ΑΝΟΙΚΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Β’
ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ
«ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»
Αγαπητοί Χριστός Ανέστη! Εν πρώτοις σας ευχαριστούμε για τις
αγαθές σας ευχές και αντευχόμαστε άνωθεν φωτισμό, παν αγαθό και την «ενότητα
της πίστεως» εν τη Μία Εκκλησία του Χριστού.
Επί των τριών σημείων της απαντήσεως σας, παρατηρούμε τα
εξής:
1.
«Περί του εκκλησιολογικού χάσματος και της
δυνατότητος άρσεώς του»
Η πίστη μας ότι, χάριτι Θεού, ανήκουμε στην Γνησία Ορθόδοξο
του Χριστού Εκκλησία δεν αποτελεί καθόλου εμπόδιο για την ένωση των παρατάξεων
εν τη Εκκλησία. Το απόδειξε έμπρακτα η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.
Ελλάδος προσκαλώντας σε διάλογος του Φλωριναίους και τους Νεοημερολογίτες για
την «εν αληθεία και αγάπη ένωση». Μάλιστα με τους πρώτους διεξήχθη για κάποιο
χρονικό διάστημα και παρατηρήθηκαν και θετικά βήματα. Αποκηρύσσουμε και πάλι
την αναφορά σας σε «τέσσερεις ματθαιϊκές παρατάξεις», που αντιβαίνει την
Ορθόδοξη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Περί του «εκκλησιολογικού χάσματος»
παρακαλούμε να ανατρέξετε στις (κατ’ εμάς υποκριτικές εγκυκλίους) του πρώην
Φλωρίνης Χρυσοστόμου το 1950 και του Αυξεντίου Πάστρα το 1974 όπου κηρύσσετε ως
Ορθόδοξη η επίσημη θέση της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. και του εν Αγίοις Πατρός
Ματθαίου, που ακριβώς στηρίζεται στην αυθεντική ορθόδοξη διδασκαλία των Αγίων
Πατέρων κι όχι σε εκκλησιολογικές σοφιστείες.
2.
«Περί του δήθεν παλαιοημερολογιτικού
οικουμενισμού»
Ο παλαιοημερολογητικός οικουμενισμός συναντάται ήδη από το
1924, δηλαδή την αρχή του Ιερού ημών Αγώνος, από Νεοημερολογητικούς κύκλους που
προσπαθούν την υπαγωγή των ορθοδόξων στην Σχισματική Καινοτόμο Εκκλησία διά της
μνημόνευσης του επιχωρίου Καινοτόμου επισκόπου, διατηρώντας τις 13 ημέρες του
ημερολογίου… Αργότερα γίνονται κι άλλες σφοδρές και ύπουλες επιθέσεις στην
ορθόδοξη Εκκλησιολογία και την Αποστολική Διαδοχή της Εκκλησίας. Τα πρόσωπα που
παραθέτετε περισσότερο τα εκθέτετε (Καλλιόπιος
Γιαννακόπουλος, μοναχός Βίκτωρ Ματθαίου, Κωνσταντίνος Σαραντόπουλος) διότι όχι
μόνο δεν αγωνίστηκαν για την ενότητα αλλά κι ενήργησαν αισχρά κι ανήθικα
ενάντια στην Εκκλησία όπως περίτρανα απέδειξε η ιστορία. Το μόνο για το οποίο
αγωνίστηκαν πραγματικά είναι η ματαιοδοξία της Μίτρας, έστω κι αντικανονικώς, πραξικοπηματικά,
εκτός Εκκλησίας. Επίσης δεν σας τιμά η αναθεώρηση της ιστορίας. Η Ρωσική
Σύνοδος της Διασποράς ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ και δεν επικύρωσε τις χειροτονίες των Αγίων
Αρχιερέων της Εκκλησίας μας και τούτο για χάριν της Ορθοδοξίας και των εκτός
Αυτής και με βάση την (τότε) γνήσια ορθόδοξη ομολογία των Ρώσων της Διασποράς.
Την ένωση αντέκρουσε τότε η Φλωρινική πλευρά επισήμως, οργισμένη για την
παραδοχή της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς της Κανονικής Αποστολικής Διαδοχής
και της Ορθοδόξου ομολογίας που κατ΄ αρχή την αποδέχθηκε.
Πάντως εμείς δεν μπορούμε να αποδεχτούμε πολλές «Συνόδους»
και «πληρώματα» διότι ένας είναι ο Καλός Ποιμήν μας και ένα το ποίμνιο Αυτού κι
αυτή είναι και η πίστη της Εκκλησίας του Χριστού.
3.
«Οι Πατέρες για την ενότητα των Ορθοδόξων»
Οι άγιοι Πατέρες, διαπιστώνουμε, ότι αγωνιούσαν για την
ενότητα των πιστών εν τη Εκκλησία του Χριστού και τούτο πρέπει να είναι και
σήμερα μέλημα μας και προσευχή μας. Οφείλουμε όμως να μελετήσουμε και τις
ιστορικές συνθήκες επί παραδείγματι του «Μελετιανού Σχίσματος». Κηρύσσει
ακριβώς ο Μέγας Βασίλειος ότι το Σχίσμα «γίνεται για λόγους διοικητικούς
και είναι ευκολογιάτρευτο». Σήμερα όμως έχουμε να κάνουμε με θέματα Πίστεως
(κυρίως εκκλησιολογικά) και Αποστολικής Διαδοχής δηλαδή βασικότατων για την
παραδοχή μίας Εκκλησίας ως Ορθοδόξου και Κανονικής.
Κλείνοντας αγαπητοί τονίζουμε ότι κύριο μέλημα των ορθοδόξων
δεν είναι η διοικητική δικαίωση αλλά η επιστροφή πάντων στην προ του Σχίσματος
κοινή ορθόδοξη πίστη και ομολογία. Στην ανασύσταση του συνδέσμου της αλήθειας
και της αγάπης που μας διατηρούσε ενωμένους εν τη Μία Αγία Καθολική κι
Αποστολική του Χριστού Εκκλησία κι υπενθυμίζουμε ότι η Ιερά ημών Σύνοδος είναι
η μόνη αρμόδια για έγκυρες τοποθετήσεις κι αποφάσεις για όποιον επιθυμεί
διάλογο «εν Αληθεία και αγάπη».
ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ
ΑΓΑΠΗΣ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
