ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: Πρόδρομος του Αντιχρίστου
Υπό του ΣΚΑΡΤΣΙΟΥΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Θεολόγου- Οικονομολόγου
Το σχέδιο αυτό της έλευσης, της αποδοχής και της εγκαθίδρυσης του ψευτομεσσία Αντιχρίστου είναι το πλέον τολμηρό, το πλέον ύπουλο, αλλά και το πλέον επικίνδυνο για την ανθρωπότητα, διότι είναι σχέδιο σατανικό, αφού χρησιμοποιεί ως μέσο την παραπληροφόρηση, την εξαπάτηση, τη βία και τον εξαναγκασμό, και αποσκοπεί στο να δεχθεί η ανθρωπότητα έναν παγκόσμιο δικτάτορα, τον τελευταίο δικτάτορα επί της γης, ο οποίος συν τοις άλλοις θα απαιτήσει να τον προσκυνήσουν οι άνθρωποι ως Μεσσία. Γι’ αυτό και ο φιλεύσπλαχνος Θεός από αγάπη προς το ανθρώπινο γένος μας προειδοποιεί δια των προφητών και όλως ιδιαιτέρως διά του Ιωάννου του Θεολόγου, μέσω της Ιεράς Αποκαλύψεως, να προσέξουμε να μην ξεγελασθούμε και προσκυνήσουμε τον ψευτομεσσία Αντίχριστο ως αληθινό Θεό.
Όπως, λοιπόν, οι προφήτες χρόνια ολόκληρα προετοίμαζαν την ανθρωπότητα να δεχθεί τον Μεσσία Χριστό, τον αληθινό δηλαδή Θεό, και μάλιστα τελευταίος προφήτης και πρόδρομος, υπήρξε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κατά τον ίδιο τρόπο οι Σιωνιστές Εβραίοι προετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου, του παγκόσμιου αυτού δικτάτορα και ολετήρα της ανθρωπότητας, διά των προπομπών και προδρόμων του, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε, οι Άγιοι Πατέρες μας λένε ότι ο αντίχριστος θα προσπαθήσει να μιμηθεί τον Χριστό, γι’ αυτό τον ονομάζουν και «πίθηκο του Χριστού». Μασονισμός, χιλιασμός, αθεϊσμός, υλισμός, γυμνισμός, πανσεξουαλισμός, είναι μερικά από τα προδρομικά σημερινά συστήματα των προπομπών του Αντιχρίστου. Όλα αυτά, βέβαια, είναι προφητευμένα, και μάλιστα η Αποκάλυψις τα αναφέρει με το όνομα «ψευδοπροφήτης».Σίγουρα, υπάρχει σύγχυση σχετικά με τη λέξη «Θηρίο», ταυτίζοντας τον ψευδοπροφήτη με τον Αντίχριστο. Ο Αντίχριστος είναι το εκ της θαλάσσης αναβαίνων θηρίο (Αποκ. ΙΓ’, 1), και όχι το εκ της γης ανεβαίνον (Αποκ. ΙΓ’ 11), το οποίο εργάζεται για λογαριασμό του πρώτου. Κατά την ιερά Αποκάλυψιν, λοιπόν, άλλος είναι ο Αντίχριστος και άλλος ο ψευδοπροφήτης. Η αγία Αποκάλυψις μας αποκαλύπτει και κατανομάζει τη σατανική τριάδα, ήτοι τον δράκοντα, δηλαδή τον Σατανά, το Θηρίο, δηλαδή τον Αντίχριστο και τον ψευδοπροφήτη (Αποκ. ΙΣΤ’, 13).
Ο ψευδοπροφήτης, ήτοι το εκ γης αναβαίνον θηρίον, το οποίο ομοιάζει ως αρνίον αλλά ομιλεί ως δράκων (Αποκ. ΙΓ’, 11), θα πλανήσει και θα προετοιμάσει τους ανθρώπους, αλλά και θα τους εξαναγκάσει να λάβουν το χάραγμα, το όνομα του Θηρίου ή τον αριθμό του Θηρίου, το 666, για λογαριασμό του Αντιχρίστου, ώστε ο Αντίχριστος να έλθει «έτοιμος επί την θύραν», όπως λέγει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων.
Στην υπηρεσία του ψευδοπροφήτη, του δικέρατου αυτού θηρίου, εκτός των άλλων προδρόμων, είναι και το άθεο δόγμα του Οικουμενισμού, η παναίρεση αυτή των ημερών μας, της Νέας Εποχής, η οποία με το πρόσχημα της αγάπης προσπαθεί να ενώσει όλες τις ψευτοθρησκείες, αφομοιώνοντας σε αυτό το συνονθύλευμα την αγία μας Ορθοδοξία.
Ο ύπουλος, λοιπόν Οικουμενισμός, η παναίρεση αυτή της Νέας Εποχής του Αντιχρίστου, βρίσκεται σε όλο της το μεγαλείο στην υπηρεσία του ψευδοπροφήτη, του «χερσαίου Θηρίου» του Αντιχρίστου, βρίσκεται σε όλο της το μςγαλείο στην υπηρεσία του ψευδοπροφήτη του «χερσαίου θηρίου» (Γρηγορίου Νύσσης, P.G. 45, S. 1121), έτοιμος να αλώσει, με δόλωμα την αγάπη, και να καταβροχθήσει την Ορθοδοξία, ήτοι τη μόνη αληθινή πίστη.
Ο Οικουμενισμός, ως οργανωμένη κακόδοξη ενωτική κίνηση, εμφανίσθηκε τον προηγούμενο αιώνα μεταξύ των προτεσταντών και ανάγεται ως ιδέα οικουμενιστικής συνεργασίας και ενότητας των αιρετικών σε παλαιότερα χρόνια.
Οι Προτεστάντες προχώρησαν στην εξωτερική αυτή ένωση των «Εκκλησιών», δηλαδή στην κοσμική ένωση, μακριά από τα δόγματα και την ορθή πίστη, διότι όλα αυτά, κατ’ αυτούς, διαιρούν και δεν ενώνουν τους ανθρώπους.
Επίσης, προεβλήθη η βλάσφημη θεωρία των κλάδων, κατά την οποία είναι εγωιστικό να ισχυρίζεται η Ορθόδοξη Εκκλησία ότι μόνον αυτή κατέχει την αποκεκαλυμμένη αλήθεια, γιατί, σύμφωνα με την θεωρία των κλάδων, ουδεμία Εκκλησία είναι κάτοχος της αλήθειας.
Δημιουργείται στη συνέχεια το Π.Σ.Ε. (Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών) κατ’ απομίμηση τα «Κοινωνίας των Εθνών» (ΚΤΕ), της σημερινής Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ). Δηλαδή, το Π.Σ.Ε. είναι η ΕΟΚ των διαφόρων «Εκκλησιών», ανεξαρτήτως δογματικών διαφορών. Ένωση, δηλαδή, εν «αγάπη» ερήμην τα αλήθειας, δηλαδή ένωση των Εκκλησιών όπως τη θέλει ο διάβολος και όχι όπως τη θέλει ο Χριστός.
Δυστυχώς, στην προσπάθεια για την ίδρυση του Π.Σ.Ε., όσο και αν φαίνεται απίστευτο, πρωτοστάτησε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με την οικουμενιστική εγκύκλιο του 1920 «προς τας απανταχού της γης Εκκλησίες του Χριστού». Η πατριαρχική αυτή εγκύκλιος του 1920 αποτελεί την απαρχή για την στροφή τα ου Ορθόδοξου Οικουμενικού Πατριαρχείου προς τον Οικουμενισμό, διότι για πρώτη φορά αναγνωρίζει τις απανταχού της γης αιρέσεις ως «Εκκλησίες του Χριστού.
Μάλιστα, το πρώτο μέτρο , μεταξύ των πολλών που προτάθηκαν στην προδοτική αυτή εγκύκλιο ήταν η αλλαγή του ημερολογίου προς συνεορτασμό μετά των αιρετικών Εκκλησιών, πράγμα το οποίο πραγματοποιήθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα , ήτοι το 1924, και το οποίο τόσα δεινά επέφερε στην Εκκλησία και το έθνος. Η πρόταση ήταν να διορθωθεί και το πασχάλιο! Δια της εγκυκλίου αυτής, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τάσσεται αλληλέγγυο του Οικουμενισμού, ασπάζεται τις βλάσφημες θεωρίες του και αναλαμβάνει ρόλο πρωταγωνιστικό στην εξομοίωση της Ορθοδοξίας μετά των αιρετικών Εκκλησιών, δηλαδή της συνύπαρξης κακοδόξων και ορθοδόξων, λύκων και προβάτων. Γι’ αυτό και η απόφαση αυτή, πολλών θρήνων άξια, όπως ορθώς ελέχθη, αποτελεί την Τρίτη άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ο ρόλος του Πάπα στην εξάπλωση και εδραίωση του Οικουμενισμού. Ο Παπισμός ήταν ανέκαθεν φύσει οικουμενιστικός. Το Πρωτείο του Πάπα δεν προέρχεται εκ του Θεού αλλά ρκ του διαβόλου και του κόσμου. Ο Πάπας θεωρεί ότι μόνο και μία Εκκλησία του Θεού υπάρχει, η «Καθολική Εκκλησία», η οποία απλώνει τα δίκτυα της να περιλάβη δια της «αγάπης» όλες τις Εκκλησίες και όλα τα θρησκεύματα, αρκεί να αναγνωρίσουν το Πρωτείο του Πάπα, αποσκοπώντας διά της πανουργίας αυτής στη συγχώνευση όλων των Εκκλησιών και όλων των θρησκευμάτων στον Παπισμό, προς δημιουργία της πανθρησκείας του Αντιχρίστου. Η θλιβερή συνέχεια είναι είναι γνωστή σε όλους μας, δηλαδή στο που κατάντησε η Κωνσταντινούπολη, η πόλη των Οικουμενικών Συνόδων των Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας. Να θεωρεί τις αιρέσεις αδελφές Εκκλησίες και ο άμβωνας ενός Ιωάννου Χρυσοστόμου και Γρηγορίου Θεολόγου έγινε άμβωνας οικουμενιστικής προπαγάνδας εις τον κόσμο. Και ο πατριαρχικός ναός έγινε χώρος βεβήλωσης και συλλειτουργίας μετά του αιρεσιάρχου πάπα.
Δυστυχώς, η Κωνσταντινούπολη, η οποία αλώθηκε το 1204 από τους Φράγκους και το 1453 από τους Τούρκους, κατακτήθηκε πνευματικά από τον Οικουμενισμό.
Μετά τις ατελείωτες συμπροσευχές των κακοδόξων Πατριαρχών του Φαναρίου και τα συλλείτουργα μετά του αντιχρίστου γυναικοπροσώπου Πάπα, φθάσαμε σήμερα στο θλιβερό κατάντημα ο μνημονευόμενος ως «ορθόδοξος» Νεοεποχίτης Παρριάρχης Βαρθολομαίος να εισέλεθη για να συμπροσευχηθεί στις 28 Οκτωβρίου 2009 στη συαγωγή των Εβραίων, στο «συνέδριο των δαιμόνων», όπως αποκαλεί τους εβραίους ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης (ΕΠΕ τ. 11, σελ. 28 ή PG 46, σ. 648) και τον οποίο Πατριάρχη μνημονεύουν ως ορθόδοξο και 19 μοναί του Αγίου Όρους!
Όμως, στην ίδια συναγωγή των εβραίων, ήτοι στη συναγωγή East Park Avenue της Νέας Υόρκης, εισήλθε και το δικέρατο θηρίο της Αποκαλύψεως, ήτοι το αρνίον που ομιλεί ως δράκων (Αποκ. ΙΓ’, 13), δηλαδή ο Πάπας, ο οποίος ως θρησκευτικός πλανητάρχης της Νέας Εποχής, φιλοδοξεί να παραδώσει τη σκυτάλη της προσωρινής ψευτοκυριαρχίας στον αναμενόμενο Αντίχριστο. Γι’ αυτό κι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε Προφητικά: «Τον πάπα να καταράσασθε, αυτός θα είναι η αιτία».
Προτού συμβεί αυτό, πρέπει να προηγηθεί η αποκαλούμενη «Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας», η οποία προετοιμάζεται πυρετωδώς από τους Οικουμενιστές για να κατοχυρωθεί «πανορθοδόξως» η παναίρεση του Οικουμενισμού, να καταργηθεί επισήμως η ορθοδοξία και να επιταχυνθεί η έλευση του Αντιχρίστου με όλες τις θλίψεις και τα δεινά που θα προηγηθούν.
