν από τους κατ' αυτούς (!) "αιρετικούς" Επομένως είναι ανίεροι. Όμως δηλώνουν ότι είναι και οι "μοναδικοί ορθόδοξοι επίσκοποι στο σύμπαν". Ποιόν ορθόδοξο επίσκοπο θα βρούν να τους αποκαταστήσει (χειροθετήσει) αφού ειναι υπο "αιρετικών" χειροτονημένοι; Βλασφημούν δηλαδή ότι χάθηκε η ορθοδοξία! Υπενθυμίζουμε ότι ο Λάμπρος Κτενάς εξήλθε της μεθ' ημών Εκκλησιαστικής Κοινωνίας και δημοσιεύτηκε και σχετική Συνοδική Ανακοίνωση το 2015. Πουθενά δεν αναφέρεται ότι καταδικάζεται επειδή ομολογεί στο δογματικό λόγο ότι "Ο Χριστός ως Θεάνθρωπος δεν είναι Προαιώνιος"!!

Θα ολοκληρώσουμε στο επόμενο μέρος το ζήτημα περί της Συνοδικής Εγκυκλίου του 2005. Θα γίνει αναφορά στους συντελεστές Κληρικούς της φετινής αποκριάτικης φατρίας, (επισκόπους και ιερομονάχους) εκ των οποίων ο ένας έχει πανεπιστημιακό πτυχίο Θεολογίας. Θα αναφερθούμε στην υποκρισία και διπροσωπία αυτών, η οποία φαίνεται στα γραπτά τους, καθώς και στην υπό "αιρετικών" χειροτονία τους. 

Θα αναφερθούμε επίσης σε γραπτά ενός λαϊκού θεολόγου, ο οποίος μαζί με τον προαναφερθέντα κληρικό προωθούν και συνευδοκούν στην κατρακύλα τους. Επίσης θα αναφερθούμε στο λόγο της σύνταξεως της Εγκυκλίου του 2005 και το Χριστολογικό περιεχόμενο της.  Θα αποδείξουμε ότι ήταν όντως ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ και ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ οι Αρχιερείς Μεσσηνίας κυρός Γρηγόριο, Θηβών κυρός Χρυσόστομος καθώς και οι άλλοι Αρχιερείς. Αυτοί την υποστήριξαν όχι με λόγια του αέρα (όπως οι θεομπαίκτες των Αποκρεών), αλλά με αγώνα Αληθείας και έργα καθώς και με την υπογραφή τους. 

Οι ενέργειες αυτές δώσανε στους μακαριστούς Αρχιερείς, τα εύσημά τους.   Τα παράσημα της Ομολογίας είναι για τους μακαριστούς αρχιερείς τα  παράσημα τους. Αντιθέτως η αποκριάτικη φατρία (και το περιβάλλον του πρώην Θεσσαλονίκης) εκτοξεύει κατ' αυτών συκοφαντίες και ύβρεις εναντίον των Αρχιερέων μας, οι οποίες αποδεικνύουν  την ομολογία τους. 

Προσφάτως μετά από 20ετία πράττει παρομοίως η αποκριάτικη φατρία του πρώην Μεσσηνίας κ. Ιακώβου που κηρύττει ότι ο Θηβών κυρός Χρυσόστομος είχε τα αναφερθέντα φρονήματα, τα οποία είναι κατ' αυτούς αιρετικά. Νέα, λοιπόν, παράσημα για τον κυρό Χρυσόστομο και κατά συνέπεια για τον ομόφρονα του Μεσσηνίας κυρό Γρηγόριο (+2009) από τους εχθρούς της Αληθείας. Αυτά τα παράσημα πήρανε μαζί τους με το Ομολογιακό και Θεάρεστο τέλος του όπως οι προκάτοχοί τους. Ας δώσει ο άγιος Τριαδικός Θεός να αξιωθούμε πάντες της Βασιλείας επουρανίως (Θριαμβεύουσα Εκκλησία). Αμην.

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 2005 ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2005 by ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ

Παραθέτουμε παρακάτω κείμενο του Λάμπρου Κτενά για το διαφιλονικούμενο φρόνημα. Ο Λάμπρος Κτενάς ήταν πριν 20 χρόνια βασικός συνεργάτης του αοιδίμου Πρωθιεράρχου των Γ.Ο.Χ., Μητροπολίτου Μεσσηνίας κυρού Γρηγορίου και της Μονής Παναγουλάκη. Αυτός ήταν κατ' εντολήν του Μεσσηνίας κυρού Γρηγορίου, ο βασικός συντάκτης της Εγκυκλίου του 2005. Ο Κτενάς υπεραμύνεται ότι ο Χριστός δεν είναι προαιώνιος ως Θεάνθρωπος, όχι μόνο σε αυτό το φυλλάδιο αλλά και σε πολλά άλλα. Δεν καταδικάσθηκε ποτέ για το φρόνημά του αυτό μέχρι σήμερα. Δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ η μονή Παναγουλάκη εναντίον του Κτενα ότι δηλαδή είχε αυτά τά κατ᾽ αυτούς αιρετικά φρονήματα. Μετά είκοσι έτη, ο νύν Μεσσηνίας Ιάκωβος και η Μονή του (Παναγουλάκη) “ανακάλυψαν” ότι αυτά τα φρονήματα ήταν αιρετικά για να κάνουν ακόμη ένα σχίσμα. Γιατί άραγε; Συμφέροντα; Δυστυχώς ο καιροσκοπισμός βρίσκετε σε όλο το μεγαλείο του.

«Εἶναι ἢ δὲν εἶναι προαιώνιος ὁ Χριστός»;

Υπό Κτενά Λάμπρου ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ 2005  και αμέσου ΣΥΝΕΡΓΑΤΟΥ του Μακαριστού Μεσσηνίας κυρού Γρηγορίου και ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑΚΗ (2001- 2003)

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ Ο ΕΝ ΑΙΓΙΝΗ: «Κατὰ τὴν ἔννοιαν τῆς ἀντιδόσεως λέγομεν "τὸ προαιώνιον παιδίον", ἢ "Θεὸς πάσχει", ἔνθα νοεῖται τὸ πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου. Ἀλλὰ ἡ τῶν ἰδιωμάτων ἀντίδοσις ἐπιτρέπεται μόνον ἐν τῷ ἀπλῷ λόγῳ, οὐχὶ δὲ ἐν τῷ δογματικῷ» (Ἁγ. Νεκταρίου Ἱ. Κατήχησις, σελ. 74). 

Πολλοὶ Χριστιανοὶ ἔχουν μπερδευτεῖ μὲ τὸ «Κατὰ τὴν ἔννοιαν τῆς ἀντιδόσεως λέγομεν "τὸ προαιώνιον παιδίον", ἢ "Θεὸς πάσχει", ἔνθα νοεῖται τὸ πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου. Ἀλλὰ ἡ τῶν ἰδιωμάτων ἀντίδοσις ἐπιτρέπεται μόνον ἐν τῷ ἀπλῷ λόγῳ, οὐχὶ δὲ ἐν τῷ δογματικῷ» (Ἁγ. Νεκταρίου Ἱ. Κατήχησις, σελ. 74).  αὐτὸ καὶ ἐλάχιστοι ἀπαντοῦν σωστά, γιατὶ ἐλάχιστοι τὸ καταλαβαίνουν. 

Οἱ περισσότεροι Χριστιανοὶ ἀπαντοῦν ναί, γιατὶ νομίζουν πὼς τὸ ἐρώτημα λέει ἂν εἶναι ἢ δὲν εἶναι προαιώνιος ὁ/ὡς Θεός, δηλαδὴ ἡ θεϊκὴ φύση τοῦ Χριστοῦ! Δὲν καταλαβαίνουν πὼς τὸ ἐρώτημα αὐτὸ χρήζει ὑποχρεωτικὰ διευκρινήσεως, καθότι στὴ δογματικὴ γλῶσσα ζητᾶμε ἀπάντηση ἐπὶ δύο πραγμάτων διαφορετικῶν, ἐκ τῶν ὁποίων τὸ ἕνα θέλει θετικὴ ἀπάντηση, «ναί», καὶ τὸ ἄλλο θέλει ἀρνητική,«ὄχι»! Πρέπει νὰ γνωρίζουμε πὼς ἡ λέξη Χριστὸς περιέχει καὶ τὸ προαιώνιο, καὶ τὸ κτιστό, τὸ ὁποῖο δὲν εἶναι προαιώνιο. 

Ὅταν ἀπαντήσουμε μονοσήμαντα, μὲ «ναί» τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι οἱ ἀναφερόμενοι στὴν θεϊκὴ φύση τοῦ Χριστοῦ, νὰ ὑποπίπτουν, ἐν ἀγνοία τους, σὲ δογματικὴ βλασφημία, ἀφοῦ ἔτσι δὲν ἐξαιροῦν ἐκ τοῦ προαιωνίου τὴν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ. 

Τὸ ἐρώτημα θέλει ἀρνητικὴ ἀπάντηση· ὄχι γιατὶ ἡ θεϊκὴ φύση τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι προαιώνιος, ἀλλὰ διότι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ὁ προαιώνιος, δὲν ἦταν, καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν λέγεται Χριστὸς πρὸ τῆς γεννήσεώς Του ἐκ τῆς Παρθένου! 

Ἐδῶ ὁ λόγος μας εἶναι ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΣ, γι᾽ αὐτὸ δὲν ἰσχύει ἡ ἀντίδοσις τῶν ἰδιωμάτων τῶν δύο φύσεων, πράγμα ποὺ δικαιολογεῖ τὴ φράση «τὸ προαιώνιον παιδίον» κ.τ.ὅ.. Γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο ἀπαντῶ ὄχι, δὲν ὑπάρχει προαιώνιος Χριστός = κεχρισμένος, Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, Θεάνθρωπος! 

Ἡ λέξη «Χριστὸς» εἶναι δηλωτικὸ ΔΥΟ πραγμάτων. Δὲν μπορεῖς νὰ λὲς «ὁ Ἑλληνοαμερικανὸς» καὶ νὰ ἐννοεῖς μόνο τὸν Ἕλληνα ἢ μόνο τὸν Ἀμερικανό! Ἡ λέξη «Χριστὸς» εἶναι σύνθετος καὶ ὄχι ἁπλή. 

Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς σ᾽ αὐτοὺς ποὺ ρωτοῦσαν ἐὰν εἶναι ἢ δὲν εἶναι ἄκτιστος (=προαιώνιος) ἡ Ὑπόστασις (=τὸ Πρόσωπο) τοῦ Χριστοῦ, ἀπάντησε ὡς ἐξῆς: «Ἡ ὑπόστασις τοῦ Θεοῦ Λόγου πρὸ τῆς σαρκώσεως ἁπλῆ ἦν καὶ ἀσύνθετος καὶ ἀσώματος καὶ ἄκτιστος, σαρκωθεῖσα δὲ αὕτη γέγονε καὶ τῇ σαρκὶ ὑπόστασις καὶ γέγονε   ΣΥΝΘΕΤΟΣ   ἐκ Θεότητος, ἧς ἀεὶ εἶχε καὶ ἐξ ἧς προσείληφε σαρκός· καὶ φέρει τῶν δύο φύσεων τὰ ἰδιώματα ἐν δυσὶ γνωριζομένη φύσεσιν. Ὥστε ἡ αὐτὴ μία ὑπόστασις ἄκτιστός τε ἔστι τῇ Θεότητι καὶ κτιστὴ τῇ ἀνθρωπότητι, ὁρατὴ καὶ ἀόρατος» (Ἐκθ. Ἀκριβ. τῆς Ὀρθ. Πίστεως, ΕΠΕ 1, 428 -430). 

Ἀκόμα καὶ ἂν ρωτάει κάποιος γιὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἐὰν εἶναι ἢ δὲν εἶναι προαιώνιο, πάλι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀπαντήσουμε θετικὰ μὲ μονολεκτικὴ ἀπάντηση, διότι ἡ κτιστὴ ἀνθρώπινη φύση τῆς Ὑποστάσεως (τοῦ προσώπου) τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι προαιώνιος. 

Ἄλλο παράδειγμα: Γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε καλύτερα ρωτάμε. Εἶναι ἢ δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ἀόρατος, πρᾶγμα ποὺ εἶναι συνώνυμο τοῦ «προαιώνιος»; Ἂν πεῖς ἔτσι ἀπλᾶ καὶ μονολεκτικά, ὁ Χριστὸς εἶναι ἀόρατος, ἀνατρέπεις ὅλα τὰ ὀρθόδοξα δόγματα, ἀφοῦ κατὰ τὴν Ἁγ. Γραφή «Χριστὸς» εἶναι «ὂ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὂ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν» (Α´ Ἰωαν. Α´,1). 

Πρέπει νὰ καταλάβουμε πὼς «Χριστὸς» καὶ «Λόγος» δὲν εἶναι δύο πρόσωπα, ἄλλος ὁ ἕνας καὶ ἄλλος ὁ ἄλλος. Εἶναι ὅμως ἄλλο πρᾶγμα τὸ ἕνα καὶ ἄλλο πρᾶγμα τὸ ἄλλο. Δηλαδή, τὸ "ἄλλο τὸ ἕνα καὶ ἄλλο τὸ ἄλλο" ἐννοεῖ ὅτι ὁ Λόγος εἶναι ἡ ἁπλὴ Ὑπόσταση τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐνῶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ σύνθετη Ὑπόσταση τοῦ δευτέρου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἴτε Χριστὸς ποῦμε εἴτε Λόγος ἕνα καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπο ὁμολογοῦμε δηλαδή τὸ Δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ καὶ ὄχι ἁπλᾶ καὶ μόνο θεϊκή! Ὁ Πατὴρ δὲν ἔδωκε καφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας τὸν Υἱόν Του ὅταν τὸν ἐγέννησε Αὐτὸς προαιωνίως ὁμοούσιόν Του, δηλαδὴ μόνον Θεόν, ἀλλὰ ἔδωκε Αὐτὸν κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας ὅταν τὸν ἐγέννησε ἡ Παρθένος διπλοῦν τῆ φύσει, δηλαδὴ Θεὸν καὶ ἄνθρωπο Χριστόν, Θεάνθρωπον: «…ἐνήργησεν ἐν τῷ Χριστῷ ἐγείρας Αὐτὸν ἐκ νεκρῶν… καὶ Αὐτὸν ἔδωκε Κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ Ἐκκλησίᾳ» (Ἐφεσ. Α´,22). Δηλ. ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν Ἀνάστασίν Του ἐτέθη κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας μέλη εἴμαστε οἱ Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι δὲν εἴμαστε προαιώνιοι! Ποίων μελῶν κεφαλὴ ἦταν ὁ προαιώνιος Χριστός (ὅπως κάποιοι τὸν ἀποκαλοῦν), ὅταν δὲν ὑπῆρχαν οὔτε ἄνθρωποι οὔτε ἄγγελοι; Βλέπεται ποὺ ὀδηγοῦνται; (Σήμ. Ιστολογίου: Εδώ ομιλεί ακριβώς για το ποιο λόγο τέθηκε το ζήτημα. Πέρι της Κεφαλής της Εκκλησίας και όχι της προαιωνιότητας του Θεού. Ο Χριστός ως Θεός είναι Άναρχος. Άρχη γνωρίζει μόνο ως τέλειος άνθρωπος με την κατά σάρκα Γένννησή Του)

Κατὰ τὴν πίστη τῶν Ὀρθοδόξων ὁ Πατὴρ δὲν ἐγέννησε προαιωνίως Θεάνθρωπον! Δὲν σαρκώθηκε ὁ Χριστός, γιατὶ δὲν ὑπάρχει Χριστὸς προαιωνίος ἄσαρκος, ἀλλὰ σαρκώθηκε ὁ Θεὸς Λόγος, ὁ προαιώνιος, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴ σάρκωσή Του ἔγινε (Θεάνθρωπος) καὶ λέγεται Χριστός! Μπερδεύονται κάποιοι γιατὶ θεωροῦν πὼς ὁ Χριστὸς εἶναι προαιώνιος. 

Π.χ. Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος, δὲν μπορεῖ νὰ λέγεται ἐπίσκοπος ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς γεννήσεώς του, ἀλλὰ μετὰ τὴν χειροτονία του. Ἂν π.χ. γεννήθηκε τὸ 1970, ἡ ἡλικία του μετράει ἀπὸ τότε λέμε ὅτι ἡ ἡλικία του εἶναι 54 ἐτῶν ἄνθρωπος. Ἂν τὸ 2010 χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος, πράγματι δὲν διαγράφηκε ἡ ἡλικία του, ἔτσι σήμερα θὰ εἶναι 54 ἐτῶν. Προσέξτε ὅμως. Εἶναι τόσων ἐτῶν αὐτὸ ποὺ γεννήθηκε τὸ 1970, γιατὶ ἁπλὸς ἄνθρωπος γεννήθηκε. Δὲν γεννήθηκε διπλός, ἄνθρωπος-ἐπίσκοπος! Ἄνθρωπο-ἐπίσκοπο τὸν ἔκανε ἀργότερα ἡ Ἐκκλησία, ὅταν ἔγινε 40 ἐτῶν ἄνθρωπος. Ἔτσι λέμε ὅτι εἶναι 14 χρόνια/χρονῶν ἐπίσκοπος. Καὶ τώρα πᾶμε στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. 

Ὁ Θεὸς Πατὴρ προαιωνίως γέννησε Υἱὸν Θεόν, καὶ ἡ ἡλικία Αὐτοῦ ποὺ γέννησε εἶναι προαιώνιος. Τὸ πρόσωπο ὅμως αὐτὸ (τὸ προαιώνιο) πολὺ ἀργότερα γεννήθηκε γιὰ δεύτερη φορὰ ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία ὄχι ἁπλὸς Θεός, ὅπως ἦταν τότε, ἀλλὰ διπλός, δηλαδὴ Θεὸς καὶ ἄνθρωπος (Θεάνθρωπος). Ἔτσι ἀπὸ τότε ὀνομάζεται Χριστός, ὅπως καὶ αὐτὸς ποὺ ἀπὸ τὸ 2010 καὶ μετά, ὀνομάζεται ἐπίσκοπος. 

Πράγματι ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε Χριστός, δὲν διαγράφηκε ἡ προηγούμενη ἡλικία ποὺ εἶχε ὡς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός. Ἀλλὰ τὸ προαιώνιον ποὺ ἔχει εἶναι τῆς θεϊκῆς Του φύσεως, ἐκείνης ποὺ εἶχε ἐκ τῆς γεννήσεώς Του ἐκ τοῦ Πατρός. Συμβαίνει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸν παραπάνω ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος ἔχει τὴν ἡλικία τῶν 54 ἐτῶν ἀνθρώπου καὶ ὄχι ἄνθρωπο-ἐπισκόπου! Ἂν οἱ γονεῖς του γεννοῦσαν διπλόν, ἄνθρωπον καὶ ἐπίσκοπον, τότε πράγματι ὡς τοιοῦτος θὰ ἦταν σήμερα 54 ἐτῶν. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Χριστό. 

Ἂν ὁ Πατὴρ προαιωνίως γεννοῦσε διπλόν, Θεὸν καὶ ἄνθρωπον, πράγματι ὁ Χριστὸς θὰ ἦταν προαιώνιος! Κάποιοι παρασύρονται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι Χριστὸς καὶ Θεὸς Λόγος εἶναι τὸ ἴδιο πρόσωπο καὶ λέγοντας «Χριστὸς» ἐννοοῦνε τὸ ἁπλὸ πρόσωπο «Θεὸς - Λόγος» καὶ ὄχι τὸ διπλό, «Θεάνθρωπος». Ὅταν ψάλλουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν» δὲν μποροῦμε νὰ ἐννοήσουμε τὸ προαιώνιο πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ γιατὶ ἔτσι ὁ ὕμνος θὰ μεταφράζονταν: «Θεὸς Λόγος Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν» τὸ ὁποῖο εἶναι βλασφημία. Βλέπετε πόση σπουδαία δογματικὴ διαφορὰ ἔχουν μεταξύ τους οἱ λέξεις, Χριστὸς καὶ προαιώνιος Θεὸς Λόγος; Βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ (ὄχι τοῦ Χριστοῦ) καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!

Στὸ δογματικὸ λόγο δὲν ἰσχύει ὁ «τρόπος τῆς ἀντιδόσεως τῶν ἰδιωμάτων τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ», δυνάμει τοῦ ὁποίου μποροῦμε νὰ ποῦμε «τὸ προαιώνιον παιδίον». Ἐπ᾽ αὐτοῦ ὁ ἅγιος Νεκτάριος λέει: «Κατὰ τὴν ἔννοιαν τῆς ἀντιδόσεως λέγομεν "τὸ προαιώνιον παιδίον", ἢ "Θεὸς πάσχει", ἔνθα νοεῖται τὸ πρόσωπον τοῦ Θεανθρώπου. Ἀλλὰ ἡ τῶν ἰδιωμάτων ἀντίδοσις ἐπιτρέπεται μόνον ἐν τῷ ἀπλῷ λόγῳ, οὐχὶ δὲ ἐν τῷ δογματικῷ!» (Ἁγ. Νεκταρίου Ἱ. Κατήχησις, σελ. 74). 

**********************

Ένα άλλο γεγονός που αποδεικνύει το μέγεθος της υποκρισίας των μελών της φατρίας είναι ένα κείμενο του Αρχιμανδρίτη Ευθυμίου Επιφανίου με τίτλο "Οικουμενικόν Σκάνδαλον 2002 - 2022". Στο βιβλίο αυτό ο αποθανών Αρχιμανδρίτης Ευθύμιος Επιφανίου κατηγορεί όσους διευκρίνιζαν ορθοδόξως ότι "ο Χριστός δεν είναι Προαιώνιος ως Θεάνθρωπος." Αναφέρει ονομαστικά όλους όσους έγραψαν το ορθόδοξο αυτό φρόνημα γραπτώς. Σήμερα, όμως, κάποιοι εξ αυτών των τότε ορθοδόξων συντάσσονται με τούς φατριαστες. Γραφουν δηλαδή αντίθετα με αυτά που έγραφαν τότε. Υποστηρίζουν οτι είναι αιρετικο φρόνημα αυτο που τότε  έγραφαν ως ορθόδοξο. Έπεσαν οι εν λόγω υποκριτές στον ίδιο "εμετό" του πρώην Θεσσαλονίκης και των φατριαστων. Μάλιστα, χρησιμοποιούν ιδιοτελώς και την ίδια κατηγορία του πρώην Θεσσαλονίκης (που καταδίκαζαν παλαιότερα) ότι δήθεν οι Ορθόδοξοι "δεν φρονούν ότι ο Χριστός είναι προαιώνιος Θεός"!!! Άπαγε της αισχράς και πονηράς βλασφημίας αυτών!

Αυτό που φρονούσαν τότε, σήμερα το καταδικάζουν σαν αίρεση, σε αντίθεση με το σταθερό φρόνημα των Ορθοδόξων. Αυτό αποδεικνύει την ύπαρξη μεγάλων σκοπιμοτήτων υπό των φατριαστών. Η σημερινή συκοφαντία τους εναντίον των ορθοδόξως φρονούντων αναιρείται από αυτά που έγραφαν τότε και πέφτει στα κεφάλια τους.  Έχουν τα αναθέματα και τις καταδικές της Συνοδικής Εγκυκλίου του 2005. Επίσης  Είναι χαρακτηριστικό ότι αν αναζητήσουμε τον όρο "προαιώνιος Θεάνθρωπος" στο διαδίκτυο, θα προβληθούν μόνο άρθρα και εργασίες οπαδών του πρώην επισκόπου Θεσσαλονίκης κ. Χρυσοστόμου Μητρόπουλου!

Δογματική ανάλυση περί Θεανθρώπου Χριστού υπό Μοναχού π. Σεραφείμ Ζήση, Θεολόγου. Προφανώς δεν συμφωνούμε με όλες τις δογματικές αναλύσεις (π.χ. για την Συμβολική εικόνα της Αγίας Τριάδος) αλλά δεν φοβόμαστε να ερανιστούμε ότι χρησιμοποιείται από τον θείο λόγο των Αγίων Πατέρων μας. Αυτό έπραξαν Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας ως πνευματικές μέλισσες στις εθνικές κοινωνίες.