2018/02/28

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2018 
ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ


Με λαμπρότητα εορτάστηκε ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας, η "απαξ τοις αγίοις παραδοθείσα" πίστη του Χριστού, έναντι του πολυκέφαλου τέρατος των αιρέσεων δια των οποίων ο αντίδικος πολέμησε και πολεμά την Εκκλησία. Σε όλους τους Ιερούς Ναούς της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας τελέστηκε η Θεία Λειτουργία ή η Ιερά Ακολουθία κι ακολούθησε η ανάγνωση του Συνοδικού της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου κατά των αιρετικών εικονομάχων και πασών των αιρέσεων καθώς και η Λιτάνευση των Ιερών Εικόνων.

Το απόγευμα της Κυριακής τελέστηκε, όπως κάθε χρονιά, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Τιμίου Προδρόμου στην Αθήνα (περιοχή Ρουφ) η Συνοδική Εκδήλωση με την τέλεση κατανυκτικού Εσπερινού και σχετική με την εορτή ομιλία. Στο Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Ιάκωβος μετά των Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμά, βοηθούμενοι υπό των Πανοσιολογιοτάτων Ιερομονάχων π. Αυγουστίνου Βρακάτου, π. Αθανασίου Κιτσαντά, π. Ευθυμίου Κωττούλα, π. Χρυσοστόμου Βαλτά, του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου και Πατέρων της Ιερά Μονής Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Βιλλίων Οινόης.

Την εκδήλωση προλόγισε εμπνευσμένα ο π. Αυγουστίνος (Θεολόγος) και ακολούθησαν οι κύριες ομιλίες των αγίων Ιεραρχών. Ο Σεβ/τος Αττικής αναφέρθηκε στις αιρέσεις που τάραξαν την Εκκλησία από την ίδρυσην της μέχρι και τον επάρατο Οικουμενισμό των ημερών μας ενώ ο Σεβ/τος Μεσσηνίας στην ένωση των Ρώσων Ιεραρχών (υπό τον Σεβ/το Μητροπολίτη Μολδαβίας κ. Αδριανό) μετά του Κλήρου και των Ποιμνίων τους εκ της Ρωσικής Διασποράς μετά της Γνησίας Ορθοδόξου Ελλαδικής Εκκλησίας. 

Οι προσελθόντες ορθόδοξοι πιστοί επέστρεψαν εις τα ίδια πνευματικά ενισχυμένοι και δοξάζοντας τον Τριαδικό Θεό ενώ παρατέθηκε και νηστίσιμη τράπεζα επιγείων αγαθών για τους Αρχιερείς, τον Ιερό Κλήρο και τους εκ μακράν αδελφούς υπό της Επιτροπής του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αθηνών.






Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ!

ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ! ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" ΕΚKΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;

"Μητρόπολη" Κένυας του "Πατριαρχείου" Αλεξανδρείας

Χοροί και τραγούδια "Επισκόπων", "Ιερέων" και πιστών (;) διαφόρων δογμάτων ενώπιον του Αγίου Ποτηρίου κατά την Μετάληψη!!!






"Πατριαρχείο" Μόσχας της Ρωσίας



Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων» από το «Ο Πατροκοσμάς», Προφητεία 57η , σελ. 39.

Ο Άγιος Ιππόλυτος: «Οι ποιμένες ως λύκοι γενήσονται. Οι ιερείς το ψεύδος ασπάσονται. Οι μοναχοί τα του κόσμου ποθήσουσιν…» από Άγιος Ιππόλυτος ΒΕΠΕΣ 6, 278.

Ο Άγιος Νείλος ο Αγιορείτης: «Όταν πλησιάση ο καιρός της ελεύσεως του Αντιχρίστου θα σκοτισθή η διάνοια των ανθρώπων από τα πάθη της σαρκός και θα πληθυνθή σφόδρα η ασέβεια και η ανομία… Οι ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και ιερείς θα είναι άνδρες κενόδοξοι, μη γνωρίζοντες παντελώς την δεξιάν οδόν από την αριστεράν… Αι εκκλησίαι δε του Θεού θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών Ποιμένων και αλλοίμονον τότε εις τους εν τω κόσμω ευρισκομένους Χριστιανούς οι οποίοι θα στερηθούν τελείως την πίστιν, διότι δεν θα βλέπουναπό κανένα φως επιγνώσεως…» από Προφητεία Αγίου Νείλου. Πιστόν αντίγραφον από το Βιβλίον «Ευαγγελικός Κήπος», της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Κύπρου.

Ο Αββάς Μωϋσής: «Εν ταις ημέραις εκείναις… θέλουν προχειρίζεσθαι ηγούμενοι και ποιμένες άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι… μη διακρίνοντες την δεξιάν οδόν εκ της αριστεράς, αμελείς, φιλομέριμνοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες… μη γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον… εκ της τοιαύτης δε αμελείαςκαι καταφρονήσεως των ποιμένων απολούνται οι αδελφοί…» από Δ. Παναγόπουλου, «Άγιοι και Σοφοί περί των μελλόντων να συμβώσι», Προφητεία ΑββάΜωϋσέως, σελ. 6.

Ο Άγιος Κύριλλος: «Αλλά ζητάμε δικό μας σημείο της παρουσίας του Κυρίου. Εμείς οι εκκλησιαστικοί ζητάμε εκκλησιαστικό σημείο, και ο Κύριος λέγει• “και τότε θα σκανδαλισθούν πολλοί και θα παραδώσουν ο ένας τον άλλο και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο” (Ματθ. Κ’ , ις’ ). Αν ακούσεις ότι, επίσκοποι στρέφονται εναντίον επισκόπων, και κληρικοί εναντίον κληρικών, και λαοί εναντίον λαών, και φτάνουν μέχρι να χυθεί αίμα, να μην ταραχθείς. Διότι κάτι τέτοιο είναι ήδη γραμμένο» από Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, ΕΠΕ 2, 130.

2018/02/27

ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

H 7η ΑΓΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ 
ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

Ἐδῶ θά ἀσχοληθοῦμε ὀλίγον μέ τούς φανατικούς Νεοεικονομάχους, τούς αὐτοαποκαλουμένους νεοφωτίστους εἰς τό θέμα τῶν ἱερῶν εἰκόνων. «Εἴμεθα καί ἡμεῖς κάποτε ἐν τῆ πλάνῃ!» («Ὀρθόδοξος Πνοή», Τεῦχος 187) - Ἔτσι γράφουν τώρα οἱ Νεοεικονομάχοι κ.κ. Κήρυκος κοντογιάννης, «ἐπίσκοπος», καί Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, θεολόγος, ἀναφερόμενοι εἰς τά προηγούμενα Ὀρθόδοξα δημοσιεύματά των περί τῶν ἱερῶν εἰκόνων. 
Δέν θά σχολιάσωμε τάς πλάνας των, ἀλλά μόνον θά ρίξωμε μίαν ματιάν, εἰς τό πῶς διαστρέφουν τά Ἁγιοπατερικά κείμενα, πῶς τά ἀλλάζουν καί πῶς τά παρεξηγοῦν μέ πολύ πονηρόν τρόπον, διά νά περάσουν τό πονηρόν μήνυμά των. Ἔτσι δικαιολογοῦν τήν ὕπαρξίν των καί τήν κατά καιρούς Ἐκκλησιαστικήν των κατάστασιν. Καταπραΰνουν τάς συνειδήσεις τῶν ἁπλῶν πιστῶν, οἱ ὁποῖοι διερωτῶνται διατί πρίν μερικά χρόνια ἔγραφον καί ἐδημοσίευον ἐντελῶς διαφορετικά καί ἄκρως ἀντίθετα μέ αὐτά τά ὁποῖα διδάσκουν σήμερον. 
Γράφουν λοιπόν εἰς τό περιοδικόν των, «Ὀρθόδοξος Πνοή» Τεῦχος 187: «Τί λέγει ὅμως ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος περί τῆς εἰκονίσεως τοῦ Θεοῦ Πατρός ἤ τῆς Ἁγίας Τριάδος, τήν ὁποίαν σεῖς ΑΣΕΒΩΣ μορφοποιεῖτε καί εἰκονίζετε εἰδωλικῶς, καί δή διαιρετήν καί ἑτερουσίαν!.. Διατί ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος δέν ἐθεσμοθέτησεν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ Πατρός καί κατ' ἐπέκτασιν εἰκόνα τῆς Ὁμοουσίου ἀλλά καί ὑπερουσίου τρισυποστάτου Μιᾶς Θεότητος; Εἰς τήν πρός τόν εἰκονομάχον Λέοντα Ἐπιστολήν του ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Ρώμης γράφει: «…ἰδόντες τόν Κύριον, καθώς εἶδον, ἱστορήσαντες ἐζωγράφησαν. Ἰδόντες Ἰάκωβον τόν ἀδελφόν τοῦ Κυρίου, καθώς εἶδον, αὐτόν ἱστορήσαντες ἐζωγράφησαν. Ἰδόντες τόν πρωτομάρτυρα Στέφανον, καθώς εἶδον, αὐτόν ἱστορήσαντες ἐζωγράφησαν, καί κατ' ἔπος, ἰδόντες τά πρόσωπα τῶν μαρτύρων τῶν ἐκχυσάντων τό αἷμα ὑπέρ Χριστοῦ, ἐζωγράφησαν, καί θεωρήσαντες λοιπόν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ οἱ ἄνθρωποι, ἀφέντες τάς προσκυνήσεις τοῦ διαβόλου, ταύτας προσεκύνησαν, οὐ λατρευτικῶς, ἀλλά σχετικῶς, ποῖόν σοι φαίνεται, βασιλεῦ, δίκαιον, ταύτας τάς εἰκόνας προσκυνεῖσθαι, ἤ τάς τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου;» (Αὐτόθι [Πρακτικά τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων] 713/211).
 Ἐδῶ εἶναι καθαρά ἡ παραπληροφόρησις τήν ὁποίαν ἐπιχειροῦν. Τό ἀνωτέρω ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἐπιστολήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Πάπα Ρώμης δέν ἀναφέρεται καθόλου εἰς τόν Θεόν Πατέρα ἤ εἰς τήν Ἁγίαν Τριάδα. Πῶς λοιπόν εἰς τήν εἰσήγησίν των γράφουν; «Τί λέγει ὅμως ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος περί τῆς εἰκονίσεως τοῦ Θεοῦ Πατρός ἤ τῆς Ἁγίας Τριάδος, τήν ὁποίαν σεῖς ΑΣΕΒΩΣ μορφοποιεῖτε καί εἰκονίζετε εἰδωλικῶς, καί δή διαιρετήν καί ἑτερουσίαν»;  
Συνεχίζοντες οἱ νεοφώτιστοι Νεοεικονομάχοι γράφουν: «Εἰς τήν ἰδίαν ἐπιστολήν του ἀντιμετωπίζει τούς κατηγόρους, οἱ ὁποῖοι ἔλεγον εἴδωλα τάς εἰκόνας καί ὅτι εἰκονίζομεν τήν ἀόρατον θείαν φύσιν. «Διά τί τόν Πατέρα τοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ οὐχ ἱστοροῦμεν καί ζωγραφοῦμεν; Ἐπειδή οὐχ οἴδαμεν τίς ἐστιν, καί Θεοῦ φύσιν ἀδύνατον ἱστορῆσαι καί ζωγραφῆσαι, καί εἰ ἐθεασάμεθα καί ἐγνωρίσαμεν, καθώς τόν υἱόν αὐτοῦ, κἀκεῖνον ἄν εἴχομεν ἱστορῆσαι καί ζωγραφῆσαι, καί ἴνα κἀκείνου τόν χαρακτῆρα εἴδωλον ἀποκαλῆς. Μαρτυρόμεθά σοι ὡς ἀδελφοί ἐν Χριστῷ, εἴσελθε πάλιν εἰς τήν ἀλήθειαν, ὅθεν ἐξῆλθες, ἀπόρριψον τήν ὑψηλοφροσύνην, καί τό πεῖσμά σου κατάργησον, καί γράψον παντί καί πανταχοῦ, καί ἀνάστησον οὕς ἐσκανδάλισας καί ἀπετύφλωσας» (Αὐτόθι σελ. 211/718).
 Ἡ ἀνωτέρω παράθεσις εἶναι τό δυνατότερον ἴχνος ἐρείσματος τό ὁποῖον θά ἠδύναντο νά ἀνεύρουν οἱ Νεοεικονομάχοι εἰς τά κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Τί τό μεμπτόν ὅμως κάνουν; Δημιουργοῦν τεχνιέντως λάθος ἐντύπωσιν διά νά στηρίξουν τήν ἀστήρικτον Αἵρεσίν των καί πολεμικήν. 
Πρῶτον, τήν Ἐπιστολήν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ρώμης πρός τόν Αὐτοκράτορα λέοντα τήν ἀναβαθμίζουν ὡς Φωνήν τῆς Ἁγίας Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μέ τό νά τήν παραθέτουν μετά τό ἐρώτημα, «Τί λέγει ὅμως ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος περί τῆς εἰκονίσεως τοῦ Θεοῦ Πατρός ἤ τῆς Ἁγίας Τριάδος»; Τό ὅτι ἡ Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου εἶναι καταχωρημένη εἰς τά Πρακτικά τῆς Συνόδου δέν σημαίνει ὅτι ἀποτελεῖ μέρος τῶν Ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας αὐτῆς Συνόδου. Εἰς τά Πρακτικά καταχωρῶνται ὅλα τά διαθέσιμα κατά τήν συνεδρίασιν κείμενα, ἀκόμη καί τῶν ἐναντίων. Διά νά ἀποφεύγεται λοιπόν ἡ ἐπιχειρουμένη παραπλάνησις μέσῳ τῆς δημιουργίας ἐντυπώσεων, καλόν εἶναι νά γίνῃ κατανοητόν ὅτι ἡ διατύπωσις τοῦ Ἁγίου δέν ἀποτελεῖ εἰς τήν παροῦσαν περίπτωσιν διατύπωσιν Συνοδικοῦ Ὅρου. 
Δεύτερον, ἡ ἐν λόγῳ Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ρώμης πραγματεύεται τήν προσκύνησιν τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων ἐν γένει καί μόνον ἐν παρόδῳ ἀναφέρεται εἰς τήν εἰκονογράφησιν τοῦ Θεοῦ Πατρός, χωρίς νά παρουσιάζῃ ἐνδελεχῆ μελέτην ἐπ᾽ αὐτῆς. Θέμα του δέν εἶναι τό ἐρώτημα ἐάν εἰκονίζεται ὁ Θεός Πατήρ, ἀλλά τό ἐάν προσκυνοῦνται αἱ εἰκόνες ἤ εἶναι εἴδωλα καί πρέπει νά πολεμοῦνται.
Τρίτον, τό σκεπτικόν τῆς διατυπώσεως ἔχει ὡς ἄξονα περιστροφῆς τό ὅτι «Θεοῦ φύσιν ἀδύνατον ἱστορῆσαι καί ζωγραφῆσαι». Αὐτό ἐγείρει ἐρωτηματικά. Διατί ἐπιχειρηματολογεῖ μέ αὐτόν τόν τρόπον ὁ Ἅγιος; Ποῖον ἐρώτημα ἀπαντᾶ; Τό ἐάν εἰκονίζεται ἡ Θεϊκή Φύσις ἤ τό ἐάν εἰκονίζεται τό πρῶτον Πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Πατήρ; Ἱστορικῶς ἐξετάζοντες τό θέμα προκύπτει ὅτι τό ἐρώτημα τῆς ἐποχῆς ἦτο τό πρῶτον καί ὄχι τό δεύτερον. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀντιμετώπιζε τό ἐρώτημα τοῦ ἐάν εἰκονίζεται ὁ Θεός Πατήρ. Ἡ Ἐκκλησία τήν ἐποχήν ἐκείνην ἐκατηγορεῖτο ὅτι εἰκονίζει τήν Θείαν Φύσιν. 
Ὅμως, ἐπειδή ὁ Θεός Πατήρ, ὡς ὁ πρῶτος καί μόνος Αἴτιος τῆς Ὑποστάσεως τοῦ Υἱοῦ καί τῆς Ὑποστάσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ πηγή τῆς Θεότητος τοῦ Υἱοῦ καί τῆς Θεότητος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συμβαίνει νά προσωποποιῇ ὁ Ἅγιος τό ἐρώτημα τῆς Θείας φύσεως εἰς τόν Ἀναίτιον Θεόν Πατέρα. καί ἐνῶ γράφῃ, «Διά τί τόν Πατέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ οὐχ ἱστοροῦμεν καί ζωγραφοῦμεν;» ἀπαντᾶ τό ἐρώτημα, «Διά τί τήν Θείαν Φύσιν καί Οὐσίαν οὐχ ἱστοροῦμεν καί ζωγραφοῦμεν;» Ἐπειδή δέν τήν γνωρίζομεν, οὐχ οἴδαμεν καί οὐκ ἐθεασάμεθα.  
Εἶναι ἐντυπωσιακή λοιπόν καί ὄχι ἀληθής ἡ ἐκ μέρους τῶν Νεο-εικονομάχων χρῆσις τοῦ κειμένου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Πάπα Ρώμης.  
Παρομοία ἦτο καί ἡ τῶν μονοφυσιτῶν χρῆσις τῆς διατυπώσεως τοῦ Ἁγίου κυρίλλου Ἀλεξανδρείας: «Μία φύσις τοῦ Λόγου σεσαρκωμένη», τόν ἐξ ἴσου πονηρόν σκοπόν εἶχε, τήν πλάνην, καί εἰς τό ἴδιον τέλος κατέληγε, τήν ἀπώλειαν.
 Εἰς τήν συνέχειαν, οἱ νεοφώτιστοι Νεοεικονομάχοι, ἀφήνοντες τόν Ἅγιον Γρηγόριον Ρώμης καί ἀναλαμβάνοντες τῆς Ἁγίας Ζ´ Οἰκουμενικῆς τήν ἔγγραφον Ἀπόφασιν, γράφουν:
«Καί πάλιν ἐν τῆ Ε΄ Πράξει τῆς ἰδίας Ἁγίας Συνόδου, ρητῶς κηρύσσεται ὅτι ἡ θεία φύσις δέν περιγράφεται καί δέν ζωγραφίζεται, ἀλλά μόνον ἡ ἀνθρωπότης τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου: «…τοῦ δέ Θεοῦ εἰκόνας ποιοῦμεν, λέγω δή τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθώς ὤφθη ἐπί τῆς γῆς, καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη, τοῦτον γράφοντες, καί οὐχ ὡς νοεῖται φύσει Θεός, ποία γάρ ὁμοίωσις, ἤ ποῖον σχῆμα τοῦ ἀσωμάτου καί ἀσχηματίστου Λόγου τοῦ Πατρός; Πνεῦμα γάρ ὁ Θεός, ὡς γέγραπται, τουτέστιν ἡ τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος φύσις, ἀλλ' ἐπεί εὐδοκίᾳ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός κατελθών ὁ Μονογενής αὐτοῦ Υἱός καί Θεός Λόγος ἐξ οὐρανῶν, ἐσαρκώθη διά τήν ἡμῶν σωτηρίαν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί τῆς ἀχράντου Παρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, τήν ἀνθρωπότητα αὐτοῦ γράφομεν, οὐχί τήν ἀσώματον Θεότητα» (Αὐτόθι σελ. 814/314).
 Τί λοιπόν καταφέρουν νά ἀποδείξουν ἐδῶ, «Ὀρθόδοξος Πνοή» Τεῦχος 187, διά τῆς ἐπικλήσεως τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου οἱ τῆς Νεοεικονομαχίας νεοφώτιστοι;
Ὅτι ΔΕΝ εἰκονίζεται ὁ Θεός Πατήρ; 
Ὅτι ΔΕΝ εἰκονίζεται ἡ Ἁγία Τριάς; κάθε ἄλλο μόνον τό αὐτονόητον:
Ὅτι ΔΕΝ εἰκονίζεται ἡ Θεϊκή Φύσις. Ὅτι ΔΕΝ εἰκονίζεται ἡ τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου Τριάδος Φύσις.
Μήπως ἀποδεικνύουν ὅτι ἐκ τῶν Τριῶν Θεαρχικῶν Προσώπων ΜΟΝΟΝ ὁ Χριστός δύναται νά εἰκονίζεται; κάθε ἄλλο. μόνον τό αὐτονόητον: Ὅτι τόν Χριστόν εἰκονίζομεν κατά τήν ἀνθρωπίνην φύσιν καί ὄχι κατά τήν Θεϊκήν. 
Τό ἀνωτέρω κείμενον τῆς Ε´ Πράξεως τῆς Ἁγίας Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου δέν ἔχει οὐδεμίαν σχέσιν μέ τήν Αἱρετικήν ἐπιδίωξιν τῶν Νεοεικονομάχων οἱ ὁποῖοι μάχονται κατά τῆς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ Πατρός καί κατά τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Εἶναι πασιφανές ὅτι τό κείμενον ἀπευθύνεται ἐναντίον ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐθεώρουν τάς εἰκόνας ὡς περιγραφάς τῆς Θείας Φύσεως καί ὄχι ὡς συμβολικάς παραστάσεις τῶν ὁράσεων τῶν Προφητῶν.
Ἡ Ἐκκλησία ποτέ δέν ἐδέχθη τάς εἰκόνας τῆς Ἁγίας Τριάδος ὡς περιγραφάς τῆς Θείας Φύσεως, ὅπως εἴδομεν καί εἰς τήν ἀρχήν. 
Πρέπει νά τονισθῇ ὅτι ἡ Ἁγία καί μεγάλη 7η Οἰκουμενική Σύνοδος μακαρίζει αὐτούς οἱ ὁποῖοι δέχονται καί εἰκονίζουν τάς προφητικάς ὁράσεις. Κάθε χρόνο διαβάζομε τήν κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας: «Τῶν τάς προφητικάς ὁράσεις, ὡς αὐτό τό Θεῖον αὐτάς ἐσχημάτισε καί διετύπου, εἰδότων καί ἀποδεχομένων καί πιστευόντων, ἅπερ ὁ τῶν Προφητῶν χορός ἑωρακότες διηγήσαντο, καί τήν τῶν Ἀποστόλων καί εἰς Πατέρας διήκουσαν ἔγγραφον καί ἄγραφον παράδοσιν κρατυνόντων, καί διά τοῦτο εἰκονιζόντων τά Ἅγια καί τιμώντων, αἰωνία ἡ μνήμη» (Συνοδικόν τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Ζ΄ Συνόδου).
 Ἡ ἰδία Ἁγία Σύνοδος Ἀναθεματίζει ἐπίσης αὐτούς οἱ ὁποῖοι δέν δέχονται νά εἰκονίσουν τάς Προφητικάς ὁράσεις: «Τοῖς τάς μέν προφητικάς ὁράσεις, κἂν μη βούλοιντο, παραδεχομένοις, τάς δ’ ὀφθείσας αὐτοῖς εἰκονογραφίας, ὦ θαῦμα! καί πρό σαρκώσεως τοῦ Λόγου μή καταδεχομένοις, ἀλλ’ ἢ αὐτήν τήν ἄληπτόν τε καί ἀθέατον οὐσίαν ὀφθῆναι τοῖς τεθεαμένοις κενολογοῦσιν, ἢ εἰκόνας μέν ταῦτα τῆς ἀληθείας, καί τύπους, καί σχήματα ἐμφανισθῆναι τοῖς ἑωρακόσι συντιθεμένοις, εἰκονογραφεῖν δέ ἐνανθρωπήσαντα τόν Λόγον, καί τά ὑπέρ ἡμῶν αὐτοῦ πάθη οὐκ ἀνεχομένοις, Ἀνάθεμα α΄». (Συνοδικόν τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Ζ΄ Συνόδου).
 Ἄραγε ὄχι μόνον δέν ἀπαγορεύει ἡ Ἁγία Ἑβδόμη Οἰκουμενική Σύνοδος τήν εἰκόνα τοῦ Συνθρόνου τῆς Ἁγίας Τριάδος μέ τόν Πατέρα ὡς Παλαιόν τῶν Ἡμερῶν, ὅπως ἔχει ἐμφανισθῆ εἰς τούς Προφήτας, ἀλλά ἀναθεματίζει ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τήν εἰκονογράφησιν τῶν προφητικῶν ὁράσεων καί μακαρίζει αὐτούς οἱ ὁποῖοι τάς δέχονται.
Απόσπασμα του άρθρου "Η προσκύνησις της ιεράς εικόνος της Αγίας Τριάδος",
Περιοδικό "Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων", σελ. 15- 19, τεύχος 73 του 2015. 

2018/02/26

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ Ρ.Ο.Ε.Δ.

Το παράκατω κείμενο αναφέρεται συνοπτικά στην Δικαιοδοσία της Ρωσικής Διασποράς βασισμένο κυρίως στην εργασία του Στ. Μάρκου "Η Ομολογιακή Πορεία..." και σε άλλες πηγές. Δεν αποτελεί "αγιογραφία" της Ρωσικής Συνόδου, ούτε στηλίτευση των πολλών "κακώς κειμένων" που οδήγησαν στην διακοπή της Εκκλησιαστικής κοινωνίας της Ελλαδικής Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας με την Ρωσική εκκλησιαστική Δικαιοδοσία αλλά μικρή ιστορική ανασκόπηση με στόχο την γνωριμία του χώρου από τον οποίο προήλθαν οι εσχάτως ενωθέντες Επίκοποι και ποίμνιο υπό τον Σεβ/το Μητροπολίτη Κισινάου και πάσης Μολδαβίας κ. Αδριανό.

2018/02/25

"ΕΙΣ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΤΑΣ ΕΚΑΛΕΣΕ"

Άρθρο του θεολόγου  κ. Νικόλαου Γ. Σαββόπουλου που μας εστάλη 


Μέσα στην Εκκλησίαν να επιζητοῦμε πάντοτε θέσιν μαθητοῦ και όχι διδασκάλου «Μηδέ κληθῆτε καθηγηταί, εις εστίν καθηγητής υμῶν ο Χριστός».

Ως μαθητής οφείλω να ακούω πολλά και να λέγω λίγα. Με προσοχή και σεβασμό να ακοῦμε, χωρίς να βλέπουμε τον αντιφρονούντα, ως αντίπαλον, αλλά ως αδελφόν μέσω τοῦ οποίου δύναται ο Θεός μου να με διδάξη και να με διορθώση κατά το γεγραμμένον: «Έσονται πάντες διδακτοί Θεοῦ». Ο Απόστολος Παύλος λέγει, «όσοι αν τέλειοι τοῦτο φρονοῦμεν και εί τι ετέρως φρονεῖτε, και τοῦτο ο Θεός υμίν αποκαλύψει».

Οι Άγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν ότι πρέπει να λέμε όχι αυτά που ξέρουμε, αλλά αυτά που οικοδομοῦν και μποροῦν οι άλλοι να εννοήσουν: «ου πάντες χωροῦσιν τον λόγον». Επειδή κατά την Αγίαν Γραφήν «εις πολλά πταίομεν άπαντες», είναι συνετό να διατηροῦμε πάντα χαμηλούς τόνους. Η πεῖρα μᾶς διδάσκει την επιφυλακτικότητα στην νηφαλιότητα, την ψυχραιμίαν και το «Σπεῦδε βραδέως». Εάν ακούγοντας αυτά που λέγονται στην Εκκλησία κατά την Θείαν Λατρείαν, και προσπαθῶ να τα εφαρμόζω, και υποτάσσομαι στους Κανόνες τῆς Εκκλησίας, σώζομαι ή δεν σώζομαι; Moῦ αρκοῦν τα λόγια τῆς Εκκλησίας; Μήπως η πνευματική μου τροφός δεν με τρέφει με αυτάρκην τροφήν; Οι Άγιοι Πατέρες μας εφρόντισαν ώστε μέσα στη λατρεία, τα μυστήρια και τους Ιερούς Κανόνας τῆς Εκκλησίας ο πιστός είτε εγγράμματος είτε αγράμματος να ευρίσκη την σωτηρίαν του και την οικοδομήν του. Είναι δε πάντα επίκαιρος η διδασκαλία τῶν Αγίων Πατέρων καίτοι διετυπώθη από αιώνων πριν.

Η Θεία και Ιερά Γραφή προειδοποιεῖ ότι όσα «εγράφη πάντα εις την ημετέραν διδασκαλία προεγράφη». Πρέπει να διδασκόμεθα από τις εμπειρίες τοῦ παρελθόντος, και να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη. Μία χίμαιρα είναι δυνατόν να συσκοτίση το νοῦ μας από την μια στιγμή στη  άλλη, να καταστρέψει το ηγεμονικόν και διακριτικόν μας και να μᾶς οδηγήσει στην «κακή αλλοίωση», την αίρεση, την ανισορροπία, τον παραλογισμό, την κατάπτωση, την απελπισία. Κανείς νουνεχής μεταξύ μας δεν μπορεῖ να υπερτιμᾶ τις δυνάμεις του, εάν δεν τον σκεπάση η Χάρις τοῦ Θεοῦ. Γι’ αυτό και η Θεία και Ιερά Γραφή προειδοποιεῖ, «ο δοκῶν εστάναι βλεπέ τω μη πέση», και «πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα τῆς ποίμνης».

Ο Άγιος Νεκτάριος στο βιβλίο του «Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι περί τῶν Αγίων Εικόνων», εκθέτει το πῶς η πνευματική κατάπτωσης τῶν κληρικῶν και μοναχῶν μας, η ασυνέπειά τους, η χλιδή τους, η τυπολατρεία τους, η ιδοτέλειά τους, η αδικία τους, οδήγησαν τους ανθρώπους σε αντίδραση, ώστε να επιζητοῦν μεταρρυθμίσεις και διορθώσεις. Μη όντες αρκούντως κατηρτισμένοι και ώριμοι πνευματικῶς «επειδή και η αντίδρασις είναι κακός σύμβουλος» παρεσύρθησαν και κατέληξαν στο άλλο άκρον δημιουργήσαντες αιρέσεις και διαιρέσεις.

Συνειδητοποιώντας το τοῦ Αποστόλου «Εις πολλά πταίομεν άπαντες», να πάψωμεν να θεωροῦμεν ο καθένας τον εαυτόν του κανονικότερον τοῦ άλλου. «Συνέκλεισεν γαρ ο Θεός τους πάντες εις απείθειαν» δια την υπερηφάνειάν μας.

Ο Άγιος Ταράσιος λέγει: «Όταν η Εκκλησία είναι διηρημένη [διχαστικό φρόνημα], ούτε θεολογοῦμεν ούτε εκκλησιολογοῦμεν, ούτε δογματίζουμε, ούτε εσχατολογοῦμε». Τα σχίσματα και τις διαιρέσεις μας δεν τα βλέπουμε και είμαστε «νήπιοι ταις φρεσί και ουχί τη κακία. Διηρημένης τῆς Εκκλησίας (πυρετός απόψεων) είναι ποτέ δυνατόν να ευσταθήση οποιαδήποτε εκκλησιολογία; Διηρημένων τῶν πιστῶν (εγώ Κηφά, εγώ Απολλώ, εγώ Παύλου), κάθε περαιτέρω ερμηνεία οιουδήποτε θέματος αυτομάτως μεταβάλλεται σε πρόσχημα νέων σχισμάτων και μεγαλυτέρου διχασμοῦ.  

Η επιδημία τοῦ Παρακλήτου Αγίου Πνεύματος την ημέραν τῆς Πεντηκοστῆς είναι η εορτή τῆς ενσάρκου οικονομίας τοῦ Θεοῦ, Μεγάλου Μυστηρίου, και τελευταία εορτή. Ο πύργος τῆς Βαβέλ έφερε σύγχυση γλωσσῶν και πνευμάτων. Το πνεῦμα τῆς Πεντηκοστῆς διαλύει κάθε αίρεση και πλάνη και την σήμερον επικρατοῦσα παναίρεση τοῦ Οικουμενισμοῦ.

Ως εκ τούτου είναι άξιοι τιμῆς όλοι οι πολεμούντες την παναίρεση αυτήν. Ο διωγμός τῶν ορθοδόξων κληρικών μετά την επισημοποίηση από την ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τοῦ επαράτου Οικουμενισμοῦ, μᾶς καλεῖ σε ενότητα πάντας και όχι πυρετό απόψεων και διασπάσεων τῶν ορθοδόξων, και εμφύλιο πόλεμο μεταξύ μας, με αφορμή διαφορετικές απόψεις του αντιαιρετικοῦ αγώνος. Καλούμεθα όλοι, όλος ο ορθόδοξος κλῆρος και λαός, ενωμένοι να αντιμετωπίσωμε την ράβδον τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως και όλων τῶν Οικουμενιστῶν που χαίρονται με τον αλληλοσπαραγμόν μας, με μια πυγμή και μια καρδιά. Μή τους δίδουμε το δικαίωμα να πανηγυρίζουν ότι εμεῖς οι ορθόδοξοι, όπου κι’ αν ανήκουμε, βαρέσαμε διάλυση και είμαστε εύκολη λεία τῶν σατανοκινήτων οικουμενιστῶν αντιχρίστων. Να μην ισχύσει το «οι υιοί τοῦ αιῶνος τούτου είναι φρονιμότεροι τῶν υιῶν τῆς αληθείας» και κατισχύσει η κακία τούτων.

Πολλές μορφές δίωξης και μοχλοί καταπιέσεων κλήρου και λαού, μηχανεύονται οι «κρατοῦντες και γεγαυρωμένοι», έχοντας την προïστορίαν τοῦ 1924.
Άπαντα τα ανωτέρω γράφονται έχοντας υπ’ όψιν το θέλημα τοῦ Θεοῦ, την θεραπεία τῶν σχισμάτων τόσο παλαιοῦ και νέου όσο και μεταξύ τους, για την από κοινοῦ αντίσταση στον Οικουμενισμό.
Με μια ψυχή, με μια καρδιά ας οδεύσωμεν πάντες εις ενότητα.

2018/02/15

ΣΥΝΟΔΙΚΟ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ- Союз Православные


Союз Православные Церкви Греции и русской диаспоры

ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΟΣ

Λίγα στιγμιότυπα από την σημερινή χειροθεσία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Κισινάου και πάσης Μολδαβίας κ.κ. Αδριανού. 
Οι Αρχιερείς των ξένων αυτών χωρών επέδειξαν μεγάλη και παραδειγματική ταπείνωση ενώπιον της Μητέρας Εκκλησίας. Ζήτησαν με θέρμη την αλήθεια και ο Πολυέλεος Κύριος "ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν" (Τιμ. Α' 2, 4) επάκουσε την δέηση τους.
Ομολόγησαν ότι έως τώρα αγνοούσαν την αλήθεια περί της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος, αποδέχθηκαν άνευ όρων και ορίων άπαντα τα δόγματα και τις παραδόσεις της Γνησίου Ορθοδόξου Εκκλησίας και δια του απεσταλμένου τους κ.κ. Αδριανού ευχαρίστησαν τον Θεό που φύλαξε την Εκκλησία Του και την Ιερά ημών Σύνοδο στην Ελλάδα.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κισινάου κ. Αδριανός μετά την χειροθεσία του, αποκαταστημένος πλέον πλήρως στην Αγία ημών Πίστη και Αληθεία θα ενεργήσει τα δέοντα για την ολοκλήρωση της αποκατάστασης στην Γνήσια Ορθοδοξία και του υπόλοιπου κλήρου και λαού της δικαιοδοσίας του στο εξωτερικό, της Ρωσικής Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Διασποράς.
Το λαμπρό παράδειγμά τους είθε να ακολουθήσουν και αμέτρητοι άλλοι οι οποίοι δυστυχώς χωρίς να το καταλαβαίνουν ευρίσκονται παγιδευμένοι στην παναίρεση των πολλών ειδών του οικουμενισμού. Ο Πολυέλεος Κύριος ας ενεργήσει την παγκόσμια λάμψη της Ορθοδοξίας, με διεύρυνση της ενότητας της ορθόδοξη πίστεως, προς σωτηρίαν του κόσμου. Αμήν. Γένοιτο.

ΔΟΞΑ ΤΩ ΤΡΙΑΔΙΚΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΑ





 




2018/02/14

Омология церковный союз- ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ


ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ

Исповедание веры Омология,
принятое Архиерейским Собором Русской Православной Церкви Заграницей


Ο Μητροπολίτης Κισινάου και Μολδαβίας κ. Αδριανός επικεφαλής των Επισκόπων  Μογκιλέβ και Λευκορωσίας κ. Ονουφρίου και Τσερκάσκ και Μαλορωσίας (Ουκρανίας) κ. Νικολαου καθώς και Γνησίων Ορθοδόξων στην Ρωσία.

Την Μεγάλη Εβδομάδα του παρελθόντος έτους ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κισινάου και πάσης Μολδαβίας κ. Αδριανός της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Διασποράς επεδίωξε επικοινωνία με την Γνήσια Ορθόδοξο Εκκλησία της Ελλάδος και την Ιερά Σύνοδο αυτής υπό την προεδρία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. Χρυσοστόμου με σκοπό την ένωση και την αποκατάσταση της Ιεραρχίας, του Κλήρου και του Ποιμνίου του Σεβ/του κ. Ανδριανού. Διακαής πόθος των αδελφών μας σε Μολδαβία, Λευκορωσία, Ουκρανία και Ρωσία ήταν η αποκατάσταση της ενώσεως και εκκλησιαστικής κοινωνίας του 1971, όταν η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία της Διασποράς υπό τον Μακαριστό Πρωθιεράρχη Φιλάρετο και η Εκκλησία των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος υπό τον Μητροπολίτη Πατρών Ανδρέα ενώθηκαν κατόπιν αποδοχής των Ρώσων Ιεραρχών Έκθεσης Ομολογίας της Ελληνικής Εξαρχίας της Ιεράς Συνόδου με τίτλο "Ἐκκλησία  δεχθεῖσα  τὸ  Γρηγοριανὸν  (Παπικὸν) Ἡμερολόγιον κατέστη σχισματικὴ καὶ τὰ μυστήριά της, ὡς ἐκ  τούτου, στεροῦνται τῆς Θείας Χάριτος". Κατόπιν η Ιερά Σύνοδος  των Ρώσων αναγνώρισε τις Χειροτονίες υπό μόνου του Αγίου Ματθαίου του (τότε) Επισκόπου Βρεσθένης και (μετέπειτα) Αρχιεπισκόπου Αθηνών ως Κανονικές και Έγκυρες (λόγω αδήριτης εκκλησιαστικής ανάγκης) και έδωσε την ευλογία της. Περισσότερα ιστορικά στοιχεία θα δημοσιευτούν σύντομα προς ενθύμηση των μεγαλύτερων και γνώση των νεώτερων.

Επί ένα σχεδόν έτος η Ιερά Σύνοδος ασχολήθηκε διακριτικά για το ζήτημα, συνάντησε εκπροσώπους της Ρωσικής Διασποράς και πρόσφατα αποφάσισε την αποδοχή των αιτούντων Ιεραρχών κατόπιν απαιτήσεων Ιεροκανονικής φύσεως και εκκλησιαστικής Τάξης, τις οποίες οι Αρχιερείς της Ρωσικής Διασποράς αποδέχθηκαν. Οι εν λόγω Αρχιερείς: Μογκιλέβ κ. Ονούφριος στην Λευκορωσία και Τσερκάσκ κ. Νικόλαος στην Ουκρανία υπό την προεδρία του Σεβ/του Κισινάου και πάσης Μολδαβίας κ. Αδριανού προέρχονται από την Σύνοδο του Πρωθιεράρχη της Ρωσικής Διασποράς Βιταλίου, ο οποίος ανέλαβε τον αγώνα των Ρώσων παραδοσιακών Χριστιανών που δεν δέχθηκαν την προδοσία των ομόδοξων τους με την ένωση της Ρωσικής Συνόδου της Διασποράς του Μητροπολίτη Λαύρου με το Οικουμενιστικό και Σεργιανιστικό Πατριαρχείο Μόσχας.

Κατωτέρω δημοσιεύουμε, σε πρώτη φάση, την Ομολογία Πίστεως την οποία προσκόμισαν αυτοβούλως στην Ιερά Σύνοδο οι Αρχιερείς της Ρωσικής Διασποράς κατά την αίτηση τους για εκκλησιαστική κοινωνία και πνευματική αποκατάσταση, μεταφρασμένη στην ελληνική γλώσσα και στο ρωσικό πρωτότυπο. 

Την Πέμπτη, 2/15 Φεβρουαρίου (2018) θα πραγματοποιηθεί στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών η χειροθεσία του Σεβ/του Μητροπολίτη Κισινάου κ. Αδριανού υπό της Ιεράς Συνόδου ώστε να ενεργήσει τα δέοντα και για τους αδελφούς μας στην χώρα του και στις άλλες χώρες.










Το εσωτερικό του Ναού της Ιεράς Μονή Τιμίου Σταυρού στο Στουκάν της Μολδαβίας και μακέτα του σχεδιαζόμενου νέου Καθολικού.
 Η Μονή αποτελεί έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Κισινάου και Συνοδικό κέντρο.

2018/02/13

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ: ΕΝΩΣΗ Γ.Ο.Χ. και Ρ.Ο.Ε.Δ.


Πηγή: Περιοδικό "Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων" (1971) της Ιεράς Συνόδου

2018/02/02

"ΘΗΒΑΪΚΗ ΦΩΝΗ" ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ 70 ΤΗΣ Β' ΠΕΡΙΟΔΟΥ

ΧΡΕΟΣ ΚΑΘΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Η ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΟΣΗ
ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συμπληρώθηκαν λίγοι μήνες από την κυκλοφορία του τελευταίου τεύχους (υπ. αρ. 69) της "ΘΗΒΑΪΚΗΣ ΦΩΝΗΣ". Στο συγκεκριμένο τεύχος ενημερωθήκατε για το κλείσιμο της Α' περιόδου κυκλοφορίας του περιοδικού μας. Δυστυχώς, η οικονομική κρίση, εκτός των άλλων δυσκολιών, ήταν ο κύριος παράγοντας που μας ανάγκασε να διακόψουμε προσωρινώς την κυκλοφορία του. Η καλλιτεχνική αρτιότητα και η ποιότητα χαρτιού μαζί με τα λοιπά έξοδα (στοιχειοθεσία- ταχυδρομικά κλπ.) απαιτούσαν ποσά τα οποία ξεπερνούσαν κατά πολύ τους οικονομικούς πόρους που προέκυπταν από τις συνδρομές σας, τις δωρεές σας, καθώς και από το πενιχρό ταμείο της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών. Χρειαστήκαμε, λοιπόν, τον απαραίτητο χρόνο για ανασύνταξη, επανεξέταση και αλλαγή τω παραγόντων εκδόσεως του περιοδικού με στόχο το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Ζητούμε συγγνώμη για την καθυστέρηση επανέκδοσής του και επικαλούμαστε την επιείκειά σας. Στη νέα μορφή του περιοδικού "ΘΗΒΑΪΚΗ ΦΩΝΗ" περιορίζονται οι πολύχρωμες σελίδες και φωτογραφίες, δίνοντας περισσότερη έμφαση στην κατά το δυνατόν πνευματική του βετλίωση. Ελπίζουμε να συνεχίσουμε εκφράζοντες τη φωνή της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ., καθώς και την πηγή της πνευματικής καλλιέργειας και παρηγορίας των αναγνωστών της "ΘΗΒΑΪΚΗΣ ΦΩΝΗΣ".

Ωστόσο, για να επιτευχθεί το παραπάνω χρειάζεται η οικονομική σας ενίσχυση διά της συνδρομής σας αλλά και η προαιρετική σας συμμετοχή στην ύλη του περιοδικού διά εμπεριστατωμένων προς δημοσίευση άρθρων, σχετιζόμενων με τα θέματα του περιοδικού.

Η συνδρομή σας για το 2018, λόγω του χαμηλότερου κόστους έκδοσης του περιοδικού θα μειωθεί από τα 25 στα 15 ευρώ και θα περιέχει 4 τεύχη και δώρο ένα προσευχητάριο σκληρόδετο 200 σελίδων.

Ευελπιστούμε ότι αυτό θα αποτελέσει ένα επιπλέον κίνητρο για την αύξηση των αριθμών των αναγνωστών, αναμένοντας βέβαια και την δική σας συμμετοχή στην διάδοση της "ΘΗΒΑΪΚΗΣ ΦΩΝΗΣ".

Παρακαλούμε όσοι θέλετε να γίνετε συνδρομητές να μας αποστείλετε στην παρακάτων διεύθυνση, με ταχυδρομική επιταγή, την συνδρομή σας:


ΒΑΛΛΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, ΛΑΪΟΥ 8, Τ.Κ. 32200 ΘΗΒΑ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1. Συνεργασίες- άρθρα- φωτογραφίες προς δημοσίευση όπως αποστέλλονται στο e-mail: p.thivaikifoni@gmail.com
2. Επειδή το 2017 η  "ΘΗΒΑΪΚΗ ΦΩΝΗ" έπαψε να κυκλοφορεί προσωρινώς, όσοι συνδρομητές πλήρωσαν συνδρομή για το 2017, δεν υποχρεούνται να καταβάλουν την αντίστοιχη για το 2018.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 70ου ΤΕΥΧΟΥΣ

  • Λόγος εις την αρχήν της Ινδίκτου (Αγ. Χρυσοστόμου) 
  • Παύλος ο Απόστολος των εθνών (Παν. Βαλλιου)
  • Αγιοπατερικά αποστάγματα (Οσίου Νικοδήμου Αγιορείτου)
  • Αντιαιρετική στήλη (εκ του "Πολύτιμου Μαργαρίτη")
  • Η Νοερά Άθλησις
  • Ανακοίνωση Επανεκδόσεως
  • Περί Αρσενοκοιτίας
  • Μετά θάνατον Το τελευταίο ταξίδι (Παν. Βαλλιου)
  • Επικείδιος στον Ιεροψάλτη Δημήτριο Λέλη
  • Διακήρυξη- Διαμαρτυρία
  • Είδη Νηστείας (Πανεπιστημιακού Καθηγητή κ. Κων. Καβάρνου)
  • Ερμηνευτικά στο Ψαλτήριο του Δαβίδ
  • Περί Μετανοίας (Αγ. Ιωάννου Κλίμακος)
  • Πανηγύρεις Καθεδρικών Ναών 
  • Ονομαστήρια Αρχιερέως Χρυσοστόμου
  • Ανέγερση Ναού στην Κατερίνη
  • Νέες Εκδόσεις (Ημεροδείκτες 2018)



To Μέγα Αλφαβητάριον του Μιχαήλ Παπά Γεώργιου, Βιέννη 1771. Το πρώτο ελληνικό αλφαβητάριο της νεώτερης εποχής. 
Διακρίνεται η ιερά εικόνα της Αγίας Τριάδος (Σύνθρονο).