ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Με κατάνυξη και έντονο πνεύμα προσευχής για την παρούσα δοκιμασία της πανδημίας εόρτασε η Εκκλησία μας την ιερά μνήμη του μεγάλου Πατρός και Θεολόγου Αγίου Γρηγορίου του Παλαμα. Στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας Καλαμάτας ιερούργησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, οι πατέρες της Μονής ανέγνωσαν τον Κανόνα κατά του λοιμού και ο Σεβασμιώτατος με συγκίνηση γονάτισε μπροστά στην ωραία Πύλη και ανέγνωσε την σχετική Ευχή κατά του λοιμού προς την Αγία Τριάδα, για τον ιό που ταλανίζει την ανθρωπότητα. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε μικρή Λιτανεία Αγίων Λειψάνων και της ιεράς εικόνας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ Γ.Ο.Χ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Παρά τις δυσχερείς συγκυρίες, το Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης πανηγύρισε δεόντως την μνήμη του δευτέρου πολιούχου της συμπρωτεύουσας. Στον Ιερό Ναό Γεννήσεως Χριστού στην Αγχίαλο Θεσσαλονίκης ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Βησσαρίων Βάλλιος και κήρυξε το Θείο λόγο. Πριν τη διανομή του αντιδώρου, τελέστηκε δέηση και διαβάστηκαν ευχές για την λοιμικη ασθένεια του κοροναϊού και για την επιδρομή αλλοφύλων στα ανατολικά σύνορά μας, στον Έβρο. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Λειτουργός και ομάδα Ορθοδόξων πιστών μετέβησαν προς προσκύνηση στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Γρηγορίου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσονται τα ιερά λείψανα του Φωστήρα της Ορθοδοξίας και έψαλλαν το τροπάριο.
Ο ἱερὸς Πατέρας γνώρισε τὸ ᾿Ισλὰμ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς αἰχμαλωσίας του ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1354, διαλέχθηκε τρεῖς φορὲς μὲ ἐκπροσώπους του, ὁμολόγησε καὶ διατύπωσε μὲ σαφήνεια τὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ διδασκαλία, ἐπισήμανε τὸ ριζικῶς διαφορετικὸ περιεχόμενο καὶ τὸν τρόπο κατανόησης τοῦ Θεοῦ ποὺ ὑπάρχει μεταξὺ Χριστιανισμοῦ καὶ ᾿Ισλάμ, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸν διαφορετικὸ τρόπο κατανόησης τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ. Τονίζει μὲ σαφήνεια σχετικὰ μὲ τὶς θεολογικὲς ἀφετηριακὲς προϋποθέσεις τοῦ ᾿Ισλάμ: «Τὸν δὲ Μεχουμὲτ (σ.σ. τὸν Μωάμεθ) οὔτε παρὰ τῶν προφητῶν εὑρίσκομεν μαρτυρούμενον οὔτε τι ξένον εἰργασμένον καὶ ἀξιόλογον πρὸς πίστιν ἐνάγον. Διὰ τοῦτο οὐ πιστεύομεν αὐτῷ οὐδὲ τῷ παρ᾿ αὐτοῦ βιβλίω».
Μὲ ἀφορμὴ μάλιστα τὶς ἰσλαμικὲς ἀντιλήψεις περὶ Χριστοῦ ἐπισημαίνει στὸ ποίμνιό του: «Προσέχετε μὴ εὑρεθῆτε ὅπως αὐτοὶ ἐδῶ, πού, ἐνῶ τὸν τεχθέντα ἀπὸ τὴν παρθένο τὸν ὀνομάζουν Λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ πνοή του καὶ Χριστό, δηλαδὴ Θεάνθρωπο, ἔπειτα τὸν ἀποφεύγουν φρενοβλαβῶς καὶ τὸν ἀθετοῦν σὰν νὰ μὴ εἶναι Θεός». ῾Υπογράμμιζε στὶς συζητήσεις του, ὅτι κατὰ τὴ χριστιανικὴ πίστη τὸ «ἕνας Θεὸς» εἶναι ἀλληλένδετο, ἀδιάσπαστο καὶ μὲ τὸ «Τριαδικός». «Ἓν γοῦν τὰ τρία καὶ τὰ τρία ἕν».
῾Ο χριστιανὸς ὁμιλεῖ πάντοτε σχετικὰ μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Θεοῦ γιὰ «Τριάδα ἐν Μονάδι, Μονάδα ἐν Τριάδι καὶ Μονάδα ἅμα καὶ Τριάδα», πρᾶγμα ἀδιανόητο γιὰ τὸ ᾿Ισλάμ, ὅπως φυσικὰ καὶ γιὰ τὸν ᾿Ιουδαϊσμό. «Οὐκοῦν ὁ Θεὸς τρία, καὶ τὰ τρία ταῦτα εἷς ἐστι Θεὸς καὶ δημιουργός».
Δὲν εἶναι τυχαῖο μάλιστα τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἀπόλυτη πιστότητα τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στὰ δεδομένα τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ θείας ᾿Αποκαλύψεως, δὲν τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἀβαρίες περὶ τὴν πίστη παρὰ τὶς ταλαιπωρίες τῆς αἰχμαλωσίας του. Ταυτοχρόνως ὅμως τὸν ὁδηγεῖ νὰ κατανοήσει μὲ χριστολογικὴ προοπτικὴ καὶ αὐτὴ τὴ θέση ἑνὸς ἀλλόδοξου συνομιλητῆ του «ὅτι θὰ ἔλθει κάποτε καιρὸς ποὺ θὰ συμφωνήσουμε μεταξύ μας», ἀναφέροντας: «Συνεθέμην γὰρ μνησθεὶς τῆς τοῦ ἀποστόλου φωνῆς, ὅτι ἐπὶ τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ πᾶν γόνυ κάμψει καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός, τοῦτο δ᾿ ἔσται πάντως ἐν τῇ Δευτέρᾳ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ».
( Πηγή: ῾Ο ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Χριστιανισμὸς καὶ τὸ ᾿Ισλὰμ
Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου,Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.)
