Λόγος Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου
Στην Υπαπαντή του Κυρίου
«Δοξάζει η ψυχή μου τον Κύριον»…
«Διότι είδε με ευμένεια την ταπεινή δούλη του. Διότι από τώρα θα με μακαρίζουν όλες οι γενεές», Αλλά πόσο μεγάλο κατόρθωμα είναι η παρθενία; Όταν κανείς θέλει να άσκηση τις άλλες αρετές καθοδηγείται από τον νόμο, ή παρθενία όμως, επειδή είναι ανωτέρα του νόμου και έχει ως υψηλότερο σκοπό την διαμόρφωση της προσωπικής ζωής, είναι αφ’ ενός μεν γνώρισμα του μέλλοντος αιώνος, αφ’ ετερου δε εικόνα της καθαρότητας των αγγέλων.” Όταν δηλαδή ο Δεσπότης του παντός ο Θεός Λόγος, επειδή ήθελε ο Πατήρ να αναγείρει και να ανακαίνιση τα πάντα, επέλεξε, δια να γίνει μήτηρ του σώματος το οποίο πρόκειται να φορέσει, την Παρθένο, η οποία και έγινε, και με αυτόν τον τρόπον ήλθε μεταξύ μας ως άνθρωπος ο Κύριος, έκαμε την επιλογήν αυτήν, ώστε, όπως τα πάντα έγιναν δι’ αυτού, έτσι και ή παρθενία να προέλθη εξ αυτού, και να δοθεί πάλι δι’ αυτού το χάρισμα τούτο στους ανθρώπους και να πολλαπλασιάζεται.
Πόσο μεγάλο θα έλεγε κανείς το καύχημα της αγίας Παρθένου και θεοειδούς Μαρίας, επειδή υπήρξε και είναι μήτηρ του Λόγου ως προς την γέννηση του Σώματος; Διότι το θείον αυτό γέννημα στρατιά μεν αγγέλων δοξολόγησε, κάποια γυναίκα δε ύψωσε την φωνή και έλεγε: «Μακαρία η κοιλία που σε εβάστασε και οι μαστοί που θήλασες». Και η ιδία η Μαρία που γέννησε τον Κύριον και η οποία έμεινε αειπάρθενος, επειδή αντελήφθη αυτό πού συνέβη στον εαυτόν της, έλεγε «Από τώρα θα με μακαρίζουν όλαι αι γενεαί». Αυτό πού συνέβη στην Μαρία είναι καύχημα δι’ όλες τις παρθένους. “Όλες δηλαδή αύτες κρέμονται ωσάν παρθενικά παρακλάδια απ’ αυτήν, η οποία είναι ωσάν ρίζα δι’ αυτάς.
«Και όταν συmπληρώθηkαν οι ημέρες του καθαρισμού, σύμφωνα προς τον Μωσαϊκό νόμο, έφεραν αυτόν wτα Ιεροσόλυμα, δια να τον παρουσιάσουν στον Κύριο, όπως είναι γραμμένο στον νόμο του Κυρίου, ότι κάθε αρσενικό που ανοίγει μήτρα, πρέπει να θεωρηθή ως αφιερωμένο εις τον Κύριον, και δια να προσφέρουν θυσία, σύμφωνα με αυτό πού λέγει ό νόμος του Κυρίου εν ζεύγος τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια». Ούτος περιειλήθη την σάρκα, Όχι δια να υπάρχη και να ζει όπως οι άλλοι άνθρωποι, αλλ’ έγινεν άνθρωπος δια να αγιάζει την σάρκα. Εάν δε νομίση κανείς ότι η φράσις «δια να παρουσιάσουν εις τον Κύριον» αναφέρεται εις τον ίδιον τον Κύριον, έχει λάθος εις αυτήν την σκέψιν. Διότι πότε απεκρύβη ό Κύριος από τα μάτια του Πατρός διά να μη μπορεί ο Πατήρ να τον βλέπει; “Η' ποίος τόπος ευρίσκεται έξω από την εξουσία του Κυρίου, ώστε να ευρίσκεται εκεί και να μη ευρίσκεται μαζί με τον Πατέρα, εάν δεν ανήρχετο εις Ιεροσόλυμα και δεν παρουσιάζοταν στον ναόν; Και πώς προσέφερε τις τυπικές θυσίες, αφού ο ίδιος είναι η αλήθεια; Μήπως αυτά δεν εγράφησαν δι’ εκείνον, αλλά δι’ ημάς; “Όπως δηλαδή, ενώ είναι Θεός, γίνεται κατά φυσικό τρόπο άνθρωπος χωρίς να υποστή μεταβολήν, και υφίσταται την περιτομή και βαπτίζεται και τα άλλα σχετικά, όχι δια τον εαυτόν του, αλλά δι’ ημάς, δια να γίνουμε ημείς δια της χάριτος θεοί, ενώ είμεθα άνθρωποι, και δια να υποστούμε πνευματικήν περιτομή και όχι νομική, και δια να καθαρισθούμε από τον ρύπον της αμαρτίας δια του βαπτίσματος και δια να σταυρωθώμεν δια τον κόσμον και ;ναστηθώμεν δια τον Θεόν- η ακακία και η σωφροσύνη […]
Μεγάλου Αθανασίου, Ερμηνεία εις το Κατά Λουκάν. “Εργα, 12, σελ. 317-321.
