2023/07/30

6 ΜΗΝΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΗΒΩΝ (+16-01-2023)

"...Και μου φαίνεται πως ήταν πολύ δίκαιη και λογική η αφορμή για θλίψη στις μοναχές. Γιατί δεν θρηνούσαν για τη στέρηση της συντροφιάς ή για την κηδεμονία της πρόσκαιρης ζωής τους, ούτε για τίποτα άλλο παρόμοιο, που γι΄αυτό θλίβονται οι άνθρωποι όταν συμφορές τους χτυπήσουν, αλλά έκλαιγαν με  φωνή γιατί έχασαν αυτήν που τους γέμιζε ελπίδα για τον Θεό και για τη σωτηρία της ψυχής τους. Αυτά έλεγαν κι απαρηγόρητα θρηνούσαν: "Έσβησε", έλεγαν, "το λυχνάρι των ματιών μας. Χάθηκε το φως της πνευματικής καθοδήγησης. Σωριάστηκε η ασφάλεια της ζωής μας. Στερηθήκαμε την εγγύηση της αφθαρσίας. Κομματιάστηκε ο σύνδεσμος της ομοφροσύνης, συντρίφτηκε το στήριγμα των αδυνάτων. Αφαιρέθηκε η θεραπεία των αρρώστων. Όταν εσύ ήσουν μαζί μας και η νύχτα, ημέρα ήταν, καθώς τη φώτιζε η καθαρή ζωή σου. Τώρα όμως και η μέρα θα αλλάξει, θα γίνει σκοτάδι". Πιο δυνατή, από τις άλλες κοπέλλες, άναβαν τη λύπη αυτές, που την ονόμαζαν μητέρα και τροφό. Κι ήταν αυτές, που στον καιρό της πείνας, ριγμένες στον δρόμο, τις περιμάζεψε, τις ανάθρεψε και τις οδήγησε στην καθαρή και αγία ζωή" 

(Από τον Βίο της Αγίας Συγκλιτικής, αδελφής του Αγίου Βασιλείου το Μεγάλου τον οποίο έγραψε ο αυτήκοος και αυτόπτης, έτερος αδελφός της, Άγιος Γρηγόριος Νύσσης.)

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ: ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

2023/07/22

100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ 1923

Κατά το φετινό θέρος συμπληρώνονται 100 χρόνια από το Οικουμενιστικό και Ληστρικό «Πανορθόδοξο Συνέδριο» όπως το ονόμασαν πονηρά οι Μασόνοι και Οικουμενιστές σύνεδροί του.  Με διαβολική τέχνη και κατ’ εφαρμογή της αιρετικής Οικουμενιστικής Εγκυκλίου του 1920 μια ολιγαρχία μελών τεκτονικών στοών με παρατρεχάμενους τους και ελάχιστους παρασυρθέντες διοργάνωσαν  τον Ιούνιο του 1923 «Συνέδριο» ματαιότητας και αιρέσεων. Σκοπός ήταν η εφαρμογή των αιρετικών αποφάσεων της Εγκυκλίου του 1920 με πρώτο την εισαγωγή του Νέου Παπικού ημερολογίου και τη διάσπαση του πληρώματος της Ορθοδοξίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Αλεξανδρείας και Αντιοχείας αρνήθηκαν να συμμετάσχουν. Στην ανακοίνωση της συκλήσεως του αντιχρίστου αυτού «Συνεδρίου» (δεν τόλμησαν να το αποκαλέσουν «Σύνοδο»)  αναφέρεται υπό τον Οικουμενιστή, Μασόνο και Μοιχεπιβάτη Μελέτιο Μεταξάκη ότι κύριο θέμα είναι η εφαρμογή του Νέου ημερολογίου για να εξυπηρετηθεί η «Παγχριστιανική ενότητα»!  Μόλις 12 άτομα προσήλθαν στο αιρετικό "Συνέδριο" : Ο Κυζίκου Καλλίνικος και ο καθηγητής Βασίλειος Αντωνιάδης, Ο Κισνοβίου Αναστάσιος (φέρεται να αποχώρησε, μετέπειτα πρόεδρος της ΡΟΕΔ) και ο Βορείου Αμερικής Αλέξανδρος (Μασόνος) εκ Ρωσίας. Ο Μαυροβουνίου Γαβριήλ και ο Καθηγητής Μιλούτιν Μιλάνκοβιτς εκ Σερβίας καθώς και ο Νικαίας Βασίλειος εκ Κύπρου (Μασόνος). Ο Δυρραχίου Ιάκωβος (Μασόνος) εξ Ελλάδας και εκ Ρουμανίας ο Αρχιμανδρίτης Ιούλιος Σκριμπάν και ο Γερουσιαστής Πέτρος Δράγγιτς. Τέλος, Γραμματέας υπήρξε ο Αρχιμανδρίτης και Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως Γερμανός Αθανασιάδης ενώ ήταν παρών ενεργών και ως κανονικό μέλος ο Αγγλικανός ψευδεπίσκοπος Τσαρλς Γκορ (Charles Gore), ιθύνων νους του Συνεδρίου. Άλλωστε το ενδιαφέρον των Προτεσταντών ηταν μεγάλο για δράσεις και συνεορτασμό...

Οι αποφάσεις του αιρετικού Συνεδρίου έχουν δράση ως σήμερα και είναι σε άμεση συνάρτηση με την Αιρετική Σύνοδο του Κολυμπαρίου (2016): το Αναθεματισμένο Νέο Ημερολόγιο με μελλοντικές αλλαγές και με επιθυμία για κοινό, σταθερό Πάσχα. Ο γάμος των Κληρικών μετά τη χειροτονία, αλλαγή προς νεότερες ηλικίες των ορίων ηλικίας για τους κληρικούς, ο δεύτερος γάμος των χηρευόντων κληρικών, το κούρεμα της κόμης των κληρικών και η αποβολλή του ράσου. Η μεταφορά των αργιών της εβδομάδας την Κυριακή, η συντόμευση των νηστειών κατα το δοκούν του εκάστοτε επισκόπου. Όλα αυτά τα αποτρόπαια προς την Ορθόδοξη ψυχή συμβαίνουν ενώ το έθνος μας ψυχορραγεί από την Μικρασιατική καταστροφή και προσπαθεί να πατήσει στα ματωμένα πόδια του. Ακολουθεί άρθρο για την οργισμένη αντίδραση του Ορθοδόξου λαού όπως δημοσιεύτηκε στον τύπο της εποχής και αναδημοσιεύτηκε στό τότε Συνοδικό περιοδικό «Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων» (τεύχος 37, ολόκληρο εδώ). Πιθανόν, η παρεμπόδιση των προδοσιών και των μασονικών ενεργειών με τις πολυτέλειες και τα γεύματα ενώ ο λαός πεινούσε, να οδήγησε και στον ξεριζωμό του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως (1955) ώστε η συνεχούμενη προδοσία να συντελείται υπό των Οικουμενιστών και των Μασόνων ανενόχλητα. Μόνη καταφυγή η Γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού που διαφυλάσσονται ακεραίως η Αποστολική Πίστη και η Αποστολική Διαδοχή!



Διόρθωση: Το 1923 η Ιερά Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας ήταν ορθόδοξη και σε εορτολογική ενότητα με σύμπασα την Ορθοδοξία.

2023/07/20

Π. ΠΑΥΛΟΣ ΚΥΠΡΙΟΣ: ΚΑΤΑ ΘΕΟΜΑΧΩΝ

Από την αιώνια φωνή του αειμνήστου Μοναχού π. Παύλου του Κυπρίου (+1994). Ο μακαριστός Αγιοταφίτης Πατέρας ήταν γνωστός για τη δυνατή, αντιοικουμενιστική του πένα και την ορθόδοξη μαχητικότητά του. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Συνοδικό Περιοδικό "Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων" τεύχος 108 του 12/1986.

Π. Παύλου Κυπρίου ΚΑΤΑ ΘΕΟΜΑΧΩΝ by ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ on Scribd

2023/07/19

ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ

Ενημέρωση: Το ιστολόγιο μας δημοσιεύει ελάχιστες πανηγύρεις και σημαντικά γεγονότα που αποστέλει η αγάπη των αναγνωστών μας και εν Χω αδελφών μας. Επειδή δεχθήκαμε παράπονα ότι δεν δημοσιεύσαμε πανήγυρη τινά, ενημερώνουμε ότι δημοσιεύουμε ο,τι αξιόλογο λαμβάνουμε και χρειάζεται και η δική σας συνεργασία διότι δεν είναι δυνατον να καλύψουμε τα γεγονότα ανά την Ελλάδα και την οικουμένη. Ηλεκτρονική Διεύθυνση (email): ekklisiagoc@gmail.com

Την 11η του μηνός Ιουνίου, που η Εκκλησία μας τιμά τα θαυμάσια της Κυρίας Θεοτόκου εν τω Άδειν, εόρτασε το Ιερό Ησυχαστήριο Παναγίας "Άξιον Εστίν" στη Βερδικούσσια Λάρισας. Ιερούργησε ο  Κτίτωρ του Ναού, Παν/τος Ιερομόναχος π. Αυγουστίνος Βρακάτος. 


Την ίδια ημέρα εόρτασε και το Ιερό Ησυχαστήριο της Παναγίας "Άξιον Εστίν" στην Ασίνη Μεσσηνίας. Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Αθανάσιος Κιτσαντάς βοηθούμενος υπό του Ιεροδιακόνου π. Χριστοφόρου.


Την ίδια μέρα πανηγύρισε ο Ιερός Ναός της Παναγίας στο Τυμπάκι Ηρακλείου Κρήτης. Χοροστάτησε ο Τοποτηρητής Κρήτης, Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος μετά του ακάματου εφημερίου Ιερέως π. Ζαχαρίου Τσικρικάκη. Προσήλθαν πιστοί από όλη τη Μεγαλόνησο.


Κατά την εορτή του Ιερού Πατρός Αυγουστίνου του Επισκόπου Ιππώνος (15/6) τελέστηκε Θεία Λειτουργία στο νεόδμητο Καθολικό της Γυναικείας Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μελισσοχωρίου Θήβας της Καθηγουμένης Ευφροσύνης. Συνιερούργησαν ο εορτάζων Ιερομόναχος π. Αυγουστίνος Βρακάτος, Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου, και  ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Βησσαρίων Βάλλιος.



Τηνν 3η Ιουλίου πανηγύρισε η Ιερά Μονή Παναγίας Γαλακτοτροφούσσης Κακορατζιάς Λευκωσίας, ιστορική έδρα της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Κύπρου και του πρώτου Επισκόπου (μετά την Καινοτομία) Αγίου Τριμυθούντος Σπυρίδωνος (+1963). Ιερούργησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος. Η φωτογραφία από την τέλεση του Αγιασμού του νέου μηνός.


2023/07/18

ΙΕΡΟ ΚΗΡΥΓΜΑ


ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ

Η παρακάτω ζοφερή εικόνα της φωτιάς, που ταλανίζει την Αττική, είναι από την σημερινή θέα στην Ιερά Μονή Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Οινόης Δερβενοχωρίων. Παρακαλούνται οι αγαπητοί αναγνώστες για προσευχή υπέρ της Ιεράς Μονής και ηθικής στήριξης των Πατέρων, καθώς και όλων των εμπερίστατων αδελφών μας!






Схимонах Епифаний (Чернов)

 

Догматическое учение об Искуплении, чуждое Святым Отцам Церкви

(о ложном учении Митрополита Антония Храповицкого)


Схимонах Епифаний

В миру Чернов Александр Андреевич, родился 27 августа 1909 г. в станице Бело-Калитвенская Ростовской губернии в казачьей семье. Отец – казачий подполковник, нес службу при царском дворе. После октябрьского переворота его убили и осиротевшего отрока Александра определили в Новочеркасский Донской кадетский корпус на казенный счет. Судьба матери неизвестна. В 1919 г. эмигрировал за границу вместе с отступающей Белой Армией. На пути в Константинополь заболел тифом. Через Кипр пароходом прибыл в Александрию, где попал в госпиталь. Через три года переехал в Болгарию. Поступил в русскую гимназию в г. Варне. В 1927 г. сблизился со святителем Феофаном (Быстровым), бывшим архиепископом Полтавским и Переяславским (†1940. В 1929 г. Александр переезжает в Софию и становится келейником Вл. Феофана, который отметил чрезвычайные духовные дарования будущего старца. В 1932 г. архиеп.Феофан отбывает во Францию и уходит в затвор, благословив своему духовному сыну продолжить обучение в Болгарии. Там Александр заканчивает военную Академию, а также историко-филологический и богословский факультеты Софийского Университета. В 1933 г. вступает в ряды русской эмигрантской политической организации НТСНП (Национально-Трудовой Союз Нового Поколения), осуществлявшей идеологические и террористические диверсии против Советской власти. В 1934 г. избирается генеральным секретарем Болгарского отдела НТСНП. Работал преподавателем гимназии в г. Плевна. В конце 1930-х гг. готовил покушение на первого советского полпреда в Болгарии Ф. Раскольникова, однако последний сам стал "невозвращенцем", чем расстроил планы террористов. Сразу после вступления советских войск в Болгарию – арестован в Плевне, этапирован в Москву. Помещен в Лефортовскую, затем в Бутырскую тюрьмы. Осужден ОСО МГБ к 10 годам лагерей, отправлен в Кировоградскую тюрьму. Далее отбывал срок в Карагандинских лагерях. В заключении познакомился с истинно-православными христианами-катакомбниками, написал для них свои первые сочинения, в т. ч. противосектантского содержания. Неоднократно подвергался допросам и пыткам от тюремного начальства. Ок. 1952 г. принял подвиг молчания, после чего отправлен в психиатрическое отделение медицинского специзолятора тюремного типа, где после укола в позвоночник у страдальца отнялись ноги. В 1953 г. попал под амнистию, но освободился лишь в 1955 г. по состоянию здоровья – с диагнозом "мутизм" (потеря речи) и "парапарез нижних конечностей". Перешел на нелегальное положение. Проживал в станице Кавказская, затем в Гудаутах, откуда тайно перевезен в Чимкент. В те годы старец передвигался ползком с двумя скамеечками. Продолжал молчать, с людьми общался по фанерной дощечке с прорезанным алфавитом. Примкнул к епархии катакомбного схиархиеп. Петра (Ладыгина), после смерти коего в 1956 г. возглавил ряд тайных катакомбных общин в качестве духовного наставника. В нач. 1960-х гг. принимает постриг в мантию с именем Антоний в Киеве от катакомбного иеромонаха, уходит в затвор. В 1966 г. впервые заговорил, духовные чада вылечили его травами и он постепенно начал ходить. Находился в розыске, скрывался у катакомбников в разных местах СССР, постоянно переезжал с места на место. Обладал даром прозорливости и исцелений. Вел борьбу против самозванцев и агентов КГБ, засланных в Катакомбную Церковь под видом "священников" и "епископов". В 1975 г. арест в Киеве за самиздат. Новый срок отбывал в Мордовском Дубровлаге, в тюрьме для иностранцев. В 1978 г., как несоветско-подданный (ибо за все время пребывания в СССР советского гражданства не принимал), через правозащитные инстанции добивается разрешения покинуть пределы СССР и эмигрирует в Швейцарию по подставному вызову "племянницы", а оттуда направляется во Францию. С мая 1980 г. – в старостильной Церкве Эллады. Переезжает в Великобританию и поселяется сначала в св. Михайловском приходе в Лондоне, потом на о. Мэн в Ирландском море. Принимает схиму с именем Епифаний. В 1990-91 гг. несколько раз посещает СССР и окончательно возвращается на родину осенью 1991 г. Много ездит по стране, объединяя известные ему катакомбные общины под омофором Греческой Старостильной Церкви, которая открывает в России свое "Представительство". В 1990-93 гг. о.Епифаний часто встречается с общественностью, выступает с проповедями на Съезде Союза Православных Братств и других мероприятиях, ведет широкую миссионерскую работу. Под конец своей жизни проживал в Пятигорске и Железноводске – в катакомбной общине известного старца Феодосия (Кашина) (†1948). Скончался 2/15 ноября 1994 г. в Железноводске.

К глубокому духовному сожалению автором такого учения является широко известный и от природы одаренный Митрополит Киевский и Галицкий Антоний (Храповицкий, 1864-1936). Но таково попущение Божие к вразумлению нашему.

Первое известие об этом появилось в виде двух небольших статей в самом конце прошлого века. Но в более законченном виде оно опубликовано в эмиграции в двадцатые годы нашего столетия. А именно: «Опыт Христианского Православного Катихизиса» (Сербия. Сремски Карловцы. 1924, страниц 147) и «Догмат Искупления» (Там же. 1926, страниц 60).

Дабы ясно было, в каком духе написаны эти произведения, приведем начало и конец главного из них, «Догмата Искупления»:

«Прямого ответа на вопрос, почему для нас спасительны Христово воплощение, страдания и Воскресение, ответа сколько-нибудь ясного, не дано еще никем (?!), если не считать маленькой передовицы в «Церковном Вестнике» 1890-го и статейки в «Богословском Вестнике» 1894 года, коих автором был пишущий эти строки...» (с.1). «На приведенный догматический вопрос это пока единственный прямой положительный ответ» (с.2).

Странное и загадочное утверждение... «Прямого ответа на вопрос, почему для нас спасительны Христово Воплощение, страдание и Воскресение, ответа сколько-нибудь ясного, не дано еще никем», – говорит он. Не слишком ли он категоричен? По его мнению Святые Отцы и великие Учители Церкви не дали ответа?! В православном міре никто не допускает таких выражений. Это слишком самоуверенно, не слишком ли заносчиво, чтоб не сказать прямо, гордо и богохульно? Ибо этим словом «никем» он намекает на всех Святых Церкви Христовой, начиная с Апостолов. Так первоверховный Апостол Павел, будучи движим Духом Святым (2 Петр. 1:2), говорит о Церкви, что она – Церковь Бога живаго, столп и утверждение истины (1 Тим. 3:15). Если поверить Митрополиту Антонию, то этого сказать нельзя. Разве она истинная, разве она – столп и утверждение истины?! Митрополит дает понять своим ученикам и последователям, что без его «учения» о догмате Искупления Церковь не может быть "истинной"... Но это открылось Церкви только в ХХ веке, когда явился «великий учитель», по оценке его последователей... Бедная, бедная Церковь Христианская, не зная «истинного учения» об Искуплении, она воображала себя "истинной".

Две тысячи лет она не знала этого и «узнала» ее только в ХХ веке, благодаря Митрополиту Антонию.

Однако, согласно этому «истинному учению» оказывается, что великое таинство Искупления Христом Спасителем совершено, но совсем не «там», не «тогда» и не «тем способом», как ошибочно считает Святая Церковь.

Согласно учению всех Святых и Богоносных Отцев и Учителей Церкви Искупление рода человеческого совершено на Голгофе, Митрополит же Антоний вносит существенную «поправку». Таинство Искупления совершено не на Голгофе, а в Гефсимании. «Должно опровергнуть, – заявляет автор, – ходячее представление (так он называет святоотеческое учение!) о Гефсиманской молитве... Господь в Гефсиманском саду молился не об избавлении от распятия и смерти, как принято думать... Должно думать, что в ту Гефсиманскую ночь мысль и чувство Богочеловека объяло всех падших людей... В этом и состояло наше искупление» (подчеркнуто автором). (Догм. Иск., с.32-33 и 31).

И отсюда следует, что Искупление рода человеческого совершено, по Митрополиту, не в Великую Пятницу, как празднует Церковь Христова, а в Великий Четверг, при Гефсиманском молении о «чаше» (с.32-33).

Не телесными страданиями, не Божественной Кровию Христа Спасителя достигнуто наше искупление, – заявляет проповедник чуждого Святым Отцам новаторского учения. – Это – «грубо» (с.55-56). И настаивает, что Искупление достигнуто душевными муками Христа Спасителя, Его «сострадательной любовию» к грешному человечеству, при этом «в продолжение всей Его земной жизни». Но в величайшей мере Искупление совершилось во время Гефсиманской молитвы. Сказав это, Митрополит формулирует свой «догмат»:

«Должно думать, что в ту Гефсиманскую ночь мысль и чувство Богочеловека объяло всех падших людей, в числе многих миллиардов, и оплакало с любовною скорбию всякого в отдельности, что, конечно, было доступно только сердцу Божественному, всеведущему. В этом и состояло наше искупление» (Д.И., с.30-31).

И это не все. Он договаривается до того, что кощунственно принижает величайшее значение Голгофских Страданий и Крестной Смерти Господа нашего Иисуса Христа до: «второстепенного, не существенного, превходящего» значения (Д.И., с.44).

Если верить учению Митрополита Антония, надо отречься от учения Святой Церкви, если же признавать учение Святой Церкви истинным, то надо признать учение Митрополита Антония ложным.

Соединить их нельзя, а он старается уверить, что оба учения лишь отличаются «языком». – Зная учение Святых Отцев, запрещающее всякое новшество в догматическом учении Святой Церкви (Шест.Всел.Соб. правило 1 и 19). И поэтому он прибегает к софистическому (обманному) методу защиты своего учения об Искуплении. Он уверяет, что его учение только кажется «новым», а в сущности оно является «древним», но «позабытым учением Церкви» (Д.И., с.44), оно «древнее, святоотеческое учение» (Догмат М.А. Протокол Синода от 9/22 апреля 1926). Но в тоже время он излагает свое учение «языком точных понятий» (Д.И., с.59). А почему не языком Святых Отцев, как повелевает Церковь Христова?! Ведь Церковь Святая запрещает употреблять иные выражения в догматическом учении.

Почему же Антоний употребляет иной язык, называя его, в отличие от языка святоотеческого – «точным»? Этим он дает понять, что язык Святых Отцев он находит «не точным». С первой страницы и до последней он усердно хвалит себя. На первой, сказав, что «ответа, сколько-нибудь ясного, не дано еще никем», кроме «пишущего эти строки», он поставил себя выше не только Святых Отцев Церкви, но даже и Святых Апостолов. А Божественное слово порицает самохвалов, говоря: Пусть тебя хвалит другой, а не уста твои, – чужой, а не язык твой (Притч. 27:2; 2 Кор. 10:12). А на последней, он хвалится своим точным языком...

Стиль и язык «Догмата Искупления» – модернистический, чужой и чуждый Святым Отцам, языку и стилю Церкви. Он называет догматическое учение Церкви Православной «схоластическим», проповедующим якобы «юридическую теорию» Искупления, занесенную из Католичества и Протестантства. А самый термин «юридическая теория» взят им из Лютеранства. Там они дошли до того, что у Святых Отцев начали искать следы этой теории, а митрополит Антоний «нашел» признаки этой теории в догматике Православной Церкви, в грудах знаменитого православного иерарха, Московского Митрополита Филарета, святителя Феофана Затворника, у преподобного Серафима Саровского и многих других.

Себя же он выдает за борца и освободителя от католических и протестантских заимствований. Но это служит ему лишь благовидным предлогом для проповеди идей лютеранства, которыми насыщено до отказа его учение об искуплении. Зарекомендовав себя защитником Православия, он своим учением разрушает самые основы догматики Православия:

Он отрицает первоевангелие или первую «благую весть» (Мр. 1:15), возвещенную человечеству о Мессии – Христе (Быт. 3:15).

Отрицает учение Церкви о «первородном грехе» и опровергает само понятие: «первородный грех», лежащий на всех потомках Адама и Евы.

Отрицает учение Православной Церкви о «клятве-проклятии», под которое попало все человечество в «первородном грехе» Адама и Евы.

Утверждает, что Бог – виновник зла, поскольку Творец человека создал его с «наклонностью ко греху».

Отрицает учение Святой Церкви, что таинство Искупления совершено Господом на Голгофе и утверждает, что оно совершено Господом Иисусом Христом в Гефсимании при молении о «чаше», но не Крестными Страданиями, не Божественною Кровию, а «сострадательной любовию».

Он отрицает учение Святой Церкви о «чаше» (Мф. 26:39) и «часе», говорящих о Крестной Смерти Спасителя.

Он низводит Святейший Крест Искупителя и Его Божественную Кровь и Животворящую Смерть на степень лишь «побочного», «второстепенного и не существенного значения» (Д.И., с. 32 и 44).

Отрицает учение Церкви, что Господь наш Иисус Христос испытал в Гефсимании «страх смерти по естеству человеческому».

Отрицает учение Святой Церкви, что агнец, приносимый в искупительную жертву в Ветхом Завете, был прообразом Христа Искупителя.

Кощунственное и богохульное изображение таинства Искупления рода человеческого как «дуэли», между Лицами Пресвятыя Троицы, якобы проповедуемой Церковью.

Проповедуемое Митрополитом Антонием таинство «Искупления» – нехристианское, а «Спасение» – языческое.

Софистический метод внедрения лжеучения, разрушающего догматическое учение Церкви Православной.

У Митрополита Антония два лица. Одно лицо официальное, как Председателя Собора и Синода Заграничной Церкви, или «Русской Православной Церкви Заграницей» (РПЦЗ). Когда он подписывает официальные акты, здесь он – «православен», как бы несокрушимый адамант. Но неофициально, он не боится показать иное свое лицо, противоположное. На словах – одно, а на деле – другое.

2023/07/02

ΕΙΔΗΣΕΙΣ- ΚΡΙΣΕΙΣ- ΣΧΟΛΙΑ

* Μεγάλη εντύπωση προκάλεσε το σημείο της ευκαμψίας του κοιμηθέντος Πρωθιεράρχου μας, Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κυρού Χρυσοστόμου. Το γεγονός είδαν ιδίοις όμμασι εκατομμύρια ανθρώπων, πιστών και απίστων. Είναι θλιβερό- όπως έχουμε ξανατονίσει- το βάθος της υποκρισίας των αθέων και απίστων που βλέπουν "Μεσαίωνα" στην ορθόδοξη παράδοση της καθιστής ταφής των Αρχιερέων και όχι στην βάρβαρη και μηδενιστική καύση των νεκρών, με τον θρυμματισμό των οστών και την ανυπαρξία, τη διάλυση, την απώλεια κάθε ελπίδα σωτηρίας και Αναστάσεως, μία μετά θάνατον εμμονική διακήρυξη απιστίας και αθεϊας. Κλείνοντας να ευχαριστήσουμε, και δημοσίως, όσους εξέφρασαν την θλίψη τους στο ιστολογιό μας για την μνήμη του Αγίου Ιεράρχου κυρού Χρυσοστόμου.

* Κι εφέτος προσήλθε αντιπροσωπεία του Φαναριώτικου Πατριαρχείου για συμπροσευχή και συγχοροστασία στην "θρονική εορτή" των παπικών στην Ρώμη. Ο κ. Βαρθολομαίος λύνει και καθαιρέσεις Ρώσων κληρικών σε συνέχεια της αντιδικίας του με την Μόσχα. Ο κ. Βαρθολομαίος Αρχοντώνης δήλωσε με παρρησία και δημοσίως ότι προσεύχεται στον "Αλλάχ"!!!

* Συγκλονίζεται η πατρίδα μας από συνεχή αποτρόπαια εγκλήματα που επιβουλεύονται την τιμή, την αξιοπρέπεια και την ίδια τη ζωή του ανθρώπου ως Εικόνα Θεού. Η Θεοεγκατάλειψη της κοινωνίας είναι εμφανής και η εμμονή των Ορθόδοξων οικογενειών στις ορθόδοξες παραδόσεις και αξίες, ασφαλές εχέγγυο πνευματικής προόδου και επιβίωσης. Την ίδια στιγμή η τηλεόραση προβάλλει γκέι ραντεβού (!), αφίσες στο σύνταγμα και ταινίες για "ομοφοβικούς γονείς"... Κατά τα άλλα "κόπτονται" για το δημογραφικό! Την ίδια στιγμή έρχονται και σκάνδαλα Νεοημερολογιτών κληρικών να εντείνουν τη δυσωδία.

* Ετοιμάζονται για νέες ταυτότητες- κατά τον απερχόμενο υπουργό κ. Πιερρακάκη-  στις αρχές της νέας κυβερνητικής τετραετίας. Την ίδια στιγμή σε άρθρα όπως στα "ΝΕΑ" γινόταν αγωνιώδης έρευνα για το πόσοι είναι οι παλαιοημερολογίτες και οι Γ.Ο.Χ. και τι ψηφίζουν! Καταλαβαίνουμε όλοι τη αγωνία θα είχαν, εάν δεν υπήρχαν σχίσματα στη Γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησία...

* Ολοκληρώθηκε η Μικτή Επιτροπή Διαλόγου Ορθοδόξων και Καθολικών στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου υπό τον "Πατριάρχη" κ. Θεόδωρο. Φυσικά επικεντρώθηκαν σε θέματα Πρωτοκαθεδρίας και όχι Ορθοδοξίας! Πάντως ο κ. Αρχοντώνης προβλέπει "ταχεία και ανεμπόδιστη" την ένωση και οι ευθύνες των Γνησίων Ορθοδόξων θα είναι μεγάλες. Ο κ. Θεόδωρος επισκέφτηκε εγκάρδια και τον Πάπα.


* Ζευγάρι αντρών ομοφυλόφιλών στις ΗΠΑ καταδικάστηκαν 9 φορές ισόβια διότι κακοποιούσαν σεξουαλικά και εξέδιδαν σε παιδοβιαστές τους δύο υιοθετημένους γιους τους!

* Η Παλαιοημερολογιτική Σύνοδος της Σλατιοάρα Ρουμανίας διέκοψε την Κοινωνία με του Φλωρινικούς και τους κοινωνούντες μετ' αυτών για λόγους πίστεως.

* Σημαντικά ντοκουμέντα αποκάλυψε το παλαιοημερολογίτικο ιστολόγιο "Κρυφό Σχολειό" για τον Μασώνο αποθανόντα "Μιλάνου" Ευλόγιο Χέσλερ. Το γεγονός το γνωρίζαμε προ πολλών ετών από τον Οσιώτατο π. Νείλο της Ιεραποστολής της Εκκλησίας μας στην Ελβετία. Από τον Μασώνο Ευλόγιο, που χειροτονήθηκε από τον Φλωριναίο "αρχιεπίσκοπο" Αυξέντιο Πάστρα, προέρχονται πλειάδα Φλωρινικών παρατάξεων ("Αυλώνος" Αγγέλου, "Αιγίνης" Αυξεντίου, "Λητής" Φιλόθεου Κυνηγαλάκη και άλλες). Ό ίδιος άνηκε και στους "Ενισταμένους" του Κυπριανού Κουτσούμπα όπως και στο Εθνικιστικό Ψευδοπατριαρχείο Ουκρανίας... Βλέπε φωτογραφία και έγγραφα παρακάτω.





* Εντύπωση προκαλεί ότι στην κεντρική Φλωρινική παράταξη όπως και σε άλλη πιο αυστηρή... εορτάζουν τον διώκτη των Κατακομβιτών Ορθοδόξων στην Ρωσία, τον Λουκά τον Ιατρό. Δεν είναι απορίας άξιον το ότι ένας εκ των τιμώντων ως "άγιο" αυτόν, φωτογραφίζεται περιχαρής και ζητά ευλογία από τον Οικουμενιστή "Αλεξανδρείας" κ. Θεόδωρο.

* Το Μύρο της Στέψης του Αγγλικανού Βασιλιά Κάρολου της Αγγλίας τέλεσε ο "Πατριάρχης" Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος μαζί με Αγγλικανό "Αρχιεπίσκοπο". Σημεία των καιρών...

* Ο Ουκρανός Πρέσβης στο Βατικανό κ. Ανδρέας Γιούρας δήλωσε ότι η μετάβαση στο Νέο ημερολόγιο είναι ένδειξη ευγνωμοσύνης στις χώρες του δυτικού κόσμου!! Δηλαδή τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό...

* Η ευρωπαϊκή ένωση ετοιμάζει το "Πιστοποιητικό Γονεϊκότητας" ως πλάγια αναγνώριση της ομόφυλης γονεϊκότητας. Η Αγγλικανή παρασυναγωγή, πιστή στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, θα τολμήσει να καταργήσει τη φράση "Πάτερ ημών" από την Κυριακή Προσευχή για λόγους σεξιστικούς και πατριαρχικής νοοτροπίας!! Δεν αρκείται βέβαια εκεί αλλά θέλει να το γενικεύσει στη θρησκευτική ζωή της αιρετικής κοινότητας. Κατά πόδας και οι "συντηρητικοί" Παπικοί στο Βέλγιο ετοιμάζουν "ιερολογία γάμου" ομοφυλόφυλων ζευγαριών. Στην Πορτογαλία είναι σοκαρισμένη η κοινωνία από την σεξουαλική κακοποίηση 5.000 παιδιών από παπικούς κληρικούς.

* Σε Οικουμενιστική Συμπροσευχή στην Μητρόπολη Χαλκηδώνος τον Ιανουάριο, συμμετείχε ο εγκάθετος ψευτο-Ουκρανίας Επιφάνιος και κατόπιν επισκέφτηκε τον Πάπα. Παρόμοια Εβδομάδα Προσευχής τελέστηκε στο Σαν Φραντσίσκο αλλά και στη Νέα Υόρκη, παρουσία του "Αμερικής" κ. Ελπιδοφόρου στον Ναό του Αγίου Νικολάου, στο σημείο Μηδέν. Τέλος στην παρόμοια συμπροσευχή στην Ουκρανια παρέστησαν και οι Ουνίτες φυσικά της χώρας.


* Τρισάγιο για Μουσουλμάνους... έκανε ο Νεοημερολογίτης επίσκοπος Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος... Η ανθρωπιστική κρίση με τον πνιγμό εκατοντάδων ανθρώπων είναι κάτι το οδυνηρό αλλά δεν επιτρέπεται χάριν συναισθηματισμού η καταπάτηση της Ορθοδοξίας. Μπορούσε απλά να προσευχηθεί για τις ψυχές των ανθρώπων. 

* Συνεχίζεται ο πόλεμος και η εκκλησιαστική κρίση στην Ουκρανία με διωγμούς Χριστιανών, αρπαγές Ναών και δολοφονικές επιθέσεις. Από τους Ουνίτες και τους φίλους τους Οικουμενιστές κατελήφθη "πατριωτικώς" η Λαύρα του Κιέβου με ξυλοδαρμούς. Ακόμα και από την Ελλάδα προστρέχουν Ουκρανοί για αιματοχυσία όπως ο φλωρινικός "κληρικός" Βασίλειος Λίλο της Αυλώνας. Είναι τέτοιος ο φανατισμός που οι Καινοτόμοι του Ουκρανού Επιφανίου θέλουν να αλλάξουν τις ονομασίες των ορθοδόξων εκκλησιών από Ρώσσους Αγίου σε Ουνίτες ψευτικούς γιατί απλά δεν είχαν σχέση με την Ρωσία.

* Προωθείται υπό της Καινοτόμου Εκκλησίας η αγιοκατάταξη του Παπουλάκου. Καλό θα ήταν οι Καινοτόμοι να μιμούνται πρώτα τους Αγίους άνδρες και να τους τιμούν με τα έργα τους και ακολουθώντας το παραδειγμά τους. Επίσης οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι να μην αφήνουν το πνευματικό θησαυρό να κλέπτεται από τους προσκυνητές του Πάπα και των Αγγλικανών. Ο όσιος πατήρ Χριστόφορος Παπουλάκος κατέκρινε την μελετώμενη αλλαγή του ημερολογίου ως κίνηση των Μασόνων Αγγλικανών και Παπιστών, πολλές δεκαετίες πριν να εισαχθεί.

* Κόπηκε το δέντρο του Αγίου Νικολάου του Νέου στα Βούνενα. Παρ' όλα αυτά, όπως διαπίστωσαν και φέτος οι Ορθόδοξοι προσκυνητές. υπήρξε αιματοβλυσία. Σημεία των καιρών με τις δικές μας πτώσεις και τη ψύξη της αγάπης.

* Πάσχα με τους Προτεστάντες και τους Παπικούς έκαναν οι Καινοτόμοι της Σουηδίας. Ανυπομονούν για το επόμενο Πάσχα που ταυτίζεται ημερολογιακά για να ξεκινήσουν τον οικουμενιστικό συνεορτασμό.

* Οι Γερμανοί Παπικοί ψήφισαν κατα πλειοψηφία την εισαγωγή γάμων ομοφυλοφίλων. Παρόμοια κινούνται και οι Αγγλικανοί.

* Ο κύριος Βαρθολομαίος Αρχοντώνης προσέφερε σε Ουνίτη ψευδεπίσκοπο της Ουκρανίας, τον κ. Στεπάν Σους, ένα Αρχιερατικό εγκόλπιο... Αναγνωρίζει Αρχιερωσύνη στους προδότες της ορθοδοξίας και προβατόσχημους λύκους... Θα τολμούσε να κάνει το ίδιο με ένα παλαιοημερολογίτη ή Γνήσιο Ορθόδοξο; Όχι, βέβαια! Όλες οι αιρέσεις και θρησκείες χωράνε στη καρδιά του γέροντα κ. Αρχοντώνη, πλην των Γνησίων Ορθοδόξων. Μάλιστα, ξεκίνησε να προσλαμβάνει και καθηρημένους κληρικούς εκ των Ρώσσων (Λιθουανία) σε αντίποινα για δικές τους δράσεις. Ο ίδιος δεν παρέλειψε να συμμετάσχει κα σε παπική λειτουργία για την επέτειο της εκλογής του Πάπα.


* Πραγματοποιήθηκε η 11η Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου "Εκκλησιών" (Αιρέσεων) στην Κολσρούη της Γερμανίας. Η χαρά του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ήταν μεγάλη.

* Διαθρησκειακή συμπροσευχή τελέστηκε για τους σεισμοπαθείς σε Τουρκία και Συρία.

* Με νέο νομοσχέδιο προωθείται η εξάλειψη και η υποταγή των Ιερών Ησυχαστηρίων στους Καινοτόμους Μητροπολίτες και όσους υποταχτούν. Ο σκοπός προφανής: Από την μία να πάψουν οι "ανταρσίες" Μοναστηριών στην γραμμή του κρατικού επισκόπου και αφετέρου να σβήνεται πολύ γρήγορα κάθε ορθόδοξη εστία αντίστασης στον Οικουμενισμό.

* Συνάντηση σε Βουδιστικό μοναστήρι έκαναν αντιπρόσωποι του Πατριαρχείου Μόσχας με Βουδιστές ηγέτες, στα πλαίσια του διαθρησκειακού διαλόγου. Οι οπαδοί του κ. Βαρθολομαίου Αρχοντώνη φρόντισαν να προβάλουν ότι οι Ρώσσοι δεν είναι λιγότερο Οικουμενιστές από αυτούς. Άδικα ενοχλούνται στην προδοσία και στην υποταγή δεν τους φτάνει κανείς!

* Το αγωνιστικό περιοδικό "Άγιος Αγαθάγγελος ο Εσφιγμενίτης" έπαψε να εκδίδεται αυτοτελώς και θα κυκλοφορεί ως ένθετο στο περιοδικό Βοανεργές της Μονής Εσφιγμένου. Θα πρέπει να δημοσιεύεται και ηλεκτρονικά προς ελευθερη πληροφόρηση αθανάτων ψυχών και όχι να περιοριστεί στο κέρδος.

* Με τον Αρμένιο "Πατριάρχη" κ. Ραφαήλ Μπέντρος συνατήθηκε ο Καινοτόμος "Αρχιεπίσκοπος" Αθηνών κ. Ιερώνυμος. Είναι απορίας άξιον πόσης τιμής αξιώνονται Μονοφυσίτες και άλλοι αιρετικοί και με πόση απέχθεια οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι.

* Στην Ιταλία μετέβη ο κ. Βαρθολομαίος του εσβεσμένου Φαναρίου για συμπροσευχές με αιρετικούς και για σύσφιξη των σχέσεων με τους Παπικούς μέχρι την επιδιωκόμενη Ουνιτική ένωση. Να αποχαυνώνονται οι πιστοί πνευματικά και να μην κατανοούν αν ανήκουν στον Καλό Ποιμένα Χριστό ή κατασπαράζονται από τους νοητούς λύκους. Παρόμοιες Ιουδαιο- Χριστιανικές δράσεις τελέστηκαν στις Η.Π.Α.

* Από τις μεγαλύτερες βλασφημίες των Οικουμενιστών Λύκων του αντιχρίστου να προσφέρουν το βλάσφημο Κοράνι σε Μωαμεθανούς. Το έχει προσφέρει τόσο ο κ. Βαρθολομαίος Αρχοντώνης επανειλημμένα όπως και ο Καινοτόμος "επίσκοπος" Κώου κ Ναθαναήλ. Το βλάσφημο κοράνι που υβρίζεται η Αγία Τριάδα, συνεχώς ο Χριστός ο Οποίος παρουσιάζεται να "παραπονείται" στον Άναρχο Πατέρα γιατί προσκυνήται ως Θεός (!), με ατελείωτες διαστρεβλώσεις, πλάνες, ηθικολογίες, φοβέρες και απειλές, και πυκνές φαντασιώσεις παρμένες από την αραβική έρημο με παρθένους/ες και.. χουρμαδιές! Αυτό το βιβλίο που πλάνησε με το σπαθί και τη φοβέρα και βλασφημεί συνεχώς τα Άγια Δόγματα της Ορθοδόξου Πίστεως, το εκτύπωσε στο Σαμπέζυ το Πατριαρχείο με τη χορηγεία πλούσιας εφοπλιστικής οικογένειας στα ελληνικά!!! Να δώσει ο Άγιος Τριαδικός Θεός να στερεωθεί η Γνήσια Ορθοδοξία και να γίνει πονοκέφαλος όπου αυτοί στηρίζουν το δαιμονικό έργο του αντιχρίστου Μωάμεθ. Τρίζουν τα ματωμένα κόκκαλα των Αγίων Νεομαρτύρων και Εθνομαρτύρων μας! 

* Όσα έχουμε προαναφέρει δεν τα γνωρίζει ο Ψευτοηγούμενος Βαρθολομαίος της Φανταστικής "Μονής Εσφιγμένου". Του έχουμε την πιο έξυπνη λύση! Αντι να επιτίθεται στους Παλαιοημερολογίτες, Γνήσιους Εσφιγμενίτες κα Γ.Ο.Χ. να αναλάβει αυτός τον αντιοικουμενιστικό αγώνα και τη στηλίτευση όλων των βλασφημιών και αιρέσεων των προϊσταμένων του! Έτσι δεν θα ασχολούνται με τις αποκαλύψεις των Αντιοικουμενιστών και ανθενωτικών με τις αιρέσεις.

* Δεκάδες νεκροί και σε κρίσιμη κατάσταση στην Κένυα έπειτα από νηστεία μέχρι θανάτου (ασιτεία) με καθοδήγηση αρχηγού αίρεσης. Η νηστεία είναι παθοκτόνος, όχι ανθρωποκτόνος. Μέσα στον σκοτισμό της αίρεσης αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό. Πολύ ορθά παρατηρεί ένας Θεολόγος: Οι θρησκείες (και αιρέσεις) είναι νευρώσεις και η Ορθοδοξία η αληθής θεραπεία. Είθε το φως του Αγίου Πνεύματος να φτάσει σε κάθε σκοτεινή γωνιά της γης.