ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (11)

   ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ ΙΔ´.16.24  ΟΜΙΛΙΑ ΠΕΡΙ ΠΡΟΦΑΣΕΩΝ by ECCLESIA GOC on Scribd

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (10)

   ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ by ECCLESIA GOC on Scribd

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (9)

   ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ ΛΟΥΚΑ by ECCLESIA GOC on Scribd

   ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΣΤ' ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ by ECCLESIA GOC on Scribd

ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ

Την 21η του μηνός Νοεμβρίου πανηγύρισε η Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Καλαμάτας.

Την 25η του ίδιου Μήνα εόρτασε το Ιερό Παρεκκλήσιο της Αγίας Αικατερίνης του Ιεράς Μονή Τιμίου Προδρόμου στο Πεταλίδι Μεσσηνίας. Ιερούργησε ο οικείος Μητροπολίτης κ. Ιάκωβος.

Με την αρμόζουσα κατάνυξη τιμήθηκε ο πολιούχος Άγιος των Πατρών, Απόστολος Ανδρέας. Παρέστη ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος στην εόρτια Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου της ιστορικής ενορίας Οβρυάς Πάτρας. Μετά το πέρας της εορτής διανεμήθηκε στους πιστούς η ιερά Παράκληση του Πρωτοκλήτου την οποία συνέγραψε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ένα ιστορικό και σπάνιο κείμενο με πλούσιο πνευματικό περιεχόμενο.

ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ

Με σεμνότητα εόρτασε την 3η Νοεμβρίου, κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά την Ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου, ο Ιερός Ναός των Γ.Ο.Χ. Μεγαλουπόλεως Αρκαδίας. Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Αθανάσιος Κιτσαντάς.

Με λαπρότητα τιμήθηκε και φέτος η εορτή των Αγίων Παμμεγίστων Ταξιαρχών στην έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας. Τελέστηκε Ιερατικό συλλείτουργο στον Καθεδρικό Ιερό Ναό των Αρχαγγέλων υπό των Παν/των Ιερομονάχων π. Αυγουστίνου, Βησσαρίωνος και π. Χρυσοστόμου βοηθούμενοι υπό του Ιεροδιακόνου π. Χριστοφόρου. Μετά το πέρας της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας τελέστηκε η λιτανεία της εικόνας και προσφέρθηκαν εδέσματα στους πιστούς.

Η μνήμη του Αγίου Αποστόλου και  Ευαγγελιστού Ματθαίου εορτάστηκε δεόντως στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής του ιστορικού Παραρτήματος των Γ.Ο.Χ. Μάνδρας. Χοροστάτησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος βοηθούμενος υπό του Παν/του Ιερομονάχου π. Ευθυμίου και του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου.

ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΩΘΙΕΡΑΡΧΟΥ

Την Τρίτη 13/26 Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία μας τιμά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, άγει τα ονομαστήρια του ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Τοποτηρητής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Γ.Ο.Χ. Αθηνών και Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ακαινοτομήτου Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Ανήμερα της εορτής του Χρυσορρήμονος Πατρός τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία στην έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών, τον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίων Ταξιαρχών Θήβας. Της Θείας Μυσταγωγία προεξήρχε ο εορτάζων Άγιος Πρόεδρος συμπαραστατούμενος υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμά, βοηθούμενοι υπό των Πανοσιολογιωτάτων Ιερομονάχων π. Ευθυμίου και π. Βησσαρίωνος και του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου.

Προσήλθε πλήθος πιστών που είχαν την ευλογία να ασπαστούν πολλά ιερά Λείψανα Αγίων που ήταν εκτεθειμένα προς προσκύνηση ήδη από την εορτή των Αγίων Ταξιαρχών. Επίσης παρέστησαν αντιπροσωπείες Ιερών Μονών.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Πανιερώτατος Πρωθιεράρχης της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ευχαρίστησε τους πιστούς για την προσέλευση τους και τις ευχές τους.

Ο Σεβασμιότατος Αττικής κ. Κοσμάς προσφώνησε τον άγιο Πρόεδρο της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου και ο καλλίφωνος χωρός των Ιεροψαλτών έψαλε τον "Πολυχρόνιον" του Αγίου Προέδρου. Ο Πανιερώτατος Πρωθιεράρχης διένειμε το αντίδωρο, δεχόμενος τις εγκάρδιες ευχές των πιστών. Οι πιστοί δέχθηκαν την φιλοξενία των Θηβαίων αδελφών ενώ προσφέρθηκε και Τράπεζα για τους Πατέρες και τους πιστούς που προσήλθαν απο μακριά.

ИКОНЫ БОЖИЕЙ МАТЕРИ МОНРЕАЛЬСКОЙ «ИВЕРСКОЙ-МИРОТОЧИВОЙ»

«Икона явилась в нашей маленькой Зарубежной Церкви как раз после того, как покойный патриарх Пимен сказал, что Зарубежная Церковь мертва, так как у нас нет чудес. И это случилось в подтверждение евангельских слов: не бойся, малое стадо. Ещё это случилось у нас потому, наверное, что наша Церковь своими молитвами поддерживает христиан в России». (из беседы с братом Иосифом Муньос в Монреале, 11/24 ноября 1992 г.).

Осенью 1982 года Иосиф православный канадец чилийского происхождения Иосиф Муньос Кортес (занимавшийся изучением иконописи преподаватель истории искусств) с друзьями отправился в паломничество на Афон. Очень хотелось ему побывать в скиту святого Даниила, знаменитом своей иконописной мастерской. На пути к скиту паломники заблудились и обнаружили другой скит – во имя Рождества Христова. Монахи приняли их с любовью, угостили чаем, после чего пригласили посетить иконописную мастерскую. «И тут, – вспоминает Муньос, – я увидел икону, от которой мое сердце как будто перевернулось в груди».

Образ Божией Матери – список с Иверской Вратарницы — настолько поразил его, что он начал упрашивать монахов продать ему икону. Монахи твердо и решительно отказали, объяснив, что этот образ, созданный о. Хризостомом (Цанисом), один из первых, написанных византийским письмом, и служит им образцом. Однако они пообещали сделать список с иконы и послать его в Канаду. Муньос продолжал упрашивать, однако иноки были непреклонны. Во время ночной литургии в храме скита Иосиф Муньос обратился с молитвой к Божией Матери: “Я уже сделал все, что можно сделать по-человечески: я предлагал деньги, я надоедливо упрашивал игумена. Но, Матерь Божия, все же сопровождай нас в Америку, потому что мы так нуждаемся в Тебе!” После молитвы он почувствовал душевное успокоение и уверенность в том, что просьба его услышана.

На рассвете, когда Иосиф и его спутник попрощались с монахами и пошли к пристани, их догнал игумен схиигумен Климент (†1997), державший в руках завернутую икону. “Божья Матерь желает ехать с вами, – сказал он и решительно отказался от предложенных денег. – За такую святыню деньги брать нельзя”. После этого друзья направились в Иверский монастырь и приложили подаренный образ к древнему чудотворному образу Божией Матери Вратарница, Покровительницы Афона, с которого и была списана поразившая его икона.

Схиигумен Климент с написавшим икону монахом Хризостомом (Цанисом)

После возвращения в Монреаль Иосиф установил икону в красном углу рядом с имевшимися у него реликвиями. По словам Иосифа, икона впервые за мироточила 24 ноября 1982 года и затем мироточила почти непрерывно в течение 15 лет (1982-1997), за исключением страстных седмиц Великого поста, перед Пасхой. По утверждению очевидцев, святое миро истекало главным образом из рук Девы Марии и Спасителя, а также из звезды, находившейся на плече Богородицы, оно имело сильный аромат роз и его даже собирали в сосуды. Исцеления миром, вес которого за все годы в несколько раз превысил вес самой иконы, были зафиксированы в огромном количестве, в том числе и от неизлечимых болезней.

Бывали также случаи, когда после прекращения истечения оно возобновлялось неожиданным образом. Так, при посещении Бостонского монастыря миро истекало потоками, но затем совершенно иссякло, когда икона была перенесена в ближний приход. По возвращении в монастырь поток возобновился так сильно, что выступил через край. В другом случае после раздачи мира 850 богомольцам икона оказалась сухой, но прибыв на следующий день в приход, где ее ожидала масса верующих, она чудесным образом восстановила мироистечение.

15 лет Муньос возил Монреальскую икону по всему миру. Она побывала в Европе и Америке, в Азии и Новой Зеландии, в Австралии и Африке. И везде Богородица помогала людям. Истекавшее миро собирали в ватки и рассылали верующим — поступало множество сообщений об исцелениях, в том числе от тяжёлых заболеваний, происходивших после молитв и помазываний больных в России, Латвии, Бельгии, Канаде, Швейцарии, Швеции, Бразилии, Аргентине и др. Некоторые из фотографий иконы тоже начинали мироточить. Получив письмо с фотографией и ваткой, пропитанной миром, Александр Солженицын написал Иосифу, что эта икона-целительница, которая исцеляет не тела, а души больных.

В Россию икону ни разу не привозили. Связано это было с тем, что выступавшие против форсирования сближения с Московским патриархатом представители высокопоставленного духовенства РПЦЗ, в том числе её тогдашний первоиерарх митр. Виталий, считали данный визит неуместным.​

Об этом сказал сам Брат Иосиф в своем последнем интервью, на вопрос – Почему Икона до сего дня не посетила России? Не послужило бы это на благо православия?, Он ответил: «Думаю, что когда Мироточивая Икона поедет в Россию, наступит Пасха среди лета. Но, как я говорил раньше, чудо Мироточивой Иконы происходит в рамках Церкви. И пока у меня нет благословения Первоиерарха моей Церкви, Церкви, где появилось это чудо после прославления всех Новомучеников Российских, я не могу в Россию поехать против воли Первоиерарха. Это было бы непослушание. А в Церкви не может быть непослушания. Мы не можем тайно поехать в Россию, как тать и разбойник через окно. Мы должны войти в Россию через Царские Врата, которые нам откроют достойные люди» («Русский пастырь». 1997. № 27.).

В ночь с 30 на 31 октября 1997 года Иосиф Муньос был убит в Афинах, а Монреальская Иверская икона бесследно исчезла.

Брат Иосиф Муньос-Кортес, хранитель Монреальской иконы.

  

Чудеса, дарованные от Иверской Монреальской иконы

Везде, куда бы ни прибывала эта икона, возрождались любовь и согласие, как, например, в одной общине, где ссорившиеся прихожане вновь обрели путь к молитве и церковному единению. Ее присутствие умножало молитвенный жар до такой степени, что литургии, совершаемые при ней, могут быть сравнимы с пасхальными, столь пламенными в Православной Церкви.

Известны многие случаи возврата людей к посещению храма, исповеди, причастию. Так, одна бедная женщина, узнав о смерти своего сына, готовилась лишить себя жизни, но, тронутая до глубины души при виде чудотворной иконы, раскаялась в своем ужасном намерении и немедленно исповедалась. Благодатное воздействие Пречистой пробуждало и преображало верных, нередко застывших в косном веровании.

Рассказывают, как один старый монах, подойдя к иконе, запел: “Величит душа моя Господа…” – и целебное миро обильно истекло от звезды на плече Богоматери.

Из множества чудес, связанных с Иверской Мироточивой иконой, расскажем лишь о самых известных.

…В Германии заболел неизлечимой болезнью мальчик лет пяти. Родители положили его в больницу, как сами говорили, – “отдали в больницу умирать”. Ребенок ничего не ел и таял как свеча. В это время родителям прислали из Америки ватку, пропитанную миром от Иверской иконы.

В субботу мать взяла эту ватку в больницу и протерла ею все тельце сына, а в Понедельник утром позвонила взволнованная медсестра и сказала: “Произошло невероятное! Ваш мальчик встал с постели и попросил кушать”. Через несколько дней ребенок был совершенно здоров.

…В Лос-Анжелесе в 1991 году, когда икона была в соборе, к ней приложилась согнутая параличом и с трудом передвигавшаяся старая прихожанка. Приложившись, женщина сразу выпрямилась и пошла исцеленная, славя Бога и Его Пречистую Матерь.

…Пожилая француженка пришла на костылях поклониться Иверской Мироточивой.

Помолившись перед чудотворным образом, она уехала. Примерно через неделю эта женщина приехала снова, уже без костылей, и рассказала о своем чудесном исцелении. Добравшись до дома после посещения иконы, она на следующее утро стала подниматься с кровати и хотела, как всегда, взять костыли, без которых обычно не могла встать на ноги, но вдруг почувствовала, что костыли уже не нужны. И с тех пор она ходит спокойно без них.

…В клинике города Винсен, в предместье Парижа, два года лежал 28-летний француз с искалеченной после дорожной аварии ногой. Врачи пришли к заключению о необходимости ампутации. Не знавший Бога, Жан-Луи Жорж (так звали больного) в отчаянии решил покончить жизнь самоубийством.

Ему рассказали о чудотворной иконе Иверской Мироточивой, находившейся тогда в Леснинской женской обители (примерно в ста километрах от Парижа), и он согласился поехать туда.

После молебна у иконы священник взял ватку, смоченную миром, и положил больному под бинты. Но Жан не хотел уходить из церкви и стал просить об исповеди. Священник ответил, что это невозможно, ведь молодой человек не был православным, но потом все же согласился с ним побеседовать. И Жан стал горячо говорить и особенно каяться в своем намерении наложить на себя руки…

Он уехал в тот же день в Париж, а ночью с ноги чудесным образом упали бинты, кожа стала очищаться, исчез гной из ран. Выписываясь из клиники, Жан-Луи сказал, что глубоко уверовал в неведомого ему доселе Бога и взял себе в правило каждое утро читать до трапезы акафист Божией Матери.

…В одну из больниц Бельгии привезли в машине “скорой помощи” какого-то мужчину. Сестра – православная христианка — спросила: “Он умирает?” Ей ответили, что он уже скончался, покончив с собой. Тогда медсестра взяла ватку с миром от Иверской иконы, помазала усопшего и сказала: “Матерь Божия, помоги его душе там, где она находится сейчас”.

Человек открыл глаза, позвал священника и исповедался, покаялся в содеянном. Он прожил еще два дня, но никто из врачей не мог объяснить это чудесное его возвращение к жизни.

…В России четырехлетний мальчик получил сильное ранение. Его маленькую ножку захватила неисправная лестница эскалатора, зубцы которой нанесли глубокую рану. В больнице трудно было без слез смотреть на страдания малыша.

У родных этого мальчика была ватка с миром от Иверской мироточивой иконы. Они горячо молились Божией Матери и смазывали ваткой вокруг раны. К изумлению лечащего врача рана начала заживать, операцию отменили и вскоре мальчика отпустили домой.

По всему христианскому миру разошлись фотографии Иверской иконы с приклеенным к ней кусочком ваты, пропитанным целебным благоуханным миром. Но самое удивительное, что некоторые фотографии иконы тоже мироточат. Это происходит повсеместно – в Америке, в Европе. Мироточат списки Иверской иконы и в России.

24 февраля 1996 года во время всенощного бдения в храме села Нижняя Байгора Воронежской области начала мироточить Иверская икона Богоматери.

Миро истекало потоками: под икону положили белое полотенце, которое впитывало миро. Чудесное истечение мира продолжалось до конца богослужения. А утром 25 февраля, в самый день праздника Иверской иконы истечение мира продолжалось, все так же стекало оно по иконе потоками. 26 февраля мира стало меньше, оно истекало из-под венца, много росинок было и на челе Божией Матери.

На следующий день миро истекало потоками по всей иконе, а 28 февраля вся икона как бы высохла, но из глаз Божией Матери потекли струйки мира. Множество собравшихся видели это чудо, и дивный аромат мира стоял в храме долгое время.

***

Тропарь, гласъ 1:

 Отъ святыя иконы Твоея, о Владычице Богородице, мѵро благодатное источила еси обильно, вѣрныя Твоя во изгнаніи сущія утѣшила еси и невѣрныя свѣтомъ Сына Твоего просвѣтила еси. Тѣмже и припадаемъ къ Тебѣ, Госпоже, со слезами: милостива намъ буди въ часъ судный, да некако толикую милость Твою воспріявше, яко презорливи наказани будемъ, но подаждь намъ Твоими молитвами плодъ духовный принести и спаси души наша.

Кондакъ, гласъ 8:

 Аще и отечествія земнаго лишеніе попущеніемъ Божіимъ пріиде вѣрнымъ Твоимъ, но явилася еси милостивая Утѣшительница имъ въ чудотворнѣй иконѣ Твоей, отъ неяже и слезы источила еси о нечувствіи сердецъ нашихъ скорбящи, тѣмже и умиленно вопіемъ къ Тебѣ со слезами: небеснаго отечествія врата отверзи намъ толкущимъ, яко благая Вратарница еси, двери райскія вѣрнымъ отверзающая.

Молитва:

 О, Преславная Госпоже, Царице небесе и земли, Дѣво Богородице! Предъ честною иконою Твоею нынѣ припадающе, умиленнымъ сердцемъ вопіемъ Тебѣ малое моленіе сіе наше, яко раби неключими есмы, осужденіе пріяти имущіи, но Твоимъ всемощнымъ ходатайствомъ Судіи умилостивленія чающіи. Вѣруемъ и уповаемъ, Владычице, яко не хотяй смерти грѣшныхъ Сынъ Твой ходатайству Твоему внемлетъ, и нынѣ извѣстихомся о семъ чуднымъ знаменіемъ отъ иконы Твоея мѵроточивыя, отъ неяже и исцѣленія обильно источила еси всѣмъ съ вѣрою и любовію къ Тебѣ притекающимъ. Сего ради и вопіемъ Тебѣ со слезами: пощади окаянство наше, прости намъ невѣрность нашу, сокруши гордыни нашея превозношеніе, отжени нечувствіе отъ сердецъ ожесточенныхъ, призри на воздыханіе уныніемъ боримыхъ, уцѣломудри насъ будущаго воздаянія ожиданіемъ. И подаждь, Госпоже, Церкви нашей въ истинѣ неколебимое стояніе и въ любви благое возращеніе, отъ всѣхъ козней бѣсовскихъ и суемудрій еретическихъ покрый насъ и расточенныя вѣрныя собери воедино, да вси на земли православно Тя славящіи и въ небесныхъ чертозѣхъ воспѣти сподобятся всечестное имя Святыя Троицы и Твое милостивное о насъ заступленіе во вѣки вѣковъ. Аминь.

Ака́ѳистъ Пресвятѣ́й Богоро́дицѣ ра́ди ико́ны Ея́ Иверскія-Мѵроточи́выя Монреа́льскія. >>> (HTML)​

***

Искажение текста зарубежного акафиста иконе Б.М.Иверской-Мироточивой Монреальской членами МП:

Оригинал: «Страннаго и непостижимаго промышления Господня о рабех Его в разсеянии русстем сущих не уразумеша отступницы тайнии, рекшии Благодати Божией в Церкви изгнанной не быти. Ты же, Владычице, чудоточное миро от иконы Твоея источивши, абие злохуление сие всеконечно посрамила еси, верныя же Твоя возвеселила еси, вопиющия о Тебе: Аллилуиа».

Измененный текст: «Странное и непостижимое промышление Господне о рабех Его в разсеянии русстем сущих людие православнии уразумеша, егда Ты, Владычице, чудоточное миро от иконы Твоея источивши, верныя Твоя возвеселила еси, вопиющия о Тебе: Аллилуиа».

© 2015-2019 Миссионерский центр им. преп. муч. Афанасия игумена Брестского

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (8)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ΛΟΥΚΑ by ECCLESIA GOC on Scribd

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (7)

   Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΩΛΟΤΟΣ ΠΡΟΒΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΛΕΣΘΕΙΣΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ by ECCLESIA GOC on Scribd

ΘΗΒΑΪΚΗ ΦΩΝΗ (ΤΕΥΧΟΣ 77)

ΘΗΒΑΪΚΗ ΦΩΝΗ (ΤΕΥΧΟΣ 77) by ECCLESIA GOC on Scribd

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Με λαμπρότητα και προς μεγάλη χαρά των πιστών που η Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας απέκτησε ένα νέο Ιερό Ναό στα Λέικα Καλαμάτας τελέστηκαν τα Θυρανοίξια ανήμερα της εορτής του Μεγαλομάρτυρος, στον οποίον και αφιερώθηκε ο Ναός. Στον πανηγυρικό εσπέρινο και την εόρτια Θεία Λειτουργία, χοροστάτησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος μετά του Παν/του Ιερομονάχου π. Αθανασίου και του Ιεροδιακόνου π. Χριστοφόρου. Παρά το εργάσιμο της ημεράς, παρέστησαν πολλοί ορθόδοξοι πιστοί στην πνευματική αυτή χαρά.

Την ίδια ημέρα πανηγύρισε η φερώνυμος ιστορική ενορία των Γ.Ο.Χ. Πάτρας, έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών. Την πανηγυρική Θεία Λειτουργία τέλεσε ο Πανοσιολογιότατος Ιερομόναχος π. Αυγουστίνος Βρακάτος.

Δεν θα μπορούσε η Θεσσαλονίκη να μην τιμήσει καταλλήλως τον πολιούχο Άγιο Δημήτριο, τον "Μέγα εν κινδύνοις υπέρμαχον" της συμπρωτεύουσας. Τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία υπό του Παν/του Ιερομονάχου π. Βησσαρίωνος στην ενορία της Γεννήσεως του Χριστού στην Αγχίαλο της Θεσσαλονίκης. Οι προσελθόντες πιστοί είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν το Ιερό Λείψανο του συντοπίτη τους, εν ζωή,  και  αιώνιου Ουρανοπολίτη Αγίου Δημητρίου.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (6)

   ΠΕΡΙ ΑΧΑΡΙΣΤΕΙΑΣ/  ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΓΑΔΑΡΙΝΟΣ by ECCLESIA GOC on Scribd

Η ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΟΥ 1940

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ 

ΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943 οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).

Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς έστειλαν εναντίον των Ορχομένιων την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο. Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους.

Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.

Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς.

Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει. Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό: Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα!

-Θαύμα, Θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό. Ο Γερμανός στη Θεομητορική Εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε με Θαυμασμό: -Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε.

Ο Ορχομενός σώθηκε. Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους.

Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.

Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, Γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με Λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας. Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.

Από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας» της Ιερά Μονή Παρακλήτου

ΝΕΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Οι αιρετικοί Οικουμενιστές δεν αρκούνται στο γεγονός ότι η συκρητιστική τους κίνηση περιλαμβάνει κάθε αίρεση και κακοδοξία αλλά δημιουργούν νέες αιρέσεις για να στηρίξουν τις άνομες ενέργειές τους. Όπως ο παπισμός δεν παρέμεινε στην πρωταρχική αίρεση του Filioque αλλά εφηύρε δεκάδες νέες πλάνες, έτσι και οι οικουμενιστές δεν διστάζουν να εξυβρίζουν την Αγία Τριάδα, να την αλλοιώνουν και να διαστρεβλώνουν το ορθόδοξο πιστεύω για να επιβάλλουν τα δόλια σχέδια τους. Επειδή οι κρυφοοικουμενιστικές αιρέσεις δύνανται να πλανήσουν "εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς" (κατά Ματθαίον 24, 24) πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση για να μην απατηθούμε ως κάποι "ναυαγήσαντες περι την πίστην" εγκολπώθηκαν πλάνες περί "ανάρχου Εκκλησίας" κ.α. Με την δογματοποίηση του "Πρωτείου" θέλουν να εδραιώσουν την αντίληψη της ύπαρξης πάπα στην Ορθοδοξία, να διαβάλλουν την Ορθόδοξη Εκκλησία ως μη δεχόμενη το πρωτείο του αιρετικού πάπα του Βατικανού για να επιβάλλουν το "κοινό Ποτήριο". Με αυτό το πνεύμα, οι Φαναριώτες εγκλημάτισαν κατά του πολυπαθούς Ουκρανικού λαού στις μέρες μας. Γράφει σχετικά το Αγιορείτικο περιοδικό "Άγιος Αγαθάγγελος ο Εσφιγμενίτης" στο πρόσφατο 294ο τεύχος, σελίδες 6-7:

Με το επιβαλλόμενο πρωτείο της Κωνσταντινουπόλεως το οποίο κατευθύνουν οι σκοτεινές και Σιωνιστικές ομάδες, (δήλωση του προκατόχου του Βαρθολομαίου, "πατριάρχη" Δημητρίου στον εκπρόσωπο του "Ορθόδοξου Τύπου" μακαριστού κ. Σωτήρχου) επιθυμούν να προωθήσουν διαθρησκειακές συμπροσευχές και συλλειτουργίες και στις συμπροσευχές να μην αναφέρετε το Πανάγιο Όνομα του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος. Μόνο ενός Θεού που ως προεγράφη είναι ο αρχιτέκτων του σύμπαντος των μασόνων και Ιεχωβάδων. Χάριν της ενώσεως των θρησκειών που αναφέρονται σε ένα "θεό"! 

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ" 

Στο περιοδικό "Εφημέριος" (έτος 68ο, τεύχος 3ο Μάιος- Ιούνιος 2019) της Νεοημερολογιτικής Εκκλησίας της Ελλάδος (Σ.Σ. που μόλις ενώθηκε με ανίερους αυτοχειροτόνητους της Ουκρανίας) προκειμένου να υποστηρίξουν το "πρωτείο" αναφέρονται στην Αγία Τριάδα καταργώντας το ομοούσιο Αυτής. Επ' αυτού απάντησε ο Ορθόδοξος Τύπος της 28ης Ιουνίου και καταλήγει: 

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ "ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ" ΤΟΥΣ 

Πνευματικός πατήρ πάντων είναι ο Περγάμου. Χαρακτηριστικά γράφει στη μελέτη του "Συνοδικότητα και Πρωτείο" (Περιοδικό Θεολογία, τ. 86 2015): "...Η Εκκλησία πρέπει να αντικατοπτρίζει από όλες τις απόψεις συμπεριλαμβανομένης της πίστεως και της δομής και της τάξεως της, τον Τριαδικό τρόπο υπάρξεως της του Θεού... η ιδέα "ο ένας και οι πολλοί" που διατρέχει όλη τη δογματική θεολογία της Εκκλησίας, συμπεριλαμβανομένου του δόγματος της Αγίας Τριάδος της Χριστολογίας και της Ευχαριστίας- ανάγει το πρωτείο σε ζήτημα θεολογικό και όχι απλώς διοικητικό, "Πρωτείο υπάρχει ακόμα και στη ζωή της Τριάδος, εφ΄ όσον είναι ο Πατήρ, η "αιτία" των Τριαδικών Προσώπων..." 

Υπάρχουν τρία θεμελιώδη λάθη στο εγχείρημα τους να παρουσιαστεί ως εικόνα της Αγίας Τριάδος. Πρώτον, όταν εφαρμόζουμε το σχήμα "ένας και πολλοί" και στα ανθρώπινα και στα θεϊκά, τότε σημαίνει ότι καταργούμε την ουσιώδη διαφορά μεταξύ κτιστού και ακτίστου, καταλήγοντας αναπόφευκτα στα αδιέξοδα της Δύσης, που όμως λύθηκαν πλήρως στην Ανατολή κυρίως κατά τη δεύτερη περίοδο των ησυχαστικών ερίδων. Δεύτερον, "...αν η Εκκλησία είναι εικόνα και αντανάκλαση της ζωής της Αγίας Τριάδος, τότε τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος "επικοινωνούν" κατ' ενέργειαν μόνο και όχι και κατ' ουσίαν, οπότε δεν έχουμε ομοούσιο Αγία Τριάδα... οπότε έχουμε τρεις θεούς με ιδιαίτερη υποστατική ενέργεια" (Μοναχών Παϊσίου και Επιφανίου, Ορθόδοξη Κριτική επί του κειμένου "Conciliarity and Primacy", Άγιον Όρος 2017). Τρίτον δεν υφίσταται "πρωτείον" του Θεού Πατρός, καθώς δεν το αναφέρει καμία Σύνοδος ή Πατήρ της Εκκλησίας. Παράδοξο δε, ότι ουδέποτε οι μεταπατερικοί θεολόγοι δεν αναφέρουν ότι τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος είναι ομότιμα, σύνθρονα κλπ., διότι θα αντέφασκαν στην οικοδόμηση της θεωρίας τους επί του δήθεν "πρωτείου". Ωστόσο, οι Επίσκοποι, που είναι διάδοχοι των Αποστόλων, είναι ισότιμοι ακριβώς γιατί οι Άγιοι Απόστολοι ήταν (ίσοι). Ακόμα και οι Πρωτοκορυφαίοι δεν είχαν καμία υπεροχή. Δια τούτο όλοι οι Ιεράρχες όχι μόνο είναι ομότιμοι, αλλά έχουν και διπλή διακονία: τόσο την Επισκοπική τους, όσο και την κατά την οικουμενική Εκκλησία. 

Αντίθετα προς τους μεταπατερικούς, οι οποίοι ματαιοπονούν προσπαθώντας να αναθέσουν την φροντίδα της όλης Εκκλησίας σε έναν "οικουμενικό πρώτον". Μάρτυς αδιάψευστος ο Ιερός Χρυσόστομος που γράφει στο λόγο του στον "Ευστάθιο Αντιοχείας" για τον Επίσκοπο ότι: "δεν θα πρέπει να φροντίζει μόνο για την Εκκλησία που του παρέδωσε το Άγιο Πνεύμα αλλά και για όλη εκείνη που βρίσκεται εγκατασπαρμένη στην οικουμένη. Αυτά τα μάθαινε (ο Ευστάθιος) από τις λειτουργικές ευχές. Εάν πρέπει να προσευχόμαστε, έλεγε, υπέρ συμπάσης της Εκκλησίας από περάτων έως τεράτων της οικουμένης, πολύ περισσότερο θα πρέπει να δείχνουμε μέριμνα για όλη αυτή, και ομοίως, να φροντίζουμε και να μεριμνούμε για όλες τις (Τοπικές) Εκκλησίες". 

Τα τελευταία χρόνια οι εμφορούμενοι και διατυμπανίζοντας τις κακοδοξίες της θεολογίας του προσώπου, της ευχαριστιακής εκκλησιολογίας κλπ. που αντιγράφουν από τον Περγάμου ανελίχθηκαν σε θέσεις καίριες (εκκλησιαστικές, ακαδημαϊκές κ.α.) και προωθούν αυτές τις κακοδοξίες με σκοπό να καταλήξουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο παγκόσμιο "πρωτείο" του Κωνσταντινουπόλεως. Πρέπει να απομακρυνθούν και να περιθωριοποιηθούν, ειδάλλως το αποτέλεσμα θα είναι η βατικανοποίηση της Ορθοδοξίας (Ο.Τ. 28/6/2019)

ΟΣΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Από την ευλόγηση των Άρτων του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού των 99 Θεοφόρων Πατέρων στα Χανιά όπου άσκησαν και τελειώθηκαν οσιακώς. Οι ευλαβείς Ορθόδοξοι Κρήτες τιμούν ιδιαιτέρως την μνήμη τους και για αυτό- παρά τους κόπους και τους διωγμούς από τους Καινοτόμους Οικουμενιστές- ίδρυσαν την ενορία αυτή για την εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών τους. Από τα Χανιά καταγόταν και ο Άγιος Ματθαίος ο Κρής, ο μετέπειτα ομολογητής Αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. Είχε μεγάλη ευλάβεια στους Οσίους Πατέρες της Κρήτης γι΄αυτό θεμελίωσε Ιερό Παρεκκλήσιο στη μνήμη τους όταν ίδρυσε την ανδρική Μονή, έχοντας τους υπόδειγμα αγάπης για τους διαδόχους του. Η ενότητα τους και ο μέχρι θανάτου πνευματικό σύνδεσμος τους αξίζει να μας προβληματίσει και να εγκολπωθούμε το παράδειγμα τους. Στη φετινή πανήγυρη χοροστάτησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος ως Τοποτηρητής Κρήτης μετά του εφημερίου, Αιδ/του Ιερέως π. Ζαχαρίου Τσικρικάκη.

Ο άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι άλλοι 98 θεοφόροι Πατέρες, σύντροφοι και πνευματικοί συναγωνιστές του, που ασκήτεψαν στην περιοχή του νομού Χανίων, είναι από τους πιο αγαπητούς αγίους στην Κρήτη και θεωρούνται από τους πρωτοπόρους του ορθόδοξου μοναχισμού στο Νησί, που αργότερα έλαβε τεράστιες διαστάσεις και έδωσε λαμπρά πνευματικά αναστήματα. Κατά την παράδοση, προέρχονταν από την Αίγυπτο και ήρθαν στην Κρήτη από τη μεγάλη τους ταπεινοφροσύνη, αναζητώντας απόμερο τόπο να ασκητέψουν. Παρέμειναν 99, ώστε μαζί με το Χριστό, με τον Οποίο βρίσκονταν σε ενότητα, όπως και μεταξύ τους, να συμπληρώνεται ο αριθμός 100. Πρώτη τους στάση ήταν η περιοχή Αζωυρές. Εκεί μόνασαν και απέκτησαν μεγάλη φήμη, γιατί ήταν προικισμένοι με το διορατικό και το θαυματουργικό χάρισμα, με αποτέλεσμα να βοηθήσουν ποικιλότροπα το φτωχό και ταλαιπωρημένο Κρητικό λαό.

Ο άγιος Ιωάννης απομακρύνθηκε και ασκήτεψε στα τρομακτικά βάθη του φαραγγιού στο Ακρωτήρι Χανίων, στο χείλος του οποίο αργότερα χτίστηκε η Μονή Γουβερνέτου. Εκεί, πολύ πιο κάτω από τη σπηλιά της Παναγίας, βρίσκεται η σπηλιά-ερημητήριο του αγίου Ιωάννη, όπου και κοιμήθηκε, σκοτωμένος από το σφάλμα ενός κυνηγού. Ο άγιος συγχώρησε τον κυνηγό - που έκλαιγε γι' αυτό που είχε κάνει - και του ζήτησε να τον φέρει μέσα στην σπηλιά και μετά να φύγει, γιατί ήταν νύχτα και, όσο ο άγιος ήταν ζωντανός, στον τόπο υπήρχε ένα υπερκόσμιο φως, όταν όμως θα ξεψυχούσε, το φως θα χανόταν και ο κυνηγός δε θα μπορούσε ν' ανεβεί από το φαράγγι. 

Ο άγιος κοιμήθηκε (πέθανε σωματικά) στις 6 Οκτωβρίου. Την ίδια στιγμή, όλοι οι άγιοι Πατέρες της συνοδείας του κοιμήθηκαν, ο καθένας εκεί όπου βρισκόταν. Η ενότητά τους ήταν τόση, ώστε είχαν ζητήσει από το Θεό να πεθάνουν ταυτόχρονα. Φυσικά, οι ψυχές τους έσμιξαν στην ουράνια πατρίδα.Όλα αυτά συνέβησαν την 6ην Οκτωβρίου του 1632. Η Εκκλησία μας τους τιμά στις 7 Οκτωβρίου με απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Λουκάρεως, του Κρητός αφού την 6ην του αυτού μηνός εορτάζει την μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Θωμά.

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ Ι.Μ. ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ

Η ΛΑΜΠΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ 
ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΟΡΓΟΫΠΗΚΟΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ ΛΑΜΙΑΣ

Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και με μεγάλη κατάνυξη εορτάστηκε η χάρις της Υπεραγίας Θεοτόκου της επονομαζομένης "Γοργοϋπηκόου" στην φερώνυμη γυναικεία Ιερά Μονή στον Γοργοπόταμο. Πλήθος πιστών από γείτονες χώρες μέχρι και την μεγαλόνησο Κρήτη προσέτρεξαν να αντλήσουν εκ των πνευματικών ναμάτων "ύδωρ ζωής". Τελέστηκε 12ωρη ιερά αγρυπνία μετά Λιτής, αρτοκλασίας, Θείου κηρύγματος και Λιτανεία της Ιεράς εικόνας της Παναγίας μας και των ιερών λειψάνων που είχαν τεθεί προς προσκύνηση. Των ιερών Ακολουθιών και της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος και έξαρχος πάσης Θεσσαλίας κ. Ιγνάτιος συμπαραστατούμενος υπό του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Ιακώβου, βοηθούμενοι υπό του Πανοσιολογιωτάτου Ιερομονάχου π. Ευθυμίου και του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου. Έψαλε ο καλλικέλαδος χορός των Μοναζουσών ανυψώνοντας πνευματικώς τους πιστούς. Η πολυμελής αδελφότητα της Μονής, υπό τη νέα Καθηγουμένη Ξένια Μοναχή, φιλοξένησε μετά χαράς όλους τους πιστούς που προσήλθαν να ευφρανθούν πνευματικώς και να ενισχύσουν ένα πραγματικό στολίδι της Εκκλησίας όπου ενασκούνται νέες κυρίως αδελφές. Η Ιερά Μονή αποτελεί έργο του αοίδιμου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κυρού Θεοδοσίου (+ 2002), τα λείψανα του οποίου ήταν τοποθετημένα δίπλα στον θρόνο που επί 30 χρόνια κόσμησε επαξίως.

ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΙΕΡΩΝ ΜΟΝΩΝ

Την 8η Σεπτεμβρίου πανηγύρισε η γυναικεία Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου στην Καλαμάτα Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Αθανάσιος Κιτσαντάς.

Με λαμπρότητα και κατάνυξη πανηγύρισε με ολονύκτια αγρυπνία η γυναικεία Ιερά Μονή του Τιμίου Σταυρού Καλαμάτας κατά την εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία, στο όμορφο Καθολικό, χοροστάτησε ο οικείος Μητροπολίτης, Σεβ/τος Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος βοηθούμενος υπό του Ιερομονάχου π. Αθανασίου και του Ιεροδιακόνου π. Χριστοφόρου.

Η φετινή πανήγυρη (20/9) του Ιερού Ησυχαστηρίου Αγίου Ευσταθίου τιμήθηκε με Τρισαρχιαρατικό Συλλείτουργο των Σεβ/των Μητροπολιτών Αττικής κ. Κοσμάς (οικείου Ποιμενάρχη), Φθιώτιδος κ. Ιγνατίου και Μεσσηνίας κ. Ιακώβου βοηθούμενοι υπό κατωτέρων Κληρικών. Οι ευλαβείς πανηγυριστές μετά την λήξη της Θείας Λειτουργίας προσήλθαν με συγκίνηση στον τάφο του μακαριστού κτήτορος του Ησυχαστηρίου όπου λειτουργεί το Γηροκομείο της Εκκλησίας μας, αοιδίμου Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κυρού Παύλου.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (5)

   Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΔΙΚΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ by ECCLESIA GOC on Scribd

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΚΥΠΡΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ:

Στην είσοδο της παρούσας δεκαετίας, δημοσιεύσαμε το παρακάτω άρθρο, στην πρωτότυπη αγγλική έκδοση του, κατόπιν αδείας της Μονής Μεταμορφώσεως Βοστόνης. Επειδή η μορφή που δημοσιεύτηκε δεν ήταν ευανάγνωστη και επειδή κρίναμε ότι έπρεπε να μεταφραστεί το κείμενο ώστε να τεθεί "ο Λύχνος επί την λυχνίαν" κατά τον Κυριακό λόγο (πρβλ. κατά Λουκάν), προχωρούμε στην δημοσίευση του άρθρου προς ψυχική ωφέλεια. Το άρθρο μετάφραστηκε πιστά στα ελληνικά με την επιμέλεια χρονολογικών και ιστορικών ανακριβειών σε ελάχιστα σημεία. 

Στη δύση της παρούσας δεκαετίας το λαμπρό παράδειγμα του Αγίου Τριμυθούντος, Προέδρου των Γ.Ο.Χ. Κύπρου αποτελεί πνευματικό οδοδείκτη των σύγχρονων Ποιμένων και ποιμενόμενων. Ως άλλος σώφρων Ιωσήφ δέχτηκε τις συκοφαντίες και υπέμεινε άδικη θλίψη, αποκαταστάθηκε και προήχθη εις Αρχιερέα, συγχώρεσε και εργάστηκε τόσο κατά την πικρία της άδικης εξορίας του αλλά και ως διωκόμενος Επίσκοπος για την πρόοδο της Εκκλησίας. Δεν συμμετείχε σε ανταρσίες και αποσχίσεις, προφασιζόμενος "προφάσεις εν αμαρτιαίς" ή ευλογοφανείς λόγους αλλά εργάστηκε άοκνα και ακατοπόνητα για την εδραίωση της Γνησίας Ορθοδοξίας. Και να! Τιμήθηκε από τους διώκτες αλλά και από τους διαδόχους τους (η Μονή της Βοστόνης προέρχεται από την Φλωρινό- Αυξεντιακή παράταξη) και προβάλλεται η αγιότητα του. Είθε όλοι να έχουμε τις ευχές και τις μεσιτείες του!

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ:... by ECCLESIA GOC on Scribd

************

TRANSLATOR INTRODUCTORY NOTE:

At the beginning of this decade, we published the following article, in its original English version, with the permission of the Transformation Monastery of Boston.  As the published form was not clear and as it was considered that the text had to be translated in order to light "The Lamp" according to the Lord's speech (Gospel of Luce), we proceed to publish the article for spiritual benefit. The article has been faithfully translated into Greek with the editing of few chronological and historical inaccuracies.

At the end of the current decade the brilliant example of the Saint of Trimythus, the President of the G.O.C. of Cyprus is a spiritual guide to modern Shepherds and laymen. As another wise Joseph accepted insanity and made unjust sorrow, he was restored and challenged as Hierarch, forgiven and worked both in the bitterness of his unjust exile and as an ambassador Bishop for the progress of the Church. He did not participate in subversions and divisions, preoccupied with "sinful pretexts" or plausible words, but worked hard and relentlessly to establish the True Orthodoxy. And yes! He is  honored by the demonstrators and their successors (the Monastery of Boston is from the Florentine-Auxentian diocese) that his holiness is promoted by all people. May we all have his blessing!

   Bishop Spyridon of Trimythus G.O.C. by ECCLESIA GOC on Scribd