Αντιαιρετικοί Λόγοι Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη κατά των εικονομάχων
Αν κάποιος αρκείται στην επίδειξη της εικόνας χωρίς να την τιμά είναι αιρετικός
Εικόνα: "Η Δέηση" στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία της Αγίας Σοφίας, Κωνσταντινούπολη.
Αν κάποιος λοιπόν δεν ομολογεί ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, αφού έχει έλθει με πρόσληψη σαρκός, είναι κατά την σάρκα περιγραπτός, ενώ κατά την θεία φύση μένει απερίγραπτος, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος λογομαχεί υποστηρίζοντας ότι με την περιγραφή του σώματος του Λόγου περιγράφεται μαζί και η θεότητα χωρίς να αποδίδη και τα δύο ως φυσικήν ιδιότητα στην μία υπόσταση, αφού το ένα δεν αναιρεί το άλλο μέσα στην αδιάσπαστη ένωσή τους, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος την περιγραφή της σωματικής όψεως του Λόγου δεν ονομάζει εικόνα του Χριστού η Χριστόν κατά την ταυτότητα του ονόματος, αλλά την αποκαλεί είδωλο πλάνης, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος χαρακτηρίζει με θρασύτητα την προσκύνηση, που μέσω της εικόνος αποδίδεται στον Χριστό, προσκύνηση ειδώλων και όχι του ιδίου του Χριστού, μολονότι σύμφωνα με τον Μ. Βασίλειο, δεν χωρίζεται από το ομοίωμα η δόξα του πρωτοτύπου, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος λέγει ότι αρκείται μόνον στην επίδειξη της εικόνας του Χριστού, χωρίς να την τιμά ούτε να την καταφρονή, αρνούμενος έτσι την τιμητική της προσκύνηση που αναφέρεται στο πρωτότυπο, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος μεταφέρει τις εναντίον των ειδώλων απαγορεύσεις της Γραφής και τις προσάπτει στην ιερά εικόνα του Χριστού, ώστε εξ αυτού να ονομάζη την Εκκλησία του Χριστού ναόν ειδώλων, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος προσκυνώντας την εικόνα του Χριστού λέγει ότι σ᾽ αυτήν προσκυνείται κατά φύσιν η θεότητα και όχι τόσο μόνον όσο αποτελεί (η εικόνα) σκια της σαρκός που ενώθηκε μ᾽ εκείνην (την θεότητα), αφού μάλιστα και ο Θεός είναι πανταχού παρών, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος θεωρεί ότι η μέσω των ιερών εικόνων αναγωγή στα πρωτότυπα αρμόζει στους πνευματικά κατωτέρους, διότι τάχα αυτός χωρίς αυτές ανάγεται δια της ακροάσεως στην θεωρία των αρχετύπων, και δεν αναγνωρίζει, όπως (αναγνωρίζει) ο Μ. Βασίλειος, εξ ίσου την δυνατότητα αναγωγής στην σιωπηλή ζωγραφική, όπως στην δια λόγων αφήγηση, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος αρνείται η εικόνα του Χριστού, όπως ακριβώς ο τύπος του σταυρού, σε κάθε τόπο και να ζωγραφίζεται και να επιδεικνύεται προς σωτηρίαν στον λαό του Θεού, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος δεν απονέμει στην εικόνα της Θεοτόκου και όλων των αγίων τήν προσκύνηση που πρέπει, δηλαδή στην εικόνα της Θεοτόκου ως Θεοτόκου και στών αγίων ως αγίων, σύμφωνα με την ιδιαιτερότητα τής προσκυνήσεως μητέρας Θεού και ομοδούλων, αλλά ισχυρίζεται ότι είναι εφεύρημα διαβολικό ο σωτήριος στολισμός της Εκκλησίας, αυτός είναι αιρετικός.
Αν κάποιος δεν συμπεριλαμβάνει στις λοιπές αιρέσεις αυτήν η οποία λυσσαλέα πολέμησε τις σεπτές εικόνες, επειδή εξ ίσου κι αυτή μας χωρίζει από τον Θεό, αλλά λέγει ότι είναι χωρίς σημασία η επικοινωνία μ᾽ αυτούς, είναι αιρετικός.
Αν κάποιος, υπερβολικά τιμώντας την εικόνα του Χριστού λέγει ότι δεν την πλησιάζει, διότι δεν ωφελείται, αν προηγουμένως δεν καθαρθή από κάθε αμαρτία, αυτός είναι ανόητος.
