Η παρακάτω "Διακήρυξις" της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, αναγνώστηκε κατά πρώτον στη Συνοδική εκδήλωση για τον εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας το 1985 και με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του 1986, επαναλαμβάνεται κατ΄έτος την ημερά του εορτασμού της αναστηλώσεως των αγίων εικόνων.
ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
Εις το Όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. ΑΜΗΝ
Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν,
Οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες.
Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν.
Άπαντα τα παρά την εκκλησιαστικήν παράδοσιν και την διδασκαλίαν και καινοτομηθέντα ή μετά τούτο πραχθησόμενα ανάθεμα γ'
Ως η Αγία του Χριστού Εκκλησία απ' αρχής και μέχρι σήμερον, ούτω και ημείς μετά πάντων των Αγίων Πατέρων και Αγίων Συνόδων παραπέμπομεν τω αναθέματι τα εν τω αιώνι τούτω εμφανισθέντα έργα του σατανά του Οικουμενισμού-Νεοημερολογιτισμού, ήτοι:
α) Την αιρετική Οικουμενιστική Εγκύκλιο του 1920, τον καταστατικό τούτο Χάρτην της Σχισματοαιρέσεως του Νεοημερολογιτισμού- Οικουμενισμού μετά των συντακτών αυτής και των αποδεχομένων αυτήν και κατά τα προστάγματα αυτής πορευομένων.
β) Το Μασονικό- Οικουμενιστικό Συνέδριο της Κωνσταντινούπολης του 1923, δι' ου αποφασίσθη η εισαγωγή στην Ορθοδοξία της επάρατης Καινοτομίας του νέου παπικού Ημερολογίου διά τον κοινόν μετά των αιρετικών συνεορτασμόν, και την ούτω απαρχήν της εν τη αιρέσει του Οικουμενισμού "παγχριστιανικής ενότητας".
γ) Την απόφαση της Ε' Ιεραρχίας (27/12/1923) δι' ης ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος αποφάσισε την εισαγωγή του Νεοημερολογιτισμού, ως του πρώτου βήματος των σκοτεινών σχεδίων του Μασονισμού- Οικουμενισμού.
δ) Την υπ' αριθμόν 430/3-3-1924 απόφαση του φρυαξαμένου κατά της Ορθοδοξίας Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, δι' ης ούτος επέβαλεν δυναστικώς την Καινοτομία- Σχισματοαίρεση του Νεοημερολογιτισμού- Οικουμενισμού.
ε) Τους φρυαξαμένους κατά της Ορθοδοξίας: Μελέτιο Μεταξάκη, Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, Βασίλειο τον Γ', Αθηναγόρα και πάντας τους ομόφρονας αυτοίς, οίτινες το θεομίσητο έργο του οικουμενισμού ενσυνειδήτως υπηρέτησαν και υπηρετούν μέχρι σήμερον και οίτινες ενσυνειδήτως εργάζονται για την πραγματοποίηση της πανθρησκείας του Οικουμενισμού και υπηρετούν τα σατανικά σχέδια της Νέας Εποχής. ΠΑΣΙ ΤΟΥΤΟΙΣ ΑΝΑΘΕΜΑ.
Πάντων των υπέρ της Ορθοδοξίας αγωνισαμένων εν ταις Αγίαις επτά Οικουμενικαίς Συνόδοις Θεοφόρων Πατέρων, ως και πάντων των συνηγανισαμένων αυτοίς, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Τω αοιδίμω Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία Β', τω επωνομαζομένω Τρανώ και τοις τούτω συνηγωνισαμένοις κατά της Παπικής Καινοτομίας του Γρηγοριανού Ημερολογίου αοιδίμοις Αρχιερεύσιν, τοις τας Αγίας Πανορθοδόξους Συνόδους συγκροτήσασι: Σιλβέστρω Αλεξανδρείας, Σωφρονίω Ιεροσολύμων, Μελετίω Αλεξανδρείας, τω επωνομαζομένω Πηγά, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
Τω αοιδίμω Αρχιεπισκόπω Ματθαίω και τοις συνηγωνισαμένοις αυτώ Γνησίοις Ορθοδόξοις Αρχιερεύσι, Ιερεύσι και Ιεροδιακόνοις, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ Γ.Ο.Χ. ΑΘΗΝΩΝ & ΤΟΝ Ι.Ν. ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ιερούργησε ο Παν/τος π. Χρυσόστομος Βαλτάς
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ & ΤΗΝ Ι.Μ. ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Ιερούργησε ο Παν/τος π. Αθανάσιος Κιτσαντάς
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΗΒΩΝ & ΤΟΝ Ι.Ν. ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΘΗΒΑΣ
Ιερούργησε ο Παν/τος π. Βησσαρίων Βάλλιος
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΤΤΙΚΗΣ & ΤΟΝ Ι.Ν. ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΜΑΝΔΡΑΣ
Ιερούργησε ο Παν/τος π. Αυγουστίνος Βρακάτος
Την 24η Ιανουαρίου εόρτασε ο ιστορικός Ιερός Ναός στην Καρυά Ελασσόνας. Ιερούργησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Ιγνάτιος.
Την 8η Φεβρουαρίου, απόδοση της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου μνήμη του Αγίου Θεοδώρου του Στρατηλάτου, τελέστηκε η Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μελισσοχωρίου Θήβας. Κατά τη Θεία Λειτουργία ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Φθιώτιδος και Τοποτηρητής Θηβών κ. Ιγνάτιος χειροθέτησε εις Πνευματικόν τον Ιερομόναχο π. Βησσαρίωνα Βάλλιο.
Με τη δέουσα ευλάβεια τιμήθηκε η μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους. Στο Μεσολόγγι τελέστηκε η Θεία Λειτουργία στον φερώνυμο Ιερό Ναό υπό του Παν/του Ιερομονάχου π. Αθανασίου Κιτσαντά.
Στην Κοζάνη πανηγύρισε ο Καθεδρικός Ιερός Ναός του Ιερομάρτυρος. Στην Θεία Λειτουργία συγχοροστάτησαν οι Σεβ/τοι Μητροπολίτες Φθιώτιδος κ. Ιγνάτιος και Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος βοηθούμενοι υπό των Ιερομονάχων π. Βησσαρίωνος και π. Χρυσοστόμου. Κατά τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε η εις Πνευματικόν χειροθεσία του π. Χρυσοστόμου Βαλτά.
Ο βίος του Μακαριστού Μητροπολίτη Γ.Ο.Χ. Θηβῶν καὶ Λεβαδείας κυρού ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (Τζάνη +29/1/2023 Εκκλ. Ημ.)
εν είδει ποιήματος σε 39 τετράστιχα γραμμένα από πνευματικά του τέκνα.
Στά κατουνάκια τά ἅγια, στόν Ἄθωνα ἀπό κάτω,
στήν ἔρημο τήν αὐστηρά, πάνω ψηλά στό βράχο.
Στό περιβόλι Παναγιάς, Ἁγίας μας Μητέρας,
στού γέρο-Κλήμη τό κελί, στής Γέννησης τήν κέλλα.
Ἀσκούνταν ἔνας Γέροντας, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ τόν λένε,
καί ὅσοι τόνε γνωρίζουνε, ἅγιο τόνε λένε.
Μαθήτευσε ἐκεί κοντά, στόν ἅγιο γέρο-Κλήμη,
πού ἔχει φήμη ἀγωνιστοῦ, καί νηπτικού τήν κλήση.
Τήν ἀδιάλειπτον εὐχή, τοῦ δίδαξε ὁ γέρων,
Ἰησοῦ Χριστοῦ μας τό ὅνομα, πού καίει τόν παλαμναίον.
Ἔτσι ὁ πατήρ Χρυσόστομος, περνούσε ἐκεί τά ἔτη,
νηστεία, προσευχή πολύ, καί τήν εὐχή νά ρέει.
Διακόνημα εἶχε ἐκεί τήν ἁγιογραφία,
κι ἱστόρησε κάποια φορά τήν Πυλωρόν Μαρίαν.
Τήν θείαν Πορταΐτισσα, Μητέρα Ὑπεραγία,
τήν Θεοτόκον Δέσποινα, κόσμου παντός Κυρίαν.
Ταπείνωσην τήν ἄμετρον εἶχε εἰς τήν καρδίαν του,
κι ἡ Παναγία ἀναπαύθηκε στήν Θεία πινελιά του.
Κι ἡ εἰκόνα ἐμυρόβλησεν! καί θαύματα ἐποίει,
τούς δαίμονας τούς ἔκαψε καί τίς ἀσθένειες λύει.
Ἡ εἰκόνα ἐχάθη κάποτε Θεού παραχωρήσει,
μά καί αὐτά τά ἀντίγραφα ἔχουνε μυροβλήσει.
Μητέρα Πορταΐτισσα, σκέπε τόν γεροντά μου,
δώσ' του τον Παράδεισο, γιά νά χαρεί ἡ καρδιά μου.
Μέσ ̓ τό θυσιαστήριο, καθώς ἐλειτουργοῦσε,
κάποτε τόνε εἴδανε στήν γή πῶς δέν πατούσε!
Σαρανταπέντε χρόνια ζούσε ἐκεί, ὁ ἅγιος γεροντάς μου,
μέχρι πού ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, τόν ἔφερε κοντά μου.
Ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος ἐπί τήν συναξί της,
τόν ψήφισε ὁμόφωνα διά μητροπολίτη.
Πολλάκις τόν καλέσανε καί τόν ἐπεριμέναν,
μά ὁ γέροντας μου ὁ ταπεινός ἀνέβαλε τήν μέρα.
Πῶς νά ἀφήσει ὁ ἄνθρωπος τήν Θείαν ἠσυχίαν,
τήν κέλλα του τήν ταπεινή, τήν Θεία συνοδεία.
Ὦ! Περιβόλι Παναγιάς, πολυαγαπημένο,
δακρύβρεχτο κελλίον μου, καί χώμα ἁγιασμένο.
Πῶς νά σάς ἀποχωρισθῶ, στόν κόσμο νά κατέβω,
ἀφοῦ τόν κόσμο ἄφησα, στόν Ἄθωνα νά ἀνέβω.
Χριστέ δέν εἶμαι ἐγώ γι ̓ αὐτά, μά ἀν εἶναι θέλημά σου,
ὑπακοή θά κάνω ἐγώ, στό θείο προσταγμά σου.
Στόν ἱερόν ἀγώνα μας διά τήν Ὀρθοδοξία,
ὁ γέροντας μου ἔγραψε, πάρα πολλά βιβλία.
Τόν Ἀναρχον Πατέρα μας καί τήν ἐκ Τάφου ἐγέρση,
πολύ τοῦ τά ἐτίμησε, θεολογική τή θέση.
Οἱ Ἀρχιερεῖς τά ἔπαιρναν, τά διάβαζαν, θαυμάζαν,
καί διά μητροπολίτην Θηβών τόν ἑτοιμάζαν.
Γνήσιος εἶναι μοναχός, ὑπακοή θά κάνει,
τό ὠμόφορο καί τόν Σταυρό, στούς ὤμους του θά λάβει.
Τόν Ἄθωνα ἀποχωρεί, στόν κόσμο κατεβαίνει,
γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, τά πάντα ὑπομένει.
Ἔτσι λοιπόν κατέβηκε, εἰς τό κλινόν τό ἄστυ,
θυσία γιά τήν Ἐκκλησία καί τόν Χριστό νά πράξει.
Τό ὠμόφορο εἶναι βαρύ, οἱ πειρασμοί μεγάλοι,
μά ὁ ταπεινός τῷ πνεύματι, ὑπομονή τά κάνει.
Ἔτσι τόν γνώρισα καί ̓γώ, Θεού θεία προνοία,
νά με ὁδηγήσει, ἀσφαλώς, στήν ἄνω Βασιλεία.
Δόξα σοι Βασιλεύ Χριστέ, καί Παναγιά Μητέρα,
πού ἀνάξια ὑπάρχουσα, ἔχω αὐτόν Πατέρα.
Μέ δάκρυα βρέχω γέροντα, τά ἅγια γονατά σου,
καί τό Θεό ἐκλιπαρῶ, νά βρίσκομαι κοντά σου.
Συγχώραμε πατέρα μου, πού τόσο σέ πληγώνω,
τόν δρόμο πού μού δίδαξες, δέν περπατώ καθόλου.
Δεήσου δέ εἰς τόν Θεό, γιά ̓μένα τήν ἀθλία.
νά φωτισθώ καί νά γενώ, νύμφη Χριστοῦ γνησία.
Πατέρα στοργικότατε, καί χιλιοπονεμένε,
συγχώρεσέ μας δέσποτα, πού ἄμετρα σοῦ φταίμε.
Ὑπόμεινε πατέρα μου, τά ἀνήσυχα παιδία σου,
ὅλα νά ἐπιστρέψουνε, ξανά στήν ἀγκαλιά σου.
Μεγάλη Μάννα ὅλων μας, Βασίλισσα τοῦ κόσμου,
σκέπασε τόν πατέρα μας, καί τον Παράδεισο δώσ' του.
Δι ̓ εὐχῶν τοῦ ἁγίου μας πατρός, Χριστέ μου σκέπασέ μας,
τῆς Βασιλείας Οὐρανῶν, Χριστέ ἀξιωσέ μας.
****************************************************
Ἐτούτα ἔλεγε ἡ ἀδελφή ὅταν ἐκείνος ζούσε,
ὅταν τόν ἔβλεπε παρών, καί τήν παρηγοροῦσε.
Μά ἦρθε ἀπόφαση ψηλά, ἀπό τόν Ἅγιο Θρόνο,
νά φύγει γιά τόν Οὐρανό, νά βγεί ἔξω ἀπ ̓ τόν χρόνο.
Ἤτανε Κυριακή πρωί , λίγο πρίν νά χαράξει,
ὅταν ἡ ἁγία του ψυχή, βγήκε γιά νά πετάξει.
Καί ἔμεινε ἐκείνη ὀρφανή καί κλαίει καί στενάζει,
καί εἶναι ἀπαρηγόρητη, καί σάν νεκρή ὀμοιάζει.
Πατέρα μου πού μ ̓ ἀφησες ἐμένα τό παιδί σου,
μέσα σέ τόσους πειρασμούς, χωρίς τήν συμβουλή σου.
Πήγε καί στήν ἐξόδιο, πήγε καί στήν ταφή του,
ἐκεί πού τόν ἐθάψανε, στήν Ἱερά Μονή του.
Ἐβρεξε δάκρυα πολλά τήν γή πού τόν σκεπάζει,
καί ἀκόμα κλαίει πιό πολύ, καί πιό πολύ στενάζει.
Πού εἶναι ὁ πατέρας μου, πού εἶναι ἡ χαρά μου;
πού ὅταν τόν ἔβλεπα ἐγώ, γέμιζε ἡ καρδιά μου;
Πού εἶναι ὁ πατέρας μου, πού εἶναι τό στηριγμά μου;
πού σέ ὅλες μου τίς θλίψεις μου, ἧταν παρηγοριά μου;
Μήν κάνεις ἔτσι ἀδελφή, μήν χάνεις τήν ἐλπίδα,
δές τήν ἁγία του ζωή, ἔχε την γιά πυξίδα.
Τούτο σου λέω κι ἄκουσε, καί βάλ' το στό μυαλό σου,
καί τῆς ζωῆς σου ἀπό δώ κι εμπρός, νά γίνει ὁ σκοπό σου.
Θυμήσου τί σού ἔλεγε ὅταν ἧταν μαζί σου,
καί χάραξέ τα ὅλα αὐτά, βαθιά μές στήν ψυχή σου.
Ἀγάπησε φίλους καί ἐχθρούς, ἀγάπησε τήν ψυχήν σου,
πολύτιμον κι ἀθάνατον, πιό πάνω ἀπ ̓ τήν ζωήν σου.
Ἀλλήλων βάρη βάσταζε, ἄν θέλεις νά προκόψης,
καί τό ἱδίον θέλημα, παντάπασιν νά κόψεις.
Καί τήν εὐχήν τοῦ Ἰησοῦ, στόν νούν καί τήν καρδίαν,
νά ἔχεις πάντοτε μαζί, σέ κάθε σου ἐργασία.
Ἀν θέλεις τήν ἁγίαν του ψυχή νά ἀναπαύσης,
αὐτά νά κάνεις ἀδελφή, καί τήν εὐχή του θά ̓χεις.
Καί ̓κείνος θά παρακαλεί, Τριάδα τήν Ἁγίαν,
νά ἀπολαύσης καί ἐσύ, ζωήν τήν αἰωνίαν.
Καί θά ῤθει ἐκείνη ἡ στιγμή, πού θά τόν ἀνταμώσης
καί τότε μέσα στήν καρδιά, πολύ χαρά θά νοιώσεις.
Καί τούτη τήν εὐχή νά πώ, γιά σένα καί γιά μένα,
κι ὅλα του τά πνευματικά παιδιά, νά εἶναι μονιασμένα.
Τά χρόνια εἶναι δύσκολα, ψυγήσεται ἡ ἀγάπη,
μά ποιός μπορεῖ χωρίς αὐτή, στόν οὐρανό νά φθάσει;
Εὐχή σου καί για μένανε, πού εἶμαι καί ̓γώ παιδί του,
νά ἀξιωθώ ὁ ταλαίπωρος νά ̓μαι καί 'γώ μαζί του.
Πατέρα Παντοκράτορα, ὅλοι μαζί νά ὑμνοῦμε,
μαζί μέ τούς Ἀγγέλους Του, νά Τόν δοξολογοῦμε.
Ἀμήν. Γένοιτο.
Το Ιερόν Μνημόσυνο τελέστηκε και στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Θήβας όπου ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Βησσαρίων Βάλλιος σε κλίμα συγκινήσεως. Το κόλλυβο ετέθη σε ευτρεπισμένη τράπεζα με τα αρχιερατικά άμφια του μακαριστού Ποιμενάρχου των Θηβών.
Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας τελέστηκε Ιερό Μνημόσυνο στην Ιερά Μονή Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Βιλλίων Οινόης Αττικής όπου ο μακαριστός Αρχιερεύς Χρυσόστομος διετέλεσε Γέρων της αδελφότητας. Προσήλθαν ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμάς και οι Παν/τοι Ιερομόναχοι π. Αυγουστίνος Βρακάτος (είχε τελέσει τα Μνημόσυνα στον Καθεδρικό Αθηνών) και π. Βησσαρίων βοηθούμενοι υπό του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου Δημουλά, τελευταία χειροτονία του αειμνήστου Μητροπολίτου Χρυσοστόμου. Ακολούθως τελέστηκε ιερόν Τρισάγιο επί του λιτού μνήματος του πεφιλημένου και αειμνήστου Ποιμενάρχου μας, παρουσία μοναχών της Μονής και λαϊκών ανδρών.
 |
«Μακάριοι οἱ νεκροί οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ᾿ ἄρτι. Ναί λέγει τό Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν· τά δέ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ᾿ αὐτῶν» (Ἀποκάλυψη. 14, 13). |
Χρυσοστόμου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου
της Αγιοτάτης Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας και Προεδρού Αθηνών,
ημών δε Πατρός και Ποιμενάρχου, Αιωνία η Μνήμη!