ΕΙΔΗΣΕΙΣ- ΚΡΙΣΕΙΣ- ΣΧΟΛΙΑ

* Μεγάλη ταραχή, σύγχυση και διαίρεση προκαλεί ο έμμεσος ή άμεσος εξαναγκασμός για εμβολιασμό με τα νέα πειραματικά σκευάσματά. Συγκρούσεις και διαδηλώσεις σκιάζουν την κοινωνική ειρήνη. Δεν γίνεται να μην υπάρχει σεβασμός του αυτεξουσίου του ανθρώπου. Ο ίδιος ο Κύριος μας ρωτούσε πρώτα τους ασθενείς αν θέλουν να γίνουν καλά. Πέρα από το ιατρικό τομέα, δεν μπορεί να παραθεωρηθεί ότι έχουν χρησιμοποιηθεί κυτταρικές γραμμές εκτρωθέντων εμβρύων (για "θεραπευτικούς σκόπους" για την Κρατική Ιεραρχία της Ελλάδος!!!) και οτι υπάρχουν πνευματικά ζητήματα συνειδήσεως που πρέπει να γίνουν σεβαστά. Ήδη η διεθνή αμνηστεία καταδικάζει την χώρα μας για αστυνομική βία κατά των διαδηλώσεων με πρόφαση την πανδημία. 

* Ας διαβάσουν οι ακολουθούντες την Καινοτομία του Νέου ημερολογίου, ποιον θεωρεί "Προκαθημενό του" ο νέος "Μητροπολίτης" Ιταλίας κ. Πολύκαρπος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως: «Ἡ συνάντηση μὲ τὸν Πάπα Φραγκίσκο πῆγε πολὺ καλά. Ἦταν μιὰ πολὺ ἐγκάρδια συνάντηση ἑνὸς νέου μὲ τὸν ἀγαπημένο του πατέρα, μιὰ συνάντηση ἑνὸς ἐπισκόπου μὲ τὸν προκαθήμενο καὶ πατριάρχη του. Ὁ Ἅγιος Πατέρας εἶναι μεγάλη, γνήσια καρδιά. Ζήτησα τὴν παπικὴ εὐλογία του γιὰ τὸ ἔργο μου... Τὸ ταξίδι τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Ὀρθοδόξων πρὸς τὴν πλήρη ἑνότητα βρίσκεται στὸν σωστὸ δρόμο... Πιστεύω ὅτι ὁ στόχος αὐτὸς ἔχει ἤδη ἐπιτευχθεῖ στὸ ἐπίπεδό τῶν πιστῶν...».

* Στο Τσοτύλι Κοζάνη επιβλήθηκε πρόστιμο 1.500 ευρώ γιατί τελέστηκε Λιτανεία Ιεράς Εικόνας. Ο Καινοτόμος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου απειλεί να κόψει τον μισθό των ιερέων του που δεν είναι υπέρ του εμβολιασμού και να απολύσει υπάλληλους. Πρώτυπο εργοδότου... Την ίδια στιγμή κληρικοί καταδικάζονται γιατί έκαναν την Ανάσταση στις 12 όπως γίνεται πάντα!

* Το 2025 που συμπληρώνονται τα 1500 χρόνια από την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο και τελείται κοινό Πάσχα Ορθοδόξων και Παπικών φαίνεται να επιθυμούν να προωθήσουν την ένωση των "Εκκλησιών". Ο γράφων θεωρεί πιο πιθανό στόχο να έχουν το 2054 που συμπληρώνονται τα 1000 χρόνια της αποσχίσεως των Παπικών από την Εκκλησία.

* Μια εκκλησία σχεδόν καθε 15 μέρες χάνει η Γαλλία από εμπρησμούς, κατεδαφίσεις και άλλες αιτίες. Ναοί Παπικών καίγονται και στον Καναδά ως αποτέλεσμα καταγγελιών σεξουαλικής κακοποίησης από παπικούς κληρικούς. Την ίδια στιγμή στην Γερμανία κτίζεται Πανθρησκειακός Ναός και αυτοπροβάλλονται αιρετικοί "μεσσίες". Στην ίδια χώρα γίνεται προσπάθεια Προτεσταντών και Καθολικών για κοινά μυστήρια και αμοιβαία συμμετοχή στις τελετές.

* Με έμμεσες ομολογίες δικαίωσης, μειώθηκαν οι παράλογες και εξοντωτικές ποινές των Εσφιγμενιτών από τα αστικά δικαστήρια. Αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά και επικράτησε κοινή λογική για απόντες. Την ίδια στιγμοί που γνήσιοι Εσφιγμενίτες καταδικάζονται, οι Καθηγούμενοι Παντοκράτορος  και Ξενοφώντος προσκαλουν τον αρχηγό των Σχισματικών της Ουκρανίας Επιφάνειο στο Άγιον Όρος.

* Φρίκη προκαλούν οι 6 τελευταίες δολοφονίες γυναικών από οικείους του. Όσο η κοινωνία μας θα απομακρύνεται από τον Χριστό, την πηγή της χαράς και της ψυχικής υγείας, τόσο θα βλέπουμε διαβολικά εγκλήματα.

* Και φέτος συμμετείχε αντιπροσωπεία του Πατριαχείου Κωνσταντινουπόλεως στην εορτή του Αποστόλου Πέτρου κατά την Παπικοί τάξη. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι στην Παπική Λειτουργία ο "Χαλκηδώνος" Εμμανουήλ και ο "Πατριάρχης" Αντιοχείας Ιωάννης. Ο τελευταίος δεν είχε λάβει μέρος στην αιρετική Σύναξη του Κολυμπαρίου για προσωπικούς λόγους αλλά όταν έχουν μαθητεύσει στα κέντρα του Παπισμού στη Δύση, πως να μην συμπροσεύχονται, καταπατώντας τους Ιερούς Κανόνες και να μην ονειρεύονται μία οικουμενιστική ένωση με όλα τα "πιστεύω", αιρετικά και μη.

* Στις 27 Ιουνίου 2021 τελέστηκε Οικουμενιστικο Συνέδριο Καινοτόμων, Μονοφυσιτών και Προτεσταντών στην Ολλανδία. Παρέστησαν άπαντες συμπροσευχόμενοι για κοινή συνεργασία και άνευ Ορθοδοξίας ένωση.

* Αξιότιμοι αναγνώστες μας επισημαίνουν τον κίνδυνο των απατεώνων ψευδεπισκόπων, ψευτοπαλαιοημερολογιτών, χειροτονήμενων απο τον Μασόνο Ευλόγιο Χέσλερ ή άλλους που έχουν συλληφθεί για παιδεραστία και άλλες ανώμαλες πράξεις. Και στο παρελθόν έχουμε τονίσει να μην εμπιστεύεται ο λαός τον κάθε απατεώνα του διαδικτύου που φορά ράσα και παριστάνει τον Παλαιοημερολογίτη. Μόνο εντός της Εκκλησίας παρέχεται αφάλεια πνευματική και αναγνωρίζεται ο Καλός Ποιμένας υπό του Ποιμνίου Του.

ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ: ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΕΚ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

Ο Άγιος Θεόφιλος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1617 μ.Χ. και ήταν ωραίος και ρωμαλέος στο σώμα. Εργαζόμενος σαν ναυτικός δεν θέλησε να υπηρετήσει σε τούρκικο πλοίο. Εναντιούμενος στη θέληση του Τούρκου πλοιάρχου, συκοφαντήθηκε απ' αυτόν, ότι δήθεν είχε φορέσει τούρκικο κάλυμμα στο κεφάλι του. Οδηγήθηκε βίαια στον κριτή, όπου με κολακείες και φοβερισμούς προσπαθούσαν να τον εξισλαμίσουν. Ομολογώντας με θάρρος τον Χριστό ο Θεόφιλος, περιτμήθηκε με τη βία από τους Τούρκους, που θέλησαν να τον στείλουν δώρο στο παλάτι του Σουλτάνου.

Ο Θεόφιλος όμως, όταν ακόμα ήταν στη Χίο, απόδρασε και πήγε στη Σάμο, όπου παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα. Όταν επανήλθε στη Χίο, οι Τούρκοι τον αναγνώρισαν και αφού τον συνέλαβαν τον οδήγησαν στον κριτή. Ο κριτής, βλέποντας τον Θεόφιλο να εμμένει στην πίστη του τον καταδίκασε σε θάνατο δια πυρός. Απτόητος ο γενναίος αυτός μάρτυρας της πίστης μας, έκανε το σημείο του σταυρού και είπε «στα χέρια σου Χριστέ μου παραδίδω την ψυχή μου». Και μπήκε μόνος του στη φωτιά, όπου παρέδωσε στον αγωνοθέτη Θεό την αγία ψυχή του στις 24 Ιουλίου 1635 μ.Χ. Τα εναπομείναντα από τη φωτιά λείψανα του, αγοράστηκαν από χριστιανούς και εναποτέθηκαν με τιμές στον ναό του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου στη Χίο.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

 ΙΕΡΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΑΝΔΡΩΑΣ ΜΟΝΗΣ

Την Κυριακή Ε' του Ματθαίου, 12 Ιουλίου (Εκκλ. Ημ.), τελέστηκαν τα Ιερά Εγκαίνια της Ανδρώας Ιεράς Μονής Παναγίας Πορταϊτίσσης στην Μεσσιανή Κοζάνη. Τα Ιερά Εγκαίνια τελέστηκαν υπο του Τοποτηρητού Κοζάνης, Σεβ/του Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Ιγνατίου βοηθούμενος υπό του Γέροντος της Μονής Παν/του Ιερομονάχου π. Θεοφυλάκτου Χαντωνά και του Παν/του Ιερομονάχου π. Χρυσοστόμου Βαλτά. Παρέστη συμπροσευχόμενος ο πιστός λαός της περιοχής στην πρώτη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία επι της εγκαινιασμένης Αγίας Τραπέζης με την χαρά και την αισιοδοξία ότι ένας νέος πνευματικός φάρος ανάβει στην Δυτική Μακεδονία.

ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ ΜΟΝΗΣ

Στις 5 Ιουλίου (Εκκλ. Ημ.), Κυριακή Δ' Ματθαίου, τελέστηκαν τα θυρανοίξια του νέου περικαλλούς Καθολικού της γυναικείας Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Μελισσοχωρίου Θήβας. Η Αδελφότητα της Μονής λόγω της στενότητας χώρου του παλαιού Ναού ανήγειρε το νέο Ναό με τις ευλογίες του Οικείου Ποιμενάρχου, Αγίου Θηβών κ.κ. Χρυσοστόμου και την συμπαράσταση του ορθοδόξου λαού. Έφτασε η μέρα που τέλεστηκε η πρώτη Θεία Λειτουργία υπό των Παν/των Ιερομονάχων π. Βησσαρίωνος Βάλλιου και π. Χρυσοστόμου προς μεγάλη χαρά της υπό την Γερόντισσα Ευφροσύνη Αδελφότητας και των πιστών της περιοχής. 

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΒΟΛΟΥ

Την 29η του μηνός Ιουνίου (Εκκλ. Ημ.), ημέρα μνήμης των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, πανηγύρισε ο φερώνυμος ενοριακός Ιερός Ναός των Γνησίων Ορθοδόξων του Βόλου. Ιερούργησε ο Σεβ/τος Τοποτηρητής Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος κήρυξε το θείο Λόγο και προέστη της Λιτανείας της Ιεράς Εικόνας των Αποστόλων. Η Επιτροπή του Ναού φιλοξένησε τους εκ μακράν πιστούς και φρόντισε για την άρτια τέλεση της ιεράς Πανηγύρεως.

1821: 200 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

 Το Άγιον Όρος στην Επανάσταση του 1821

Του Γιώργου Θεοχάρη για το "ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ"

Τον Φεβρουάριο του 1821, ήλθε στη Μονή Εσφιγμένου ο άρχοντας των Σερρών, Εμμανουήλ Παππάς, με την εντολή να προχωρήσει στην εξέγερση όλης της Μακεδονίας. Αυτός ξεσήκωσε και τους Αγιορείτες, με απώτερο στόχο την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, στην οποία θα συμμετείχαν επίσης καράβια από την Ύδρα και τις Σπέτσες. Στη διάρκεια των συζητήσεων με τους Αγιορείτες έφτασε η τρομερή είδηση του απαγχονισμού του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ από τους Τούρκους, γεγονός που τους οδήγησε να ξεπεράσουν κάθε δισταγμό για τη συμμετοχή στην Επανάσταση. Στις 22 Απριλίου οι Ψαριανοί απέστειλαν, μετά από αίτηση των Αγιορειτών, δύο πλοία, που περιπολούσαν από τον Θερμαϊκό μέχρι το Άγιον Όρος. Αυτά πυρπόλησαν ένα τουρκικό καράβι στη θάλασα κάτω από τη Μονή Ξηροποτάμου. Τον Μάιο του 1821 κηρύχθηκε, με επίσημη τελετή στο Πρωτάτο, η Επανάσταση του Αγίου Όρους και ο Εμμανουήλ Παππάς αναγνωρίστηκε από τους μοναχούς ως αρχιστράτηγος της Μακεδονίας. Οι μοναχοί της αθωνικής πολιτείας ήταν τότε περίπου 3.000.

Οι Αγιορείτες μετέφεραν με τα καΐκια τους κανόνια και πολεμοφόδια στους μαχόμενους επαναστάτες στον Πολύγυρο, έσκαβαν οχυρωματικά χαντάκια, απέστελλαν τρόφιμα, έδιναν χρήματα για την Επανάσταση, κατασκεύαζαν πυρίτιδα και πρόσφεραν πολλές ακόμη πολύτιμες υπηρεσίες στον Αγώνα.

Καπετάνιος ο ηγούμενος Ευθύμιος: Περίπου 1.500 μοναχοί οπλίστηκαν, με καπετάνιο τον Ηγούμενο της Μονής Εσφιγμένου -ενός από τα αρχηγεία των επαναστατών- Ευθύμιο. Μαζί με τους άλλους επαναστάτες προσέβαλαν διάφορες θέσεις Τούρκων στη Χαλκιδική. Στις περιοχές εκείνες είχαν συγκεντρωθεί περί τις 50.000 Οθωμανών, εκ των οποίων από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1821 σκοτώθηκαν πάνω από 20.000. Πρωταγωνιστικό ρόλο από πλευράς Αγιορειτών έπαιξε, εκτός από τον Εσφιγμενίτη Ευθύμιο, και ο Χαρτοφύλακας Νικηφόρος Ιβηρίτης.

Ο πόλεμος κράτησε επτά μήνες. Στην προέλασή τους προς τη Θεσσαλονίκη, οι Αγιορείτες πολέμησαν γενναία, κυρίευσαν τα χωριά της Χαλκιδικής στον δρόμο τους και γρήγορα πλησίασαν την πόλη. Στην πεδιάδα όμως του Λαγκαδά περικυκλώθηκαν από τους Τούρκους, που ήταν αριθμητικά υπέρτεροι (10.000), με τακτικό στρατό και ιππικό. Βλέποντας ότι τα ελληνικά πλοία δεν έρχονταν για να απειλήσουν τη Θεσσαλονίκη από τη θάλασσα και ότι δεν έφτανε και η βοήθεια που περίμεναν από τα Μανετομοχώρια της Χαλκιδικής, οι Αγιορείτες έσπασαν τον τουρκικό κλοιό.

Άλλοι από αυτούς μαζί με τον Εμμανουήλ Παππά μπήκαν στην Κασσάνδρα, ενώ οι υπόλοιποι γύρισαν πίσω στο Άγιον Όρος μετά από πορεία οκτώ ημερών. Η τελική καταστολή της Επανάστασης της Μακεδονίας είχε ως αποτέλεσμα μία από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία του Αγίου Όρους, καθώς η 9ετής κατοχή του από τον τουρκικό στρατό που ακολούθησε επέφερε αναρίθμητα υλικά και ηθικά δεινά.

Η συνθηκολόγηση: Μετά την παραβίαση του στενού της Κασσάνδρας από τα στρατεύματα του Μεχμέτ Εμίν Αμπντουλάχ (Αμπού-Λουμπούτ) και τις σφαγές που ακολούθησαν στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου 1821, οι Αγιορείτες ήταν βέβαιοι ότι πλησίαζε η σειρά τους. Έτσι, άρχισαν να ετοιμάζουν τα κειμήλια για να φύγουν. Στις 9 Νοεμβρίου, οι αντιπρόσωποι των 18 μονών (δεν υπέγραψαν αυτοί των Μονών Κουτλουμουσίου και Ξενοφώντος) αποφάσισαν να συνθηκολογήσουν. Για τον σκοπό αυτόν έστειλαν εκπροσώπους στον πασά.

Εν τω μεταξύ, ο Εμμανουήλ Παππάς και ο Ηγούμενος της Μονής Εσφιγμένου Ευθύμιος, βλέποντας το μάταιο της αντίστασης, είχαν ήδη αναχωρήσει για την Ύδρα. Στο Άγιον Όρος είχαν καταφύγει 7.000 γυναικόπαιδα, τα χωριά των οποίων είχαν κάψει οι Τούρκοι. Στις 11 Δεκεμβρίου δώδεκα Αγιορείτες μοναχοί επισκέφθηκαν τον Εμίν Αμπντουλάχ στο χωριό Άγιος Μάμας και δήλωσαν την υποταγή τους.

Στις 13 Ιανουαρίου επαναλήφθηκε συνάντηση των Αγιορειτών με τον πασά που είχε στρατοπεδεύσει στα όρια του Αγίου Όρους, στην Κουμίτσα της Ιερισσού. Καθοριστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις με τους Τούρκους έπαιξε ο ιερομόναχος Άγιος Ιλαρίων, από την Ιμερέτη της Γεωργίας, ο οποίος συνέπεσε να είναι πατριώτης του αιμοσταγούς Εμίν Αμπντουλάχ (από την Αμπχαζία) και κατεύνασε την οργή του. Ο άγιος συντέλεσε και στη σωτηρία των Αγιορειτών ομήρων από τα μετόχια και άλλων αιχμαλώτων στις Φυλακές Θεσσαλονίκης, τους οποίους διακονούσε με αυτοθυσία.

Ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό μπροστά στον πασά την ημέρα του Ραμαζανιού του 1822. Μπροστά σε όλους τους επισήμους, τον έλεγξε για τις σφαγές στη Νάουσα, υβρίζοντας αυτόν και τον Μωάμεθ. Στο τέλος ο πασάς, παρά την επιθυμία του, διέταξε να αποκεφαλιστεί ο άγιος, για να μη θεωρηθεί ως παραβάτης του ισλαμικού νόμου. Την τελευταία όμως στιγμή η εκτέλεσή του αποτράπηκε από δύο Αμπχάζιους, έμπιστους υπαλλήλους του πασά. Έτσι, ο Ιλαρίων αναδείχθηκε και κατά προαίρεση μάρτυρας.

Τελικά, η καταστροφή των μονών αποτράπηκε, αφού αυτές δέχθηκαν τους εξής όρους που ζήτησαν ο πασάς και ο σουλτάνος, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι οι μοναχοί δεν θα επαναστατούσαν ξανά: α) να παραδώσουν στους Τούρκους όλα τα όπλα και τα πολεμοφόδιά τους, β) να αποσταλούν στην Κωνσταντινούπολη 50 προεστώτες μοναχοί ως όμηροι μέχρι να κατασταλεί η Επανάσταση, γ) να καταβάλουν όλους τους καθυστερούμενους από την ημέρα που ξέσπασε η Επανάσταση φόρους και δ) να δίνουν κανονικά στο εξής τους κεφαλικούς φόρους που επιβάλλονταν σε κάθε μη μουσουλμάνο. Μετά την αίτηση χάριτος των Αγιορειτών, ο σουλτάνος Μαχμούτ Β’ χορήγησε αμνηστεία, με φιρμάνι που εκδόθηκε στις 26 Ιανουαρίου/7 Φεβρουαρίου 1822 και τους επέστρεψε όλη την περιουσία τους, που είχε προσωρινά δημεύσει.

Η φυγή: Πριν ακόμη ο πασάς φτάσει στην περιοχή της Κουμίτσας και όσο παρέμενε στρατοπεδευμένος εκεί, οι μοναχοί από τις περισσότερες μονές φόρτωσαν τα πολυτιμότερα κειμήλια σε καράβια και κατέφυγαν προσωρινά στα κοντινότερα νησιά, Σκιάθο και Σκόπελο. Στη συνέχεια πήγαν στα ασφαλέστερα νησιά της ελεύθερης Κάτω Ελλάδας, κυρίως στην Ύδρα και στον Πόρο, όπου εγκαταστάθηκαν σε μοναστήρια, καθώς και στα νησιά του Ιονίου.

Οι μονές του Αγίου Όρους, με τους λιγοστούς μοναχούς που είχαν μείνει, ήταν υποχρεωμένες να πληρώνουν κάθε μήνα 10.000 γρόσια μόνο για τους μισθούς (λουφέδες) των στρατιωτών. Για να βρουν αυτά τα χρήματα, απογυμνώθηκαν απελπιστικά. Αναγκάστηκαν να δανειστούν, να εκποιήσουν ασημικά, να λιώσουν τα μολύβια από τις στέγες των ναών και να ζητήσουν βοήθεια από τα μετόχια τους στη Βλαχία (σημερινή Ρουμανία), τα οποία επίσης βρίσκονταν σε δεινή κατάσταση, λόγω της επανάστασης του Αλέξανδρου Υψηλάντη, καθώς οι μοναχοί κρίθηκαν συνένοχοι και τα μετόχια αρχικά είχαν επίσης δημευτεί. Κάποιοι από τους μοναχούς που είχε κρατήσει ως ομήρους ο Μεχμέτ Εμίν Αμπντουλάχ στις Φυλακές της Θεσσαλονίκης πέθαναν από τα βασανιστήρια, τις στερήσεις και τις κακουχίες.

Ήδη από το 1823 στις Μονές Αγίου Παύλου, Διονυσίου, Γρηγορίου, Σίμωνος Πέτρας, Ξηροποτάμου, Παντελεήμονος, Κωνσταμονίτου, Εσφιγμένου, Παντοκράτορος, Σταυρονικήτα, Φιλοθέου και Καρακάλλου είχαν μείνει μόνο 2-3 πατέρες, που εξυπηρετούσαν τους Τούρκους στρατιώτες. Όμως οι περισσότεροι από αυτούς, μη υποφέροντας τις αυθαιρεσίες των στρατιωτών, αναγκάστηκαν να φύγουν μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία. Τον Ιούνιο του 1824 μέσα στο Όρος δεν είχαν μείνει πάνω από 500 μοναχοί και αυτοί οι περισσότεροι «κουτζοί, στραβοί, μισεροί και γερόντια». Ταυτόχρονα, με άδεια του σουλτάνου αναχώρησαν όλοι οι Ρώσοι και οι Ρουμάνοι πατέρες.

Βλέποντας οι Τούρκοι τα μοναστήρια έρημα, προέβαιναν σε ποικίλες λεηλασίες και καταστροφές, αφαιρώντας το μολύβι από τις στέγες, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται από τις βροχές και τα χιόνια τοιχογραφίες, χειρόγραφα κ.ά., καίγοντας στασίδια, εικόνες και βιβλία, καταστρέφοντας εργαστήρια, όπως το τυπογραφείο της Μεγίστης Λαύρας, κάνοντας βανδαλισμούς κ.λπ.

Τα βάσανα των Αγιορειτών έλαβαν τέλος το 1830, όταν οι επίτροποι της Ιεράς Κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη, Διονύσιος Λαυριώτης και Κύριλλος Χιλανδαρινός, σε συνεργασία με τον Πατριάρχη Αγαθάγγελο, ο οποίος ήταν Ιβηρίτης, κατάφεραν να εκδοθεί φιρμάνι για να απομακρυνθούν τα τουρκικά στρατεύματα από τον Άθω. Ο τουρκικός στρατός έφυγε στις 13 Απριλίου 1830, Κυριακή του Θωμά (Αντίπασχα), όταν μέλη της Ιεράς Επιστασίας (Ναζίρηδες) ήταν οι Διονύσιος Χιλανδαρινός, Γρηγόριος Ξενοφωντινός, Βησσαρίων Φιλοθεΐτης, Γρηγόριος Αρχιμανδρίτης Σιμωνοπετρίτης. Όπως γράφει ένας Αθωνίτης μοναχός: «έτζι μας εγλύτωσεν ο Θεός και η Κυρία ημών Θεοτόκος από τόσα βάσανα οπού ετράβηξεν το Όρος χρόνους εννέα και περισσότερον». Οι Αγιορείτες εκδήλωσαν την ευγνωμοσύνη τους προς την Παναγία, καθιερώνοντας να ψάλλεται από τότε μέχρι σήμερα την Κυριακή του Θωμά μια ειδική «Ευχαριστήριος Ακολουθία εις την Θεοτόκον διά την απαλλαγήν της δεκαετούς καταδρομής του Όρους».

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗ (21)

 

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΚΛΙΣΙΑΣ by ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ on Scribd

ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ: ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΞ ΑΓΑΡΗΝΩΝ

 Άγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος ο Εξ Αγαρηνών

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Μεταξύ των χιλιάδων Νεομαρτύρων, οι οποίοι ομολόγησαν την πίστη τους στο Χριστό και έδωσαν τη ζωή τους, στα μαύρα χρόνια της τουρκοκρατίας, συγκαταλέγονται και ορισμένοι, οι οποίοι προέρχονταν από τους αλλόθρησκους τούρκους. Ένας από αυτούς υπήρξε ο ηρωικός Νεομάρτυς άγιος Κωνσταντίνος εξ Αγαρηνών.

Γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στο νησί της Λέσβου, στην κοινότητα Υψηλομέτωπου από τούρκους και μουσουλμάνους στο θρήσκευμα, γονείς. Ήταν ένα χαριτωμένο και πανέμορφο παιδί, το οποίο όσο μεγάλωνε, τόσο αναδεικνύονταν τα ψυχικά του χαρίσματα και τα ασυνήθιστα σωματικά του κάλλη. Άλλοι τον θαύμαζαν και τον αγαπούσαν και άλλοι τον ζήλευαν και τον μισούσαν.

Όταν έγινε δεκαπέντε χρονών, κάποια τουρκάλα γειτόνισσά του, παρασυρμένη πάθος της ζήλιας και του φθόνου αποφάσισε να τον θανατώσει. Κάποια μέρα συνέλαβε ένα πανούργο σχέδιο, έφτιαξε γλυκό, στο οποίο έβαλε δηλητήριο και το πρόσφερε στον ωραίο νεαρό. Εκείνος το έφαγε και αμέσως άρχισαν οι παρενέργειες της δηλητηρίασης. Πάλεψε για μέρες, αλλά στο τέλος σώθηκε μεν από το θάνατο, αλλά έμεινε τυφλός και παράλυτος, καθηλωμένος στο κρεβάτι. Και σαν να μην έφθανε αυτό, προσβλήθηκε και από ευλογιά, και έδινε μάχη να κρατηθεί στη ζωή.

Μια άλλη γειτόνισσά του χριστιανή, τον συμπόνεσε και πήγε στο σπίτι του με ένα δοχείο με αγίασμα, προτείνοντας στη μητέρα του να τον νίψει με αυτό. Η μουσουλμάνα μητέρα του, μέσα στην απόγνωσή της και βλέποντας το παιδί της να πεθαίνει, ώρα την ώρα, δέχτηκε. Το θαύμα έγινε, αμέσως άρχισε η ανάρρωση και σε λίγες ημέρες έγινε εντελώς καλά! Είδε ξανά το φώς του και σηκώθηκε από το κρεβάτι!

Μετά λίγο καιρό πέθανε ο πατέρας του και η μητέρα του παντρεύτηκε άλλο άνδρα μουσουλμάνο, κακό και μέθυσο, ο οποίος συμπεριφέρονταν βάναυσα στον ίδιο και τα τρία αδέλφια του. Μη μπορώντας να αντέξουν το ξύλο και τη βαναυσότητα του πατριού τους τα τέσσερα αδέλφια αναγκάστηκαν να φύγουν και να εγκατασταθούν στη Σμύρνη. Εκεί για να ζήσουν ασχολήθηκαν με το εμπόριο λαχανικών.

Μεταξύ των πελατών τους ήταν και ο Μητροπολίτης Σμύρνης, στον οποίο προμήθευε λαχανικά, πηγαίνοντάς τα ο μετέπειτα ονομασθείς Κωνσταντίνος. Κατά τις τακτικές επισκέψεις του στη Μητρόπολη εξοικειώθηκε με τους Χριστιανούς και άκουγε όμορφες συζητήσεις και χρήσιμες συμβουλές, άγνωστες στους ομοθρήσκους του τούρκους. Τακτικά τύχαινε να δει πως εόρταζαν οι Χριστιανοί τις μεγάλες γιορτές τους, οι οποίες του προξενούσαν μεγάλη εντύπωση και συγκρίνοντάς τες με αυτές της θρησκείας του, τις έβλεπε ανώτερες, με ασύγκριτο πνευματικό βάθος και νόημα. Κάθε φορά που παρακολουθούσε χριστιανική εορτή, γέμιζε η ψυχή του από ανεξήγητη χαρά και αγαλλίαση. Συχνά έπιανε συζήτηση με σεβάσμιους κληρικούς της Μητροπόλεως, συζητώντας για πνευματικά θέματα και ζητώντας απαντήσεις σε απορίες του.

Κάποια μέρα βρήκε μόνο του έναν γέροντα πνευματικό, τον οποίο παρακάλεσε να του διαβάσει κάτι πνευματικό από τα ιερά βιβλία του Χριστιανισμού. Ο γέροντας δεν είχε μαζί του τα γυαλιά του και ο νεαρός μουσουλμάνος έτρεξε να του φέρει, για να μη χάσει την ευκαιρία να ακούσει πνευματικά λόγια, που αγνοούσε. Ο σεβάσμιος γέροντας άρχισε να του διαβάζει αποσπάσματα από την Αγία Γραφή, τα συγγράμματα των Πατέρων και Συναξάρια αγίων. Παράλληλα του μιλούσε για το Χριστό και την σωτηρία, μέσω της Εκκλησίας Του. Η συζήτηση διήρκησε πολλές ώρες. Ο νεαρός μουσουλμάνος κατενθουσιάστηκε από όσα άκουσε, εντυπώνοντάς τα στην ψυχή του. Όταν έφυγε από τη Μητρόπολη αισθάνθηκε ότι κάτι σημαντικό άλλαξε μέσα του. Είχε αγαθή ψυχή και φόβο Θεού. Φαίνεται πως τον καιρό που η ευσεβής γειτόνισσα τον ένιψε με τον αγιασμό τον επισκέφτηκε η θεία χάρις, οδηγώντας τον στη σωτηρία. Καθ’ οδόν για το σπίτι του πήρε τη μεγάλη απόφαση να αλλαξοπιστήσει και να γίνει Χριστιανός, διότι πείστηκε για την ανωτερότητα της χριστιανικής πίστεως.

Δεν πέρασε πολύς καιρός όπου παράτησε το εμπόριο των λαχανικών, αποχαιρέτησε τα αδέλφια του και αναχώρησε για το Άγιο Όρος για να πραγματοποιήσει τον μεγάλο και σωτήριο σκοπό του. Έφτασε στη Νέα Σκήτη, όπου αναζήτησε έναν έμπειρο πνευματικό να εξομολογηθεί και να κατηχηθεί, ώστε να ακολουθήσει η βάπτισή του. Με δάκρυα στα μάτια εξομολογήθηκε και ζήτησε να λάβει το άγιο Βάπτισμα. Ο πνευματικός του τον κράτησε για λίγες ημέρες κοντά του, διδάσκοντάς του τις αρχές της χριστιανικής πίστεως και συζητώντας μαζί του ώρες ολόκληρες. Ο νεαρός μουσουλμάνος ζούσε ένα όνειρο, την ανείπωτη χαρά του την εκδήλωνε με ποταμούς δακρύων.

Ο πνευματικός κράτησε μυστικό την επιθυμία του νεαρού να γίνει Χριστιανός για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα. Κατόπιν το ανέφερε στους προϊσταμένους της Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου, οι οποίοι χάρηκαν και δόξασαν το Θεό για την μεταστροφή του αλλόθρησκου νέου. Ταυτόχρονα τους κατέλαβε σοβαρός προβληματισμός, αναλογιζόμενοι τις φοβερές συνέπειες που θα υφίσταντο αν μαθεύονταν το γεγονός της μαθητείας και βαπτίσεως μουσουλμάνου. Σημειώνουμε πως η σαρία, δηλαδή ο ισλαμικός νόμος προβλέπει την ποινή του θανάτου για όποιον αρνιέται το Ισλάμ και για όποιους τον βοηθήσουν.

Οι πατέρες του Αγίου Παύλου αποφάσισαν να τον στείλουν στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας, όπου ήταν το κέντρο της αγιορείτικης πολιτείας και είχε πολλούς και σοφούς γέροντες, για να χειριστούν το θέμα. Οι πατέρες της Λαύρας τον καλοδέχτηκαν, τον περιποιήθηκαν, ωστόσο δεν τόλμησαν και αυτοί να τον βαπτίσουν. Μάλιστα κάποιοι από τους πατέρες νόμισαν πως επρόκειτο για παγίδα των τούρκων, ότι ήταν βαλτός να λάβει εικονικό βάπτισμα, για να βρουν την αφορμή να καταστρέψουν τη Μονή.

Την εποχή εκείνη βρισκόταν στο Άγιο Όρος εξόριστος ο Πατριάρχης άγιος Γρηγόριος Ε΄, σε μια από τις πολλές εκθρονίσεις και εξορίες του. Σ’ αυτόν τον έστειλαν οι πατέρες, δίνοντάς του και πέντε αργύρια ως βοήθημα. Εκείνος όμως αντί να πάει στον εξόριστο Πατριάρχη, πήγε στη Σκήτη της Αγίας Άννας, όπου βρήκε έναν άγιο και πνευματικό πατέρα τον Χρύσανθο, στον οποίο έμεινε τρεις ημέρες φιλοξενούμενος και νουθετούμενος. Μετά αναχώρησε προς άγνωστη γι’ αυτόν κατεύθυνση, διότι χάθηκε μέσα σε πυκνή ομίχλη. Κατά συγκυρία Θεού πήγαινε προς τα Καυσοκαλύβια, μια μεγάλη και ξακουστή αγιορείτικη Σκήτη. Νύχτωσε στο δρόμο και αποκοιμήθηκε στα ριζά ενός βράχου. Είδε στον ύπνο του την Παναγία, η οποία του είπε να μη λυπάται και να μην ανησυχεί και να συνεχίσει το δρόμο, ο οποίος οδηγεί στα Καυσοκαλύβια. Όταν έφτασε εκεί γνώρισε έναν άγιο γέροντα τον Γαβριήλ, ζητώντας του να τον βαπτίσει.

Όμως και αυτός ο γέροντας φοβήθηκε να τον βαπτίσει και με τη σύμφωνη γνώμη των προϊστάμενων της Σκήτης τον έστειλαν, με συνοδεία μοναχού, στην Ιερά Μονή Ιβήρων, όπου μόναζε ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄. Ο Άγιος Πατριάρχης τον δέχτηκε και συζήτησε μαζί του, για να διαγνώσει τις πραγματικές του προθέσεις. Ο νέος μουσουλμάνος έκλαιγε απαρηγόρητα και εκλιπαρούσε να βαπτισθεί. Ο Γρηγόριος τον διαβεβαίωσε ότι θα τον βάπτιζε ο ίδιος σε λίγο καιρό στα Καυσοκαλύβια, όπου τον έστειλε να κατηχηθεί για έξι μήνες. Εκεί έδειξε μεγάλη πίστη και έφεση στις αρετές.

Όταν πέρασαν οι έξι μήνες, έλαβε το άγιο Βάπτισμα και το όνομα Κωνσταντίνος. Την ώρα του Ιερού Μυστηρίου το πρόσωπό του έλαμπε σαν τον ήλιο, ώστε δεν μπορούσαν να τον δουν οι μοναχοί. Από εκεί πήγε να προσκυνήσει την Ιερή Εικόνα της Πορταΐτισσας στη Μονή Ιβήρων και στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου να προσκυνήσει Ιερά Λείψανα Νεομαρτύρων. Εκεί του γεννήθηκε η επιθυμία να προστεθεί και αυτός στους Νεομάρτυρες, να χύσει το αίμα του για το Χριστό. Όμως ο πνευματικός της Σκήτης τον απέτρεψε, λέγοντάς του ότι, αν θέλει ο Θεός, Αυτός θα τον οδηγήσει στο μαρτύριο.

Κάποια μέρα θυμήθηκε τα αδέλφια του στη Σμύρνη και σκέφτηκε ότι είχε την υποχρέωση ότι να τα μεταστρέψει και αυτά στην πίστη του Χριστού. Ζήτησε την άδεια του Πατριάρχη και συστατική επιστολή προς τον σοφό διδάσκαλο Κυδωνιών κυρ Γρηγόριο Σαράφη. Αλλά όταν έφτασε στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) τον αναγνώρισε κάποιος τούρκος, ο οποίος τον κατέδωσε στις αρχές. Ο Κωνσταντίνος έφυγε βιαστικά για τη Σμύρνη, αλλά τον συνέλαβαν στο πλοίο και ο οδήγησαν στον αγά της πόλεως. Στην ανάκριση ο Κωνσταντίνος απάντησε: «Ήμουν μωαμεθανός, αλλά φωτίστηκα από το Θεό και διαπίστωσα ότι η πίστη των Αγαρηνών είναι ψεύτικη και η μόνη αληθινή πίστη είναι αυτή των Χριστιανών. Για το συμφέρον μου για να κερδίσω την αιώνια ζωή, έγινα Χριστιανός». Ο αγάς των Κυδωνιών κάλεσε και τον αγά των Μοσχονησίων για να προσπαθήσουν μαζί να τον μεταστρέψουν, είτε με τις κολακείες, είτε με τη βία. Αφού αρνήθηκε να απαρνηθεί το Χριστό, με νουθεσίες και παρακάλια, τον υπέβαλλαν σε φρικτά βασανιστήρια και φυλακίσεις. Όμως ο Μάρτυς έμενε σταθερός στην πίστη του. Παράλληλα οι Χριστιανοί των Κυδωνιών έκαναν προσευχές και αγρυπνίες για την ενίσχυσή του.

Χρησιμοποίησαν ένα φρικτό εργαλείο, με το οποίο είχαν βασανίσει πρωτύτερα τον άγιο Νεομάρτυρα Γεώργιο από τον Χιοπολίτη. Μια σιδερένια περικεφαλαία, την οποία πυράκτωναν και την έβαζαν στο κεφάλι του και την έσφιγγαν, προκαλώντας αφόρητους πόνους. Το βράδυ έβλεπαν, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, ένα ανεξήγητο φως να λούζει το κελί της φυλακής του. Κάποιο βράδυ είδε στον ύπνο του την Παναγία, η οποία τον προειδοποίησε ότι θα μαρτυρήσει στην Κωνσταντινούπολη.

Αφού, λοιπόν, δεν έφεραν αποτέλεσμα, τον έστειλαν με συνοδεία, όντως στην Κωνσταντινούπολη, όπου και υπέφερε τα πάνδεινα. Τον κάλεσε ο διοικητής της Πόλης σε ανάκριση, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για την μεταστροφή του στο Ισλάμ. Όμως ο Μάρτυρας του απάντησε με ηρωισμό: «Άρχοντά μου, μακάρι να γνώριζες και συ το συμφέρον τη ψυχή σου και να γινόσουν Χριστιανός»! Ο τούρκος αξιωματούχος έγινε θηρίο από το θυμό του, θεωρώντας φρικτή ύβρη τα λόγια του. Έβγαλε αμέσως διαταγή να θανατωθεί διά απαγχονισμού και το σώμα του να το θάψουν σε μουσουλμανικό νεκροταφείο, για να μη μπορούν να πάρουν τα λείψανά του οι Χριστιανοί. Ήταν 2 Ιουνίου 1819. Η μνήμη του εορτάζεται στις 2 Ιουνίου, την ημέρα του μαρτυρίου του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΣΙΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Με αγιορείτικη κατάνυξη και ευλάβεια τιμήθηκε η μνήμη των εν Άθω Οσίων Ασκητών και Πατέρων στην φερώνυμη ανδρώα Ιερά Μονή στην Οινόη Αττικής, η οποία τυγχάνει πνευματικό προπύργιο και φυτώριο της γνησίας Ορθοδοξίας καθώς η ευάριθμη Αδελφότητα της Μονής- κυρίως νέων στην ηλικία μοναχών- έχει αναδείξει αρκετούς κληρικούς.  Το Σάββατο τελέστηκε ο μικρός εσπερινός και προσφέρθηκε τράπεζα στις δεκάδες των προσκυνητών που προσήλθαν. Περί τις 10 μ.μ. ξεκίνησε η ιερά αγρυπνία η οποία περατώθηκε το μεσημέρι της επόμενης (συνολικά 14 ώρες). 

Προεξήρχε ο Πανιερώτατος Μητροπολίτη Θηβών & Λεβαδείας και Γέρων της Μονής κ.κ. Χρυσόστομος μετά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αττικής & Μεγαρίδος κ.κ. Κοσμά βοηθούμενοι υπό των Παν/των Ιερομονάχων π. Θεοδοσίου Στυλιανού (από την Εκκλησία της Κύπρου) και π. Ευθυμίου και του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου (Αδελφών της Μονής) των ετέρων Πατέρων εξυπηρετούντων εφημεριακές ανάγκες. Τα Αναλόγια πλαισίωναν χοροί Πατέρων της Μονής βοηθούμενοι από καλλίφωνους λαϊκούς ψάλτες. 

Τον Θείο λόγο κήρυξε καταλλήλως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμάς για την προσφορά των Οσίων Πατέρων του Άθω. Μετά την απόλυση ομίλησε για λίγο αλλά καίρια ο Πανιερώτατος Πρωθιεράχης της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος ζητώντας με συγκίνηση να αγαπήσουμε τον Χριστό και να είμαστε σε πνευματική εγρήγορση για τους κινδύνους που μας περικυκλώνουν.

Ακολούθησε τράπεζα επίγειων αγαθών, τα οποία με αγάπη και φροντίδα παράθεσε η Αδελφότηταν των Μοναχών ενώ ο Σεβ/τος Αττικής ομιλούσε για την επικαιρότητα και τις πνευματικές προκλήσεις ώστε να συνδυάζεται η πνευματική τροφή με την υλική. Οι πιστοί, προερχόμενοι από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και της Κύπρου επέστρεψαν στα ίδια πνευματικά ενισχυμένοι και δοξάζοντες τον Τριαδικό Θεό και τους Αγίους Του εν τω Αγιωνύμω όρει του Άθω. 

ekklisiagoc · ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ΜΑΚΑΡΙΖΕΙΝ ΣΕ

ekklisiagoc · ΑΙΝΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ

ΕΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ

Την 11η Ιουνίου που η Εκκλησία μας τιμά την ιερά εικόνα της Παναγίας το "Άξιον Εστίν" εόρτασε για πρώτη φορά ο νεόδμητος Ιερός Ναός της Θεοτόκου στην Βερδικούσσια Λάρισας. Ο εν λόγω Ναός μετά του Ησυχαστηρίου ιδρύθηκε από τον Παν/το Ιερομόναχο π. Αυγουστίνο Βρακάτο. Για την πανήγυρη προσήλθε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Αθανάσιος ο οποίος κήρυξε καταλλήλως το θείο Λόγο και ευχήθηκε για την πνευματική προόδο του νέου Ησυχαστηρίου. Παρέστησαν αρκετοί ευλαβοί πιστοί παρά το δυσπρόσιτο της περιοχής.

Την ίδια μέρα πανηγύρισε ο φερώνυμος ενοριακός Ιερός Ναός των Γ.Ο.Χ. Τυμπακίου Κρήτης. Προς την εορτή προσήλθε ο Σεβ/τος Τοποτηρητής Κρήτης, Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος ο οποίος χοροστάτησε βοηθούμενος υπό του Αιδεσιμωτάτου Ιερέως π. Ζαχαρία Τσισκρικάκη.

Την ίδια ημέρα εόρτασε το Ιερό Ησυχαστήριο στην Ασσίνη Μεσσηνίας που τιμάται στην εορτή της θαυματουργής Θεομητορικής εικόνας. Ιερούργησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Ιγνάτιος.

Την Κυριακή των Αγίων Πάντων πανηγύρισε η φερώνυμη Ιερά Μονή στην Κορφή Λεμεσού. Χοροστάτησε ο Έξαρχος δια την Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Κύπρου μετά του Γέροντος της Ανδρώας Μονής, Παν/του Ιερομονάχου π. Θεοδοσίου Στυλιανού προς χαρά του ορθοδόξου πληρώματος της Κυπριακής Εκκλησίας. Ακολουθούν φωτογραφίες και κείμενο από πρόσφατο δημοσίευμα για την Ιερά Μονή.

Κοντά στο νέο χωριό της Κορφής, έχει ιδρυθεί τα τελευταία χρόνια ένα μικρό και ταπεινό μοναστήρι από παλαιοημερολογίτες μοναχούς. Το μοναστήρι, που είναι αφιερωμένο στους Άγιους Πάντες, είναι το δεύτερο της Εκκλησίας με το παλαιό ημερολόγιο  (υπό τον π. Θεοδόσιο) που λειτουργεί στην Κύπρο. Το μικρό Ιερό και οι βοηθητικοί χώροι χτίστηκαν σχεδόν αποκλειστικά από τα χέρια των μοναχών, οι οποίοι συνεχίζουν να το λειτουργούν χωρίς ρεύμα και άλλες σύγχρονες ανέσεις. Το μοναστήρι επιβιώνει λιτά, με λίγες δωρεές από πιστούς. Ο μικρός κήπος και το κοτέτσι παραπέμπουν στον απλό τρόπο ζωής στην ύπαιθρο μέχρι και πριν μερικές δεκαετίες. Στην απομονωμένη τοποθεσία του μοναστηριού οδηγεί ο δρόμος που βρίσκεται απέναντι από την νέα εκκλησία της Κορφής, πάνω στον κύριο δρόμο. (https://allaboutlimassol.com/monastiri-agion-panton-korfi)