Ο Άγιος Πατήρ Ματθαίος, διαγνώσας τα προσόντα και τις αρετές του Κωνσταντίνου, τον προώθησε συντομότατα σε όλες τις βαθμίδες της μοναχικής πολιτείας και της Ιερωσύνης. Έτσι την 5. 5. 1941 χειροθετήθηκε Ρασοφόρος με το όνομα Μελέτιος, την 3. 11. 1941 χειροτονήθηκε Διάκονος, την 20. 11. 1941 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και την 15. 11. 1944 χειροθετήθηκε Μεγαλόσχημος Μοναχός.
Υπηρέτησε σε πολλές ενορίες της Εκκλησίας σε όλη την Ελλάδα. Το 1952, κατά την δεύτερη ανασυγκρότηση της Ιεράς Συνόδου, ψηφίστηκε Επίσκοπος για την Ιερά Μητρόπολη Αττικής και Μεγαρίδος. Χειροτονήθηκε την 17. 6. 1952 από τον τότε Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Δημήτριο και τούς Αρχιερείς πρώην Πατρών Ανδρέα, Τρίκκης Βησσαρίωνα και Θηβών Ιωάννη.
Ποίμανε την επαρχία του με έδρα τον ιστορικό Ναό του Ευαγγελιστού Ματθαίου Μάνδρας. Όμως η υγεία του λόγω των κόπων και των μόχθων είχε καμφθεί και έτσι κοιμήθηκε ειρηνικά την 4η Απριλίου 1966, σε ηλικία μόλις 52 ετών, μετά από νοσηλεία σε κλινική του Πειραιώς. Η κηδεία του τελέστηκε την 6. 4. 1966 στην Ι. Μ. Παναγίας Κερατέας, προεξάρχοντος του πρώην Πατρών Ανδρέου, συμπαραστατουμένου υπό των Σεβ. Αρχιερέων Θεσσαλονίκης Δημητρίου, Κορινθίας Καλλίστου και Τρίκκης Βησσαρίωνος και 27 Ιερέων και Διακόνων. Τον επικήδειο εκφώνησε ο Πρωτοσύγκελλος Πρωθιερεύς Ευγένιος Τόμπρος. Ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο των Αρχιερέων, στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Μόδεστου.