ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

  

 ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΕΟΡΤΙΟ ΜΗΝΥΜΑ

Μακαριστού Μητροπολίτου Θηβών κυρού Χρυσοστόμου (+2023)

 Επί την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εκ τάφου Θεία Έγερση

Αὕτη ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ. (Ψαλμ. 117:24)

Με πνευματική αγαλλίαση και ευφροσύνη εορτάζουμε και εφέτος το Πάσχα, την μετάβαση από τον θάνατο στην ζωή, από την φθορά στην αφθαρσία.

Ο ενανθρωπήσας Θεός Λόγος, ο Χριστός, έφερε σε πέρας το κοσμοσωτήριο έργο, κήρυξε και αποκάλυψε στους ανθρώπους την αληθινή πίστη, το μυστήριο της Αγίας Τριάδος και δια της σταυρικής θυσίας, διέλυσε την έχθρα και συμφιλίωσε τους ανθρώπους με το Θεό.

«…ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ Αὐτοῦ». (Ρωμ.5:10)

Συμφιλιωθήκαμε, δεν είμαστε πλέον εχθροί με τον Θεό, καταργήθηκε η προπατορική αμαρτία, το μεσότοιχο της έχθρας.

Με το θείο βάπτισμα ο παλαιός άνθρωπος, ο παλαιός Αδάμ βυθίζεται και εξαφανίζεται και ενδύεται τον νέο, τον Χριστό, τον αναμάρτητο Αδάμ. Ο Χριστός μας χάρισε το μέγιστο δώρο της υιοθεσίας. Έχουμε γίνει κατά χάριν υιοί του Θεού και συγκληρονόμοι της βασιλείας Του. Οι μεγάλες αυτές δωρεές και τα χαρίσματα δόθηκαν στο ανθρώπινο γένος με το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού.

"Αὕτη ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ"  (Ψαλμ. 117:24)

Γι’ αυτό η ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού από τους υμνωδούς της Εκκλησίας υμνείται ως «βασιλίς και κυρία», ως «εορτή εορτών», και «πανήγυρις πανηγύρεων». Είναι η πρώτη των ημερών, «η μία των Σαββάτων» (η πρώτη, δηλαδή, ημέρα της εβδομάδας κατά τους Ιουδαίους), ημέρα του Κυρίου, η Κυριακή για εμάς τους Χριστιανούς.

Η ημέρα αυτή δεν έχει τα πρωτεία μόνο για την ανάπλαση και πνευματική αναγέννηση της πλάσης και πνευματικής αναγέννησης της πλάσης και δημιουργία του κόσμου. Αλλά είναι και η ημέρα για την οποία λέει η Γραφή: «Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.… καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ ημέρα μία». (Γένεσις Α')

Με τον εορτασμό του Πάσχα δεν επαναφέραμε απλώς στην μνήμη μας το θείο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου, αλλά προσπαθούμε να βιώσουμε το μυστήριο της Ανάστασης, να αισθανθούμε την πνευματική χαρά και αλλοίωση. Γι’ αυτό «Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις καὶ ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ. τῆς ἀναστάσεως». (Εκ του Κανόνος του Όρθρου της Αναστάσεως).

Ας αισθανθούμε την χαρά της Αναστάσεως, την Χάριν της απολυτρώσεως και της ημετέρας σωτηρίας. Ας επιδείξουμε καρπούς αξίους της πίστης μας. Ας εγερθούμε εκ των νεκρών έργων της αμαρτίας και «συγχωρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει, αλλήλους περιπτυξώμεθα». Η πίστη μας στον Αναστάντα Κύριο πρέπει να μας οδηγεί σε συναδέλφωση, καλοσύνη, σε έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και αρετής.

Η Ανάσταση του Ιησού είναι ανάσταση κάθε ψυχής, είναι ανάσταση και ζωή κάθε πιστού, κάθε μετανοημένου Ορθοδόξου Χριστιανού. «Εγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ιω. ιδ΄1-7), διακήρυξε στους μαθητές του και σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι το φως του κόσμου, και μόνο στο φως της αναστάσεως Του «οψόμεθα φως».

Είναι η Ζωή, η οποία εκ τάφου ανέτειλε για να μην πεθάνουμε. Εκείνος άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας και έδωσε νέο περιεχόμενο στην ιστορία. Είναι η πηγή της ηθικής αναγεννήσεως, ο αναμορφωτής της αθρωπότητας, ο λυτρωτής και σωτήρας, ο Κύριος μας και ο Θεός μας.

Ας ακούσουμε το χαροποιό διάγγελμα από φίλους και εχθρούς. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ας πάρουμε θάρρος και δύναμη στον αγώνα της ζωής. 

Μη φοβηθούμε τα κύματα της ακαταστασίας, τις θλίψεις και τις συμφορές του βίου.

Ας ακούσουμε τη φωνή «ιδού εγώ ζω και υμείς ζήσεσθε»  (Ιωάν. ιδ΄19), που διασαλπίζει ο Αναστάς Κύριος.

Οι υπό απιστία και ολιγοπιστία κρατούμενοι, ας ανοίξουν τα μάτια της ψυχής τους στο φως του Χριστού.

Ο αιώνιος και αειλαμπής φάρος, ο οποίος οδηγεί στον λιμένα της χαράς και της σωτηρίας, ανέτειλε λαμπρός.

Ας προσκυνήσουμε προσπίπτοντες στον Αναστάντα Σωτήρα και Κύριο.

"Αὕτη ἡμέρα ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ"  (Ψαλμ. 117:24)

Είναι η ημέρα κατά την οποία αντήχησε για πρώτη φορά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ και ο αντίλαλος θα εξακολουθεί να υφίσταται στους αιώνες και όλες οι γενεές θα απαντούν με πίστη και ευλάβεια, όπως και σήμερα:

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ

Ταπεινός ευχέτης προς τον εκ τάφου Αναστάντα Σωτήρα Χριστόν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ.

+ Ο Θηβών και Λεβαδείας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2025

 

 ΣΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΜΑΝΔΡΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Των ιερών Ακολουθιών προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμάς στην αειθαλή ενορία της Μάνδρας Αττικής. Οι Ορθόδοξοι πιστοί με μεγάλη κατάνυξη και πανδήμως συμμετείχαν στις ιερές Ακολουθίες στον ιστορικό Ναό, έχοντας βιώσει μία αναστάσιμη στιγμή μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα: Την δικαστική απόρριψη και καταδίκη των αποσχισθέντων ρασοφόρων και λιγοστών οπαδών τους που προσπάθησαν δικαστικώς να υφαρπάξουν τα ιερά Καθιδρύματα της Ιεράς Μητροπόλως Γ.Ο.Χ. Αττικής και Μεγαρίδος. Δόξα στον παθόντα, ταφέντα και εκ τάφου αναστάντα Κύριο και Θεό ημών Ιησού Χριστό!

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΕΥΚΗΣ

Μέρος της διωκόμενης αδελφότητας της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μύτικα Χαλκίδας. Οι ομολογήτριες Μοναχές διώκονται για την ορθόδοξη υπό των σύγχρονων Θεομάχων ρασοφόρων του μίσους και της ραδιουργίας.  Δεν θα αναφερθούμε τώρα, λόγω των αγίων ημερών, στα σκάνδαλα που συνεχίζουν να προκαλούν οι ολετήρες κατά του Ορθοδόξου Μοναχισμού και της Εκκλησίας του Χριστού.

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΓΝΑΝΤΕΡΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΓΕΝΕΘΛΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ  ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΝΑΞΟΥ

Δόξα Πατρί...

Άναρχε Θεέ, συναΐδιε Λόγε και Πνεύμα, σκήπτρα των ανάκτων κραταίωσον κατά πολεμίων, ως αγαθός.

Και νυν...

Τέξασα ζωήν, παναμώμητε αγνή Παρθένε, παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα και βράβευσον ειρήνην, ως αγαθή.

ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ ΘΗΒΑΪΚΗΣ ΦΩΝΗΣ

 Κυκλοφορεί το 98ο Τεύχος της "Θηβαϊκής Φωνής"- Έτος 21ο

• Το Τριμηνιαίο περιοδικό της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος με πάντα εποικοδομητικό πνευματικό περιεχόμενο και τη γνήσια Ορθόδοξη διδασκαλία. 
• Εγγραφείτε συνδρομητές για το νέο έτος στα παρακάτω τηλέφωνο, email και διεύθυνση της Ιεράς Μονής.
• Είναι σημαντική η ενίσχυση και η διάδοση του περιοδικού της Εκκλησίας μας ενώ οι οπαδοί της αποκριάτικης φατρίας και του ιδιοτελούς σχίσματος παρεμποδίζουν την κυκλοφορία του στους Ιερούς Ναούς.

ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

• Ομιλία στην Κυριακή των Βαΐων (Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά)
  
• Το Θείο Πάθος και η Ανάσταση του Χριστού
• Η βαθύτερη έννοια και ο σκοπός του Μοναχισμού.
• Νοερά Άθληση
• Η Μετάνοια
• Συζήτηση Διαμαρτυρόμενου με τον Ορθόδοξο
• Η χριστιανική θεώρηση του θανάτου
• Αναδρομές στις παραβολές του Ευαγγελίου
• Ιστορίες από τον Συναξαριστή
• Νευροτεχνολογία
• Εκκλησιαστικές ειδήσεις

ΓΙΑ ΕΓΓΡΑΦΕΣ:

Ιερά Μονή Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Οινόη Βιλλίων Αττικής.

ΤΚ 190 12 Τηλ.: 22630. 51. 602.

Ηλ. Ταχυδρομείο: p.thivaikifoni@gmail.com

Ήλοις προσηλώθη, ο Νυμφίος της Εκκλησίας...

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας."

Ευχόμενοι καλή Συν- Ανάσταση και καλό Σταυροαναστασιμο Πάσχα με εικόνες από την Ακολουθία των Παθών του Κ.Η.Ι. Χριστού στην ενορία της Πεύκης Αττικής. Τον Ιερό Ναό κατέκλεισε πλήθος πιστών από την περιοχή και την Αθήνα, όπου εξυπηρετούνται προσωρινά οι Ορθόδοξοι πιστοί της Εκκλησίας μας.

 

Ὁ ἄρρωστος Χριστιανισμός

Γεμίσαμε ἐκκλησίες, ἀλλὰ ὄχι καρδιές. Φτιάξαμε μοναστήρια, ἀλλὰ δὲν γίναμε μοναχοί στήν ψυχή μας.

Φορέσαμε σταυροὺς στὸ λαιμό, ἀλλὰ ὄχι στὴ ζωή μας. Νηστεύουμε ἀπὸ φαγητὰ καὶ καταπίνουμε τὸν ἀδελφὸ μας κάθε λεπτό.

Προσευχόμαστε μία φορὰ τὴν ἡμέρα, ἀλλὰ κατακρίνουμε ἀδιάκοπα.

Μιλᾶμε γιὰ ἀγάπη, ἀλλὰ δὲν συγχωροῦμε τίποτα.

Πηγαίνουμε στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς μένει ἔξω ἀπὸ τὴν καρδιὰ μας.

Χριστιανισμὸς δίχως μετάνοια εἶναι ψέμα. Χριστιανισμὸς δίχως ἀγάπη εἶναι πτῶμα. Χριστιανισμὸς δίχως σταυρό εἶναι θέατρο.

Μάθαμε νὰ φωνάζουμε γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ ἀρνηθήκαμε τὸν Χριστό.

Γίναμε ὑπερήφανοι θρησκευόμενοι, σκληροὶ καὶ κριτές τῶν πάντων.

Χτίσαμε τείχη ἀντί νὰ χτίσουμε θυσιαστήρια ἀγάπης στὴν καρδιά μας.

Περηφανευόμαστε ὅτι νηστεύουμε, ἀλλὰ ἡ ψυχὴ μας ἔχει ἀπώλεια ἐλέους. Μιλᾶμε γιὰ ταπείνωση, ἀλλὰ ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη φιλοδοξία, προβολή, σύγκριση, κακία.

Κρυφτήκαμε πίσω ἀπὸ τύπους, ὄχι γιὰ νὰ θεραπευτοῦμε, ἀλλὰ γιὰ νὰ μην αλλάξουμε.

Κάναμε τὸν Χριστὸ μέρος τοῦ προγράμματός μας, ἀντί νά Τον Ἀναστήσουμε μέσα στίς ψυχές μας.

Μιλάμε γιὰ Θεὸ μέ μιά καρδιά που δεν εἶναι διατεθειμένη νά ἀγαπήσει. Διδάσκουμε τούς ἄλλους, ἀλλὰ δὲν ἐνδιαφερόμαστε γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.

Σηκώνουμε τὸ δάχτυλο, ἀλλὰ δὲν σηκώσαμε ποτὲ τό φορτίο τοῦ ἄλλου οὔτε περπατήσαμε μέ τά παπούτσια του.

Αὐτὸς εἶναι ὁ ἄρρωστος Χριστιανισμός. Ἕνα λιβάνι ποὺ καπνίζει, ἀλλὰ δὲν φλέγεται.

Καὶ ὁ Χριστὸς περιμένει. Δὲν φωνάζει. Δὲν ἐκδικεῖται. Στέκεται ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα μας. Καὶ περιμένει μία μετάνοια, μία σιωπὴ, ἕνα δάκρυ ἀληθινό, μιά κίνηση ἀγάπης καί ἀλήθειας!

Ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι ἰδεολογία. Εἶναι σταύρωση. Εἶναι ἕνωση μὲ τὸν Χριστὸ διὰ τῆς συντριβῆς.

Καὶ ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι ἡ ὥρα τῆς Ἀλήθειας. Ἐκεῖ ποὺ πέφτουν οἱ μάσκες. 

Ἐκεῖ ποὺ ὁ ἄνθρωπος δὲν σώζεται μὲ λόγια, ἀλλὰ μὲ τό βίωμά του.

Μην εἶσαι ἄρρωστος Χριστιανός.

Ἐπικαλούμαστε Χριστὸν Εσταυρωμένο – ἄς σταυρώσουμε καὶ τὸν ἐγωισμό μας.

Ἀρκετά παίξαμε μὲ τὸν Θεό. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε στ’ ἀλήθεια!

Από την πνευματική ομάδα στο viber της Ιεράς Μονής Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Οινόης Αττικής (σύνδεσμος παρακάτω): 

https://invite.viber.com/?g2=AQA1avTxOR5H4Ex1Zv3q46tldkiSFjKHi3YStrDuQY7EBnjoNm31w820IxpcPkUU

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ Γ.Ο.Χ. ΑΜΕΡΙΚΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ Η.Π. ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Από πρόσφατη ποιμαντική επίσκεψη του Παν/του Ιερομονάχου π. Θεοδοσίου Στυλιανού στην Ιερά Μητρόπολη Αμερικής με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αττικής κ. Κοσμά. Ο Καθηγούμενος π. Θεοδόσιος ιερούργησε την Ε' Κυριακή των Νηστειών και εξυπηρέτησε μυστηριακώς τους Ορθόδοξους πιστούς, ομογενείς και ιθαγενείς, και καθοδήγησε πνευματικά τους προσήλυτους. Φωτογραφίες από την ιερά αγρυπνία του Ευαγγελισμού κατά την οποία αρκετοί πιστοί κατόρθωσαν να προσέλθουν παρά το εργάσιμο της ημέρας και των αποστάσεων από διάφορες περιοχές, μακράν και εγγύς. 

Ο περικαλλής καθεδρικός Ιερός Ναός του Ταξιάρχου Μιχαήλ είναι έργο ζωής του αείμνηστού Μιχαήλ Τσόκα, ομογενούς Ιατρού και γνωστού ευεργέτη τόσο των αδυνάτων, όσο και της Εκκλησίας μας. Ο αείμνηστος αδελφός Μιχαήλ Τσόκας είχε μεγάλη ευλάβεια και σεβασμό στον αοίδιμο Πρωθιεράρχη των Γ.Ο.Χ. Θηβών κυρό Χρυσόστομο, τον οποίο είχε πνευματικό πατέρα και στην ομολογιακή γραμμή του οποίου παρέμεινε σε όλη του τη ζωή.

Η Ιερά Μητρόπολη Γ.Ο.Χ. Αμερικής εισέρχεται σε νέα περίοδο πνευματικής ανασυγκρότησης και άνθισης, μετά την δοκιμασία των περσινών αποκρεών στην Εκκλησία μας. Είθε ο Τριαδικός Θεός με τις πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου και όλων των Αγίων να ενισχύει τους Ορθόδοξους πιστούς στην Αμερικανική ήπειρο στον πνευματικό και ομολογιακό αγώνα!

ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΑΛΕΟΥΤΙΟΣ

ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τους βίους των αγιών. Μόνο για τον Άγιο Πέτρο έχουμε την παρακάτω αναφορά στο βιβλίο «Ο Άγιος Γερμανός της Αλάσκας» από την σειρά «Φιλοκαλία των Ρώσων Νηπτικών» σε μετάφραση - επιμέλεια Πέτρου Μπότση.

«…Μιαν άλλη φορά, συνεχίζει ο Γιανόφσκυ, του ’λεγα (του αγίου Γερμανού) πως οι Ισπανοί αιχμαλώτισαν στην Καλιφόρνια 14 Αλεούτους.

Οι Ιησουίτες τους πίεζαν ν’ ασπαστούν την πίστη των Καθολικών, εκείνοι όμως δε δέχονταν με τίποτα. «Είμαστε χριστιανοί», απαντούσαν.

Οι Ιησουίτες αντέτειναν: «Όχι, είστε αιρετικοί και σχισματικοί. Αν δεν υποκύψετε, θα σας βασανίσουμε μέχρι θανάτου».

Τελικά τους έβαλαν στη φυλακή ανά δύο. Το βράδυ ήρθαν στη φυλακή οι Ιησουίτες με λάμπες και αναμμένα κεριά και άρχισαν πάλι να τους πιέζουν για ν’ ασπαστούν την πίστη των Καθολικών.

«Είμαστε χριστιανοί», απαντούσαν οι Αλεούτοι, «δεν αλλάζουμε την πίστη μας».

Οι Ιησουίτες άρχισαν να βασανίζουν τον έναν, μπροστά στα μάτια των άλλων. Έσπαζαν μια άρθρωση των ποδιών του, μετά μια άλλη και στη συνέχεια τις αρθρώσεις των δαχτύλων, τη μια μετά την άλλη. Μετά κομμάτιασαν τα πόδια και τα χέρια του. Το αίμα έτρεχε, ο μάρτυρας όμως υπέμενε κι επαναλάμβανε σταθερά την απάντηση:

«Είμαι χριστιανός». Τελικά, από τα βασανιστήρια και την απώλεια του αίματος, πέθανε.

Την άλλη μέρα οι Ιησουίτες απείλησαν πως θα βασανίσουν το φίλο του με τον ίδιο τρόπο. Την ίδια νύχτα όμως έλαβαν εντολή από το Μόντερεϊ να μεταφέρουν όλους τους αιχμαλώτους Αλεούτους εκεί. Έτσι, την άλλη μέρα, όλοι εκτός από εκείνον που θανατώθηκε, έφυγαν. Αυτό μου το διηγήθηκε ο φίλος εκείνου που μαρτύρησε. […].

Όταν τελείωσα την περιγραφή, ο π. Γερμανός με ρώτησε:

–Ποιο ήταν το όνομα του Αλεούτου;

–Πέτρος, απάντησα, αλλά δε θυμάμαι το επώνυμό του.

Ο Γέροντας σηκώθηκε όρθιος, στάθηκε μπροστά στην εικόνα, έκανε μ’ ευλάβεια το σταυρό του και είπε:

–Άγιε νεομάρτυρα Πέτρο, πρέσβευε υπέρ ημών».

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Ἀλάσκας τὸ κλέος, Ἀλεούτων τὸ καύχημα, Πέτρον Νεομάρτυρα θεῖον ἐν ᾠδαῖς εὐφημήσωμεν, 

ὡς σέλας πολικὸν γὰρ ἐν νυκτί, διέλυσεν αἱρέσεων ἀχλύν, μαρτυρίῳ ἐκκοπῆς τε χειρῶν ποδῶν, ὁμολογίας στέφανος· 

δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε ἐνισχύσαντι, δόξα τῷ ταπεινώσαντι διὰ σου ψεύδους τὴν ἔπαρσιν

«Εὐαγγελίζου, Γῆ, Χαράν Μεγάλην...»

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΚΥΠΡΟΥ

Κατά την θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού εόρτασε ο Ιερός Ναός της Παναγίας Ευαγγελίστριας στον Κόρνο Λάρνακας. Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος  π. Δαμασκηνός Κοραής και προσήλθαν όσοι πιστοί είχαν τη δυνατότητα λόγω του εργάσιμου κατά το πολιτικό ημερολόγιο. Στην μεγαλόνησο της Κύπρου τιμάται ιδιαιτέρως η εορτή του Ευαγγελισμού της Παναγίας σε συνδυασμό με την εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση του 1821 και τον Αγώνα της ΕΟΚΑ των Κυπρίων αδελφών μας, την ίδια περίπου περίοδο το 1955.

Ακολουθεί το κήρυγμα του Σεβ/του Αττικής κ. Κοσμά στην πανήγυρη της Πεύκης, όπως αναφέραμε στην προηγούμενη δημοσίευσή μας.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (ΠΕΥΚΗ)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

  

ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΠΕΥΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Τη Δευτέρα 25η Μαρτίου πανηγύρισε με λαμπρότητα ο ιστορικός Ιερός Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πεύκης στον βόρειο τομέα της Αθήνας. Τελέστηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας Αττικής και Μεγαρίδός κ. Κοσμά, βοηθούμενος υπό του Πανοσιολογιωτάτου Ιερομονάχου π. Ευθυμίου Κωτούλα. Προσήλθε πλήθος πιστών, παρόλο που οι περισσότεροι αδελφοί μας ήταν αναγκασμένοι να εργάζονται ως καθημερινή κατά το πολιτικό ημερολόγιο. Τον θείο λόγο κήρυξε καταλλήλως ο Σεβασμιώτατος Αττικής κ. Κοσμάς αναφερθείς στο ιερό Ευαγγέλιο και την υμνολογία της εορτής. Ο λόγος θα αναρτηθεί σύντομα σε ηχογράφηση. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργία, τελέστηκε η λιτανεία της ιεράς εικόνας στις οδούς πέριξ του Ιερού Ναού. 

ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΠΙΕΡΙΑΣ

Ιερούργησε ο Πανοσιώτατος Ιερομόναχος π. Αθανάσιος Δημουλάς και προσήλθαν πιστοί από διάφορες περιοχές της Μακεδονίας. Φωτογραφίες από την ευλόγηση των άρτων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΝΑΝΤΕΡΟΥ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΠΡΩΘΙΕΡΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΟ ΑΓΝΑΝΤΕΡΟ

Το Σάββατο 9 Μαρτίου, εορτή των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, τελέστηκε Θεία Λειτουργία  στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Αγναντερού Καρδίτσας, όπου εξυπηρετούνται οι πιστοί των Τρικάλων κα της Καρδίτσας. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Λειτουργός π. Αθανάσιος Δημουλάς τέλεσε ιερό Μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του αοιδίμου Πρωθιεράρχου μας και Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κυρού Χρυσοστόμου. Στην ενορία των Γ.Ο.Χ. Αγναντερού εξυπηρετούνταν ως λαϊκός ο μακαριστός Ιεράρχης Χρυσόστομος (+2023). Την επομένη, Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης, ο Παν/τος π. Αθανάσιος ιερούργησε στον ίδιο ιερό Ναό.

ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΗΜΩΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ...

Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας: Και ως άνθρωπος έζη και συμπεριεφέρετο, 

και ως Λόγος τα πάντα εζωογόνει, και ως Υιός συνυπήρχε μετά του Πατρός!

Αθανασίου Αλεξανδρείας του Μεγάλου

Λόγος β’ Περί ενανθρωπήσεως

Β’. Μέσα προς επίτευξιν του σκοπού

1. Τα θαυμάσια έργα του Χριστού

17. Δεν ήτο βεβαίως εγκλεισμένος εις το σώμα· ούτε ευρίσκετο μεν εις το σώμα αλλά δεν ευρίσκετο εις άλλα μέρη· ούτε εκινούσε το σώμα μόνον και όλα τα άλλα ήσαν χωρίς την ενεργειάν του και την πρόνοιάν του. Αντιθέτως πράγμα πολύ παράδοξον, επειδή ήτο Λόγος, δεν συνεκρατείτο μεν από τίποτε, μάλλον δε συνεκράτει αυτός τα πάντα.

Και όπως, ενώ ευρίσκεται εις όλην την κτίσιν, ουσιαστικώς ευρίσκεται εκτός του παντός, αλλ᾽ εις πάντα ευρίσκεται διά των ενεργειών του διαρρυθμίζει τα πάντα και απλώνει εις πάντα την πρόνοιάν του, ζωοποιεί το καθένα και όλα μαζί· περιέχει τα πάντα και δεν περιέχεται από τίποτε εκτός μόνον από τον Πατέρα του εις τον οποίον υπάρχει όλος κατά πάντα· έτσι υπάρχων και εις το ανθρώπινον σώμα και δίδων ζωήν εις αυτό, ευλόγως έδιδε ζωήν και εις τα πάντα.

Υπήρχεν εις όλα και ευρίσκετο έξω από όλα· και ενώ ανεγνωρίζετο διά των έργων του σώματος, δεν ήτο αφανής και από την ενέργειάν του επί της κτίσεως. Έργον της ψυχής είνε να παρακολουθή μεν διά της διανοίας όσα είνε έξω από το σώμα της, όχι όμως και να ενεργή έξω από το σώμα της, ή με την παρουσίαν του σώματος να μετακινή και όσα ακόμη είνε μακράν του.

Ουδέποτε π.χ. ένας άνθρωπος που σκέπτεται όσα είνε μακράν του δύναται να τα κινή και να τα μεταφέρη. Ούτε εάν ένας κάθεται εις την οικίαν του και σκέπτεται τα ουράνια σώματα, δύναται και τον ήλιον να κινή και τον ουρανόν να περιστρέφη.

Βλέπει βεβαίως αυτά να κινούνται και να έχουν γίνη, αλλ’ οπωσδήποτε δεν είνε ικανός να ενεργήση.

Δεν ήτο όμως τέτοιος ο Λόγος του Θεού ως άνθρωπος. Δεν ήτο δεμένος από το σώμα, αλλά μάλλον αυτός το εκράτει, ώστε και εντός αυτού ευρίσκετο και εις όλα υπήρχεν· και έξω από τα όντα υπήρχε και μόνον εις τον Πατέρα ανεπαύετο.

Και το αξιοθαύμαστον ήτο το εξής, ότι και ως άνθρωπος έζη και συμπεριεφέρετο, και ως Λόγος τα πάντα εζωογόνει, και ως Υιός συνυπήρχε μετά του Πατρός.

Δι’ αυτό κατά την γέννησίν του εκ της Παρθένου αυτός δεν υπέφερε, ούτε υπάρχων εις το σώμα εμολύνετο, αλλά μάλλον ηγίαζε το σώμα. Διότι αν και υπάρχει εις όλα, δεν παίρνει από όλα, αλλά μάλλον τα πάντα ζωογονούνται και τρέφονται από αυτόν.

Εάν π.χ. ο ήλιος που έγινεν από αυτόν και ημείς τον βλέπομεν να περιφέρεται εις τον ουρανόν, δεν μολύνεται όταν έρχεται εις επαφήν με τα επίγεια πράγματα, ούτε χάνει την λάμψιν του εξ αιτίας του σκότους, αλλ’ αντιθέτως αυτός τα φωτίζει και τα καθαρίζει, πολύ περισσότερον ο πανάγιος Λόγος του Θεού, ο ποιητής και Κύριος του ηλίου, με το να ζη με το σώμα δεν εμολύνετο, αλλά μάλλον, επειδή αυτός ήτο άφθαρτος, εζωοποίει και ηγίαζε και το σώμα που ήτο θνητόν. Διότι λέγει· «Ος αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού» (Α’ Πε 2, 22).

Απόσπασμα από το βιβλίο Αθανασίου Αλεξανδρείας του Μεγάλου «Άπαντα τα έργα, τόμος 1, Απολογητικά», εισαγωγή Παναγιώτης Χρήστου κείμενο, μετάφραση, σχόλια Στέργιος Σάκκος.

Πηγή: pemptousia.gr (Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

100 ΧΡΟΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. (16): Από την Τήνο στην Χαλκίδα...

 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ο ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ 

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΥΤΙΚΑ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

 

Το παρόν άρθρο για τον Ομολογιακό Αγώνα των Μοναζουσών της Ιεράς Μονής Παναγίας Κεχροβουνίου Τήνου αφιερώνεται στην Μαρτυρική Αδελφότητα των Ομολογητριών Μοναζουσών της Ιεράς Μονής Αγίας Παρακευής Χαλκίδας. Ο αναγώστης θα διαπιστώσεί πολλές ομοιότητες στο άρθρο του τότε για τους σημερινούς διώκτες των Γ.Ο.Χ. Οι οσιώτατες Μοναχές συνεχίζουν να τιμούν το ράσο, έστω και στην εξορία και την καταφρόνηση "άχρι καιρού". 

Το μίσος και η κατάντια των διωκτών τους έφτασε σε τέτοιο σημείο που τις απαγορεύουν να έχουν πρόσβαση και να πάρουν τα πράγματα από τα κελλιά τους!! Τις καλούν να στείλουν email (ηλεκτρ. μήνυμα) στον δικηγόρο τους για να καταθέσουν ακριβή κατάλογο με τα δικά τους πράγματα στα κελλιά τους!! Μάλιστα απαιτούν να τους τα δώσουν στην πόρτα και να μην επιτρέψουν ούτε την είσοδο τους στην Μονή!! Άνθρωποι του μίσους και του φανατισμού, ανάξιοι της κλήσεως "Χριστιανός" παρουσιάζονται να νηστεύουν και να περιμένουν Πάσχα ενώ έχουν κορεστεί από τις σάρκες των αδελφών τους. Μάλιστα έχουν το θράσος να καλούν τις μοναχές σε "μετάνοια" (!!!) ενώ αυτές παραμένουν στην ορθόδοξη ομολογία και τιμούν την μνήμη του Ορθοδόξου Πρωθιεράρχου των Γ.Ο.Χ., Μητροπολίτου Θηβών κυρού Χρυσοστόμου (+2023). 

Τους καλούν σε "μετάνοια", αυτοί που χρήζουν άμεσης και ειλικρινούς μετάνοιας για το κατάντημα τους ως ρασοφόροι, σε προσωπικό και εκκλησιαστικό επίπεδο. Αυτοί που κατάντησαν προδότες των τιμίων χειρών του Αρχιερέως Χρυσοστόμου που τους χειροτόνησε και συναγελάζονται, ως προδότες της Εκκλησίας, με αυτούς που εξυβρίζουν τον Μακαριστό Πρωθιεράρχη Χρυσόστομο και τον "αναθεματίζουν". Όλα για την ματαιοδοξία τους, ζητιανεύοντας την μίτρα... Έσχατα χρόνια! Έσχατοι καιροί! Ρασοφόροι του 8ου αιώνος...

ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ ΤΗΝΟΥ by foniecclesias on Scribd

100 ΧΡΟΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. (15)

 

Ασπίς της Ορθοδόξου Πίστεως

Ζηλωτών Αγιορειτών Πατέρων (1926)

Ασπίς της Ορθοδόξου Πίστεως (1926 - Άγιο Όρος)-smal by foniecclesias on Scribd

Εκδόθηκε μόλις 2 χρόνια μετά το ημερολογιακό σχίσμα υπό του Συνδέσμου των Ζηλωτών Αγιορειτών Πατέρων. Ευχαριστούμε αγαπητό εν Χριστώ αδελφό για την αποστολή του αρχείου.

ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟΥΣ Γ.Ο.Χ. 1925 

(Φέτος συμπηρώνεται ένας αιώνας από την Θεόθεν Βεβαίωση του Ιερού Αγώνος)

 Πῶς κάνουμε σωστὰ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ;

Πῶς ὅμως θὰ γίνει καὶ γιὰ μᾶς φυλακτήριο τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ; Πῶς θὰ γίνει στὰ χέρια μᾶς φόβητρο τῶν δαιμόνων; Ἂν τὸ κάνουμε σωστά! Ἂν τὸ κάνουμε, ὅπως μᾶς παραδίδει καὶ μᾶς διδάσκει ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας, δηλαδὴ μὲ πίστη, εὐλάβεια, συναίσθηση, ἱεροπρέπεια, ταπείνωση καὶ διάκριση.

Ἀρχικὰ ἑνώνουμε τὰ τρία πρῶτα δάκτυλα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ, ὀμολογώντας ἔτσι τὴν πίστη μας σ᾿ ἕνα Θεό, ποὺ εἶναι ταυτόχρονα καὶ τρεῖς ὑποστάσεις, τρία πρόσωπα -ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα-, ὁμοούσια, ἑνωμένα μεταξύ τους «ἀχωρίστως» καὶ «ἀδιαιρέτως». Τὰ ἄλλα δύο δάκτυλα, ποὺ ἀκουμποῦν στὴν παλάμη, συμβολίζουν τὶς δύο φύσεις, δύο θελήσεις καὶ δύο ἐνέργειες τοῦ Κυρίου μᾶς Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ τὴ θεία καὶ τὴν ἀνθρώπινη. Μ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο κάνουμε μιὰ συμβολικὴ ὁμολογία τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας, ποὺ βάσεις καὶ θεμέλιά της ἀποτελοῦν τὸ τριαδολογικὸ καὶ τὸ χριστολογικὸ δόγμα.

Μετὰ φέρνουμε τὸ χέρι στὸ μέτωπο, τὴ σωματικὴ περιοχὴ τῆς διανοητικῆς λειτουργίας, φανερώνοντας ἔτσι ὅτι ἀγαποῦμε τὸν Θεὸ μ᾿ ὅλη τὴ διάνοιά μας, καὶ ὅτι ἀφιερώνουμε σ᾿ Αὐτὸν ὅλες τὶς σκέψεις μας.

Τὸ χέρι ἔρχεται κατόπιν στὴν κοιλιά. Ἔτσι δηλώνουμε συμβολικὰ ὅτι προσφέρουμε στὸν Κύριο ὅλες τὶς ἐπιθυμίες μας καὶ ὅλα τὰ συναισθήματά μας.

Τέλος, φέρνουμε τὸ χέρι στοὺς ὤμους, πρῶτα στὸν δεξιὸ καὶ μετὰ στὸν ἀριστερό, ὀμολογώντας ἔτσι ὅτι καὶ κάθε σωματική μας δραστηριότητα ἀνήκει σ᾿ Ἐκεῖνον.

Μιὰ ἄλλη συμπληρωματικὴ ἑρμηνεία, θεολογικώτατη μέσα στὴν ἁπλότητά της, μᾶς δίνει στὴν πέμπτη διδαχή του ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὃ Αἰτωλός:

«Ἀκούσατε, χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νὰ γίνεται ὁ σταυρὸς καὶ τί σημαίνει. Μᾶς λέγει τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον πὼς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, δοξάζεται εἰς τὸν οὐρανὸν περισσότερον ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Τί πρέπει νὰ κάμῃς καὶ ἐσύ; Σμίγεις τὰ τρία σου δάκτυλα μὲ τὸ δεξιὸν τὸ χέρι σου καί, μὴν ἠμπορώντας νὰ ἀνεβῇς εἰς τὸν οὐρανὸν νὰ προσκυνήσῃς, βάνεις τὸ χέρι σου εἰς τὸ κεφάλι σου, διότι τὸ κεφάλι σου εἶναι στρογγυλὸ καὶ φανερώνει τὸν οὐρανόν, καὶ λέγεις μὲ τὸ στόμα: Καθὼς ἐσεῖς οἱ ἄγγελοι δοξάζετε τὴν ἁγίαν Τριάδα εἰς τὸν οὐρανόν, ἔτσι καὶ ἐγώ, ὡς δοῦλος ἀνάξιος, δοξάζω καὶ προσκυνῶ τὴν ἁγίαν Τριάδα. Καὶ καθὼς αὐτὰ τὰ δάκτυλα εἶναι τρία -εἶναι ξεχωριστά, εἶναι καὶ μαζὶ- ἔτσι εἶναι καὶ ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα καὶ ἕνας μόνος Θεός. Κατεβάζεις τὸ χέρι σου ἀπὸ τὸ κεφάλι σου καὶ τὸ βάνεις εἰς τὴν κοιλίαν σου καὶ λέγεις: Σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καὶ ἐσαρκώθης εἰς τὴν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διὰ τὰς ἁμαρτίας μας. Τὸ βάζεις πάλιν εἰς τὸν δεξιόν σου ὦμον καὶ λέγεις: Σὲ παρακαλῶ, Θεέ μου, νὰ μὲ συγχωρήσῃς καὶ νὰ μὲ βάλῃς εἰς τὰ δεξιὰ μὲ τοὺς δικαίους. Βάνοντάς το πάλι εἰς τὸν ἀριστερὸν ὦμον, λέγεις: Σὲ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μὴ μὲ βάλῃς εἰς τὰ ἀριστερὰ μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς. Ἔπειτα, κύπτοντας κάτω εἰς τὴν γῆν: Σὲ δοξάζω, Θεέ μου, σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω ὅτι, καθὼς ἐβάλθηκες εἰς τὸν τάφον, ἔτσι θὰ βαλθῶ καὶ ἐγώ. Καὶ ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνεις τὴν Ἀνάστασιν, καὶ λέγεις: Σὲ δοξάζω, Κύριέ μου, σὲ προσκυνῶ καὶ σὲ λατρεύω, πὼς ἀναστήθηκες ἀπὸ τοὺς νεκρούς, διὰ νὰ μᾶς χαρίσῃς τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον. Αὐτὸ σημαίνει ὁ πανάγιος σταυρός.»

("ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ" ΕΚΔΟΣΗ ΜΟΝΗΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011)

100 ΧΡΟΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. (14)

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

Εἰς Ἱερομάρτυρα, Ἦχος δ’.

            Καὶ τρόπων μέτοχος καὶ θρόνων διάδοχος τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε εἰς θεωρίας ἐπίβασιν. Διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Γεώργιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ by ECCLESIA GOC on Scribd

ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Σύμβολον Πίστεως τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου

Ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας του Μεγαλου.

Ὅστις βούλεται σωθῆναι, πρὸ πάντων χρὴ αὐτῷ τὴν καθολικὴν κρατῆσαι πίστιν, ἣν εἰ μὴ τις σῴαν καὶ ἄμωμον τηρήσειεν, ἄνευ δισταγμοῦ, εἰς τὸν αἰῶνα ἀπολεῖται.

Πίστις δὲ καθολικὴ αὕτη ἐστίν, ἵνα ἕνα Θεὸν ἐν Τριάδι καὶ Τριάδα ἐν μονάδι σεβώμεθα, μήτε συγχέοντες τὰς ὑποστάσεις, μήτε τὴν οὐσία μερίζοντες· ἄλλη γὰρ ἐστιν ἡ τοῦ Πατρὸς ὑπόστασις, ἄλλη τοῦ Υἱοῦ, καὶ ἄλλη τοῦ ἁγίου Πνεύματος· ἀλλὰ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ καὶ ἁγίου Πνεύματος μία ἐστὶ Θεότης, ἴση δόξα, συναΐδιος ἡ μεγαλειότης. 

Οἷος ὁ Πατὴρ, τοιοῦτος καὶ ὁ Υἱός, τοιοῦτο καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον. Ἄκτιστος ὁ Πατήρ, ἄκτιστος ὁ Υἱός, ἄκτιστον καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα. Ἀκατάληπτος ὁ Πατήρ, ἀκατάλήπτος ὁ Υἱός, ἀκατάληπτον καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Αἰώνιος ὁ Πατὴρ, αἰώνιος ὁ Υἱός, αἰώνιον καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα· πλὴν οὐ τρεῖς αἰώνιοι, ἀλλ᾿ εἷς αἰώνιος· ὥσπερ οὐδὲ τρεῖς ἄκτιστοι, οὐδὲ τρεῖς ἀκατάληπτοι, ἀλλ΄ εἷς ἄκτιστος, καὶ εἷς ἀκατάληπτος. Ὁμοίως παντοκράτωρ ὁ Πατήρ, παντοκράτωρ ὁ Υἱός, παντοκράτωρ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον· πλὴν οὐ τρεῖς παντοκράτορες, ἀλλ᾿ εἷς παντοκράτωρ. Οὕτω, Θεὸς ὁ Πατήρ, Θεὸς ὁ Υἱός, Θεὸς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον· πλὴν οὐ τρεῖς Θεοί, ἀλλ᾿ εἷς Θεὸς. Ὡσαύτως, Κύριος ὁ Πατήρ, Κύριος ὁ Υἱός, Κύριον καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον· πλὴν οὐ τρεῖς Κύριοι, ἀλλ᾿ εἷς ἐστὶ Κύριος· ὅτι, ὥσπερ μοναδικῶς ἑκάστην ὑπόστασιν Θεὸν καὶ Κύριον ὁμολογεῖν χριστιανικῇ ἀληθείᾳ ἀναγκαζόμεθα, οὕτω τρεῖς Θεούς, ἥ τρεῖς Κυρίους λέγειν καθολικῇ εὐσεβείᾳ κωλυόμεθα.

Εἷς οὖν ἐστι Πατήρ, οὐ τρεῖς Πατέρες· εἷς Υἱός, οὐ τρεῖς Υἱοί· ἓν Πνεῦμα ἅγιον, οὐ τρία Πνεύματα ἅγια· καὶ ἐν αὐτῇ τῇ Τριάδι, οὐδὲν πρῶτον, ἢ ὕστερον, οὐδὲν μεῖζον, ἢ ἔλαττον, ἀλλ᾿ ὅλαι αἱ τρεῖς ὑποστάσεις συνδιαιωνίζουσαι ἑαυταῖς εἰσὶ καὶ ἴσαι· ὥστε κατὰ πάντα, Ὅστις βούλεται σωθῆναι, πρὸ πάντων χρὴ αὐτῷ τὴν καθολικὴν κρατῆσαι πίστιν, ἣν εἰ μὴ τις σῴαν καὶ ἄμωμον τηρήσειεν, ἄνευ δισταγμοῦ, εἰς τὸν αἰῶνα ἀπολεῖται. Πίστις δὲ καθολικὴ αὕτη ἐστίν, ἵνα ἕνα Θεὸν ἐν Τριάδι καὶ Τριάδα ἐν μονάδι σεβώμεθα, μήτε συγχέοντες τὰς ὑποστάσεις, μήτε τὴν οὐσία μερίζοντες· ἄλλη γὰρ ἐστιν ἡ τοῦ Πατρὸς ὑπόστασις, ἄλλη τοῦ Υἱοῦ, καὶ ἄλλη τοῦ ἁγίου Πνεύματος· ἀλλὰ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ καὶ ἁγίου Πνεύματος μία ἐστὶ Θεότης, ἴση δόξα, συναΐδιος ἡ μεγαλειότης.

Ὁ Πατὴρ ἀπ΄ οὐδενὸς ἐστι πεποιημένος, οὔτε δεδημιουργημένος, οὔτε γεγεννημένος· ὁ Υἱὸς ἀπὸ μόνου τοῦ Πατρὸς ἐστιν, οὐ πεποιημένος, οὐδὲ δεδημιουργημένος, ἀλλὰ γεγεννημένος [ἐκ τοῦ Πατρός·] τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἀπὸ τοῦ Πατρός, οὐ πεποιημένον, οὔτε δεδημιουργημένον, οὔτε γεγεννημένον, ἀλλ᾿ ἐκπορευτόν. Εἷς οὖν ἐστι Πατήρ, οὐ τρεῖς Πατέρες· εἷς Υἱός, οὐ τρεῖς Υἱοί· ἓν Πνεῦμα ἅγιον, οὐ τρία Πνεύματα ἅγια· καὶ ἐν αὐτῇ τῇ Τριάδι, οὐδὲν πρῶτον, ἢ ὕστερον, οὐδὲν μεῖζον, ἢ ἔλαττον, ἀλλ᾿ ὅλαι αἱ τρεῖς ὑποστάσεις συνδιαιωνίζουσαι ἑαυταῖς εἰσὶ καὶ ἴσαι· ὥστε κατὰ πάντα, ὡς εἴρηται, καὶ Τριὰς ἐν μονάδι καὶ μονὰς ἐν Τριάδι λατρεύεται. 

Ὁ θέλων οὖν σωθῆναι οὕτω περὶ τῆς ἁγίας Τριάδος φρονείτω· πλὴν ἀναγκαῖον ἔτι ἐστί, πρὸς αἰώνιον σωτηρίαν, ὅπως καὶ τὴν ἐνανθρώπησιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὀρθῶς πιστεύῃ. Ἔστιν οὖν πίστις ὀρθή, ἵνα πιστεύωμεν καὶ ὁμολογῶμεν ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ τοῦ Θεοῦ Υἱός, καὶ Θεὸς καὶ ἄνθρωπός ἐστι. Θεός έστιν ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός, πρὸ αἰώνων γεννηθείς, [καὶ ἄνθρωπός ἐστιν ἐκ τῆς οὐσίας τῆς Μητρός, ἐν χρόνῳ γεννηθείς.] Τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, ἐκ ψυχῆς λογικῆς καὶ ἀνθρωπίνης σαρκὸς ὑποστάς· ἴσος τῷ Πατρὶ κατὰ τὴν Θεότητα· ἐλάττων τοῦ Πατρὸς κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα [εἰς Θεότητα·] ὅς, εἰ καὶ Θεὸς ὑπαρχει καὶ ἄνθρωπος, ὅμως οὐ δύο, ἀλλ᾿ εἷς ἐστι Χριστός.

Εἷς δέ, οὐ τροπῇ Θεότητος εἰς σάρκα, ἀλλὰ προσλήψει ἀνθρωπότητος εἰς θεότητα· εἷς πάντως, οὐ συγχύσει φύσεων, ἀλλ᾿ ἑνώσει ὑποστάσεων· ὥσπερ γὰρ ψυχὴ λογικὴ καὶ σὰρξ εἷς ἐστιν ἄνθρωπος, οὕτω Θεὸς καὶ ἄνθρωπος εἷς ἐστι Χριστός, ὁ παθὼν διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν καὶ κατελθὼν εἰς τὸν ᾅδην, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἀνελθὼν εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθήμενος ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός τοῦ Παντοκράτορος· ὅθεν ἐλεύσεται κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς· οὗ τῇ παρουσίᾳ πάντες ἄνθρωποι ἀναστήσονται σὺν τοῖς ἑαυτῶν σώμασιν, ἀποδώσοντες περὶ τῶν ἰδίων ἔργων λόγον· καὶ οἱ μὲν τὰ ἀγαθὰ πράξαντες πορεύσονται εἰς ζωὴν αἰώνιον· οἱ δὲ τὰ φαῦλα εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.

Αὕτη ἐστὶν ἡ καθολικὴ πίστις, ἣν εἰ μὴ τις πιστῶς τε καὶ βεβαίως πιστεύσῃ, σωθῆναι οὐ δυνήσεται.ὡς εἴρηται, καὶ Τριὰς ἐν μονάδι καὶ μονὰς ἐν Τριάδι λατρεύεται.