ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ
ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ (1807-1867)
Αξιοδάκρυτο θέαμα αληθώς είναι οι χριστιανοί οποίοι δεν κατανοούν την ουσία της χριστιανικής πίστης. Ένα θέαμα που μαρτυρείται σχεδόν παντού στις μέρες μας. Είναι σπάνιο να παρηγορήσει κανείς τους οφθαλμούς του από ένα αντίθετο φαινόμενο.
Βλέποντας το πλήθος των λεγόμενων «χριστιανών» σπανίως διακρίνει το βλέμμα σου κατ’ όνομα και κατ’ έργον αληθινό χριστιανό.
Παρουσιάζω τώρα την ερώτηση σας: «Γιατί δεν μπορούν οι ειδωλολάτρες, αλλόθρησκοι και άπιστοι, μουσουλμάνοι και οι λεγόμενοι αιρετικοί να σωθούν». Γράφετε ότι «ανάμεσα τους υπάρχουν καλοί άνθρωποι. Εάν αποστέλλαμε στην απώλεια τόσους καλούς ανθρώπους αυτό θα ενάντιο στο έλεος του Θεού… ναι πράγματι εντούτοις δεν, δεν είναι λιγότερο χριστιανοί. Λογιάζοντας τον εαυτό σας σωσμένο και τα μέλη μιας διαφορετικής πίστης να είναι στην απώλεια είναι παραφροσύνη και άκρα υπεροψία».
Θα προσπαθήσω να απαντήσω με λίγα λόγια χωρίς να φθαρεί η σαφήνεια της εξήγησης λόγω μακρολογίας.
Χριστιανοί, μυθολογείτε γύρω από τη σωτηρία, αγνοούντες αυτήν και τον λόγο δια τον οποίον ο κόσμος έχει ανάγκη σωτηρίας και τελικά εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε τον Χριστό, ο οποίος είναι και ο Μόνος δια του οποίου αποκτούμε σωτηρία. Ιδού, λοιπόν, η αληθινή διδασκαλία της Αγίας και Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας.
Η σωτηρία συνίσταται στην επιστροφή του ανθρώπου, στην ένωση με τον Θεό. Αυτή η ένωση ήταν χαμένη από όλο το ανθρώπινο γένος δια μέσου της πρώτης πτώσης των προπατόρων μας. Έκτοτε, η κοινή «μοίρα» όλων των ανθρώπων είναι η απώλεια ευσεβών και ασεβών, δικαίων και αδίκων.
Ένα, λοιπόν, καλό έργο είναι αναγκαίο για τη σωτηρία μας: ΠΙΣΤΗ. Η πίστη είναι έργο. Με την πίστη και μόνον αυτή μπορούμε να κατορθώσουμε την ένωση με το Θεό διά μέσου των Μυστηρίων της Εκκλησίας, τα οποία μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός.
Δεν υπάρχουν θεμέλια που να στηρίζουν την πίστη σας. Σφάλλετε όταν λέτε ότι θα σωθούν καλοί άνθρωποι στους αλλόθρησκους και τους μουσουλμάνους, διότι αυτό σημαίνει ότι και αυτοί θα ενωθούν με τον αληθινό Θεό. Σπαταλάτε τον χρόνο σας συλλογιζόμενοι ότι μια ιδέα αντίθετη από την δική σας είναι καινοτομία, ότι είναι κάποια εσφαλμένη διδασκαλία που μόλις τώρα εισχώρησε μέσα στην Εκκλησία.
Όχι. Μία τέτοια διδασκαλία διατηρούσε πάντοτε η αληθινή Εκκλησία και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη.
Η Εκκλησία δέχονταν πάντοτε ότι υπάρχει μόνο ένα μέσο προς σωτηρία, ο Λυτρωτής. Επίσης, πάντοτε δέχονταν ότι τα μεγαλύτερα έργα της ξεπερασμένης μας φύσεως στο τέλος κατεβαίνουν στον Άδη και μόνον εκεί. Εάν οι δίκαιοι της αληθινής Εκκλησίας, οι φωτισμένοι διά των οποίων ενεργούσε το Άγιο Πνεύμα, οι προφήτες και θαυματουργοί οι οποίοι πίστευαν στον ερχομό του Σωτήρος και οι οποίοι πέθαναν πριν από την έλευση Του, εάν εκείνοι κατέβαιναν στον Άδη, τότε πώς εσείς τους θέλετε αυτούς τους αλλόθρησκους και μωαμεθανούς επειδή σας φαίνονται τόσο καλοί, να λάβουν την σωτηρία, χωρίς ποτέ να γνωρίσουν ή να πιστέψουν στον Λυτρωτή;
Πώς μπορεί κανείς να τους εγγυηθεί σωτηρία, η οποία αποκτάται μόνον, και το επαναλαμβάνω μόνον με ένα τρόπο, την πίστη στον Λυτρωτή.;
Χριστιανοί! Γνωρίστε το Χριστό. Θυμηθείτε ότι δεν κατανοήσατε, ότι τον απορρίπτετε όταν πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξει σωτηρία χωρίς Αυτόν βασιζόμενοι στην χάρη κάποιου είδους καλών έργων.
Με το να δέχεσθε ότι μπορεί να υπάρξει σωτηρία χωρίς πίστη στον Χριστό, τον απορρίπτετε και ίσως χωρίς να το θέλετε πίπτετε στη θανάσιμη αμαρτία της βλασφημίας.
«Λογιζόμεθα ουν…» λέει ο Απόστολος Παύλος, «πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου… δικαιοσύνης δε Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας ου γαρ εστί διαστολή. Πάντες γαρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούμενοι δωρεάν τη αυτού χάριτι δια της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού…» (Ρωμ. Γ’, 22-25).
Εσείς απαντάτε: Ο Απόστολος Ιάκωβος παραγγέλλει και υπαγορεύει ότι τα καλά έργα είναι αναγκαία και μας διδάσκει ότι η πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή.
Κοιτάξτε πιο προσεκτικά τι παραγγέλλει ο άγιος Ιάκωβος. Θα δείτε ότι παραγγέλλει τα έργα της πίστης, όπως άλλωστε κι όλοι οι θείοι και εμπνευσμένοι συγγραφείς της Αγίας Γραφής και όχι τα έργα της ξεπεσμένης μας φύσης, τα οποία είναι μισητά προς την πίστη. Ο Απόστολος παραθέτει την ενέργεια του πατριάρχη Αβραάμ, ένα έργο το οποίο αποκάλυπτε την πίστη ενός δίκαιου άνδρα. Αυτό το έργο συνίστατο από την θυσία του μονογενή του υιού στον Θεό.
Το να θυσιάσει κανείς τον υιό του δεν λογίζεται καλό έργο στην ανθρώπινη κρίση, είναι όμως ένα καλό έργο μόνο επειδή εκπληρώνει την θέληση του Θεού. Εξετάστε την Καινή Διαθήκη και τις Αγίες Γραφές γενικώς και θα δείτε ότι αυτοί παραγγέλλουν την εκπλήρωση των εντολών του Θεού και ότι η εκπλήρωση αυτών των εντολών ονομάζεται με μία λέξη έργα.
Από την εκπλήρωση αυτών των εντολών η πίστη ζωοποιείται και γίνεται ενεργή. Θα ανακαλύψετε, επίσης, μέσα στις Γραφές ότι τα καλά έργα που προέρχονται από την πεσμένη μας φύση, από συναισθήματα, από πάθη (το αίμα), από μία συγκινημένη καρδιά, είναι απαγορευμένα, απορριμμένα. Αυτά ακριβώς είναι το είδος των καλών έργων που εσείς επιβραβεύετε ανάμεσα στους αλλοθρήσκους και μουσουλμάνους. Χάριν αυτών των έργων, αν και πράττονται από αυτούς που απορρίπτουν τον Χριστό, εσείς είστε διατιθέμενοι να τους εγγυηθείτε την σωτηρία.
Αληθώς, η προσέγγιση σας είναι παράξενη στην κοινή αντίληψη. Από πού παίρνετε το δικαίωμα αυτό να υιοθετήσετε ένα τέτοιο νόμο; Εάν είστε χριστιανοί, τότε πρέπει να έχετε χριστιανική αντίληψη γύρω από αυτό το θέμα και όχι μία αντίληψη που την ονειρευθήκατε από το τίποτα. Το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι εξαιτίας της πτώσης του Αδάμ ο νους μας διαστράφηκε. Όσο κι αν προικίστηκε από την φύση ο πεσμένος μας νους, όσο και αν φωτίστηκε από την μάθηση, δεν παύει να παραμένει σε μια πεσμένη κατάσταση εσφαλμένος. Πρέπει κανείς να τον απορρίψει και να παραδώσει τον εαυτό του στην καθοδήγηση και με αξιόλογη προσπάθεια προς την ευσέβεια, στον κατάλληλο χρόνο, ο Θεός εγγυάται στους πιστούς δούλους Του αληθινό και πνευματικό νου.
Μόνο αυτός ο αληθινός νους πρέπει να αναγνωρίζεται ως υγιής. Αυτός ο νους, ο γεννημένος από την πίστη είναι «υπέρ νους», όπως το περιγράφει ο Άγιος Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Εβραίους.
Το θεμέλιο της πνευματικής σύνεσης είναι ο Θεός και η πίστη στηριγμένη σ’ αυτήν την σταθερή πέτρα, δεν κλονίζεται, ούτε πλανάται.
Εμείς οι χριστιανοί θεωρούμε αυτό που εσείς ονομάζετε κοινή αντίληψη ότι είναι τόσο αρρωστημένη, τόσο σκοτεινή, τόσο παραπλανημένη που δύναται να ιατρευθεί μόνο αν αποκοπεί με την μάχαιρα της πίστης όλη η γνώση η οποία έχει οικοδομήσει αυτή την κοινή αντίληψη και να πεταχτεί μακριά. Εάν κάποιος θεωρείο τον νου υγιή, βασισμένος σε κάποιο αόριστο κάτι, το οποίο συνεχώς μεταβάλλεται, τότε αυτό να είναι «υγιής» ενδεχομένως να απορρίψει τον Χριστό. Η πείρα επιβεβαίωσε ότι ούτω έχει το πράγμα.
Τί ακριβώς σας λέγει «η κοινή αντίληψη σας»; Μήπως σας λέει ότι προσβάλλεται από την σκέψη ότι οι καλοί άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Χριστό θα χαθούν; Αυτό είναι όλο; Επιπλέον σας λέει ότι για τέτοιους ανθρώπους το να χαθούν θα πήγαινε εναντίον ενός τοσαύτου πανάγαθου όντος, ως ο Θεός; Φυσικά θα είχατε μία αποκάλυψη άνωθεν γύρω από το ζήτημα αυτό, δηλαδή, ότι αφορά το τι είναι και τι δεν είναι ενάντιο στο έλεος του Θεού. Όχι, στην πραγματικότητα, όχι. Αλλά όμως, η κοινή αντίληψη σας λέει: Α!!! η κοινή αντίληψή σας. Με αφορμή την κοινή αντίληψη σας από πού μάθατε ότι με το περιορισμένο ανθρώπινο νου θα μπορούσε κανείς να φθάσει στην γνώση του τι είναι παραδεκτό και τι δεν είναι παραδεκτό στο έλεος του Θεού; Επιτρέψτε μου μας να εκφράσουμε τις σκέψεις μας.
Το Ευαγγέλιο, που είναι οι διδασκαλίες του Χριστού, οι αγίες Γραφές και το σύνολο της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, έχουν αποκαλύψει σε μας όλα εκείνα που θα μπορούσε κανείς να γνωρίζει γύρω από το έλεος του Θεού. Αυτή η γνώση υπερβαίνει τα όρια του νου, είναι υπεράνω απ’ ό,τι ένας άνθρωπος μπορεί να σκεφτεί απρόσιτος σε μας. Ο ανθρώπινος νους περιπλανάται άσκοπα όταν προσπαθεί να ορίσει ποια είναι τα όρια του Θεού, όταν προσπαθεί να εξηγήσει το ανεξήγητο, να το υποτάξει σε δικούς του λογισμούς… Να υποτάξει ποιον; Τον Θεό! Μια τέτοια αγέρωχη υπεροψία είναι σατανική.
Φανταστείτε, λοιπόν, να ονομάζετε τον εαυτό σας χριστιανό, χωρίς ακόμη να γνωρίζετε τις διδασκαλίες του Χριστού. Εάν δεν έχετε μάθει για την ακατανοησία του Θεού από την γεμάτη χάρη ουράνια διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε πηγαίνετε στο σχολείο κι ακούστε τι μαθαίνουν τα παιδιά…
Οι δάσκαλοι των μαθηματικών εξηγούν σ’ αυτά τη θεωρία του απείρου, το οποίο επειδή είναι μία απροσδιόριστη αξία, δεν υπόκειται στους κανόνες τους οποίους υπόκεινται οι πεπερασμένες αξίες. Τα συμπεράσματα που θα μπορούσε να σχηματίσει κανείς, όσον αφορά το άπειρον, μπορεί να είναι καθ’ ολοκληρίαν αντίθετα από εκείνα που αφορούν στο πεπερασμένο. Από την άλλη πλευρά, εσείς θέλετε να προσδιορίσετε τους νόμους που ρυθμίζουν την δράση του θείου ελέους.
Εσείς λέτε, λοιπόν, αυτό κι αυτό είναι ευάρεστο στο Θεό και γι’ άλλα πράγματα ότι δεν είναι. Όλα αυτά ταιριάζουν ή δεν ταιριάζουν με την κοινή σας αντίληψη, την κατανόηση σας και την αισθαντικότητα σας.
Μήπως ακολουθεί απ’ αυτό ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να κατανοεί και να αισθάνεται όπως εσείς; Εσείς πραγματικά αυτό απαιτείτε από τον Θεό. Πόσο παράφρων και υπεροπτική αξίωση! Μην κατηγορείτε την Εκκλησία γι’ έλλειψη κοινής αντίληψης και ταπείνωσης. Αυτά είναι δικά σας σφάλματα.
Η αγία Εκκλησία το μόνο το οποίο κάνει είναι να υποτάσσεται χωρίς ερώτηση στην διδασκαλία του Θεού σ’ ό,τι αφορά στην ενεργητικότητα του Θεού την οποία Αυτός μας έχει αποκαλύψει. Τα παιδιά της Εκκλησίας ακολουθούν αυτήν στο ζήτημα αυτό υπακούοντας.
Είναι φωτισμένοι από την πίστη και απορρίπτουν κάθε υπερφίαλο συλλογισμό ο οποίος εγείρεται εναντίον του Θεού. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι δυνατό να γνωρίζουμε περί του Θεού. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι δυνατό να γνωρίζουμε περί Θεού μόνο εκείνα τα οποία ο Θεός ευδόκησε να μας αποκαλύψει. Εάν υπήρχε ένα άλλο μονοπάτι προς τη γνώση του Θεού, το οποίο θα μπορούσαμε αν ακολουθήσουμε σύμφωνα με τη δική μας διανοητική δύναμη, τότε η θεία αποκάλυψη δεν θα είχε δοθεί σε μας. Η αποκάλυψη δόθηκε επειδή είναι αναγκαία. Η περιπλάνηση του ανθρώπινου νου και οι ρεμβασμοί του είναι μάταιοι και λανθασμένοι.
Λέτε ακόμα ότι «οι αιρετικοί είναι Χριστιανοί». Από πού το πήρατε αυτό; Θέλετε να πείτε ότι οι άνθρωποι ότι άνθρωποι που ονομάζουν τους εαυτούς τους χριστιανούς χωρίς να γνωρίζουν τίποτε περί Χριστού, από την υπέρμετρη αγνωσία τους θα αποφάσιζαν να ονομάζουν τους εαυτούς τους χριστιανούς του ιδίου είδους σαν τους αιρετικούς οι οποίοι είναι αποκομμένοι από την αγία ορθόδοξη πίστη εξαιτίας της βλάσφημης αίρεσης τους.
Οι αληθινοί χριστιανοί πραγματικά κρίνουν με αυτό τον τρόπο; Ένα πλήθος από αγίου επέλεξε το μαρτυρικό στέφανο προτιμώντας τα χειρότερα και διαρκέστερα βάσανα, φυλακίσεις και εξορίες παρά να συμμετέχει με τους αιρετικούς στις βλάσφημες διδασκαλίες τους.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρούσε πάντοτε ότι η αίρεση είναι θανάσιμη αμαρτία και για τον άνθρωπο τον μολυσμένο με την τρομερή αρρώστια της αίρεσης ότι είναι πνευματικά νεκρός, ξένος προς την θεία χάρη και σωτηρία, σε κοινωνία με τον διάβολο και την ολέθρια συνοδεία του.
Αίρεση είναι αμαρτία του νου. Αίρεση είναι πιο πολύ δαιμονική παρά ανθρώπινη αμαρτία. Είναι κόρη του διαβόλου, η κληρονομιά του, η ασέβεια του, σχεδόν ειδωλολατρία.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την ειδωλολατρία ασέβεια και την αίρεση διαφθορά. Στην ειδωλολατρία ο διάβολος λαμβάνει την λατρεία που οφείλεται στο Θεό, από τυφλωμένους ανθρώπους, ενώ στις αιρέσεις συσσωματοποιεί την τυφλωμένη ανθρωπότητα στην κυριώνυμη αμαρτία του, την βλασφημία.
Εάν κανείς διαβάσει τις Πράξεις των Συνόδων μετά προσοχής, θα πεισθεί ότι ο χαρακτήρας των αιρετικών είναι σατανικός. Διαβάζουμε για την τρομακτική τους υπόκριση και την άμετρη υπερηφάνεια τους. Βλέπουμε την συμπεριφορά τους να υποκινείται από συνεχή ψεύδη. Παρατηρούμε ότι είναι αιχμάλωτος στα μεγαλύτερα πάθη. Οπότε είναι δυνατόν σ’ αυτούς, διαπράττουν τα χειρότερα εγκλήματα και τις ποιο τρομακτικές θηριωδίες.
Το ασύγκριτο μίσος τους προς τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ιδιαιτέρως παρατηρημένο. Η αίρεση συνοδεύεται από μία σκλήρυνση καρδιάς, από μια φοβερά σκοτίζουσα βλάβη του νου, από μία ισχυρογνώμονα επιθυμία της ψυχής να παραμείνει μολυσμένη, από μία δυσκολία στην θεραπεία του προσώπου που πάσχει από αυτήν την ασθένεια.
Κάθε αίρεση είναι βλασφημία εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Η αίρεση δεν βλασφημεί μόνο για το δόγμα περί του Αγίου Πνεύματος ή την ενέργεια του αλλά βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα στην ολότητα του.
Η ουσία όλων των αιρέσεων είναι η βλασφημία. Ο Άγιος Φλαβιανός, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος σφράγισε την ομολογία για την αληθινή πίστη με το αίμα, προσφέρει την απόφαση της τοπικής Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως εναντίον του αιρετικού Ευτυχούς με τα ακόλουθα λόγια:
«Ο Ευτυχής ο πρώην ιερεύς και αρχιμανδρίτης εξ όλων όσων έχει ήδη πράξει και από τις τωρινές καταθέσεις του φανερώθηκε σαφώς ότι νοσεί την κακοδοξία του Απολλινάριου και Βαλεντίνου και ακολουθεί τις βλασφημίες των ανυποχώρητα, ο οποίος επιπροσθέτως ούτε τη δική μας συμβουλή σεβάστηκε και διδασκαλία και δεν καταδέχτηκε να συμμορφωθεί με τα ορθά δόγματα. Διά τούτο μετά δακρύων και στεναγμών για την ολοκληρωτική απώλεια του ορίσαμε δια του Κυρίου του υπ’ αυτού βλασφημηθέντος να είναι στερημένος και ξένος από κάθε ιερατικό τάγμα και από την διακυβέρνηση του μοναστηριού και ας γνωρίζουν όλοι εκείνοι οι οποίοι μετά από αυτά θα τον συναντήσουν ή θα του συνομιλήσουν ότι θα είναι υπεύθυνοι και αυτοί στο επιτίμιο της ακοινωνησίας διότι δεν απομακρύνθηκαν από την συναναστροφή τους».
Αυτή απόφαση είναι ένα παράδειγμα από την γενική άποψη της Ορθόδοξη Εκκλησίας όσον αφορά στους αιρετικούς. Η απόφαση αυτή έγινε δεκτή από όλη την Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας. Η αίρεση του Ευτυχούς συνίστατο στο ότι δεν ομολογούσε δύο φύσεις στον Χριστό μετά την ενσάρκωση Του, όπως κάνει η Εκκλησία. Παραδέχονταν μόνο μία φύση, τη θεία. Εσείς, λοιπόν, λέτε: Μόνο αυτό;…
Διαβάζουμε την αντίδραση ενός συγκεκριμένου προσώπου της εξουσίας προς τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως σχετικώς με την Αρειανική αίρεση. Η αντίδραση του είναι διασκεδαστική για την έλλειψη γνώσης και άξια οίκτου στην ουσία της. Αυτό το Πρόσωπο παραγγέλλει στον Πατριάρχη να διατηρεί ειρήνη και να μη δημιουργεί συγχύσεις, πράγματα τόσο ξένα προς το πνεύμα της χριστιανοσύνης, καταπιανόμενος με δυο τρεις λέξεις. Γράφει ότι δεν βρίσκει τίποτε το εσφαλμένο στην διδασκαλία του Αρείου και ότι η διαφορά ευρίσκεται μόνο στην αλλαγή μια φράσης. [...]
Μόνον!!! Είναι μόνο η άρνηση της όλης χριστιανικής πίστης.[…]
Αυτοί που παραδέχονται βλάσφημες διδασκαλίες και βλασφημούν «δεν είναι κακοποιοί, δεν κλέβουν και ακόμη κάνουν και καλά έργα (της πεσμένης μας φύσης) είναι θαυμάσιοι άνθρωποι. Πως θα μπορούσε ο Θεός σας να τους αρνηθεί την σωτηρία»;… Η όλη έλλειψη της κατανόησης σας είναι μία βαθειά αγνωσία της χριστιανοσύνης. Μη νομίζετε ότι μια τέτοια αγνωσία είναι ασήμαντη. Όχι. Τα αποτελέσματα μπορούν να είναι καταστρεπτικά, προπαντός τώρα που τόσα φυλλάδια διανέμονται τριγύρω με χριστιανικό τίτλο και σατανικό περιεχόμενο.
Ευρισκόμενος κανείς σε άγνοια της αληθινής χριστιανικής διδασκαλίας μπορεί να δεχθεί μια εσφαλμένη και βλάσφημη σκέψη ως αληθινή και δεχόμενος αυτήν να απολεσθεί για πάντα. Οι βλάσφημοι δεν σώζονται. Αυτές είναι αμφιβολίες που εκφράζετε σημαδεύουν εναντίον σας και κατά την σωτηρία σας. Η ουσία της απορίας σας είναι χωρισμός από τον Χριστό. Μη παίζετε με την σωτηρία σας, μην το ρισκάρετε. Διαφορετικά θα θρηνείτε στην αιωνιότητα.
Να μελετάτε την Καινή Διαθήκη και τους Αγίους Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας και παρακαλώ όχι της Τερέζας και του Φραγκίσκους και άλλους Δυτικούς παράφρονες που η Δυτική «Εκκλησία» παρουσιάζει ως αγίους. Μελετήστε τους Αγίους Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για να κατανοήσετε σωστά τις Γραφές, για να μάθετε να ζείτε όπως πρέπει, για να σκέπτεστε και να αισθάνεστε όπως αρμόζει σε χριστιανό. Πριν έλθει η φοβερή ώρα κατά την οποία πρόκειται να παρουσιαστείτε για κρίση ενώπιον του Θεού, κερδίστε την δικαίωση, η οποία δίνεται δωρεάν σε όλους τους ανθρώπους από τον Θεό διά μέσου της χριστιανοσύνης.
Γίνεται εμφανές από την ανάγνωση του ανωτέρου κειμένου ότι εάν κάποιος υποστηρίξει ότι θα σωθούν οι διάφοροι άπιστοι ή αλλόθρησκοι ή αιρετικοί αυτό ισοδυναμεί με βλασφημία στο Πνεύμα το Άγιο διότι:
Α) Δια μέσου αυτής της πεποίθησης κατελέγχει μάταια και αχρείαστη την όλη οικονομία της ενσαρκώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Β) Προσβάλει αυθαδώς όλους τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι εν Αγίω Πνεύματι συνέγραψαν τους Κανόνες των αγίων Οικουμενικών Συνόδων και οι οποίοι αποκαλούν τους διάφορους αιρετικούς ολετήρες, λύκους, ψυχολεθρείς, κλέπτες, ασεβείς, ασεβείς, προδότες, όφεις κλπ, και την αίρεση και την επικοινωνία μετ’ αυτών απώλεια.
Γ) Υπερυψώνει εωσφορικώς τον άνθρωπο ως δυνάμενο να βρει σωτηρία του εξ ιδίων δυνάμεων σύμφωνα με τον προτεσταντικό ανθρωποκεντρισμό, το οποίο ισοδυναμεί με άρνηση και απόρριψη του Θεού
Δια όλα αυτά η Εκκλησία δια των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων προστάζει «αναθεματισθήναι πάσαν αίρεσιν» (Α΄ Κανών Β’ Οικουμενικής Συνόδου) και «όλοις τοις αιρετικοίς ανάθεμα» (πρακτικά Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου).
Επίσης, στέλνει στο ανάθεμα όποιον προσπαθεί να υπερασπίζεται τους κάθε είδους αιρετικούς λέγουσα στα πρακτικά της ίδια συνόδου: «Ει τις της χριστιανικόκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά ή εν αυτή τον βίον απορρήξαντα, διεκδικεί (δηλαδή, δικαιώνει ή υπερασπίζεται) ανάθεμα», καθώς επίσης και «ο μη λέγων τοις αιρετικοίς ανάθεμα, ανάθεμα έστω».
Ας φοβηθούμε, λοιπόν, διότι εμείς δεν είμαστε περισσότερο εύσπλαχνοι από τον Θεό, ο Οποίος ούτω προστάζει.
(«Θηβαϊκή Φωνή», τεύχος 55/2013, σελ. 28-33)
