ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΓΕΡΩΝ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ
Ο αείμνηστος Μοναχός π. Κασσιανός (κατά κόσμον Ιωάννης Ντάρδας) γεννήθηκε το 1935 στο χωριό Πάνακτος Βοιωτίας από ευσεβείς γονείς. Ο κατά σάρκα πατέρας του εκοιμήθη ως Μοναχός Ιερόθεος και η μητέρα του ονομαζόταν Ελευθερία. Από τα 4 τέκνα της ευλογημένης οικογένειας οι 3 ακολούθησαν τον Μοναχικό βίο, οι μοναχοί π. Πέτρος που ασκήτευσε στην περιοχή της Μεγίστης Λαύρας και ο π. Νεκτάριος που μαζί με τον μακαριστό υποτάχθηκαν στον Γέροντα Κλήμη του Κελλίου Γεννήσεως Χριστού Κατουνακίων Αγίου Όρους, με συνασκητές τους μετέπειτα Γέροντες της Μονής, αείμνηστο π. Βλάσιο και τον νυν Πρωθιεράρχη της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Θηβών κ. Χρυσόστομο. Υπήρξε υπόδειγμα υπακοής και αυστηρός στη ζωή του, νηστεύοντας αυστηρά και με χιλιάδες γονυκλισίες μέχρι και λίγο καιρό πριν την ασθένειά του.
Το 1997, ο π. Κασσιανός και ο κατά σάρκα αδελφός του π. Νεκτάριος έδωσαν τα κτήματα τους για την ανέγερση της Ιεράς Μονής Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Δερβενοχωρίων όπου θα γίνει πνευματικό καταφύγιο και σύγχρονο φυτώριο του Ορθοδόξου Μοναχισμού. Αργότερα η Μονή ξεκίνησε την λειτουργία της με την ευλογία του αοίδιμου Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος κυρού Ματθαίου (+2001). Ο π. Κασσιανός υπήρξε από την ίδρυσή της η ψυχή και κινητήριος δύναμη της νεοσύστατης Μονής. Ανέλαβε Τυπικάρης και Οικονόμος της Αδελφότητας ενώ δεν παρέλειπε την συμμετοχή του στις ιερές ακολουθίες, πρώτος στις αγρυπνίες να ψέλνει όρθιος μέχρι τα τέλη του. Στα θέματα της πίστεως αυστηρός όπως παρέλαβε από τους Αγίους Πατέρες και ιδιαίτερα από τον εν Αγίοις Πατέρα Ματθαίο τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, στον οποίο είχε μεγάλη ευλάβεια και αγάπη από προσωπική τους γνωριμία. Είχε αναλάβει ως παραγέροντας της Μονής την εξαγόρευση των λογισμών των Μοναχών.
Δεν έπαυσε να κοπιάζει υπέρμετρα για την κτηριακή πρόοδο της Μονής, με προσωπική χειρωνακτική εργασία από το πρωί ως το βράδυ. Επί των ημερών η Μονή του έφτασε να αριθμεί 18 Μοναχούς, κυρίως νέους στην ηλικία, τους οποίους νουθετούσε όχι μόνο με τον λόγο του αλλά με το ευλογημένο παράδειγμά του. Δεν έπαυε το εργοχειρό του και την ευχή ενώ εξασκούσε την αγιογραφία των ιερών εικόνων στο Περιβόλι της Υπεραγίας Θεοτόκου στην οποία είχε πολύ μεγάλη ευλάβεια. Υπήρξε ταπεινός αλλά πάντα μαχητικός κατά των σύγχρονων μέσων της Προδρομικής του αντιχρίστου εποχής (ηλ. κάρτες, φακέλλωμα κλπ.).
Με τον κατά σάρκα αδελφό του, π. Νεκτάριο, Κτίτορες της Ιεράς Μονής.
Υπήρξε ελεήμων σε υλικά και πνευματικά αγαθά. Προς τούτο εξέδωσε το ψυχωφελές βιβλίο "ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΟΔΗΓΟΣ" Χριστιανικής και πνευματικής ζωής, συλλογή πνευματικών λόγων των Αγίων Αποστόλων, Πατέρων και λοιπών Αγίων της Εκκλησίας μας περί διαφόρων σημαντικών πνευματικών ζητημάτων. Τις εισπράξεις των δύο εκδόσεων του βιβλίου τις μοίρασε ελεημοσύνη.
Πριν από ένα μήνα ασθένησε βαριά αλλά υπέμεινε αγόγγυστα τους πόνους, φροντίζοντας να συγχωρεθεί με όλους τους Πατέρες, από τους οποίους δέχθηκε την περιθαλψή με αγάπη και αυταπάρνηση στο ταπεινό κελλάκι του. Οι Ιερείς της Μονής τέλεσαν επί 3ήμερο το Ιερό Ευχέλαιο μέχρι την εσχάτη του ημέρα. Μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων την 1η του μηνός Φεβρουαρίου και κοιμήθηκε μετά από λίγες ώρες, ξημερώνοντας της Υπαπαντής του Κυρίου.
Το σκήνωμά του ευπρεπίσθηκε καταλλήλως από την αδελφότητα και τοποθετήθηκε στον Ιερό Ναό της Μονής όπου ανήμερα της Υπαπαντής εψάλη η Νεκρώσιμος ακολουθία με κατάνυξη. Της Ακολουθίας προεξήρχε ο Καθηγούμενος της Μονής, Πανιερώτατος Μητροπολίτης Θηβών κ.κ. Χρυσόστομος μετά του Σεβ/του Μητροπολίτου Αττικής κ. Κοσμά, οι Ιερόμόναχοι της Μονής π. Ευθύμιος, π. Βησσαρίων και π. Χρυσόστομος ως και ο Ιεροδιάκονος π. Αθανάσιος, ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Αυγουστίνος και εκ της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Κύπρου ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Θεοδόσιος και ο π. Δασμασκηνός. Παρέστησαν με συγκίνηση η Αδελφότητα της Μονής και πλήθος πιστών στους οποίους παρατέθηκε τράπεζα για συγχώρεση του π. Κασσιανού.
Είθε ο Κύριος της Ζωής και της Ανάστασης να αναπαύσει εκ των μόχθων του τον αείμνηστο Γέροντα Κασσιανό, να παρηγορήσει του Πατέρες της πολυαγαπημένης του Μονής για την θλίψη του πρόσκαιρου αποχωρισμού και να τους ευλογήσει με διπλά τα χαρίσματά του. Αιωνία η μνήμη σου Πάτερ Κασσιανέ!
