2013/07/24

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 Τὸ κατὰ συνείδηση μαρτύριο 

Τοῦ κ. Ἰωάννου Κορναράκη

Ο ὅρος κατὰ συνείδηση μαρτύριο δηλώνει τὸ ψυχοδυναμικὸ πεδίο τῆς προσωπικότητας τοῦ ἀνθρώπου, στὸ ὁποῖο βιώνεται ἡ πορεία τῆς στενῆς καὶ τεθλιμμένης ὁδοῦ τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου. Στὸν ψυχικὸ αὐτὸ χῶρο ἐπικεντρώνεται ἡ πάλη καὶ ὁ πόνος τῶν λογισμῶν, τόσο τῶν θετικῶν ὅσο καὶ τῶν ἀρνητικῶν –τῶν πειρασμικῶν καὶ παθογόνων–, οἱ ὁποῖοι συνιστοῦν τὸ συνειδησιακὸ βάρος τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ.

Ὁ πνευματικὸς ἀγωνιστὴς τοῦ συνειδησιακοῦ μαρτυρίου ἐμπλέκεται στὴν αἰχμαλωσία τῶν βασανιστικῶν ἐρωτημάτων ποὺ συνιστοῦν τὸν πυρήνα του. Στὸν ψυχικὸ αὐτὸ χῶρο ἐγείρονται λογισμοὶ καὶ διαλογισμοὶ τῆς εὐαίσθητης συνείδησής του. Τῆς συνείδησης, ποὺ κυριευμένη ἀπὸ μία ἀνησυχητικὴ ψυχικὴ προβληματική, ἀναλώνεται στὴν ἀναζήτηση τῶν ἀπαντήσεων στὰ ἐρωτήματα αὐτά. Ὁ πνευματικὸς ἀγωνιστής, μὲ ἔκδηλη τὴν ἐσώτερη ψυχικὴ ἀγωνία, διερωτᾶται συνεχῶς, ἂν πράγματι εἶναι στὴν ὀρθὴ πορεία τῆς πνευματικῆς του ζωῆς καὶ πορεύεται κατὰ συνείδηση ἀγαθή, στὴν πορεία τῆς στενῆς καὶ τεθλιμμένης ὁδοῦ τῆς σωτηρίας.

Ἀπὸ τὴ φύση του, τὸ κατὰ συνείδηση μαρτύριο συνοψίζεται στὸ θέατρο ἑνὸς ἐνδοψυχικοῦ πολέμου λογισμῶν, ὅπως τὰ περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας στοὺς Κορινθίους ὅτι «ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες, οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα· τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικὰ ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι (νὰ τιμωρήσουμε) πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ (ὅταν πραγματοποιηθεῖ) ἡμῶν ἡ ὑπακοή» (Β΄ Κορ. 10, 3-6). Ὁ ἀποστολικὸς αὐτὸς λόγος ἁρμόζει καὶ στὸ φορέα τοῦ κατὰ συνείδηση μαρτυρίου, ποὺ τὸ διακύβευμά του εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὑπακοή του στὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀγωνία τοῦ κατὰ συνείδηση πνευματικοῦ ἀγωνιστῆ εἶναι ἐπικεντρωμένη στὴ θεοφιλῆ ὑπακοὴ στὸ θέλημα αὐτὸ καὶ εἶναι ὑποχρεωμένος κάποιους λογισμοὺς νὰ ἀπορρίπτει

Ἀπὸ τὴ φύση του, τὸ κατὰ συνείδηση μαρτύριο συνοψίζεται στὸ θέατρο ἑνὸς ἐνδοψυχικοῦ πολέμου λογισμῶν, ὅπως τὰ περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας στοὺς Κορινθίους ὅτι «ἐν σαρκὶ γὰρ περιπατοῦντες, οὐ κατὰ σάρκα στρατευόμεθα· τὰ γὰρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικὰ ἀλλὰ δυνατὰ τῷ Θεῷ πρὸς καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμοὺς καθαιροῦντες καὶ πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατὰ τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι (νὰ τιμωρήσουμε) πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ (ὅταν πραγματοποιηθεῖ) ἡμῶν ἡ ὑπακοή» (Β΄ Κορ. 10, 3-6). Ὁ ἀποστολικὸς αὐτὸς λόγος ἁρμόζει καὶ στὸ φορέα τοῦ κατὰ συνείδηση μαρτυρίου, ποὺ τὸ διακύβευμά του εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὑπακοή του στὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀγωνία τοῦ κατὰ συνείδηση πνευματικοῦ ἀγωνιστῆ εἶναι ἐπικεντρωμένη στὴ θεοφιλῆ ὑπακοὴ στὸ θέλημα αὐτὸ καὶ εἶναι ὑποχρεωμένος κάποιους λογισμοὺς νὰ ἀπορρίπτει καὶ κάποιους ἄλλους, ποὺ τὸν αἰχμαλωτίζουν σὲ ἔμμονες ἰδέες ἀμφίβολης πνευματικῆς ἀξίας, νὰ προσπαθεῖ νὰ τοὺς καθαιρεῖ, νὰ τοὺς γκρεμίζει μὲ ἔντονη ψυχικὴ δύναμη.

Μία ξεκάθαρη εἰκόνα τῆς ἀγωνιώδους ψυχικῆς καταστάσεως τοῦ φορέα τοῦ κατὰ συνείδηση μαρτυρίου, μᾶς δίνει ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος ἐπισκέφθηκε ἕνα μοναστήρι, στὸ ὁποῖο ἡ ἄσκηση τῶν μοναχῶν κυριαρχεῖτο ἀπὸ πληθώρα ἐρωτημάτων, ἐκπορευομένων ἀπὸ τὴ βίωση τοῦ κατὰ συνείδηση μαρτυρίου.

Γράφει λοιπὸν ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος: Ὅταν ἔμπαινες στὸ χῶρο τῆς Μονῆς, ἔβλεπες μοναχοὺς μὲ κουρασμένα πρόσωπα, ἀπὸ τὴν ἀγωνία νὰ λένε: «Θὰ φανερωθῆ ἄραγε πλέον σ’ ἐμᾶς ὁ Κύριος; Καὶ ἄλλοι: ἐξώφλησε ἄραγε ἡ ψυχή μας τὸ χρέος τὸ ἀνυπέρβλητον; Ἄλλος: θὰ καταπραϋνθῆ ἄραγε τώρα πλέον ἀπὸ μᾶς ὁ Κύριος, θὰ τὸν ἀκούσωμε ἄραγε νὰ λέγη σ’ ἐμᾶς τοὺς δεμένους μ’ ἄλυτα δεσμά· «ἐξέλθετε»! Καὶ σ’ ἐμᾶς ποὺ εὑρισκόμαστε στὸν ἅδη τῆς μετανοίας «εἶστε συγχωρημένοι»; Ἔφθασε ἄραγε ἡ κραυγή μας στὰ αὐτιὰ τοῦ Κυρίου;

Ἄραγε ποιά θὰ εἶναι ἡ κατάληξις;... Ἄραγε ὑπάρχει συγχώρησις σ’ ἐμᾶς τοὺς σκοτεινούς, τοὺς ταπεινούς, τοὺς κατάδικους; Ἄραγε μπόρεσε ἡ δέησίς μας νὰ φθάση ἐνώπιον τοῦ Κυρίου; Ἄραγε μᾶς συμφιλίωσε ἡ δέησίς μας τελείως μὲ τὸν Κριτή; Ἄραγε ἐν μέρει; Ἄραγε γιὰ τὰ μισὰ τραύματά μας;... Ἄραγε μᾶς ἐπλησίασαν καθόλου οἱ φύλακές μας (ἄγγελοι) ἢ ἵστανται ἀκόμα μακρυά; Ἐὰν ἐκεῖνοι δὲν μᾶς πλησιάσουν, ὅλοι μας οἱ κόποι εἶναι μάταιοι καὶ ἀνωφελεῖς, διότι ἡ προσευχή μας... δὲν ἔχει δύναμι παρρησίας οὔτε φτερὰ καθαρότητος γιὰ νὰ φθάσει σ’ Αὐτόν»1.

Μετὰ τὴν παύση τῶν διωγμῶν τῶν χριστιανῶν, τὸ μαρτύριο τοῦ αἵματοςἀντικαταστάθηκε φυσιολογικὰ ἀπὸ τὸ κατὰ συνείδηση μαρτύριο. Ὁ φιλοκαλικὸς ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός, θὰ σημειώσει σχετικά: «Οἱ προφῆται, οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ μάρτυρες δὲν ἔμαθαν τὴν θεογνωσίαν καὶ τὴν σοφίαν ἐξ ἀκοῆς, ὅπως ἐμεῖς, ἀλλ’ αἵματα ἔδωσαν καὶ ἔλαβαν πνεῦμα. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Πατέρες ἡμῶν, ἀντὶ μαρτυρίου αἰσθητοῦ, κατὰ συνείδηση ἐμαρτύρησαν, ἔχοντες ἀντὶ θανάτου πνευματικοῦ τὸν κατὰ προαίρεσιν γιὰ νὰ νικήση ὁ νοῦς τὰ σαρκικὰ θελήματα καὶ βασιλεύει ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, ἡ τιμὴ καὶ ἡ προσκύνησις νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν»2.

Ὁ κατὰ προαίρεση θάνατος εἶναι ἡ νέκρωση τοῦ προσωπικοῦ θελήματος, τῆς βούλησής μας, προκειμένου νὰ γίνεται τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ νέκρωση αὐτὴ δὲν ἀποτελεῖ μία ἁπλὴ ἄρνηση τῆς ἁμαρτίας ἀλλὰ ἀπαιτεῖ ἐσωτερικὸ πόλεμο τοῦ νοῦ,τῆς διάνοιας, μὲ ὅλες τὶς πειρασμικὲς προκλήσεις τοῦ πονηροῦ πνεύματος, τὶς ὁποῖες διαχειρίζεται ἔντεχνα ὁ ἀντίδικος τοῦ ἀνθρώπου, ὁ διάβολος. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸ κατὰ συνείδηση μαρτύριο εἶναι ἕνας ἀεικίνητος προβολέας νηπτικῆς ἑτοιμότητας καὶ ἐγρήγορσης τοῦ νοῦ στὴν ὀρθοτόμηση τῆς πνευματικῆς του λειτουργίας, στὴν ἀποφυγὴ ἢ ἄμυνα τῶν πειρασμικῶν προκλήσεων καὶ στὴ σταθερὴ πορεία του στὴν ὁδὸ τῆς ἀλήθειας, τὴν ὁποία τοῦ φωτίζει ἡ καθαρὴ συνείδηση. Γράφει στὸν Τιμόθεο, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ πρέπει νὰ πολιτεύονται θεοφιλῶς «ἔχοντες τὸ μυστήριον τῆς πίστεως ἐν καθαρᾷ συνειδήσει» (Α΄ Τιμ. 3, 9).

Στὴ δεύτερη δὲ πρὸς αὐτὸν ἐπιστολή του, ἐπαναλαμβάνει «χάριν ἔχω τῷ Θεῷ, ᾧ λατρεύω ἀπὸ προγόνων ἐν καθαρᾷ συνειδήσει» (Β΄ Τιμ. 1, 3). Ἑπομένως καὶ τὸ κατὰ συνείδηση μαρτύριο ἀποσκοπεῖ στὴ διατήρηση τῆς καθαρότητας τῆς συνείδησης. Τῆς συνείδησης ποὺ δὲν ἐκτρέπεται σὲ σκολιοὺς δρόμους ἐπιλογῆς, ἀλλὰ μένει σταθερὴ καὶ ἀμετακίνητη στὴν ὁδὸ τῆς ἀλήθειας, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός.

1. Λόγος Ε΄, Περὶ Μετανοίας, PG 88, 769Α (μετάφραση ἀρχιμ. Ἰγνατίου, Ἱερὰ Μονὴ Παρακλήτου, Ὠρωπὸς Ἀττικῆς 2002, σ. 124-125).
2. Λόγοι συνοπτικοὶ πνευματικῆς γνώσεως, Φιλοκαλία τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν, τ. Γ΄, ἐκδ. οἶκος «Ἀστήρ» Παπαδημητρίου, Ἀθῆναι 1959, σ. 168.

Πηγή: Περιοδικό "Π.Ε.", τεύχος 249.

2013/07/18

ΖΗΛΩΤΙΚΑ ΠΕΝΘΗ


 ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ, ΜΟΝΑΧΟΣ

(1927- + ΙΟΥΝΙΟΣ 2013)



Εκοιμήθη ο πολιός Ζηλωτής Αθωνίτης Πατέρας Ευγένιος, προεστώς του Ιερού Κελλίου Αγίων Αναργύρων Καρυών. Ο Αοίδιμος Αγιορείτης γεννήθηκε το 1928 στον Πυργετό Λάρισας και σε νεαρή ηλικία εγκατέλειψε τα εγκόσμια και ασκήτεψε επί δεκαετίες στο Άγιον Όρος. Πιστό μέλος της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος έδινε πάντα την Ορθόδοξο ομολογία ενώ ήταν πασίγνωστος και ιδιαίτερα αγαπητός για την πάντα αβραμιαία φιλοξενία του στους προσκυνητές του Άθω. Πνευματικά αναστήματα τυγχάνουν οι αυτάδελφοι: Ιερομόναχος Αυγουστίνος και Ιεροδιάκονος Αντώνιος Βρακάτος. Ο π. Αντώνιος που επί πολλά χρόνια διέμεινε μαζί του τον διαδέχθηκε στην επιστασία του Ιερού Κελλίου των Αγίων Αναργύρων. Ακολουθεί βίντεο που δημοσιεύτηκε στην προσωπική ιστοσελίδα του μοναχού Ισαάκ (μνημονευτής) από την εξόδιο Ακολουθία που τελέστηκε υπό του π. Αυγουστίνου, παρουσία  Αγιορειτών Πατέρων.




ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ


Δεν λέω, βέβαια, ότι δεν πρέπει να λυπόμαστε για το χωρισμό από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα, που πεθαίνουν, αλλά να μη λυπόμαστε περισσότερο απ' όσο πρέπει. Γιατί θα παρηγορηθούμε αρκετά, αν σκεφτούμε ότι ο άνθρωπος, που χάσαμε, ήταν θνητός, όπως όλοι μας. Με το ν' αγανακτούμε, δεν δείχνουμε τίποτ' άλλο, παρά πως ζητάμε πράγματα ασυμβίβαστα με την ανθρώπινη φύση. Γεννήθηκες άνθρωπος, επομένως θνητός. Γιατί, λοιπόν, υποφέρεις με κάτι τόσο φυσικό, όπως ο θάνατος; Μήπως λυπάσαι, επειδή, για να ζήσεις, πρέπει να τρως; Μήπως επιδιώκεις να ζήσεις χωρίς τροφή; Τότε γιατί επιδιώκεις να μην πεθάνεις; Όσο φυσικό είναι το να τρως, άλλο τόσο και το να πεθάνεις. Αφού είσαι θνητός, μη ζητάς να γίνεις αθάνατος Γιατί αυτό το πράγμα καθορίστηκε και νομοθετήθηκε μια μόνο φορά και για πάντα. Ας μη μοιάζουμε στους ληστές, που θέλουν να κάνουν δικά τους όσα ανήκουν σε άλλους. Έτσι, όταν ο Θεός παίρνει από μας χρήματα ή τιμή ή δόξα, ακόμα και το σώμα ή και την ψυχή, παίρνει αυτά που Του ανήκουν. Και το παιδί σου ακόμη αν πάρει, δεν παίρνει ουσιαστικά το παιδί σου, αλλά το δικό Του πλάσμα.
Ας μην κλαίμε, λοιπόν, αδιάκριτα όλους όσοι πεθαίνουν, αλλά εκείνους που πεθαίνουν έχοντας πολλές αμαρτίες. Σ' αυτούς πρέπουν τα δάκρυα και οι θρήνοι. Γιατί ποιά ελπίδα έχουν, αφού δεν είναι πια δυνατό να καθαριστούν από τις αμαρτίες τους; Όσο βρίσκονταν στην παρούσα ζωή, υπήρχε ελπίδα να μετανοήσουν. Εκεί που πήγαν, όμως, δεν κερδίζει κανείς τίποτα με τη μετάνοια. Ας τους κλαίμε, ναι, όχι όμως με τρόπο υστερικό και άπρεπο, όχι τραβώντας τα μαλλιά μας, ξεσκίζοντας το πρόσωπό μας, ουρλιάζοντας και τσιρίζοντας, αλλά με σεμνότητα, αφήνοντας τα δάκρυα να κυλούν ήρεμα από τα μάτια μας. Αυτό ωφελεί κι εμάς. Γιατί, πενθώντας έτσι τον νεκρό, πολύ περισσότερο θα προσπαθήσουμε να μην πέσουμε και οι ίδιοι σε παρόμοια αμαρτήματα. Με το τράβηγμα των μαλλιών και τις κραυγές ο νους σκοτίζεται, ενώ με το ήρεμο πένθος διατηρεί τη διαύγειά του και μπορεί να φιλοσοφήσει ωφέλιμα γύρω από το θάνατο.
Μ' αυτόν τον τρόπο να φιλοσοφείς όχι μόνο όταν πεθαίνει κάποιος γνωστός σου, μα κι όταν βλέπεις έναν άγνωστο νεκρό να οδηγείται με πομπή μέσ' από τους δρόμους στην τελευταία του κατοικία και να συνοδεύεται από τα ορφανά παιδιά του, τη χήρα γυναίκα του, τους συγγενείς και τους φίλους του, όλους κλαμένους και συντριμμένους. Να συλλογίζεσαι τότε πως η ζωή και τα πράγματα του κόσμου τούτου δεν έχουν καμιάν αξία και καμιά διαφορά από τις σκιές και τα όνειρα.

2013/07/17

"Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης"


Αστυνομική δύναμη (2 περιπολικά) ήδη βρίσκεται έξω από το κονάκι της Ιστορικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου ενώ έχει αποφασιστεί αθόρυβη αστυνομική επέμβαση από την αστυνομική Δ/νση Χαλκιδικής ενώ το αστυνομικό τμήμα των Καρυών με τα δυο περιπολικά έχει μπλοκάρει τους γύρω δρόμους ώστε να μην βοηθηθούν από πιστούς. Μιλάμε για αστυνομική επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων εντός Αγίου Όρους.


ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ

Μετά Τιμής
Γραφείο Τύπου
Ιεράς Μονής Εσφιγμένου - Άγιο Όρος
(κντ:6977253297)


*********************************************************************************


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σήμερα μας επιδόθηκε εντολή εκκένωσης του αντιπροσωπείου μας στις Καρυές (κτήριο Β), «Μολών λαβέ». Δεν θα φύγουμε από το κονάκι μας επειδή η νέα αδελφότητα θέλει με εργασίες να δικαιολογήσει Ευρωπαϊκά κονδύλια. Είναι ο τόπος μετανοίας μας και εγκαταβιούμε σε αυτό σαν αδελφότητα αιώνες, πολλοί μοναχοί μας πρωτοπήγαν νέοι στο κονάκι πριν πενήντα χρόνια και τώρα πρέπει να φύγουν. Δεν θα το επιτρέψουμε να συμβεί ακόμα και αν είναι το τελευταίο που θα κάνουμε. Δεν ζητήσαμε ποτέ τίποτα , να μας αφήσουν ήσυχους ζητήσαμε . Να πάρουν τα Ευρωπαϊκά κονδύλια τους που τόσο κόπτονται και να μας αφήσουν στην προσευχή μας. Αλλά από ότι φαίνεται ενοχλούμαι παραπάνω από ότι πιστεύαμε. Σε συνέχεια του Δελτίου Τύπου μας από τις 11 Ιουλίου του 2013 δηλώνουμε ότι:

Ποτέ με την θέληση μας δεν θα παραδώσουμε το κονάκι μας στους Κατσουλιέρηδες που εν μία νυκτί βαφτίστηκαν Νέα Ιερά Μονή Εσφιγμένου ενάντια κιόλας στον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους. Αν και προσπάθησαν με λοστούς και βαριές ατυχώς να το πάρουν. Τώρα προσπαθούν με νομιμοφανείς εντολές εκκένωσης και αστυνομική συνδρομή. Σας δηλώνουμε ότι, ακόμα και αν χρειαστεί με το αίμα μας να υπερασπιστούμε το κονάκι, θα το κάνουμε. Παρακαλέσαμε ατυχώς για σύνεση και ηρεμία εντός Αγίου Όρους. Κάποιοι θεωρούν τις ζωές μας παράπλευρες απώλειες, έτσι λοιπόν εμείς οι 108 μοναχοί της Ιστορικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου ζωντανοί δεν θα παραδώσουμε ποτέ το κονάκι μας.

Οι αποφάσεις δικές σας…


Μετά τιμής, Γραφείο Τύπου Ιστορικής Ιεράς Μονής Εσφιγμένου – Άγιο Όρος

2013/07/13

Εκκλησιαστικές Ειδήσεις

Η Πανήγυρις της Ιεράς Ανδρώας Κοινοβιακής Μονής Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Βοιωτίας

Μετά πάσης επισημότητος και ολονυκτίου αγρυπνίας, την Β' Κυριακήν του Ματθαίου (24η Ιουνίου) ετιμήθη η σύναξις πάντων των εν Αγίω Όρει Άθω διαλαμψάντων Οσίων Πατέρων, εις την ομώνυμον Ανδρώαν Κοινοβιακήν Μονήν των Οσίων εις Πάνακτον Θηβών Βοιωτίας. Περι ώραν δευτέραν βυζαντινήν (10:30 μμ) το εσπέρας του Σαββάτου   ήρξατο η πανηγυρική Ιερά Αγρυπνία, συμφώνα με την Αγιορειτική τάξη και παράδοση το τυπικό της οποίας τηρείται στην Μονή, η οποία επερατώθη περί 12:30 μμ. της κυριωνύμου ημέρας.
   Της δεκατετραώρου ολονυκτίου πανηγύρεως προεξήρχεν ο Γέρων και Καθηγούμενος της Μονής Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Θηβών και Λεβαδείας και Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου κ.κ. Χρυσόστομος, συμπαραστατούμενος υπό των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων Φθιώτιδος κ. Ιγνατίου, Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμά και Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Φιλοθέου βοηθούμενοι υπό των Παν/των Ιερομονάχων π.Ευθυμίου, π. Βησσαρίωνος και του Ιεροδιακόνου π. Χρυσοστόμου (Αδελφών της Μονής). Προσήλθεν πλήθος ανδρών μόνον  (λόγω του αβάτου δια τας γυναίκας) και τους οποίους η αδελφότης της Μονής εφιλοξένησεν αβραμιαίως. Ετέθησαν εις προσκύνησίν Ιερά Λείψανα των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων :Πέτρου του Αθωνίτου, Κοσμά του Πρώτου, Ευθυμίου του Ιβηροσκητιώτου, Ευδοκίμου του Βατοπαιδινού και Ευθυμίου του Νέου του Αγιοπαυλίτου. Κατά την πολύωρον Ιεράν Αγρυπνίαν το δεξιόν αναλόγιον επλαισίωσαν ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Αυγουστίνος (τον οποίον η αδελφότης της Μονής τον ευχαριστεί θερμώς) μετά του βυζαντινού χορού των πατέρων της Μονής, το δέ αριστερόν αναλόγιον λαϊκοί Ιεροψάλται, οι ευλαβέστατοι αδερφοί: Δημήτριος Λαμπριανίδης εκ Θεσσαλονίκης, ο Νικόλαος Ατματσίδης εκ Κερατέας και ο φοιτητής παιδαγωγικης εκ Τρικάλων Ευστάθιος Τσουμάνης.  Τον θείον Λόγον μετά την ανάγνωσιν του Ιερου Ευαγγέλιου κατά την Θείαν Λειτουργίαν εκύρηξεν ο Σεβασμιώτατος Αττικής κ. Κοσμάς ενώ κατά την ώραν του κοινωνικού ομίλησεν ο Σεβασμιώτατος Θηβών κ. Χρυσόστομος  ομιλήσας περί των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων και γενικώς περί του ορθοδόξου Μοναχισμού.
   Μετά το πέρας της Ιεράς Αγρυπνίας παρετέθη εις άπαντας τους πιστούς και εορταστική τράπεζα υπό των Πατέρων της Ιεράς Μονής, κατά δε το τέλος αυτής εψάλη, το «Άξιον εστί...», προς τιμήν της εφόρου και προστάτιδος της Αθωνικής μοναστικής πολιτείας και το απολυτίκιον των εορταζομένων Αγίων .
  Η Ιερά Κοινοβιακή Μονή των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων έχει ταχείαν πνευματικήν πρόοδον και αποτελει φάρον Ορθοδοξίας διά την κεντρικήν Ελλάδαν και καύχημα της Εκκλησίας μας.












Άλλες Ειδήσεις

   Από την πανηγύριν του Ιερού ενοριακού Ναού Αγίας Τριάδος εις Άνω Κώμη Κοζάνης.Της πανηγύρεως προεξήρχεν ο Τοποτηρητής Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Ιγνάτιος βοηθούμενος υπό του Παν/του Ιερομονάχου π.Θεοφυλάκτου.Εις την εορτήν συμμετείχε πλήθος Ορθοδόξων πιστών από την ακριτική δυτική Μακεδονία. 




Στιγμιότυπα από την εορτή του Ιερού παρεκκλησίου των Αγίων Πάντων της Ιεράς Μονής Παναγίας Γοργοϋπηκόου εις Γοργοπόταμν Φθιώτιδος.Των Ιερών Ακολουθιών προεξήρχε  οικείος Μητροπολίτης κ. Ιγνάτιος.




Την Δευτέραν του Αγίου Πνεύματος εόρτασε το ιστορικόν παρεκκλήσιον της Αγίας Τριάδος εις Μαγούλαν Αττικής.Ιερούργησε ο Ιερομόναχος π. Ευθύμιος, ενώ μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος, τη συμμετοχη πλήθους Ορθοδόξων πιστών από την ευρύτερη περιοχή του Θριασίου πεδίου, Μεγαρίδος, Κορινθίας και Αθηνών.





Στιγμιότυπο από την εορτή των Αγίων Αποστόλων στην Ιερά Μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος .Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο οικείος Μητροπολίτης κ. Κοσμάς, συμμετέχοντος πλήθους πιστών.