«ΕΑΝ ΤΟΥΤΟΙ ΣΙΩΠΙΣΩΣΙΝ, ΛΙΘΟΙ ΚΕΚΡΑΞΟΝΤΑΙ» (Λκ. Κ’, 21)
Όπως πληροφορεί η επίσημη (στα αγγλικά) ιστοσελίδα της εν Αμερική Φλωρινοαυξεντιακής Σχισματικής ομάδος υπό τον κ. Εφραίμ (φερόμενο ως «Μητροπολίτην» Βοστόνης ), την 5η Απριλίου τ.ε. πραγματοποιήθηκε η ένωση τους με ετέρα Φλωρινική ομάδα στην Ελλάδα υπό τον κ. Μακάριο Καββακίδη (η εν λόγω ομάδα απεσχίσθη το 1995 από τους Φλωρινικούς υπό τον τότε «αρχιεπίσκοπο» τους Χρυσόστομο Κιούση).
Στην ιδιαίτερα λιτή ανακοίνωση- που δεν συνοδεύεται από κάποια κοινή «Ομολογία Πίστεως»- υπογράφουν οι ως άνω κύριοι «ξεχνώντας το παρελθόν», «αναγνωρίζοντας τις εκατέρωθεν χειροτονίες», «υπό την σκέπη του κοινού πνευματικού πατρός» ψευδαρχιεπισκόπου Αυξεντίου Πάστρα, του εν έτει 1985 και υπό της ιδίας του «Συνόδου» καθαιρεθέντος.
Η υπό την κ. Μακάριο Καββακίδη ομάδα, όπως προαναφέραμε, είναι εσωτερικό σχίσμα (1995), εντός του Φλωρινικού Σχίσματος (1937) και γενικά χαρακτηρίζεται από μία τακτική αδιάκριτης αποδοχής «κληρικών», «ανταγωνιζόμενη» την υπό τον κ. Καλλίνικο Σακελλαρόπουλο κύρια Φλωρινική παράταξη. Αμφότεροι δεν διστάζουν- κατά την κοσμική δόξα- να αγωνίζονται να μεγαλώσουν τις παρατάξεις σε κλήρο και κοινότητες, παραβλέποντας θέματα πίστεως αλλά και ηθικής. Άλλες δε Φλωρινικές παρατάξεις έχουν προσαρτήσεις Νεοημερολογήτικες(!) κοινότητες, άλλη δε κοινότητες εθνών που απλώς ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, χωρίς να ενδιαφέρονται για θέματα Ομολογίας.
Η ομάδα όμως του «Βοστόνης Εφραίμ είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα καθώς έχει παίξει υποχθόνιο ρόλο στην σύγχρονη εκκλησιαστική ιστορία, έχει δε αμαυρώσει τον ιερό Αγώνα των Γ.Ο.Χ. με τις πρακτικές και την κατακραυγή των σκανδάλων που έλαβαν χώρα στην έδρα αυτής στην Μονή Μεταμορφώσεως Βοστόνης. Η εν λόγω ομάδα, λοιπόν, άνηκε στην Ρωσική Ορθόδοξο Εκκλησία της Διασποράς. Το 1971 ο αείμνηστος Πρωθιερέας και Πρωτοσύγκελος της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος π. Ευγένιος Τόμπρος, συνοδευμένος υπό των τότε Αρχιερέων Καλλίστου και Επιφανίου, επισκέφτηκε την εν λόγω Μονή μετά την ένωση της Ελλαδικής Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας με την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς. Οι εν λόγω ιερωμένοι ενεργούσαν για λογαριασμό σχισματικών Φλωρινικών κέντρων που πολεμούσαν την επιτευχθείσα ένωση στη βάση της Ομολογίας «ότι η Νεοημερολογητική Εκκλησία είναι Σχισματική» και με την αναγνώριση της Κανονικότητας των υφ’ ενός- Αγίου Πατρός Ματθαίου- Χειροτονιών εν έτει 1948. Αυτά διά την ιστορία…
Η εν λόγω λοιπόν ομάδα είχε ως πραγματικό καθοδηγητή τον Αρχιμανδρίτη Παντελεήμονα ο οποίος κατηγορήθηκε για παρά φύσιν εκτροπές και άλλα σκάνδαλα υπό της Ρωσικής Συνόδου. Αντιδρώντας στην καθαίρεση του ο Παντελεήμων προσχώρησε με τους οπαδούς -για «λόγους πίστεως» βέβαια…- στην Φλωρινική παράταξη του τότε «αρχιεπισκόπου» Αυξεντίου, του πάντα φιλεύσπλαχνου σε κάθε καθηρημένο για οποιαδήποτε λόγο. Μετά το θάνατο του ήδη καθηρημένου Αυξεντίου (1994) στις Αυξεντιακές τάξεις επικράτησε μεγάλη σύγχυση και πληθώρα αντικανονικών ενεργειών. Έτσι άλλοι προσχώρησαν στην Επίσημη «Εκκλησία» της Πολωνίας, άλλοι με έδρα το Μιλάνο δημιουργήσαν αντικανονική ομάδα που μόλις πρόσφατα απεκήρυξε τις αντικανονικές τους χειροτονίες και αιτήθηκαν την αποδοχή από το «Πατριαρχείο της Μόσχας» ενώ στην Ελλάδα τα αυξεντιακά υπολείμματα που ανεκήρυξαν διάδοχο του Αυξεντίου τον Μάξιμο (Κεφάλα) αντιμετώπισαν την εχθρότητα και την διακοπή της κοινωνίας με τους βοστονίτες «επισκόπους».
Και φτάνουμε στο σήμερα όπου μετά από 15 χρόνια που ναυάγησε διάλογος για ένωση των ομάδων υπό τους κ.κ. Μακάριο και Εφραίμ, ξαφνικά γίνεται πραγματικότητα. Είχε βέβαια προηγηθεί η αποδοχή τριών «επισκόπων» της εν Βοστόνη ομάδος και των περισσότερων ενοριών στην ομάδα του Καλλίνικου Σαραντόπουλου- λόγω ηθικών σκανδάλων και της αίρεσης της ονοματολατρίας, οδηγώντας στον κίνδυνο εξαφάνισης των Βοστονιτών. Αντ’ αυτού προτίμησαν την λιγότερο επώδυνη οδό της απορρόφησης τους.
Δεν αγνοούμε, αγαπητοί αναγνώστες, ότι σας έχουμε κουράσει με τις αναφορά τόσων λεπτομερειών, απαραίτητων για την κατανόηση των γεγονότων, όμως μόλις τώρα θα εισέλθουμε στην ουσία των πραγμάτων!
Ανακοινώνουν ένωση και συλλείτουργα οι δύο φλωρινικές παρατάξεις αλλά δεν μας πληροφορούν ποια η ομολογία τους, η εκκλησιολογία τους, το «πιστεύω» τους εν τέλει. Η ομάδα του κ. Εφραίμ προσφάτα οδηγήθηκε στον διχασμό και την διάλυση λόγω της κοινωνία του με Ονοματολάτρες ρασοφόρους δηλαδή με καταδικασμένους από την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και της Ρωσία αιρετικούς που εναπομένουν ακόμη κυριώς στο χώρο της Ρωσίας. Η εν λόγω αίρεση της ονοματολατρίας καταδικάστηκε Συνοδικώς άμα τη εμφανίσει της (αρχές 20ου αι.) διότι βλασφήμως διακήρυττε ότι «ο Θεός ενυπάρχει στο όνομα Του»!! Ονοματολάτρες ρασοφόροι έχουν βρει καταφύγιο στην παράταξη του κ. Μακαρίου.
Επιπλέον οι εν Αμερική Φλωριναίοι του κ. Εφραίμ τυγχάνουν και θερμοί εικονομάχοι, βλασφημούντες ασύστολα και με παρρησία την ιερή εικόνα της Αγίας Τριάδος (Συνθρόνου) ως και των άλλων ιερών εικόνων. Η παρατάξη του κ. Καλλίνικου Σαραντόπουλου τους έθεσε θέμα ιερών εικόνων (απ’ όσα ανακοίνωσαν οι ίδιοι υπό τον κ. Εφραίμ Φλωρινικοί), αποτελεί όμως απορίας άξιον ένα τέθηκε ζήτημα από τον κ. Μακάριο ή εισάγει κάθε βλασφημία και αίρεση χάριν φανταστικής ενίσχυσης του προσωπικού του παραταξιακού γοήτρου.
Αφενός μεν είναι ευχάριστο να λιγοστεύει το πλήθος των Σχισματικών Παλαιοημερολογητικών ομάδων, προσευχόμενοι όλοι για την κανονική τους ένωση εν τη Γνησία Ορθοδόξω Εκκλησία του Χριστού, υπό την αυστηρή προϋπόθεση της Ορθοδόξου Ομολογίας- Εκκλησιολογίας αφετέρου η ένωση αυτή (όπως και παλαιότερες των φλωρινικών) δεν έχουν ως θεμέλιο την Αλήθεια και ως προς τούτο ομοιάζουν κατά το λόγο του Προφητάνακτος Δαβίδ ως «εκκλησία πονηρευομένων»!
