1925: Για πρώτη φορά παρουσιάζεται η πλάνη περί του «δυνάμει και ουχί ενεργεία» σχίσματος από τον Αγιορείτη Αθανάσιο Δανιηλίδη, με την υπόδειξη του Χρυσόστομου Παπαδόπουλου (του εισηγητή της καινοτομίας «Αρχιεπισκόπου).
1931: Ανεπιτυχής προσπάθεια υπαγωγής των Γ.Ο.Χ. υπό τον σχισματοαιρετικό αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Παπαδόπουλο.
1925: Έκδοση πολλών απολογητικών βιβλίων, με τα οποία αποδεικνύεται η πλάνη της θεωρίας περί «δυνάμει και ουχί ενεργεία» σχίσματος του Νεοημερολογητισμού και διατρανώνεται η Ομολογία- Εκκλησιολογία, ότι οι Γ.Ο.Χ. αποτελούν της Γνήσια Ορθόδοξο Εκκλησία, οι δε Καινοτόμοι αποκόπηκαν από Αυτήν, δηλαδή την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική του Χριστού Εκκλησίας, γινόμενοι Σχισματικοαιρετικοί.
1935: Τρεις Νεοημερολογίτες Αρχιερείς (χειροτονημένοι πριν το Σχίσμα) Ο Δημητράδος Γερμανός, Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος μετανοούν και επιστρέφουν στην Εκκλησία αποκηρύσσοντας το σχίσμα του Νεοημερολογητισμού.
1937: Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, υποστηρίζει την πλάνη του περί «δυνάμει και ουχί ενεργεία» σχίσματος, και δημιουργεί σχίσμα στο σώμα της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ.
1943: Πεθαίνει ο Δημητριάδος και κηδεύεται από Νεοημερολογίτες, ως Νεοημερογίτης Επίσκοπος.
1945: Οι επίσκοποι Χριστόφορος Χατζής και Πολύκαρπος Λίωσης προσέρχονται από το Νεοημερολογητισμό στο σχίσμα του πρώην Φλωρίνης, αφού παρέμειναν επί δεκαετία στο Νεοημερολογητισμό και αρνήθηκαν την Αρχιεροσύνη τους.
1949: Ο Κυκλάδων Γερμανός προσφεύγει στο σχίσμα του Πρώην Φλωρίνης.
1950: Υποκριτική Ομολογία του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, με την οποία δήθεν επανέρχεται στην ομολογία του 1935 και αποκηρύττει την περί «δυνάμει και ουχί ενεργεία» σχίσματος πλανεμένη θεωρία του. Η Εγκύκλιος αυτή ποτέ δεν εφαρμόσθηκε, από τον πρώην Φλωρίνης και τους οπαδούς του, αλλά και την αναίρεσε το Δεκέμβριο του 1950, όταν δήλωσε επίσημα, ότι «έπρεπε κάποιος Μητροπολίτης να υποκριθεί τον παλαιοημερολογίτη» και ότι «αμυνόμενος εξέδωκε αύτην», το οποίο και επανέλαβε το 1953.
1951: Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος διατυπώνει τις προτάσεις περί υπαγωγής, προτείνοντας, οι παλαιοημερολογίτες ιερείς να μνημονεύουν το όνομα του πρώην Φλωρίνης, ως εξάρχου των Παλαιοημερολογιτών, αυτός δε να μνημονεύει την Σύνοδο των Νεοημερολογιτών, για να μην γίνεται αντιληπτό στους παλαιοημερολογίτες και αντιδράσουν και πάλι. Οι προτάσεις αυτές του πρώην Φλωρίνης δεν ευοδώθηκαν , καθόσον ο Νεοημερολογίτης αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος έθετε όρο να μνημονεύουν απ’ ευθείας αυτόν στ επαρχία του.
1951: Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος έρχεται σε διαπραγματεύσεις με τον Νεοημερολογίτη «Αρχιεπίσκοπο» Σπυρίδωνα Βλάχο για την υπαγωγή των παλαιοημερολογιτών υπό την Νεοημερολογίτικη εκκλησία διά της μνημόνευσης υπό των παλαιοημερολογιτών ιερέων του Νεοημερολογίτη Αρχιεπισκόπου, ως και των κατά τόπους Νεοημερολογίτες επισκόπους, αλλά οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν και ο πρώην Φλωρίνης οδηγείται για λίγο στην εξορία.
1951: Αποθνήσκει ο Κυκλάδων Γερμανός.
1951: Ο πρώην Φλωρίνης περί το τέλος της εξορίας του δια επιστολής του αιτείται τη συγγνώμη της Νεοημερολογιτικής Εκκλησίας, η οποία του δόθηκε και διακόπτεται η εξορία.
1952: Ο πρώην Φλωρίνης με τους δικούς του «Αρχιερείς» παραιτείται των Ποιμαντορικών του καθηκόντων. Το κείμενο της παραίτησης τους αποτελεί καθ’ ολοκληρίαν άρνηση της Ομολογίας- Εκκλησιολογίας της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ.
1952: ΟΙ Χατζής και Λιώσης εγκαταλείπουν τον Φλωρίνης και επανέρχονται στο Νεοημερολογιτισμό. 1954: Ο πρώην Φλωρίνης αναφερόμενος και πάλι στην ψευτο- ομολογία του 1950 λέει, ότι «αμυνόμενος» εξέδωσε αυτήν, και επομένως στερείται αυτή σημασίας.
1955: Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος αποθνήσκει χωρίς διαδόχους Επισκόπους, ενώ παραπέμπει το θέμα μέχρι τον θάνατο του το θέμα Νεοημερολογιτισμού στη μέλλουσα να συνέλθει Σύνοδο των Οικουμενιστών. Οι οποαδοί του συνέστησαν πρεσβυτεριανή παρασυναγωγή.
1955- 1960: Οι οπαδοί του πρώην Φλωρίνης επιδιώκουν ποικιλοτρόπως την υπαγωγή τους στον Νεοημερολογιτισμό ή σε ένα πρεσβυγενές Πατριαρχείο (έμμεση υπαγωγή). 1960: Οι οπαδοί του πρώην Φλωρίνης ζητούν να επισκοποιηθεί κάποιος από τους Αρχιμανδρίτες. Απευθύνονται από το 1956 με επιστολές στον Σουρή (έναν… ψευδεπίσκοπο), ο οποίος αρνείται τη χειροτονία τους, και στο Νικόλαο Κατσουνάκη (Νεοημερολογίτη), ο οποίος και αυτός αρνείται.
1960: Οι οπαδοί του πρώην Φλωρίνης, αποστέλλουν τον Ακάκιο στη Σύνοδο των Ρώσων της Διασποράς του τότε Μητροπολίτου Αναστασίου, για να επισκοποιηθεί. Η Ρωσική όμως Σύνοδος αρνήθηκε και απαγόρευσε Συνοδικώς την χειροτονία του Ακακίου. Ο Ακάκιος παρά ταύτα κατόρθωσε να πείσει τον «Σικάγου» Σεραφείμ να τον «Χειροτονήσει» προσφέροντας σε αυτόν και χρήματα. Σε αυτή την χειροτονία κατά δήλωση του Σεραφείμ έλαβε μέρος και ο Νεοημερολογίτης Θεόφιλος Ιονέσκου. Ο Θεόφιλος όμως ρητώς αρνείται, ότι έλαβε μέρος στην χειροτονία. Χαρακτηριστικά δηλώνει: «Με κατηγορούν ότι έλαβα μέρος … τούτο είναι ψευδέστατο… ουκ οίδα τον άνδρα…». Για την χειροτονία δόθηκαν και ικανά αργύρια και δόθηκαν φοβεροί όρκοι επί του Ιερού Ευαγγελίου. Σημειωτέον, ότι η Σιμωνία είναι χειρότερη της αιρέσεως.
1961: Χειροτονίες νέων «επισκόπων» υπό Ακακίου και του Λατινόφρονος «Χιλής» Λεοντίου, ενεργούντος λαθρά της Συνόδου του. «Χειροτονούνται» Αυξέντιος (καθηρημένος εκ της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ.), Γερόντιος (ομοίως) κλπ.
1969: Ο Νέος Μητροπολίτης των Ρώσων της Διασποράς Φιλάρετος και η Σύνοδος του, προκειμένου να καλύψουν την άθεσμο «χειροτονία» η οποία έγιεν υπό Αρχιερέως της, προέβησαν σε μία δήθεν αναγνώριση χωρίς να αποκαλύψουν ποιοι ήταν οι χειροτονήσαντες.
1977: Αποκόπηκε εκ της Εκκλησίας και προσέφυγε στο Σχίσμα του πρώην Φλωρίνης ο πρώην Επίσκοπος Κορινθίας Κάλλιστος.
1979: Ο «επίσκοπος» Αντώνιος της Παρατάξεως Αυξεντίου με τον πρώην Επίσκοπο Κάλλιστο κατευθυνόμενοι από μανιακούς για επισκοποίηση «Αρχιμανδρίτες» και επικαλούμενοι ανηθικότητες, προβαίνουν το Φεβρουάριο του 1979 σε Πραξικόπημα και «χειροτονούν» τους «Φυλής» Κυπριανό, «Αχαίας» Καλλίνικο, «Πενταπόλεως» Καλλιόπιο κι άλλους,
1983: Αποσχίζεται εκ της ομάδας του Πραξικοπήματος ο Κάλλιστος. Εκδιώκεται από την Μονή του, των Αρχαγγέλων Αθηκίων. Παραμένει ανεξάρτητος και απομονωμένος στη Μονή Αγίας Μαρίνης Σοφικού όπου και πεθαίνει το 1986.
1984: Ο «Φυλής» Κυπριανός διαφωνεί με τους Πραξικοπηματίες και δημιουργεί δική του ανεξάρτητη «Σύνοδο».
Πηγή: «Γνώσεσθε την Αλήθεια περί των Φλωρινικών Παρατάξεων», Α. Ταμπουρά
++++++++++++++++++
1925: For the first time shows the error of "virtue and a not active" schism by the Athonite Athanasios Daniilidis, by the suggestion of Chrysostomos Papadopoulos (the rapporteur of the innovation "Archbishop”).
1931: Unsuccessful attempt to join the G.O.C. under the schismatic- heretic Archbishop Chrysostomos Papadopoulos.
1925: Publication of many apologetic books, demonstrating the error of the doctrine of "under active and a not" schism of the New- Calendarism and enshrined the Belief-Ecclesiology, that G.O.C. are the Genuine Orthodox Church, and the Innovative excised from it, the One, Holy, Catholic and Apostolic Church of Christ, becoming Schismatic- heretics.
1935: Three New- Calendarist Metropolitans (they were consecrated before the Schism) Metropolitan of Dimitrias German, the Bishop former of Florina Chrysostomos and Metropolitan of Zakynthos Chrysostomos repent and return to the Church renouncing the schism of New- Calendarism.
1937: Former of Florina Chrysostomos, maintains the illusion of the 'under active and a not " schism and create schism in the body of the Church of G.O.C.
1943: Dies Bishop of Dimitrias and buried by New- Calendarists as New- Calendarist Bishop. 1945: The bishops Christopher Hatzis and Polycarp come from the New- Calendarism in the schism of former Florina, after having resided for a decade in New- Calendarism prelacy and denied their Prelacy.
1949: The Bishop of Cyclades German seizes the schism of former Florina.
1950: Acting Confessionof former Bishop of Florina Chrysostom , which supposedly returns in the Confessionof 1935 and disclaims on the "potential and a not active" schism cacodox theory. These were never implemented by the former of Florina and his followers, but his appeal in December 1950, when it formally declared that "someone had to pretend the old- calendarist Metropolitan" and "defender, he published it", which he repeated in 1953.
1951: Former of Florina Chrysostom makes the proposed inclusion, suggesting that the old calendar priests could mention the name of former of Florina, as Exarch of Old- Calendarists and he to mention the Synod of New- Calendarists so not to be understood by the old- calendarists and to react again. The proposals of former of Florina were unsuccessful, as the New- Calendarist “Archbishop” Spyridon Vlahos put condition to indicate directly in his province.
1951: Former of Florina Chrysostomos is in negotiations with the New- Calendarist "Archbishop" Spyridon Vlachos for making the Old- Calendarists under the New- Calendarist “church” with the mention of the priests of Old- Calendarists under the New- Calendarist Archbishop and the local New- Calendarists bishops, but the negotiations failed and former Florina is driven for a while in exile.
1951: German of Cyclades dies.
1951: Former of Florina on the end of his exile by letter requested an apology from the New- Calendarist Church, which was given and stopped his exoria.
1952: Former of Florina with its own "bishops" waive the pastorate duties. The text of the resignation is entirely denied the Confession -ecclesiology of the Church of G.O.C.
1952: Hatzis melt and leave the Florinite Schism and brought back to the New- Calendarism.
1954: Former of Florina is referring again to the pseudo-confession of 1950 says that he "defender" adopted it, and therefore it lacks significance.
1955: Former of Florina Chrysostom dies without heirs Bishops, and refer the matter to the death of the subject of New- Calendaris in future be held by the Synod of Ecumenists. Their followers formed a Presbyterian conventicle.
1955 - 1960: The followers of former of Florina seek ways to benefit their affiliation in New- Calendarism or a old Patriarchate (indirect affiliation).
1960: Followers of former of Florina ask one of Archimandrites to become a “bishop”. They addressed in 1956 with letters to Souris (a ... false New- Calendarist “Bishop”), who denied their ordination, and Nicholas Katsounaki (New- Calendarists), who refuse.
1960: Followers of former of Florina, send Akakios to the Synod of the Russian Diaspora of the then First- Hierarch Anastasy to become “bishop”. The Russian Synod refused Synodical and they banned the ordination of Akakios. Akakios nevertheless managed to convince the "Chicago" Seraphim to the "ordained" and offering him money. In this consecration by declaration of Seraphim took part and Theophilus Ionescu, a New- Calendarist “bishop”. Although Theophilus expressly denies that he took part in the consecration. Features he declares: "I blame that I participated ... this is one thing I do not know this man… It is a big lie..." For the consecration was made and capable of pennies and given tremendous vows at the Holy Gospel. Note that the Simony is the worst heresy.
1961: Ordinations of new "bishops" by Akaki and Latin- Friend “Bishop” of Chile Leontius , acting in illegal meetings. "Ordained" Auxentios (former cleric of the Church of G.O.C.) and Gerontios (ditto), etc.
1969: The New Metropolitan of Russian Diaspora Filaretos and his Synod in order to meet the illegal "consecration", made a so-called recognition without revealing who were they who consecrated the Florinites.
1977: Cut off by the Church and appealed to the Schism of former of Florina former Bishop Kallistos of Corinth.
1979: The "Bishop" Anthony of Conventicle of Afxentios and the former Bishop Kallistos driven maniacs for “Episcopacy” "Archmandrites” and invoking immorality, made in February 1979 in a coup and consecrate the Cyprianos of Filli, Kalinikos of Achaia Kalliopios of Pentapolis and others…
1983: Break away the group of the coup by Callistus. He was expelled from the Monastery of Angels in Athikia. He remains independent and isolated in monastery of St. Marina in Sofiko where he died in 1986.
1984: The Cyprian of Filli disagrees with the coup and created his own independent "synod" in Resistance.
Source: “Learn the Truth on Florinte factions”, A. Tampoura