2013/05/31

Ιερά Μητρόπολη Γ.Ο.Χ. Θηβών & Λεβαδείας


Στιγμιότυπα από την Θεία Λειτουργία κατά την Γ' Κυριακή των Νηστειών, της Σταυροπροσκυνήσεως  που φέτος συνέπεσε με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου εις τον Ιερό Καθεδρίκο Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών.Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Ευθύμιος ο οποίος διένειμε τα άνθη του Σταυρού στους ορθοδόξους πιστούς

Στιγμιότυπα από την Θεία Λειτουργία κατά την Κυριακή των Βαΐων  εις τον Ιερό Καθεδρίκο Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών.Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Βησσαρίων ο οποίος διένειμε τα βάια στους ορθοδόξους πιστούς.

Μεγάλη Παρασκευή 2013






Άγιον Πάσχα 2013




Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου
στα Λέυκτρα Θηβών





Εορτή Αγ. Ιωάννου Καλοκτένους
Την 29η Απριλίου, μνήμη του Μητροπολίτου και πολιούχου της πόλεως των Θηβών, Αγίου Ιωάννου του Καλοκτένους του Νέου Ελεήμονος, ετελέσθη πανηγυρική Θεία Λειτουργία στην έδρα της Μητροπόλεως. Τη αυτή ημέρα εμνήσθημεν τον μακαριστόν Μητροπολίτη Γ.Ο.Χ. Θηβών και Λεβαδείας κυρόν Ιωάννη, ιδρυτή και κτήτορα του Ιερού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών, ο οποίος εόρταζε την ονομαστική του εορτή.


2013/05/27

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (+14-5-1950)


Την 14η Μαΐου συμπληρώθηκαν 63 έτη από την οσιακή κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Αγίου Πατρός Ματθαίου, μιας των μεγαλύτερων εκκλησιαστικών μορφών του 20ου αιώνα. Ασκητής επί σειρά δεκαετιών στην έρημο του Αγίου Όρους, από τους πλέον γνωστούς Αγιορείτες πνευματικούς, ιδρυτικό μέλος του ιερού συνδέσμου των ζηλωτών Αγιορειτών Πατέρων, κτίτωρ μονών και μοναστικός πατήρ (170 μοναχών στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως και 400 μοναζουσών στην Ιερά Μονή Παναγίας), στυλοβάτης της Ορθοδοξίας ως Ιερομόναχος, Επίσκοπος Βρεσθένης και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, θαυματουργός, μυροβλύτης και ιαματικός και νέος ομολογητής της Ορθοδοξίας, τιμάται απ’ αρχής ως νεοφανής άγιος της Εκκλησίας.

Ο αείμνηστος άγιος Πατήρ Ματθαίος τιμήθηκε ιδιαιτέρως ως άγιος μετά την οσιακή του κοίμηση. Το έτος 1953, εν μέσω του φοβερού διωγμού του νεοημερολογίτη Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνα Βλάχου αλλά και του μεγάλου θορύβου των δήθεν σκανδάλων της Μονής Παναγίας, η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής υποχρεώθηκε να απαντήσει δημοσίως τόσο στις κατηγορίες των Φλωρινικών περί αγιοποιήσεως του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου όσο και στις κατηγορίες που του απέδιδαν πρόσωπα του ίδιου χώρου. Η απάντηση περιλαμβάνεται σε επιστολή της 17ης Ιουλίου 1953, η οποία αποτελεί την πανυπέρτιμη απολογία της Μονής προς τους άθεους και υπερήφανους αγιοκατήγορους, διότι τόλμησαν χείλη δόλια απατεώνων και θνητόψυχων λυμεώνων της ευσέβειας εκ συστήματος σκανδαλοποιών να λαλήσουν ανομίες και βλασφημίες κατά του δίκαιου Πατρός Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Ματθαίου.

Από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επιστολή (θα δημοσιευθεί προσεχώς), προκύπτουν τα ακόλουθα σημαντικά στοιχεία: Η ως προς τον άγιο τιμή προς τον Αρχιεπίσκοπο Ματθαίο άρχισε αμέσως μετά την οσιακή του κοίμηση. Η τιμή αυτή εκφράστηκε με την κυκλοφορία εικόνας του, με την σύνθεση ύμνου προς τιμή του και την προσκύνηση του τάφου και των λειψάνων του. Επίσης, η Αδελφότητα τεκμηριώνει θεολογικά και πατερικά αυτήν την τιμή η οποία βασίζεται: α) στην παγκοινώς ομολογουμένη ασκητική βιοτή και αρετή του ανδρός, β) στα δι’ ευχών του και μετά θάνατον δια πρεσβειών του σημεία και θαύματα, γ) στην μυροβλησία του λειψάνου του και δ) στην συμβολή του στον ιερό αγώνα υπέρ της γνησιότητας της ορθόδοξης πίστης και παράδοσης. Η Αδελφότητα δεν διστάζει να κατονομάσει τις κατηγορίες αυτές κατά του πνευματικού της πατρός αλλά και τον χώρο προέλευσης των κατηγοριών αυτών ο οποίος είναι των Φλωρινικών παλαιοημερολογιτών. Εκφράζεται, τέλος, στην επιστολή η βεβαιότητα της νίκης της γνησίας Ορθοδοξίας τόσο έναντι των εξωτερικών όσο και των εσωτερικών εχθρών της. Πλέον όλων των προηγουμένων, η αδελφότητα της Μονής Παναγίας συνέθεσε και Ακολουθία προς τιμή του Αγίου Πατρός Ματθαίου, ψαλλόμενη κατ’ έτος κατά την επέτειο της κοιμήσεως του και μετά την 14ην Μαΐου. Ακόμη, τα λείψανα του, μετά την ανακομιδή λιτανεύονταν κατά τις πανηγύρεις της Μονής εκτιθέμενα έκτοτε προς προσκύνηση στο Δεσποτικό της Μονής μαζί με τον τρίχινο σάκο του και την αλυσίδα της άσκησης του.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την μέχρι σήμερα πορεία του θέματος της αγιότητας του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου, διαπιστώνουμε ότι η απονομή τιμών ως προς άγιο υπό της Αδελφότητας της Ιεράς Μονής Παναγίας δεν ήταν κάτι που εξέφραζε αποκλειστικά και μόνον αυτή, αλλά την κοινή συνείδηση του πληρώματος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας τόσο σε ελλαδικό όσο και σε οικουμενικό επίπεδο.

Το πλήρωμα της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, ποιμένες και ποιμενόμενοι, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί ήταν απόλυτα βέβαιοι περί της αγιότητας του αγίου αυτού ανδρός, βεβαιότητα η οποία έχει ενισχυθεί από πολλά σημεία και θαύματα διά τα οποία πανελληνίως υπάρχουν έγκυρες και ασφαλείς μαρτυρίες. Τα θαύματα και σημεία του Αγίου Πατρός Ματθαίου Καρπαθάκη, σε συνδυασμό με την προσφορά του στον αγώνα της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας και στην διαμόρφωση, διατύπωση και διάδοση της ορθόδοξης Ομολογίας- Εκκλησιολογίας και Αποστολικής Διαδοχής, ως επιβεβαιωμένα και μαρτυρημένα στοιχεία αποδεικνύουν ότι ό αγωνοθέτης Χριστός ενέκρινε και επιβράβευσε τον αγώνα του μακαρίου Πατρός, τον οποίο και ελέησε με τα ειδικά χαρίσματα πού δίδει μόνο στους αγίους του, όπως της διοράσεως, της προοράσεως, της προφητείας, της θαυματουργίας και της μυροβλησίας. Διά τούτο και η αγιότητα του αναγνωρίζεται απ’ αρχής από το πλήρωμα της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος εντός του πνευματικού χώρου της οποίας ανεδείχθη, αλλά και εκτός αυτού.

(Διασκευή από «Θ.Β.», Τεύχος 52/2012, σελ 28-29)

Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ


ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ (1807-1867)

Αξιοδάκρυτο θέαμα αληθώς είναι οι χριστιανοί οποίοι δεν κατανοούν την ουσία της χριστιανικής πίστης. Ένα θέαμα που μαρτυρείται σχεδόν παντού στις μέρες μας. Είναι σπάνιο να παρηγορήσει κανείς τους οφθαλμούς του από ένα αντίθετο φαινόμενο.

Βλέποντας το πλήθος των λεγόμενων «χριστιανών» σπανίως διακρίνει το βλέμμα σου κατ’ όνομα και κατ’ έργον αληθινό χριστιανό.

Παρουσιάζω τώρα την ερώτηση σας: «Γιατί δεν μπορούν οι ειδωλολάτρες, αλλόθρησκοι και άπιστοι, μουσουλμάνοι και οι λεγόμενοι αιρετικοί να σωθούν». Γράφετε ότι «ανάμεσα τους υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Εάν αποστέλλαμε στην απώλεια τόσους καλούς ανθρώπους αυτό θα ενάντιο στο έλεος του Θεού… ναι πράγματι εντούτοις δεν, δεν είναι λιγότερο χριστιανοί. Λογιάζοντας τον εαυτό σας σωσμένο και τα μέλη μιας διαφορετικής πίστης να είναι στην απώλεια είναι παραφροσύνη και άκρα υπεροψία».

Θα προσπαθήσω να απαντήσω με λίγα λόγια χωρίς να φθαρεί η σαφήνεια της εξήγησης λόγω μακρολογίας.

Χριστιανοί, μυθολογείτε γύρω από τη σωτηρία, αγνοούντες αυτήν και τον λόγο δια τον οποίον ο κόσμος έχει ανάγκη σωτηρίας και τελικά εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε τον Χριστό, ο οποίος είναι και ο Μόνος δια του οποίου αποκτούμε σωτηρία. Ιδού, λοιπόν, η αληθινή διδασκαλία της Αγίας και Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.

Η σωτηρία συνίσταται στην επιστροφή του ανθρώπου, στην ένωση με τον Θεό. Αυτή η ένωση ήταν χαμένη από όλο το ανθρώπινο γένος δια μέσου της πρώτης πτώσης των προπατόρων μας. Έκτοτε, η κοινή «μοίρα» όλων των ανθρώπων είναι η απώλεια ευσεβών και ασεβών, δικαίων και αδίκων.

Ένα, λοιπόν, καλό έργο είναι αναγκαίο για τη σωτηρία μας: ΠΙΣΤΗ. Η πίστη είναι έργο. Με την πίστη και μόνον αυτή μπορούμε να κατορθώσουμε την ένωση με το Θεό διά μέσου των Μυστηρίων της Εκκλησίας, τα οποία μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός.

Δεν υπάρχουν θεμέλια που να στηρίζουν την πίστη σας. Σφάλλετε όταν λέτε ότι θα σωθούν καλοί άνθρωποι στους αλλόθρησκους και τους μουσουλμάνους, διότι αυτό σημαίνει ότι και αυτοί θα ενωθούν με τον αληθινό Θεό. Σπαταλάτε τον χρόνο σας συλλογιζόμενοι ότι μια ιδέα αντίθετη από την δική σας είναι καινοτομία, ότι είναι κάποια εσφαλμένη διδασκαλία που μόλις τώρα εισχώρησε μέσα στην Εκκλησία.

Όχι. Μία τέτοια διδασκαλία διατηρούσε πάντοτε η αληθινή Εκκλησία και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη.

Η Εκκλησία δέχονταν πάντοτε ότι υπάρχει μόνο ένα μέσο προς σωτηρία, ο Λυτρωτής. Επίσης, πάντοτε δέχονταν ότι τα μεγαλύτερα έργα της ξεπερασμένης μας φύσεως στο τέλος κατεβαίνουν στον Άδη και μόνον εκεί. Εάν οι δίκαιοι της αληθινής Εκκλησίας, οι φωτισμένοι διά των οποίων ενεργούσε το Άγιο Πνεύμα, οι προφήτες και θαυματουργοί οι οποίοι πίστευαν στον ερχομό του Σωτήρος και οι οποίοι πέθαναν πριν από την έλευση Του, εάν εκείνοι κατέβαιναν στον Άδη, τότε πώς εσείς τους θέλετε αυτούς τους αλλόθρησκους και μωαμεθανούς επειδή σας φαίνονται τόσο καλοί, να λάβουν την σωτηρία, χωρίς ποτέ να γνωρίσουν ή να πιστέψουν στον Λυτρωτή;

Πώς μπορεί κανείς να τους εγγυηθεί σωτηρία, η οποία αποκτάται μόνον, και το επαναλαμβάνω μόνον με ένα τρόπο, την πίστη στον Λυτρωτή.;

Χριστιανοί! Γνωρίστε το Χριστό. Θυμηθείτε ότι δεν κατανοήσατε, ότι τον απορρίπτετε όταν πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει σωτηρία χωρίς Αυτόν βασιζόμενοι στην χάρη κάποιου είδους καλών έργων.

Με το να δέχεσθε ότι μπορεί να υπάρξει σωτηρία χωρίς πίστη στον Χριστό, τον απορρίπτετε και ίσως χωρίς να το θέλετε πίπτετε στη θανάσιμη αμαρτία της βλασφημίας.

«Λογιζόμεθα ουν…» λέει ο Απόστολος Παύλος, «πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου… δικαιοσύνης δε Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας ου γαρ εστί διαστολή. Πάντες γαρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούμενοι δωρεάν τη αυτού χάριτι δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού…» (Ρωμ. Γ’, 22-25).

Εσείς απαντάτε: Ο Απόστολος Ιάκωβος παραγγέλλει και υπαγορεύει ότι τα καλά έργα είναι αναγκαία και μας διδάσκει ότι η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή.

Κοιτάξτε πιο προσεκτικά τι παραγγέλλει ο άγιος Ιάκωβος. Θα δείτε ότι παραγγέλλει τα έργα της πίστης, όπως άλλωστε κι όλοι οι θείοι και εμπνευσμένοι συγγραφείς της Αγίας Γραφής και όχι τα έργα της ξεπεσμένης μας φύσης, τα οποία είναι μισητά προς την πίστη. Ο Απόστολος παραθέτει την ενέργεια του πατριάρχη Αβραάμ, ένα έργο το οποίο αποκάλυπτε την πίστη ενός δίκαιου άνδρα. Αυτό το έργο συνίστατο από την θυσία του μονογενή του υιού στον Θεό.

Το να θυσιάσει κανείς τον υιό του δεν λογίζεται καλό έργο στην ανθρώπινη κρίση, είναι όμως ένα καλό έργο μόνο επειδή εκπληρώνει την θέληση του Θεού. Εξετάστε την Καινή Διαθήκη και τις Αγίες Γραφές γενικώς και θα δείτε ότι αυτοί παραγγέλλουν την εκπλήρωση των εντολών του Θεού και ότι η εκπλήρωση αυτών των εντολών ονομάζεται με μία λέξη έργα.

Από την εκπλήρωση αυτών των εντολών η πίστη ζωοποιείται και γίνεται ενεργή. Θα ανακαλύψετε, επίσης, μέσα στις Γραφές ότι τα καλά έργα που προέρχονται από την πεσμένη μας φύση, από συναισθήματα, από πάθη (το αίμα), από μία συγκινημένη καρδιά, είναι απαγορευμένα, απορριμμένα. Αυτά ακριβώς είναι το είδος των καλών έργων που εσείς επιβραβεύετε ανάμεσα στους αλλοθρήσκους και μουσουλμάνους. Χάριν αυτών των έργων, αν και πράττονται από αυτούς που απορρίπτουν τον Χριστό, εσείς είστε διατιθέμενοι να τους εγγυηθείτε την σωτηρία.

Αληθώς, η προσέγγιση σας είναι παράξενη στην κοινή αντίληψη. Από πού παίρνετε το δικαίωμα αυτό να υιοθετήσετε ένα τέτοιο νόμο; Εάν είστε χριστιανοί, τότε πρέπει να έχετε χριστιανική αντίληψη γύρω από αυτό το θέμα και όχι μία αντίληψη που την ονειρευθήκατε από το τίποτα. Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι εξαιτίας της πτώσης του Αδάμ ο νους μας διαστράφηκε. Όσο κι αν προικίστηκε από την φύση ο πεσμένος μας νους, όσο και αν φωτίστηκε από την μάθηση, δεν παύει να παραμένει σε μια πεσμένη κατάσταση εσφαλμένος. Πρέπει κανείς να τον απορρίψει και να παραδώσει τον εαυτό του στην καθοδήγηση και με αξιόλογη προσπάθεια προς την ευσέβεια, στον κατάλληλο χρόνο, ο Θεός εγγυάται στους πιστούς δούλους Του αληθινό και πνευματικό νου.

Μόνο αυτός ο αληθινός νους πρέπει να αναγνωρίζεται ως υγιής. Αυτός ο νους, ο γεννημένος από την πίστη είναι «υπέρ νους», όπως το περιγράφει ο Άγιος Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Εβραίους.

Το θεμέλιο της πνευματικής σύνεσης είναι ο Θεός και η πίστη στηριγμένη σ’ αυτήν την σταθερή πέτρα, δεν κλονίζεται, ούτε πλανάται.

Εμείς οι χριστιανοί θεωρούμε αυτό που εσείς ονομάζετε κοινή αντίληψη ότι είναι τόσο αρρωστημένη, τόσο σκοτεινή, τόσο παραπλανημένη που δύναται να ιατρευθεί μόνο αν αποκοπεί με την μάχαιρα της πίστης όλη η γνώση η οποία έχει οικοδομήσει αυτή την κοινή αντίληψη και να πεταχτεί μακριά. Εάν κάποιος θεωρείο τον νου υγιή, βασισμένος σε κάποιο αόριστο κάτι, το οποίο συνεχώς μεταβάλλεται, τότε αυτό να είναι «υγιής» ενδεχομένως να απορρίψει τον Χριστό. Η πείρα επιβεβαίωσε ότι ούτω έχει το πράγμα.

Τί ακριβώς σας λέγει «η κοινή αντίληψη σας»; Μήπως σας λέει ότι προσβάλλεται από την σκέψη ότι οι καλοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Χριστό θα χαθούν; Αυτό είναι όλο; Επιπλέον σας λέει ότι για τέτοιους ανθρώπους το να χαθούν θα πήγαινε εναντίον ενός τοσαύτου πανάγαθου όντος, ως ο Θεός; Φυσικά θα είχατε μία αποκάλυψη άνωθεν γύρω από το ζήτημα αυτό, δηλαδή, ότι αφορά το τι είναι και τι δεν είναι ενάντιο στο έλεος του Θεού. Όχι, στην πραγματικότητα, όχι. Αλλά όμως, η κοινή αντίληψη σας λέει: Α!!! η κοινή αντίληψή σας. Με αφορμή την κοινή αντίληψη σας από πού μάθατε ότι με το περιορισμένο ανθρώπινο νου θα μπορούσε κανείς να φθάσει στην γνώση του τι είναι παραδεκτό και τι δεν είναι παραδεκτό στο έλεος του Θεού; Επιτρέψτε μου μας να εκφράσουμε τις σκέψεις μας.

Το Ευαγγέλιο, που είναι οι διδασκαλίες του Χριστού, οι αγίες Γραφές και το σύνολο της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, έχουν αποκαλύψει σε μας όλα εκείνα που θα μπορούσε κανείς να γνωρίζει γύρω από το έλεος του Θεού. Αυτή η γνώση υπερβαίνει τα όρια του νου, είναι υπεράνω απ’ ό,τι ένας άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί απρόσιτος σε μας. Ο ανθρώπινος νους περιπλανάται άσκοπα όταν προσπαθεί να ορίσει ποια είναι τα όρια του Θεού, όταν προσπαθεί να εξηγήσει το ανεξήγητο, να το υποτάξει σε δικούς του λογισμούς… Να υποτάξει ποιον; Τον Θεό! Μια τέτοια αγέρωχη υπεροψία είναι σατανική.

Φανταστείτε, λοιπόν, να ονομάζετε τον εαυτό σας χριστιανό, χωρίς ακόμη να γνωρίζετε τις διδασκαλίες του Χριστού. Εάν δεν έχετε μάθει για την ακατανοησία του Θεού από την γεμάτη χάρη ουράνια διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε πηγαίνετε στο σχολείο κι ακούστε τι μαθαίνουν τα παιδιά…

Οι δάσκαλοι των μαθηματικών εξηγούν σ’ αυτά τη θεωρία του απείρου, το οποίο επειδή είναι μία απροσδιόριστη αξία, δεν υπόκειται στους κανόνες τους οποίους υπόκεινται οι πεπερασμένες αξίες. Τα συμπεράσματα που θα μπορούσε να σχηματίσει κανείς, όσον αφορά το άπειρον, μπορεί να είναι καθ’ ολοκληρίαν αντίθετα από εκείνα που αφορούν στο πεπερασμένο. Από την άλλη πλευρά, εσείς θέλετε να προσδιορίσετε τους νόμους που ρυθμίζουν την δράση του θείου ελέους.

Εσείς λέτε, λοιπόν, αυτό κι αυτό είναι ευάρεστο στο Θεό και γι’ άλλα πράγματα ότι δεν είναι. Όλα αυτά ταιριάζουν ή δεν ταιριάζουν με την κοινή σας αντίληψη, την κατανόηση σας και την αισθαντικότητα σας.

Μήπως ακολουθεί απ’ αυτό ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να κατανοεί και να αισθάνεται όπως εσείς; Εσείς πραγματικά αυτό απαιτείτε από τον Θεό. Πόσο παράφρων και υπεροπτική αξίωση! Μην κατηγορείτε την Εκκλησία γι’ έλλειψη κοινής αντίληψης και ταπείνωσης. Αυτά είναι δικά σας σφάλματα.

Η αγία Εκκλησία το μόνο το οποίο κάνει είναι να υποτάσσεται χωρίς ερώτηση στην διδασκαλία του Θεού σ’ ό,τι αφορά στην ενεργητικότητα του Θεού την οποία Αυτός μας έχει αποκαλύψει. Τα παιδιά της Εκκλησίας ακολουθούν αυτήν στο ζήτημα αυτό υπακούοντας.

Είναι φωτισμένοι από την πίστη και απορρίπτουν κάθε υπερφίαλο συλλογισμό ο οποίος εγείρεται εναντίον του Θεού. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι δυνατό να γνωρίζουμε περί του Θεού. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι δυνατό να γνωρίζουμε περί Θεού μόνο εκείνα τα οποία ο Θεός ευδόκησε να μας αποκαλύψει. Εάν υπήρχε ένα άλλο μονοπάτι προς τη γνώση του Θεού, το οποίο θα μπορούσαμε αν ακολουθήσουμε σύμφωνα με τη δική μας διανοητική δύναμη, τότε η θεία αποκάλυψη δεν θα είχε δοθεί σε μας. Η αποκάλυψη δόθηκε επειδή είναι αναγκαία. Η περιπλάνηση του ανθρώπινου νου και οι ρεμβασμοί του είναι μάταιοι και λανθασμένοι.

Λέτε ακόμα ότι «οι αιρετικοί είναι Χριστιανοί». Από πού το πήρατε αυτό; Θέλετε να πείτε ότι οι άνθρωποι ότι άνθρωποι που ονομάζουν τους εαυτούς τους χριστιανούς χωρίς να γνωρίζουν τίποτε περί Χριστού, από την υπέρμετρη αγνωσία τους θα αποφάσιζαν να ονομάζουν τους εαυτούς τους χριστιανούς του ιδίου είδους σαν τους αιρετικούς οι οποίοι είναι αποκομμένοι από την αγία ορθόδοξη πίστη εξαιτίας της βλάσφημης αίρεσης τους.

Οι αληθινοί χριστιανοί πραγματικά κρίνουν με αυτό τον τρόπο; Ένα πλήθος από αγίου επέλεξε το μαρτυρικό στέφανο προτιμώντας τα χειρότερα και διαρκέστερα βάσανα, φυλακίσεις και εξορίες παρά να συμμετέχει με τους αιρετικούς στις βλάσφημες διδασκαλίες τους.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρούσε πάντοτε ότι η αίρεση είναι θανάσιμη αμαρτία και για τον άνθρωπο τον μολυσμένο με την τρομερή αρρώστια της αίρεσης ότι είναι πνευματικά νεκρός, ξένος προς την θεία χάρη και σωτηρία, σε κοινωνία με τον διάβολο και την ολέθρια συνοδεία του.

Αίρεση είναι αμαρτία του νου. Αίρεση είναι πιο πολύ δαιμονική παρά ανθρώπινη αμαρτία. Είναι κόρη του διαβόλου, η κληρονομιά του, η ασέβεια του, σχεδόν ειδωλολατρία.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την ειδωλολατρία ασέβεια και την αίρεση διαφθορά. Στην ειδωλολατρία ο διάβολος λαμβάνει την λατρεία που οφείλεται στο Θεό, από τυφλωμένους ανθρώπους, ενώ στις αιρέσεις συσσωματοποιεί την τυφλωμένη ανθρωπότητα στην κυριώνυμη αμαρτία του, την βλασφημία.

Εάν κανείς διαβάσει τις Πράξεις των Συνόδων μετά προσοχής, θα πεισθεί ότι ο χαρακτήρας των αιρετικών είναι σατανικός. Διαβάζουμε για την τρομακτική τους υπόκριση και την άμετρη υπερηφάνεια τους. Βλέπουμε την συμπεριφορά τους να υποκινείται από συνεχή ψεύδη. Παρατηρούμε ότι είναι αιχμάλωτος στα μεγαλύτερα πάθη. Οπότε είναι δυνατόν σ’ αυτούς, διαπράττουν τα χειρότερα εγκλήματα και τις ποιο τρομακτικές θηριωδίες.

Το ασύγκριτο μίσος τους προς τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ιδιαιτέρως παρατηρημένο. Η αίρεση συνοδεύεται από μία σκλήρυνση καρδιάς, από μια φοβερά σκοτίζουσα βλάβη του νου, από μία ισχυρογνώμονα επιθυμία της ψυχής να παραμείνει μολυσμένη, από μία δυσκολία στην θεραπεία του προσώπου που πάσχει από αυτήν την ασθένεια.

Κάθε αίρεση είναι βλασφημία εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Η αίρεση δεν βλασφημεί μόνο για το δόγμα περί του Αγίου Πνεύματος ή την ενέργεια του αλλά βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα στην ολότητα του.

Η ουσία όλων των αιρέσεων είναι η βλασφημία. Ο Άγιος Φλαβιανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος σφράγισε την ομολογία για την αληθινή πίστη με το αίμα, προσφέρει την απόφαση της τοπικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως εναντίον του αιρετικού Ευτυχούς με τα ακόλουθα λόγια:

«Ο Ευτυχής ο πρώην ιερεύς και αρχιμανδρίτης εξ όλων όσων έχει ήδη πράξει και από τις τωρινές καταθέσεις του φανερώθηκε σαφώς ότι νοσεί την κακοδοξία του Απολλινάριου και Βαλεντίνου και ακολουθεί τις βλασφημίες των ανυποχώρητα, ο οποίος επιπροσθέτως ούτε τη δική μας συμβουλή σεβάστηκε και διδασκαλία και δεν καταδέχτηκε να συμμορφωθεί με τα ορθά δόγματα. Διά τούτο μετά δακρύων και στεναγμών για την ολοκληρωτική απώλεια του ορίσαμε δια του Κυρίου του υπ’ αυτού βλασφημηθέντος να είναι στερημένος και ξένος από κάθε ιερατικό τάγμα και από την διακυβέρνηση του μοναστηριού και ας γνωρίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι μετά από αυτά θα τον συναντήσουν ή θα του συνομιλήσουν ότι θα είναι υπεύθυνοι και αυτοί στο επιτίμιο της ακοινωνησίας διότι δεν απομακρύνθηκαν από την συναναστροφή τους».

Αυτή απόφαση είναι ένα παράδειγμα από την γενική άποψη της Ορθόδοξη Εκκλησίας όσον αφορά στους αιρετικούς. Η απόφαση αυτή έγινε δεκτή από όλη την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας. Η αίρεση του Ευτυχούς συνίστατο στο ότι δεν ομολογούσε δύο φύσεις στον Χριστό μετά την ενσάρκωση Του, όπως κάνει η Εκκλησία. Παραδέχονταν μόνο μία φύση, τη θεία. Εσείς, λοιπόν, λέτε: Μόνο αυτό;…

Διαβάζουμε την αντίδραση ενός συγκεκριμένου προσώπου της εξουσίας προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως σχετικώς με την Αρειανική αίρεση. Η αντίδραση του είναι διασκεδαστική για την έλλειψη γνώσης και άξια οίκτου στην ουσία της. Αυτό το Πρόσωπο παραγγέλλει στον Πατριάρχη να διατηρεί ειρήνη και να μη δημιουργεί συγχύσεις, πράγματα τόσο ξένα προς το πνεύμα της χριστιανοσύνης, καταπιανόμενος με δυο τρεις λέξεις. Γράφει ότι δεν βρίσκει τίποτε το εσφαλμένο στην διδασκαλία του Αρείου και ότι η διαφορά ευρίσκεται μόνο στην αλλαγή μια φράσης. [...]

Μόνον!!! Είναι μόνο η άρνηση της όλης χριστιανικής πίστης.[…]

Αυτοί που παραδέχονται βλάσφημες διδασκαλίες και βλασφημούν «δεν είναι κακοποιοί, δεν κλέβουν και ακόμη κάνουν και καλά έργα (της πεσμένης μας φύσης) είναι θαυμάσιοι άνθρωποι. Πως θα μπορούσε ο Θεός σας να τους αρνηθεί την σωτηρία»;… Η όλη έλλειψη της κατανόησης σας είναι μία βαθειά αγνωσία της χριστιανοσύνης. Μη νομίζετε ότι μια τέτοια αγνωσία είναι ασήμαντη. Όχι. Τα αποτελέσματα μπορούν να είναι καταστρεπτικά, προπαντός τώρα που τόσα φυλλάδια διανέμονται τριγύρω με χριστιανικό τίτλο και σατανικό περιεχόμενο.

Ευρισκόμενος κανείς σε άγνοια της αληθινής χριστιανικής διδασκαλίας μπορεί να δεχθεί μια εσφαλμένη και βλάσφημη σκέψη ως αληθινή και δεχόμενος αυτήν να απολεσθεί για πάντα. Οι βλάσφημοι δεν σώζονται. Αυτές είναι αμφιβολίες που εκφράζετε σημαδεύουν εναντίον σας και κατά την σωτηρία σας. Η ουσία της απορίας σας είναι χωρισμός από τον Χριστό. Μη παίζετε με την σωτηρία σας, μην το ρισκάρετε. Διαφορετικά θα θρηνείτε στην αιωνιότητα.

Να μελετάτε την Καινή Διαθήκη και τους Αγίους Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και παρακαλώ όχι της Τερέζας και του Φραγκίσκους και άλλους Δυτικούς παράφρονες που η Δυτική «Εκκλησία» παρουσιάζει ως αγίους. Μελετήστε τους Αγίους Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για να κατανοήσετε σωστά τις Γραφές, για να μάθετε να ζείτε όπως πρέπει, για να σκέπτεστε και να αισθάνεστε όπως αρμόζει σε χριστιανό. Πριν έλθει η φοβερή ώρα κατά την οποία πρόκειται να παρουσιαστείτε για κρίση ενώπιον του Θεού, κερδίστε την δικαίωση, η οποία δίνεται δωρεάν σε όλους τους ανθρώπους από τον Θεό διά μέσου της χριστιανοσύνης.

Γίνεται εμφανές από την ανάγνωση του ανωτέρου κειμένου ότι εάν κάποιος υποστηρίξει ότι θα σωθούν οι διάφοροι άπιστοι ή αλλόθρησκοι ή αιρετικοί αυτό ισοδυναμεί με βλασφημία στο Πνεύμα το Άγιο διότι:

Α) Δια μέσου αυτής της πεποίθησης κατελέγχει μάταια και αχρείαστη την όλη οικονομία της ενσαρκώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Β) Προσβάλει αυθαδώς όλους τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι εν Αγίω Πνεύματι συνέγραψαν τους Κανόνες των αγίων Οικουμενικών Συνόδων και οι οποίοι αποκαλούν τους διάφορους αιρετικούς ολετήρες, λύκους, ψυχολεθρείς, κλέπτες, ασεβείς, ασεβείς, προδότες, όφεις κλπ, και την αίρεση και την επικοινωνία μετ’ αυτών απώλεια.

Γ) Υπερυψώνει εωσφορικώς τον άνθρωπο ως δυνάμενο να βρει σωτηρία του εξ ιδίων δυνάμεων σύμφωνα με τον προτεσταντικό ανθρωποκεντρισμό, το οποίο ισοδυναμεί με άρνηση και απόρριψη του Θεού

Δια όλα αυτά η Εκκλησία δια των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων προστάζει «αναθεματισθήναι πάσαν αίρεσιν» (Α΄ Κανών Β’ Οικουμενικής Συνόδου) και «όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα» (πρακτικά Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου).

Επίσης, στέλνει στο ανάθεμα όποιον προσπαθεί να υπερασπίζεται τους κάθε είδους αιρετικούς λέγουσα στα πρακτικά της ίδια συνόδου: «Ει τις της χριστιανικόκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά ή εν αυτή τον βίον απορρήξαντα, διεκδικεί (δηλαδή, δικαιώνει ή υπερασπίζεται) ανάθεμα», καθώς επίσης και «ο μη λέγων τοις αιρετικοίς ανάθεμα, ανάθεμα έστω».

Ας φοβηθούμε, λοιπόν, διότι εμείς δεν είμαστε περισσότερο εύσπλαχνοι από τον Θεό, ο Οποίος ούτω προστάζει.

(«Θηβαϊκή Φωνή», τεύχος 55/2013, σελ. 28-33)

ΕΟΡΤΕΣ & ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ



Από την εορτή της ενορίας του Αγίου Μηνά στην ακριτική Κάλυμνο



Από την εορτή του πολιούχου αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου στην ενορία των Πατρών



Με πανηγυρική Θεία Λειτουργία και λιτανεία ως τον τάφο του Αγίου Οσιομάρτυρος Γεδεών του Νέου, εν Τυρνάβω τιμήθηκε η μνήμη του Οσίου στον Τύρναβο Λάρισας.


Με λαμπρότητα πανηγύρισε η γυναικεία Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, παρουσία των Αρχών του οικείου Δήμου Πύλου.


Από την ευλόγηση των άρτων στην εορτάζουσα Ενορία Μαρκοπούλου κατά την μνήμη του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου


Η μνήμη του προμάχου της Ορθοδοξίας, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού τιμήθηκε πανηγυρικά στην ενορία των Μοιρών Ηρακλείου.


Την επομένη ο Τοποτηρητής Κρήτης, Άγιος Μεσσηνίας χωροστάτησε στην πανήγυρη του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Ευθυμίου του Μεγάλου στις Φλαθιάκες Ηρακλείου



Από την εορτή του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω στην Καρυά Ελασσόνας

Από την λαμπρά πανήγυρη του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Κοζάνης την 10 Φεβρουαρίου


Την ίδια ημέρα εόρτασε και ο ομώνυμος Ιερός Ναός στο Ακρωτήρι Σαντορίνης



Η λαμπρά εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου ου φέτος συνέπεσε με την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, συντέλεσε στην μεγαλύτερη πνευματική χαρά των πιστών, ιδιαιτέρως στις πανηγυρίζουσες Ιερές Μονές και Ιερούς Ναούς της Εκκλησίας μας. Στην πανήγυρη της Ιεράς Μονής Ευαγγελιστρίας Καλαμάτας (Σκήτη Παναγουλάκη) προεξήρχε ο οικείος Μητροπολίτης Σεβ/τος κ. Ιάκωβος



Ενώ στην πανήγυρη του Καθεδρικού Ιερού Ναού της Ιεράς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ . Λαρίσης & Τυρνάβου, ο επιχώριος Σεβ/τος Μητροπολίτης κ. Φιλόθεος.


Η Θεομητορική εορτή, η οποία επιλέχθηκε ως ημέρα της Εθνικής μας εορτής για την απαλλαγή από τον τουρκικό ζυγό τιμήθηκε και από τους ομογενείς ορθοδόξους αδελφούς μας στην ενορία της Αγίας Τριάδος Νέας Υόρκης.



ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2013

ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ (ΚΑΛΑΜΑΤΑ)


ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ


ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΚΥΠΡΟΥ

Από τον εορτασμό των Θεοφανείων και την Κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στο φράγμα Διποτάμου. Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε στην Ιερά Μονή Παναγίας Γαλακτοτροφούσας Κακορατζιάς Λευκωσίας.  

Ο «ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ» ΨΕΥΔΕΤΑΙ!



Στην ιστοσελίδα «Ομολογητής» της Φλωρινο- Μακαριτικής παράταξης αναρτήθηκε ανακοίνωση με την οποία δηλώνεται ότι δήθεν ο κ. Μακάριος Καββακίδης πήγε για διάλογο με τους Βοστονίτες «επισκόπους» του κ. Εφραίμ ενώ ήδη συλλειτούργησαν από την Κυριακή του Θωμά και έχουν εκδώσει και κοινή ανακοίνωση την 5η Απριλίου!

Επιπλέον έχουν αναρτήσει επιστολή Πατριάρχου για την αίρεση της Ονοματολατρείας, που ασπάζονται οι Βοστονίτες και κληρικοί του κ. Μακαρίου, (για την εικονομαχία κατά της εικόνας της Αγίας Τριάδος ούτε λόγος…) που αρχικά δεν υπήρχε παρά ως τίτλος και έπειτα αντικαταστάθηκε από ένα δυσανάγνωστο φύλο του word με μία επαναλαμβανόμενη σελίδα παλαιού εγγράφου. Για το θεαθήναι δηλαδή…
Ποιους θεωρούν ποιο αφελείς τους αναγνώστες τους ή τους εαυτούς τους που μεταχειρίζονται τέτοια κουτοπόνηρα μέσα να ξεγελάσουν πρωτίστως τους εαυτούς τους που στρουθοκαμηλίζουν σε μία πραγματικότητα και αναλαμβάνουν και την υπεράσπισή κακοδόξων ως «τυφλοί, οδηγοί τυφλών»;!

Ακολουθούν φωτογραφίες της συλλειτουργίας του κ. Μακάριου με τους Εφραιμίτες της Αμερικής και η κοινή ανακοίνωση, αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα που ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ την αλήθεια!

2013/05/14

Ονομαστήρια Αρχιερέως

  Την 30η του μηνός Απριλίου,μνήμη του Αγίου Ενδόξου Αποστόλου Ιακώβου του Ζεβεδαίου,αδελφού του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εόρτασε τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Μεσσηνίας κ.κ. Ιάκωβος εις την Ιερά Μονή Ευαγγελιστρίας (Σκήτη Παναγουλάκη) Καλαμάτας, ιστορική έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Μεσσηνίας. Αφ' εσπέρας εψάλη κατανυκτική Αγρυπνία, ενώ το πρωί της κυριωνύμου ημέρας ετελέσθη ο εόρτιος Όρθρος μετ' αρτοκλασίας και το πανηγυρικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο, εις το οποίο προεξήρχεν ο άγων τα ονομαστήρια, συμπαραστατούμενος   υπό των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων Φθιώτιδος Ιγνατίου, Αττικής και Μεγαρίδος Κοσμά και Λαρίσης και Τυρνάβου Φιλοθέου, βοηθούμενοι υπό του Παν/του Ιερομονάχου π. Αθανασίου και του Ιεροδιακόνου π.Χριστοφόρου.  Προσήλθεν πλήθος πιστών εκ διαφόρων περιοχών για να τιμήσει τον εορτάζοντα Αρχιερέα, ενώ τον θείον λόγον εκήρυξεν ο Σεβασμιώτατος Λαρίσης και Τυρνάβου Φιλόθεος.Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Φθιώτιδος Ιγνάτιος προσεφώνησεν τον εορτάζοντα Αρχιερέα.Ο Σεβασμιώτατος κ. Ιάκωβος ευχαρίστησε τους προσελθόντας πιστούς ενώ ο χορός των Ιεροψαλτών έψαλλε το «Πολυχρόνιον» του τιμωμένου Αρχιερέως. Η Αδελφότης της Ιεράς Μονής παρέθεσε πλουσιοπάροχον τράπεζαν εις άπαντας τους κληρικούς, μοναχούς και λαΐκούς.







Πολυχρόνιον ποιήσαι Κύριος ο Θεός στον Σεβασμιώτατο και Πατέρα ημών κύριον κύριον Ιάκωβον Κύριε φύλλατε αυτόν εις πολλά έτη.

2013/05/11

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο Ιερός Επιτάφιος της Ενορίας Γεννήσεως του Χριστού Αγχιάλου Θεσσαλονίκης


Ο Αιδεσιμότατος Ιερεύς π. Νικόλαος Γουσιόπουλος, εφημέριος της Ενορίας του Αγίου Γεωργίου στην Αγκαθιά Ημαθείας ευλογών τους αρτους κατά την πανήγυρη του φέρωνυμου Ιερού Ναού, πόλου πνευματικής έλξεως πλήθους φιλέορτων πιστών από τη Μακεδονία.

«ΕΑΝ ΤΟΥΤΟΙ ΣΙΩΠΙΣΩΣΙΝ, ΛΙΘΟΙ ΚΕΚΡΑΞΟΝΤΑΙ»

«ΕΑΝ ΤΟΥΤΟΙ ΣΙΩΠΙΣΩΣΙΝ, ΛΙΘΟΙ ΚΕΚΡΑΞΟΝΤΑΙ» (Λκ. Κ’, 21)

Όπως πληροφορεί η επίσημη (στα αγγλικά) ιστοσελίδα της εν Αμερική Φλωρινοαυξεντιακής Σχισματικής ομάδος υπό τον κ. Εφραίμ (φερόμενο ως «Μητροπολίτην» Βοστόνης ), την 5η Απριλίου τ.ε. πραγματοποιήθηκε η ένωση τους με ετέρα Φλωρινική ομάδα στην Ελλάδα υπό τον κ. Μακάριο Καββακίδη (η εν λόγω ομάδα απεσχίσθη το 1995 από τους Φλωρινικούς υπό τον τότε «αρχιεπίσκοπο» τους Χρυσόστομο Κιούση).

Στην ιδιαίτερα λιτή ανακοίνωση- που δεν συνοδεύεται από κάποια κοινή «Ομολογία Πίστεως»- υπογράφουν οι ως άνω κύριοι «ξεχνώντας το παρελθόν», «αναγνωρίζοντας τις εκατέρωθεν χειροτονίες», «υπό την σκέπη του κοινού πνευματικού πατρός» ψευδαρχιεπισκόπου Αυξεντίου Πάστρα, του εν έτει 1985 και υπό της ιδίας του «Συνόδου» καθαιρεθέντος.

Η υπό την κ. Μακάριο Καββακίδη ομάδα, όπως προαναφέραμε, είναι εσωτερικό σχίσμα (1995), εντός του Φλωρινικού Σχίσματος (1937) και γενικά χαρακτηρίζεται από μία τακτική αδιάκριτης αποδοχής «κληρικών», «ανταγωνιζόμενη» την υπό τον κ. Καλλίνικο Σακελλαρόπουλο κύρια Φλωρινική παράταξη. Αμφότεροι δεν διστάζουν- κατά την κοσμική δόξα- να αγωνίζονται να μεγαλώσουν τις παρατάξεις σε κλήρο και κοινότητες, παραβλέποντας θέματα πίστεως αλλά και ηθικής. Άλλες δε Φλωρινικές παρατάξεις έχουν προσαρτήσεις Νεοημερολογήτικες(!) κοινότητες, άλλη δε κοινότητες εθνών που απλώς ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, χωρίς να ενδιαφέρονται για θέματα Ομολογίας.

Η ομάδα όμως του «Βοστόνης Εφραίμ είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα καθώς έχει παίξει υποχθόνιο ρόλο στην σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία, έχει δε αμαυρώσει τον ιερό Αγώνα των Γ.Ο.Χ. με τις πρακτικές και την κατακραυγή των σκανδάλων που έλαβαν χώρα στην έδρα αυτής στην Μονή Μεταμορφώσεως Βοστόνης. Η εν λόγω ομάδα, λοιπόν, άνηκε στην Ρωσική Ορθόδοξο Εκκλησία της Διασποράς. Το 1971 ο αείμνηστος Πρωθιερέας και Πρωτοσύγκελος της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος π. Ευγένιος Τόμπρος, συνοδευμένος υπό των τότε Αρχιερέων Καλλίστου και Επιφανίου, επισκέφτηκε την εν λόγω Μονή μετά την ένωση της Ελλαδικής Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας με την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς. Οι εν λόγω ιερωμένοι ενεργούσαν για λογαριασμό σχισματικών Φλωρινικών κέντρων που πολεμούσαν την επιτευχθείσα ένωση στη βάση της Ομολογίας «ότι η Νεοημερολογητική Εκκλησία είναι Σχισματική» και με την αναγνώριση της Κανονικότητας των υφ’ ενός- Αγίου Πατρός Ματθαίου- Χειροτονιών εν έτει 1948. Αυτά διά την ιστορία…

Η εν λόγω λοιπόν ομάδα είχε ως πραγματικό καθοδηγητή τον Αρχιμανδρίτη Παντελεήμονα ο οποίος κατηγορήθηκε για παρά φύσιν εκτροπές και άλλα σκάνδαλα υπό της Ρωσικής Συνόδου. Αντιδρώντας στην καθαίρεση του ο Παντελεήμων προσχώρησε με τους οπαδούς -για «λόγους πίστεως» βέβαια…- στην Φλωρινική παράταξη του τότε «αρχιεπισκόπου» Αυξεντίου, του πάντα φιλεύσπλαχνου σε κάθε καθηρημένο για οποιαδήποτε λόγο. Μετά το θάνατο του ήδη καθηρημένου Αυξεντίου (1994) στις Αυξεντιακές τάξεις επικράτησε μεγάλη σύγχυση και πληθώρα αντικανονικών ενεργειών. Έτσι άλλοι προσχώρησαν στην Επίσημη «Εκκλησία» της Πολωνίας, άλλοι με έδρα το Μιλάνο δημιουργήσαν αντικανονική ομάδα που μόλις πρόσφατα απεκήρυξε τις αντικανονικές τους χειροτονίες και αιτήθηκαν την αποδοχή από το «Πατριαρχείο της Μόσχας» ενώ στην Ελλάδα τα αυξεντιακά υπολείμματα που ανεκήρυξαν διάδοχο του Αυξεντίου τον Μάξιμο (Κεφάλα) αντιμετώπισαν την εχθρότητα και την διακοπή της κοινωνίας με τους βοστονίτες «επισκόπους».

Και φτάνουμε στο σήμερα όπου μετά από 15 χρόνια που ναυάγησε διάλογος για ένωση των ομάδων υπό τους κ.κ. Μακάριο και Εφραίμ, ξαφνικά γίνεται πραγματικότητα. Είχε βέβαια προηγηθεί η αποδοχή τριών «επισκόπων» της εν Βοστόνη ομάδος και των περισσότερων ενοριών στην ομάδα του Καλλίνικου Σαραντόπουλου- λόγω ηθικών σκανδάλων και της αίρεσης της ονοματολατρίας, οδηγώντας στον κίνδυνο εξαφάνισης των Βοστονιτών. Αντ’ αυτού προτίμησαν την λιγότερο επώδυνη οδό της απορρόφησης τους.

Δεν αγνοούμε, αγαπητοί αναγνώστες, ότι σας έχουμε κουράσει με τις αναφορά τόσων λεπτομερειών, απαραίτητων για την κατανόηση των γεγονότων, όμως μόλις τώρα θα εισέλθουμε στην ουσία των πραγμάτων!

Ανακοινώνουν ένωση και συλλείτουργα οι δύο φλωρινικές παρατάξεις αλλά δεν μας πληροφορούν ποια η ομολογία τους, η εκκλησιολογία τους, το «πιστεύω» τους εν τέλει. Η ομάδα του κ. Εφραίμ προσφάτα οδηγήθηκε στον διχασμό και την διάλυση λόγω της κοινωνία του με Ονοματολάτρες ρασοφόρους δηλαδή με καταδικασμένους από την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και της Ρωσία αιρετικούς που εναπομένουν ακόμη κυριώς στο χώρο της Ρωσίας. Η εν λόγω αίρεση της ονοματολατρίας καταδικάστηκε Συνοδικώς άμα τη εμφανίσει της (αρχές 20ου αι.) διότι βλασφήμως διακήρυττε ότι «ο Θεός ενυπάρχει στο όνομα Του»!! Ονοματολάτρες ρασοφόροι έχουν βρει καταφύγιο στην παράταξη του κ. Μακαρίου.

Επιπλέον οι εν Αμερική Φλωριναίοι του κ. Εφραίμ τυγχάνουν και θερμοί εικονομάχοι, βλασφημούντες ασύστολα και με παρρησία την ιερή εικόνα της Αγίας Τριάδος (Συνθρόνου) ως και των άλλων ιερών εικόνων. Η παρατάξη του κ. Καλλίνικου Σαραντόπουλου τους έθεσε θέμα ιερών εικόνων (απ’ όσα ανακοίνωσαν οι ίδιοι υπό τον κ. Εφραίμ Φλωρινικοί), αποτελεί όμως απορίας άξιον ένα τέθηκε ζήτημα από τον κ. Μακάριο ή εισάγει κάθε βλασφημία και αίρεση χάριν φανταστικής ενίσχυσης του προσωπικού του παραταξιακού γοήτρου.

Αφενός μεν είναι ευχάριστο να λιγοστεύει το πλήθος των Σχισματικών Παλαιοημερολογητικών ομάδων, προσευχόμενοι όλοι για την κανονική τους ένωση εν τη Γνησία Ορθοδόξω Εκκλησία του Χριστού, υπό την αυστηρή προϋπόθεση της Ορθοδόξου Ομολογίας- Εκκλησιολογίας αφετέρου η ένωση αυτή (όπως και παλαιότερες των φλωρινικών) δεν έχουν ως θεμέλιο την Αλήθεια και ως προς τούτο ομοιάζουν κατά το λόγο του Προφητάνακτος Δαβίδ ως «εκκλησία πονηρευομένων»!

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

Από το ομώνυμο, εκδοθέν το 1928, βιβλίο

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, ότι η Μία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία έχει καθιερώσει από αμνημονεύτων χρόνων- από είκοσι αιώνες- το Εορτολόγιο αυτής επί τη βάσει του Ιουλιανού Ημερολογίου. Ότι επί τη βάσει αυτού άπαντες οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί από αιώνων συνεορτάζουν τις ίδιες πάντοτε ημέρες του έτους, νηστεύουν ταυτόχρονα τις ίδιες κανονισμένες νηστείες, ακούν τις ίδιες λειτουργίες, τα ίδια ευαγγέλια, τους ίδιους ψαλμούς, τις ίδιες αποστολικές επιστολές και πράξεις.

Την επί 20 αιώνες πράξη αυτή της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, αποτελούσα ιερά παράδοση αυτής, αποτελούσα δισχιλιετές αυτής καθεστώς επικύρωσαν και καθαγίασαν Σύνοδοι Οικουμενικοί και Τοπικοί, διατάξεις Πατριαρχικές, κανόνες και αποφάσεις απαρεγκλίτως τηρηθείσες από όσους αιώνες. Πάσα άρα οιαδήποτε παρέκκλιση από του εκκλησιαστικού αυτού καθεστώτος του στηριζόμενου επί του Ιουλιανού ημερολογίου, είναι απάρνηση της εκ παραδόσεως τάξης της Εκκλησίας. Είναι ανατροπή αυτής ολοκλήρου. Διότι είδαμε ήδη ότι δια της μεταβολής του ημερολογίου ανατρέπονται Κυριακοδρόμια, καταλύονται νηστείες, διαγράφονται εκκλησιαστικά τροπάρια, δημιουργούνται κενά στη σειρά του Πασχαλίου κύκλου, μετατοπίζονται εορτές και εν γένει οι παραδόσεις της Εκκλησίας αθετούνται και παραβιάζονται.

Αλλά για την τήρηση την ακριβή των Εκκλησιαστικών παραδόσεων έχουμε ρητές και κατηγορηματικές διατάξεις από τους Αποστολικούς ακόμη χρόνους, τις οποίες ουδείς δύναται να παραδεί, και η Εκκλησία της Ελλάδος παραβλέποντας εντελώς αυτές απαρνήθηκε, παραβιάζοντας τις Εκκλησιαστικές παραδόσεις.

Ιδού δε και οι κυριότερες ρήτρες και διατάξεις περί των εκκλησιαστικών παραδόσεων, διατάξεις οι οποίες αποτελούν και πρέπει να αποτελούν Νόμο για την Εκκλησία.

Α’) Πρώτος ο Απόστολος Παύλος στην προς Θεσσαλονικείς δευτέρα από Αθηνών γραμμένη επιστολή (Κεφ. Β’ 15) επιτάσσει την τήρηση των εκκλησιαστικών παραδόσεων λέγοντας: «Άρα ουν, αδελφοί, στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε, είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής ημών».

Β’) Ο Μέγας Βασίλειος στον 91ον Κανόνα αυτού λέγει τα εξής: «Ει γαρ επιχειρήσαιμεν τα άγραφα των εθών, ως μη μεγάλην έχοντα την δύναμη, παραιτείσθε, λάθοιμεν αν εις αυτά τα καίρια ζημιούντες το Ευαγγέλιον, μάλλον δε εις όνομα ψιλόν προϊστώντες το κήρυγμα: Οίον (ίνα του πρώτου και κοινοτάτου πρώτον μνησθώ) τω τύπω του Σταυρού τους εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ηλπικότας κατασημαίνεσθαι, τις ο διά γράμματος διδάξας; Το προς ανατολάς εστράφθαι κατά την προσευχήν, ποίον ημάς εδιδαξεν γράμμα; Αλλά και όσα περί τω βάπτισμα αποττάσεσθαι τω Σατανά και τοις Αγγέλοις αυτού, εκ ποίας εστί γραφής; Ουκ εκ της αδημοσιεύτου ταύτης και απορρήτου διδασκαλίας, ην εν απολυπραγμονήτω σιγή οι Πατέρες ημών εφύλαξαν, καλώς εκείνο δεδιδαγμένοι, των μυστηρίων το σεμνόν σιωπή διασώζεσθαι»;

Γ) Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στον Β’ λόγο του αναφωνεί: «Ακούσατε λαοί, φυλαί, γλώσσαι, άνδρες, γυναίκες, και παίδες, πρεσβύτες, νεανίσκοι τε και νήπια, το έθνος των Χριστιανών το άγιον. Είτις ευαγγελίζηται υμάς παρ’ο παρέλαβεν η Καθολική Εκκλησία (η Ορθόδοξος Αγία Αποστολική Εκκλησία) παρά των Αγίων Αποστόλων, Πατέρων και Συνόδων και μέχρι του νυν διεφύλαξε, μη ακούσητε αυτού, μηδέ δέξησθε την συμβουλήν του όφεως, ως εδέξατο Εύα και ετρύγησεν θάνατον. Καν, Άγγελος, καν Βασιλεύς ευαγγηλίζηται υμάς παρ’ο παρελάβετε, κλείσατε τας ακοάς, οκνώ γαρ τέως ειπείν, ως έφη ο θείος Αποστολος, Ανάθεμα έστω εκδεχόμενος την διόρθωσιν».

Δ’ Ο Μέγας Αθανάσιος λέει τα εξής: «…Ίδωμεν δε όμως και προς τούτοις και αυτήν την εξ αρχής παράδοσιν και διδασκαλίαν και πίστιν της Καθολικής (ορθοδόξου) Εκκλησίας, ην ο μεν Κύριος έδωκεν οι δε Απόστολοι εκήρυξαν και πατέρες εφύλαξαν. Εν ταύτη γαρ η Εκκλησία τεθεμελίωται… και τηρείται την των Πατέρων παράδοσιν».

Ε’ Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει στο λόγο του δ’ της Β΄ προς Θεσσαλονικείς τα εξής: «Ενταύθα δήλον, ότι ου πάντα δι’ επιστολής παρεδίδοσαν οι Απόστολοι αλλά και πολλά και αγράφως. Ομοίως δε κακείνα και ταύτα εστίν αξιόπιστα. Ώστε και την παράδοσιν της Εκκλησίας αξιόπιστον ηγούμεθα. Παράδοσις εστίν, μηδέν πλέον ζητεί».

Και ερωτάται ήδη: Αυτή καθ’ εαυτή η διατήρηση του Ιουλιανού ημερολογίου στην Εκκλησία, η ανέκαθεν αδιάλειπτη και ομοιόμορφη σ’ αυτή ισχύς αυτού ως βάσης στην οποία προσαρμόστηκε κάθε εκκλησιαστική ακολουθία και τάξη και η του εορτολογίου διάταξη, η αποτελέσασα επί τόσους αιώνες την διάκριση της Ανατολικής από της Δυτικής Εκκλησίας, αυτή καθ’ εαυτή ανεξαρτήτως της ολεθριοτάτης συνέπειαες της διασπάσεως της εκκλησιαστικής Ενότητας, ως παράδοση της Εκκλησίας δεν ήταν σεβαστή και απαράτρεπτος;

Και ο σεβασμός της παραδόσεως αυτής επί τόσους αιώνες, και η επίμονη άρνηση δια μέσου των αιώνων τούτων τόσων μεγάλων αναστημάτων και υπέροχων Πατριαρχικών φυσιογνωμιών να αποδεχθούν δια την Εκκλησία το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, έστω και εάν κρατούνταν άθικτη η εορτή του Πάσχα, η διηνεκής και επίμονος, λέγομε, άρνηση αυτών, αυτή και μόνη δεν έπρεπε να συγκρατήσει τους σημερινούς (1924) νάνους της Εκκλησίας από το να καταπατήσουν τόσο ασεβώς και άσεμνα τις διά των αιώνων καθηγιασμένες γνώμες τόσων υψηλών της Εκκλησίας κορυφών;

Εκτός όμως των γνωμών και κρίσεων των ανωτέρω μεγάλων της Εκκλησίας Πατέρων και διδασκάλων, έχουμε αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους. Έκαστη δε οικουμενική Σύνοδος αναφέρεται εις τα αποφασισθέντα των προηγουμένων και κρατύνει το έθος, την πράξη, και την παράδοση των προηγουμένων. Ιδού δε πως αποφαίνονται αυτές περί των παραδόσεων της Εκκλησίας. Ιδού δε πως αποφαίνονται αυτές περί των παραδόσεων της Εκκλησίας:

1) Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος δια του ΣΤ’ Κανόνα επιτάσσει: «Τα αρχαία έθη κρατείτω».

2) Η Δ’ Οικουμενική Σύνοδος (η εν Χαλκηδόνι) δια του Α’ αυτής Κανόνα λέγει: «Τους παρά των Αγίων Πατέρων καθ’ εκάστην Σύνοδον άχρι του νυν εκτεθέντας Κανόνας κρατείν εδικαιώσαμεν (κρίναμε δίκαιο)».

3) Η ΣΤ’ Οικουμενική Σύνοδος στο Α’ Κανόνα αυτής ορίζει τα εξής: «Τάξις άριστη παντός αρχομένου και λόγου και πράγματος, εκ Θεού τε άρχεσθαι, και εις Θεόν αναπαύεσθαι… Και νυν άρχην των ιερών ποιούμενοι λόγων χάριτι θεία ορίζομεν, ακαινοτόμητον τε και απαράτρωτον φυλάττειν την παραδοθείσαν ημίν πίστιν… Και συνελόντα φάναι, πάντων των εν τη Εκκλησία του Θεού διαπρεψάντων ανδρών, οι γεγόνασι φωστήρες εν κόσμω, λόγον ζωής επέχοντες, την πίστιν κρατείν βεβαίαν και μέχρι συντελείας του αιώνος ασάλευτον διαμένειν θεσπίζομεν, και τα αυτών θεοπαράδοτα συγγράμματα τε και δόγματα. Πάντας αποβαλλόμενοι τε και αναθεματίζοντες, ους απέβαλον (οι Πατέρες) και αναθεμάτισαν, ως της Αληθείας εχθρούς και κατά Θεού φρυαξαμένους κενά, και αδικίαν εις το ύψος εκμελετήσαντας».

4) Η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδς, η κατά των Εικονομάχων συνελθούσα στον Α’ αυτής Κανόνα λέει τα εξής: «…Εις τον αιώνα η προφητική φωνή εντέλλεται ημίν φυλάττειν τα μαρτύρια του Θεού, και ζην εν αυτοίς, δηλονότι ακράδαντα και ασάλευτα διαμένοντα… Και ο Παύλος φησίν : «Καν ημείς ή Άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν, παρ’ ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω». Τούτων ουν ούτως όντων και διαμαρτυρουμένων ημίν, αγαλλιώμενοι επ’ αυτοίς, ως ει τις εύροι σκύλα πολλά, ασπασίως τους θείους κανόνας ενστερνιζόμεθα, και ολόκληρον την αυτών διαταγήν και ασάλευτον κρατύνομεν των εκτεθέντων υπό των αγίων σαλπίγγων του Πνεύματος των πανευφήμων Αποστόλων, των τε εξ Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων ημών. Εξ’ ενός γαρ άπαντες και του αυτού Πνεύματος αυγασθέντες, ώρισαν τα συμφέροντα. Και ους μεν τω αναθέματι παραπέμπουσι, και ημείς αναθεματίζομεν, ους δε τη κσθαιρέσει, και ημείς καθαιρούμεν. Ους δε τω αφορισμώ, και ημείς αφορίζομεν. Ους δε επιτιμίω παραδιδόασι, και ημείς ωσαύτως υποβάλλομεν…».

5) Ο ιερός Ταράσιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, και άγιος έπειτα, προεδρεύσας της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου (8ος αιών) εν Νικαία προσφώνησε τους συνελθόντας εν αυτή Πατέρες ειπών μεταξύ άλλων: «…Και νήφοντες εν πάσιν αποστολικώς, το ισόρροπον κρίνομεν, ίνα πάσαν κενοφωνίαν, ύφεσιν τε και πλεονασμόν, ως ζιζάνια τω καθαρώ σίτω επισπαρέντα, αναβολής πάσης εκτός, εκτίλλωμεν, ως της αληθείας αντίθετα και της Εκκλησίας αντίμαχα. Τα γαρ εν αυτή παραδοθέντα ουκ εισί ναι και ου, αλλά ναι εισίν εν αληθεία και μένουσι αρραγή και ακράδαντα εις τον αιώνος χρόνον».

6) Ο αυτός Ταράσιος εν τη Δ’ πράξει της αυτής Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου λέγει τα εξής: «ου μετατίθεμεν όρια α έθεντο οι Πατέρες ημών, αλλ’ αποστολικώς διδαχθέντες κρατούμεν τας παραδόσεις, ας παρελάβομεν».

7) Μετά την τοιαύτη δήλωση του Ταρασίου ολόκληρη η Σύνοδος εκβοά τα εξής βαρυσήμαντα: «Πατέρες κηρυττουσι, τέκνα υπακοής εσμέν και εγκαυχώμεθα εν προσώπο μητρός τη παραδόσει της Καθολικής Εκκλησίας… Ημείς τους θεσμούς των Πατέρων φυλάττομεν, Ημείς τους προστιθέντας ή αφαιρούντας εκ της Καθολικής Εκκλησίας αναθεματίζομεν… Ημείς κατά πάντα των αυτών θεοφόρων Πατέρων τα δόγματα και πράγματα κρατούντες, κηρύσσομεν εν ενί στόματι και μια καρδία μηδέν προστιθέντας μηδέν αφαιρούντες των εξ αυτών παραδοθέντων ημίν, αλλά τούτοις βεβαιούμεθα, τούτοις στηριζόμεθα».

Το ισχυρότερο τείχος το οποίο ύψωσαν οι Πατέρες της Εκκλησίας προς περιφρούρηση ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ της Εκκλησίας είναι η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος. Ο όρος της Ζ’ ταύτης Οικουμενική Συνόδου, αναφέρεται ακριβώς στην παράδοση της Εκκλησίας και περιχαρακώνει εν γένει τους θεσμούς της Εκκλησίας.

Μετά τον Όρο τούτο της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου ακολουθούν τα εξής, τα οποία «εξεβόησε η Αγία Σύνοδος». «Πάντες ούτω πιστεύομεν, πάντες το αυτό φρονούμεν, πάντες συναίνεσαντες υπεγράψαμεν. Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των ορθοδόξων, αύτη η πίστης την Οικουμένην εστήριξε. Πιστεύοντες εις ένα Θεό εν Τριάδι υμνούμενον, τας τιμίας εικόνας ασπαζόμεθα. Οι μη ούτως έχοντες ανάθεμα έστωσαν. Οι μη ούτω φρονούντες, πόρρω της Εκκλησίας εκδιωχθήτωσαν. Ημείς τη αρχαία θεσμοθεσία της Καθολικής Εκκλησίας επακολουθούμεν, ημείς τους θεσμούς των πατέρων φυλάττομεν. Ημείς τους προστιθέντας τι ή αφαιρούντας εκ της καθολικής Εκκλησίας αναθεματίζομεν…Ει τις πάσαν εκκλησιαστικήν παράδοσιν έγγραφον τε ή άγραφον αθετεί ανάθεμα, ανάθεμα, ανάθεμα».

Όθεν δεν δύναται ουδείς να πει μετά τα ανωτέρω θεσπίσματα των Οικουμενικών Συνόδων ότι οι παραδόσεις της Εκκλησίας δεν είναι δόγματα και επομένως δύναται να μεταβληθούν. Διότι τα θεσπίσματα αυτά περί αμετάτρεπτου και ακαινοτομήτου των Εκκλησιαστικών παραδόσεων είναι τελείως καθηγιασμένα και έχουν την ισχύ δογμάτων. Δεν δύναται δε επίσης ουδείς να ισχυρισθεί ότι το όλο καθεστώς της Εκκλησίας, των νηστείων, των ακολουθιών, των Κυριακοδρομίων και άλλων τυπικών της Εκκλησίας διατάξεων καθεστώς, ιδρυθέν επί της βάσης του Ιουλιανού Ημερολογίου, με το οποίο συνδέεται αναποσπάστως το Εορτολόγιο της Εκκλησίας, δεν δύναται, λέγομε, ουδείς να ισχυριστεί ότι δεν είναι Παράδοση Εκκλησιαστική.

Αλλά ότι αρνήθηκαν να διαπράξουν όλες οι Οικουμενικές Σύνοδοι, και άπαντες οι γεραροί της Ορθοδοξίας στυλοβάτες, το διέπραξαν εν μια στιγμή μονομερώς, αυθαιρέτως, ανιερώς, αντορθοδόξως, διά μίας εγκυκλίου του, ο επαναστατικώ δικαίω Αρχηγός της Ελληνικής Εκκλησίας, κατακρημνίζοντας δύο χιλιάδων ετών ιερό οικοδόμημα, το της Ορθοδοξίας, για να ισοπεδώσει τούτο με το Ιησουϊτικό και καότεχνο οικοδόμημα της Παπικής Εκκλησίας!



(Από τον Ημεροδείκτη του 2013 της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος)

2013/05/06

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου στο Μελισσοχώρι Θηβών

Εις την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου εγένετο πανυγηρική Θεία Λειτουργία από τον Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ. Χρυσόστομο βοηθουμένου υπό του Ιεροδιακόνου π. Χρυσοστόμου.Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας εγένετο η λιτάνευσις της Ιεράς Εικόνος καθώς και Αγιασμός εμπροσθεν του Ιερού Ναού που βρίσκετε υπό κατασκευή έξωθεν του μοναστηρίου.









Άγιον Πάσχα 2013 στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου Ρούφ

Εις την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών την Αναστάσιμη Λειτουργία τέλεσε ο Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου ,Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ. Χρυσόστομος βοηθούμενος υπό του Ιεροδιακόνου π. Χρυσοστόμου.Συμμετείχε πλήθος πιστών εξ Αθηνών και αλλαχού.