2021/02/27

Цркве ИПХ У Србији (Истинити Православни Хришћани)

Για την 12η επέτειο της διακονίας του Αγίου Πρωθιεράρχου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος στην Τοποτηρητεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και την Προεδρία της Ιεράς Συνόδου της Ελλαδικής Ιεραρχίας, λάβαμε συγχαρητήριο μήνυμα και αφιερωματικό άρθρο στη Σερβική γλώσσα. Αμφότερα υπογράφονται από την Κοινότητα των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών της Σερβίας με έδρα το Βελιγράδι "Ο Τίμιος Σταυρός".

"Our brotherhood, name is "Christian Brotherhood of the Holy Cross", by the True Orthodox Christians from Belgrade (Serbia), congratulates to Archbishop Chrysostom, the head of the Church of G.O.C., in these days on the 12th anniversary of leading the Church.

We wish him good health and good strength!

Greetings from Serbia!

Sergian Crvenković 

 Belgrade



Архиепископ Хризостом, митрополит Тивон

 - 12 година вођства Цркве Христове!

Биографија (укратко): Његово Високопреосвештенство, архиепископ Атински и целе Грчке, поглавар Цркве ИПХ (Истинити Православни Хришћани или овде познати као грчки старокалендарци или као "зилоти матејевци-григоријевци"), господин Хризостом митрополит Тивски и Левадијски (или само: Тивон) рођен је 1941. године у селу Ропото у Трикали као Христо Цанис.

Од своје ране 18. године жудио је за монашким животом, па је као монах почетник ступио у историјски познати свети манастир Преображења Господњег у месту Кератеа на Атици, а касније тражећи веће подвиге у аскетском животу, отишао је на Свету Гору Атонску. За ђакона и свештеника (јеромонаха) рукоположен је 1970. године од митрополита Патре г-дина Андреја. На Светој Гори живео је подвижнички поред старца строгог келиота и монаха о.Климента из свете келије „Рођење Христово“  на Катунакији, а 1995. године, након упокојења старца Климента, постављен је за старешину Братства. Поред других врлина истакао се и као добар иконописац и иконолог. 

Неколико пута Свети Синод га је предлагао у чин епископа, али он није прихватао ову част из смирења, док коначно, након великог притиска других архијереја, није рукоположен за епископа Тиве и Левадије, по старом календару 24. фебруара 2005. године од стране митрополита Григорија Месинијског (тада поглавара Цркве ИПХ) и осталих епископа из Синода. Након блажене смрти митр. Григорија Месинијског, који је чврсто исповеднички држао кормило и водио брод Цркве, наследио га је 2009. године као поглавар односно архиепископ Атински и целе Грчке. Имендан слави на празник Светог Јована Златоустог (Хризостом на грчком значи Златоусти) 14. новембра по старом тј. отачком календару.

Овог месеца се навршава 12 година откако је архиепископ Хризостом на овом светом трону и ми желимо њему добро здравље и године живљења по вољи Божијој, да истраје у овој светој борби за истину Православља, чувајући апостолско и саборно догматско-канонско учење Цркве и да благодаћу Божијом надвлада сва искушења. Надамо да ће и даље држати кормило Цркве као и сви његови претходници.

Многаја љета, владико!

+ + +

Времена јесу тешка, живимо већ више деценија као у некој оази окружени језивим свеопштим духовно-моралним отпадништвом (апостасија) а у црквеном смислу се то огледа апостасијом међу свим званичним или државним помесним Црквама чији су јерарси и остали црквени клир прихватили свејерес екуменизма, односно "теорију грана" и многа друга зловерја и због чега су милионе људских душа одвојили од духовне заједнице са Богом и Светих губитком благодати у светотајинствима. Због свега тога су и у овим последњим деценијама и годинама констатоване многе одлуке са светих Васељенских Сабора где су утврђивањем јасног хришћанско - православног учења, и светог предања, Свети Оци осудили и предали анатемама јеретике свих врста и ми то овде потврђујемо речима: трипут Анатема!

Сада је, како изгледа, нарочито тешко у времену биолошко-хемијског рата, вештачко-плански изазване пандемије вируса короне иза чега се крију мрачни циљеви светских злотвора, јудејских и других моћника, о чему смо овде помињали. Ипак, прихватајући по Божијем Промислу своје лако крстоносно бреме верујемо у силу Божију, верујемо у Господа нашег Исуса Христа, Пресвету Богородицу и све Свете да ћемо се избавити од сваког зла, од свих замки ђавољих и изаћи у борби као победници.

Црква Христова као непобедива Тврђава Истине, са свим својим црквеним клиром и верним народом мора остати и даље борбеног карактера, не сме поклекнути пред лукавим антихришћанским утицајима јер је као Војинствујућа на земљи док је Небеска она која слави - Торжествујућа. Љубећи Бога љубимо и ближње.

Живело Православље! Хришћанско Братство Крста 

https://sin-otadzbine.blogspot.com/2021/02/12.html

2021/02/26

ΕΚΔΗΜΙΑ ΜΟΝΑΧΟΥ

Την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2021 (εκκλ. ημερολόγιο -19/02/21 πολ. ημερολόγιο) εκοιμήθη ο π. Νείλος Μοναχός κατά κόσμον Νικόλαος Τασόπουλος, εκ της Εκκλησίας της Κρήτης, προεστώς της Ιεράς Μονής Αγίου Ευθυμίου εις Φλαθιακες Ηρακλείου Κρήτης. Εξεδήμησε προς Κύριον όχι πλήρης ημερών μα πλήρης αρετών, έπειτα από μακροχρόνια μάχη με την επάρατη νόσο την οποία υπέμεινε αγογγύστως. Γεννηθείς εις Γόρτυνα Ηρακλείου Κρήτης το 1949. Ξεκίνησε την φοίτηση στο δημοτικό σχολείο στο χωριό Ψάρι Μεσσηνίας απ' όπου είχε καταγωγή, όμως σύντομα επέστρεψε στην Κρήτη. Τελειώνοντας το δημοτικό ασχολήθηκε με πολλές τέχνες όπως σιδηρουργικές, υδραυλικές, οικοδομικές κ.α... Ευσεβής καθώς ήταν από μικρός, πριν την έναρξη οποιασδήποτε εργασίας απαράβατο κανόνα είχε να κάνει δέκα μετάνοιες ώστε να λαμβάνει βοήθεια και φώτιση για το καλύτερο αποτέλεσμα. Διετέλεσε Γ' Μηχανικός σε πλοία επί σχεδόν δεκαετία. Εκεί ποτέ του δεν ξεχνούσε το Θεό. διάβαζε με συνέπεια την Αγία γραφή και έκανε μετάνοιες για να ανταπεξέρχεται τις δυσκολίες αυτής της απαιτητικής δουλειάς. Νυμφεύτηκε στην ηλικία των 30 ετών όπου και απέκτησε τρεις κόρες. 

Στην πορεία γνώρισε την ορθοδοξία και την ακαινοτόμητο Γνήσια Εκκλησία. Είχε πνευματικό καθοδηγητή και πατέρα τον Ιερομόναχο π. Καλλίνικο Σελλινιωτάκη όπου κοντά του έγινε κοινωνός σημείων και θαυμάτων. Κάποτε η μία κόρη του ασθένησε σοβαρά και ήταν όλη η οικογένεια ανήσυχη. Το παιδί θα χρειαζόταν εγχείρηση. Με την πίστη τους όμως, τις προσευχές τους και τις ευχές του π. Καλλινίκου, το παιδί θεραπεύτηκε δίχως ιατρική παρέμβαση. Ένα δεύτερο σημείο ήταν πως πριν εισέλθει στην ορθοδοξία οι δουλειές και τα εισοδήματα του ήταν περιορισμένα, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται οικονομικά. Μόλις ομολόγησε την ορθοδοξία και έγινε μέλος της Εκκλησίας, ο π. Καλλίνικος του είπε, "Νικόλαε από δω και στο εξής δεν θα προλαβαίνεις τις δουλειές". Έτσι κι έγινε. Αυξήθηκαν τόσο οι δουλειές του, που δικαίως το εξέλαβε ως εκ Θεού βοήθεια. Για το λόγο αυτό, για να ανταποδώσει αφιέρωσε όλα τα Σάββατά του για εργασίες σε εκκλησίες και εγκαταστάσεις εκκλησιών. Ο ενθουσιασμός του ήταν τέτοιος που τον μετέδωσε και σε άλλα συγγενικά του πρόσωπα και τα έφερε στη γνήσια ορθοδοξία. 

Νουθέτησε και γαλούχησε τα παιδιά του με κάθε χριστιανική αρχή και συνέβαλε στο θαυμαστό και θεάρεστο αποτέλεσμα να αξιωθεί να δει και τις τρεις κόρες του μοναχές. Ο πατήρ Νείλος είχε πολύ μεγάλη αγάπη στα πατερικά βιβλία. Ουδέποτε αμελούσε ακολουθία. Όταν μία φορά ως λαϊκός αμέλησε κάποια ακολουθία, τραυματίστηκε στην εργασία του και το εξέλαβε ως σημείο. Χαρά του ήταν να ομολογεί την Ορθοδοξία. Όπου στεκόταν μιλούσε για τη γνήσια ορθοδοξία. Σε λαϊκούς αλλά και ρασοφόρους του νέου ημερολογίου και προσπαθούσε να τους μεταδώσει το φως που και ο ίδιος είχε αντικρίσει.  Σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή του π. Νείλου ήταν ο ανιψιός του, γιος της εκλιπούσας αδερφής του όπου ανέλαβε με την οικογένειά του την ανατροφή του και εν τέλει είχε τη χαρά να τον έχει μαζί του και ως πνευματικό τέκνο του στο μοναστήρι. 

Το Δεκέμβριο του 2008 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο μοναστήρι του Αγίου Ευθυμίου στις Φλαθιάκες Ηρακλείου Κρήτης. Τον Ιανουάριο του 2015 εκάρη Μοναχός με το όνομα Νείλος. Στις 23 Οκτωβρίου 2020 (εκκλ. ημ/γιο) εκάρη Μεγαλόσχημος και έλαβε το Μεγάλο και Αγγελικό Σχήμα. Στο μοναστήρι έδωσε όλο του τον εαυτό. Έβαλε σκοπό την προώθηση των εργασιών που αυτό χρειαζόταν. Έκανε οικοδομικές, υδραυλικές, ηλεκτρολογικές, σιδηρουργικές, γεωργικές και κάθε είδους εργασίες, μέχρι και την τελευταία στιγμή παρά την ασθένειά του. Οι υπηρεσίες του υπήρξαν πολύτιμες και γίνονταν με ολόθερμη διάθεση. Η αγάπη του προς όλους, η προσήνεια, η φιλοξενία, η ελεημοσύνη και η διάθεση προσφοράς ήταν λίγες από τις αρετές που τον διέκριναν. Βράχος ακλόνητος στα θέματα της πίστεως. Δεινός Ομολογητής! Είθε με την παρρησία των Άοκνων και ομολογιακών αγώνων του να βρει ανάπαυση εν σκηναίς Δικαίων και να στηρίζει μεσιτεύοντας το μοναστήρι, τον κλήρο και το λαό της Κρήτης. Τη Νεκρώσιμον ακολουθία ετέλεσαν ο Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Μεσσηνίας Ιάκωβος και ο Αιδεσιμότατος Ιερέας π. Ζαχαρίας. (Κείμενο: "Φίλοι Ι.Μ. Παναγουλάκη) 

Αιωνία σου η μνήμη αγαπητέ πάτερ Νείλε!



2021/02/20

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (19)

 Κοντάκιον Ἦχος δ’.
Φαρισαίου φύγωμεν ὑψηγορίαν, καὶ Τελώνου μάθωμεν, τὸ ταπεινὸν ἐν στεναγμοῖς, πρὸς τὸν Σωτῆρα κραυγάζοντες· Ἵλαθι μόνε ἡμῖν εὐδιάλλακτε.


Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ by ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ on Scribd

2021/02/18

1821 : 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

 Μακρυγιάννης και Ορθοδοξία

Από ενού χρονού παιδί με εσυνείθισαν οι γονέοι να κάνω μετάνοιες...


Η συμβολή του στρατηγού Μακρυγιάννη στην εδραίωση της Ορθοδοξίας στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, πιστεύουμε ότι δεν έχει αποτιμηθεί. Τελικά ίσως γίνει γνωστό ότι η προσφορά του σ’αυτό τον τομέα, ήταν εξ’ίσου μεγάλη με αυτή του αγωνιστή Μακρυγιάννη στις μάχες της επαναστάσεως. Το σπίτι του ( ο χώρος προσευχής του στις εικόνες ) είχε μεταβληθεί παραβολικά σε στρατηγείο της Αγίας Τριάδος. Αν και ο ίδιος έγραφε για υποταγμένους ΄΄διεφταρμένους Αρχιγερείς΄΄, την ίδια ώρα στα οράματά του Μακρυγιάννη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τον βεβαίωνε ότι στο σπίτι του είχε την « καθέδρα του». Βέβαια η κατανόηση των υπερφυσικών οραμάτων και πνευματικών εμπειριών του Μακρυγιάννη είναι δυνατή, αλλά και σύμφωνη με την εμπειρία της Ορθόδοξης παραδόσεως, είναι επίσης αληθής – πραγματική, όμως είναι πλήρως ακατανόητη από όλους όσους είναι μακριά από κάθε προσωπική εμπειρία της Ορθοδόξου ζωής, και ζούν αποκλειστικά ψευδοορθολογικά, με πλήρη άγνοια από κάθε πνευματική εμπειρία και άρα την αντίστοιχη γνώση.

«Ξακολουθούσα εις αυτό ( τις μετάνοιες ), το μεγαλοβδόμαδον…., την Μεγάλη Τετράδη και Μεγάλη Παρασκευή - και το Μεγάλο Σάββατο - να μεταλάβομεν- και να κάνω αυτές τις δύο μέρες, Τετράδη και Παρασκευή, από τρείς χιλιάδες τρακόσιες μετάνοιες το μερόνυχτον. Αυτά, αδελφοί αναγνώστες, σας ορκίζομαι ( που είδα) σε αυτά της Θεία Πρόνοιας οπού γράφω σε τούτο, τι είδα τις δύο αυτές ημέρες, και καταξοχή της Μεγάλης Παρασκευής, και τα μπρούμουτα όπου ήμουν. Και όταν σήκωσα τα μάτια μου εις τους ουρανούς και ( τις) εικόνες, πρώτα είδα ένα μικρόν φώς, και ευτύς άξηνε και έγινε ένας λαμπρός δεσπότης, και πλησίον του άλλος, και η Θεοτόκο, και πλήθος σώματα, και έλαμπαν, και σε ολίγον ήταν όλα μαυροφορεμένα,……και προσφέρνω ( εις το εξής) αυγή και βράδυ, από χίλιες τρακόσες μετάνοιες και εκατό με το κομπολόγι, και ότι μπορέσω όταν θα πάγω εις την δουλειά μου και όταν γυρίσω οπίσου, να Τον ευκαριστήσω ( τον Θεό ), ο αμαρτωλός……

Τις έξι, του αγίου Νικολάου, ήρθε εις το σπίτι μου ο άγιος Νικόλας και άλλοι πολλοί άγιοι, και μου λέγει ο α-Νικόλας: Τι κάνεις, γέρο – Γιάννη; Ο Θεός σε γλίτωσε εσένα και την πατρίδα από τις λάσπες και από τους κιντύνους της κακίας. Στο εξής να είσαι προσεχτικός, να μην σε βουλώσουνε, ότι όλο εις αυτό εργάζονται, και έχε τις ελπίδες σου εις τον αφέντη μας και τίποτα δεν μπορούν να σου κάμουν, και ότι θα σού λέγει ο (άγιος) Γιάννης και η ( αγία) Κατερίνη να τους ακούς. Και το παιδί , εκείνος οπού θα σου το γυρέψει αύριον να το βαφτίσει, να το δώσεις. Την αυγή μου το γύρεψε ο Χαντζηχρήστος και τόδωσα τον λόγο μου…….

Όταν περικαλιώμαι, ο αμαρτωλός, την Θεοτόκον και τους αγίους να πρεσβέψουν εις την αγία Τριάδα, εις τον αφέντη μας, βλέπω τις μετάνοιες οπού γένονται ( από την Παναγία) και πόση εσπλαχνία της Θeοτόκος, και πόσον κόπον και αγώνα δια της πρεσβείας της δια να μας σώσει. Δεν μπορώ να σας περιγράψω αυτά, ότι τα μάτια μου δεν τ’αφήνουν τα δάκρυα να ιδούνε να σας γράψω. Και τώρα, οπού σας γράφω, το ίδιον ποτίζουν το χαρτί καυτά δάκρυα Τι τζιβαϊρικόν ( στολίδι) πολυτίμιτον έχομεν οι ορθόδοξοι χριστιανοί και δεν το γνωρίζομεν, οι ταλαίπωροι, και μας τυφλώνει η κακία μας και η παραλυσία μας και η διοτέλεια μας, και χανόμαστε αδίκως εδώ και εις την άλλη ζωή, και φεύγομεν από την δικιοσύνη του Θεού και της βασιλείας του και εργαζόμαστε έργα του διαβόλου!…»

Ο Μακρυγιάννης περιγράφει με πόνο ψυχής και με πίκρα, την περιφρόνηση της Ορθοδοξίας και τον πόλεμο που διεξάγονταν εναντίον της, με αφανείς μοχλούς τους ξένους, και τους πολιτικούς συνεργάτες τους. Δεν έμεινε όμως απαθής ούτε αδράνησε, πολέμησε με όλες του τις δυνάμεις, κέρδισε μάχες, βοήθησε τα μέγιστα στη στερέωση της Ορθοδόξου πίστεως στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.

«Όταν πιαστήκαμεν εις την Συνέλεψη ( Βουλή) δια την θρησκεία, πριν αυτό να μιληθεί, όλοι οι πρέσβες θυσίασαν πλήθος τραπέζια και χρήματα να μπορέσουν να κάμουν τον σκοπόν τους. Να μην γένει τίποτας, επιαστήκαμεν εκείνη την ημέρα πολύ. Από την φιλονικία την πολλή λέγει ο Μεταξάς να το βάλομεν εις τον ψήφον. Του λέγω αυτεινού και όσοι ήταν σύνφωνοι, θρησκεία δεν βαίνομεν εις τον ψήφο. Ορθόδοξοι χριστιανοί ,να κομματιαστούμεν, δυτικοί και ανατολικοί, ότι σήμερα πεθαίνομεν όλοι, τους λέγω, εδώ μέσα. Τότε, χωρίς να την βάλομεν εις τον ψήφο, έγινε πανψηφεί, και οι περί και οι κατά δεν μπορούσαν να κάμουν αλλιώς. Τότε όλοι αυτείνοι οι βουλωμένοι, και ντόπιοι και ξένοι, μείναν πολύ νεκρωμένοι και πολύ αγαναχτισμένοι αναντίον μου και νέργησαν δολοφονία, και ο Θεός τους νέκρωσε την θέλησήν τους.»

Είναι προφανές ότι η φλόγα της πίστεως στον Μακρυγιάννη, που άλλωστε από νεαρή ηλικία υπήρχε μέσα του, στερεώθηκε και ενισχύθηκε από πλήθος έκτακτων θεϊκών επεμβάσεων, που ο ίδιος τις περιγράφει και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην τον πιστέψουμε. Με τους απαξιωτικούς και προσβλητικούς όμως χαρακτηρισμούς που έγιναν κατά καιρούς για το πρόσωπο του Μακρυγιάννη, από διάφορους νάνους, ΄΄ασήμαντους΄΄ χαρτοπόντικες και ‘’ γυναικάρια πεπληρωμένα αμαρτίες ποικίλες πάντοτε μανθάνοντα και ουδέποτε εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν δυνάμενα’’, και λόγω ακριβώς αυτών των πνευματικών εμπειριών που περιγράφει, δεν θα ασχοληθούμε , κατά την λαική ρήση ΄΄ο μανάβης ότι έχει πουλάει΄΄.

«Με το πολύ, κοιμήθηκα. Έρχεται ένα πράμα και με ξυπνάγει, και τηράγω και έφεγγε όλος ο οντάς. Πρώτα ήταν ως σύγνεφο, ύστερα βλέπω την παντοδυναμίαν του και τον Χριστόν, την Θεοτόκον και καμόσους αγίους – το να σας παραστήσω την λάψην αυτείνη, δεν μπορώ - . Τότε μου λένε: Το φώς της Ορθοδοξίας αρκετά φέγγει συγκολλημένο εις τον σταυρόν, καρφωμένο, ματοκυλισμένο. Όστις έχει πίστη, από τον γκρεμνόν σώνει.. Όστις πίστη δεν έχει, τσακίζεται και συντρίβεται για πάντα……

Την άλλη βραδιά ήρθε ο Παντοκράτορας μόνος Του, οπού δεν ματαήρθε με τέτοιον τρόπον, με όλους τους αγίους. Ευτύς άναψε ο πολυέλαιος εις τη σάλα μόνος του. Πήγε πρώτα εις τις εικόνες, και από εκεί έξω. Δυό μεγάλα μανάλια οπού ελάμπανε, από τρείς λαμπάδες το καθένα, το’να το βάσταγε η Θεοτόκο, το άλλο ο α-Γιάννης, και εις το δεξιόν του ο Χριστός και όλοι οι άγιοι, και έλαμπε όλο το σπίτι, και ήταν όλοι, γιομάτη η σάλα, και εις τις εικόνες. Και ένας σταυρός οπού έλαμπε, και μεγάλη σιωπή. Τότε μου λέγει τρείς φορές: Γιάννη, Γιάννη, και Αγιάννη, ήρθα ( άλλοτε) και μόνος μου κάτω εις την οικίαν σου. Δεν απόλαψε άλλος τοιούτως σε τούτην την ζωή. Αυτό, μόνον εσύ, και όσα περικαλείσαι, όλα θα τ’απολάψεις, και από τούτα οπού βλέπεις να μην ειπείς ούτε του πνευματικού. Και μου είπε: Όσα σου λέγει το τέκνο Μου, και το τέκνο της μητέρας Του, είναι όλοι λόγοι δικοί μου, ότι καθάρισες την ψυχή σου, και τους έστειλα να φκιάσουνε το σπίτι σου. Του λέγει η χάρη της: Αφέντη μου, ο ταλαίπωρος, περικαλιώντας νύχτα και ημέρα, τρύπησαν τα γόνατά του και τα χέρια του, μαύρισαν και σάπισαν τα σανίδια από τα κλάματά του, τήρα το σανίδι πως είναι.

Τα ξέρω, λέγει η παντοδυναμία Tου. ( και όντως σάπισαν, δια το χατίρι της ματοκυλισμένης μου πατρίδος και θρησκείας. Δόξα, δόξα, δόξα το πανάγαθό σου όνομα, μιλεούνια φορές την ώρα, και της βασιλείας σου, οπού’γινε νεκρανάσταση).

- Μην λυπάσαι, Γιάννη, όσα περικαλείσαι νύχτα και ημέρα, πατρίδα, θρησκεία, και εκκλησίες οπού θέλεις να φκιάσεις, όλα θα γένουν στον καιρό τους…………, και μη σικλετίζεσαι και μουσκεύεις τα μάτια σου νύχτα και ημέρα, και κάποτε σου κρυγιώνει η καρδιά σου, ότι ξοδιάζεσαι πολύ – πάλε θα λάβομεν, ξόδιασε τα παλιά. Αν ήξερες πόσο σου φκιάνω το σπίτι σου εδώ, και το παντοτινόν, και τι αξιώθης, μον’εσύ, να ιδείς εδώ, μόνον από την χαρά σου θα τελείωνες……, σου αφήνω εις την καθέντρα Μου ( δηλαδή στο σπίτι του Μακρυγιάννη) το τέκνο Μου και την μητέρα Του και αγίους, και δεν θ’απολείπουν, καθώς τους έχω διορίσει.

Εκεινής της φτωχής και το παιδί είναι γυμνά, να τα ντύσεις και να φκιάσεις μίαν σκέπη του τέκνου της Φανερωμένης οπού’ναι παρόν, και ένα σκέπασμα του δισκοπότηρού της, οπού το έχουν απεριποίητον και να τα στείλεις. Βάλτα εις τις εικόνες σου και τα λαβαίνουν και τα πάνε ( τά’φκιασα και τά’βαλα, και την αυγή δεν τα ήβρα). Και θα’ρθει κατατρεμός και αστένειες μεγάλες, μην φοβηθείς. ( Και όντως, μεγάλος πεθαμός έγινε, αστενήσαμεν, δόξα τω Θεώ δεν έπαθε κανείς.) Και όταν είπε αυτά, μου λέγει: Το παιδί εις το σκολειόν, το μεγάλο, πήγα και το ήβρα οπού κοιμάταν, το βλόγησα. Και ευλόγησε και όλα του σπιτιού τα παιδιά και όλη τη φαμελιά, και όταν αναλήφτη έγινε ένας μεγάλος βογκισμός οπού τα’ακούσαμεν όλοι, οπού σ’έπαιρνε τρομάρα.»

Στο δεύτερο λοιπόν ΄΄στορικό΄΄ του στρατηγού Μακρυγιάννη – τα Οράματα και Θάματα, που άρχισε να γράφει το 1851, μετά από τα περίφημα Απομνημονεύματά του – ο Μακρυγιάννης γίνεται αποκαλυπτικός θεολόγος με προφητικό και εσχατολογικό χαρακτήρα. Το γεγονός αποσιωπείται από δικούς και ξένους, διότι ο Μακρυγιάννης δεν ταιριάζει με το ΄΄καλούπι΄΄ που ΄΄πρέπει΄΄ να έχουν οι άνθρωποι του Θεού.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι αναφορές του Μακρυγιάννη για το μέλλον της Ελλάδος αλλά και του Κόσμου.

« Δι’αυτό της Τουρκίας, είναι καιρός οπού’δα εις τον ύπνο μου, ότι ένας λαμπροφορεμένος ως δεσπότης μου δίνει δύο χαρτιά τούρκικα και μου λέγει: Δώσ’τα του ( άγιου) Σπυρίδωνα, οτ’ είναι τα παλιά προικοσύφωνα της Τουρκίας, και να της τα δώσει, ότι εγώ έκαμα νέα ...και ευτύς βγαίνει ένας και είχε μιάν μεγάλη τρομπέτα και την έβαλε εις το στόμα του και φώναξε πρώτα αριστερά και δεύτερα δεξιά, και ευτύς κίνησαν δύο καβαλαραίγοι με τις σημαίες, και συχρόνως ο σταυρός, και ακολουθούσαν μαζί τους από πίσω στρατέματα.. Ύστερα άρχισε μια θάλασσα και γιομάτη όλο καράβια, μεγάλα και τρανά, με διάφορες σημαίες, και πλήθος από αυτά, πνιμένη όλη η θάλασσα, όλο διάβαιναν. Ύστερα άρχισαν μυρμήγκοι στρατεμάτων, μαύροι, κόκκινοι και τα εξής. Διαβαίνοντας και αυτά πολλή ώρα, παρουσιάζεται μία σαν αντάρα, καπνός πολύς, και ένας μεγάλος ποταμός όλο αίμα, και τελειώνοντας αυτά, άρχισαν τούρκικα γράμματα. Ο τουράς τους πρωτοβήκε και κίνησε ομπρός, και κοντά τα γράμματα. Τελειώνοντας αυτά, περνούν γράμματα δικά μας, έλεγαν - Παίρνει τέλος- Ύστερα περνούν ψηφιά ( αριθμητικά ψηφία) με αριθμούς πλήθος.

Πάλε βλέπω -Παίρνει τέλος το βασίλειον - Εσκοτίστηκα και από νου και από μάτια και απ’ούλα μου τα ήπατα, και αυτό μπόρησα να βγάλω. Πέφτω να ξεκουραστώ, στέκομαι με το κοντύλι, και εγώ δεν ξέρω τι να γράψω. Εκεί οπού’με γυρισμένος, βλέπω κάτω γράμματα μαύρα, τηράγω απάνω και περικαλιώμαι, τα βλέπω όλα άσπρα. Τέλος τούτο έβγαλα: - Θεία δίκη δίνει τέλος εις την ασέβειαν».

Πηγή "Άμπελος Αληθινή"

2021/02/14

ΑΘΩΝΙΚΑ ΠΕΝΘΗ


Την 31η Ιανουαρίου τ.ε. (Εκκλ. Ημ.) εκοιμήθη ο Γέρων π. Ξενοφών Μοναχός εκ της χορείας των Ζηλωτών Αγιορειτών Πατέρων. Εξεδήμησε προς Κύριον πλήρης ημερών, έργων και αγώνων υπέρ της Ορθοδοξίας σε ηλικία 90 ετών. Προερχόταν από τον έγγαμο βίο, με καταγωγή από την Ξάνθη και γεύθηκε το πικρό ποτήριο της ασθενείας ενός εκ των υιών του. Σε ώριμη ηλικία, ο ίδιος και η οικογένεια του πανοικί εγκατέλειψαν τα εγκόσμια για να ακολουθήσουν την Μοναδική Πολιτεία. Συνδέθηκαν με τον αοίδιμο Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Θεοδόσιο ο οποίος τους
 κατηύθυνε στα πρώτα βήματα του Μοναχισμού. Η κατά σάρκα γυναίκα του κοιμήθηκε ως Μοναχή στην Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοϋπηκόου Λαμίας ενώ στην ίδια Μονή ασκείται και η κατά σάρκα κόρη του. Ο ίδιος προτίμησε την ασκητική ζωή του Άθωνα και αγωνίστηκε επί 50 χρόνια στο Ιερό Κελλίον των Αγίων Πάντων στην Κερασιά του Αγίου Όρους. Τα τελευταία έτη φιλοξενήθηκε στο Ιερό Κελλίον του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στη Νέα Σκήτη του Γέροντος Χαρίτωνος.  Είθε με την παρρησία των Ασκητικών και Ομολογιακών αγώνων του να βρεί ανάπαυση εν σκηναίς Δικαίων και να μας δίνει την ευχή του σε κοσμικούς και μοναχούς σε αυτούς του δύσκολους και μαύρους καιρούς που διανύουμε! Αιωνία σου η μνήμη Γέρων Ξενοφών!

2021/02/13

ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ


Την 2α του μηνός Φεβρουαρίου τελέστηκε κατανυκτική αγρυπνία και ανήμερα Θεία Λειτουργία για την Δεσποτική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας Παναγουλάκη. Η πόλη της Καλαμάτας έχει σαν πολιούχο την εορτή αυτή του Δεσπότου που είναι στον λαό μας γνωστή και ως Παναγία Φλεβαριώτισσα.




Την 20 Ιανουαρίου πανηγύρισε το Ιερόν Ησυχαστήριο Οσίου Ευθυμίου του Μεγάλου στις Φλιαθιάκες Ηρακλείου Κρήτης. 




Την 19 Ιανουαρίου εορτάστηκε η μνήμη του Προμάχου και Μονομάχου της Ορθοδοξίας Μάρκου του Ευγενικού στην φερώνυμη ενορία των Μοιρών Ηρακλείου Κρήτης.



Την 17η Ιανουαρίου εόρτασε ο Ιερός Ναός Αγίου Αντωνίου Μαρκόπουλου Μεσογαίας. 


Με λαμπρότητα εόρτασε η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Κορώνης Μεσσηνίας, την επομένη των Θεοφανείων, την μνήμη του Βαπτιστού Ιωάννου.




Την 1η ενορία τελέστηκε Θεία Λειουργία επί την κατά σάρκα Περιτομή του Κυρίου και την μνήμη του Αγίου Βασιλείου στην Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού Καλάμάτας.


Την ίδια ημέρα τιμήθηκε η Δεσποτική εορτή και η μνήμη του Μεγάλου Αγίου της Καισαρίας στον Ι.Ν. Γενεθλίου της θεοτόκου στο Μαρκόπουλο Αττικής.