ΣΧΙΣΜΑ, ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
[Με τον ανωτέρω τίτλο δημοσιεύτηκε το κείμενο που ακολουθεί, στον Εγκόλπιο Ημεροδείκτη της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος του 2008, σχετικά με το ημερολογιακό ζήτημα και τη πρόκληση του πλέον επιζήμιου και ύπουλου σχίσματος στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, το όποιο αποτελεί την είσοδο στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Το κείμενο αναδημοσιεύτηκε από το βιβλίο «Φως τοις εν Σκότει», έκδοση του 1936. Εδώ το κείμενο είναι ελαφρώς γλωσσικά διασκευασμένο. ]
Η διοικούσα Εκκλησία με τη πλάνη με του νεωτερισμού του νεωτερισμού του Παπικού εορτολογίου η του νέου κοινώς Εκκλησιαστικού ημερολογίου αποσχίστηκε από το σώμα της Ορθοδοξίας και κατέστη σχισματική!Το σχίσμα αυτό βεβαιώνει και ο ίδιος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος (πρόκειται για τον λυκο-ποιμένα που εισήγαγε τη εορτολογική καινοτομία) ο οποίος ομολογεί τον εαυτό του σχισματικό και ακόμα όσους τον ακολουθούν με την ίδια του την επίσημη υπογραφή κάτω από γνωμάτευση επίσημης επιτροπής, που ερεύνησε σχετικά με το ζήτημα (της αλλαγής του εορτολογίου) και αποφάσισε: «ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, ως και λοιπαί αι ορθόδοξοι Εκκλησίαι, αν και ανεξάρτητοι εσωτερικώς, είναι όμως στενώς συνδεδεμένοι προς αλλήλους και ημωμέναι διά της αρχής της πνευματικής ενότητος της Εκκλησίας, αποτελούσαι μίαν και μόνην την Ορθόδοξην Εκκλησίαν. Και συνεπώς ουδεμίατούτων δύναται να χωρισθεί των λοιπών και αποδεχθή νέον ημερολόγιον χωρίς να καταστή σχισματική απέναντι των άλλων».
Και το απαίσιο έγκλημα του σχίσματος είναι ισοδύναμο με την αίρεση σύμφωνα με το φωστήρα της Εκκλησίας, το θείο Χρυσόστομο , που λέει: «Ουδέν ούτω παροργίζει το Θεόν ως το την Εκκλησίαν διαιρεθήναι… Διά τούτο λέγω και διαμαρτύρομαι, ΄τι του αίρεσιν εμπέσειν το την Εκκλησίαν σχίσαι ουκ έλαττον εστί κακόν»! Δηλαδή: «Τίποτα δεν οργίζει τόσο το Θεό όπως το να διαιρεθεί η Εκκλησία … Για αυτό λέω και διαμαρτύρομαι, ότι το να πέσεις αίρεση δεν είναι λιγότερο κακό από το να σχίσεις την Εκκλησία του Χριστού». Σχίζει λοιπόν την Εκκλησία όποιος και την διαιρεί πάντοτε όποιος εισάγει το νεωτερισμό και αθετεί για την καθιερωμένη Ιερά Παράδοση.
Και για αυτό η μεν Αγία του Θεού Εκκλησία παραγγέλλει στα παιδία της να αποστρέφονται «πάντα νεωτερισμό ως υπαγόρευμα διαβόλου» (δηλαδή κάθε καινοτομία στη πίστη και τη παράδοση της Εκκλησίας να τη θεωρούν ότι είναι έργο του διαβόλου) οι δε θεοφόροι Πατέρες της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου παραδίνουν στο αιώνιο ανάθεμα τους νεωτεριστές: «Ημείς τους προστιθέντας τι ή αφαιρούντας τι εκ της Καθολικής Εκκλησίας αναθεματίζομεν». (Δηλαδή Εμείς όσους προσθέτουν κάτι ή αφαιρούν κάτι από την πίστη της Εκκλησίας τους αναθεματίζουμε.)
Κανένας πότε από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, καταπατώντας τα παραγγέλματα της Μητέρας Εκκλησίας και τη φωνή του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να ακολουθήσει σχισματικούς, διότι «ει τις σχίζοντι ακολουθεί, βασιλεία Θεού ου κληρονομεί» (όποιος ακολουθεί κάθένα που σχίζει την το σώμα των πιστών της Εκκλησίας , βασιλεία Θεού δεν κληρονομεί» )
Εκτός από αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος (Παπαδόπουλος ) και οι Αρχιερείς, που αποτόλμησαν αυθαίρετα και αντικανονικά τη μονομερή εφαρμογή της καινοτομίας του παπικού εορτολογίου, πρόσβαλλαν το ίδιο το δόγμα της ενότητας της Εκκλησίας στη πίστη και τη θεία λατρεία. Και κατάντησαν έτσι αίρεση! Διότι κάθε προσβολή κατά της αγιότατης μας πίστης, η οποία συνίσταται από τα δόγματα και τις σεπτές παραδόσεις της Εκκλησίας, αποτελεί αίρεση! Το Θ’ άρθρο του συμβόλου της πίστεως «Είς μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν» εκφράζει το δόγμα της ενότητας της Εκκλησίας, η οποία ενότητα και στη πίστη και στη θεία λατρεία υφίσταται καθώς αποτελεί την εξωτερική εκδήλωση της πίστης μας.
Οι 318 πατέρες για την ενότητα ακριβώς του εορτολογίου εισήγαγαν στην Εκκλησία το από τότε ισχύον και καθαγιασμένου με τη συνεχή πράξη αυτής Ιουλιανό ημερολόγιο, και η οποία ενότητα αυτή, που άρχισε με την εορτή του Αγίου Πάσχα, επετεύχθη πλήρως σε όλες τις εορτές της Εκκλησίας και με τις υπόλοιπες Αγίες Οικουμενικές Συνόδους.
Ώστε το Ιουλιανό ημερολόγιο παραδομένο από όλες τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους και καθαγιασμένο από αυτές και της συνεχής πράξης όλης της Εκκλησίας, έγινε το σύμβολο της ενότητας της Εκκλησίας στην εξωτερική θεία λατρεία, το εκφραστικό μέσο του επικρατούντος δόγματος στην Εκκλησία της ενότητας ακριβώς στη πίστη και τη θεία λατρεία, το οποίο ομολογούμε στην εκάστοτε απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως, ομολογώντας πίστη «Είς μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν»!
Με αυτό δεδομένο είναι πλέον γεγονός, ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και οι αιρετικοί με αυτό νεωτεριστές Ιεράρχες, που εισήγαν το Παπικό Γρηγοριανό ή Νέο ημερολόγιο και αθέτησαν το παραδομένο Ιουλιανό ημερολόγιο, πρόσβαλλαν το ίδιο το δόγμα της ενότητας στην Εκκλησία στην εξωτερική θεία λατρεία, διχάζοντας την Εκκλησία και αντί της ειρήνης και της ενότητας έσπειραν ζιζάνια στη ποίμνη του Χριστού και ταραχές ανάμεσα στους χριστιανούς. Και έτσι «Ιεράρχαι αιρεσιάχαι γεγόνασι»! (οι Ιεράρχες έγιναν αρχηγοί αιρετικών).
Αντιστρατεύτηκαν επομένως οι καινοτόμοι στη χορεία των Αγίων Πατέρων, στην ίδια τη πράξη των 7 Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και στην ίδια τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, το οποίο φώτιζε αυτές! Και δεν αναλογίστηκαν ούτε το βάραθρο του σχίσματος, ούτε το έγκλημα της ίδιας αίρεσης, αλλά προχώρησαν στη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος κηρύττοντας έτσι, ότι έσφαλλε η Εκκλησία στο παρελθόν και βρισκόταν σε πλάνη οι θείοι Πατέρες! Πλανιόταν άρα κατ’ αυτούς το Άγιο Πνεύμα, το οποίο ακριβώς ενέπνεε και οδηγούσε τους Αγίους Πατέρες! Να η Βλασφημία των αποστατούντων από το ζώντα Θεό και στραφέντων στους δρόμους της απιστίας και της ασέβειας!
Γι’ αυτό και ο θείος Χρυσόστομος ελέγχοντας τους βλάσφημους αυτούς και τους νεωτεριστές αποστάτες της Ορθοδοξίας, χαρακτηρίζει το έγκλημα αυτών ως ασυγχώρητο και ούτε αίμα μαρτυρίου μπορεί να εξαλείψει την αμαρτία αυτή! Και φωνάζει ο φωστήρας της Εκκλησίας: « Και αν άπειρα εργασθώμεν καλά, από εκείνους οιτίνες διαιρούν το σώμα Αυτού (του Χριστού), δεν θα τιμωρηθώμεν ολιγώτερον, όσοι καταμέμνομεν το πλήρωμα το εκκλησιαστικόν… Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην δύνασθαι εξαλείφειν την αμαρτίαν… Διά τούτο λέγω και διαμαρτύρομαι, ότι του εις αίρεσιν εμπέσιν το την Εκκλησίαν σχίσαι ουκ έλλατον εστί κακόν… Το να σχίση δε τις την Εκκλησίαν και φιλονείκως να διατεθή και διχοστασίας να προκαλή… είναι ασυγχώρητον και κατηγορίας άξιον και πολλήν έχει την τιμωρίαν». ΕΞΗΓΗΣΗ: : « Και αν άπειρα εργαστούμε καλά, από εκείνους οι οποίοι διαιρούν το σώμα Αυτού (του Χριστού), δεν θα τιμωρηθούμε λιγότερο, όσοι κομματιάζουμε το εκκλησιαστικό πλήρωμα … Ούτε μαρτυρίου αίμα δύναται να εξαλείψει την αμαρτία… Για αυτό λέω και διαμαρτύρομαι, ότι του να πέσεις σε αίρεση από το να σχίσεις την Εκκλησία δεν είναι λιγότερο κακό… Το να σχίσει κάποιος την Εκκλησία και να φιλονικεί και να προκαλεί διχοστασίες… είναι ασυγχώρητο και άξιο κατηγορίας και πολλή έχει την τιμωρία».
Οι εκκλησιαστικές παραδόσεις ονομάζονται από την Αγία Γραφή «όρια πατέρων» και όποιος καταπατά αυτές, έχει τη κατάρα του Θεού, κατά τη φωνή του Κυρίου «επικατάρατος, ός μετατίθησιν όρια πατέρων αυτού»! (Ας είναι αναθεματισμένος, όποιος μεταθέτει τα όρια που έθεσαν οι πατέρες του).
Αλλά οι ασεβείς καινοτόμοι «αγρόν ηγόρασαν» και δεν δίστασαν να καταρρίψουν τους φραγμούς της Ορθοδοξίας, «τα αιώνια όρια» καθώς έπραξε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο οποίος με μία του εγκύκλιο τόλμησε ασεβέστατα και παράνομα να καταλύσει το καθεστώς του αγίου εορτολογίου των επτά Οικουμενικών Συνόδων και αξίωσε, ως άλλος πάπας, με την απειλή της λόγχης της πολιτείας, να γίνει αποδεκτό από τον ελληνικό λαό το αντορθόδοξο και αιρετικό εορτολόγιο του πάπα, και να ονομαστεί η 10η Μαρτίου1924 σε 23η.
Από τότε η αρχαία Νηστεία των Αγίων Αποστόλων, που υπάρχει από τους αποστολικούς χρόνους, με την αντικανονική καινοτομία περιορίζεται η και καταργείται τελείως…! Από τότε ακούγεται το παράδοξο: Το Άγιο Πάσχα μήνα Μάιο! Από τότε έκπληκτος ο ορθόδοξος λαός είδε την αναστάσιμη ακολουθία της εορτής του Αγίου Γεωργίου να πέφτει στην εβδομάδα του Λαζάρου, χωρίς στο τυπικό να φαίνεται ποτέ τέτοια περίπτωση, και να μετατίθεται κατά τόπους διαφορετικά η μνήμη του μεγαλομάρτυρα! Την εορτή των Αγίων 40 μαρτύρων, η οποία πέφτει πάντα στη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και εορτάζεται συνήθως με προηγιασμένη, είδε ο πιστός πρωτοφανώς να πέφτει σε μέρες Αποκρεώ, χωρίς να γνωρίζει ο Ιερέας τι να κάνει σε τέτοια περίπτωση!
Να η σύγχυση της βαβυλωνία, εκτός των άλλων κακών, η οποία επήλθε στο τυπικό της Εκκλησίας με την εισαγωγή του βλάσφημου και ασεβούς νεωτερισμού!
Να το «παγκόσμιον σκάνδαλον», καθώς δίκαια αποκάλεσε ο Μέγας και Αγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας ο Β’ ο Τρανός το ζήτημα του Γρηγοριανού, Παπικού Καλενδαρίου των Λατίνων ή Νέου Ημερολογίου! Είχε δίκαιο επομένως ο αοίδιμος εκείνος Πατριάρχης, ως γνήσιος διάδοχος των Αγίων Πατέρων και ακράδαντος στύλος της Ορθοδοξίας, να συγκαλέσει Συνοδικές διασκέψεις, στις οποίες έλαβαν μέρος και Πατριάρχες της Ανατολής. Και πανορθόδοξη μάλιστα Σύνοδο συγκάλεσε με τη συμμετοχή όλων των Αγίων Πατριαρχών και Συνοδικών Αρχιερέων στη Κωνσταντινούπολη. Και με τρεις Συνοδικές και Πανορθόδοξες αποφάσεις, τα έτη 1583,1587,1593 η Εκκλησία του Χριστού καταδίκασε απόλυτα την εισαγωγή νέου Εορτολογίου ή Ημερολογίου και Πασχαλίου, και φώναξε το φρικτό Ανάθεμα ενάντια σε εκείνους, οι οποίοι θα τολμήσουν «επί καταπατήσει των Ιερών Παραδόσεων και Θεσμών της Ορθοδοξίας του τε Αγίου Πάσχα και του Εορτολογίου εν γένει, να εισάγουν νέον Πασχάλιον και των Λατίνων Καλενδάριον (το καλούμενον Νέον Ημερολόγιον) των Αθέων του Πάπα αστρονόμων, και όσων θέλουν να ακολουθούν τοιαύτα»!
Να ολοφάνερο το έργο του Σατανά, το οποίο δυστυχώς εκτελείται με τα χέρια των λεγόμενων νεωτεριστών ψευδεπισκόπων στην Ορθόδοξη Ελλάδα.
Στα κεφάλια αυτών πέφτουν τα αναθέματα ολόκληρης της Εκκλησίας! Εναντίον αυτών εκφωνούν οι θεόφρονοι Πατέρες της Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου: «Ημείς τους προστίθοντας τι ή αφαιρούντας τι εκ της Καθολικής Εκκλησίας αναθεματίζομεν». («Εμείς όσους προσθέτουν κάτι ή αφαιρούν κάτι από την Εκκλησία του Χριστού τους αποκόπτουμε από το σώμα των Ορθοδόξων Πιστών δηλαδή την Εκκλησία του Χριστού»). Είναι αυτοί, χωρίς να υποστούν δίκη από ανθρώπους, καταδικασμένοι από τη δικαιοσύνη του Θεού και κατακριμένοι από τη φωνή της Εκκλησίας του χριστού, η οποία κηρύττει, ότι αυτοί «εκουσίως καθυπεβλήθησαν στο αιώνιον ανάθεμα. Και ενεδύθησαν κατάραν ως ιμάτιον, καν τε Πάπαι, καν τε Πατριάρχαι, καν τε κληρικοί, καν τε λαϊκοί έτυχον είναι, καν Άγγελος εξ ουρανού, Ανάθεμα έστω, ει τις ευαγγελίζεται, παρ’ο παρέλαβεν η Εκκλησία του Θεού»! (δηλαδή αυτοί συνειδητά υποβλήθηκαν στο αιώνιο ανάθεμα. Και ενδύθηκαν τη κατάρα σαν ένδυμα, και αν έτυχε να είναι Πάπες, και αν είναι Πατριάρχες, και αν είναι κληρικοί, και αν είναι λαϊκοί , και αν Άγγελος εξ ουρανού, ας είναι έξω από το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού, εάν κάποιος διδάσκει διαφορετικά δόγματα, από αυτά που παρέλαβε η Εκκλησία του Θεού»!
Να γιατί των νεωτεριστών ποιμένων και κληρικών, οι οποίοι έδειξαν ζήλο υπέρ της ασέβειας και της βλασφημίας του νεωτερισμού του νεωτερισμού και πέθαναν αμετανόητοι στην κακοδοξία, τα σώματα τους παραμένουν αδιάλυτα και τυμπανισμένα! Αυτοί ως αποκοπέντες από το σώμα της Ορθοδοξίας με το σχίσμα του ασεβούς νεωτερισμού, κατά τοΑ’ κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου, στερήθηκαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και κατά τον ουρανοφάντορα (Βασίλειο) «δεν μπορούν να βαπτίσουν άλλους ή να χειροτονήσουν, και απλώς να δώσουν χάρη, την οποία με το σχίσμα στερήθηκαν». Είναι «τυφλοί νεκροί» μπροστά στο Κύριο και «γυμνοί και ελεεινοί» (Αποκάλυψις Ιωάννου γ’ 17). Είναι φοβερό επομένως να ακολουθεί ο χριστιανός αυτούς, όπως και οι Ιερείς ή Μοναχοί να υποτάσσονται σε αυτούς, πράγμα που δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο. Διότι παραγγελία έδωσε ο Κύριος για την σωτηρία των πιστών, να φεύγουν μακριά κάθε ξένου, δηλαδή εχθρού και πολέμιου της Εκκλησίας Του, λέγοντας: «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται από αυτού» (Ιω. ι’ 5) δηλαδή «ξένο μην ακολουθήσετε, αλλά φεύγετε από αυτόν».
Και ο Παύλος δίνει εντολή σε κάθε πνευματικό παιδί της Εκκλησίας νε φεύγει μακριά από τους εχθρούς του Κυρίου, των μεταμφιεσμένων σε πρόβατα λύκων, καλώντας να «αφίστασο (φεύγετε) από των τοιούτων» (Α’ Τιμ. ς’ 5), τους οποίους παραδίδει και στο φρικτό Ανάθεμα «Ει τις υμάς ευαγγελίζεται, παρ’ο παραλάβατε, Ανάθεμα έστω» (Γαλατ. α’ 9) δηλαδή «όποιος σας φέρνει διαφορετική διδαχή, από αυτή που παραλάβατε, ας είναι έξω από το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού». Την ίδια παρακαταθήκη αφήνουν οι Άγιοι πατέρες στα τέκνα της Εκκλησίας, να φεύγουν από τους κακόδοξους νεωτεριστές, που αθετούν τις Εκκλησιαστικές Παραδόσεις και τους λατινόφρονες κληρικούς (σαν φίδι, για να μην γευτούν το πνευματικό θάνατο, όπως η Εύα) «ως από οφέως, ίνα μη τρυγώσι το θάνατον, ως η Εύα».
Και οι θεοφόροι αυτοί Πατέρες, προς περιφρούρηση και σωτηρία των ευσεβών τέκνων της Εκκλησίας και της ίδιας της Ορθόδοξης Πίστης, απαγόρευσαν στους πιστούς να έχουν οποιαδήποτε θρησκευτική επικοινωνία μετά των νεωτεριστών. Να μη δέχονται την ευλογία των βλάσφημων και ασεβών διότι «δεν είναι ευλογίαι, αλλά μάλλον αλογιαί εισίν» (κανόνας ΛΓ’ Λαοδικείας).Και δεν επιτρέπουν στους πιστούς ούτε να εκκλησιάζονται με τους ασεβείς αιρετικούς και σχισματικούς νεωτεριστές (κανόνας ΛΓ’ Λαοδικείας) διότι δεν θέλει ο Κύριος να συμπροσεύχονται οι Χριστιανοί με όσους πολεμούν τη πατερική ευσέβεια και αθετούν έστω και μία των Παραδόσεων της Εκκλησίας, επειδή όσοι καταπατούν την παράδοση και το έργο των Αγίων Πατέρων περιφρονούν τον ίδιο το κύριο της δόξης και Θεό μας, ο οποίος δίδαξε: «Ο αθετών υμάς εμέ αθετεί, ο δε εμέ αθετών αθετεί τον πέμψαντά με» δηλαδή «όποιος αθετεί εσάς τους Απόστολους μου αθετεί εμένα το Χριστό, και όποιος αθετεί εμένα αθετεί το Θεό-Πατέρα που με έστειλε ως σαρκωμένο Θεό στη γη». Για αυτό εναντίον αυτών των ασεβών φωνάζει και πάλι η Αγία Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος το φοβερό ανάθεμα, κηρύττουσα με τον όρο της: «Ει τις πάσαν παράδοσιν Εκκλησιαστικήν έγγραφον ή άγραφον αθετεί, Ανάθεμα έστω»! δηλαδή «εάν κάποιος αθετεί κάθε Εκκλησιαστική παράδοση, γραπτή ή άγραφη, ας είναι έξω από το σώμα της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού».
