Το επίσημο όργανο της Εκκλησίας μας ("Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων") αναγγέλει στον Ορθόδοξο λαό το θλιβερό γεγονός για την αδελφή Εκκλησία της Κύπρου. Βλέπε παρακάτω το απλουστευμένο κείμενο σε καθαρη μορφή.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
Παρασκευή 27 Ιουνίου 1958. Το χωριό Αβδελλερό της επαρχίας Λάρνακας, ζει τις πιο εφιαλτικές στιγμές στην ιστορία του. Η άγρια δολοφονία των δυο μοναχών, της Γερόντισσας Αγαθονίκης και του μοναχού Νεκτάριου, προκαλεί έντονο φόβο και πανικό στους κατοίκους αλλά και στις μοναχές της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Οι περιγραφές που ακολουθούν είναι συγκλονιστικές. Οι μοναχές της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, αναφέρουν στο ant1iwo:
«Η Γερόντισσα Αγαθονίκη καταγόταν από τον Καλοπαναγιώτη και τον Δεκέμβριο του 1948, ασπάστηκε τον μοναχικό βίο. Ο μοναχός Νεκτάριος, κατά κόσμον Νικόλαος Αδάμου, καταγόταν από το χωριό Τρούλλοι και το 1948 ακολούθησε το μοναχικό βίο ως δόκιμος μοναχός. Έμενε πλησίον της Ιεράς Μονής και βοηθούσε στην ανέγερση της.
Την Παρασκευή 27 Ιουνίου 1958. Ο μοναχός Νεκτάριος ήταν στο χωράφι, κουβαλούσε δεμάτια από σανό στην καρότσα του τρακτέρ για να τα πάει στη Λεμεσό. Με το που τελείωσε το φόρτωμα, του επιτέθηκαν ένοπλοι Τουρκοκύπριοι. Τον πυροβόλησαν πισώπλατα. Δέχτηκε ακόμη έξι πυροβολισμούς αλλά η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη που δεν σταμάτησαν εκεί. Έπεσαν πάνω του σαν άγρια θηρία και ενώ άφησαν τα όπλα, πήραν τα μαχαίρια. Ο άτυχος μοναχός δέχτηκε 16 μαχαιριές. Η Γερόντισσα που άκουσε τους πυροβολισμούς αλλά και τις κραυγές του π. Νεκταρίου, έτρεξε να βοηθήσει. Οι Τούρκοι την πυροβόλησαν και η Γερόντισσα έπεσε νεκρή λίγα μέτρα μακριά του.
Τους πυροβολισμούς άκουσαν και οι μοναχές αλλά δεν ήξεραν τι συνέβη. Είχαν τρομοκρατηθεί, κρύφτηκαν στην εκκλησία και άρχισαν να προσεύχονται. Οι οπλισμένοι Τουρκοκύπριοι κατευθύνθηκαν προς την Μονή, αλλά με τη βοήθεια του Θεού, ως εκ θαύματος, αφού πέρασαν έξω από την Εκκλησία, απομακρύνθηκαν βιαστικοί προς το χωριό Κελιά. Η ταραχή όμως και η αγωνία κορυφωνόταν όσο η Γερόντισσα αργούσε να επιστρέψει στην Μονή.
Μετά από αρκετή ώρα, έτυχε ένας από τους μοναχούς που βρισκόταν στους Τρούλλους, επιστρέφοντας στην Μονή, να περάσει από το χωράφι και να δει τα πτώματα των δυο μοναχών. Συγκλονισμένος, έτρεξε αμέσως στο μοναστήρι. Εκεί όμως δεν υπήρχε κανείς. Νόμιζε ότι είχαν δολοφονήσει και τις μοναχές. Δεν ήξερε ότι ήταν μέσα στο ναό κρυμμένες. Κατατρομαγμένος, έτρεξε να ειδοποιήσει τον κόσμο, ήθελε να πάνε όλοι εκεί για να διαπιστώσουν μαζί τι ακριβώς συνέβη. Όταν έφθασαν, σοκαρίστηκαν από το θέαμα, ήταν ότι χειρότερο είχαν δει στη ζωή τους. Ειδοποίησαν αμέσως την αστυνομία και πήγαν στην Μονή. Όταν διαπίστωσαν ότι οι μοναχές ήταν ζωντανές, ένιωσαν μεγάλη ανακούφιση.
Μαθεύτηκε πολύ γρήγορα σε όλα τα γύρω χωριά. Η Γερόντισσα ήταν 42 ετών και ο π. Νεκτάριος μόλις 29 ετών και ήταν οι μοναδικοί μοναχοί, σε ολόκληρη την Κύπρο, που δολοφονήθηκαν από Τούρκους κατά το διάστημα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59. Η ήρεμη καθημερινότητα των μοναχών είχε μετατραπεί σε εφιάλτη, τίποτα πια δεν ήταν το ίδιο. Όσον αφορά τις διαδικασίες για την νεκρώσιμη ακολουθία, έγιναν σχετικά γρήγορα χωρίς κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Υπήρχαν παντού στεφάνια και ελληνικές σημαίες ενώ πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε για να πει το τελευταίο αντίο. Στα πρόσωπα όλων ήταν ζωγραφισμένη η αγανάκτηση και ο πόνος για όλα όσα προκάλεσαν οι Τούρκοι στον τόπο μας».
Από έρευνα της κας Χριστιάνας Διονυσίου για τον ΑΝΤ1 Κύπρου.
