ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΕΟΡΤΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

 

ΣΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της οικουμένης. Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά!

Με χαρά και ευφροσύνη εορτάζουμε και πάλι εφέτος την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, ενθημηθήκαμε τον επί του Σταυρού ζωοποιόν για τον ανθρώπινο γένος θάνατο του Χριστού. Τον σωτήριο θάνατο, τον πρόξενο μεγάλων δωρεών, διότι δια του σταυρού καταργήθηκε το μεσότοιχο της έχθρας προς τον Θεό, η προπατορική αμαρτία και φιλιωθήκαμε με Αυτόν. Γίναμε κοινωνοί  των χαρισμάτων, αναγεννηθήκαμε δια του θείου λουτρού του Βαπτίσματος, λάβαμε το χάρισμα της υιοθεσίας, μας δόθηκε η εξουσία να είμαστε τέκνα Θεού (εάν αυτό το χάρισμα το φυλάξουμε), τηρούντες τις εντολές Του. Διά του Σταυρού του Κυρίου καταπατήθηκε η δύναμη του διαβόλου και εμείς λάβαμε τη δύναμη της Χάριτος του Θεού, του να πατούμε «επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού» του διαβόλου (Λουκ. 10,19).

Με το έργο του Κυρίου επί της γης και ιδιαίτερα με το Σταυρό, λάβαμε την πνευματική ελευθερία, την ελευθερία από τα δεσμά της αμαρτίας, του να μην είμαστε δούλοι της αμαρτίας, που σημαίνει δούλοι του διαβόλου, αιχμάλωτοι και υπόδικοι στον αιώνιο θάνατο και την κόλαση. Αλλά ελευθερωθήκαμε, ανακαινισθήκαμε, αφού έφυγε το σκότος της αγνωσίας και έλαμψε το φως της θεογνωσίας. Όλα αυτά τα καλά μας τα έφερε ο Κύριος, που ήλθε από τον ουρανό και μας τα χάρισε δια του σταυρικού θανάτου Του, έσχισε το χειρόγραφο των αμαρτιών μας και μας εξαγόρασε με το πανάγιο Του αίμα, το οποίο έχυσε επί του Σταυρού. Πάντα, λοιπόν, τα καλά δια του Σταυρού. 

Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα. Σταυρός πιστών το στήριγμα.

Ο Σταυρός είναι το όπλο κατά του διαβόλου, το σύμβολο της νίκης. Διά του Σταυρού εδόθη η νίκη της αλήθειας κατά του ψεύδους. Διά του Σταυρού ο πρώτος χριστιανός βασιλεύς, ο Μέγας Κωνσταντίνος, νίκησε τους ειδωλολάτρες βασιλείς και κήρυξε την αληθινή θρησκεία, τον Χριστιανισμό, ως επίσημη θρησκεία του κράτους.

Με την ανάληψη της εξουσίας ως μονοκράτωρ, ένα μέλημα του ήταν να στείλει την μητέρα του Αγία Ελένη, να πάει στα Ιεροσόλυμα να ερευνήσει για να βρει τον Τίμιο Σταυρό, επί του οποίου σταυρώθηκε ο Κύριος. Έτσι, το 326, η Αγία Ελένη πήγε να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους. Εκεί κατόπιν προσευχής άρχισε την έρευνα. πληροφορήθηκε από τους πιστούς ότι ο Τίμιος Σταυρός, κατά την παράδοση, ήταν κάτω από τον ειδωλολατρικό ναό της ψευτοθεάς Αφροδίτης, που υπήρχε επάνω στον Γολγοθά. Γκρέμισαν, λοιπόν, τον ναό και άρχισαν τις ανασκαφές και προχωρώντας βρήκαν τρεις σταυρούς. Χάρηκε πολύ, αλλά ποιός ήταν ο Σταυρός του Κυρίου;

Το πρόβλημα ανέλαβε να λύσει ο άγιος Μακάριος, επίσκοπος τότε Ιεροσολύμων, ο οποίος με τους ιερείς έκανε δέηση στον Θεό για να του αποκαλύψει τον Σταυρό του Κυρίου διά θαύματος. Η δοκιμή έγινε στο νεκρό σώμα νεοθανούς ευσεβούς γυναίκας, που όταν ακούμπησε επάνω της τον Σταυρό του Κυρίου, αμέσως αναστήθηκε. Η είδηση της εύρεσης του Τιμίου Σταυρού προσείλκυσε πλήθος λαού. Ο μεγάλος συνωστισμός, όμως, εμπόδιζε τους ανθρώπους να τον προσκυνήσουν, γι' αυτό αποφάσισαν και τον ύψωσαν σε ψηλό μέρος για να τον δουν όλοι. Αντικρίζοντάς τον οι ευσεβείς χριστιανοί, γονυπετούντες έπεφταν στο έδαφος και μετά δακρύων επικαλούνταν το έλεος, του επί σταυρού υψωθέντος και σταυρωθέντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 

Η ιστορία του ξύλου του Σταυρού, όμως είναι θαυμαστή και παράδοξη. Σύμφωνα με την παράδοση, έχει τις ρίζες ακόμη από την εποχή του Αβραάμ. Στη σκηνή του, οι τρεις παράξενοι άνδρες που φιλοξένησε, οι οποίοι δεν ήταν άνθρωποι στην πραγματικότητα, αλλά τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, τα οποία συμβολικώς, συγκαταβατικά, εμφανίσθηκαν με μορφή ανθρώπων, άφησαν τρεις ράβδους. Αργότερα, μετά την καταστροφή των Σοδόμων και Γομόρων, όταν ο Λωτ εξέπεσε σε μεγάλο ηθικό παράπτωμα, ζήτησε τη συμβουλή του Αβραάμ, το τι θα έπρεπε να κάνει για να τον συγχωρέσει ο Θεός. Τότε, ο Αβραάμ του έδωσε τις τρεις ράβδους και του είπε να τις φυτεύσει και να τις ποτίσει φέροντας νερό από τον Ιορδάνη ποταμό. Εάν θα βλάσταιναν οι ράβδοι, ήταν σημείο ότι θα τον συγχωρέσει ο Θεός. Μετά τριάντα χρόνια βλάστησαν οι ράβδοι, ενωμένες όπως τις είχαν και έγινε μεγάλο δέντρο.

Την εποχή του Σολομώντα έκοψαν πολλά ξύλα για την κατασκευή της σκεπής του ναού. Μεταξύ των άλλων έκοψαν και αυτό το συγκεκριμένο δέντρο. Όμως το ξύλο αυτό, όπου και να το έβαζαν στην σκεπή, δεν ταίριαζε. Γι' αυτό το έριξαν σε μια άκρη και το θεώρησαν άτιμο, καταραμένο. Όταν αποφασίσθηκε ο θάνατος του Χριστού με τον άτιμο σταυρικό θάνατο, εξέλεξαν αυτό το ξύλο για να κατασκευαστεί ο Σταυρός του Κυρίου. Όμως αυτό το ξύλο, το οποίο θεωρείται άτιμο, ήταν ευλογημένο ακόμη και πριν να σταυρωθεί ο Κύριος.

Μετά την σταύρωση, όταν λούστηκε από το πανάγιο αίμα του Χριστού, έγινε το πιο άγιο και σωτήριο και το μεγαλύτερο φυλακτό για τους ανθρώπους, οι οποίοι το έχουν πάνω τους. Ο Σταυρός έχει προτυπωθεί από την Αγία Γραφή, την Παλαιά Διαθήκη, και ονομάζεται με πολλά ονόματα, όπως ράβδος ευθύτητος, ράβδος βασιλείας, ράβδος δυνάμεως, ράβδος κληρονομίας κ.α.

Ο Σταυρός έχει και μεταφορική έννοια. Συμβολίζει τις θλίψεις και τους πειρασμούς, που συναντούμε από τα πάθη μας, τους ανθρώπους και τους δαίμονες, προσπαθώντας να ζήσουμε την κατά Χριστόν ζωή. Πρέπει να ακολουθήσουμε τον Χριστό, να συμπάθουμε για να συνδοξασθούμε με Αυτόν. Εκτός των Αγίων μαρτύρων, των Αγίων οσίων και ασκητών, τον Χριστό τον ακολούθησαν όλοι οι Άγιοι και δίκαιοι χριστιανοί και τον ακολουθούν, προσπαθώντας να φυλάξουν τις εντολές του Θεού, να φανούν ανώτεροι παθών και ηδονών, έχοντας υπ' όψιν την μαρτυρία του Αποστόλου Παύλου:  "Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασιν καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις" (Γαλ. Ε', 24)

Ευχόμεθα στο Πανάγιο Κύριο να μας αξιώσει με τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού να σηκώσει  κάθε ένας τον Σταυρό του, υπομένοντα τις θλίψεις και ο,τι είναι αναγκαίο και απαραίτητο για τη σωτηρία της ψυχής του.

Ταπεινός ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ.

+ Ο Θηβών και Λεβαδείας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Σημείωση: Από το περιοδικό "Θηβαϊκή Φωνή" Εκκλησίας Γνήσιων Ορθοδόξων, τεύχος 24 του έτους 2007. Σε κάποια σημεία έγινε γλωσσική προσαρμογή σε πιο σύγχρονο ύφος.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ 2024

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΕΟΡΤΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

  

ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

"Πάσας αληθώς, Άννα, νικάς μητέρας, Μήτηρ εως αν ση γένηται Θυγάτηρ. Εξήγαγε προς φάος Θεομήτορα ογδόη Άννα." (Στίχοι του Συναξαρίου της Η' Σεπτεμβρίου)

Τέκνα εν Kυρίω αγαπητά,

Το γεννέσιο της Θεοτόκου είναι η αρχή των εορτών και πανηγύρεων, είναι η πρώτη εορτή μετά τον νόμο και τις σκιές. Συγχρόνως η ίδια εορτή είναι η πρώτη και αποτελεί την είσοδο στην χάρη και την φανέρωση της αλήθειας, τον Χριστό.

Γι' αυτό η εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου στέκεται μεθόριο, αντιπαραθέτουσα στα παλαιά τυπικά και νομικά σύμβολα, την νέα της χάριτος αλήθεια. Αυτό κήρυξε ο θείος Απόστολος Παύλος, λέγων: "Εἴ τις ἐν Xριστῷ, καινή κτίσις· τὰ ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδοὺ γέγονεν καινά." (Προς Κορινθίους Β΄ 5:17)

Η Γέννηση της Θεοτόκου έγινε αιτία παγκοσμίου χαράς, διότι έφερε το μήνυμα της ελεύσεως του Χριστού, του Σωτήρος του κόσμου.

Η Αγία αυτή κόρη είναι η εκλεγμένη εκ πασών των γενεών σε κατοικητήριο του Παντάνακτος Θεού. Αυτό το Θεοχαρίτωτο βρέφος, η γεννηθείσα Μαριάμ, είναι εκείνη η οποία μας έδωσε την χαρά αντί της λύπης που μας προξένησε η Εύα. Σε αυτήν αρμόζει το όνομα εκείνο το οποίο είπε στην Εύα ο Αδάμ, ονομάσας αυτήν ζωήν. "Ότι αύτη Μήτηρ πάντων των ζώντων."(Γεν. 3,20) Εκείνη όμως η Εύα, τον θάνατο έφερε δια της παρακοής ενώ η Παρθένος προξένησε την αθανασία στο γένος των ανθρώπων διά της υπακοής. Όντως, ζωή η Παναγία ως Μητέρα πάντων των κατά Χριστόν ζώντων. Όντως θαυμαστά και υπέρ φύσιν πάντα, τα τελούμενα στην Θεόπαιδα Μαριάμ. Όπως εκ της πλευράς του Αδάμ έγινε η Εύα δίχως μέσου γυναικός, ούτως εκ των καθαρώτατων της Παρθένου αιμάτων έλαβε δίχως μεσιτείας ανδρός την σάρκα ο Υιός του Θεού, χρηματίσας αυτός τη σαρκί υπόστασις, εις και αυτός τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος γνωριζόμενος*, πλην της αμαρτίας.

Η προ αιώνων προορισθείσα** και εκ στείρας μήτρας γεννηθείσα αειπάρθενος κόρη, υπάρχει των προφητών το κήρυγμα και των προφητευθέντων το πλήρωμα, διότι αυτή είδε ως κλίμακα ο Πατριάρχης Ιακώβ, της οποίας η κορυφή έφθανε έως τον ουρανό και ο Κύριος στηριζόταν σε αυτήν. Αυτή προείδε ο Προφήτης Μωυσής ως βάτο καιόμενη και μη καταφλεγόμενη, διότι βάσταξε στην κοιλία της το πυρ της Θεότητας, χωρίς να καταφλεχθεί.

Την μακαρία αυτήν Παρθένο προδήλωνε η ράβδος του Ααρών η βλαστήσασα και αυτή ήταν η ράβδος για την οποία είπε ο Προφήτης Ησαΐας (Ησ. ια', 7): "Εξελεύσεται ράβδος εκ της Ρίζης Ιεσσαί και άνθος εκ της ρίζης αναβήσεται". Την θεοχαρίτωτο αυτήν κόρη ο Προφήτης Αββακούμ ονόμασε "όρος δασύ και κατάσκιον", για την αρετή και τα πνευματικά χαρίσματα. Ο Προφήτης Δανιήλ "όρος αλατόμητον, εξ ου ετμήθη λίθος άνευ χειρός" (Δαν. β ́, 34), ο Χριστός δηλαδή που γεννήθηκε άνευ ανδρός, συνεργεία του Αγίου Πνεύματος. Και ο Προφήτης Ησαίας για την Παναγία προκήρυξε λέγων: "Έσται εν ταις εσχάταις ημέραις εμφανές το όρος Κυρίου". (Ησαΐας Β', 2-3)

Δια το αειπάρθενον της Παναγίας ο Προφήτης Ιεζεκιήλ προεκήρυξε: "Η πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι' αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ᾿Ισραὴλ εἰσελεύσεται δι' αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη" (Ιεζεκιήλ, 44,2). Διότι όπως προ του τόκου, έτσι κι εν τόκω, και μετά τόκον Παρθένος διέμεινε. Αναφερθήκαμε σε ελάχιστα εκ των πολλών χωρίων των προφητειών, δια των οποίων οι προφήτες προείπαν, δια την μόνη εν γυναιξίν ευλογημένη Παρθένο, την προορισθείσα να φέρει στον κόσμο τον Χριστό και να γίνει Μητέρα του Θεού.

Ανθρώπινος λόγος ακόμη και των μεγαλύτερων ρητόρων και αγίων δεν επαρκεί επαξίως να υμνήσει την υμνούμενη απαύστως υπό των ουρανίων Αγγέλων και από όλα τα λογικά κτίσματα. Θεοτόκος, είναι η λέξη που ανακεφαλαιώνει όλους τους επαίνους και την τιμή που αρμόζει στην Μητέρα του Θεού.

Ο λόγος δια τον οποίο εμείς έχουμε ιδιαίτερη ευλάβεια, τιμή και αγάπη στην Παναγία μας, είναι ότι Αυτή είναι άμεση βοηθός των χριστιανών. Αυτό το απέδειξε η πράξη, ο χρόνος, η ιστορία. Το πιστοποίησαν οι πολυάριθμες θαυματουργές εικόνες. Το επιβεβαίωσαν τα άπειρα θαύματα. Κοινός είναι ο λόγος ότι "Η Παναγία είναι των αμαρτωλών η σωτηρία". 

Ναι, όλοι οι πιστοί χριστιανοί, στις μεγάλες ανάγκες καταφεύγουμε στη βοήθεια της Παναγίας. Στην τελευταία όμως, την πιο μεγάλη ανάγκη της ζωής μας, την ώρα του θανάτου μας, θα βρούμε βοηθό την Παναγία; Αυτό είναι σοβαρό ερώτημα το οποίο πρέπει συνεχώς να μας απασχολεί, το εάν εμείς είμαστε συνεπείς στην απαίτηση της Παναγίας, η οποία δεν είναι άλλη, παρά στο να γίνουμε πραγματικοί Χριστιανοί. Αυτό θέλει από εμάς η Παναγία, για να μας αγαπήσει, για να μεσιτεύσει, για να μας σώσει. Ας αγωνιστούμε να εκπληρώσουμε αυτή την απαίτηση, για να είμαστε σε θέση να αξιωθούμε της σωτηρίας μας. Αμήν.

Ταπεινός ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ.

+ Ο Θηβών και Λεβαδείας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Από το περιοδικό "Θηβαϊκή Φωνή" Εκκλησίας Γνήσιων Ορθοδόξων, τεύχος 18 του έτους 2006. 

Σε κάποια σημεία έγινε γλωσσική προσαρμογή σε πιο σύγχρονο ύφος.

Σημείωσεις: * Πού είναι οι θεομπαίκτες και αισχροί συκοφάντες, της Θεσσαλονίκης και οι πολύ χειρότεροι, ιδιοτελείς Εκκλησιομάχοι της Μεσσηνίας μετά των συνεργών τους που κατασυκοφαντούν τον αοίδιμο Πρωθιεράρχη της Εκκλησία μας, Μητροπολίτη Θηβών κυρό Χρυσόστομο ως δήθεν "δεν πιστεύει τον Χριστό Θεό προαιώνιο"! Άπαγε της αισχράς και πονηρής βλασφημίας! Γίνεται άμεση αναφορά στη δογματική διδασκαλία του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού από τον μακαριστό και ορθοδοξότατο Μητροπολίτη. Τη δογματική ορθόδοξη διδασκαλία συνεχίζει ακέραια ο Σεβ. μητροπολίτης Αττικής κ. Κοσμάς.

** Ελπίζουμε να μην φτάσουν άνθρωποι αμαθείς να θεωρούν ότι και η κυρία Θεοτόκος είναι "προαιώνια" γιατί με αυτήν εκπληρώθηκε η προαιώνια βουλή του Θεού να σαρκωθεί ο Υιός, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, και να γεννηθεί ο Θεάνθρωπος Χριστός.

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ 

ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ κ.κ. ΚΟΣΜΑ

Την Τρίτη 24η Αυγούστου που η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, εόρτασε τα ονομαστήρια του ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ.κ. Κοσμάς. Ο εορτάζων Αρχιερεύς χοροστάτησε στη εόρτια Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Ευαγγελιστού Ματθαίου Μάνδρας Αττικής βοηθούμενος υπό των Παν/των Ιερομονάχων π. Δαμασκηνού Κοραή (της αδελφής Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Κύπρου), π. Ευθυμίου Κωτούλα και π. Αθανασίου Δημουλά, αμφότερων κληρικών της Ιεράς Μονής Οσίων Αγιορειτών Πατέρων. Τον θείο λόγο κήρυξε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς και παρατίθεται ηχογραφημένος. Προσήλθαν αρκετοί πιστοί από την Μητροπολιτική περιφέρεια, παρά το εργάσιμο της μέρας. Ευχόμαστε στο εορτάζοντα Μητροπολίτη άνωθεν φώτιση και στήριξη ώστε με πνεύμα αγάπης και Αληθείας να εργάζεται για την πρόοδο της του Χριστού και Θεού ημών Γνησίας Ορθοδόξου  Εκκλησίας. 

Κατά τη διανομή του αντιδωρού ο Σεβασμιώτατος Αττικής κ. Κοσμάς δέχτηκε τις εγκάρδιες ευχές του Ιερού Κλήρου και των Ορθοδόξων πιστών. Βρισκόμαστε στο τέλος ενός ταραγμένου εκκλησιαστικού έτους, κατά το οποίο έκπτωτοι κληρικοί, ανώτεροι και κατώτεροι, φατρίασαν και στασίασαν, όχι κατά του Αρχιερέως Κοσμά αλλά κατά της Εκκλησίας του Θεανθρώπου Χριστού, μεταχειριζόμενοι το ψεύδος, την συκοφαντία, τον έντεχνο σκανδαλισμό, ακόμη και τη βία, μη εντρεπόμενοι να βάψουν τα χέρια τους και με το αίμα του σχίσματος του άρραφου Χιτώνος του Χριστού. Κατασκεύσαν και χάλκευσαν "αιρέσεις" που γέννησε η ανιάτως νοσούσα φαντασία τους προς εξυπηρέτηση προσωπικών τους σκοπών και προς εξόντωση όσων στέκονταν εμπόδια στα σχέδια τους, επιδιώκοντας τη δημιουργία προσωπολατρών οπαδών και τον εξαναγκασμό των χριστιανών σε κοινωνίας μαζί τους δια των καταλήψεων των Ιερών Ναών της Εκκλησίας μας. «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν» (Πραξ. κστ΄14) «Αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ (Ορθόδοξος) πίστις ἡμῶν» (Α’ Ἰω. 5, 4). 

Ευχόμαστε την επιστροφή στην αγάπη εν Αληθεία και την ενότητα πάντων εν Χριστώ τω Θεώ και εν τη Εκκλησία, όλων των πρώην αδελφών μας και ιδιαίτερα όσων έχουν τυφλωθεί από το μίσος και την εμπάθεια προς τους αδελφούς τους, που είναι ζώσες εικόνες του Θεού (κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν πλάσματα του μόνου Κτίστου).

 

   

  \

 

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΙΣΙΝΑΟΥ 

ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ κ.κ. ΑΔΡΙΑΝΟΥ

Η διεύθυνση της ιστοσελίδας εύχεται και στον εορτάζοντα Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κισινάου και πάσης Μολδαβίας κ. Αδριανό (Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της  Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας) έτη πολλά, καρποφόρα και ευλογημένα για την Εκκλησία και τους Ορθοδόξους αδελφούς μας στην Ανατολική Ευρώπη!

Адрес веб-сайта желает многолетнему празднованию епископа Кишинева и всего Моливия Адриана (Президента Российской Иерархии), плодотворного и благословенного для нашей Церкви и наших православных братьев в Восточной Европе!

Adresă a paginii solicită sărbătorirea celebrării Mitropolitului Chișinău și a tuturor Mavaliei, Adrian (Președintele Rusiei), mulți ani, plini de bucurie și buni pentru Biserica și frații nostri ortodocși din Europa de Est! 

The team of the website wishes to the celebrating Metropolitan of Chisinau and all Moldova H.B. Adrian (President of the Holy Synod of the Russian True Orthodox Church) for many years, fruitful and blessed for our Church and our Orthodox brothers in Eastern Europe!

ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΕΟΡΤΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Ζει αεί Θεομήτωρ καν δεκάτη θάνε Πέμπτη».

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

Ο Αύγουστος μήνας, ειδικά η περίοδος της 15ης Αυγούστου, έχει αφιερωθεί από την Εκκλησία στην μνήμη της Υπεραγίας μας Θεοτόκου, της Μητέρας του Θεού.

Η Κυρία Θεοτόκος είναι το κορυφαίο δημιούργημα του Θεού, είναι το μοναδικό κτίσμα, το οποίο μέσα στην υλική και πνευματική δημιουργία πλήρωσε τον σκοπό  για τον οποίο υπάρχει η κτίση.

Η Παναγία Παρθένος είναι εκείνη δια της οποίας η προαιώνιος βουλή του Θεού, δια της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, έλαβε πέρας. Είναι η «κλίμαξ (σκάλα) η επουράνιος», δια της οποίας κατέβηκε ο Θεός Λόγος και εκ των αγνών και παρθενικών της αιμάτων προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και ένωσε αυτήν με τη θεία φύση.

Έγινε έτσι η κοιλία της Αγίας Θεοτόκου το εργαστήριο της ενώσεως των δύο φύσεων, θείας και ανθρώπινης, στο πρόσωπο του Θεού Λόγου και γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του Κόσμου. Είναι δι’ αυτό, κατά τον Γρηγόριο τον Παλαμά, «μεθόριον κτιστής και ακτίστου φύσεως». (ΓG 151, 472 B).

Η Παναγία μας είναι η νέα Εύα, η οποία μας λύτρωσε από το παράπτωμα και το κατάκριμα της πρώτης Εύας και μας χάρισε δια του Υιού της την Πνευματική αναγέννηση και την ζωή. Είναι «η μητέρα της ζωής», ο ιερός Χρυσόστομος το τονίζει καθαρά: «Παρθένος ημάς εξέβαλεν του Παραδείσου, διά παρθένου ζωήν εύρομεν αιώνιαν» (ΜΔ’ Ψαλμος Ζ’ PG 55, 193).

«Είναι η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς Ουρανούς».

Είναι η καταφυγή, η ελπίς και η παρηγορία σε όλους του απελπισμένους και καταποντισμένους από τα κύματα των διαφόρων  περιστάσεων της ζωής. Δεν υπάρχει, κανένας πιστός Χριστιανός, ο οποίος, ευρισκόμενος προ απογοητεύσεως στην ζωή του, θυμηθεί την Παναγία και καταφύγει με πίστη και προσπέσει με δάκρυα στην αγία της εικόνα και να την παρακαλέσει, να μην βρει την παρηγορία, την ελπίδα και την διέξοδο από τις περιστάσεις που τον καταπιέζουν.

Είναι η εύσπλαγχνος μητέρα των Χριστιανών αυτό εμπράκτως το έχουν διατυπώσει όσοι την επιακλούνται και ζητούν την βοήθειά της. Γι’ αυτό η Παναγία μας χαίρει ιδιαιτέρας εκτιμήσεως και σεβασμού από τους πιστούς.

Ο σεβασμός αυτός εκδηλώνεται περισσότερο στην τελευταία και μεγαλυτέρα από τις Θεομητορικές εορτές, την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά την οποία εορτάζουμε την από γης εις ουρανούς μετάβαση της Παναγίας.

Εκοιμήθη και ετάφη ως άνθρωπος η μητέρα της ζωής, στο χωριό της Γεσθημανής. Ο τάφος όμως δεν εδυνήθη να χωρέσει το δοχείο της σεσαρκωμένης Θεότητας, του οποίου αντάξιος είναι ο θρόνος της θείας δόξης.

Δι’ αυτό ανήλθε και σωματικώς, αφήσασα κενόν τον τάφον και εκάθησε εκ δεξιών του Βασιλέως Χριστού του Θεού. Μεταστάσα η μήτηρ του Θεού, κάθεται ως βασίλισσα των ουρανίων και επιγείων. «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου». Σε αυτή καταφεύγουν των Ορθοδόξων τα συστήματα. Ο μεν παρακαλεί υγεία στις νόσους, ο δε απαλλαγή από τους κινδύνους. Ο ένας παρηγοριά στις θλίψεις, ο άλλος βοήθεια στις συμφορές. Όλοι ζητούμε έλεος από την πηγή του ελέους διότι ανεξάντλητο είναι το πέλαγος των χαρίτων και ακένωτος η πηγή των αγαθών.

Η Παναγία είναι «η Βασίλισσα των ουρανίων». Αυτήν σέβονται και προσκυνούν όλα τα ασώματα Αγγέλων τα τάγματα. Είναι εκείνη η οποία έχει τιμηθεί περισσότερο από όλα τα λογικά κτίσματα και έχει «τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα αμέσως την εκ Θεού δωρεών» (Κανών Θεοτοκαρίου).

Εμείς με λόγια δεν μπορούμε να τιμήσουμε την Παναγία. Εάν, όμως, θέλουμε να την ευχαριστήσουμε, θα την ευχαριστήσουμε με τα έργα. Ένα θέλει από εμάς η Παναγία: Θέλει τη σωτηρία μας, θέλει να ζήσουμε ως πραγματικοί Χριστιανοί, να μετανοήσουμε και να συμφιλιωθούμε με τον Θεό. Σε αυτό είναι πρόθυμη να βοηθήσει πάντοτε όταν την επικαλεστούμε. Αμήν.

Ταπεινός ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ.

+ Ο Θηβών και Λεβαδείας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Περιοδικό "Θηβαϊκή Φωνή" Εκκλησίας Γνήσιων Ορθοδόξων, τεύχος 17 του έτους 2006.

ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ