2020/01/24

Ο ΦΩΤΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΣΕΡΒΩΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

Ο όσιος Σάββας είχε πατέρα τον όσιο Συμεών. Ο όσιος Συμεών υπήρξε μεγάλος ηγεμόνας των Σέρβων (1165-1196) και ήταν κατά τον π. Ιουστίνο Πόποβιτς «υπερασπιστής της Ορθοδοξίας και πολέμιος των αιρέσεων, σ’ όλη του τη ζωή άνθρωπος με μεγάλη πίστη, αγάπη και ζήλο Ευαγγελικό». Αγωνίσθηκε με σθένος υπέρ της Ορθοδοξίας και εργάσθηκε για την εδραίωση της στον λαό, τον οποίο ένωσε σε ένα βασίλειο. Με την ευλαβή και φιλομόναχη σύζυγό του Άννα απέκτησε πολλά παιδιά. Στο τέλος έγινε και αυτή μοναχή με το όνομα Αναστασία στη μονή Στουντένιτσα. Μεταξύ των τέκνων τους δύο στέφθηκαν αγιωνυμίας· ο άγιος Σάββας πρώτος αρχιεπίσκοπος των Σέρβων και Στέφανος Β’ ο Πρωτοστεφής και τελικά κάρηκε μοναχός Σίμων.

Ο άγιος Σάββας, που κατά κόσμο ονομαζόταν Ράστκο, υπήρξε καρπός προσευχής. Γεννήθηκε το 1169, και μεγάλωσε με νουθεσία Κυρίου. Οι θεοσεβείς γονείς του τον ετοίμαζαν για γάμο όταν ενηλικιωθεί, αλλά αυτός είχε αποφασίσει τη μοναχική του αφιέρωση. Ποθούσε να αναχωρήσει στο Άγιον Όρος, για το οποίο άκουγε θαυμαστές ιστορίες ασκητών και οσίων. Με συνοδό ένα Ρώσο Αγιορείτη μοναχό έφυγε για το Άγιον Όρος, σε ηλικία 16 ετών, κρυφά από τους γονείς του, οι οποίοι βυθίσθη-καν σε μεγάλη θλίψη. Εκάρηκε μοναχός στη μονή Αγίου Παντελεήμονος-Παλαιού Ρωσικού και ονομάσθηκε Σάββας. Οι απεσταλμένοι στρατιωτικοί του πατέρα του πήγαν στο Άγιον Όρος για να τον βρουν και να τον φέρουν πίσω. Επέστρεψαν, με τα κοσμικά πριγκηπικά ρούχα του και με μία παραμυθητική επιστολή προς τους γονείς του.

Λίγους μήνες μετά την κουρά του επισκέφθηκε την εορτάζουσα μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, την περίφημη μονή Βατοπαιδίου. Ο ηγούμενος της μονής τον προσκάλεσε να μείνει πλησίον τους. Ο Σάββας εντυπωσιασμένος δεν μπόρεσε να αρνηθεί, και έλαβε τη συγκατάθεση του ηγουμένου της μονής του Αγίου Παντελεήμονος και έμεινε στο Βατοπαίδι μία ολόκληρη δωδεκαετία. Η παραμονή του ήταν ωφέλιμη. Έμαθε θαυμάσια τα ελληνικά, μελέτησε στην πλούσια βιβλιοθήκη, διδάχθηκε την τάξη, την παράδοση, την τέχνη, στην πλούσια και μεγάλη αυτή μονή, και όπως γράφει ο μακάριος επίσκοπος Νικόλαος: «Σε τέτοιο κέντρο πνευματικότητας και πολιτισμού ο Σάββας είχε τη σπάνια ευκαιρία να οικοδομήσει τον χαρακτήρα του κατά το πρότυπο των καλύτερων παραδειγμάτων που είδε και των καλύτερων βιβλίων που διάβασε». Ο μακαριστός Γέροντας Ιουστίνος συνεχίζει: «Η ζωή και η τάξη στο Μοναστήρι του Βατοπαιδίου ικανοποίησε τον νεαρό μοναχό Σάββα, ο οποίος, ανάμεσα σε υποδειγματικούς μοναχούς και με την καθοδήγηση του ταπεινού και αγίου γέροντα Μακαρίου, παραδόθηκε στους μοναχικούς αγώνες με όλη τη θέρμη της φιλόχριστης, νεανικής του ψυχής. Μέσα στον πύρινο ενθουσιασμό του και τη φλογερή του ευλάβεια, επιθυμούσε με όλη του την καρδιά να μην τον ξεχωρίζουν σε τίποτα, επειδή ήταν γιος ηγεμόνα. Ήθελε δηλαδή να είναι ένας απλός, συνηθισμένος μοναχός, ίσος και όμοιος με όλους τους άλλους στην νηστεία, στην προσευχή, στην αγρυπνία και σε όλες τις διακονίες της Μονής. Γι’ αυτό εκτελούσε τα πάντα με ταπείνωση και αφοσίωση».

Περιόδευσε όλο το Άγιον Όρος, αναζητώντας ενάρετους Γέροντες και προσφέροντας στις μονές πλούσια δώρα από αυτά που του έστειλε ο πατέρας του. Ο επίσκοπος Νικόλαος αναφέρει πως κράτησε τα βασιλικά χρήματα για την ανοικοδόμηση της μονής Βατοπαιδίου: «Ήταν απαραίτητα κι άλλα καινούρια κτίρια στο μοναστήρι για τους μοναχούς, ο αριθμός των οποίων συνεχώς αυξανόταν. Ο Σάββας ανήγειρε μερικά τέτοια με δύο ή τρεις ορόφους. Ένα απ’ αυτά κράτησε για τον εαυτό του και τον πατέρα του, λέγοντας: Αν δώσει ο Θεός, εγώ και ο κύριος πατέρας μου θα κατοικήσουμε εδώ σε δικό μας σπίτι». Οπωσδήποτε δεν σκεφτόταν ότι θα χρειαζόταν γι’ αυτόν και τον πατέρα του ολόκληρο κονάκι, αλλά ότι αυτό θα είναι σερβικό σπίτι για Σέρβους μοναχούς στο μέλλον. Κατόπιν άρχισε να κτίζει τρεις ναούς καλούμενους παρεκκλήσια, σαν τρεις πολύτιμους λίθους. Τον πρώτο, πίσω από το Καθολικό, αφιέρωσε στην Υπεραγία Παρθένο, το δεύτερο στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο και τον τρίτο στη Μεταμόρφωση του Κυρίου. Ο τελευταίος κτίστηκε στην κορυφή του υψηλότερου από τους δέκα συνολικά πύργους. Κάλυψε και τη στέγη του Καθολικού με μολύβι. Μετά απ’ αυτό ανακαίνισε και πολλά άλλα βοηθητικά κτίρια. Γι’ αυτό η διοίκηση του μοναστηριού τίμησε το Σάββα με τον τίτλο «δεύτερος κτήτορας του Βατοπαιδίου».

Όπως αναφέρουν οι βιογράφοι του, ο άγιος Σάββας δεν υπήρξε απλά ένας υψηλός χορηγός των σημαντικών έργων στη μονή Βατοπαιδίου. Πέρα από τις δόσεις και τις οδηγίες έλεγχε με τη γνώση και ευφυΐα του την ποιότητα των έργων και δεν δίσταζε να εργάζεται όπως ένας συνηθισμένος εργάτης. Συγχρόνως διακονούσε στον ναό, στο μαγειρείο, στο αρτοποιείο, στα κτήματα και στο αρχονταρίκι, ώστε να γίνει στο Βατοπαίδι «ο πιο προσφιλής μοναχός». Σε όλα τα διακονήματα όμως πάντα είχε συνοδό την προσευχή, την εγκράτεια και την άσκηση. Συχνά, με την ευλογία του Γέροντος του Μακαρίου, μετέβαινε, ξυπόλυτος και πάντα πεζός, στους ασκητές που είχαν ανάγκες, για να τους μεταφέρει ελεημοσύνες και φρέσκο ψωμί. Δύο φορές μάλιστα, πηγαίνοντας για τις μονές Εσφιγμένου και Μεγίστης Λαύρας, έπεσε σε ληστές, αλλά διασώθηκε θαυματουργικά.

Η μακρά παραμονή του αγίου Σάββα στο Άγιον Όρος και οι παραινετικές επιστολές του προς τον πατέρα του συνέβαλαν στην απόφασή του να παραιτηθεί από τον θρόνο του και να λάβει το μοναχικό σχήμα στις 25 Μαρτίου 1196 στη μονή Στουντένιτσα. Υπακούοντας τελικά στην επίμονη πρόσκληση του αγαπητού του Σάββα στις 8 Οκτωβρίου 1197 ξεκίνησε ανεπίστροφο ταξίδι κι έφθασε στη μονή Βατοπαιδίου στις 2 Νοεμβρίου 1197.

Ο ηγεμόνας μοναχός έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές. Ο Ηγούμενος και οι αδελφοί, αφού δεήθηκαν κα ευχαρίστησαν τον Θεό στο Καθολικό, χαιρέτησαν τον γέροντα Συμεών και τον ασπάσθηκαν εν Κυρίω. Τότε ήλθε και ο γιος να χαιρετήσει τον πατέρα. Η συνάντηση ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Και οι δύο έμειναν άφωνοι από τη μεγάλη χαρά. Ο γέροντας μάλιστα κλονίσθηκε και θα έπεφτε, αν δεν τον συγκρατούσαν. Όταν κάποτε συνήλθε, έβρεχε με πολλά δάκρυα το κεφάλι του αγαπημένου του παιδιού, καθώς το κρατούσε πάνω στην καρδιά του καταφιλώντας το. Την ώρα εκείνη ο θεοφώτιστος γιος πόσες ευχαριστίες δεν ανέπεμπε στον Θεό από το βάθος της ψυχής του, επειδή ο πατέρας του υπάκουσε στον λόγο του Ευαγγελίου! Κατασυγκινημένοι και γεμάτοι χαρά πνευματική, δόξαζαν τον Θεό. Το θέαμα ήταν θαυμαστό στον ουρανό και στη γη. Και οι δύο, ‘’τετρωμένοι’’ από την αγάπη του Χριστού, άφησαν τα μεγαλεία και ήλθαν στη ξένη γη, ακολουθώντας τον Κύριο ολόψυχα. Γι’ αυτό έφθασαν σε μεγάλη ταπείνωση και έγιναν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.

Ο Πρώτος, όταν άκουσε για την άφιξη του μεγάλου ζουπάνου, κατέβηκε από τις Καρυές, για να χαιρετήσει τον διακεκριμένο επισκέπτη. Ο Συμεών με ταπεινοφροσύνη έκανε μετάνοια μπροστά του, ενώ ο Πρώτος γονάτισε μπροστά στον Συμεών και χαιρέτισαν και αγκάλιασαν ο ένας τον άλλο. Αυτό ήταν μεγάλο γεγονός στην ιστορία του Αγίου Όρους, γιατί μέχρι τότε κανένας μεγάλος ηγεμόνας ορθοδόξου έθνους δεν ήρθε στην κτήση της Υπεραγίας Θεοτόκου σαν μοναχός ανάμεσα σε φτωχούς μοναχούς!

Έφτασαν και οι ηγούμενοι όλων των μεγαλύτερων μοναστηριών με πλήθος μοναχών να δουν και να χαιρετήσουν τον πρώην δεινό αρχιστρά-τηγο και ηγεμόνα και τώρα απλό μοναχό ίδιον μ΄ αυτούς. Έχοντας σφοδρή επιθυμία να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερα για τη μοναχική ζωή, ο Συμεών έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για την πείρα τους στην οδό της σωτηρίας. Ούτε ένας δεν έφυγε χωρίς δώρα φερμένα από τη Σερβία. Ο γέροντας είχε φέρει μαζί του πολλά άλογα κα μουλάρια φορτωμένα με πολύτιμα δώρα, χρήσιμα για την εκκλησία και την αδελφότητα».

Περιοδεύοντες οι άγιοι Σάββας και Συμεών το Άγιον Όρος προσκύνησαν την εικόνα του Άξιον Εστί στον ιερό ναό του Πρωτάτου Καρυών, την εικόνα της Πορταΐτισσας στην ιερά μονή Ιβήρων, τον τάφο του οσίου Αθανασίου στη Μεγίστη Λαύρα και συναντήθηκαν με ασκητές. Παντού πρόσφεραν πλούσια δώρα, γι’ αυτό, όπως γράφει ο βιογράφος τους Δομετιανός: «Και μέχρι σήμερα μνημονεύονται ως κτίτορες μαζί με τους ευσεβείς βασιλείς». Κατά τον ίδιο βιογράφο, στη μονή Βατοπαιδίου, ζώντας κοινοβιακά πατέρας και υιός, συνέχιζαν τους ασκητικούς αγώνες και τις προσευχές. Μάλιστα ο άγιος Σάββας αναπλήρωνε τα λόγω γηρατειών υστερήματα του πατέρα του, λέγοντας πως αυτός θα δώσει λόγο γι’ αυτόν στον Θεό, αφού αυτός τον προσκάλεσε στο Άγιον Όρος.

Ο Σάββας προόδευε πνευματικά και εργαζόταν συστηματικά για την πρόοδο της μονής. Έτσι οικοδόμησε εξαιρετικά κτίσματα, διόρθωσε όλα τα ερειπωμένα, καλλιέργησε τη γύρω περιοχή, δώρισε μετόχια, όπως το Προσφόριον, που είχε καταστραφεί από πειρατές και το ανακαίνισαν. Οι δύο άγιοι αναδείχθηκαν πράγματι μεγάλοι νέοι κτήτορες της μονής Βατοπαιδίου. Στην εποχή των αγίων η μονή γνώρισε μεγάλη ακμή και οι μοναχοί της έφθασαν τους 800.

Όταν πληροφορήθηκαν για την κατεστραμμένη μονή του Χιλανδαρίου, θέλησαν να την ξανακτίσουν, να την προσφέρουν στην τιμή της Θεοτόκου, και να την κάνουν τόπο μόνιμο εγκαταβιώσεως των μοναχών συμπατριωτών τους προς πνευματική ενίσχυση του λαού τους. Η περιοχή Μελισσομάνδριο του Χιλανδαρίου ανήκε στη μονή Βατοπαιδίου. Δικαιολογημένα ο ηγούμενος και η αδελφότητα αντέδρασαν για την αναχώρηση των οσίων. Τελικά ο ηγούμενος είπε στους μοναχούς του: «Εμείς από αυτούς δεχτήκαμε πολλά πλούσια δώρα· τώρα τους απαγορεύουμε να φύγουν από μας. Αν τους δώσουμε το Χιλανδάρι, που είναι εξαρτημένο από το Βατοπαίδι, θα είναι φίλοι μας για πάντα». Έτσι και οι μονές Βατοπαιδίου και Χιλανδαρίου θεωρούνται αδελφές μονές.

Ο ηγούμενος του Βατοπαιδίου έστειλε τον Σάββα στην Κωνσταντινούπολη για το θέμα αυτό αλλά και για άλλες υποθέσεις της μονής. Ο αυτόκράτορας Αλέξιος Γ΄ Άγγελος ήταν συγγενής του, αφού η κόρη του είχε πανδρευτεί τον αδελφό του Σάββα, Στέφανο Πρωτοστεφή, ηγεμόνα των Σέρβων. Έτσι εκπληρώνοντας την κοινή επιθυμία των Σέρβων μοναχών και της Συνάξεως των Καρυών με επικεφαλής τον Πρώτο Γεράσιμο, ο αυτοκράτορας Αλέξιος Γ΄, με χρυσόβουλλο που εξέδωσε τον Ιούνιο του 1198, έθεσε το Χιλανδάρι κάτω από την άμεση εξουσία και διοίκηση των οσίων Συμεών και Σάββα.

Η μονή Χιλανδαρίου κατέστη «το πνευματικόν κέντρο παντός του σερβικού έθνους, το πρώτο σερβικό διδακτήριο των γραμμάτων, των τε-χνών και εν γένει του πνευματικού και εθνικού πολιτισμού των Σέρβων. Εκ της μονής ταύτης εξήλθαν οι περισσότεροι των μορφωμένων Σέρβων κληρικών, επισκόπων, αρχιεπισκόπων και πατριαρχών ως και ετέρων σοφών Σέρβων ανδρών. Εκεί μεταφράσθηκαν και εγράφησαν εκκλησιαστικά βιβλία προς οργάνωση της εν Σερβία Εκκλησίας και της πνευματικής-πολιστικής καλλιέργειας των Σέρβων. Ούτως εδόθη το σύνθημα της στενής πνευματικής επικοινωνίας των Σέρβων προς το Χιλανδάριον».

Η μονή Χιλανδαρίου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δύο χρόνων περίπου, με τη μετάβαση του πρώτου ηγουμένου Μεθοδίου στον ηγεμόνα Στέφανο Νεμάνια και τη σημαντική βοήθειά του ανακαινίσθηκε. Ο βιογράφος Θεοδόσιος αναφέρει ότι ο άγιος Σάββας ανακαίνισε κι αγιογράφησε την εκκλησία, στόλισε τον ναό με εικόνες, με παραπετάσματα και ιερά σκεύη. Μια τέτοια ωραία ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας σώζεται μέχρι σήμερα.

Πριν συμπληρώσει έτος ο άγιος Συμεών στη μονή Χιλανδαρίου «ζήσας οσίως και θεαρέστως, ανεπαύθη εν Κυρίω τη ιγ΄ του Φεβρουαρίου» του 1199. Αφού μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων, προσκύνησε την εικόνα της Θεοτόκου, ευλόγησε την αδελφότητα κι έδωσε την ευχή του και τις τελευταίες συμβουλές περί της ταφής του στον υιό του, ψάλλοντας και δοξολογώντας τον Θεό παρέδωσε το πνεύμα του. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν Κύριον».

Με δάκρυα λύπης για τη στέρηση του συνασκητού πατέρα του, αλλά και χαράς γιατί τελειώθηκε οσιακά και θα τον είχε πρεσβευτή στον ουρανό μετά την εξόδιο ακολουθία τον ενταφίασε έντιμα στο δεξιό μέρος του Καθολικού. Μετά την οσιακή κοίμηση του πατέρα του ξεκίνησε μεγαλύτερη άσκηση και προσευχή. Αποσύρθηκε στο ησυχαστικό κελλί του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, παρά τις Καρυές του Αγίου Όρους, και επιδόθηκε σε μεγαλύτερους αγώνες• «με εγκράτεια, με νηστεία, αγρυ-πνία, ολονύκτια στάση και ποταμούς δακρύων», αλλά και παντοτεινή και γνήσια ταπείνωση. Ο Θεός, κατά την επιθυμία του, του φανέρωσε τη μακαρία ανάπαυση και τη δόξα της ψυχής του οσίου Συμεών. Έτσι τον ανέπαυσε και παραμύθησε τέλεια. Στο ησυχαστήριο των Καρυών συνέταξε το τυπικό του, γι΄ αυτό και ονομάσθηκε Τυπικαριό, όπου μεταξυ άλλων υποχρέωνε τους μοναχούς του να διαβάζουν καθημερινά όλο το ψαλτήρι. Το τυπικό αυτό διατηρείται μέχρι σήμερα από μόνιμο διακονητή.

Στο ετήσιο μνημόσυνο του οσίου Συμεών «επροσκάλεσεν ο Μακάριος Σάββας τον Πρώτον του Όρους και τους ευλαβεστέρους πατέρας και έκαμαν αγρυπνίαν υπέρ της μακαρίας ψυχής του Πατρός αυτού• εις δε τον καιρόν της δοξολογίας ευγήκεν από τον τάφον του Αγίου άρρητος ευωδία εις τόσον όπου εγέμισεν όλον το Μοναστήριον πλησιάσαντες δε εις τον τάφον είδον μύρον αναβλύζον εκ του τάφου και εδόξασαν τον Θεόν όπου αντιδοξάζει τους αυτόν δοξάζοντας». Συγκινημένος ο άγιος Σάββας και εγκάρδια ευχαριστώντας τον Θεό για τη μυροβλυσία του πατέρα του, κατασπαζόμενος τον τάφο του, έλαβε μία φιάλη μύρο, την οποία έστειλε στον αδελφό του ηγεμόνα Στέφανο ως πατρική ευλογία. Ο ίδιος, αφού κατήχησε την αδελφότητα, αποσύρθηκε πάλι στο ησυχαστήριο των Καρυών.

Κατόπιν ο Σάββας, με την προτροπή του Πρώτου Δομετίου, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Ιερισσού Νικόλαο. Κατά τη μετάβασή του στη Θεσσαλονίκη προς προσκύνηση του αγίου Δημητρίου χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο. Έπειτα επέστρεψε στην ησυχία του Αγίου Όρους.

Ο άγιος Σάββας, βλέποντας τις σοβαρές φιλονικίες των αδελφών του, σκέφθηκε να μεταφέρει τα τίμια λείψανα του οσίου πατέρα του στην πατρίδα τους προς ειρήνευση κι ενίσχυση των πιστών συμπατριωτών του, στις αρχές του 1207, γιατί μετά την Δ΄ Σταυροφορία των Λατίνων και τις αρπαγές στο Βυζάντιο, ήθελαν να προσηλυτίσουν όλους τους Ορθοδόξους στα λατινικά δόγματα. Τα χαριτόβρυτα λείψανα έγιναν δεκτά με μεγάλες τιμές κι εναποτέθηκαν σε ευτρεπισμένο και προετοιμασμένο τάφο στη μονή Στουντένιτσας, όπου είχε καρεί ο όσιος Συμεών πριν έλθει στη μονή Βατοπαιδίου. Οι Σέρβοι είχαν πλέον ένα πρεσβευτή μυροβλύτη για να ενισχύει τον λαό του με τις πρεσβείες του, επιτελώντας μάλιστα και πολλά θαύματα.

Καμπτόμενος ο άγιος στις επίμονες και θερμές παρακλήσεις των πολλών, τις οποίες θεώρησε θέλημα Θεού, παρέμεινε στην πατρίδα του και εγκαταστάθηκε ηγούμενος της μονής Στουντένιτσα. Εργάσθηκε με ζήλο ιεραποστολικά, κάνοντας μακρές περιοδείες, κηρύττοντας, νουθετώντας, διδάσκοντας, κτίζοντας εκκλησίες, θαυματουργώντας κι ελεώντας. Όλοι τον σέβονταν, τον εκτιμούσαν και τον θεωρούσαν προφήτη του Θεού. Με τη βοήθεια του αγίου τα δύο αδέλφια του συμφιλιώθηκαν και μια απέραντη ειρήνη επικρατούσε σε όλο το βασίλειο. Η χάρη των θαυμάτων του τον έκανε αξιοσέβαστο κι αξιαγάπητο. Ο ίδιος διατηρούσε και μάλιστα αύξανε την άσκηση και την ταπείνωση για τον εαυτό του.

Η μνήμη της αθωνικής ησυχίας τον επανέφερε στον ιερό τόπο το 1217. Το 1219 μετέβη για υποθέσεις της μονής Χιλανδαρίου στη Νίκαια, όπου ήταν ο αυτοκράτορας και ο πατριάρχης λόγω της καταλήψεως της Κωνσταντινουπόλεως από τους Λατίνους Σταυροφόρους. Αναφερόμενος στα προβλήματα της Εκκλησίας των Σέρβων ζήτησε να χειροτονηθεί αρχιεπίσκοπος ένας ικανός ποιμένας που θα βοηθούσε την Εκκλησία. Όλοι τότε συμφώνησαν πως ο μόνος άξιος για τη θέση αυτή ήταν ο ίδιος ο Σάββας. Ο πατριάρχης Εμμανουήλ τον χειροτόνησε παρουσία του αυτοκράτορος Θεοδώρου Α΄ του Λάσκαρη, που ήταν και συγγενής του.

Δεν επέστρεψε αμέσως στην πατρίδα του αλλά πήγε πρώτα στο Άγιον Όρος. Τα πρόσωπα των μοναχών τα κάλυπτε χαρμολύπη. Χαρά, γιατί έβλεπαν αρχιεπίσκοπο τον πρώην συνασκητή τους και λάβαιναν την ευλογία του και λύπη γιατί θα τον έχαναν από κοντά τους. Νουθέτησε τους Χιλανδαρινούς πατέρες και αναχώρησε παίρνοντας μαζί του και μερικούς καλούς μοναχούς, για να τους χειροτονήσει επισκόπους. Αναχωρώντας η χαρμολύπη κυρίευσε και τον ίδιο. Χαρά γιατί πορευόταν προς διαποίμανση του λαού του και λύπη γιατί θα έχανε την εράσμια αγιορείτικη ησυχία, στην οποία είχε εντρυφήσει πολλά έτη.

Το έργο του αγίου Σάββα ως αρχιεπίσκοπου Σερβίας είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Χειροτόνησε τους καλύτερους μαθητές του πρεσβύτερους και επισκόπους. Ποίμαινε με βάση τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας. Έμενε για πολύ στις μονές, ιδιαίτερα στη Στουντένιτσα, τελώντας αγρυπνίες, κηρύττοντας στον λαό πίστη στα ορθόδοξα δόγματα, κάνοντας εγκαίνια και καλλωπίζοντας ναούς.

Θαυμαστό είναι το γεγονός, ότι όποτε λειτουργούσε στη Στουντένιτσα μυρόβλυζε ο τάφος του οσίου Συμεών. Το κήρυγμά του ήταν αντιαιρετικό, μετανοίας, ορθής τιμής των εικόνων, του σταυρού και των τιμίων λειψάνων, πίστης στην παράδοση της Εκκλησίας. Έστεφε το φλογερό κήρυγμα του με θαύματα.

Το 1228 εκοιμήθη ο αδελφός του ηγεμόνας Στέφανος ο Πρωτοστεφής. Προηγουμένως του έδωσε το μοναχικό σχήμα, τον ονόμασε Σίμωνα και τον έθαψε πλησίον του τάφου του αγίου Συμεών. Κατόπιν πήγε ταπεινός προσκυνητής των Αγίων Τόπων και κατά τη συνήθειά του πρόσφερε πλούσια δώρα. Αναχωρώντας, μετά από καιρό, έφερε μαζί του μεγάλες ευλογίες. Μέσω Νίκαιας πήγε στο Άγιον Όρος. Στη μονή Χιλανδαρίου πρόσφερε την πατερίτσα του αγίου Σάββα του Ηγιασμένου και τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας. Η επίσκεψη του αυτή το καλοκαίρι του 1229 στο Άγιον Όρος ήταν η τελευταία. Ήταν ένας αποχαιρετισμός του παμφίλτατου Αγίου Όρους.

Στη Σερβία περιόδευσε όλες τις επαρχίες στηρίζοντας τον λαό στη πίστη. Στις μονές καθιέρωσε το αγιορειτικό τυπικό. Κατόπιν, θέλοντας να ησυχάσει, παραιτήθηκε του θρόνου του και στη θέση του χάρη της ειρήνης τοποθέτησε τον ενάρετο μαθητή του Αρσένιο.

Μετέβη δεύτερη φορά στους Αγίους Τόπους προσκυνητής, φιλοξενούμενος του πατριάρχη Αθανασίου, δωρητής προσκυνημάτων και ελεητής φτωχών. Κατόπιν πήγε στην Αλεξάνδρεια, συνομίλησε με τον εκεί πατριάρχη, λειτούργησε στους ναούς και επισκέφθηκε τις αρχαίες ασκητικές ερήμους της Θηβαΐδος και της Νιτρίας και κατέληξε στο θεοβάδιστο όρος Σινά, όπου παρέμεινε επί δίμηνο. Κατόπιν πήγε πάλι στους Αγίους Τόπους, στη Βαγδάτη, στη Συρία, στην Αντιόχεια, στην Αρμενία, στη Νίκαια και κατέληξε στο Τύρνοβο της Βουλγαρίας. Εκεί είχε μακρές και ευχάριστες συζητήσεις με τον τσάρο Ασέν και τον πατριάρχη Ιωακείμ. Λειτούργησε πολλές φορές εκεί και ευλόγησε τον βουλγαρικό λαό σαν δικό του. Η τελευταία του Θεία Λειτουργία ήταν κατά την εορτή των Θεοφανείων. Μετά ασθένησε και μέσα από προσευχές κι αποκαλύψεις παρέδωσε το πνεύμα του στον πλάστη του, τον οποίο από παιδί αγάπησε υπέρμετρα. Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 14 Ιανουαρίου 1236. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».

Η εκδημία του αγίου βύθισε σε λύπη τους πάντες. Ενταφιάσθηκε με τιμή στον ναό των Αγίων Τεσσαράκοντα. Το επόμενο έτος έγινε μετακομιδή των λειψάνων του αγίου, τα οποία βρέθηκαν άφθορα, ευώδη και θαυματουργούντα. Ο ηγεμόνας Βλάντσλαβ μετέφερε το τίμιο λείψανο κι ο πατριάρχης Αρσένιος με όλο τον λαό το υποδέχθηκε και το απόθεσαν στον ναό της μονής Μιλέσοβο, όπου έγινε πηγή ιαμάτων για αιώνες. Δυστυχώς το 1594 ο Σινάν πασάς, την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής, λεηλάτησε τη μονή Μιλέσοβο, άρπαξε το σώμα του αγίου και το έκαψε στο Βελιγράδι, για να μη τον τιμούν οι πιστοί. Αλλά οι πιστοί τον τιμούσαν και τον τιμούν ακόμη περισσότερο.

Στο Εγκώμιό του προς τους αγίους Σάββα και Συμεών ο ιεροδιάκονος Ιγνάτιος Μονεμβασιώτης (1745), το οποίον ευρίσκεται στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας τους ονομάζει: «Θεοί κατά χάριν, ακριβείς κανόνες της κοινοβιακής πολιτείας, φίλους της ησυχίας, πρόθυμους αγωνιστάς και νικητάς και τροπαιούχους κατά του δαίμονος, τους πάντων μάλιστα φιλοκάλους και φιλαρέτους, φιλόστοργοι πατέρες και φιλότεκνοι». Η μνήμη του τιμάται στις 14 Ιανουαρίου.

Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι


2020/01/23

ΣΤΗΝ ΓΑΛΑΚΤΟΤΡΟΦΟΥΣΑ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΚΥΠΡΟΥ

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ 
ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΑΛΑΚΤΟΤΡΟΦΟΥΣΑ ΚΟΦΙΝΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
Διακρίνεται το άφθαρτο Σκήνωμα του Α' Γέροντος της μαρτυρικής Μονής Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου (+ 1988)


SHORT DOCUMENTARY FOR THE SPIRITUAL CENTER
OF THE GENUINE ORTHODOX CHURCH OF CYPRUS
THE HOLY MONASTERY OF THE MOTHER OF GOD (MILK-FEEDER) IN NICOSIA
We can see the indestructible body of the First Elder of the martyric Monastery; Archimandrite Chrysostomos (+ 1988)

2020/01/21

2020/01/19

ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ 2020

ΣΤΟΝ ΛΙΜΕΝΑ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Με κατάνυξη και λαμπρότητα τελέστηκαν τα Άγια θεοφάνεια στην Αττική. Επίκεντρο υπήρξε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ελευσίνας. Ακολούθως και με την συμμετοχή πιστών από διάφορες ενορίες της Αττικοβοιωτίας σχηματίστηκε πομπή που κατευθύνθηκε στον Λιμένα Ελευσίνας. Εκεί ο επιχώριος Μητροπολίτης, Σεβ/τος Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμάς προεξήρχε της τελετής του Μεγαλού Αγιασμού και του αγιασμού των υδάτων. Τολμηροί κολυμβητές έπεσαν στα παγωμένα νερά- κατά το σχετικό έθιμο- να πιάσουν τον Σταυρό για ευλογία.





ΣΤΟΝ ΛΙΜΕΝΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από τον Καθαγιασμό των Υδάτων υπό του Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Ιακώβου στην παραλία της Καλαμάτας, όπου παρευρέθησαν πιστοί απ' όλη τη Μεσσηνία και όχι μόνο, καθώς και ο Δήμαρχος της πόλης κ. Α. Βασιλόπουλος.





ΣΤΗΝ ΛΙΜΝΗ ΖΑΡΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

Στιγμιότυπα από την τέλεση του Μεγάλου Αγιασμού στον Ιερό Ναό Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στα Καπαριαννά Μοιρών.Ακολούθησε η ρίψη του Τιμίου Σταυρού και ο καθαγιασμό των υδάτων στη λίμνη του Ζαρού από τον ακάματο Ιερέα Αιδ/το π. Ζαχαρία.


ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ (2020)

Ο φετινός εορτασμός των Αγίων Θεοφανείων την Κυριακή συνέβαλε στην εκκλησιαστική λαμπρότητα της βάπτισης του Κυρίου μας και της φανέρωσης της Αγίας Τριάδος στον Ιορδάνη Ποταμό. Την πανηγυρική Θεία Λειτουργία των Φώτων και την αναίμακτο Θυσία τέλεσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος και Έξαρχος Θεσσαλίας κ.κ. Ιγνάτιος. Ο Σεβασμιώτατος κ. Ιγνάτιος κήρυξε καταλλήλως στους εκατοντάδες πιστούς της Ιεράς Μητροπόλεως Γ.Ο.Χ. Λαρίσσης και Τυρνάβου που κατέκλυσαν τον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ακολούθως το εκκλησίασμα μετέβη με ευπρέπεια στον Πηνειό ποταμό για την πραγματοποίηση της ρίψης του Τιμίου Σταυρού και του αγιασμού των υδάτων. Κατά την επιστροφή στον Καθεδρικό Ναό ο Σεβ/τος Φθιώτιδος κ. Ιγνάτιος ευχήθηκε πάλι στους πιστούς. Πρίν τη διανομή του αντιδώρου, ο Σεβ/τος έκοψε τη Βασιλόπιτα ενώ τα παιδιά του Ναού έψαλλαν τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς. Ο φετινός Ομολογιακός εορτασμός έχει εξέχουσα σημασία καθώς κατα το αντιχριστιανικό, κοσμικό φρόνημα, τα καταστήματα ήταν ανοιχτά καταπατώντας την Κυριακή αργία για το οικονομικό κέρδος. Δόξα τω Επιφανέντι εν Ιορδάνη Τριαδικώ Θεώ!








2020/01/12

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΓΕΔΕΩΝ ΕΝ ΤΥΡΝΑΒΩ

Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και κατάνυξη πανηγύρισε η Ενορία των Γ.Ο.Χ. Τυρνάβου (Λάρισας) την μνήμη και το μαρτύριο του Οσιομάρτυρος Γεδεών , η οποία φέτος συνέπεσε την Κυριακή των Φώτων. Στον ενοριακό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου τελέστηκε η Αναστάσιμη και συνάμα πανηγυρική Θεία Λειτουργία υπό του Σεβ/του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Ιγνατίου (Τοποτηρητού Ι. Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου) μετά τελέσεως αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος. 
Ακολούθησε λιτανεία της ιεράς εικόνας του Αγίου στους δρόμους της πόλεως με δέηση στην Κεντρική πλατεία. Ακολούθως, εν μέσω κωδωνοκρουσιών και ύμνων προς τον Άγιο, η ιερά πομπή προσήλθε στον Ιερό Ναό του Αγίου όπου βρίσκεται ο τάφος του. Εψάλλησαν ύμνοι και πραγματοποιήθηκε η προσκύνηση της Τιμίας Κάρας και του Τάφου του Αγίου. Η πομπή εξερχόμενη του Ναού κατέληξε στον ενοριακό Ναό της Παναγίας όπου έληξε η περιφορά. 
Το πλήθος των ευλαβών προσκυνητών δέχτηκε την φιλοξενία της ενορίας των Γνησίων Ορθοδόξων του Τυρνάβου και επέστεψε στα ίδια πνευματικά ενισχυμένο.




2020/01/11

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ 2020 ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ


Κυκλοφορεί το εγκόλπιο ημερολόγιο (τσέπης) της Ιεράς Συνόδου της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος με αφιέρωση στην συμπλήρωση 100 χρόνων από την οσιακή κοίμηση του Αγίου του 20ου αιώνα Πενταπόλεως Νεκταρίου του Θαυματουργού, Γεροντος της εν Αιγίνη Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος. Στο ημερολόγιο υπάρχουν και οι Κατάλογοι της Ιεράς Συνόδου, των Αρχιερέων, του Ιερού Κλήρου, των Ιερών Ναών και Μονών σε Ελλάδα και Εξωτερικό και των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών Κύπρου και Ρωσσίας. 

Και φέτος η Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Καλαμάτας εξέδωσε την επιμελημένη και πολυτελή έκδοση Ημεροδεικτών κατά το Ορθόδοξο εκκλησιαστικό (παλαιό) ημερολόγιο. Ο επιτοίχιος, ημεροδείκτης έχει αγιολογικό περιεχόμενο με αφιέρωση στους θαυματουργούς Αγίους Θεοδώρους και υπάρχει η εικόνα του εορταζόμενου αγίου κάθε ημέρας.

Για πληροφορίες στους κατά τόπους Ιερούς Ναούς και Μονές άλλα και στην εκδούσα Ιερά Μονή Ευαγγελιστριας Παναγουλάκη Καλαμάτας Τηλ.: 27210 23784.

2020/01/07

ΕΟΡΤΙΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ κ. ΑΔΡΙΑΝΟΥ

Сердечно поздравляю всех вас, возлюбленные отцы, братья и сёстры, с великим и светозарным праздником Рождества Христова! 

Прославляя Господа, желаю всем вам благоденственной и мирной жизни, тихой радости о Христе Рождающемся, светлой надежды, доброго здравия и многих, счастливых лет жизни. 

ХРИСТОС РАЖДАЕТСЯ! СЛАВИТЕ ЕГО!


Εγκάρδιες ευχές σε όλους σας, άγιοι Πατέρες, αδελφοί και αδελφές, λαμπρά και ιερά η εορτή της του Χριστού Γεννήσεως! 

Δοξάζοντας τον Κύριο, σας ευχόμαστε όλοι, Πατέρες και αδελφοί, ευλογημένη και ειρηνική ζωή, με όλες τις χαρές των Χριστουγέννων, με λαμπρή ελπίδα, καλή υγεία και αφθονία, με ένδοξη πνευματική ζωή.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ! ΔΟΞΑΣΑΤΕ! 


Heartfelt wishes to all of you, holy Fathers, brothers and sisters, what a glorious and holy day of the birth of Christ! 

Praising the Lord, we wish you all, Fathers and brothers, a blessed and peaceful life, with all the joys of Christmas, with bright hope, good health and abundance, with glorious spiritual life. 

CHRIST ​​IS BORN! GLORIFY HIM!

2020/01/06

ΒΗΘΛΕΕΜ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥ...


Τί δώρο θα κάνεις εσύ στο Χριστό;


Τέσσερις αιώνες περίπου μετά τη γέννηση του Χριστού, μια νύχτα των Χριστουγέννων, ο Άγιος Ιερώνυμος έρχεται προσκυνητής στη Βηθλεέμ. Λαχταράει να προσκυνήσει το μέρος όπου γεννήθηκε ο Χριστός. Έρχεται στο σπήλαιο της γεννήσεως ταπεινά και προσεύχεται.

Ο ίδιος μιλάει αργότερα για τη θεϊκή εμπειρία που είχε. Άκουσε σε όραμα τη γλυκιά φωνή του Θείου Βρέφους να απευθύνεται σ΄ αυτόν και αναρρίγησε …

- Ιερώνυμε τι θα μου προσφέρεις σήμερα, την ημέρα της γεννήσεώς μου ;

- Ω θείο Βρέφος, το γνωρίζεις, για Σένα τα έχω εγκαταλείψει όλα... και την αυλή των Αρχιερέων, και τα μεγαλεία της Ρώμης, και τις ηδονές και τα πλούτη... Και αυτή την ώρα ο νους μου, όλη μου η καρδιά, οι σκέψεις μου και η ζωή μου ακόμη, τα πάντα ανήκουν σε Σένα ! Τι άλλο θα μπορούσα να σου δώσω; Δεν έχω τίποτε άλλο… σήμερα την ημέρα της γιορτής σου…

Ακούει τότε τη φωνή του Θείου Βρέφους να του λέει:

- Έχεις Ιερώνυμε, έχεις κάτι που το λησμονείς και θέλω σήμερα να το καταθέσεις στα πόδια μου.

- Τι είναι αυτό ουράνιε Βασιλιά, αγάπη της αγάπης μου και ψυχή της ζωής μου, έχω πράγματι άλλο τίποτε για να σου δώσω; Θα ήμουν τόσο ταλαίπωρος ώστε να φυλάξω κάτι για μένα ! Πες μου γλυκύτατε Ιησού, τι ημπορώ να σου δώσω ακόμη;

… Και μετά από μια στιγμή σιγής άκουσε τη φωνή του παιδίου Ιησού, να του απαντά!

- Ιερώνυμε, δώσε μου… τις αμαρτίες σου!

- Τις αμαρτίες μου Αγιώτατε Θεέ ; !

Τι να τις κάνεις τις αμαρτίες μου;

- Ιερώνυμε δώσε μου όλες τις αμαρτίες σου, για να τις συγχωρήσω όλες.

Και ο Άγιος Γέρων αναλύθηκε σε δάκρυα συγκίνησης , ευτυχίας και αγάπης και προσκύνησε το θείο Βρέφος.

2020/01/04

ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ (1927)

''Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία.'' Αγάλλονται τα ουράνια συν τοις ανθρώποις επί τω κοσμοσωτηρίω γεγονότι της ενανθρωπίσεως του Λόγου του Θεού, το θείον βρέφος εν σπηλαίω θεία συγκαταβάσει αποτίθεταί εν φάτνη των αλόγων. Σήμερον εορτάζει η Βηθλεέμ το μέγα γεγονός και πιστοί του πατροπαραδότου εορτολογίου ορθόδοξοι χριστιανοί διά τετάρτην ήδην φοράν από της μεταβολής του εορτολογίου υπό της επισήμου εκκλησίας της Ελλάδος, αποχωρισθείσης των τριών άλλων Πατριαρχείων της Ανατολής τρέπονται εις τα όρη και μετά ποιμένων δοξολογούσιν εις ερημικά εξωκκλήσια εορτάζοντες την χαρμόσυνον επέτειον της Χριστού Γεννήσεως.

Οι κώδωνες των εκκλησιών των Αθηνών πεισμόνως σιγώσι κατά την μεγάλην ταύτην εορτήν, ενώ η Βηθλεέμ ο τόπος της γεννήσεως του ενανθρωπήσαντος Λόγου, φωταγωγουμένη υπό χιλιάδων λαμπάδων και του αιθέρος της δονουμένου υπό των εκκωφαντικών ήχων των κωδώνων της πόλεως, πανηγυρίζει την μεγάλην της Χριστιανοσύνης εορτήν.

Η επίσημος εκκλησία της Ελλάδος αδιαφορούσαν διά την εορτάζουσαν Ανατολήν προσβλέπει μειδιώσα την Δύσιν. Σήμερον τα εξωκκλήσια των Αθηνών και περιχώρων ασφυκτικώς πεπληρωμένα πιστών των εμμενόντων απαρασαλεύτως εις τας ιεράς της Ορθοδόξου Εκκλησίας παραδόσεις πανηγυρίζουσι, μακράν των ομμάτων των περιφρονησάντων αυτούς. 

ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
ΤΟ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΝ ΘΕΑΜΑ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΟΛΟΝΥΚΤΙΟΥ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ

Τα σημερινά πραγματικά Χριστούγεννα της Ορθοδοξίας, συμφώνως με το πάτριον εορτολόγιον, το θεσπισθέν υπό των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας, θα εορτασθούν πανηγυρικώς και σεμνοπρεπώς, εις όλας τας ελληνικάς επαρχίας, αι οποίαι παρ' όλας τας πιέσεις και παρ' όλον τον ασκούμενον εναντίον των γνησίων και ακραιφνών ορθοδόξων απηνή διωγμόν, παρέμειναν ακλονήτως πισταί εις τας ιεράς εθνικάς και εκκλησιαστικάς παραδόσεις.

Κατά τας εκ των επαρχιών και της υπαίθρου πληροφορίας του εν Αθήναις Κέντρου των Γνησίων Ορθοδόξων, ο σημερινός εορτασμός των πραγματικών Χριστουγέννων λόγω του εξαφθαίντος εκ των τελευταίων αιματηρών σκηνών θρησκευτικού φανατισμού του Λαού, θα προσλάβη μορφήν αληθινών επινικίων του αγώνος της ορθοδοξίας εναντίον των ασεβών κενοτόμων και των ψευθολουθήρων της Εκκλησίας.

Αι πιέσεις και οι διωγμοί αντί να αποκαρδιώσουν και να κατασαλεύσουν το χριστεπώνυμον πλήρωμα της Ορθοδοξίας και να κατασαλεύσουν τας πατροπαραδότους θρησκευτικάς πεποιθήσεις του, απεναντίας ενίσχυσαν και ετόνωσαν το αγνόν θρησκευτικόν του συναίσθημα και εχαλύβδωσαν την ιεράν εμμονήν των και εξέκαυσαν τον ορθόδοξον ζήλον του.

Και το θέαμα της πυκνής κοσμοσυρροής και της ευλαβούς κατανύξεως το οποίον παρετηρήθη, κατά την χθεσινήν νύκτα, εις τα εξωκκλήσια και τα παρεκκλήσια εις τα οποία οι υπό διωγμόν κηρυχθέντες θεματοφύλακες των Ιερών Παραδόσεων κατέφυγον διά να συνεορτάσουν την της Ιερουσαλήμ και της Βηθλεέμ μεγάλην εορτήν του Χριστιανισμού, απέδειξε διά μίαν ακόμη φοράν ότι τα όπλα της βίας, τα οποία διαθέτουν οι ''κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου,'' είναι ανίκανα να συντρίψουν τον θώρακα της πίστεως και να καταβάλλουν την μάχαιραν του πνεύματος. 

ΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Καθ' όλην την ημέραν χθες παρετηρήθη εξαιρετική κίνησις εις το εν Αθήναις Κέντρον της Ορθοδόξου Κοινότητος, το οποίον από πρωίας ήταν κατάμεστον πάσης τάξεως κόσμου αδημονούντος να πληροφορηθή που θα ετελούντο αι σημεριναί λειτουργίαι των Χριστουγέννων. Η κίνησις εις τα Γραφεία της Κοινότητος παρετάθη μέχρι της εσπέρας, οπότε οι προσερχόμενοι, λαμβάνοντες τας δεούσας πληροφορίας και οδηγίας, απήρχοντο διά να προετοιμασθούν διά την νυκτερινήν αγρυπνίαν και την σημερινήν εορτήν.

Εκτός των περιχώρων της Αττικής, η Κοινότης των Ορθοδόξων έλαβε τα κατάλληλα μέτρα διά να τελεσθώσι κατανυκτικαί αγρυπνίαι και λειτουργίαι των Χριστουγέννων, εις τα εξής εξωκκλήσια και ιδιωτικά παρεκκλήσια: Εις τον Άγιον Νικόλαον (Πατησίων), εις τον Άγιον Στυλιανόν (Παγκρατίου), εις το εξωκκλήσιον της Ωομορφοκκλησιάς, εις την Ζωοδόχον Πηγήν (Κατσιπόδι), εις τον Άγιον Γεώργιον Π. Φαλήρου και εις τον Άγιον Παύλον του Πειραιώς.

ΤΟ ΝΥΚΤΕΡΙΝΟΝ ΘΕΑΜΑ

Κατανυκτικότατον ήτο το θέαμα το οποίον παρουσίαζε χθες την νύκτα τα εν λόγω εξωκλήσια. Παρ' όλον το ψύχος και την κακοκαιρίαν άπειρον πλήθος είχε συρρεύσει από ενωρίς διά να καταλάβη θέσεις, ήτο δε τόσος ο συνωστισμός, ώστε κατά την έναρξιν της αγρυπνίας ο χώρος των εκκλησιών είχε πληρωθή ασφυκτικώς, οι προσερχόμενοι δε ηναγκάζοντο να παραμένωσιν όρθιοι έξω των ναών. Από της ενδεκάτης περίπου εσπερινής είχον αρχίσει να εκκινούν πλήθη λαού εξ' όλων των σημείων της πρωτευούσης, κατευθυνόμενα συν γυναιξί και τέκνοις, με αυτοκίνητα, με ταξί, με άμαξας, με λεωφορεία, με παντός είδους οχήματα εις την Ωμορφοκκλησιάν, την Ζωοδόχον Πηγήν, ενώ άλλοι κατηυθύνοντο πεζοί εις τα Πατήσια και το Παγκράτι.

Και όσοι από το απειράριθμον αυτό πλήθος, το οποίον ολονέν επληθύνετο, δεν επρόφθαναν να στεγασθούν εντός του στενού χώρου των εξωκκλησίων, παρέμειναν, παρ' όλον το ψύχος, εις το ύπαιθρον μέχρι των πρωινών ωρών, παρακολουθούντες με συγκίνησιν και κατάνυξιν την τρισχαρμόσυνον και διθυραμβικήν ακολουθίαν, η οποία μέσα εις την ερημίαν, το σκότος και την σιωπήν επροξένει εις το συνωστιζόμενον πλήθος την εντύπωσιν παραδόξου και υπερκοσμίου ακολουθίας.

Η εξαιρετική πυκνή συρροή παρετηρήθη εις την Ζωοδόχον Πηγήν (Κατσιπόδι), ο γήλοφος της οποίας κατάμεστος πλήθους παρουσίαζε γραφικώτατον θέαμα με το πλήθος των παραπηγμάτων και των σκηνών, αι οποίαι είχον στηθή πέριξ της εκκλησίας υπό του διανυκτερεύοντος εκκλησιάσματος. Η λειτουργία ετελέσθη εις την Ζωοδόχον Πηγήν περί την 12ην νυκτερινήν μετά πολλής κατανύξεως, μετά το πέρας δε αυτής ο Πρόεδρος της Κοινότητος Ορθοδόξων κ. Παράσχος απηύθυνε προς το πυκνόν εκκλησίασμα εμπνευσμένον και συγκινητικώτατον κήρυγμα.

ΕΙΣ ΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ

Εκ των περιχώρων της Αττικής ετελέσθησαν κατά την χθεσινήν νύκτα λειτουργίαι των Χριστουγέννων, εις την Μάνδραν, Καλύβια, Σαλαμίνα, Αιάντιον, Λιόπεσι, Κορωπί, Σπάτα κτλ. Επίσης εις την πόλιν και τα περίχωρα της Χαλκίδος και εις πλείστας επαρχίας της Πελοποννήσου, της Στερρεάς, καθώς και καθ΄άπασαν την Μακεδονίαν. 

Σάββατο 25/7 Δεκεμβρίου 1927 πάτριο, Εκκλησιαστικό ημερολόγιο
(Αναδημοσιεύτηκε στο παλαιοημερολογιτικό ιστολόγιο "Αγιοκυπριανίτης 
από την Εφημερίδα "Σκριπ" έτος 32ον, αριθμός φύλλου 8773, σελ. 2.)


"ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ" ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ (1934)

ΤΟ ''ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ" ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ

Στις 8 Αυγούστου του 1934 οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Ελλάδος κήρυξαν την επίσημη εκκλησία σχισματική. Διότι, όπως έγραψε ο Νικήτας Αναγνωστόπουλος, η Ελληνική Εκκλησία "παραβίασε το δόγμα της πνευματικής ενότητας της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, για την οποία ο Δημιουργός είχε προσευχηθεί, επειδή διαχώρισε τον εαυτό της από τον ταυτόχρονο εορτασμό των εορτών, και την τήρηση των νηστειών από αυτές των Ορθοδόξων Εκκλησιών και του Ορθοδόξου κόσμου γενικότερα, εκ των οποίων τα 8/10 ακολουθούν το Πατρώο Ημερολόγιο (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, Αγίον Όρος, Ρωσία, Σερβία κ.ά.).

"Στη Θεία λατρεία διήρεσε τον ευσεβή ελληνικό λαό σε δύο λατρευτικά στρατόπεδα και έχει διαιρέσει οικογένειες καθώς εισήγαγε ταυτόχρονο εορτασμό ορθόδοξων και αιρετικών (Καθολικών, Προτεσταντών και άλλων) και την σύγχυση και αταξία στη θεία Ορθόδοξη Λατρεία που μας παραχωρήθηκε από τους Άγιους Πατέρες.

"Η επίσημη εκκλησία λοιπόν έχει μεταφέρει τις σταθερές θρησκευτικές εορτές και τις μεγάλες νηστείες, των Χριστουγέννων, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και των Αγίων Αποστόλων, που αποτελούν κληροδότημα παλαιών εποχών, μειώνοντας έτσι την νηστεία των Αγίων Αποστόλων έως ότου εξαφανιστεί, όταν θα συμπίπτει με τη εορτή των Αγίων Πάντων, και έχει επίσης αφαιρέσει τα αναγνώσματα του Ευαγγελίου και αυτά του Αποστόλου από την Θεία Λειτουργία της Κυριακής.

"Από τα προαναφερθέντα γίνεται εμφανές ότι το Ημερολόγιο δεν είναι ένα αστρονομικό ζήτημα, όπως ισχυρίζονται οι καινοτόμοι της "Εκκλησίας της Ελλάδος" στην υπεράσπισή τους, αλλά σαφέστατα ένα θρησκευτικό ζήτημα, δεδομένου ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη λατρεία και γενικότερα με τη θρησκευτική ζωή του Ορθοδόξου Χριστιανού.

"Μέσα από την καινοτομία του ημερολογίου, η νεοημερολογίτικη εκκλησία έχει παραβιάσει όχι μόνο την αιωνόβια Εκκλησιαστική Παράδοση του Πατερικού και Ορθοδόξου Ημερολογίου, και όχι μόνο την προαναφερθείσα Αποστολική εντολή (ΙΙ Θεσσαλονικείς 2.15, Γαλάτες 1.8-9) και την απόφαση της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου περί αναθεματισμού εκείνων που παραβιάζουν την Ιερά Παράδοση ["Αν κάποιος παραβιάζει οποιαδήποτε εκκλησιαστική παράδοση, γραπτή ή άγραφη, ανάθεμα"], αλλά και τις αποφάσεις των Πανορθοδόξων Πατριαρχικών Συνόδων των ετών 1583, 1587 και 1593 υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιερεμία Β' και του 1848 υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Άνθιμο, ο οποίος καταδίκασε και αναθεμάτισε το Γρηγοριανό ημερολόγιο.

"Έχει επίσης παραβιάσει τους Ιερούς Κανόνες που διατάσσουν την διαφύλαξη και τήρηση των Ιερών Παραδόσεων, οι οποίοι είναι: α) Ο τρίτος της Συνόδου της Καρχηδόνος, β) ο εικοστός πρώτος κανόνα της Συνόδου της εν Γάγγρα και γ) ο ενενηκοστός πρώτος και ενενηκοστός δεύτερος κανόνας του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, καθώς και ο τεσσαρακοστός έβδομος κανόνας της Συνόδου της Λαοδικείας, ο οποίος καταδικάζει τη κοινωνία με τους αιρετικούς, που είναι αυτό το οποίο είναι οι Λατίνοι και οι Προτεστάντες, και ως επίσης τον πρώτο κανόνα της Εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου σχετικά με την αυστηρή τήρηση των Ιερών Κανόνων. " 
  
Οι νεοημερολογίτες δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν είχαν άμεσες προειδοποιήσεις από την Ουράνια Εκκλησία ότι το μονοπάτι που επέλεξαν ήταν εσφαλμένο. Μια τέτοια προειδοποίηση δόθηκε στον νεοημερολογίτη Επίσκοπο Αρσένιο της Λάρισας στις 12/25 Δεκεμβρίου 1934, ανήμερα της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνος σύμφωνα με το Πατρώο Ημερολόγιο, αλλά Χριστούγεννα κατά το καινοτόμο.

"Το πρωί ο επίσκοπος πήγε με το αυτοκίνητό του για να τελέσει τη Θεία Λειτουργία στην Ιερά Εκκλησία του. Όταν έφτασε εκεί, είδε έναν ταπεινό, ηλικιωμένο, χαριτωμένο Επίσκοπο με την Παναγία (εγκόλπιο) στο στήθος του. Ο Αρσένιος του είπε: «Αδελφέ, έλα, ας αναγνώσουμε τά χαρμόσυνα γράμματα (υμνολογία) των Χριστουγέννων και αργότερα θα σου προσφέρω φιλοξενία».

"Ο ταπεινός επίσκοπος απάντησε: «Δεν πρέπει να αναγνώσετε αυτά τα γράμματα, αλλά τα δικά μου, του Αγίου Σπυρίδωνος»! Τότε ο Αρσένιος θυμώνει και του λέει: «Σε προσκαλώ και με περιφρονείς; Πήγαινε (φύγε) λοιπόν."

"Ο Αρσένιος πήγε στην Εκκλησία, ασπάστηκε τις εικόνες και κάθισε στο θρόνο του. Όταν ήρθε η ώρα για τις Καταβασίες, έψαλε την πρώτη Καταβασία, και έπειτα είπε στους ψάλτες να ψάλουν την δεύτερη. Ο Αρσένιος άρχισε να λέει την τρίτη, αλλά ξαφνικά ένιωθε άγχος και αδιαθεσία. Κάλεσε τη χορωδία να συνεχίσει και πήγε στο Ιερό, όπου τον ρώτησαν: «Τί σας συμβαίνει, Δέσποτα», απάντησε: «Δεν νιώθω καλά».

"Όταν επιδεινώθηκε η αδιαθεσία του Αρσενίου, τον μετέφεραν στο σπίτι του, όπου η κατάστασή του χειροτέρεψε και την επόμενη ημέρα πέθανε. Είχε τιμωρηθεί από τον Θεό για την ασεβή ανυπακοή του στον Άγιο Σπυρίδωνα. Αυτό το θαύμα έγινε γνωστό από τους παλαιότερους Ορθόδοξους πιστούς της Λάρισας ".

(Αναδημοσιεύτηκε στο παλαιοημερολογιτικό ιστολόγιο "Επιστροφή- Σωτηρία)