ΓΕΡΩΝ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1853-+1930)- ELDER KALLINIKOS OF THE MOUNT ATHOS (1853-1930)

ΓΕΡΩΝ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1853-+1930)

του κ. Παναγιώτη Ηλιόπουλου

Ὁ Καλλίνικος ὁ Ἁγιoρείτης ἀνήκει στὶς μεγάλες μορφὲς τοῦ Ἁγιρείτικου μοναχισμοῦ. Ὁ Κωσταντίνος Θειάσπρης - αὐτὸ ἦταν τὸ κοσμικὸ του ὄνομα - γεεννήθηκε τὸ 1853 στὴν Ἀθήνα ἀπὸ εὐσεβεiς γονεῖς ποὺ προήρχοντο ἀπὸ καπεταναίους τοῦ 1821.

Ἦταν ζωηρὸ καὶ ἔξυπνο παιδὶ. Παράλληλα μὲ τὰ μαθήματά του μελέτησε καὶ διάφορα χριστιανικὰ βιβλία, ἀπὸ τὰ ὁποῖα γνώρισε τὴ θαυμαστὴ ζωὴ τῶν ἀσκητῶν. Τὸ 1875, σὲ ἡλικἰα 22 ἐτῶν, ἦλθε στὴ συνοδεία τοῦ ἐνάρετου γέροντος Δανιήλ, στὰ Κατουνάκια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ὁ γέρων Δανιὴλ σὰν ἀντίκρυσε τὸν Ἀθηναῖο νεαρὸ εἶχε ἀμφιβολίες ἄν θὰ μποροῦσε νὰ ζήσει τὴν βαριὰ καλογερικὴ ζωὴ. Ὅμως γρήγορα ἄλλαξε γνώμη καὶ τὸν ἔκειρε μοναχὸ μὲ τὸ ὄνομα Καλλίνικος.

Ὁ π. Καλλίνικος εἶχε ζῆλο γιὰ τὴν καλογερικὴ ζωὴ καὶ βαθιὰ ἔφεση γιὰ μάθηση γι’ αὐτὸ καὶ μελετοῦσε διάφορα πατερικὰ βιβλία. Σὲ πολὺ λίγο χρονικὸ διάστημα μποροῦσε νὰ ὁμιλεῖ καὶ νὰ γράφει τὴ Ρωσικὴ γλῶσσα, αὐτοδίδακτος. Γιὰ τὴν ἐν γένει συμπαράσταση στοὺς Ρώσους μοναχοὺς ὁ Τσάρος τῆς Ρωσίας τοῦ ἀπένειμε παράσημα.

Μὲ τὴ σύμφωνη γνώμη τοῦ γέροντά του ὁ Δανιὴλ ἀποφασίζει νὰ ζήσει ἔγκλειστος. Νὰ ζήσει δηλαδὴ στὸ κελλὶ του καὶ σὲ μία μικρὴ περιοχὴ γύρω ἀπὸ αὐτό, 45 χρόνια.Ἡ ἡρωϊκὴ αὐτὴ ἀπόφαση συνδυάστηκε μὲ ὁλοκληρωτικὴ παράδοση στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ νηστεία. Δὲν εἶναι βέβαια ἡ ζωὴ αὐτὴ γιὰ ὅλους ἀλλὰ «οἷς δέδοται». Ὁ μεταξοσκώληκας δημιουργεῖ τὸ μετάξι του ἀφοῦ γίνει ἔκλειστος στὸ κουκούλι του. (π. Χερουβεὶμ).

Ὁ Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονύσιος γράφει γι’ αὐτὸν: «Ἔβλεπες μία μορφὴ ὁσιακὴ, ἐπιβλητικὴ ἁγία ...» Ἡ φήμη του προσείλκυε κοντὰ του πλῆθος ἀνθρώπων γιὰ νὰ ἀκούσουν μιὰ φωτισμένη ἀπάντηση στὰ προβλήματὰ τους.

Ὑποτακτικοὶ, γέροντες, ἐρημίτες, κοινοβιάτες, κοσμικοὶ, νομικοὶ, στρατιωτικοί, καθηγητὲς Πανεπιστημίου, πρυτάνεις, Ἕλληνες, Ρῶσοι καὶ γενικῶς ἄνθρωποι πάσης ἡλικίας, κοινωνικῆς τάξεως καὶ μορφώσεως, προσέτρεχαν στὸν φωτισμένο ἡσυχαστὴ τῶν Κατουνακίων γιὰ τὸν συμβουλευτοῦν γιὰ τὰ προβλήματὰ τους. Μεταξὺ αὐτῶν ἦτανὁ Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιώτης, ὁ π. Γεράσιμος Μενάγιας κ.ἄ.

Ἀξιώθηκε καὶ αὐτὸς μεταξὺ ἄλλων ἐλαχίστων μεγάλων πατέρων τῆς θέας τοῦ ἀκτίστου φωτὸς. Μὲ τὴν ἄσκηση τῆς νοερᾶς προσευχῆς ἠξιώθη θείων ἐλλάψεων, γράφει ὁ Ἔραστος μοναχὸς. (Δύο Σύγχρονοι Ἅγιοι, Ἀθήνα 1963).

Στὶς 7 Αὐγούστου 1930 ἔμελε ὁ ἔγκλειστος ἡσυχαστὴς τῆς ἐρήμου τῶν Κατουνακίων π. Καλλίνικος νὰ ἀναχωρήσει γιὰ «τὰ σκηνώματα Κυρίου τὰ ἀγαπητά».

Ἀφοῦ προειδοποίησε γιὰ τὸ τέλος του τὸν ὑποτακτικὸ του, τοῦ εἶπε νὰ ὑπάγει νὰ ἑτοιμάσει τὴν Ἐκκλησία. Ἐπὶ δέκα λεπτὰ πρὶν ξεψυχήσει ἐνατένιζε ἅγιες μορφὲς ποὺ ἦλθαν νὰ τὸν συνοδεύσουν τιμητικὰ στὴν ἀναχώρησή του. Τότε άκούστηκε νὰ ψελλίζει ἤρεμα «Σὲ εὐχαριστῶ Θεὲ μου ποὺ πεθαίνω Ὀρθόδοξος . . .» (π. Χερουβεὶμ).

Μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ 20ου αἰώνα γεννήθηκε στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἕνα μόρφωμα περίεργο.

Ἕνα ἀλλόκοτο τέρας. Ὁ Οἰκουμενισμὸς.

Κατ’ αὐτὸν καμία θρησκεία δὲν ἔχει πλῆρη ἀλήθεια. Κάθε θρησκεία ἔχει μέρος τῆς ἀληθείας. Ἡ ὁλοκληρωμένη ἀλήθεια θὰ προκύψει ἀπὸ τὴν ἕνωση ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ὅλων τῶν θηρκειῶν. Πανθρησκεία Οἰκουμενισμὸς. Διάφορες προσωπικότητες ἔχουν χαρακτηρίσει τὸν Οἰκουμενισμὸ ὡς παναίρεση (π. Ιουστῖνος Πόποβιτς). Πρῶτο βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἦταν ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου, ὅπως τοῦτο φαίνεται στὴν ἐγκύκλιο τοῦ Πατριαρχείου τὸ 1920 καὶ στὰ πρακτικὰ τοῦ συνεδρίου τῆς Κωσταντινουπόλεως τὸ 1923 γιὰ νὰ συνεορτάζουν Ὀρθόδοξοι καὶ Παπικοί. Ἔτσι τὸ 1923 ὁ νεωτεριστὴς Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος Μεταξάκης ἀπετόλμησε τὴν ὀλέθρια ἡμερολογιακὴ ἀλλαγή.

Τὸ Ἅγιον Ὄρος ὁλόκληρο (ἐκτὸς τῆς μονῆς Βατοπαιδίου γιὰ κάποιο διάστημα) κράτησε μέχρι σήμερα τὸ παλιὸ (Ἰουλιανὸ) ἡμερολόγιο. Σημαντικὴ μερίδα Ζηλωτῶν μοναχῶν προέβησαν καὶ στὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ καινοτόμου Πατριάρχου. Ὁ φωτισμένος γέροντας Καλλίνικος δὲν μποροῦσε νὰ μείνει ἀπαθὴς μπροστὰ στὴν πρωτοφανὴ αὐτὴ προδοσία τῆς πίστεως.

Σ’ αὐτὸν (τὸν π. Καλλίνικο) ὡς σοφώτερον καὶ ἁγιώτερον προσέφευγαν οἱ ἀνησυχοῦντες Πατέρες γιὰ νὰ τὸν συμβουλευτοῦν περὶ τοῦ πρακτέου, καὶ ἐκεῖνος διερμηνεύων τὰς γραφάς, χωρὶς περιστροφὲς καὶ ἀμφιβολίες μὲ βάση τοὺς ἁγίους Πατέρες καὶ τὸν ΙΕ’ κανόνα τῆς ΑΒ Συνόδου τοὺς συμβούλευε γιὰ τὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ νεωτεριστοῦ πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη. Σὲ μιὰ δὲ τέτοια σύναξη τὴν ἄποψη περὶ μή διακοπῆς τοῦ μνημοσύνου τοῦ πατριάρχου, τὴν χαρακτήρισε εὐθαρσῶς ὁ γέροντας Καλλίνικος «διαμονικὴ ἀπάτη» (Μαξίμου Ἁγιοβασιλειάτου. Καταγγελία Ἁγιορειτῶν Πατέρων Ἅγιον Ὄρος 1997, σελ. 160).

Ἡ θέση αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου γέροντος Καλλινίκου σχετικὰ μὲ τὴν Οἰκουμενιστικὴ καινοτομία τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου φαίνεται ἀπὸ τὸ ἀκόλουθο περιστατικό.

«Κάποιος ἤθελε νὰ γίνει ἱερέας καὶ ἔγραψε ἐπιστολὴ ἐξομολογητικὴ καὶ τὴν ἔστειλε στὸν π. Καλλίνικο. Ὁ γέρων εἶπε στοὺς ὑποτακτικοὺς του: «Γράψτε στὸν ἀδελφὸ ὅτι εὑρίσκεται εἰς ἕνα λάκκο βορβόρου καὶ κροτεῖ τὰ χέρια του καὶ φωνάζει νὰ τὸν κάνουμε βασιλέα. Ἄς βγεῖ πρῶτα ἀπὸ τὸν λάκκο τῆς νεοημερολογίτικης καινοτομίας, νὰ καθαρισθεῖ καὶ ὕστερα βλέπουμε ἄν εἶναι ἄξιος νὰ γίνει βασιλέας» (Δαμασκηνὸς Μοναχὸς, Ἁγιοβαλειάτης περιοδικὸ Ἅγιος Ἀγαθάγγελος ὁ Ἐσφιγμενίτης τ. 74 1984).

Ἐλάμβανε τὸ θρησκευτικὸ περιοδικὸ «Η ΖΩΗ». Ὅταν ὅμως ἔγινε ἡ ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου, ἀμέσως ἐπέστρεψε τὸ περιοδικὸ. (Δαμασκηνὸς βλ. ἀνωτ.).

Θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ὁ γέροντας Καλλίνικος ἔπαιξε στὶς ἡμέρες μας τὸν ρόλο τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ καὶ ἄλλων ἀγωνιστῶν Πατέρων οἱ ὁποῖοι σὲ στιγμὲς κρίσιμες γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἔμειναν μοναδικοὶ ὑποστηρικταὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἐκ τῶν παρατεθέντων στοιχείων γίνεται ἀντιληπτὸ ὅτι ὁ Ἅγιος γέροντας Καλλίνικος ὁ Κατουνακιώτης ὁ ἔγκλειστος ἡσυχαστὴς, εἶναι μία σύγχρονη μορφὴ τῆς Ἀθωνικῆς ἐρήμου ποὺ στηλίτευσε τὴν αἵρεση τῶν Ἰταλῶν, τὸν Παπισμὸ καὶ τὴν σύγχρονη παναίρεση τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ.

Ἄς ἔχουμε τὴν εὐχὴ του!

**************

ELDER KALLINIKOS OF THE MOUNT ATHOS (1853-1930)

of Mr Panagiotis Illiopoulos

The Athonite Kallinikos belongs to the great figures of Athonite monasticism. Constantine Theiaspris - this his name in world – was born in 1853 in Athens by pious parents who came from captains of the Greek revolution against Turks in 1821.
He was brisk and smart kid. Along with his homework, he was studying various Christian books, of which experienced the wonderful life of ascetics. In 1875, at age 22, he came to attending the virtuous elder Daniel in Katounakia on Mount Athos.
Elder Daniel when saw the Athenian young man doubted if he could live the heavy monastic life. But he quickly changed his mind and he made him monk named him Kallinikos.
Fr Kallinikos had zeal for the ascetic life and deeply appeal for learning and studying various patristic books. In a short period of time, he could speak and write Russian, self-taught. For his general support of the Russian monk Tsar of Russia presented him with medals.
With the agreement of his elder Father Daniel he decides to live inclusions that means that he was living in a cell and in a small area around it for 45 years.
This heroic decision was coupled with complete surrender to God's providence, with prayer and continuous fasting. It certainly is not the life for all but for "whom is given”. The silk worm creates silk once the cocoon has closed. (Fr Cherubem).
Metropolitan of Trikki and Staga Dionysios wrote about him: "I saw a righteous face, imposing holy ..." His reputation attracted a crowd of people near him to listen to an enlightened answer to their problems”.
Subjunctive, elders, hermits, koinoviates, secular, legal, military, university professors, deans, Greeks, Russians and generally people of all ages, social order and the bringing up, went to the righteous Father of Katounakia of tranquilizer to consult about their problems. Among them was Joseph the Spilaiotis, Fr. Menagias etc.
And he became worthy including minimum Fathers of the saw of the Uncreated Light. By the exercise of mental prayer he was able to see divine lights writes monk Erastos . (Two Contemporary Saints, Athens 1963).
On 7 August 1930 the “prisoner” quieter of the desert of Katounakia Kallinikos was going to leave for "the beloved abode of Lord”.

After he called for the end his subordinate, his told him to prepare the Church. For ten minutes before he died, he was sawing holy faces that had to accompany him in the departure of honorary. Then he was heard to mumble quietly "I thank God! I die Orthodox. . . “(Fr. Cherubem).

With the beginning of the 20th century was born in the church a curious pattern. A weird beast. Ecumenism.
In that no religion has the full truth. Each religion has part of the truth. Integrated truth will result from the union of Churches and all religions. Pan- Religion- Ecumenism. Various celebrities have identified the ecumenism as pan-heresy (Fr Justin Popovic).

The first step of ecumenism was the change in the calendar, as is shown in the Encyclical of the Patriarchate in 1920 and in the minutes of the Conference of Constantinople in 1923 that Orthodox and Papists should concelebrate. So in 1923 the modernist patriarch of Constantinople Meletios Metaxakis dared the disastrous change of calendar.
Whole Mount Athos (except Vatopedi monastery for some time) lasted until now keeps the old (Julian) calendar. A significant portion of the Zealots monks made stopping the commemoration of innovative patriarch. The illuminated elder Kallinikos could not remain impassive in this unprecedented betrayal of faith.
In him (Fr Kalinikos) as wiser and holiest concerned Fathers turned for advice on what action to take, and he interpret the Scriptures, blunt and doubts based on the holy fathers and 15th rule of AB (First- Second) Synod advising the elders to stop the commemoration of the modernist patriarch Meletios Metaxakis. In one such gathering in terms of non disruption of commemoration of the Patriarch, Elder Kallinikos featured deliberately "demonian fraud" (Maximus Agiovasileiatus. “Termination of Mount Athos Fathers” Mount Athos 1997, p. 160).

The position of this blessed Elder Kallinikos on ecumenist innovation of calendar’s change is shown by the following fact.

Someone wanted to become a priest and wrote revealing letters and sent to Fr. Kalinikos. The elder told the submissives; Write to the brother that being situated in a sludge pit and clicking his fingers and shouts make him king. He should first get out by the pit of new- calendarist innovation to clean and then he see if he is worthy to be king "(Monk Damascene, St. Agiovaleiatis, journal “Agathangelos the Esfigmenite” v. 74 1984).
He was receiving the religious magazines "Life". But when the change was made in the calendar, he immediately returned the magazine.
We could say that the elder Kallinikos played in our days the role of St. Mark the Evgenikkos, of St. Gregory the Palamas and of St Maximus the Confessor and other fighters Fathers who in times of crisis for the church remained unique supporters of Orthodoxy.
On the evidence cited is understood that elder Fr Kallinikos Katounakiotis, the “prisoner” tranquilizer, is a modern form of the monastic desert denounced the heresy of the Italians, the Papacy and the modern pan-heresies of ecumenism-New- calendarism.

Let us his blessing!

Пресвятая Богородица спаси нас Бог!

Чудесной святой образ Божией течет мирра, что русские очень набожным верующим и чести. Этот образ Марии была написана, то Афонский монах Хризостом, нынешний архиепископ Элладской Церкви, архиепископ Фив Подлинное православных христиан Златоуст (Тзани).

The miraculous holy image of Our Lady, that flowing myrrh, which the Russians believers devout and honor. This icon of Mary has been painted by the then Athonite Hieromonk Chrysostomos, the current Archbishop of the Church of Greece, Metropolitan of Thebes of Genuine Orthodox Christians Chrysostomos (Tzanis).

The Myrrh-Streaming Icon

"Κάρτα του πολίτη"... οι ηλεκτρονικές χειροπέδες του λαού!

Θεσμικά η "αρχή του τέλους" έγινε με την φασιστική επιβολή του ΑΜΚΑ από την προηγούμενη κυβέρνηση.Ο δρόμος για την αριθμοποίηση του ανθρώπινου προσώπου και την απομόνωσή του από τα Θεόσδοτα δώρα του αυτεξουσίου και της ελευθερίας είχε ήδη ανοίξει.Αυτό που μας είχαν προαναγγείλλει και επιβάλλει με το πιστόλι στον κρόταφο, δεν ήταν μόνο ο ΑΜΚΑ, αυτός εξ άλλου ήταν το εργαλείο ή αν θέλετε η βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει το σύστημα της "ψηφιακής διακυβέρνησης".Το καταληκτικό σημείο αυτού του δαιμονοειδούς σχεδιασμού της αιχμαλωσίας και της εξ επιλογής αποστασίας των λαών, είναι η παραλαβή και η αναγκαστική για την επιβίωση χρήση μιας κάρτας.Η προηγούμενη κυβέρνηση, ακολουθώντας τις δημοσιοποιημένες από παλιά συμβουλές των Ευρωπαίων επικυρίαρχων, για να μην "τρομάξει" τον Ορθόδοξο ελληνικό λαό την βάφτισε "Κάρτα κοινωνικής Ασφάλισης" άσχετα αν οι όροι χρήσης της και οι συνέπειες, όχι "ασφάλεια" αλλά μόνο τρόμο και ανησυχία μπορούσαν να προκαλέσουν.Το σύστημα απαιτεί έναν πολίτη σφραγισμένο αριθμοποιημένο. Εναν πολίτη που ήδη θεσμικά έχει παραδοθεί στα διασυνδεδεμένα συστήματα επεξεργασίας ακόμα και των πιο προσωπικών του δεδομένων.

Για να υλοποιηθεί όμως αυτό το σύστημα και να λειτουργήσει, πρέπει να έχουμε όλοι αντί για ονοματεπώνυμο έναν παγκόσμια μοναδικό αριθμό ο οποίος μαζί με τον "αναγκαστικά λειτουργικό" τριψήφιο (666) θα δίνουν τη δυνατότητα στους επικυρίαρχους της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" να ελέγχουν το κάθε μας βήμα και να ρυθμίζουν την καθημερινότητά μας.Αρχικά, και τονίζουμε τη λέξη "αρχικά" αυτό θα πραγματοποιηθεί μέσω μιας "έξυπνης" κάρτας. Η προηγούμενη κυβέρνηση την βάφτισε όπως προαναφέραμε "κάρτα κοινωνικής ασφάλισης" η σημερινή συνέχεια της προηγούμενης νεοεποχήτικης κυβερνητικής κατάστασης την ονομάζει "κάρτα του πολίτη".

Αύριο είναι βέβαιο ότι η "κάρτα του πολίτη" θα γίνει σε μια νύχτα η νέα ψηφιακή υπερταυτότητα χωρίς την οποία δεν θα μπορείς να πραγματοποιήσεις απολύτως καμία συναλλαγή ή να ωφεληθείς από καμία παρεχόμενη δημόσια ή ιδιωτική υπηρεσία.Η σημερινή οικονομική κρίση ήταν προφανώς ένα μικρό μόνο μέρος του σχεδίου προκειμένου να αναδειχθούν οι "ανωμαλίες" του προηγούμενου συστήματος που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού, λες και μέχρι χθές το υπηρετούσαν άλλοι άνθρωποι κι όχι οι ίδιοι που σήμερα με το πιστόλι στο τραπέζι -όπως ανέφερε για άλλους λόγους ο πρωθυπουργός- και την κάνη στραμμένη εναντίον μας θέλουν να το αλλάξουν.

Αν το "παλαιό" σύστημα ευθύνεται για τα σημερινά μας χάλια τότε γιατί να πιστέψουμε ότι οι ίδιοι που ως ηθικοί ή ως φυσικοί αυτουργοί των "παλαιών" εγκλημάτων, θα μας οδηγήσουν με ...μεσσιανικό τρόπο σε ένα άλλο πιο "λειτουργικό", πιο "δίκαιο" και πιο... ασφαλές για το μέλλον μας σύστημα. Σε ένα σύστημα που θα μας στερήσει την ιδιωτικότητα και την ελευθερία και θα μας υποχρεώσει να παραδοθούμε "οικειοθελώς" στην ανελέητη εξουσία της παγκόσμιας ψηφιακής διακυβέρνησης.Γιατί θεωρούν ήσσονος σημασίας το ζήτημα της αντίρρησης θρησκευτικής συνείδησης που θέτουν οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί εμπρός στην αναγκαστική χρησιμοποίηση καρτών ή αύριο εμφυτεύσιμου υλικού που εκτός των άλλων θα περιλαμβάνει αναγκαστικά και τον δυσώνυμο αριθμό 666;

Με λίγα και απλά λόγια εκτός από πρόβατα έτοιμα για το μαντρί, θέλουν να γίνουμε αποστάτες της πίστης μας και προδότες του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, αφού μόνο με αποστασία και προδοσία μπορεί ένας βαπτισμένος Χριστιανός να αποδεχτεί τον αριθμό του αντιχρίστου και να ανταλλάξει τα δώρα της ελευθερίας και του αυτεξούσιου που του χάρισε ο Θεός με την εξασφάλιση μιας κίβδηλης επιβίωσης σε μια παγκόσμια φυλακή.Το να χάσουμε τις δουλειές μας είναι οδυνηρό, να χάσουμε την εθνική μας κυριαρχία είναι τραγικό, θα δεχτούμε να χάσουμε και την ψυχή μας;

Πηγή:http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2010/04/blog-post_3772.html

Επίσης, ενδιαφέροντα άρθρα σχετικά και με το παραπάνω ζήτημα περιέχονται στα ιστολόγια:

ΦΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΦΑΙΝΕΙ ΠΑΣΙ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΑΦΥΠΝΙΣΕΙΣ / SPIRITUAL AWAKENINGS

Λίαν εὔφρανας τοὺς ὀρθοδόξους!

Λίαν εὔφρανας τοὺς ὀρθοδόξους, καὶ κατῄσχυνας τοὺς κακοδόξους,

Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε·

τῆς γὰρ Τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας, ἃ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν,

Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. (Απολυτίκιον)

Η οσία μητέρα και μάρτυρας Ευθυμία καταγόταν από την Καρχηδόνα και επειδή ήταν πανέμορφη πολλοί ειδωλολάτρες την ζήλευαν. Εκείνη όμως αφιέρωσε τη ζωή της στους ασθενείς και στα ορφανά, αλλά επί Διοκλητιανού το 281 συνελήφθη ως χριστιανή και αναδείχθηκε πολύ ισχυρότερη των βασανιστών της, που τελικά την έριξαν τροφή στα θηρία. Γιορτάζεται 3 φορές το χρόνο και σήμερα γίνεται ανάμνηση του θαύματος που έγινε κατά την Δ΄ Οικουμενική σύνοδο το 451.Τότε επί Βασιλέων Μαρκιανού και Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο τόμοι, ένας των Ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών και τέθηκαν στη λάρνακα της αγίας. Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν τόμος των αιρετικών στα πόδια της, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της.

+*+*+*+

The Righteous mother and Martyr, Euphemia came from Carthage, and because she was very beautiful, many pagans envied her. But she has devoted her life to patients and orphans, but the reign of Diocletian in 281 arrested as a Christian and has emerged much stronger than her torturers, who finally threw her as food to the beasts. Her hoy memory is celebrated three times a year and today is remembrance of the miracle that took place during the Fourth Ecumenical Council at Constantinople in 451. Then when kings were Pulcheria and Marcianos compiled two volumes, one of Orthodox and one of the of the Monophysites and they were put in the shrine of the Saint. After the opening of the Shrine, the Volume of heretics was under her legs while the the one of the Orthodox was on her chest.

You indulge very much the Orthodox and humiliated the misbelievers,

Euphemia of Christ beautiful virgin·

of the fourth Ecumenical Synod’s decisions you ratified, all that the Fathers well dogmatized,

Martyr glorious, May beg Christ, God to donate us the great mercy. (Apolytikion)

Υ.Σ.: Η παρούσα ταπεινή δημοσίευση αφιερώνεται στους προδότες οικουμενιστές, οι οποίοι υπέγραψαν τη προδοτική «Κοινή Ομολογία Πίστεως» με τους αιρετικούς Μονοφυσίτες (Chambésy Ελβετίας 1990) επιβεβαιώνοντας την κοινή ταυτότητα με τους αιρετικούς και όσους οι Άγιοι Πατέρες της Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου και ο Θεός δια της Αγίας Ευφημίας απέβαλε του σώματος της Εκκλησίας του Χριστού!

P.S. This modest publication is dedicated to the traitors Ecumenists who signed the treacherous "Common Confession of Faith" with the heretics Monophysites (Chambésy, Switzerland 1990) confirming the common identity with heretics and those who the Holy Fathers of 4th Holy Ecumenical Synod and God through the Holy Euphemia eliminated from the body of the Church of Christ!

Ταρσώ δια Χριστόν Σαλή- Tarso for Christ fool

Η διά Χριστό Σαλή Ταρσώ (Ταρασία)

της Ιεράς Μονής Παναγίας Κερατέας (+1989)

Η σύγχρονη Οσία Ταρσώ η δια Χριστόν Σαλή καταγόταν από ναυτική οικογένεια της Άνδρου και κατά την νεανική της ηλικία, θεωρώντας η οικογένεια της ότι πάσχει από ψυχική νόσο, η μητέρα της την έφερε στην Ιερά Μονή Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Αττικής της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, όπου με την προσευχή του Αγίου Πατρός και Ομολογητού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ματθαίου θεραπεύθηκε αλλά στη συνέχεια και με την προτροπή του αγίου Ιεράρχου Ματθαίου αγωνίστηκε στο πνευματικό στάδιο των αρετών ως «μωρή δια Χριστόν» ως το μακάριο τέλος της όπως κα άλλοι μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας. Για 50 χρόνια έζησε σε δάσος έξω από την Μονή, σε πρόχειρες καλύβες πού η ίδια έκτιζε, ζώντας στο ψύχος του χειμώνα και τον καύσωνα του Καλοκαιριού, φορώντας ένα πέτσινο λουρί στο πρόσωπό της ενώ φρόντιζε να καταπονεί το σώμα της προς μεγαλύτερη άσκηση!

Σύμφωνα με πάρα πολλές μαρτυρίες, τόσο πιστών τέκνων (Γ.Ο.Χ.) της Εκκλησίας όσο και Νεοημερολογιτών) είχε παρά Θεού το προορατικό χάρισμα και η προσευχή της στο Θεό ενεργούσε θαύματα.
Προς το τέλος της επίγειας ζωής της δέχτηκε να κατοικήσει σε κελλί όπου και κοιμήθηκε ειρηνικά. Ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο της ιστορικής Ιεράς Μονής Παναγίας Κερατέας όπου και μέχρι σήμερα φυλάσσονται τα ιερά λείψανα στην εν λόγω Ιερά Μονή από την αδελφότητα υπό την Οσιοτάτη Καθηγουμένη Βενερία Τσιανάκα και την πνευματική καθοδήγηση του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ. Χρυσοστόμου, προέδρου της Ιεράς Συνόδου της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος.

Το πρόσωπο της Οσίας Ταρασίας προσπάθησαν να οικειοποιηθούν κάποιοι Νεοημερολογίτες κληρικοί, προσπαθώντας να αμαυρώσουν, σε βιβλία που τους απέδωσαν πολλά χρήματα, την Ορθόδοξη ομολογία της και την απλή αλήθεια ότι η Οσία Ταρασία (Ταρσώ) παρέμεινε έως το τέλος της πιστό τέκνο της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος και αποτελεί μία ακόμη αγία μορφή που στολίζει την μαρτυρική Εκκλησία μας και την αγιάζει δια των λειψάνων της που ο Άγιος Τριαδικός Θεός οικονόμησε να βρίσκονται στην κατοχή της Κανονικής Ακαινοτομήτου Εκκλησίας.

++++++++++++++++++++

Tarso (Tarasia) for Christ fool

of the Monastery of Our Lady in Keratea (1989)

Modern Righteous Tarso for Christ fool descended from naval family of Andros and in juvenile age, considering the family that she suffers from mental illness, her mother brought her to the Holy Monastery of Theotokos “Pefkovounogiatrissa” in Keratea Attica of Church of G.O.C. of Greece, where the prayer of the Holy Father and Confessor Archbishop of Athens Matthew healed her but then at the instigation of St. Father Matthew fought her in the spiritual state of virtues as "fool in Christ" till her blessed end just as other major saints of the Church. For 50 years she lived in a forest outside the monastery in shacks which she was building, living in cold winter and the heat of summer, wearing a leather strap in her face and stressing her body to exercise more!
According to numerous reports, both of faithful Children (G.O.C.) of the Church and New Calendarists, was proactive by the grace of God and her prayer to God acting miracles.
Towards the end of earthly life, she had agreed to dwell in his cell where he slept peaceful. She buried in the cemetery of the historic Monastery of Our Lady in Keratea where hitherto are kept the sacred relics in this monastery of the Brotherhood under the sacred Abbot Veneria (Tsianakas) and under the spiritual guidance of His Beatitude First-Hierarch Chrysostomos of Thebes and Levadia, president of the Holy Synod of Genuine Orthodox Church of Greece.
The person of Righteous Tarso was tried to be ownership by some New- Calendarists clerics trying to discredit in a book, by that they earned manymoney, the Orthodox confession and the simple truth that Righteous Tarso remained until her sacred end faithful child of the Church of C.O.C. Greece and that is another holy form who decorates our martyr Church and we sanctified through her relics that by the Holy Trinity God are in possession of the canonical traditional Church.

Γέρων Μωυσής των Αθηκίων (+1946)- Elder Moses of Athikia (+1946)

ΓΕΡΩΝ ΜΩΥΣΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΚΙΩΝ (+1946)

Ο όσιος πατήρ Μωυσής των Αθηκίων γεννήθηκε στο Καστελλόριζο το 1872 από ευσεβείς γονείς. Εργάσθηκε ως τα 22 του χρόνια ως ναυτικός οπότε και εισήλθε ως δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Τριών Πατέρων της Χίου (Νικήτα, Ιωσήφ και Ιωάννου) στο Προβάτειο όρος και μετά την εισαγωγή του Παπικού Νέου ημερολογίου κατέφυγε στο Άγιο Όρος. Πνευματικό ανάστημα του οσίου Παχωμίου της Χίου (1905) και παραδελφός του αγίου Νεκταρίου Μητροπoλίτη Πενταπόλεως (+1920). Αργότερα ο όσιος Μωυσής ίδρυσε τις Μονές της αγίας Μαρίνης Σοφικού, Αγίων Ταξιαρχών Αθηκίων καί Ευαγγελιστρίας Αθηκίων (Κορινθίας), οι οποίες άνηκαν στην Ακαινοτόμητο Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος υπό την ποιμαντική σκέπη τουτότε Επισκόπου Βρεσθένης και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου αγίου Ματθαίου του Ομολογητή (+1950), με τον οποίον συνεργάστηκε για την πρόοδο του Ιερού Αγώνος της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Κοιμήθηκε ειρηνικά το 1946 και ενταφιάστηκε στην Μονή Ευαγγελιστρίας, όπου βρίσκεται ο τάφος του.

Κατά την δεκαετία του 1970, το πνευματικό του τέκνο τότε Επίσκοπος Κορινθίας Κάλλιστος (στον οποίον ο Όσιος συνέστησε, κατά δήλωση του ιδίου, να μην απομακρυνθεί από την Εκκλησία και την ορθόδοξη ομολογία διά του Αγίου Πατρός Ματθαίου αν και τελικά τον παράκουσε, παρασυρθείς στο Φλωρινικό Σχίσμα) συνέγραψε τον βίο του αγίου Γέροντος Μωυσή. Αποσπάσματα δημοσιεύονται εδώ και αφορούν σε θαύματα του οσίου και στο προορατικό του Γέροντος Μωυσή, καθώς και την οσιακή του κοίμηση.

***************************

ELDER MOSES OF ATHIKIA (1946)

Righteous father of Athikia Moses born on the island Kastelorizo, in 1872 by devout parents. He worked till 22 years old as a seaman when he entered as a novice monk at the Monastery of Three Fathers of Chios (Nikitas, Joseph and John) in Mount of Provateio after the introduction of the Papal New Calendar fled to Mount Athos. Spiritual stature of Righteous Pachomios of Chios (1905) and of brother- monk of St. Nektarios, Metropolitan of Pentapolis (1920). Later, Saint Moses founded the monastery of St. Marina in Sofiko, of Holy Archangels in Athikia and of

Annunciation in Athikia (Corinth), which belonged to the Church of G.O.C. of Greece under the pastoral guidance of the then Bishop of Vresthenis and later Archbishop of Athens St. Matthew the Confessor (1950), with whom he collaborated on the progress of the holy struggle of True Orthodox Church.

He reposed peacefully in 1946 and he was buried in the monastery of Annunciation, where is his grave.
During the 1970s, his spiritual child of then Bishop Kallistos of Corinth (in whom the Saint recommended, as Kallistos declared himself, not to depart from the Church and the Orthodox confession by the Holy Father Matthew, although ultimately he disobeyed, carried away in Florinite Schism) wrote the life of St. Moses the Elder. Excerpts published here in greek relate to miracles and proactive of Elder Moses and his righteous repose.

ΓΕΡΩΝ ΜΩΫΣΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΚΙΩΝ

წმინდა ნინო, თანაბარი მოციქულმა საქართველოში

Η Αγία Νίνα (ή Νίνω) γεννήθηκε στην Καππαδοκία, όπου κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί και φέρεται ως συγγενείς του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ο πατέρας της, Ζαβουλών, ευσεβής και φημισμένος στρατιωτικός, πριν ακόμα νυμφευθεί, είχε φύγει από την πατρίδα του Καππαδοκία, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αυτοκράτορα Μαξιμιανό. Η μητέρα της, Σωσάννα, ήταν αδελφή του Επισκόπου Ιεροσολύμων Ιουβεναλίου. Ο πατέρας της, φλεγόμενος από αγάπη προς τον Θεό, έγινε, με την συγκατάθεση της συζύγου του, μοναχός στην έρημο του Ιορδάνη. Η μητέρα της Αγίας Νίνας τοποθετήθηκε ως διακόνισσα στο Ναό της Αναστάσεως. Την Αγία Νίνα την παρέδωσαν στην ευλαβέστατη Γερόντισσα Νιοφόρα, για να την αναθρέψει.

Όταν η Αγία Νίνα μελετούσε το Ευαγγέλιο και έφθασε στο κεφάλαιο που έγραφε για την σταύρωση του Κυρίου, ο λογισμός της σταμάτησε στον χιτώνα του Χριστού. Αναρωτήθηκε που αν βρίσκεται άραγε η επίγεια πορφύρα του Υιού του Θεού. Της είπαν, λοιπόν, ότι κατά την παράδοση, αυτή φυλασσόταν στην πόλη Μιτσχέτη της Ιβηρίας (Γεωργίας). Τη μετέφερε εκεί ο ραβίνος της πόλεως που ονομαζόταν Ελιόζ, ο οποίος την είχε παραλάβει από το στρατιώτη που την κέρδισε στην

κλήρωση κάτω από τον Σταυρό. Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν βαθιά στην καρδιά της. Και παρακάλεσε την Θεοτόκο να την αξιώσει να πάει στην Χώρα των Ιβήρων, για να προσκυνήσει τον χιτώνα του Υιού και Θεού της.

Η Παναγία άκουσε την προσευχή της και εμφανίσθηκε στον ύπνο της Αγίας. Την προέτρεψε να πάει στην Ιβηρία να κηρύξει το Ευαγγέλιο του Χριστού και της πρόσφερε ένα Σταυρό από κληματόβεργες, που θα ήταν η ασπίδα και ο φύλακάς της. Η Αγία ξύπνησε και είδε στα χέρια της το θαυμαστό Σταυρό. Τον ασπάσθηκε, έκοψε μια κοτσίδα από τα μαλλιά της, την έπλεξε στον Σταυρό και πήγε να συναντήσει αμέσως το θείο της Επίσκοπο Ιουβενάλιο. Εκείνος διέκρινε το θέλημα του Θεού και της έδωσε την ευχή του. Έτσι μετά από εντολή της Θεοτόκου, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Γεωργία, περί τον 3ο Αιώνα μ.Χ. Η αποστολική της δράση και το χάρισμα της θαυματουργίας οδήγησαν τους βασιλείς της Γεωργίας Μιριάν (265-342 μ.Χ.) και Νάνα στην αλήθεια του Χριστού.

Η Αγία βρήκε τον τόπο, όπου είχε εναποτεθεί ο χιτώνας του Χριστού, στον κήπο των ανακτόρων και εκεί ανήγειρε το Ναό του Αγίου Στύλου.

Η Αγία Νίνα κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη και ο Θεός την δόξασε διατηρώντας το τίμιο λείψανό της άφθαρτο.

THE GIFTS OF THE HOLY APOSTLES

ΤHE TRANSMISSION OF THE CANONICAL APOSTOLIC SUCCESSION

BY THE CHEIROTHESIA OF Α NEW PRIEST

The Genuine Orthodox Christians across the land celebrated the feast of the Holy Apostles and by multiple-day fast to their honor, as the Holy Church of God has. We celebrate and honor the memory of them as they gave us particular two priceless gifts for the salvation of our souls; THE APOSTOLIC FAITH AND APOSTOLIC SUCCESSION. That is why the Holy Fathers in the 'Creed' call the

Church and “Apostolic” because It keeps the Orthodox faith as delivered to us by the Apostles, written and explicit, from the day of Pentecost. Apostolic Faith and Apostolic Succession are together, necessarily, as elements of a Canonical Church of Christ in which man survives mentally by the Holy Mysteries of It.

The Apostolic Succession is the transmission of Divine Grace through the Apostles to the successors, bishops and priests and later the Grace by the Sacrament of Ordination of the Hierarchs that continually transferred blessing of the apostolic office until now and in the end of time is called Apostolic Succession. Through the Apostolic Succession, the Church is always new and never aging remained the same as Christ: «He yesterday and today and He forever” remains from the beginning the One, Holy, Catholic and Apostolic Church of Christ. In the Apostolic Succession constants also the other main feature of the Church, the Apostolic Faith. Apostolic Faith, we mean the pure and authentic teachings of the Church as handed in the Apostles, preserved and interpreted by the successors of the Apostles in the Ecumenical Synods. It is highly essential feature of this Belief as it adjoins to the Apostolic Succession and it also adjoins this, because when the belief is adulterated, the Apostolic Succession is lost. In the orthodox teaching, as the heretics distort the faith, they lost

the Apostolic Succession and so they cut themselves of the Apostolic Church of Christ. (Irenaeus, Against sect. 11 113 and shrines. Letter 84). The unity of the Apostolic Succession and the Faith as says St. Irenaeus, who fetcher obedience to Presbyters (by this term it means the Bishops and priests) emphasizes that they have "the succession by the Apostles ... they unite and preserve truly the teaching of the Apostles”... Saint Cyprian in the Proceedings of the Cartagena Synod allegedly saying:" We came after the Apostles with the same power in which we lead the Church. (H.G.O. “ECCLESIOLOGY MATTERS” A’)

The Apostolic Succession keeps the Canonical Church of G.O.C. of Greece genuine and unaffected by blessed ordinations of Bishops in 1935, 1948, 2002 etc. But care of the Church of Christ is the transmission in the young clergy, whether clergy ordinations or to restore the priesthood to those clergy arising from Schisms. So in Thursday of the Ascension, in the historic Church of the Evangelist Matthew in Mandra Attica, His Holiness President of the Holy Synod of the Genuine Orthodox Church of Greece cherothetised the Reverend Father James Samakasvili giving to him the regularity. Father James comes from Georgia and was before in the Florinite Schism (of Mr. Chrys.Kiousis’ part) and now he serves as chaplain to the church of St. Evangelist Matthew. On this issue we will return after the publication of this happy event by the journal of the Church.

The Florinite schism occurred in 1937 through the distortion of the Orthodox Confession of 1935 by which were joined in the Church as coming from the New- Calendarism Bishops Chrysostomos, former of Florina and German of Demetrias using the term 'potential and are not practicing " schism of New papal calendar and the assumption of the invalid sacraments as valid against to the Church’s teaching on the sacraments of schismatic. Until his death, the leader of the movement of Florinites (former of Florina Chrysostom) continued procrastination in his belief and although he eventually accepted hypocritically the Orthodox Confession of the Holy Father Matthew, he died without ordain bishops and without joining with the Church of the C.O.C., faith to his 'Mother' New- calendarist Church and the his misbelief.

Now the headless supporters of deceased former bishop of Florina, having refused to join the Canonical Church of G.O.C. of Greece secured "ordinations" of bishops with irregular and in Simony ways from an old- calendarist Russian bishop and (possibly) from NEW- CALENDARIST Romanian bishop. On the facts will speak up the two bishops who ordained the first Florinite “Bishop” Akakios to understand how "authoritative" and "Canonical” are such ordinations and why they need rehabilitation through Cheirothesia.

THE EXPRESS REFUSAL OF THEOPHILOS

I accused that I took part in the ordination of Bishop, old calendarist, named Akakios Papas, this is entirely lie, not only I did not participate with the Russian bishop of Chicago in a such ordination, but I just hear these news. The reassurance that one, that they give me to have done, “scandalized many souls in Greece”, obliges me to make a clear, explicit and unequivocal, in my assured as bishop that the consecration as bishop of Akakios Papas is completely unknown to me and receives foreign to me. And therefore, there exists, for me, no reason for Greek Orthodox Christians to scandalize themselves.

1972

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ

ΔΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΝΕΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ

Εόρτασαν οι απανταχού της γης Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί την εορτή των Αγίων ενδόξων Αποστόλων μετά και από πολυήμερο νηστεία προς τιμήν τους, όπως όρισε η Αγία του Θεού Εκκλησία. Πανηγυρίζουμε και τιμούμε την μνήμη τους ιδιαιτέρως διότι μας χαρίσανε δύο ανεκτίμητα δώρα προς σωτηρία της ψυχής μας: ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ. Γι’ αυτό και οι Άγιοι Πατέρες στο «Σύμβολο της Πίστεως» την Εκκλησία την αποκαλούν και Αποστολική διότι δηλαδή κρατά τη ορθόδοξη πίστη όπως μας την παρέδωσαν οι Άγιοι Απόστολοι, εγγράφως και ρητά, από την ημέρα της Πεντηκοστής. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΙΣΤΗ και η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ υπάρχουν ομού, απαραιτήτως, ως στοιχεία μίας Κανονικής Εκκλησίας του Χριστού μέσα στην οποία ο άνθρωπος σώζεται ψυχικώς διά των Ιερών Μυστηρίων Αυτής.

Η Αποστολική Διαδοχή είναι η διά των αποστόλων μεταδοθείσα θεία Χάρις στους διαδόχους των, Επισκόπους και Πρεσβυτέρους και ακολούθως η διά του Μυστηρίου της Χειροτονίας των Ιεραρχών αδιάκοπα μεταβιβαζόμενη θεία Χάρις του Αποστολικού αξιώματος μέχρι σήμερον και μέχρι συντέλειας των αιώνων καλείται Αποστολική Διαδοχή. Διά της Αποστολικής ταύτης Διαδοχής η Εκκλησία παραμένει πάντοτε νέα και μηδέποτε γηράσκουσα παραμένει πάντοτε η αυτή, όπως και ό Χριστός: «o αυτός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» παραμένει η απ' αρχής Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησία. Προς την Αποστολική Διαδοχή συνέχεται και το έτερον βασικό γνώρισμα της Εκκλησίας, η Αποστολική Πίστη. Λέγοντες Αποστολική Πίστη εννοούμε την ανόθευτο και γνήσια διδασκαλία της Εκκλησίας, όπως αυτή παρεδόθη υπό των Αγίων Αποστόλων, ερμηνεύθει δε και διαφυλάχθη υπό των Διαδόχων των Αποστόλων στις Οικουμενικές Συνόδους. Είναι εξόχως βασικό το γνώρισμα τούτο της Πίστεως, διότι συνέχεται προς την Αποστολική Διαδοχή, αλλά και συνέχει ταύτη, καθότι νοθευόμενης της πίστεως και η Αποστολική Διαδοχή απόλλυται. Κατά την ορθόδοξο διδασκαλία οι αιρετικοί στη νόθευση της πίστεως απώλεσαν και την Αποστολική Διαδοχή, αποκόψαντες ούτω εαυτούς της Αποστολικής του Χριστού Εκκλησίας. (Ειρηναίος, Κατά αιρέσ. 11113 και Ιερών. Επιστολή 84). Την ενότητα της Αποστολικής Διαδοχής και Πίστεως τονίζει ο Άγιος Ειρηναίος, όστις ζητών υπακοή εις τους Πρεσβυτέρους (υπό τον όρο νοούνται οι Επίσκοποι και οι Πρεσβύτεροι) τονίζει ότι ούτοι «την διαδοχήν έχουσιν υπό των Αποστόλων... συνενούσιν αληθώς και διαφυλάττουσι την διδασκαλίαν των Αποστόλων...» Ο δε Άγιος Κυπριανός στα Πρακτικά της εν Καρχηδόνα Συνόδου φέρεται ειπών: «Τους Αποστόλους διεδέχθημεν μετά της αυτής εξουσίας κυβερνώντες την Εκκλησίαν». (Κ.Γ.Ο. "ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Α')

Την Αποστολική Διαδοχή κρατεί η Κανονική Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος ανόθευτη και απρόσβλητη δια των ευλογημένων χειροτονιών Αρχιερέων του 1935, 1948, 2002 κλπ. Μέριμνα όμως της Εκκλησίας του Χριστού είναι και η μετάδοση τους στους νέους κληρικούς, είτε πρόκειται για χειροτονία κληρικών, είτε για την αποκατάσταση της Ιεροσύνης σε κληρικούς προερχομένους από Σχίσμα. Έτσι την Πέμπτη της Αναλήψεως, στον ιστορικό Ιερό Ναό Ευαγγελιστού Ματθαίου Μάνδρας Αττικής, ο Πανιερώτατος Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος χειροθέτησε τον Αιδεσιμότατο πρεσβύτερο π. Ιάκωβο Σαμακασβίλι προσδίδοντας του την Κανονικότητα. Ο πατήρ Ιάκωβος κατάγεται από την Γεωργία, προέρχεται από το Φλωρινικό Σχίσμα (παράταξη κ. Χρυσ.Κιούση) και πλέον υπηρετεί ως εφημέριος στον προαναφερθέντα Ιερό Ναό. Περί του θέματος αυτού θα επανέλθουμε μετά την δημοσίευση του χαρμόσυνου γεγονότος από το περιοδικό της Εκκλησίας.

Το Φλωρινικό σχίσμα συνέβη το 1937 δια της νόθευσης της Ορθόδοξης Ομολογίας του 1935, δια της οποίας ενώθηκαν στην Εκκλησία οι προερχόμενοι εκ του Νεοημερολογητισμού Μητροπολίτες Γερμανός και Χρυσόστομος με τον όρο «δυνάμει και ουχί ενεργεία» σχίσματος του Νεοημερολογητισμού και την παραδοχή των άκυρων Μηστυρίων, κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας για τα Μυστήρια των Σχισματικών, ως έγκυρων. Μέχρι του θανάτου του, ο αρχηγός του Φλωρινικού κινήματος (πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος) συνέχισε τις παλινωδίες ως προ το πιστεύω τους και αν και υποκριτικά αποδέχτηκε τελικώς την Ορθόδοξη Ομολογία του Αγίου Πατρός Ματθαίου απέθανε χωρίς να χειροτονήσει επισκόπους και δίχως να ενωθεί με την Εκκλησία των Γ.Ο.Χ., πιστός στην «Μητέρα» του Νεοημερολογητική Εκκλησία και στο κακόδοξο φρόνημα του.

Οι ακέφαλοι πλέον οπαδοί του θανόντος πρώην επισκόπου Φλωρίνης, αφού αρνήθηκαν να ενωθούν με την Κανονική Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, εξασφάλισαν «χειροτονίες» επισκόπων με Αντικανονικούς και Σιμωνιακούς τρόπους από παλαιοημερολογίτη Ρώσο επίσκοπο και (πιθανώς) από ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΗ Ρουμάνο επίσκοπο. Περί των γεγονότων θα αφήσουμε να μιλήσουν οι δύο επίσκοποι που χειροτόνησαν τον πρώτο Φλωρινικό «Επίσκοπο» Ακάκιο ώστε ο αναγνώστης να κατανοήσει πόσο «έγκυρες» και «Κανονικές» είναι οι εν λόγω χειροτονίες και γιατί χρήζουν αποκατάστασης δια Χειροθεσίας.

Η ΡΗΤΗ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Με κατηγορούν, ότι έλαβον μέρος εις την χειροτονίαν του Επισκόπου, Παλαιοημερολογίτου, ονόματι Ακακίου Παπά, τούτο είναι ψευδέστατο, ου μόνον δεν συμμετέσχον μετά του Ρώσσου επισκόπου του Σικάγου εις τοιάυτην χειροτονίαν, αλλά και μόλις τώρα πληροφορούμαι την είδησιν τοιαύτην. Η βεβαίωσις, ότι εκείνο, όπερ μοι αποδίδουν ότι έπραξα, «εσκανδάλισε πολλάς ψυχάς εν ελλάδι», με υποχρεώνει να υπάρξω σαφής, ρητός και κατηγορηματικός, εν τη επισκοπική μου διαβεβαιώσει, ότι η χειροτονία ως επισκόπου του Ακακίου Παπά, μοι είναι παντελώς άγνωστος και τυγχάνει ξένη προς εμέ. Και συνεπώς, δεν υφίσταμαι ως προς εμέ, ουδείς λόγος κατασκανδαλισμού Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών.

Ο ΣΙΚΑΓΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟ

Εν Σικάγω τη 26η Οκτωβρίου 1972 (Π.Η.)
Τω Αρχιεπισκόπω Αυξεντίω Αγαπητέ Αδελφέ και εν Χριστώ Συλλειτουργέ. Ο Χριστός εν τω μέσω ημών.
Επειδή τελευταίως εγείρονται και πάλιν συζητήσεις περί της χειροτονίας του αποθανόντος επισκόπου Ακακίου Παπά, και εφόσον γίνεται μνεία του ονοματός μου εν αυταίς, επιθυμώ όπως ειπώ τα εξής: ...Όσον αφορά τη συμμετοχή ημών, εξήγησα εις τον τότε Αρχιμανδρίτην Ακάκιον ότι ένεκεν της απαγορεύσεως του χειροτονείν τούτον υπό της ημετέρας Συνόδου, ο επίσκοπος Θεόφιλος θα συμμετείχεν ώστε να υπάρχει και δεύτερος χειροτονών επίσκοπος. Εξήγησα εις πάντας τους ενδιαφερομένους, ότι ο επίσκοπος Θεόφιλος ηκολούθει το νέον ημερολόγιον καίτοι υπό την δικαιοδοσίαν του υπήρχον ολίγαι κοινότηται ακολουθούσαι το Παλαιόν Ημερολόγιον. Ο εν Detroit Καθεδρικός Ναός λειτουργεί με το νέον ημερολόγιον. Δεν απέκρυψα το γεγονός τούτο απο τον επίσκοπον Ακάκιον. Η απαντησίς του ήταν ότι υπήρχε επείγουσα ανάγκη επισκόπου εν Ελλάδι και ότι έπρεπε να επιστρέψει επίσκοπος. Όθεν συγκαταθέντος του Επισκόπου Θεοφίλου όπως λάβει μέρος εις την χειροτονίαν, θα παρέβλεπον το γεγονός ότι ελειτούργει με το νέον ημερολόγιον.
...Τώρα με την γραπτήν άρνησιν του Επισκόπου Θεοφίλου ότι δεν έλαβε μέρος εις την χειροτονίαν, η υπόθεσις περιπλέκεται και δημιουργείται κανονικόν ζήτημα όσον αφόρα τη χειροτονίαν. Διά τούτο λυπάμαι αληθώς, αλλά ποιός θα προέβλεπεν ή θα εφαντάζετο την παρούσαν εξέλιξην της υποθέσεως; Αγαπητέ αδελφέ, μήπως ο Θεός εν τη Δικαιοσύνη Αυτού έχει επιτρέψη τον πειρασμόν τούτον επειδή η υμετέρα παράταξις έχει επανειλημμένως και υπερβολικώς χρησιμοποιήσει το γεγονός χειροτονίας επισκόπου υφ’ ενός επισκόπου ως επιχείρημα κατά της του Αρχιεπισκόπου Ματθαίου παρατάξεως; Εάν είχε δειχθεί ταπείνωσις και οίκτος εις τους υπό ενός χειροτονηθέντας και εάν ετύγχανε αποδοχής η απόφασις της ημετέρας Συνόδου περί τούτων, τότε ίσως η δοκιμασία αυτή δεν θα είχε επέλθη εφ’ ημών. Ο μητροπολίτης ημών Φιλάρετος εξ’ αρχής, ακόμη και προ της εμφανίσεως των Επισκόπων της του Ματθαίου παρατάξεως ενώπιον της ημετέρας Συνόδου κατά το παρελθόν έτος, έγραφεν επανειλημμένως προς την υμετέραν Σεβασμιότητα, λέγων ότι, είμεθα πεπεισμένοι ότι η τόσον επιθυμητή ένωσις των δύο παρατάξεων θα επιτυγχάνετο εάν επλησιάζετο τους ως άνω Επισκόπους εν αδελφική ταπεινώσει και εάν τους προσαγορεύατε Επισκόπους.
...Εις την αλληλογραφίαν υμών προς την ημετέραν Αγίαν Σύνοδον, παρατηρούμεν ότι επαναλημμένως ρίπτεται την ευθύνην της μη ενώσεως εις την άλλην παράταξιν. Εν τούτοις επιτρεξατέ με να κάνω όλιγας παρατηρήσεις. Αναθεωρούντες τα έγγραφα εις τα αρχεία της Συνόδου περί των Ελλάδι υποθέσεων, έχομεν την εγκύκλιον της Υμετέρας Σεβασμιότητος την εκδοθείσαν εν Αθήναις τη εικοστή εβδόμη Αυγούστου 1971 (Π.Η.) Αριθμ. Πρωτ. 532, η οποία, μεταξύ των άλλων, αναφέρει τα εξής: «Δηλούμεν υπευθύνως και κατηγορηματικώς προς πάντας, ότι το θέμα τούτο (δηλαδή της ενώσεως μετά των Ματθαιϊκών) θεωρείται από πολλού ως κλειστόν, διά πολλούς και διαφόρους λόγους». Παρατηρήσατε ότι η εγκύκλιος εγράφη εν ω χρόνω οι Επίσκοποι Κάλλιστος και Επιφάνιος της του Ματθαίου παρατάξεως ευρίσκοντο ακόμη εν Ηνωμέναις Πολιτείαις Αμερικής εκθέτοντες την περιπτωσίν τους ενώπιον της Συνόδου. Η ίδια λυπηρά έκφρασις, ότι η ένωσις μετά των Ματθαιϊκών θεωρείται κλειστόν θέμα, ευρίσκεται τετυπωμένη εις το υμέτερον επίσημον περιοδικόν, ακόμη και μετά την εις Ελλάδα επιστροφήν των ως άνω Επισκόπων και μετά την δημοσίευσιν της ημετέρας αποφάσεως περί τούτων. Ο ημέτερος Πατήρ Βασίλειος Σακκάς εν Γενεύη έχει σχολιάσει το θέμα και δικαίως ερωτά «υπό ποίων και πότε εκλείσθη το θέμα;». Δεν επιδεικνύει τούτο την φανεράν απροθυμίαν και προκατάληψιν εκ μέρους υμών καν να δεχθήτε τας σκέψεις περί της δυνατότητος να έλθητε εις συνομιλίας μετά των Ματθαιϊκών; Και πάλιν σημείον απροθυμίας εκ μέρους υμών να ενωθείτε μετά της άλλης παρατάξεως δεν είναι η υμετέρα χειροτονία επισκόπου Θεσσαλονίκης, όπου εδρεύει Επίσκοπος της Ματθαιϊκής παρατάξεως άνω των είκοσι ετών, και μάλιστα τώρα, κατ’ εποχήν ελπίδων ενώσεως; Δεν περιπλέκει η πράξις αυτή την υπόθεσιν ακόμη περισσότερον και δεν φανερώνει την εκ μέρους υμών απροθυμίαν να ενωθήτε; Αλλ’ έτι περισσότερο μας λυπεί το γεγονός ότι απορρίπτετε την απόφασιν και πράξιν της ημετέρας Συνόδου περί των Ματθαιϊκών Επισκόπων, γράφοντες εις το υμέτερον επίσημον περιοδικόν ότι ούτοι δέον να συγκριθούν με τους του Μελετιανού Σχίσματος της Αλεξανδρείας. Όταν οι ημετέραι αποφάσεις είναι της αρεσκείας υμών, τότε αγαλλιάσθε και τας αποδέχεσθε, όταν είναι δυσάρεστοι, τότε τας απορρίπτετε. Αλλά τοιαύτη συμπεριφορά δεν αρμόζει εις σοβαρούς και ωρίμως σκεπτόμενους άνδρας, πόσον μάλλον ολιγώτερον εις επισκόπους.
Καλείτε σχισματικούς τους της Ματθαιϊκής παρατάξεως. Εξετάζοντες όμως τα συμβάντα τα οποία οδήγησαν εις τον χωρισμόν σημειούμεν ότι κατ’ αρχάς ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Χρυσόστομος και οι μετ’ αυτού εκήρυξαν σχισματικήν την καινοτομούσαν Εκκλησίαν των Νεοημερολογιτών, και ως επόμενον οι κανόνες οι αφορώντες τους σχισματικούς ετέθησαν εις εφαρμογήν. Μετά καιρόν ήλλαξεν γνώμην και εδήλωσε ότι η αλλαγή του ημερολογίου αποτελεί ανωμαλίαν τινά και όχι αφορμή σχίσματος. Κατόπιν τούτου ο Επίσκοπος Ματθαίος και οι μετ’ αυτού απεχώρησαν. Εν καιρώ ο Επίσκοπος Ματθαίος μόνος εχειροτόνησεν Επισκόπους διά επισκοπάς της Ελλάδος, θεωρών πάντοτε σχισματικήν την επίσημον Εκκλησίαν. Ολίγας μήνας μετά την κοίμησιν του Επισκόπου Ματθαίου, ο Επίσκοπος Χρυσόστομος εξέδωκεν έτερον επίσημον ανακοινωθέν κατά το οποίον εθεώρει σχισματικήν την καινοτομούσαν Εκκλησίαν νεοημερολογιτών Ελλάδος και, ως επόμενον, τα μυστήρια ταύτης άκυρα. Όθεν, ο μελετών τα προαναφερθέντα με αντικειμενικότητα συμπαιρένει ότι τουλάχιστον, η Ματθαιϊκή παράταξις δικαιώνεται εφ’ όσον δεν ήλλαξεν την γνώμην την οποία διατύπωσε εξ’ αρχής.Τουναντίον, η παράταξις του Επισκόπου Χρυσοστόμου είναι η αλλάξασα την αρχικήν αυτήν γνώμην, και μετά την τριακονταετίαν η επιστρέψασα εις την αυτήν θέσιν την οποίαν η Ματθαιϊκή παράταξις είχεν διατηρήσει εξ’ αρχής. Πως λοιπόν δύνανται να κηρυχθούν σχισματικοί οι Ματθαιϊκοί;...
Εξ αρχής, όταν έλαβον μέρος εις την χειροτονίαν του αποθανόντος επισκόπου Ακακίου Παπά, έπραξα καλή τη πίστει, ειληκρινώς σκεφείς ότι εβοήθουν τους Έλληνες ημών αδελφούς. Το αυτό δύναται να λεχθή περί των ελατηρίων του ημετέρου μακαριστού Αρχιεπισκόπου Λεοντίου. Η σύγχυσίς, αι διαιρέσεις, αι πράξεις, αι κατηγορίαι αι οποίαι επήλθον έκτοτε ούτε καν τας υποψιάσθην τότε. Τώρα έρχομαι να εκτιμήσω και να κατανοήσω το γεγονός ότι ο επίσκοπος υμών Χρυσόστομος εκοιμήθη χωρίς να αφήσει διάδοχον.
Έκαμα λάθος χειροτονήσας τον επίσκοπον Ακάκιον τον πρεσβύτερον εφ’ όσον δεν εγνώριζον καλώς ούτε τα άτομα ούτε την αληθήν κατάστασιν των πραγμάτων εν τη Ελλαδική Εκκλησία.
«Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα», αγαπητέ Αδελφέ, κατά το λόγιον του Αποστόλου Παύλου προς Κορινθίους, «αλλά νουθετώ υμάς» και προσφέρω εις υμάς την ευκαιρίαν, όπως αναθεωρήσεται ωρισμένας απόψεις και όπως διορθώσητε όσα χρήζουν διορθώσεως. Μετά παρρησίας γράφω προς υμάς κατά τούτον εφ’ όσον τυγχάνω περισσότερον παντός άλλου υπεύθυνος διά την υμετέραν σειράν χειροτονιών, και, επομένως, νουθετώ υμάς όχι μόνον ως αδελφός αλλά και ως πατήρ. Χαίρω ότι αν και παρήλθον πολλά έτη και η ηλικία είναι προχωρημένη ευρίσκομαι έτι εν τη ζωή και δυνάμενος να γράψω προς υμάς την παρούσαν.

Ο εν Χριστώ υμών αδελφός Σεραφείμ Αρχιεπίσκοπος CHICAGO & DETROIT

Χαίρετε Λόγου οι αυτόπται!

Ως δωδεκάπυρσος λυχνία έλαμψαν, οι Δωδεκάριθμοι, Χριστού Απόστολοι, Πέτρος και Παύλος συν Λουκά, Ανδρέας και Ιωάννης, Βαρθολομαίος Φίλιππος, συν Ματθαίω και Σίμωνι, Μάρκος και Ιάκωβος, και Θωμάς ο μακάριος, και ηύγασαν τους πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οι αυτόπται.

Against Papal Heresy

By publishing on the internet

ΑΝΤΙ- ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

"ΈΓΙΝΕ ΑΠΌ ΤΟ 1965 Η ΈΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΏΝ"

Περί της "Νέας Εποχής"

Άρθρο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών & Λεβαδείας κ. Χρυσοστόμου στο περιοδικό "Θηβαϊκή Φωνή" σχετικά με τις παγίδες της λεγόμενης Νέας εποχής του Αντιχρίστου.

Επετειακό Αφιέρωμα

Στη συνέχεια των ταπεινών αφιερωμάτων για την συμπλήρωση 60 χρόνων από την μακαρία εκδημία πρός Κύριον του εν Αγίοις ημών Πατρός ημών Ματθαίου Αρχιεπισκόπου Αθηνών του ομολογητού παραθέτουμε το ιστορικό τεύχος του "Κήρυκος Γνησίων Ορθοδόξων" που κάλυψε δημοσιογραφικά το εν λόγω γεγονός.

ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΑΓ. ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ