2015/04/19

ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ- ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΤΗΣ 
ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 
ΠΑΥΛΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΚΥΠΡΙΟΥ

Ὁ ἀείμνηστος π. Παῦλος ἐγενήθη εἰς τό χωρίον Ἅγ. Ἀμβρόσιος τῆς ἐπαρχίας Κυρηνείας εἰς τήν νῆσον Κύπρον ὑπό εὐσεβῶν γονέων. Ὁ πατήρ του ἦτο Ἰερεύς, ἡ δέ μήτηρ του ἐκοιμήθη ὡς μοναχή. Ἀπό νεαρᾶς ἡλικίας ἠκολούθησε τόν μοναχικόν βίον, τόν ὁποῖον ἐτίμησε διά τῶν λόγων καί τῶν ἀγώνων του, ἀλλά κυρίως ἐμπράκτως διά τῆς ἐναρέτου βιοτῆς του. Ἐμόνασε, κατά καιρούς, εἰς Κύπρον (κατ’ ἀρχάς εἰς τήν περίφημον Μονήν Σταυροβουνίου, ἀπό ὅπου ἀνεχώρησε διά τό θέμα τοῦ ἡμερολογίου), Ἱεροσόλυμα, Ἅγιον Ὄρος καί Ἑλλάδα. Ἦτο προικισμένος μέ τό τάλαντον τοῦ λόγου (γραπτοῦ καί προφορικοῦ) διά τοῦ ὁποίου ἐσαγήνευε τούς ἀκροατάς καί ἀναγνώστας του.
Ὁ π. Παῦλος ὑπῆρξε ὁ ἱδρυτής τοῦ ἀγωνιστικοῦ καί λίαν ἐποικοδομητικοῦ περιοδικοῦ «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ», τό ὁποῖον διά πρώτην φοράν ἐξέδωσε τό ἔτος 1973 ἐκ τοῦ ἐρημητηρίου «Ζωοδόχος Πηγή» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, Ἁγίου Ὄρους, ὅπου τότε ἠσκήτευε. Ἰδιαιτέρως δι’ αὐτοῦ τοῦ Περιοδικοῦ, τό ὁποῖον ἀργότερον προσέλαβε καί τόν τίτλον «ΣΩΤΗΡΙΑ», διεκήρυξε πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν τήν ἀνάγκη ἀφοσιώσεως καί ἐμμονῆς εἰς τήν Πίστιν τῶν Πατέρων ἡμῶν, ἔξω τῆς ὁποίας, ὅπως χαρακτηριστικῶς ἐτόνιζε, σωτηρία δέν ὑπάρχει. Ἐπί 14 συναπτά ἔτη καί μέχρι τό ἔτος 1986 ἐξέδιδε καί ἐσύντασε μόνος τό προαναφερθέν περιοδικόν, τό ὁποῖον ἀπέκτησε συνδρομητάς εἰς ὅλον τόν κόσμον, ἀπό Ἀμερικῆς καί Εὐρώπης μέχρι Αὐστραλίας. Καθώς διαφαίνεται ἐκ τῶν κειμένων του εἰς αὐτό, ὑπῆρξε μέχρι τέλους ζηλωτής τῶν Πατρικῶν Παραδόσεων καί τίμιος μαχητής τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ὁ λόγος του ὑπῆρξε δυνατός ὥσπερ δίστομος ρομφαία καί τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν κατά τῆς κακοδοξίας, τῶν αἱρέσεων καί δή τῆς παναιρέσεως τοῦ ἐκκλησιομάχου καί ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ. Δέν παρέλειπε ὠστόσο νά τονίζη εἰς τά κείμενά του καί τούς λόγους του τήν ἀνάγκη διαρκοῦς προσπαθείας πρός πνευματικήν κατάρτισιν καί βαθυτέραν βίωσιν τῶν Ἀληθειῶν τῆς Πίστεως ὑπό τῶν 'Oρθοδόξων. Εὔστοχοι καί ἰδιαιτέρως μαχητικοί ὑπέρ τοῦ δικαίου καί τῆς ἀληθείας ὑπῆρξαν οἱ σχολιασμοί του, εἰς θέματα κοινωνικοθρησκευτικοῦ καί ἐθνικοῦ περιεχομένου.
Ἠγωνίσθη, ἄνευ φιλοδοξιῶν καί ἰδιοτελείας, ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναλισκόμενος καθ’ ἡμέραν εἰς αὐτόν τόν σκοπόν, τῆς «ὑπενθυμίσεως», ὡς ἔλεγεν, πρός πάντας ὅσων διδάσκουν οἱ προσφυῶς ὑπ’ αὐτοῦ ἀποκαλούμενοι ὁδοδεῖκται πρός Οὐρανόν Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας Πατέρες. Ὡς ἄνθρωπος ἐδοκιμάσθη δεινῶς ὑπό πολλῶν ἀσθενειῶν, ἐσχάτως δέ ὑπέμεινε μέ θαυμαστήν καρτερίαν τήν δοκιμασίαν τῆς λεγομένης «ἐπαράτου νόσου» δοξάζων τόν Θεόν καί τήν μόνην παρηγορίαν αὐτοῦ τήν ὑπερύμνητον Δέσποιναν.
Κατά καιρούς, ὑπῆρξε συνεργάτης καί ἀρθρογράφος πολλῶν ἐγκρίτων ἐφημερίδων καί περιοδικῶν. Κείμενα καί ἄρθρα τοῦ μακαριστοῦ π. Παύλου ἐδημοσιεύθησαν εἰς τά κάτωθι ἔντυπα: «Ἁγιορειτική Βιβλιοθήκη» Βόλος, «Ὅσιος Γρηγόριος», «Ἅγιος Σίμων», «Ἅγιος Ἀγαθάγγελος», «Ἅγιον Ὄρος», «Ὀρθόδοξος Τύπος», «Κῆρυξ Γνησίων Ὀρθοδόξων», «Ἡ Φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας», «Ἡ Φωνή τῶν Ἀποδήμων» Ἀθῆναι, «Ἐλευθερία», «Σημερινή», «Φιλελεύθερος», «Μάχη» Λευκωσία, «Ἑλληνισμός τῆς Ἀμερικῆς» Ν. Ὑόρκη, καί ἄλλα μικρότερα.
Ἐκτός τῆς συγγραφικῆς δραστηριότητός του ὁ ἀείμνηστος πατήρ Παῦλος διέθετε ὑμνογραφικόν τάλαντον, διά τό ὁποῖον, δυστυχῶς, δέν ὑπῆρξαν αἱ ἀνάλογοι εὐκαιρίαι διά τήν ἀξιοποίησίν του. Δεῖγμα ὠστόσο σπουδαῖον τῆς ὑμνολογικῆς του «γραφῆς» ὑπῆρξε ἡ ὑπ’ αὐτοῦ ποιηθεῖσα πλήρης ἱ. Ἀκολουθία πρός τιμήν τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως, τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν Αἰγίνη. Καθώς γνωρίζομεν, συνέταξε ἐπίσης ἱ. Ἀκολουθίαν πρός τιμήν τῶν Ἁγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων τῶν ἐπί Βέκκου μαρτυρησάντων,καθώς καί ὠδάς πρός τιμήν τῆς ὑπερλίαν ὑπ’ αὐτοῦ εὐλαβουμένης Κυρίας Θεοτόκου.
Ὑπῆρξε δεινός γνώστης τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης καί ἄριστος χειριστής τοῦ λόγου. Ἐξαίρετος ἀκόμη ὑπῆρξε ὡς Ἱεροκῆρυξ, ἱεροψάλτης (ἦτο γνώστης τῆς λεγομένης Βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς) καί ὡς ἁγιογράφος, διδάξας μάλιστα εἰς ἄλλους μοναχούς καί μοναχάς τήν ἱεράν τέχνην. Ἁγιογραφίαι του κοσμοῦν Ἱ. Ναούς καί Μονάς τῶν Ἱεροσολύμων, τάς ὁποίας ἐφιλοτέχνησε ὅταν ἠσκήτευε εἰς τήν Ἱ. Μονήν Ἁγίου Γεωργίου Χοζεβᾶ.
Ἀξίζει νά σημειωθῆ ἐνταῦθα ὅτι συνέγραψε τό σπουδαῖον βιβλίον «ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ», τό ὁποῖον προεκάλεσε ζωηρόν ἐνδιαφέρον εἰς τούς θεολογικούς καί ἐκκλησιαστικούς κύκλους καί διά τοῦ ὁποίου ὁ ἀείμνηστος συγγραφεύς κατεδείκνυε καί ἀπεδείκνυε ὅτι τό νέον ἡμερολόγιον χάριν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰσήχθη εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας καί ὅτι ὁ νεοημερολογιτισμός εἶναι εἰς τήν οὐσίαν οἰκουμενισμός. Συνέγραψε ἐπίσης ἐργασίας κατά τῶν σαθρῶν ἐπιχειρημάτων τῆς βλασφήμου καί ἁγιομάχου μοναχῆς Μαγδαληνῆς (τῆς Κοζάνης) στραφείσης κατά τοῦ νεοφανοῦς Ἁγίου Νεκταρίου, ὑπερασπισθείς σθεναρῶς μέ πατερικάς θέσεις καί ὀρθόδοξα κριτήρια τήν διαλάμπουσαν ἁγιότητα τοῦ Θαυματουργοῦ Ἁγίου τοῦ 20ουαἰῶνος.
Ὁ πατήρ Παῦλος ἔζησε, ἠγωνίσθη καί ἐκοιμήθη ὡς γνήσιος μοναχός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Παρέδωσε τό πνεῦμα του εἰς χεῖρας Θεοῦ παραμονή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Εἰς ἡλικίαν 74 ἐτῶν καί κατόπιν πολυοδύνου ἀσθενείας ἐκοιμήθη ἐν Κυρίω τήν 14.8.1994 (κατά τό ἐκκλησιαστικόν ἠμερολόγιον) ὁ ὁσιολογιώτατος μοναχός Παῦλος. Ἐτάφη εἰς τό Κοιμητήριον τῆς Ἱ. Ἀνδρώας Μονῆς Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου εἰς τά Ἀθίκια Κορινθίας (ἱδρυθεῖσαν ὑπό τοῦ ὁσ. Γέροντος Μωϋσέως, μαθητοῦ τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ ἐν Χίῳ), ὅπου ἐπί σειράν ἐτῶν ἔζη ὡς ἀληθής ἀσκητής. Τῆς ἐξοδίου Ἀκολουθίας προΐσταντο Ἀρχιερεῖς συμπαραστατούμενοι ὑπό πολλῶν Κληρικῶν, συμμετεῖχε δέ πλῆθος πιστῶν καί μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ἐσέβοντο καί ἐκτιμοῦσαν βαθύτατα τόν Γέροντα Παῦλον.
Ἡμεῖς, γνωρίσαντες καί ἐκτιμήσαντες τήν προσωπικότητα τοῦ ἀειμνήστου μοναχοῦ Παύλου καί ἔτι περισσότερον συνδεθέντες μετ’ αὐτοῦ χριστιανικοῖς φιλικοῖς δεσμοῖς, εὐχόμεθα ὅπως Κύριος ὁ Θεός κατατάξη τήν ψυχήν αὐτοῦ μετά δικαίων καί ὁσίων παρεχόμενος αὐτῶ τήν αἰώνιον ἀνάπαυσιν. Ἰδιαιτέρως δέ ἐπικαλούμενοι πρός τοῦτο τήν μεσιτείαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί δανειζόμενοι στίχον ἐκ τῆς ὑπό τοῦ πιστοῦ Αὐτῆς δούλου ποιηθείσης πρός Αὐτήν ὠδῆς λέγομεν:
«Θέαμα λαμπρότατον ὑπερβαῖνον νοῦν τῆ καλλονῆ, Ἀγγέλων χαρμονή, δόξα οὐρανῶν, Ἁγίων ἀγλάϊσμα, τό ποθητόν καί θεοειδές, βλέπειν σου πρόσωπον, ἐκεῖ δός (τῶ Παύλῳ) Παναγία μου».
(ΚΕΙΜΕΝΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ- ΣΩΤΗΡΙΑ")

2015/04/18

FROM THE HISTORY OF CHURCH

Single-Hand Consecrations and the Irish Church

For centuries, from the time of St. Patrick until the 12th century in Ireland, the vast majority of all the Irish bishops were consecrated in single-hand consecrations [i.e., that is, during the Mass, when the consecration took place, only one bishop was present who did the laying on of hands, with prayers and anointing with Holy Chrism]. There were exceptions, of course. Strictly speaking, this practice was not in strict accord with Apostolic Canon I or Canon IV of Nicea. The Council of Arles, as well, in 314, had mentioned the three bishop rule, in fact, it recommend 7 bishops, if they could be had. In general single-hand consecrations were accepted under circumstances of persecution, or other extreme cases; of course, there was an accepted tradition of competent authorities, like Synods and Patriarchs, authorizing single-hand consecration, for example, St. Augustine of Canterbury; or, St. Patrick of Ireland, other cases, etc. Of course, it should be noted that Luciferus of Cagliari single-handedly consecrated Paulinus of Antioch, and Rome and Alexandria simply 'entered into communion' with him without a word of complaint, while they gave the cold-should to St. Meletius. It should also be noted that Paulinus of Antioch continued this by single-handedly consecrating Evagrius as his successor, which Evagrius enjoyed the communion of the Orthodox Romans (though, Blessed Theodoret regards this as a canonical violation, despite councils in Rome, Antioch, and Capua regarding it as acceptable). And, we should also point out that Siderius, a young man, was consecrated Bishop of Palaebisca and Hydrax by Bishop Philo of Cyrene, again, contrary to Apostolic Canon I and Canon IV of Nicea. Palabesca was, in fact, never a see, but had been in the territory of a Bishop Orion, who, apparently had neglected it (thus calling forth the demand by the laity for a bishop). Bishop Philo, however, felt he had no responsibility to the local metropolitan, which see was then in the hands of Arians (and thus, Philo of Cyrene refused communion with it). Of course, any consent was impossible from other bishops, as they were in hiding from the Arians. However, despite this, St. Athanasius, as testified, for example, by Synesius in the later 4th century in Epistle 67, overlooked this, and indeed, promoted Siderius to an higher office. We can multiply cases, such as that St. Sidonius Appolinaris in the 5th century, etc. 


However, we may ask, "What about the Irish circumstance?" Obviously, we have centuries of saints, made bishops in these circumstances. Ireland was, in fact, full of Bishops. At. St. Patrick's repose, there were about 350 bishops in Ireland he had consecrated. The number actually grew over the next few hundred years. In general, we know that about half the abbots of the monasteries were bishops; the other half were abbots who were presbyters but had a bishop living in their monastery. In some cases, each bishop would have one or two (or more) 'auxiliary' bishops [called sometimes choriepiscopos, which were still bishops at this time] they had consecrated by themselves. In most cases, a bishop would consecrate, single-handedly, someone as his successor. So, were all these bishops not 'canonical bishops' according to the 'strict interpretation'? Were these men, who performed great miracles, saw the Divine and Uncreated Light, conversed with Angels, etc, simply deceived for centuries? SURELY NOT! 

So, we are left with needing an answer to this question. My 'theory' as to this circumstance is that, this is simply a less than ideal practice, that, due to ages of usage, and, most importantly, to the universal consent of the entire Irish episcopate in this practice [as evidenced by the fact that they all accepted it, synods did not complain about it, as well as the fact that Irish canonical collections mention the three bishop requirement, so they knew about it, but, it apparently fell into a sort of 'abeyance' in some sense, etc], it gained a sort of 'approval' by tradition. The same Canons that censure single hand consecrations also censure the practice of translating bishops from see to see; however, despite this later practice having been widespread, especially in the last 500 years of Church history (being especially bad in the post-Byzantine Eastern Patriarchates and in post-Petrine Russia [in the Russian case, with some bishops being moved to two or three sees in a 10 year period]), this did not cause one Church to cease to be part of the Church, or uncanonical. One can argue, I suppose, that, since there was a tradition of allowing single-hand consecration due to the consent of a Synod, the general consent of all the Irish bishops by their tradition of this practice, consisted in this. Of course, like the case of the translation of bishops, this is less than an ideal practice.

To my mind, such as it is, I believe this is surely a better alternative than declaring St. Patrick and the whole Irish episcopate during this period prior to the Schism from Orthodoxy, to be outside the Church.

"The Irish and the persecution they suffered for the Holy Faith can be compared with St. Matthew the New Confessor and the GOC. During 1948, Archbishop. Matthew could not find a True Orthodox Bishop to help consecrate another bishop for the GOC". Father Nilos Eisenhut

2015/04/17

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2015

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ



ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΚΑΘΕΙΑΣ ΗΜΑΘΕΙΑΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΥ


2015/04/11

ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΚΥΠΡΟΥ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΚΟΡΝΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ (ΤΣΟΥΚΑΛΙΑ)



Στην περιοχή Κόρνου Λάρνακας Κύπρου, στους πρόποδες του Σταυροβουνίου και στην θέση Τσουκαλιά, βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ο Ναός τελούσε υπό την κατοχή του νεοεκκλησιολόγου πρώην Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Χρυσόστομου Μητρόπουλου ο οποίος είχε παρασύρει στην αίρεση και το σχίσμα του την κτίτορα του Ναού. Μετά από 12 έτη, η ιδιοκτήτρια του, αναγνωρίζοντας το λάθος της, επέστρεψε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Ναός δόθηκε προς λατρεία σε κληρικούς και ορθοδόξους πιστούς της Ιεράς ημών Συνόδου. Ο Ναός μετά από τόσα έτη είχε εγκαταλειφθεί και περιήλθε σε άσχημη κατάσταση. Η κόρη της κτίτορος, κ. Ρεβέκα Ττοφάρη, ανέλαβε ιδίοις εξόδοις την ανακαίνιση του Ναού μετα πολλών κόπων και μόχθων. Το κόστος των εργασιών, όμως, είναι υψηλό και γι’ αυτό απευθύνεται σε όσους θέλουν να συνδράμουν ώστε να αποπερατωθεί το έργο.

Αριθμός Τραπέζης: Συνεργατική Κεντρική Τράπεζα Κύπρο, ΙΒΑΝ: CY97007062100000000024062912


Από την τέλεση της Θείας Λειτουργίας υπό του Παν/του Ιερομονάχου π. Αθανασίου Κιτσαντά 
προ μεγάλη χαρά όλων των Κύπριων ορθοδόξων αδελφών μας.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

Κατά τον παρελθόντα Ιούλιο (13/7 μνήμη Συνάξεως Αρχαγγ. Γαβριήλ) ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου κ. Χρυσόστομος τέλεσε την χειροθεσία του Ρώσου Ιερομονάχου π. Ιουβεναλίου Γκρόμωφ στην Ιερά Μονή οσίων Αγιορειτών Πατέρων Πανάκτου, παρουσία του Σεβ. Αττικής κ. Κοσμά και των Πατέρων της Μονής. Ο π. Ιουβενάλιος προέρχεται από το Σεργιανιστικό Πατριαρχείο Μόσχας και προσήλθε στην Αγία μας Εκκλησία το 2003 μετά από κατήχηση του από Ζηλωτές Αγιορείτες Πατέρες και τακτοποιήθηκε πνευματικώς υπό του αοιδίμου Πρωθιεράρχου των Γ.Ο.Χ. Μητοπολίτη Μεσσηνίας κυρό Γρηγόριο. Αργότερα, δυστυχώς, παρασύρθηκε από σκανδαλοποιό Σέρβο Μοναχό και προσχώρησε στο Σχίσμα του 1995 («Ανδρεϊκοί) όπου έγινε δεκτός ως κληρικός και υπηρέτησε σε χωριό κοντά στην Μόσχα. Όμως, η συνείδηση του πατρός Ιουβεναλίου δεν αναπαυόταν και μετά από τα γεγονότα της προσπάθειας κατεδάφισης ενοριακού Ιερού Ναού της Εκκλησίας στην Αττική και την βίαιη εκδίωξη των ομολογητριών Μοναζουσών από τον τόπο της Μετανοίας τους (την Ιερά Μονή Παναγίας Κερατέας) αναθεώρησε τα στοιχεία που είχε στην διάθεσή του για το τραγικό σχίσμα του 1995. 
Συνειδητοποίησε ότι οι ταγοί του εν λόγω σχίσματος είναι Θεομπαίχτες και ότι λιτανεύουν υποκριτικώς την Ιερά εικόνα της Αγίας Τριάδος την ίδια στιγμή που την θεωρούν αιρετική- όπως και άλλες Ιερές Εικόνες- και παρουσιάζουν μία σχιζοφρενική τακτική έναντι των Εικόνων της Αγίας Τριάδος, Αναστάσεως εκ Τάφου κλπ για να μην ερεθίσουν το ανομοιογενές ποίμνιο τους. Το Θέρος του 2014 ο Ιερομόναχος μετέβη εκ Ρωσίας στο Άγιο Όρος και επισκέφτηκε του Ζηλωτές Πατέρες για να τους εκφράσει την επιθυμία του να προσχωρήσει στην Εκκλησία του Χριστού. Εκείνοι τον παρέπεμψαν στον Άγιο Προεδρο Θηβών και στην Ιερά Σύνοδο οπότε έγινε δεκτός δια της Ομολογίας Πίστεως και του Λιβέλου κατά της Νεοεικονομαχίας, του Οικουμενισμού και παντών των αιρέσεων δεκτός- συμφώνως προς τους Ιερούς Κανόνες- ως Κανονικός Κληρικός της Εκκλησίας. 
Ο Άγιος Θηβών κ. Χρυσόστομος χειροθέτησε τον π . Ιουβενάλιο και εις Πνευματικό για την καλύτερη εξυπηρέτηση των Ορθόδοξων αδελφών μας στην Ρωσία και την διάδοση της Γνησίας Ορθοδοξίας. Ευχόμαστε καλής στερέωση στη Ορθόδοξη Ομολογία και καλούς και καρποφόρους πνευματικούς αγώνες στο νέο Κληρικό της Αγίας μας Εκκλησίας.


ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

ΑΓΙΟΥ ΠΡΩΘΙΕΡΑΡΧΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ 
 ΘΗΒΩΝ & ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ


Η εορτή του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου αποτελεί ημέρα ιδιαίτερη τιμής για τους Ορθοδόξους πιστούς της Εκκλησίας μας. Ο Πανιερώτατος Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου Άγιος Θηβών κ. Χρυσόστομος προέστη της πανηγυρικής ευχαριστιακής συνάξεως στον Καθεδρικό Ι.Ν. Αγίων Ταξιαρχών Θήβας βοηθούμενος υπό Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίων Αγιορείτων Πατέρων Πανάκτου Βοιωτίας και της Ιεράς Μονής Ευαγγελίστριας Καλαμάτας καθώς και υπό του Πανοσιολογιώτατου Ιερομονάχου π. Αυγουστίνου Βρακάτου (εφημέριος Τυρνάβου) όστις κήρυξε και το θείο λόγο προς το πλήθος των πιστών. Το πλήρωμα της Εκκλησίας ευχήθηκε εγκαρδίως «εις πόλλα έτη Δέσποτα».

ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ


Στο μικρό (παλαιό) Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Γοργοϋπηκόου Λαμίας τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο του εορτάζοντος Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Ιγνατίου μετά του Σεβ/του Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Ιακώβου συμπαραστατούμενοι υπό των Ιερομονάχων π. Αυγουστίνου και π. Αθανασίου. Τον θείο λόγο προς του πιστούς, κατά αυτήν την ημέρα της εορτής του Θεοφόρου Αγίου Ιγνατίου, κήρυξε ο Σεβασμιότατος κ. Ιάκωβος. Έψαλε ο βυζαντινός χορός της Μονής.

ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΛΑΡΙΣΗΣ & ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ


Στον Καθεδρικό Ι.Ν. Ευαγγελίστριας- Αγίου Γεωργίου Λάρισας τελέστηκε Αρχιερατικό Συλλείτουργο υπό του εορτάζοντος Ιεράρχη μετά των Σεβασμιότατων Μητροπολιτών Μεσσηνίας κ. Ιακώβου και Αττικής κ. Κοσμά συμπαραστατούμενοι υπό κατωτέρων Κληρικών την 11η Οκτωβρίου (Αγ. Φιλοθέου του Κόκκινου, Πατριάρχη Κων/πόλεως). Τον θείο λόγο κήρυξε κατάλληλα προς την περίσταση ο Σεβασμιότατος κ. Ιάκωβος. Το εκκλησιαστικό συμβούλιο παρέθεσε τράπεζα προς τους προσελθόντας Αρχιερείς, Πατέρες και αδελφούς.

ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ

Με σεμνότητα πανηγύρισε η ενορία των Χανίων κατά την εορτή των Οσίων 99 Πατέρων της Κρήτης.


Ο φετινός εορτασμός του πολιούχου των Θηβών Ευαγγελιστή Λουκά συνδυάστηκε με ένα εξαιρετικό γεγονός: την απόκτηση αποτμήματος του ιερού λειψάνου του Αποστόλου, κατόπιν ενεργειών του Ιερομονάχου π. Βησσαρίωνος, εφημέριου του Καθεδρικού Ι.Ν. Αγ. Ταξιαρχών Θήβας όπου και φυλάσσεται προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών.


Παρά το εργάσιμο της ημέρας, πλήθος πιστών προσέτρεξε στη ν λαμπρά πανήγυρη του Καθεδρικού Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Θήβας. Του Αρχιερατικού Συλλείτουργου προεξήρχε Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Χρυσόστομος μετά των Σεβασμιότατων Μητροπολιτών Αττικής κ. Κοσμά και Λαρίσης κ. Φιλοθέου βοηθούμενοι υπό κατωτέρων κληρικών. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε η λιτάνευση της ιεράς εικόνας των Ασωμάτων και ακολούθησε εορταστική τράπεζα.



Των εορταστικών Ακολουθιών του ενοριακού Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Πάτρας προεξήρχε ο Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, Σεβ/τος Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος.



Οι ευσεβείς Καλύμνιοι πανηγύρισαν την μνήμη του Αγίου Μηνά στην εορτάζουσα ενορία του Μεγαλομάρτυρος.



Κατά την Θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Κυρίας Θεοτόκου εόρτασε η φερώνυμη Ιερά Μονή στα Γιαννιτσάνικα Καλαμάτας.


Πόλος έλξης των φιλέορτων πιστών της Αττικής αποτέλεσε, κατά την ημέρα του εορτασμού του Αγίου Νικολάου, το Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιεράρχου στην Κηφισιά.



Την ίδια ημέρα εόρτασε ο Ιερός Ναός στον Αγριλό Μεσσηνία.


Καθώς και το δεύτερο κλίτος δισυπόστατου ενοριακού Ι.Ν. στις Μοίρες Ηρακλείου Κρήτης.



Λίγες μέρες μετά την μιαρά παρουσία του Αιρεσιαρχή Οικουμενιστή Βαρθολομαίου στην Κέρκυρα για να «εορτάσει» με το παπικό ημερολόγιο τον κατ’ εξοχήν αντιπαπικό Άγιο Σπυρίδωνα (!), οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της νήσου εόρτασαν ορθοδόξως και θεαρέστως την μνήμη του Ομολογητή Αγίου στον φερώνυμο ιερό Ναό στους Ευρωπούλους Κέρκυρας. Παρέστη ο Τοποτηρητής Κέρκυρας Σεβ/τος κ. Ιγνάτιος.


Με την προσήκουσα τάξη τιμήθηκε η μνήμη του πολιούχου του Τυρνάβου Οσιομάρτυρος Γεδεών του νέου στην ενορία της Παναγίας της πόλης.


ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ Γ.Ο.Χ. ΑΜΕΡΙΚΗΣ & ΚΑΝΑΔΑ

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΜΟΝΤΡΕΑΛ ΚΑΙ ΤΟΡΟΝΤΟ ΚΑΝΑΔΑ

Από την πανήγυρη του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου στο Μόντρεαλ.


Από ποιμαντική επίσκεψη του Σεβασμιότατου Τοποτηρητή, Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Ιακώβου στην «κατ’ οίκον εκκλησία» του Μικρού Ποιμνίου στο Τορόντο.

2015/04/09

ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΣΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
ΣΤΟΝ ΕΝΟΡΙΑΚΟ Ι.Ν. ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.





ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΟΥ ΑΝΔΡΩΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΠΑΡΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ "ΑΓ. ΣΠΥΡΙΔΩΝ" ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ.
Ιερούργησε ως και στην Θεσσαλονίκη ο ακάματος Ιερεύς,  Αιδεσιμότατος π. Νικόλαος Γουσιόπουλος.







ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΤΤΙΚΗΣ κ. ΚΟΣΜΑ
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΦΕΤΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ.




2015/04/08

ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2005
ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΠΡΩΘΙΕΡΑΡΧΗ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΚΥΡΟ  ΓΡΗΓΟΡΙΟ (+ 2009)
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (ΣΚΗΤΗ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑΚΗ) ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

2015/04/07

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΡΑ

Η μεγάλη και χαρμόσυνη  Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου αποτέλεσε φέτος μια χαρωπή παρένθεση μέσα στην πένθιμη περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδος που διάγουμε. Οι Ορθόδοξοι πιστοί εόρτασαν την πανευφρόσυνη ημέρα και τίμησαν την Παναγία μας ιδιαιτέρως στους εορτάζοντες ιερού Ναούς. 
Έτσι, και η ενορία των Γ.Ο.Χ. Μεγάρων πανηγύρισε με εκκλησιαστική λαμπρότητα. Στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστάτησε ο οικείος Ιεράρχης, Σεβ/τος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμάς συμπαραστατούμενος υπό του Παν/του Ιερομονάχου π. Βησσαρίωνος Βάλλιου.



 



 

2015/04/05

ΝΕΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

Ορθόδοξοι Φίλοι της ιστορικής Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Κορώνης Μεσσηνίας δημιούργησαν ιστοσελίδα στο facebook σχετικά με την Ιερά Μονή. Ευχόμαστε πάντα ψυχωφελείς και ενδιαφέρουσες αναρτήσεις!

2015/04/02

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Δημοσιεύουμε, προς ενημέρωση των αγαπητών αναγνωστών, την Ανακοίνωση που εστάλη υπό του Συλλόγου "Ονήσιμος" για την συμπαράσταση των φυλακισμένων αδελφών μας.