Επί την του Κυρίου Θείαν Ανάληψιν
Εκ δεξιάς καθίσας πατρικής, Λόγε, Μύσταις παρέσχες πίστιν ασφαλεστέραν (Υμνολογία εορτής)
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά! Μεγάλες και λαμπρές είναι όλες οι εορτές των θείων γεγονότων της του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ενανθρωπήσεως, οι Δεσποτικές εορτές. Μεγάλη σημασία έχουν και μεγάλη ωφέλεια λαμβάμουμε όταν τις εορτάζουμε με πίστη και ευλάβεια, βιώνοντας την χριστιανική ζωή, μετέχοντας στα μυστήρια της Εκκλησίας.
Τα πρωτεία δίδονται κυρίως στην εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου, ως εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων, διά την κατά θανάτου νίκη. Πολλοί, όμως, των Αγίων Πατέρων και διδασκάλων της Εκκλησίας τονίζουν ότι η εορτή της Αναλήψεως δεν είναι μόνο λαμπρά και παμφαής, αλλά είναι το κεφάλαιο πασών της Εκκλησίας των εορτών και των μυστηρίων του Χριστού η κορωνίς. Μέγα όντως το μυστήριο της Αναστάσεως του Χριστού, διότι με την Ανάστασή Του κατεπατήθηκε ο θάνατος και η ανθρώπινη φύση η ενωθείσα με τον Θεόν Λόγον, ελευθερώθηκε από τα δεσμά του θανάτου και έχουμε βεβαία την ελπίδα και προσδοκία της μελλούσης αναστάσεως όλου του ανθρωπίνου γένους. Μέγιστον, όμως, είναι το γεγονός της Αναλήψεως του Χριστού, διότι με την Ανάληψη η ανθρώπινη φύση ανήλθε υπεράνω των ουρανών, στον ουρανό του ουρανού και εκάθησε εκ δεξιών του Θεού Πατρός, όπως προλαβών είδε εν οράματι ο Προφήτης Δανιήλ και ο ιερός Χρυσόστομος το διατυπώνει: "Και γαρ επι του Δανιήλ... κακεί θρόνος φαίνεται λαμπρός και περιφανής και δήμος αγγέλων παρεστηκώς και έθνη Αρχαγγέλων και ο Μονογενής συγκαθήμενος..." (PG 56,59).
Δηλαδή, δοξάσθηκε η ανθρώπινη φύση του Χριστού με την ίδια τιμή και δόξα που είχε ο Θεός Λόγος και προ της ενανθρωπήσεως. Πόσο θαυμαστά είναι τα έργα του Θεού! Ο πρώτος άνθρωπος απατηθείς από τον διάβολο και επιθυμήσας να γίνει Θεός, ευρέθη αιχμάλωτος στα δεσμά του Άδου.
Με αυτό εκδηλώθηκε η μεγάλη κακία του διαβόλου κατά του ανθρώπου, για να φανεί με την σειρά η μεγάλη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Η αγάπη αυτή του Θεού εκδηλώθηκε με την ένσαρκο οικονομία, όπου ο Θεός Λόγος έγινε άνθρωπος, για να κάνει τον άνθρωπο Θεό.
Έτσι, ο Χριστός, αφού υπέμεινε και επώδυνο σταυρικό θάνατο και εξαγόρασε με το άγιο Του αίμα τον ξεπεσμένο άνθρωπο, τον ελευθέρωσε από τον θάνατο. Δεν τον αποκατέστησε όμως απλώς στον παράδεισο, αλλά ανέβασε την ανθρώπινη φύση, στην βασιλεία Του, "όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται" (Ιωάννης 12,26).
Ποιά γλώσσα να λαλήσει ή ποιός νους να εννοήσει και να μην εκπλαγεί για την αγάπη που έδειξε και την τιμή και δόξα που ετοιμάζει ο Θεός στους πιστούς δούλους Του; Αφού οι ουράνιες δυνάμεις εξεπλάγησαν με την Ανάληψη του Χριστού και οι κατώτερες έλεγαν στις ανώτερες: "Άρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιαι και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της δόξης". Οι ανώτερες αντιφωνώντας αποκρίνονταν: "Τίς εστίν ούτος ο βασιλεύς της δόξης;"; Ναι, εξεπλάγησαν οι άγγελοι, "άνθρωπον ορώντες υπεράνω αυτών". Όμως δεν έβλεπαν μόνο άνθρωπο, έβλεπαν συγχρόνως και τον οικείο δεσπότη, γι' αυτό αποκρίνονταν: "Κύριος των δυνάμεων εστίν ο βασιλεύς της δόξης".
Η μεγάλη συγκατάβαση όμως και η αγάπη του Θεού προς ημάς, μας θέτει εμπρός στην μεγάλη υποχρέωση με το ερώτημα, "τι ανταποδώσομεν τω Κυρίω περί πάντων ων ανταπέδωκεν ημίν;" (Ψαλμ. 105,3). Τί θέλει ο Θεός από εμάς; Θέλει την καρδιά μας. Μας λέει διά της Θείας Γραφής: "Υιέ μου, δος μοι σην καρδίαν". (Παρ. κγ' 26)
Θέλει, πιστεύοντας ορθόδοξα και ειλικρινα να τον αγαπήσουμε. Πώς όμως θα τον αγαπήσουμε, αφού η αγάπη προς τον Θεό προϋποθέτει την καταφρόνηση της αγάπης προς τον κόσμο; Είναι εντολή του Θεού, είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή να αγαπήσουμε τον Θεό, "εξ όλης της ψυχής μας και της διανοίας μας". Είναι ανάγκη να την φυλάξουμε αυτή την εντολή, και πρέπει περισσότερο από όλα τα πράγματα του κόσμου, να προτιμήσουμε τον Θεό. Πρέπει να αποδεσμεύσουμε και να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας, τον νουν μας, από τα δεσμά των υλικών, σαρκικών και αισθησιακών ηδονών.
Αυτός, αγαπητοί αδελφοί, είναι ο απαραίτητος και ισόβιος πνευματικός αγώνας, σε όλους τους συνειδητούς χριστιανούς. Με τον αγώνα αυτόν θα ενοικήσει η Χάρις του Θεού στις ψυχές μας, θα τις καθαρίσει από τα πάθη, θα τις αγιάσει και θα τις κάνει μετόχους στην άλλη ζωή του αναληφθέντος κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αμήν.
Ταπεινός ευχέτης προς τον εν δόξη αναληφθέντα Κύριον
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ.
+ Ο Θηβών και Λεβαδείας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
(Από "Θηβαϊκή Φωνή", τεύχος 12 του 2006. σελ. 3 -5)
