Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ: Αφιερώνεται το παρόν άρθρο στους αμετανόητους ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ «Ενιστάμενους» κατά της Ορθοδοξίας Φλωριναίους οι οποίοι ως «λύκοι βαρείς εν δορά προβάτου» και γνήσιοι Ουνίτες του Νεοημερολογιτισμού- Οικουμενισμού σπεύδουν να ανατρέψουν την αιματηρή ιστορία του Ιερού Αγώνος της Μαρτυρικής Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων, βλασφημώντας και αμφισβητώντας την αυθεντικότητα των ιερών Σιγγιλίων, θυμίαμα δυσώδες προσφέροντες τω πατρί αυτών Σατανά.
Το Ορθόδοξο Χριστιανικό μας Εορτολόγιο είναι απαύγασμα πάσης θρησκευτικής και επιστημονικής σοφίας. Είναι και θα είναι το θεμέλιο όπου στηρίχθηκαν τα θεσπίσματα των Οικουμενικών Συνόδων και δη της πρώτης τοιαύτης.Ο Μέγας και θεοφιλέστατος Βασιλέας Κωνσταντίνος, επιθυμών την ενότητα και την ειρήνη της Εκκλησίας, την διασαλευθείσα εκ της αιρέσεως του Αρείου και της ασυμφωνίας περί τον εορτασμό του Πάσχα, συγκάλεσε το έτος 325 την Αγία Α’ Οικουμενική Σύνοδο, την εν Νικαία της Βιθυνίας συγκροτηθείσα, ήτις εμφορούμενη υπό του Αγίου Πνεύματος, και τον Άρειο αναθεμάτισε και αιώνιο Πασχάλιο και Εορτολόγιο συνέταξε και ως επίσημο Ημερολόγιο διά την Εκκλησία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού τούτο διέταξε, χάριν της εν εξωτερική λατρεία ενότητας και συμφωνίας των Εκκλησιών.
Ποιοι δε ήταν οι θεσπίσαντες τις διατάξεις αυτές; Ήταν οι 318 Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες, οι Ομολογητές και Μάρτυρες του Χριστού.
Ούτοι τόσου σεβασμό απόλαυσαν, ώστε όταν μετά την λήξη της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, ο Ισαπόστολος και Μέγας Βασιλέας Κωνσταντίνος παρέθεσε σ’ αυτούς δείπνο, τους κατασπαζόταν για να απολαύσει την αγιότητα τους, αν και πολλοί από αυτούς είχαν υποστεί την εξόρυξη των οφθαλμών τους, άλλοι στρέβλωση των μελών τους και άλλοι ήταν ακόμη με χαίνουσες (ανοιχτές) τις πληγές, τις οποίες υπό των Χριστιανομάχων είχαν λάβει.
Και διά τούτο, ευωδιασμένος ων ο Μέγας Κωνσταντίνος εκ της αγιότητας των ουρανίων εκείνων ανθρώπων, εις επιστολή του απευθυνόμενη προς τις Εκκλησίες για τις αποφάσεις της Α’ Οικουμενικής Συνόδου εν Νικαία λέει: «Ακούσατε, ω αγαπητοί μου αδελφοί, μετ’ ευχαριστήσεως των διατάξεων αυτών. Ότι αυτά, τα οποία όρισαν οι Άγιοι επίσκοποι της Αγίας Α’ Οικουμενικής Συνόδου εν Νικαία τόσο στα της πίστεως, όσο και στις ΕΟΡΤΕΣ του ΠΑΣΧΑ δεν είναι διατεταγμένα ειμή μόνο επί της ιδίας θέλησης του Θεού.
Οι Θεοφόροι Πατέρες της εν Αντιοχεία Συνόδου, εμπνεόμενοι υπό της ευλαβείας προς τα νομοθετηθέντα υπό των 318 Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της εν Νικαία Συνόδου, διά του Α’ αυτών Κανόνος, όρισαν τα εξής:
ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ ΚΑΝΩΝ Α’
«Πάντας τους τολμώντας παραλύειν τον όρον της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, της εν Νικαία συγκοτηθείσης επί παρουσία του Θεοφιλεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου περί της αγίας εορτής του Σωτηριώδους Πάσχα, ακοινώνητους και απόβλητους είναι της Εκκλησίας, ει επιμένοιεν φιλονεικότερον ενιστάμενοι προς τα καλά δεδογμένα, και ταύτα ειρήσθω περί των λαϊκών. Ει δε τις των προεστώτων της Εκκλησίας επίσκοπος, ει πρεσβύτερος, ή διάκονος, μετά τον όρον τούτον τολμήσειεν επί διαστροφή των λαών, και ταραχή των Εκκλησιών, ιδιάζειν, και μετά των Ιουδαίων επιτελείν το Πάσχα, τούτον η Αγία Σύνοδος εντεύθεν ήδη αλλότριον έκρινε της Εκκλησίας, ως ου μόνο εαυτώ αμαρτίας, αλλά και πολλοίς διαφθοράς και διαστροφής γινόμενον αίτιον. Και ου μόνον τοιούτους καθαιρεί της λειτουργίας, αλλά και τους τολμώντας τούτοις κοινωνείν μετά την καθαίρεσιν. Τους δε καθαιρεθέντας, αποστερείσθαι και της έξωθεν τιμής, ης ο άγιων Κανών το του Θεού ιερατείο μετέληφεν».
[Εξήγηση: Όσους τολμούν να καταργούν τον όρο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου που συγκροτήθηκε στη Νίκαια με την παρουσία του Θεοφιλεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου για την αγία εορτή του Σωτήριου Πάσχα, τους θεωρεί ακοινώνητους και απόβλητους από την Εκκλησία, εάν μάλιστα επιμένουν φιλόνικα ενιστάμενοι προς τα καλά παραδεδομένα, και αυτά λέμε για τους λαϊκούς. Εάν δε κάποιος των προεστώτων της Εκκλησίας επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, μετά τον όρο αυτό τολμήσει προς διαστροφή των λαών, και ταραχή των Εκκλησιών, να ιδιάζει, και με τους Ιουδαίους να επιτελεί το Πάσχα, αυτόν η Αγία Σύνοδος από τώρα έκρινε ξένο για την Εκκλησία, ως όχι μόνο προς τον εαυτό του αμαρτάνοντα, αλλά και αίτιο πολλών διαφθορών και γινόμενο αίτιο διαστροφής. Και δεν καθαιρεί μόνο αυτούς της λειτουργίας (ιεροσύνης), αλλά και όσους τολμούν να κοινωνούν με αυτούς μετά την καθαίρεση τους. Αυτούς δε που καθαιρέθηκαν, να αποστερούνται και της έξωθεν τιμής, την οποία ο άγιων Κανών προσέδωσε στο του Θεού ιερατείο]
Τούτους τους όρους διατήρησαν και φύλασσαν απαρασάλευτους όλες οι Οικουμενικές και Τοπικοί Σύνοδοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Δυστυχώς όμως εν έτει 1582 ο μεγάλαυχος Γρηγόριος ΙΓ’ Πάπας Ρώμης, περιφρονώντας και καταπατώντας τα ανώτερα δοσμένα, εφεύρε, τη συνεργεία των αθεϊστών Αστρονόμων, άλλο νέο Ημερολόγιο- Παπικό- ενάντιο του οποίου οι Άγιοι Πατέρες, Πατριάρχες και Επίσκοποι της ορθοδόξου Εκκλησίας, συναθροισθέντες σε μεγάλες Συνόδους εν έτει 1583, 1587 και 1593 στη Κων/πολη και εξέδωσαν Σιγγίλιο.
Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΟΥΣΙΩΔΕΣΤΑΤΟ ΚΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΟΒΑΡΩΝ
Διά της εισαγωγής του Γρηγοριανού ή Νέου Ημερολογίου προξενήθηκαν παραβάσεις σπουδαιότατες , και μάλιστα ζήτημα Πίστεως, ως προς το ένατο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως μας, το διαλαμβάνον ούτω: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», και όχι ζήτημα επιπόλαιο ή και μη παντελώς υφιστάμενο, καθώς διατείνονται οι ακολουθούντες αυτό Νεοημερολογίτες.
Και εφόσον «Εκκλησία» λέγοντες νοούμε βεβαίως το σύνολο των εις Χριστόν ορθοδόξως πιστευόντων, οίτινες αποτελούν ένα σώμα με κεφαλή τον αρχηγό και θεμελιωτή της πίστης μας Ιησού Χριστό, ερωτούμε: Είναι ήδη μία Εκκλησία, ένα σώμα, όταν οι Νεοημερολογίτες κάνουν Χριστούγεννα και οι παλαιοημερολογίτες εορτάζουν τον Άγιο Σπυρίδωνα; Είναι μία Εκκλησία, όταν οι μεν βαπτίζουν τον Κύριο, οι δε αναμένουν εισέτι την γέννηση Αυτού; Είναι μία Εκκλησία, όταν οι μεν κατά την ιδίαν ημέρα αναγινώσκουν επ’ Εκκλησίαις άλλο Ευαγγέλιο, οι δε έτερον; Ιδού λοιπόν ότι έγινε σχίσμα και δημιουργοί του σχίσματος είναι οι Νεοημερολογίτες.
Και έγινε ούτω, διά της εισαγωγής του Γρηγοριανού Ημερολογίου, παραβάσεις Κανόνων Αποστολικών, Οικουμενικών και τοπικών Συνόδων. Αντιθέσεις προς τα Ευαγγελικά κελεύσματα και Πατερικές αποφάσεις στην Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, την δεύτερη αυτή πηγή της Θείας Αποκαλύψεως, διασκελισμοί των εθίμων, κλπ. Και προς πληρέστερη πίστωση των γραφομένων, σημειώνουμε κατώθι την σωρεία των διαφόρων Κανόνων εκ του Ιερού Πηδαλίου και των λοιπών εγκύρων πηγών των Πατερικών αποφάσεων της Εκκλησίας μας, ίνα πάντες οι θέλοντες να γνωρίσουν την αλήθεια, να δουν αυτή και να μην προβάλλουν διάφορες αστήρικτες προφασιολογίες. Το Νέο Ημερολόγιο προσκρούει:
1) Στα κελεύσματα του Θεηγόρου και ουρανοβάμονος Παύλου για την ακριβή τήρηση των παραδόσεων.
2) Στους 7ον, 1ον, και 55ον Αποστολικούς Κανόνας.
3) Στους 6ον και 7ον Κανόνες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου
4) Στον 8ον της Γ’ Οικουμενικής τον που κυρώνει τον 35ον Αποστολικό, τους 6ον και 7ον της Α’ Οικουμενικής και τον 3ον της εν Αντιοχεία.
5) Στους 1ον και 28ον της Α’ Οικουμενικής Συνόδου.
6) Στον 56ον της ΣΤ’ Οικουμενικής «περί επιτελέσεως της νηστείας ταυτοχρόνως υφ’ όλων των Ορθοδόξων».
7) Στον 1ον της Πενθέκτης.
8) Στον 1ον και 7ον της Ζ’ Οικουμενικής.
9) Στα Πρακτικά γενικώς της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου, ένθα ομιλεί σχετικώς ο Ταράσιος.
10) Στην Δ’ πράξη της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, ένθα ομιλεί σχετικώς ο αυτός.
11) Στις «Εκβοήσεις» όλης της Ζ’ Οικουμενικής.
12) Στα πρακτικά της Ζ’ Οικουμενικής περί της ψευτοσυνόδου του Κοπρώνυμου.
13) Στον όρο της Ζ’ Συνόδου ταύτης.
14) Στις κατά την Ζ’ Οικουμενικής Σύνοδο «Απευθύνσεις» του Ταρασίου προς τους βασιλείς Κωνσταντίνο και Ειρήνη.
15) Στις κατά την Ζ’ Οικουμενικής Σύνοδο «Απευθύνσεις» του Ταρασίου προς τους Κληρικούς της Μεγάλης Εκκλησίας.
16) Στον Α’ Κανόνα της εν Αντιοχεία Τοπικής.
17) Στον 19ον Κανόνα της εν Γάγγρα Τοπικής «περί μη καταργήσεως νηστεία», ως κατάργησαν τώρα την νηστεία των Αγ. Αποστόλων.
18) Στον 21ον της αυτής εν Γάγγρα Τοπικής.
19) Στον ΛΖ’ Κανόνα της εν Καρθαγένη Τοπικής, τον αναθεματίζοντα τον αθετούντα τις Ιερές παραδόσεις
20) Στο ΛΖ’ Κανόνα της εν Λαοδικεία Τοπικής περί του μη συνεορτάζειν μετά των αιρετικών.
21) Στον ΝΓ’ Κανόνα της αυτής Τοπικής περί του μη συμπροσεύχεσθαι μετά των αιρετικών και σχισματικών.
22) Στις ρήτρες και διατάξεις των Μεγάλων της Εκκλησίας μας Πατέρων διά την ακριβή τήρηση των παραδόσεων, και δη των Μεγ. Βασιλείου, Μεγ. Αθανασίου, Χρυσοστόμου, Γρηγορίου Νύσσης, Ιωάννου Δαμασκηνού και Επιφανίου.
23) Στα περί Παραδόσεων αξιώματα και υψηλά διδάγματα του Μεγάλου Φωτίου, τα διαλαμβανόμενα στις 263 επιστολές αυτού και ειδικότερα στις 3ην, 4ην, 6ην, 146ην Αποστολικές επιστολές.
24) Στον 228ον Νομοκανόνα.
25) Στις αποφάσεις Ανδρονίκου του Πρεσβυτέρου και Ματθαίου Βλασταρά (14ος αιών).
26) Στην εν Κωνσταντινουπόλει και εν έτει 1583 επί Ιερεμίου Β’ του Τρανού Πανορθόδοξο Σύνοδο, ένθα εξεδόθη το περιβόητο κατά του Νέου Γρηγοριανού Φραγκο- ημερολογίου Πατριαρχικό Σιγγίλιο.
27) Στους κατά των καινοτομιών της Δυτικής Εκκλησίας ελέγχους του αυτού Πατριάρχου Ιερεμίου Β’ του Τρανού, εν έτει 1588.
28) Στον 8ον Κανόνα της εν έτει 1593, επι του αυτού Πατριάρχου, Πανορθοδόξου Συνόδου.
29) Εις την εν έτει 1848 εξαπολυθείσα προς τους απανταχού Ορθοδόξους Εγκύκλιο της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου επί Πατριάρχου Ανθίμου.
30) Στον 5ον Όρον της εν Κωνσταντινουπόλει και εν έτει 1727 Συνόδου επί Πατριάρχου Ιερεμίου του Γ’.
31) Στις εν έτει 1827 αντιταχθείσες αρνήσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου Αγαθαγγέλου, ως προς την μεταβολή του Ημερολογίου.
32) Στις εν έτει 1895 απαγορεύσεις του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ανθίμου Ζ’ προς συζήτηση περί αλλαγής του Ημερολογίου.
33) Στις αποφάσεις της εν έτει 1902 εν Κωνσταντινουπόλει ειδικής περί Ημερολογιακού ζητήματος Επιτροπής.
34) Στις αποφατικές (αρνητικές) περί αλλαγής του Ημερολογίου απαντήσεις πασών των Ορθοδόξων Εκκλησιών, στη σχετική ερώτηση του Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ Γ’ εν έτει 1902.
Και λοιπόν, εφόσον η κατά 13 ημέρες προώθηση του Ημερολογίου προσκρούει προς όλους τους άνω όρους, αποφάσεις, κελεύσματα, ρήτρας, πρακτικά, Σιγγίλια κλπ. εφόσον η προώθηση αυτή θίγει και παρασαλεύει όλο το Πασχάλιο Κύκλο (Ευαγγέλια, Αποστόλους κλπ.), εφόσον φέρει την εορτή του Αγίου Γεωργίου, του οποίου η ασματική ακολουθία είναι συνυφασμένη με χαρμόσυνα της του Κυρίου Αναστάσεως τροπάρια, προ του Πάσχα, οπότε η προκύπτουσα αταξία στην εκκλησιαστική διάταξή φθάνει σε ανίερη κωμικοποίηση της θρησκευτικής πίστης, προς παράκαμψη της οποίας η σχισματική Εκκλησία της Ελλάδος μεταθέτει την εορτή ταύτη σε άλλη μέρα αλλά όλως αυθαιρέτως και αντικανονικώς. Εφόσον τροποποιεί και πολλάκις εντελώς καταργεί την μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων νηστεία των Αγίων Αποστόλων. Εφόσον περιφρονεί την Αγία Παράδοση (παράδοση δισχιλιετή). Εφόσον προσβάλλει το έθιμο. Εφόσον, τέλος, προκύπτουν όλα αυτά, είναι ή δεν είναι ζήτημα του Ημερολογίου ζήτημα ουσιωδέστατο και εκ των μάλιστα σοβαρών.
Κατώθι παραθέτουμε Εγκυκλίους εξαπολυθείσες εναντίον του νεωτερισμού του Γρηγοριανού ή Νέου Ημερολογίου κατά τα έτη 1593, 1756, 1848.
ΕΓΚΥΚΛΙΟΙ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΚΔΟΘΕΙΣΑ ΤΟ 1593
Ιερεμίας Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης.
Επειδή και πάλι η Εκκλησία της Ρώμης που χαίρεται τις καινοτομίες των Αστρονόμων περί αυτήν απερίσκεπτα συναίνεσε και μετατέθηκαν όσα καλώς περί το Άγιο Πάσχα τελούνταν υπό των Ορθοδόξων Χριστιανών, τα υπό των 318 Θεοφόρων Πατέρων ορισθέντα για τους απανταχού της Γης Ορθοδόξους Χριστιανούς και παρά των λοιπών Αγίων Οικουμενικών Συνόδων κυρωθέντα και εορταζόμενα. Τούτου δε ένεκα, σκανδάλων γίνεται αιτία. Ήλθαν λοιπόν κάποιο άνδρες από την Παλαιά Ρώμη, όπου έμαθαν εκεί να έχουν φρονήματα λατινικά, και το κακό είναι πως όχι μόνο άλλαξαν την Αγία Ορθόδοξη Πίστη, αλλά και πολεμούν τα Ορθόδοξα και αληθινά δόγματα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπου μας παρέδωσε ο Ίδιος ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και οι Θείοι Απόστολοι και οι Αγίες επτά Οικουμενικές Σύνοδοι των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων.
Όθεν τούτους ως σάπια που αποκόπηκαν ορίζουμε αυτούς αποφασιστικά.
Όποιος δεν ακολουθεί τα έθιμα της Αγίας ορθοδόξου Εκκλησίας καθώς οι επτά Άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι θέσπισαν και το Άγιο Πάσχα και Μηνολόγιο καλώς νομοθέτησαν να ακολουθούμε, και θέλει να ακολουθεί το νεοεφεύρετο Πασχάλιο και μηνολόγιο των αθέων αστρονόμων του Πάπα και εναντιώνεται σε όλα αυτά και θέλει να τα ανατρέψει και να χαλάσει τα Πατροπαράδοτα Δόγματα και έθιμα της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, ας έχει ΑΝΑΘΕΜΑ και έξω της του Κυρίου Ιησού Χριστού Αγίας Εκκλησίας και της των Πιστών ομηγύρεως ας είναι.
Σεις δε οι ευσεβείς και Ορθόδοξοι Χριστιανοί μένετε σε αυτά που μάθατε και γεννηθήκατε και ανατραφήκατε, και όταν το καλέσει η ανάγκη και το ίδιο σας το αίμα να χύσετε για φυλάξετε την Πατροπαράδοτη πίστη και ομολογία σας, να φυλάσσεσθε από αυτούς και να προσέχετε, ίνα ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός σας βοηθά και η ευχής της μετριότητας Μας να είναι σε όλου σας. Αμήν.
+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίας
+ Ο Ιεροσολύμων Σωφρόνιος
+ Ο Αλεξανδρείας Σίλβεστρος
Και οι λοιποί Αρχιερείς της Συνόδου Παρόντες. Έτος 1593.
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΚΔΟΘΕΙΣΑ ΤΟ 1756
ΚΥΡΙΛΛΟΣ, Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης
Εντιμότατοι Κληρικοί της καθ’ ημάς του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και λοιποί ευλαβέστατοι και οσιώτατοι Ιερομόναχοι, οι ψάλλοντες εν ταις Εκκλησίαις, χάρις υμίν και ειρήνη παρά Θεού. Εμείς όπου ο Άγιος Θεός μας αξίωσε να βρισκόμαστε ενώπιον του σε τούτον τον Αποστολικό και Πατριαρχικό Θρόνο κανονικώς και Αποστολικώς, στο να φυλάμε με θερμή Πίστη και ευλάβεια την Ορθόδοξη και Αγιότατη Πίστη, την οποία παραλάβαμε από τους Αγίους Αποστόλους και τις επτά Αγίες Οικουμενικές Συνόδους, ομοίως και τα επτά Θεοπαράδοτα Δόγματα και Μυστήρια της Αγίας Μητρός ημών Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και αυτά να κρατούμε καθαρά και αμόλυντα, καθώς άνωθεν και εξαρχής από τους Αγίους Αποστόλους τα παρέλαβε η Εκκλησία του Θεού, και απαρασάλευτα χωρίς να προσθέσει ή να αφαιρέσει και ένα ιώτα μέχρι τη σήμερον έως της συντελείας του αιώνος μας, ως άμωμος νύμφη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Και τούτον λοιπόν τον κίνδυνο αποφασίσαμε να τον δεχθούμε, πειθαρχούντες περισσότερο στο Θεό παρά στους αθρώπους. Πρώτον μεν για να φυλάξουμε τους Απστολικούς και Συνοδικούς Κανόνες απαρασάλευτους και αμετάτρεπτους, καθώς τους παραλάβαμε. Δεύτερον δε για να αναιρέσουμε και εξαλείψουμε παντελώς, αναλαβόντες την πανοπλία του Αγίου Πνεύματος, με φοβεράς αράς και αιώνιο Ανάθεμα εναντίον σε εκείνους που θέλουν να τολμήσουν να συγκατανεύσουν να δεχθούν, ενόσω ζούμε ή μετά το θάνατό μας και μέχρι συντελείας, πάσαν πρόσθεση ή αφαίρεση. Λοιπόν τη δυνάμει και χάριτι του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, έχουμε παντελώς απόβλητο και αποτρόπαιο και μυσαρό αι βδελυκτό και βλάσφημο αλλά και άκυρο το διαληφθέν παράνομο και αιρετικό γράμμα, ακολουθούντες τόσο τον ουρανοβάμονα Παύλο όπου λέει:
«Ει τις ευαγγελίζεται υμίν, παρ’ ο παρελάβετε και παρ’ ο ευηγγελισάμην ημίν, καν άγγελος εξ ουρανού, καν αυτοί ημείς, Ανάθεμα έστω», όσο και στους Συνοδικούς Κανόνες όπου λέγουν όποιος ήθελε προσθέσει ή αφαιρέσει ένα μόνο ιώτα, επτά έστω εις αυτόν Ανάθεμα. Και ούτως αποφαινόμενοι μετά του περί ημάς Ιερού Κλήρου και Χριστιανικού πληρώματος: Αναθεματίζομεν τρις είτε του Ιερού Καταλόγου, είτε λαϊκοί, απεσχισμένοι είησαν από Θεού Κυρίου Παντοκράτορος, κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και μετά θάνατον άλυτοι, τυμπανιαίοι. Αι πέτραι και ο σίδηρος λυθήσονται, αυτοί δε ουδαμώς. Κληρονομίσωσι την λέπρα του Γιεζή και την αγχόνη του Ιούδα. Στένοντες είησαν και τρέμοντες επί της γης ως ο Κάιν, η οργή του Θεού επί τας κεφαλάς αυτών και η μερίς αυτών μετά του Ιούδα και των θεομάχων Ιουδαίων. Σχισθείσα η γη καταπίοι αυτούς, ως το Δαθάν ποτέ και Αβειρών. Άγγελος Κυρίου καταδιωξάτο αυτούς εν μαχαίρα πάσας τας ημέρας της ζωής αυτών και πάσαις ταις Πατριαρχικαίς και Συνοδικαίς αραίς υπεύθυνοι και τω αιωνίω Αναθέματι υπόδικοι και ένοχοι πυρός της γεένης. Αμήν.
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΚΔΟΘΕΙΣΑ ΤΟ 1848
Προς τους απανταχού Ορθοδόξους.
Κρατούμε την ομολογία που παραλάβαμε άδολη από τέτοιους άνδρες, αποστρεφόμενους κάθε νεωτερισμό, ως υπαγόρευση διαβόλου.
Ο δεχόμενος νεωτερισμό κατελέγχει ως ελλιπή τη Ορθόδοξο Πίστη. Αλλά αυτή ως πλήρης ήδη σφραγίστηκε, μη επιδεχόμενη μήτε μείωση, μήτε αύξηση, μήτε αλλοίωση, την οποία όμως και όποιος τολμήσει να πράξει ή να συμβουλεύσει ή να διανοηθεί αυτό, ήδη αρνήθηκε την πίστη του Χρίστου, ήδη εκουσίως υπεβλήθη στο αιώνιο ανάθεμα, διότι βλασφήμησε το Πνεύμα το Άγιο, ως τάχα μη άρτια λαλήσαν στις Γραφές και τοις Οικουμενικές Συνόδους.
Όλοι λοιπόν οι νεωτερίζοντες με την αίρεση ή το σχίσμα, εκούσια (με την θέληση τους) ενεδύθησαν ως ιμάτιο την κατάρα, καν και Πάπες καν και Πατριάρχες, καν και λαϊκοί καν και κληρικοί, καν Άγγελος εξ ουρανού.
+ ΆΝΘΙΜΟΣ, Ελέω Θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης
+ ΙΕΡΟΘΕΟΣ, Ελέω Θεού Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης γης Αιγύπτου
+ ΜΕΘΟΔΙΟΣ, Ελέω Θεού Πατριάρχης Αντιοχείας
+ ΚΥΡΙΛΛΟΣ, Ελέω Θεού Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Και οι περί αυτούς Ιεραί Σύνοδοι
Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Μόνον δε η Εκκλησία της Ελλάδος, παραβλέποντας σκόπιμα ότι το ημερολογιακό ζήτημα ενδιαφέρει ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία, μη δυνάμενη μίας επί μέρους Εκκλησίας να ανατρέψει αυτό χωρίς να αποσπασθεί των λοιπών, καθιστάμενης σχισματικής, εισήγαγε κακώς το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, παρά την από 16 Ιανουαρίου 1923 Έκθεση της υπό της τότε Κυβερνήσεως σχηματισθείσας Επιτροπής περί τα μεταρρυθμίσεως του Ημερολογίου. Αλλά και παρά το Διάταγμα συνέπεια της Έκθεσης αυτής που εκδόθηκε με ημερομηνία 18 Ιανουαρίου 1923, που ακόμη ισχύει ως μη ποτέ ακυρωθέν, του (τότε) Βασιλέως Γεωργίου Β’ κατά το άρθρο 1 του οποίου «διατηρείται εν ισχϋί τον Ιουλιανόν Ημερολόγιον, όσον αφορά εν γένει την Εκκλησίαν και τας θρησκευτικάς Εορτάς».
Είναι προφανές ότι Εκκλησία της Ελλάδος έναντι της ως ανωτέρω κανονικής αρχής και ετημηγορίας των ιερών Κανόνων, βρέθηκε δια της αντικανονικής επιβολής του Γρηγοριανού ή Νέου Εορτολογίου στη θέση του επαναστάτη κατά τους ιερού της ορθοδοξίας καθεστώτος και αποστάτη από τους πάνσεπτους της Ορθοδοξίας θεσμούς. Και εντεύθεν η Διοικούσα Εκκλησία διά του νεωτερισμού παρουσίασε το τραγελαφικό φαινόμενο, Ειρηνοδικείο ή Πρωτοδικείο ν’ ανατρέπει απόφαση Εφετείου ή Αρείου Πάγου!
Είναι αυτονόητο ότι αυτή η ενέργεια της Διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος κατέστησε αυτή ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ και τα υπ’ αυτής τελούμενη μυστήρια ΑΚΥΡΑ.
Είχε πλήρη επίγνωση η Διοικούσα Εκκλησία, ότι εισάγουσα μονομερώς τον νεωτερισμό του Εορτολογίου, καθίστατο Σχισματική.
Και ενώ οι Θείοι Πατέρες από της πρώτης ήδη Αγίας Οικουμενικής Συνόδου και εφεξής είχαν πλήρη γνώση των αστρονομικών ζητημάτων, εν τούτοις την ειρήνη και την ενότητα της Εκκλησίας προτιμώντας απάντων, και την αγάπη του πληρώματος αυτής περισσότερο της θρυλούμενης ακρίβειας του χρόνου, την οποία επικαλούνται οι σημερινοί συγχρονισμένοι κληρικοί, δεν θέλησαν να μετακινήσουν ούτε την εαρινή ισημερία από της 21ης Μαρτίου, στην έθεσαν αυτή οι 328 Θεοφόροι Πατέρες, ούτε να μεταβάλλουν ποσώς το Εορτολόγιο της Εκκλησίας.
Η Διοικούσα Εκκλησία δεν έλαβε υπ’ όψιν το πρόσταγμα του Παντοκράτορος θεού «μη μέταιρε όρια αιώνια, α έθεντο οι Πατέρες σου». Ούτε πτοήθηκε από την φωνή του ζώντος Θεού μας: «Επικατάρατος ος μετατίθησιν όρια Πατέρων αυτού»! Ούτε θέλησε να ακούση την παραγγελία του Αποστόλου των Εθνών: «Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις» και «Ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ’ ο παρελάβατε, καν Άγγελοςεξ ουρανού, ανάθεμα έστω».
Δεν σκέφθηκε καν το βάρος των αρών, το οποίο από την Ζ’ Οικουμενική Αγία Σύνοδο επιρρίπτεται στις κεφαλές των αποστατούντων από της ευθείας οδού και νεωτεριζόντων , διά του όρου αυτής.
«Εις τις πάσαν παράδοσιν Εκκλησιαστικήν, έγγραφον ή άγραφον αθετεί, ανάθεμα έστω» και «Ημείς τους προστιθέντας τι ή αφαιρούντας τι εκ της Καθολικής Εκκλησίας, αναθεματίζομεν»!
Είναι φανερό σε όλους ότι ανατράπηκαν αρχαίες παραδόσεις, ως η νηστεία των Αγίων Αποστόλων, η οποία, με την καινοτομία του Νέου Εορτολογίου περιορίζεται και ενίοτε καταργείται.
Εντεύθεν η οργή η καταφανής του Θεού υπό την οποία διατελούμε! Δια τούτο παραχώρησε ο Κύριος να μαστίζεται το Έθνος ολόκληρο υπό της ανταρσίας και να αλληλοσφάζεται! Ο θείος νόμος καταπατείται! Τα ιερά και όσια περιυβρίζονται! Η Ορθοδοξία χλευάζεται και διώκεται! Οι ιεροί Ναοί καταδαφίζονται! Η Διοικούσα Εκκλησία, παρανομούσα υποστηρίζεται! «Πάντες εξέκλιναν κατά το γραμμένο, άμα ηχρειώθησαν». Καιρός να υψωθεί το περιυβρισθέν δίκαιο της θείας δικαιοσύνης. Να αποδοθεί η προσήκουσα τιμή στις τίμιες παραδόσεις του γένους ημών και να επανέλθει το πάτριο Εορτολόγιο, όθεν κακώς εξεβλήθη. Τούτο αποτελεί καθήκον Εθνικό αλλά και Εκκλησιαστικό.
Εάν τούτο δεν γίνει και δεν μετανοήσουν εγκαίρως τότε αλλοίμονο! Θα είναι αργά, διότι θα επιπέσουν ως κεραυνός επί των κεφαλών των παραβατών εκείνα, τα οποία ο Απόστολος Παύλος είπε: «Και εάν ημείς, ή Άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζεται υμίν παρ’ ο ευηγγελισόμεθα υμίν, ΑΝΑΘΕΜΑ έστω». (Γαλ. α’, 8 και αλλαχού). Επικατάρατος πας ος ουκ εμμένει εν πάσι τοις γεγραμμένοις εν τω βιβλίω του νόμου του ποιήσαι αυτά» (Γαλ. γ’ 10, Δτ. Κζ’ 26).
Σημείωση: Τα ανωτέρω κείμενα ελήφθησαν εκ των Ημεροδεικτών της Ιεράς Συνόδου των ετών 1955 & 1950. Αναδημοσιεύτηκαν στους Ημεροδείκτες της Ιεράς Συνόδου του 2003 & 2004. Εδώ αναρτώνται με ελαφρά διασκευή στο γλωσσικό ύφος.
