ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Εφέτος, την 14η Μαϊου, συμπληρώνονται 61 χρόνια από την οσιακή κοίμηση του εν Αγίοις Πατρός Ματθαίου, ομολογητού Αρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Αθηνών, του από Βρεσθένης (+ 1950). Προς τούτο αναρτούμε ένα ιστορικό τεύχος από το τεράστιο, και σε σύγκριση με την τότε εμπόλεμη κατάσταση της Ελλάδας, τιτάνιο εκδοτικό έργο του Αγίου Βρεσθένης Ματθαίου. Τα Ιερά Ευαγγέλια, οι Συναξαριστές, οι μεμονωμένοι βίοι των Αγίων μας, τα περιοδικά «Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων» και «Πολύτιμος Θησαυρός Μετανοίας», τα απολογητικά βιβλία υπέρ της Ορθοδοξίας, τα ιερά προσευχητάρια και εν γένει οι εκατοντάδες εκδόσεις του Αγίου Ιεράρχου Ματθαίου προς πνευματική ωφέλεια και ψυχική σωτηρία των πιστών φανερώνουν το πνευματικό μεγαλείο του λόγιου Ποιμενάρχη.
Ο «ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ», από την έκδοση του το 1938 έως και τη κοίμηση του Αγίου Αρχιεπισκόπου Ματθαίου, γνώρισε τεράστια απήχηση αφού οι συνδρομητές σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε πλειάδα χωρών του εξωτερικού υπερέβησαν τις 35.000! 35.000 χιλιάδες οικογένειες ανά μήνα λάμβαναν το εικονογραφημένο ορθόδοξο περιοδικό πνευματικής οικοδομής με την άψογο, για την εποχή εμφάνιση, που εκδιδόταν με την ευλογία του «Αγ. Βρεσθένης κ.κ. Ματθαίου» και μάλιστα δωρεάν για τους απόρους από τα τυπογραφεία της ιστορικής Ιεράς Μονής Παναγίας μας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας Αττικής. Δεν διέφυγε βέβαια της φθόνου ενίων σχισματικών και των Καινοτόμων που προσπάθησαν λυσσωδώς να ανακόψουν το τεράστιο εκδοτικό έργο της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Το παρόν τεύχος 118 με εξώφυλλο την Ιερά Εικόνα της Αγίας Τριάδος είναι ιστορικό καθώς σε αυτό άρχεται η δημοσίευση «ΤΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΑΣ» με έμβλημα και πάλι την Ιερά εικόνα της Παναγίας Τριάδος. Απόδειξη της ιδιαίτερης ποιμαντικής μέριμνας του Αγίου Πατρός Ματθαίου δια τα παιδιά και την πνευματική κατάρτιση τους. Αιωνία η μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Ματθαίου και των κοιμηθέντων εν τη καλή Ομολογία συνεργατών στο Εκδοτικό έργο της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος!

Πολύτιμος Θησαυρός Μετανοίας

ΠΕΡΙ ΠΑΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

ΣΧΙΣΜΑ, ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

[Με τον ανωτέρω τίτλο δημοσιεύτηκε το κείμενο που ακολουθεί, στον Εγκόλπιο Ημεροδείκτη της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος του 2008, σχετικά με το ημερολογιακό ζήτημα και τη πρόκληση του πλέον επιζήμιου και ύπουλου σχίσματος στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, το όποιο αποτελεί την είσοδο στην παναίρεση του Οικουμενισμού. Το κείμενο αναδημοσιεύτηκε από το βιβλίο «Φως τοις εν Σκότει», έκδοση του 1936. Εδώ το κείμενο είναι ελαφρώς γλωσσικά διασκευασμένο. ]

Η διοικούσα Εκκλησία με τη πλάνη με του νεωτερισμού του νεωτερισμού του Παπικού εορτολογίου η του νέου κοινώς Εκκλησιαστικού ημερολογίου αποσχίστηκε από το σώμα της Ορθοδοξίας και κατέστη σχισματική!
Το σχίσμα αυτό βεβαιώνει και ο ίδιος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος (πρόκειται για τον λυκο-ποιμένα που εισήγαγε τη εορτολογική καινοτομία) ο οποίος ομολογεί τον εαυτό του σχισματικό και ακόμα όσους τον ακολουθούν με την ίδια του την επίσημη υπογραφή κάτω από γνωμάτευση επίσημης επιτροπής, που ερεύνησε σχετικά με το ζήτημα (της αλλαγής του εορτολογίου) και αποφάσισε: «ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, ως και λοιπαί αι ορθόδοξοι Εκκλησίαι, αν και ανεξάρτητοι εσωτερικώς, είναι όμως στενώς συνδεδεμένοι προς αλλήλους και ημωμέναι διά της αρχής της πνευματικής ενότητος της Εκκλησίας, αποτελούσαι μίαν και μόνην την Ορθόδοξην Εκκλησίαν. Και συνεπώς ουδεμίατούτων δύναται να χωρισθεί των λοιπών και αποδεχθή νέον ημερολόγιον χωρίς να καταστή σχισματική απέναντι των άλλων».
Και το απαίσιο έγκλημα του σχίσματος είναι ισοδύναμο με την αίρεση σύμφωνα με το φωστήρα της Εκκλησίας, το θείο Χρυσόστομο , που λέει: «Ουδέν ούτω παροργίζει το Θεόν ως το την Εκκλησίαν διαιρεθήναι… Διά τούτο λέγω και διαμαρτύρομαι, ΄τι του αίρεσιν εμπέσειν το την Εκκλησίαν σχίσαι ουκ έλαττον εστί κακόν»! Δηλαδή: «Τίποτα δεν οργίζει τόσο το Θεό όπως το να διαιρεθεί η Εκκλησία … Για αυτό λέω και διαμαρτύρομαι, ότι το να πέσεις αίρεση δεν είναι λιγότερο κακό από το να σχίσεις την Εκκλησία του Χριστού». Σχίζει λοιπόν την Εκκλησία όποιος και την διαιρεί πάντοτε όποιος εισάγει το νεωτερισμό και αθετεί για την καθιερωμένη Ιερά Παράδοση.
Και για αυτό η μεν Αγία του Θεού Εκκλησία παραγγέλλει στα παιδία της να αποστρέφονται «πάντα νεωτερισμό ως υπαγόρευμα διαβόλου» (δηλαδή κάθε καινοτομία στη πίστη και τη παράδοση της Εκκλησίας να τη θεωρούν ότι είναι έργο του διαβόλου) οι δε θεοφόροι Πατέρες της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου παραδίνουν στο αιώνιο ανάθεμα τους νεωτεριστές: «Ημείς τους προστιθέντας τι ή αφαιρούντας τι εκ της Καθολικής Εκκλησίας αναθεματίζομεν». (Δηλαδή Εμείς όσους προσθέτουν κάτι ή αφαιρούν κάτι από την πίστη της Εκκλησίας τους αναθεματίζουμε.)
Κανένας πότε από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, καταπατώντας τα παραγγέλματα της Μητέρας Εκκλησίας και τη φωνή του Αγίου Πνεύματος, μπορεί να ακολουθήσει σχισματικούς, διότι «ει τις σχίζοντι ακολουθεί, βασιλεία Θεού ου κληρονομεί» (όποιος ακολουθεί κάθένα που σχίζει την το σώμα των πιστών της Εκκλησίας , βασιλεία Θεού δεν κληρονομεί» )
Εκτός από αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος (Παπαδόπουλος ) και οι Αρχιερείς, που αποτόλμησαν αυθαίρετα και αντικανονικά τη μονομερή εφαρμογή της καινοτομίας του παπικού εορτολογίου, πρόσβαλλαν το ίδιο το δόγμα της ενότητας της Εκκλησίας στη πίστη και τη θεία λατρεία. Και κατάντησαν έτσι αίρεση! Διότι κάθε προσβολή κατά της αγιότατης μας πίστης, η οποία συνίσταται από τα δόγματα και τις σεπτές παραδόσεις της Εκκλησίας, αποτελεί αίρεση! Το Θ’ άρθρο του συμβόλου της πίστεως «Είς μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν» εκφράζει το δόγμα της ενότητας της Εκκλησίας, η οποία ενότητα και στη πίστη και στη θεία λατρεία υφίσταται καθώς αποτελεί την εξωτερική εκδήλωση της πίστης μας.
Οι 318 πατέρες για την ενότητα ακριβώς του εορτολογίου εισήγαγαν στην Εκκλησία το από τότε ισχύον και καθαγιασμένου με τη συνεχή πράξη αυτής Ιουλιανό ημερολόγιο, και η οποία ενότητα αυτή, που άρχισε με την εορτή του Αγίου Πάσχα, επετεύχθη πλήρως σε όλες τις εορτές της Εκκλησίας και με τις υπόλοιπες Αγίες Οικουμενικές Συνόδους.
Ώστε το Ιουλιανό ημερολόγιο παραδομένο από όλες τις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους και καθαγιασμένο από αυτές και της συνεχής πράξης όλης της Εκκλησίας, έγινε το σύμβολο της ενότητας της Εκκλησίας στην εξωτερική θεία λατρεία, το εκφραστικό μέσο του επικρατούντος δόγματος στην Εκκλησία της ενότητας ακριβώς στη πίστη και τη θεία λατρεία, το οποίο ομολογούμε στην εκάστοτε απαγγελία του Συμβόλου της Πίστεως, ομολογώντας πίστη «Είς μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν»!
Με αυτό δεδομένο είναι πλέον γεγονός, ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και οι αιρετικοί με αυτό νεωτεριστές Ιεράρχες, που εισήγαν το Παπικό Γρηγοριανό ή Νέο ημερολόγιο και αθέτησαν το παραδομένο Ιουλιανό ημερολόγιο, πρόσβαλλαν το ίδιο το δόγμα της ενότητας στην Εκκλησία στην εξωτερική θεία λατρεία, διχάζοντας την Εκκλησία και αντί της ειρήνης και της ενότητας έσπειραν ζιζάνια στη ποίμνη του Χριστού και ταραχές ανάμεσα στους χριστιανούς. Και έτσι «Ιεράρχαι αιρεσιάχαι γεγόνασι»! (οι Ιεράρχες έγιναν αρχηγοί αιρετικών).
Αντιστρατεύτηκαν επομένως οι καινοτόμοι στη χορεία των Αγίων Πατέρων, στην ίδια τη πράξη των 7 Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και στην ίδια τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, το οποίο φώτιζε αυτές! Και δεν αναλογίστηκαν ούτε το βάραθρο του σχίσματος, ούτε το έγκλημα της ίδιας αίρεσης, αλλά προχώρησαν στη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος κηρύττοντας έτσι, ότι έσφαλλε η Εκκλησία στο παρελθόν και βρισκόταν σε πλάνη οι θείοι Πατέρες! Πλανιόταν άρα κατ’ αυτούς το Άγιο Πνεύμα, το οποίο ακριβώς ενέπνεε και οδηγούσε τους Αγίους Πατέρες! Να η Βλασφημία των αποστατούντων από το ζώντα Θεό και στραφέντων στους δρόμους της απιστίας και της ασέβειας!
Γι’ αυτό και ο θείος Χρυσόστομος ελέγχοντας τους βλάσφημους αυτούς και τους νεωτεριστές αποστάτες της Ορθοδοξίας, χαρακτηρίζει το έγκλημα αυτών ως ασυγχώρητο και ούτε αίμα μαρτυρίου μπορεί να εξαλείψει την αμαρτία αυτή! Και φωνάζει ο φωστήρας της Εκκλησίας: « Και αν άπειρα εργασθώμεν καλά, από εκείνους οιτίνες διαιρούν το σώμα Αυτού (του Χριστού), δεν θα τιμωρηθώμεν ολιγώτερον, όσοι καταμέμνομεν το πλήρωμα το εκκλησιαστικόν… Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην δύνασθαι εξαλείφειν την αμαρτίαν… Διά τούτο λέγω και διαμαρτύρομαι, ότι του εις αίρεσιν εμπέσιν το την Εκκλησίαν σχίσαι ουκ έλλατον εστί κακόν… Το να σχίση δε τις την Εκκλησίαν και φιλονείκως να διατεθή και διχοστασίας να προκαλή… είναι ασυγχώρητον και κατηγορίας άξιον και πολλήν έχει την τιμωρίαν». ΕΞΗΓΗΣΗ: : « Και αν άπειρα εργαστούμε καλά, από εκείνους οι οποίοι διαιρούν το σώμα Αυτού (του Χριστού), δεν θα τιμωρηθούμε λιγότερο, όσοι κομματιάζουμε το εκκλησιαστικό πλήρωμα … Ούτε μαρτυρίου αίμα δύναται να εξαλείψει την αμαρτία… Για αυτό λέω και διαμαρτύρομαι, ότι του να πέσεις σε αίρεση από το να σχίσεις την Εκκλησία δεν είναι λιγότερο κακό… Το να σχίσει κάποιος την Εκκλησία και να φιλονικεί και να προκαλεί διχοστασίες… είναι ασυγχώρητο και άξιο κατηγορίας και πολλή έχει την τιμωρία».
Οι εκκλησιαστικές παραδόσεις ονομάζονται από την Αγία Γραφή «όρια πατέρων» και όποιος καταπατά αυτές, έχει τη κατάρα του Θεού, κατά τη φωνή του Κυρίου «επικατάρατος, ός μετατίθησιν όρια πατέρων αυτού»! (Ας είναι αναθεματισμένος, όποιος μεταθέτει τα όρια που έθεσαν οι πατέρες του).
Αλλά οι ασεβείς καινοτόμοι «αγρόν ηγόρασαν» και δεν δίστασαν να καταρρίψουν τους φραγμούς της Ορθοδοξίας, «τα αιώνια όρια» καθώς έπραξε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο οποίος με μία του εγκύκλιο τόλμησε ασεβέστατα και παράνομα να καταλύσει το καθεστώς του αγίου εορτολογίου των επτά Οικουμενικών Συνόδων και αξίωσε, ως άλλος πάπας, με την απειλή της λόγχης της πολιτείας, να γίνει αποδεκτό από τον ελληνικό λαό το αντορθόδοξο και αιρετικό εορτολόγιο του πάπα, και να ονομαστεί η 10η Μαρτίου1924 σε 23η.
Από τότε η αρχαία Νηστεία των Αγίων Αποστόλων, που υπάρχει από τους αποστολικούς χρόνους, με την αντικανονική καινοτομία περιορίζεται η και καταργείται τελείως…! Από τότε ακούγεται το παράδοξο: Το Άγιο Πάσχα μήνα Μάιο! Από τότε έκπληκτος ο ορθόδοξος λαός είδε την αναστάσιμη ακολουθία της εορτής του Αγίου Γεωργίου να πέφτει στην εβδομάδα του Λαζάρου, χωρίς στο τυπικό να φαίνεται ποτέ τέτοια περίπτωση, και να μετατίθεται κατά τόπους διαφορετικά η μνήμη του μεγαλομάρτυρα! Την εορτή των Αγίων 40 μαρτύρων, η οποία πέφτει πάντα στη περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και εορτάζεται συνήθως με προηγιασμένη, είδε ο πιστός πρωτοφανώς να πέφτει σε μέρες Αποκρεώ, χωρίς να γνωρίζει ο Ιερέας τι να κάνει σε τέτοια περίπτωση!
Να η σύγχυση της βαβυλωνία, εκτός των άλλων κακών, η οποία επήλθε στο τυπικό της Εκκλησίας με την εισαγωγή του βλάσφημου και ασεβούς νεωτερισμού!
Να το «παγκόσμιον σκάνδαλον», καθώς δίκαια αποκάλεσε ο Μέγας και Αγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης Ιερεμίας ο Β’ ο Τρανός το ζήτημα του Γρηγοριανού, Παπικού Καλενδαρίου των Λατίνων ή Νέου Ημερολογίου! Είχε δίκαιο επομένως ο αοίδιμος εκείνος Πατριάρχης, ως γνήσιος διάδοχος των Αγίων Πατέρων και ακράδαντος στύλος της Ορθοδοξίας, να συγκαλέσει Συνοδικές διασκέψεις, στις οποίες έλαβαν μέρος και Πατριάρχες της Ανατολής. Και πανορθόδοξη μάλιστα Σύνοδο συγκάλεσε με τη συμμετοχή όλων των Αγίων Πατριαρχών και Συνοδικών Αρχιερέων στη Κωνσταντινούπολη. Και με τρεις Συνοδικές και Πανορθόδοξες αποφάσεις, τα έτη 1583,1587,1593 η Εκκλησία του Χριστού καταδίκασε απόλυτα την εισαγωγή νέου Εορτολογίου ή Ημερολογίου και Πασχαλίου, και φώναξε το φρικτό Ανάθεμα ενάντια σε εκείνους, οι οποίοι θα τολμήσουν «επί καταπατήσει των Ιερών Παραδόσεων και Θεσμών της Ορθοδοξίας του τε Αγίου Πάσχα και του Εορτολογίου εν γένει, να εισάγουν νέον Πασχάλιον και των Λατίνων Καλενδάριον (το καλούμενον Νέον Ημερολόγιον) των Αθέων του Πάπα αστρονόμων, και όσων θέλουν να ακολουθούν τοιαύτα»!
Να ολοφάνερο το έργο του Σατανά, το οποίο δυστυχώς εκτελείται με τα χέρια των λεγόμενων νεωτεριστών ψευδεπισκόπων στην Ορθόδοξη Ελλάδα.
Στα κεφάλια αυτών πέφτουν τα αναθέματα ολόκληρης της Εκκλησίας! Εναντίον αυτών εκφωνούν οι θεόφρονοι Πατέρες της Έβδομης Οικουμενικής Συνόδου: «Ημείς τους προστίθοντας τι ή αφαιρούντας τι εκ της Καθολικής Εκκλησίας αναθεματίζομεν». («Εμείς όσους προσθέτουν κάτι ή αφαιρούν κάτι από την Εκκλησία του Χριστού τους αποκόπτουμε από το σώμα των Ορθοδόξων Πιστών δηλαδή την Εκκλησία του Χριστού»). Είναι αυτοί, χωρίς να υποστούν δίκη από ανθρώπους, καταδικασμένοι από τη δικαιοσύνη του Θεού και κατακριμένοι από τη φωνή της Εκκλησίας του χριστού, η οποία κηρύττει, ότι αυτοί «εκουσίως καθυπεβλήθησαν στο αιώνιον ανάθεμα. Και ενεδύθησαν κατάραν ως ιμάτιον, καν τε Πάπαι, καν τε Πατριάρχαι, καν τε κληρικοί, καν τε λαϊκοί έτυχον είναι, καν Άγγελος εξ ουρανού, Ανάθεμα έστω, ει τις ευαγγελίζεται, παρ’ο παρέλαβεν η Εκκλησία του Θεού»! (δηλαδή αυτοί συνειδητά υποβλήθηκαν στο αιώνιο ανάθεμα. Και ενδύθηκαν τη κατάρα σαν ένδυμα, και αν έτυχε να είναι Πάπες, και αν είναι Πατριάρχες, και αν είναι κληρικοί, και αν είναι λαϊκοί , και αν Άγγελος εξ ουρανού, ας είναι έξω από το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού, εάν κάποιος διδάσκει διαφορετικά δόγματα, από αυτά που παρέλαβε η Εκκλησία του Θεού»!
Να γιατί των νεωτεριστών ποιμένων και κληρικών, οι οποίοι έδειξαν ζήλο υπέρ της ασέβειας και της βλασφημίας του νεωτερισμού του νεωτερισμού και πέθαναν αμετανόητοι στην κακοδοξία, τα σώματα τους παραμένουν αδιάλυτα και τυμπανισμένα! Αυτοί ως αποκοπέντες από το σώμα της Ορθοδοξίας με το σχίσμα του ασεβούς νεωτερισμού, κατά τοΑ’ κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου, στερήθηκαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και κατά τον ουρανοφάντορα (Βασίλειο) «δεν μπορούν να βαπτίσουν άλλους ή να χειροτονήσουν, και απλώς να δώσουν χάρη, την οποία με το σχίσμα στερήθηκαν». Είναι «τυφλοί νεκροί» μπροστά στο Κύριο και «γυμνοί και ελεεινοί» (Αποκάλυψις Ιωάννου γ’ 17). Είναι φοβερό επομένως να ακολουθεί ο χριστιανός αυτούς, όπως και οι Ιερείς ή Μοναχοί να υποτάσσονται σε αυτούς, πράγμα που δεν επιτρέπεται για κανένα λόγο. Διότι παραγγελία έδωσε ο Κύριος για την σωτηρία των πιστών, να φεύγουν μακριά κάθε ξένου, δηλαδή εχθρού και πολέμιου της Εκκλησίας Του, λέγοντας: «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται από αυτού» (Ιω. ι’ 5) δηλαδή «ξένο μην ακολουθήσετε, αλλά φεύγετε από αυτόν».
Και ο Παύλος δίνει εντολή σε κάθε πνευματικό παιδί της Εκκλησίας νε φεύγει μακριά από τους εχθρούς του Κυρίου, των μεταμφιεσμένων σε πρόβατα λύκων, καλώντας να «αφίστασο (φεύγετε) από των τοιούτων» (Α’ Τιμ. ς’ 5), τους οποίους παραδίδει και στο φρικτό Ανάθεμα «Ει τις υμάς ευαγγελίζεται, παρ’ο παραλάβατε, Ανάθεμα έστω» (Γαλατ. α’ 9) δηλαδή «όποιος σας φέρνει διαφορετική διδαχή, από αυτή που παραλάβατε, ας είναι έξω από το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού». Την ίδια παρακαταθήκη αφήνουν οι Άγιοι πατέρες στα τέκνα της Εκκλησίας, να φεύγουν από τους κακόδοξους νεωτεριστές, που αθετούν τις Εκκλησιαστικές Παραδόσεις και τους λατινόφρονες κληρικούς (σαν φίδι, για να μην γευτούν το πνευματικό θάνατο, όπως η Εύα) «ως από οφέως, ίνα μη τρυγώσι το θάνατον, ως η Εύα».
Και οι θεοφόροι αυτοί Πατέρες, προς περιφρούρηση και σωτηρία των ευσεβών τέκνων της Εκκλησίας και της ίδιας της Ορθόδοξης Πίστης, απαγόρευσαν στους πιστούς να έχουν οποιαδήποτε θρησκευτική επικοινωνία μετά των νεωτεριστών. Να μη δέχονται την ευλογία των βλάσφημων και ασεβών διότι «δεν είναι ευλογίαι, αλλά μάλλον αλογιαί εισίν» (κανόνας ΛΓ’ Λαοδικείας).Και δεν επιτρέπουν στους πιστούς ούτε να εκκλησιάζονται με τους ασεβείς αιρετικούς και σχισματικούς νεωτεριστές (κανόνας ΛΓ’ Λαοδικείας) διότι δεν θέλει ο Κύριος να συμπροσεύχονται οι Χριστιανοί με όσους πολεμούν τη πατερική ευσέβεια και αθετούν έστω και μία των Παραδόσεων της Εκκλησίας, επειδή όσοι καταπατούν την παράδοση και το έργο των Αγίων Πατέρων περιφρονούν τον ίδιο το κύριο της δόξης και Θεό μας, ο οποίος δίδαξε: «Ο αθετών υμάς εμέ αθετεί, ο δε εμέ αθετών αθετεί τον πέμψαντά με» δηλαδή «όποιος αθετεί εσάς τους Απόστολους μου αθετεί εμένα το Χριστό, και όποιος αθετεί εμένα αθετεί το Θεό-Πατέρα που με έστειλε ως σαρκωμένο Θεό στη γη». Για αυτό εναντίον αυτών των ασεβών φωνάζει και πάλι η Αγία Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος το φοβερό ανάθεμα, κηρύττουσα με τον όρο της: «Ει τις πάσαν παράδοσιν Εκκλησιαστικήν έγγραφον ή άγραφον αθετεί, Ανάθεμα έστω»! δηλαδή «εάν κάποιος αθετεί κάθε Εκκλησιαστική παράδοση, γραπτή ή άγραφη, ας είναι έξω από το σώμα της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού».

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: Πρόδρομος του Αντιχρίστου

Υπό του ΣΚΑΡΤΣΙΟΥΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Θεολόγου- Οικονομολόγου

Από τη στιγμή που ο Κύριος ξεκαθάρισε και διεκήρυξε ότι «η Βασιλεία η εμή ουκ εστί εκ του Κόσμου τούτου» (Ιωάν. ΙΗ’, 36), ότι δηλαδή δεν ήλθε έχοντας ως σκοπό να γίνει πλανητάρχης για λογαριασμό των Εβραίων και Βασιλιάς κοσμικός, οι Εβραίοι απέρριψαν τον Χριστό και τον σταύρωσαν αφού δεν ανταποκρινόταν στα σχέδια των περί παγκοσμίας κοσμικής κυριαρχίας. Από τότε έθεσαν ως στόχο την ανάδειξη του δικού τους Μεσσία, το ψευτομεσσία Αντιχρίστου, δηλαδή ενός θεού κομμένου και ραμμένου στα εβραϊκά σχέδια. Γι’ αυτό όταν γιορτάζουν οι Εβραίοι το Πάσχα, δεν λένε «Χριστός ανέστη- Αληθώς ανέστη», αλλά χρησιμοποιούν τον χαιρετισμό «Ήλθε(ο Μεσσίας);- Δεν ήλθε».

Το σχέδιο αυτό της έλευσης, της αποδοχής και της εγκαθίδρυσης του ψευτομεσσία Αντιχρίστου είναι το πλέον τολμηρό, το πλέον ύπουλο, αλλά και το πλέον επικίνδυνο για την ανθρωπότητα, διότι είναι σχέδιο σατανικό, αφού χρησιμοποιεί ως μέσο την παραπληροφόρηση, την εξαπάτηση, τη βία και τον εξαναγκασμό, και αποσκοπεί στο να δεχθεί η ανθρωπότητα έναν παγκόσμιο δικτάτορα, τον τελευταίο δικτάτορα επί της γης, ο οποίος συν τοις άλλοις θα απαιτήσει να τον προσκυνήσουν οι άνθρωποι ως Μεσσία. Γι’ αυτό και ο φιλεύσπλαχνος Θεός από αγάπη προς το ανθρώπινο γένος μας προειδοποιεί δια των προφητών και όλως ιδιαιτέρως διά του Ιωάννου του Θεολόγου, μέσω της Ιεράς Αποκαλύψεως, να προσέξουμε να μην ξεγελασθούμε και προσκυνήσουμε τον ψευτομεσσία Αντίχριστο ως αληθινό Θεό.
Όπως, λοιπόν, οι προφήτες χρόνια ολόκληρα προετοίμαζαν την ανθρωπότητα να δεχθεί τον Μεσσία Χριστό, τον αληθινό δηλαδή Θεό, και μάλιστα τελευταίος προφήτης και πρόδρομος, υπήρξε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, κατά τον ίδιο τρόπο οι Σιωνιστές Εβραίοι προετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου, του παγκόσμιου αυτού δικτάτορα και ολετήρα της ανθρωπότητας, διά των προπομπών και προδρόμων του, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε, οι Άγιοι Πατέρες μας λένε ότι ο αντίχριστος θα προσπαθήσει να μιμηθεί τον Χριστό, γι’ αυτό τον ονομάζουν και «πίθηκο του Χριστού». Μασονισμός, χιλιασμός, αθεϊσμός, υλισμός, γυμνισμός, πανσεξουαλισμός, είναι μερικά από τα προδρομικά σημερινά συστήματα των προπομπών του Αντιχρίστου. Όλα αυτά, βέβαια, είναι προφητευμένα, και μάλιστα η Αποκάλυψις τα αναφέρει με το όνομα «ψευδοπροφήτης».

Σίγουρα, υπάρχει σύγχυση σχετικά με τη λέξη «Θηρίο», ταυτίζοντας τον ψευδοπροφήτη με τον Αντίχριστο. Ο Αντίχριστος είναι το εκ της θαλάσσης αναβαίνων θηρίο (Αποκ. ΙΓ’, 1), και όχι το εκ της γης ανεβαίνον (Αποκ. ΙΓ’ 11), το οποίο εργάζεται για λογαριασμό του πρώτου. Κατά την ιερά Αποκάλυψιν, λοιπόν, άλλος είναι ο Αντίχριστος και άλλος ο ψευδοπροφήτης. Η αγία Αποκάλυψις μας αποκαλύπτει και κατανομάζει τη σατανική τριάδα, ήτοι τον δράκοντα, δηλαδή τον Σατανά, το Θηρίο, δηλαδή τον Αντίχριστο και τον ψευδοπροφήτη (Αποκ. ΙΣΤ’, 13).

Ο ψευδοπροφήτης, ήτοι το εκ γης αναβαίνον θηρίον, το οποίο ομοιάζει ως αρνίον αλλά ομιλεί ως δράκων (Αποκ. ΙΓ’, 11), θα πλανήσει και θα προετοιμάσει τους ανθρώπους, αλλά και θα τους εξαναγκάσει να λάβουν το χάραγμα, το όνομα του Θηρίου ή τον αριθμό του Θηρίου, το 666, για λογαριασμό του Αντιχρίστου, ώστε ο Αντίχριστος να έλθει «έτοιμος επί την θύραν», όπως λέγει ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων.

Στην υπηρεσία του ψευδοπροφήτη, του δικέρατου αυτού θηρίου, εκτός των άλλων προδρόμων, είναι και το άθεο δόγμα του Οικουμενισμού, η παναίρεση αυτή των ημερών μας, της Νέας Εποχής, η οποία με το πρόσχημα της αγάπης προσπαθεί να ενώσει όλες τις ψευτοθρησκείες, αφομοιώνοντας σε αυτό το συνονθύλευμα την αγία μας Ορθοδοξία.
Ο ύπουλος, λοιπόν Οικουμενισμός, η παναίρεση αυτή της Νέας Εποχής του Αντιχρίστου, βρίσκεται σε όλο της το μεγαλείο στην υπηρεσία του ψευδοπροφήτη, του «χερσαίου Θηρίου» του Αντιχρίστου, βρίσκεται σε όλο της το μςγαλείο στην υπηρεσία του ψευδοπροφήτη του «χερσαίου θηρίου» (Γρηγορίου Νύσσης, P.G. 45, S. 1121), έτοιμος να αλώσει, με δόλωμα την αγάπη, και να καταβροχθήσει την Ορθοδοξία, ήτοι τη μόνη αληθινή πίστη.

Ο Οικουμενισμός, ως οργανωμένη κακόδοξη ενωτική κίνηση, εμφανίσθηκε τον προηγούμενο αιώνα μεταξύ των προτεσταντών και ανάγεται ως ιδέα οικουμενιστικής συνεργασίας και ενότητας των αιρετικών σε παλαιότερα χρόνια.

Οι Προτεστάντες προχώρησαν στην εξωτερική αυτή ένωση των «Εκκλησιών», δηλαδή στην κοσμική ένωση, μακριά από τα δόγματα και την ορθή πίστη, διότι όλα αυτά, κατ’ αυτούς, διαιρούν και δεν ενώνουν τους ανθρώπους.

Επίσης, προεβλήθη η βλάσφημη θεωρία των κλάδων, κατά την οποία είναι εγωιστικό να ισχυρίζεται η Ορθόδοξη Εκκλησία ότι μόνον αυτή κατέχει την αποκεκαλυμμένη αλήθεια, γιατί, σύμφωνα με την θεωρία των κλάδων, ουδεμία Εκκλησία είναι κάτοχος της αλήθειας.
Δημιουργείται στη συνέχεια το Π.Σ.Ε. (Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών) κατ’ απομίμηση τα «Κοινωνίας των Εθνών» (ΚΤΕ), της σημερινής Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ). Δηλαδή, το Π.Σ.Ε. είναι η ΕΟΚ των διαφόρων «Εκκλησιών», ανεξαρτήτως δογματικών διαφορών. Ένωση, δηλαδή, εν «αγάπη» ερήμην τα αλήθειας, δηλαδή ένωση των Εκκλησιών όπως τη θέλει ο διάβολος και όχι όπως τη θέλει ο Χριστός.

Δυστυχώς, στην προσπάθεια για την ίδρυση του Π.Σ.Ε., όσο και αν φαίνεται απίστευτο, πρωτοστάτησε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με την οικουμενιστική εγκύκλιο του 1920 «προς τας απανταχού της γης Εκκλησίες του Χριστού». Η πατριαρχική αυτή εγκύκλιος του 1920 αποτελεί την απαρχή για την στροφή τα ου Ορθόδοξου Οικουμενικού Πατριαρχείου προς τον Οικουμενισμό, διότι για πρώτη φορά αναγνωρίζει τις απανταχού της γης αιρέσεις ως «Εκκλησίες του Χριστού.

Μάλιστα, το πρώτο μέτρο , μεταξύ των πολλών που προτάθηκαν στην προδοτική αυτή εγκύκλιο ήταν η αλλαγή του ημερολογίου προς συνεορτασμό μετά των αιρετικών Εκκλησιών, πράγμα το οποίο πραγματοποιήθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα , ήτοι το 1924, και το οποίο τόσα δεινά επέφερε στην Εκκλησία και το έθνος. Η πρόταση ήταν να διορθωθεί και το πασχάλιο! Δια της εγκυκλίου αυτής, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τάσσεται αλληλέγγυο του Οικουμενισμού, ασπάζεται τις βλάσφημες θεωρίες του και αναλαμβάνει ρόλο πρωταγωνιστικό στην εξομοίωση της Ορθοδοξίας μετά των αιρετικών Εκκλησιών, δηλαδή της συνύπαρξης κακοδόξων και ορθοδόξων, λύκων και προβάτων. Γι’ αυτό και η απόφαση αυτή, πολλών θρήνων άξια, όπως ορθώς ελέχθη, αποτελεί την Τρίτη άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ο ρόλος του Πάπα στην εξάπλωση και εδραίωση του Οικουμενισμού. Ο Παπισμός ήταν ανέκαθεν φύσει οικουμενιστικός. Το Πρωτείο του Πάπα δεν προέρχεται εκ του Θεού αλλά ρκ του διαβόλου και του κόσμου. Ο Πάπας θεωρεί ότι μόνο και μία Εκκλησία του Θεού υπάρχει, η «Καθολική Εκκλησία», η οποία απλώνει τα δίκτυα της να περιλάβη δια της «αγάπης» όλες τις Εκκλησίες και όλα τα θρησκεύματα, αρκεί να αναγνωρίσουν το Πρωτείο του Πάπα, αποσκοπώντας διά της πανουργίας αυτής στη συγχώνευση όλων των Εκκλησιών και όλων των θρησκευμάτων στον Παπισμό, προς δημιουργία της πανθρησκείας του Αντιχρίστου. Η θλιβερή συνέχεια είναι είναι γνωστή σε όλους μας, δηλαδή στο που κατάντησε η Κωνσταντινούπολη, η πόλη των Οικουμενικών Συνόδων των Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας. Να θεωρεί τις αιρέσεις αδελφές Εκκλησίες και ο άμβωνας ενός Ιωάννου Χρυσοστόμου και Γρηγορίου Θεολόγου έγινε άμβωνας οικουμενιστικής προπαγάνδας εις τον κόσμο. Και ο πατριαρχικός ναός έγινε χώρος βεβήλωσης και συλλειτουργίας μετά του αιρεσιάρχου πάπα.

Δυστυχώς, η Κωνσταντινούπολη, η οποία αλώθηκε το 1204 από τους Φράγκους και το 1453 από τους Τούρκους, κατακτήθηκε πνευματικά από τον Οικουμενισμό.

Μετά τις ατελείωτες συμπροσευχές των κακοδόξων Πατριαρχών του Φαναρίου και τα συλλείτουργα μετά του αντιχρίστου γυναικοπροσώπου Πάπα, φθάσαμε σήμερα στο θλιβερό κατάντημα ο μνημονευόμενος ως «ορθόδοξος» Νεοεποχίτης Παρριάρχης Βαρθολομαίος να εισέλεθη για να συμπροσευχηθεί στις 28 Οκτωβρίου 2009 στη συαγωγή των Εβραίων, στο «συνέδριο των δαιμόνων», όπως αποκαλεί τους εβραίους ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης (ΕΠΕ τ. 11, σελ. 28 ή PG 46, σ. 648) και τον οποίο Πατριάρχη μνημονεύουν ως ορθόδοξο και 19 μοναί του Αγίου Όρους!


Όμως, στην ίδια συναγωγή των εβραίων, ήτοι στη συναγωγή East Park Avenue της Νέας Υόρκης, εισήλθε και το δικέρατο θηρίο της Αποκαλύψεως, ήτοι το αρνίον που ομιλεί ως δράκων (Αποκ. ΙΓ’, 13), δηλαδή ο Πάπας, ο οποίος ως θρησκευτικός πλανητάρχης της Νέας Εποχής, φιλοδοξεί να παραδώσει τη σκυτάλη της προσωρινής ψευτοκυριαρχίας στον αναμενόμενο Αντίχριστο. Γι’ αυτό κι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε Προφητικά: «Τον πάπα να καταράσασθε, αυτός θα είναι η αιτία».

Προτού συμβεί αυτό, πρέπει να προηγηθεί η αποκαλούμενη «Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας», η οποία προετοιμάζεται πυρετωδώς από τους Οικουμενιστές για να κατοχυρωθεί «πανορθοδόξως» η παναίρεση του Οικουμενισμού, να καταργηθεί επισήμως η ορθοδοξία και να επιταχυνθεί η έλευση του Αντιχρίστου με όλες τις θλίψεις και τα δεινά που θα προηγηθούν.

+ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ (+ 2001)

10 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ ΕΚΔΗΜΙΑΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΚΥΡΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Την 19ην Απριλίου 2001 η Γνήσια Ορθόδοξος Εκκλησία θρήνησε την πνευματική ορφάνεια από την κοίμηση του αοιδίμου και ομολογητού Ιεράρχου Ματθαίου Μακρή. Ο Μητροπολίτης Ματθαίος γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1920 στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Όταν ενηλικιώθηκε ακολούθησε τη Μοναδική πολιτεία εισαχθείς στην Ιερά ανδρώα Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κουβάρα Αττικής υπό την πνευματική Καθοδήγηση του Αγίου Πατρός Ματθαίου Βρεσθένης παρά του οποίου χειροτονήθηκε κληρικός. Το 1972 εξελέγη και χειροτονείται υπό της Ιεράς

Συνόδου του Αρχιεπισκόπου Γ.Ο.Χ. Ανδρέου Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος οπότε και ο υπερδραστήριος Επίσκοπος μεγαλουργεί πνευματικώς, αναδειχθείς από τους πιο αγαπητούς Επισκόπους της Εκκλησίας. Κατά το σάλο της αιρέσεως κατά των Ιερών Εικόνων, καίτοι συκοφαντούμενος, αγωνίζεται υπερανθρώπως για την διαφύλαξη του γνησίου ορθοδόξου Ποιμνίου και την παραμονή στις πατρώες παραδόσεις και δόγματα. Το 2001, μετά από πολυετή ασθένεια, εκοιμήθη εν Κυρίω και η εξόδιος ακολουθίας τελέστηκε υπό σύμπασης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, δεκάδων κληρικών από Ελλάδα και εξωτερικό και χιλιάδων πιστών που κατέκλυσαν τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων- Ευαγγελιστού Ματθαίου Μάνδρας Αττικής- όπου και η έδρα του αειμνήστου Ιεράρχου- έως και αυτήν την σκεπή του παμμεγεθούς Ιερού Ναού.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

ΑΞΙΟΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΙΕΡΑΡΧΑ ΜΑΤΘΑΙΕ!