ΕΚΔΗΜΙΑ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΞΕΝΙΑ ΜΟΝΑΧΗ

Την 24η Απριλίου 2021(Ε.Η), Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος εκοιμήθη η οσιωτάτη Καθηγουμένη της Ι. Μονής Γοργοϋπηκόου Γοργοποτάμου Λαμίας Ξενία Μοναχή.  Η Γερόντισσα Ξενία, κατά κόσμον Παυλίνα Λαζινού, καταγόταν από την Καρδίτσα Θεσσαλίας και είχε μαθητεύσει την ραπτική τέχνη, ενώ στην ηλικία των 24 ετών απαρνήθηκε τον κόσμο και ακολούθησε τον μοναχικό βίο στην Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοϋπηκόου όπου υποτάχθηκε στην μακαριστή Γερόντισσα Μαριάμ καθώς και τον Κτίτωρα της Ιεράς Μονής αοίδιμο Μητροπολίτη Γ.Ο.Χ. Φθιώτιδος κυρό Θεοδόσιο. Η Γερόντισσα μόχθησε με προσωπική εργασία, φτιάχνοντας και κουβαλώντας λάσπη με τα ίδια της τα χέρια για την οικοδόμηση της νεοσυσταθείσας τότε Ιεράς Μονής. Επίσης εξυπηρέτησε τα διακονήματα του ξενώνος και του ραφείου της Μονης, ενώ ήταν υπεύθυνη για το Μητροπολιτικό Ι.Ν. Τιμίου Προδρόμου Λαμίας. 

Υπήρξε δραστήριο μέλος της Αδελφότητας και στάθηκε δίπλα στον πειρασμό της αδελφότητας με την αποσκίρτηση λιγοστών μοναζουσών που παρασύρθηκαν απο αποσχισθέντα Ιερομόναχο για προσωπικές φιλοδοξίες του. Το έτος 2019 ανέλαβε την διαποίμανση της αδελφότητος κατά διαδοχή της πρώτης Γεροντίσσης Μαριάμ και στάθηκε επάξια στο πνευματικό της καθήκον ως εσχάτης της αναπνοής.Η Γερόντισσα αντιμετώπιζε χρόνιο πρόβλημα με τους πνεύμονές της και τις τελευταίες εβδομάδες νόσησε βαρέως και χρειάστηκε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο Λαμίας. Στα μέσα της Μεγάλης Εβδομάδος η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε και- κατά παραχώρηση Θεού- άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 66 ετών ενώ ομολογουμένως είχε πολλά ακόμη να προσφέρει. 

Δόξα τω Θεώ και στις θλίψεις μας! Είθε ο άγιος Θεός να την αναπαύσει την ψυχή της και να παρηγορήσει την τεθλιμμένη Αδελφότητα από την οποία να αναδείξει νέα άξια Γερόντισσα.

Κάποιος μοναχός της Μονής του Σαρώφ κυριεύθηκε από μελαγχολία. Μια φορά μάλιστα που ένιωσε να φθάνει στην απόγνωση, ζήτησε την συμπαράσταση ενός αδελφού. Βγήκαν και οι δύο έξω από την Μονή μετά τον Εσπερινό και άρχισαν να περιπατούν στον κήπο και να παρηγορούνται με την συζήτηση. Πλησίασαν στον σταύλο της Μονής. Εκεί κοντά άρχιζε το δρομάκι που ωδηγούσε στην πηγή του Οσίου Σεραφείμ. Ο άρρωστος αδελφός θέλησε ν’ αλλάξει κατεύθυνση, για να μην συναντηθεί με τον Στάρετς σ’ αυτήν την ψυχική κατάσταση. Πριν όμως προφθάσουν ν’ απομακρυνθούν, τον βλέπουν να έρχεται προς το μέρος τους. Οι δύο Μοναχοί έπεσαν με σεβασμό στα πόδια του. Εκείνος τους ευλόγησε και τους μίλησε με ασυνήθιστη καλωσύνη. Σαν στοργικός πατέρας! Κατόπιν άρχισε να ψάλλει ένα τροπάριο της ενάτης ωδής του μικρού Παρακλητικού κανόνος της Θεοτόκου, που ψάλλεται σε κάθε θλίψη και δοκιμασία: Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην ἐξαφανίσασα.(Μικρὰ Παράκλησις, ὠδὴ θ´) Γέμισε μὲ χαρὰ τὴν καρδιά μου, Παρθένε, Ἐσὺ ποὺ δέχθηκες μέσα Σου τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ χαρὰ σὲ τέλειο βαθμό, κι ἔτσι ἐξαφάνισες τὴ λύπη ποὺ προκαλοῦσε ἡ ἁμαρτία.

Ύστερα χτύπησε το πόδι του στην γη και είπε:

- Δεν μας επιτρέπεται να μελαγχολούμε. Ο Χριστός νίκησε τα πάντα! Ανάστησε τον Αδάμ! Ελευθέρωσε την Εύα! Θανάτωσε τον θάνατο!

Η ψυχική κατάστασις του Στάρετς μεταδόθηκε στην ψυχή των αδελφών. Ζωογονημένοι τώρα με την χαρά του, επέστρεψαν στην Μονή ειρηνικοί!

Από το βιβλίο: ''Χαρίσματα και Xαρισματούχοι'', τόμος Α΄, Ιερά Μονή Παρακλήτου.