2024/09/07
ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΩΝ
2024/09/03
ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΕΟΡΤΙΟ ΜΗΝΥΜΑ
ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
«Ζει αεί Θεομήτωρ καν δεκάτη θάνε Πέμπτη».
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Ο Αύγουστος μήνας, ειδικά η περίοδος της 15ης Αυγούστου, έχει αφιερωθεί από την Εκκλησία στην μνήμη της Υπεραγίας μας Θεοτόκου, της Μητέρας του Θεού.
Η Κυρία Θεοτόκος είναι το κορυφαίο δημιούργημα του Θεού, είναι το μοναδικό κτίσμα, το οποίο μέσα στην υλική και πνευματική δημιουργία πλήρωσε τον σκοπό για τον οποίο υπάρχει η κτίση.
Η Παναγία Παρθένος είναι εκείνη δια της οποίας η προαιώνιος βουλή του Θεού, δια της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, έλαβε πέρας. Είναι η «κλίμαξ (σκάλα) η επουράνιος», δια της οποίας κατέβηκε ο Θεός Λόγος και εκ των αγνών και παρθενικών της αιμάτων προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και ένωσε αυτήν με τη θεία φύση.
Έγινε έτσι η κοιλία της Αγίας Θεοτόκου το εργαστήριο της ενώσεως των δύο φύσεων, θείας και ανθρώπινης, στο πρόσωπο του Θεού Λόγου και γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του Κόσμου. Είναι δι’ αυτό, κατά τον Γρηγόριο τον Παλαμά, «μεθόριον κτιστής και ακτίστου φύσεως». (ΓG 151, 472 B).
Η Παναγία μας είναι η νέα Εύα, η οποία μας λύτρωσε από το παράπτωμα και το κατάκριμα της πρώτης Εύας και μας χάρισε δια του Υιού της την Πνευματική αναγέννηση και την ζωή. Είναι «η μητέρα της ζωής», ο ιερός Χρυσόστομος το τονίζει καθαρά: «Παρθένος ημάς εξέβαλεν του Παραδείσου, διά παρθένου ζωήν εύρομεν αιώνιαν» (ΜΔ’ Ψαλμος Ζ’ PG 55, 193).
«Είναι η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς Ουρανούς».
Είναι η καταφυγή, η ελπίς και η παρηγορία σε όλους του απελπισμένους και καταποντισμένους από τα κύματα των διαφόρων περιστάσεων της ζωής. Δεν υπάρχει, κανένας πιστός Χριστιανός, ο οποίος, ευρισκόμενος προ απογοητεύσεως στην ζωή του, θυμηθεί την Παναγία και καταφύγει με πίστη και προσπέσει με δάκρυα στην αγία της εικόνα και να την παρακαλέσει, να μην βρει την παρηγορία, την ελπίδα και την διέξοδο από τις περιστάσεις που τον καταπιέζουν.
Είναι η εύσπλαγχνος μητέρα των Χριστιανών αυτό εμπράκτως το έχουν διατυπώσει όσοι την επιακλούνται και ζητούν την βοήθειά της. Γι’ αυτό η Παναγία μας χαίρει ιδιαιτέρας εκτιμήσεως και σεβασμού από τους πιστούς.
Ο σεβασμός αυτός εκδηλώνεται περισσότερο στην τελευταία και μεγαλυτέρα από τις Θεομητορικές εορτές, την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά την οποία εορτάζουμε την από γης εις ουρανούς μετάβαση της Παναγίας.
Εκοιμήθη και ετάφη ως άνθρωπος η μητέρα της ζωής, στο χωριό της Γεσθημανής. Ο τάφος όμως δεν εδυνήθη να χωρέσει το δοχείο της σεσαρκωμένης Θεότητας, του οποίου αντάξιος είναι ο θρόνος της θείας δόξης.
Δι’ αυτό ανήλθε και σωματικώς, αφήσασα κενόν τον τάφον και εκάθησε εκ δεξιών του Βασιλέως Χριστού του Θεού. Μεταστάσα η μήτηρ του Θεού, κάθεται ως βασίλισσα των ουρανίων και επιγείων. «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου». Σε αυτή καταφεύγουν των Ορθοδόξων τα συστήματα. Ο μεν παρακαλεί υγεία στις νόσους, ο δε απαλλαγή από τους κινδύνους. Ο ένας παρηγοριά στις θλίψεις, ο άλλος βοήθεια στις συμφορές. Όλοι ζητούμε έλεος από την πηγή του ελέους διότι ανεξάντλητο είναι το πέλαγος των χαρίτων και ακένωτος η πηγή των αγαθών.
Η Παναγία είναι «η Βασίλισσα των ουρανίων». Αυτήν σέβονται και προσκυνούν όλα τα ασώματα Αγγέλων τα τάγματα. Είναι εκείνη η οποία έχει τιμηθεί περισσότερο από όλα τα λογικά κτίσματα και έχει «τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα αμέσως την εκ Θεού δωρεών» (Κανών Θεοτοκαρίου).
Εμείς με λόγια δεν μπορούμε να τιμήσουμε την Παναγία. Εάν, όμως, θέλουμε να την ευχαριστήσουμε, θα την ευχαριστήσουμε με τα έργα. Ένα θέλει από εμάς η Παναγία: Θέλει τη σωτηρία μας, θέλει να ζήσουμε ως πραγματικοί Χριστιανοί, να μετανοήσουμε και να συμφιλιωθούμε με τον Θεό. Σε αυτό είναι πρόθυμη να βοηθήσει πάντοτε όταν την επικαλεστούμε. Αμήν.
Ταπεινός ευχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ.
+ Ο Θηβών και Λεβαδείας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
2024/09/01
2024/08/29
Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ
2024/08/18
ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΘΑΒΩΡ
Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος ως πηγή θεογνωσίας
του θεολόγου κ. Βασιλείου Σκιαδά
Οι άγιοι Πατέρες καθόρισαν να γιορτάζεται ή μεγάλη δεσποτική γιορτή της Θείας Μεταμορφώσεως την 6η Αυγούστου, δηλαδή σαράντα ήμερες πριν από την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Έκριναν αναγκαία τη μετάθεση της γιορτής, γιατί δεν ταίριαζε ό πανηγυρικός της χαρακτήρας με την πένθιμη περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής, στη διάρκεια της οποίας είχε γίνει. Κι έγινε τότε για να προετοιμάσει τους Αποστόλους για τη δοκιμασία του Θείου Πάθους, αλλά καί για να επιβεβαιώσει κατά κάποιον τρόπο την προαιώνια δόξα Του.
Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ
Ό Θεάνθρωπος Χριστός δεν έλαβε κατά τη Θεία Μεταμόρφωση κάτι πού δεν είχε. Αντίθετα, οι Απόστολοι ξέφυγαν για λίγο από τα δεσμά του χρόνου καί του χώρου καί γεύτηκαν την πραγματικότητα της θείας δόξας, «καθώς ήδύναντο». «Το φως της Θείας Μεταμορφώσεως», γράφει ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς, «αν καί έγινε ορατό με τα σωματικά μάτια για λίγο χρόνο πάνω στη μικρή κορυφή ενός όρους, δε δημιουργείται, ούτε φθείρεται, ούτε συλλαμβάνεται με τις αισθήσεις του ανθρώπου. Το είδαν όμως οί μαθητές, γιατί υπέστησαν μια εναλλαγή των αισθήσεων τους πού έγιναν πνευματικές από σαρκικές».
Με άλλα λόγια το μυστήριο της άπερινόητης Τριαδικής Θεότητας αποκαλύφθηκε μέσα από τις άκτιστες ενέργειες της τόσο, όσο μπορούσαν να αντέξουν τα έκπληκτα μάτια των Αποστόλων κι ακόμη πιο πολύ τα δικά μας βεβαρημένα από την αμαρτία πρόσωπα. Γεύση λοιπόν αθανασίας καί βίωση της αιωνιότητας αποτελούσε για τους θνητούς Μαθητές, αλλά καί για μας ή Μεταμόρφωση του Σωτήρος. ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ Ό ίδιος ό Κύριος είχε δηλώσει νωρίτερα ότι από τον κύκλο των μαθητών Του κάποιοι θα έβλεπαν τη Βασιλεία του Θεού να έρχεται «εν δυνάμει» (Ματθ. 16,28).
Ό προφητικός αυτός λόγος του Σωτήρος πραγματοποιήθηκε κατά τη Μεταμόρφωση, όταν οί τρεις μαθητές αξιώθηκαν να δουν το έκπαγλο φως της θεότητας Του. Το έκτακτο εκείνο φαινόμενο, δηλαδή, το άκτιστο φως πού περιέβαλε τη μορφή του Σωτήρος, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μία από τίς βασικές άκτιστες ενέργειες της Μίας αλλά Τρισυπόστατης Θεότητας. Ήταν το αιώνιο, το ατελεύτητο, το εκτός τόπου και χρόνου φως της θεότητας.΄
Ήταν το ιδιό το φως της Αναστάσεως πού γέμισε το κενό μνημείο κι έκανε ορατό ό,τι ήταν μέσα σ’ αυτό, παρά το σκοτάδι της νύχτας εκείνης. Το φως αυτό έκανε τίς μυροφόρες γυναίκες να διακρίνουν τους αγγέλους καί να συνομιλήσουν μαζί τους. Ή θέα αυτή του άκτίστου φωτός ήταν ή ανώτερη εμπειρία του Θεού, πού μπορούσαν να λάβουν οί άνθρωποι. “Ας θυμηθούμε τη ρήξη πού επήλθε το 14ο αιώνα ανάμεσα στον εκπρόσωπο της θρησκευτικής φιλοσοφίας δυτικό μοναχό Βαρλαάμ τον Καλαβρό καί τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά με αφορμή το φως της Θείας Μεταμόρφωσης.
Ή αντιπαλότητα εκείνη βασικά στράφηκε στο αν οί θείες ενέργειες είναι κτιστές ή άκτιστες. Τελικά οί πνευματικοί αγώνες του αγίου Γρηγορίου για τίς άκτιστες θείες ενέργειες δικαιώθηκαν από την Εκκλησία.Ποτέ όμως δε μπόρεσαν να εννοήσουν το σοφό θεολόγο καί ασκητή, άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, όσοι σκέπτονται με ανθρωποκεντρικά καί σχολαστικά κριτήρια, όπως ό τότε αντίπαλος του Βαρλαάμ.
Οί βασικές όμως διδασκαλίες του Παλαμά περί διακρίσεως ουσίας καί ενεργειών του Θεού καί κοινωνίας του ανθρώπου με τίς άκτιστες θείες ενέργειες δεν έπαψαν να βρίσκονται στο επίκεντρο της ορθόδοξης πνευματικότητας. Πάντοτε ό Θεός της Άποκαλύψεως καί της λατρευτικής εμπειρίας ήταν αντιμέτωπος με το Θεό της φιλοσοφίας.
Συμπερασματικά θα λέγαμε πώς το φως πού εξέπεμψε ή θεία μορφή του Σωτήρος κατά τη μεταμόρφωση καί το όποιο καταθάμπωσε τους Μαθητές, δεν ήταν ή άμέθεκτη καί απρόσιτη θεία ουσία, αλλά ήταν ή μεθεκτή, προσιτή καί άκτιστη θεία ενέργεια. Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΠΤΙΑΣ Ή επιθυμία των Αποστόλων «καλόν εστίν ημάς ώδε είναι» (Ματθ. 17, 4), να βρίσκονται δηλαδή μόνιμα στο έκπαγλο εκείνο κάλλος της θείας θεοπτίας, εκπληρώνεται από τον Κύριο με την ίδρυση της Εκκλησίας.
Σ’ αυτήν όσοι μετέχουν όχι τυπικά, αλλά ενεργά καί ουσιαστικά, μπορούν ν’ απολαμβάνουν τη λαμπρότητα του προσώπου του Θεού καί τη χαρά της αναστροφής Του.Την εμπειρία αυτή της θεοπτίας την παρέλαβε ή πατερική θεολογία, για να τη μεταφέρει στο πλήρωμα της Εκκλησίας, πού αγωνίζεται να βιώνει μέσα από την πράξη καί τη θεωρία τη γνησιότητα της χριστιανικής ζωής. Τη σπάνια αυτή εμπειρία του άκτίστου φωτός την ζούσαν οί “Αγιοι της Εκκλησίας μας. Γι’ αυτό στις εικόνες το πρόσωπο τους βρίσκεται στο επίκεντρο του άπλετου φωτός μέσα στο όποιο ζούσαν καί όχι κάποιου φυσικού τοπίου, καθώς θέλει ή δυτική τεχνοτροπία.
Η ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Ή θεολογία της θεοπτίας, δηλαδή της θέας της θείας δόξας, καθώς σηματοδοτήθηκε οτή Θεία Μεταμόρφωση, είναι ή μόνη καί αληθινή θεολογία, την οποία γνωρίζει ή ορθόδοξη Εκκλησία. Ή εμπειρία του άκτίστου φωτός έκανε το Μέγα Βασίλειο να λάμπει ολόκληρος, όταν προσευχόταν μέσα στο κελί του. Από τίς προσωπικές του εμπειρίες κινούμενος ό άγιος Συμεών ό Νέος Θεολόγος μας αποκαλύπτει ότι αποτέλεσμα των φωτοφανειών είναι να φωτίζεται ολόκληρος ό άνθρωπος, να γίνεται όλος φως καί να βλέπει τα πάντα ως φως.
Γι’ αυτό γράφει: «Μακάριοι οί το φως του Κυρίου εντεύθεν γνωρίσαντες καί εν τω θείω φωτί αύγαζόμενοι». Μακάριοι δηλαδή είναι όσοι θα γνωρίσουν από τούτη τη ζωή το φως του Κυρίου καί θα φωτίζονται άπ’ αυτό. Το άκτιστο λοιπόν φως δυνητικά μεταδίδεται σ’ ολόκληρο τον άνθρωπο καί τον κάνει να ζει από τούτη τη ζωή μέσα στην κοινωνία της Αγίας Τριάδος.Ή κοινωνία αυτή με το Θεό αποτελεί δείγμα της μακαριότητας του μέλλοντος αιώνος, «της έκλαμπούσης απορρήτου αίγλης της μιας τρισυπόστατου θείας ουσίας ή φύσεως.
Ή θέα αυτή του φωτοειδούς προσώπου του Θεού,δηλαδή ή θέα του μεταμορφωμένου Χριστού, πού απευθύνεται σε όλους μας, βρήκε την πλήρη δικαίωση της στη διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά καί τη ζωή των Άγιων μας.
2024/08/14
ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ
Ο μήνας Ιούλιος έχει την ευλογία να κοσμείται από τις μνήμες λαοφιλών Αγίων και ιδιαίτερα Οσίων γυναικών. Κατ' αυτές πανηγύρισαν Ναοί και Μονές της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος.
Την 20 Ιούλιου εόρτασε την εις Ουρανούς ανάβαση του Προφήτου Ηλιού ο τρισυπόστατος Ιερός Μητροπολιτικός Ναός των Γ.Ο.Χ. Κατερίνης στην περιοχή του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Πιερικής πρωτεύουσας. Ιερούργησε ο Παν/τις Ιερομόναχος π. Αθανάσιος Δημουλάς. Στη πρώτη φωτογραφία διακρίνεται ο τακτικός εφημέριος της ενορίας, Παν/τος Ιερομόναχος π. Ευθύμιος Κωτούλας που εξυπηρετεί με ζήλο.
Την 22α του μηνός Ιουλίου πανηγύρισε η Ιερά γυναικεία Μονή της Αγίας Μαγδαληνής στη Δίβρη Λαμίας. Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Αθανάσιος Δημουλάς και προσήλθαν φιλάγιοι πιστοί από διάφορες περιοχές. Τους προσκυνητές φιλοξένησε η αδελφότητα υπό την Γερόντισσα Υπομονή Μοναχή.