Ἡ ἱστορία τοῦ ἱεροῦ Κελλίου Ἁγίου Σάββα
Νέας Σκήτης Ἁγίου Ὄρους
Από: https://agiossavvasagionoros.blogspot.com/
Ἱδρυτής τοῦ κελλιοῦ καί κτίτωρ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἶναι ὁ Γέρων Σάββας (1924-†2002). Σέ ἡλικία 20 ἐτῶν πήγε νά μονάσει σέ ἱερά Μονή στήν Κερατέα Ἀττικῆς.
Τό 1950 ἤλθε στό Ἅγιον Ὄρος, καί συγκεκριμένα στήν Ἱερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, ἡ ὁποία τότε ἦτο ἱδιόρρυθμος. Ἡ δουλειά του ἦτο νά βοηθάει στούς ἐλαιώνες τῆς Μονῆς καί νά βγάζει καβούρια ἀπό τή θάλασσα, πού εὑρίσκοντο σέ ἀφθονία τότε.
Το 1952 πήγε στίς Καρυές, καί ἐγκατεστάθη στήν Καψάλα, ὅπου βοηθούσε στούς κήπους καθώς καί στίς οἰκοδομικές ἐργασίες πού ἐγίνοντο. Το 1953 μετέβη στήν Κερασιά, καί ἔζησε μέ τούς Γέροντες Δαμασκηνό (τόν μετέπειτα Ἁγιοβασιλειάτη) και Εὐδόκιμο. Το 1954 πήγε στήν Ἱερά Μονή Ξηροποτάμου καί ἐκτέλεσε χρέη μαγείρου γιά 11 ἔτη. Παράλληλα ἠσχολείτο καί μέ τό ξυλουργείο τῆς ἱερᾶς Μονῆς, διακρινόμενος γιά τήν εὐχέρειά του στήν χρήση τῆς κορδέλας. Ἐξ’ οὑ καί ἡ ὀνομασία «Κορδελᾶς». Περί το 1965 παρεκάλει τήν Παναγία νά τόν ἐγκαταστήσει σέ ἕνα μέρος πού να ἔχει πολύ νερό καί ἥλιο. Τήν ἐποχή ἐκείνη οἱ Ἁγιοπαυλίτες ἐζήτουν «κορδελᾶ». Τό ἴδιο ζητούσαν καί οἱ Λαυριώτες.
Τελική ἐγκατάσταση. Λόγω τῆς φήμης του, οἱ Ἁγιοπαυλίτες ἀποφάσισαν νά τόν δοκιμάσουν μέ τόν ἐξής τρόπο, ὤστε ἄν περνούσε τήν δοκιμασία, νά τόν κρατήσουν καί νά μήν τόν πάρει ἡ Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας: Κάλεσαν ἕναν ἐπαγγελματία ξυλουργό ἀπό τόν κόσμο καί τούς εἴπαν νά κόψουν ἀπό ἕνα ξύλο στήν κορδέλα. Ὅποιος τό ἔκοβε πιό ἴσιο, θά κέδριζε τή θέση. Πρώτος δοκίμασε ὁ Γέρο-Σάββας, καί τό ξύλο βγήκε «κοντύλι», δηλ. ὁλόισιο. Ὁ ἐπαγγελματίας οὐτε πού δοκίμασε νά κόψει. Μόνο εἴπε: «Ποιό εἶναι τό μυστικό;» Καί ὁ γέροντας εἶπε «Τό δεξί μάτι τό ἔχασα ἀπό φουρνέλο στά νιάτα μου!»
Ἔτσι πήρε τή θέση τοῦ «Κορδελᾶ» γιά τήν Ἱ.Μ. Ἁγ. Παύλου καί τοῦ ἔδωσαν ὁμόλογο γιά τό Κελί τοῦ Ἁγ. Σάββα στήν Νέα Σκήτη, τό ὁποίο ἤταν ἕνα ἐρείπιο μόνο, χωρίς ἐκκλησία. Αὐτά ἔγιναν τό 1965. Ἔκτοτε ὁ Γ. Σάββας πήγαινε καθημερινά ἀπό τή Νέα Σκήτη μέχρι τόν Ἁγιο Παύλο, ἐκτελούσε τό διακόνημά του, καί γυρνούσε στό κελλί του, τό ὁποίο καί συνεχώς συντηρούσε καί επέκτεινε. Λίγους μήνες ἀφότου ἐγκατεστάθη ἤλθε καί ὁ πρώτος ὑποτακτικός: ὁ ἀδελφός Ἰωάννης, μετέπειτα πατήρ Ἰωαννίκιος, βοήθησε πολύ στά χτισίματα, καίτοι ἐργολάβος στόν κόσμο. Ἔκοιμήθη τό †1980.
Ὁ Γ. Σάββας ἐφερε καί τόν πατέρα του Γεώργιο καί τόν γηροκόμησε στό κελλί τοῦ Ἀγίου Σάββα. Τόν κούρεψε μοναχό μέ τό ὄνομα Γεράσιμο. Ἐκοιμήθη τό †1968. Τό 1967 ἀγόρασε ἕνα χειροκίνητο πιεστήριο μέ λάδι, καί άρχισε νά φτιάχνει τά πρώτα του πατητά σταυρουδάκια. Ἀργότερα ἀγόρασε καί μιά μικρή ἡλεκτρογεννήτρια. Τό 1970 ἔκτισε τήν ἐκκλησία, ἀφιερωμένη στόν Ὅσιο Σάββα τόν Ἡγιασμένο. Τό 1974 ἀγόρασε τόν πρώτο τόρνο. Τό 1976 ἠρθε δεύτερος ὑποτακτικός: ὁ ἀδελφός Θεόδωρος, τόν ὁποίο ἔκειρε μέ τό ὄνομα Θεόφιλος. Αὐτός ἠσχολήθη κυρίως μέ ἐκδόσεις βιβλίων. Ἐκοιμήθη τό †2010. Τό 1996 ἤλθε καί ὁ ἀδελφός Χαράλαμπος νά μονάσει. Ὁ Γ. Σάββας τόν κούρεψε καί τού ἔδωσε τό ὄνομα Χαρίτων. Αὐτός εἶναι ὁ σημερινός Γέροντας τοῦ Κελλιοῦ. Αὐτός δουλεύει σήμερα τό ξυλουργείο, τό ὁποίο βεβαίως ἔχει ἐκσυγχρονιστεί, στό κατά δύναμιν, καί παράγει τά ἐργόχειρα πού διατίθενται στό site αύτό.
