Θαύμα του Τιμίου Σταυρού στην μητέρα του αειμνήστου
Πρωθιεράρχου των Γ.Ο.Χ. Μεσσηνίας κυρού Γρηγορίου
«Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον
ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού» (Ψαλμός Δαβίδ 33, στ. 11)
Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Γρηγόριος, όταν ήταν λαϊκός γνώρισε τον Άγιο Πατέρα Ματθαίο (τότε Επίσκοπο Βρεσθένης) και προσχώρησε με φλογερό ζήλο στη Γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησία. Μετά την επιστροφή του νεαρού τότε Γεωργίου (το κοσμικό του όνομα) από το Μοναστήρι της Κερατέας, συναντήθηκε με την αείμνηστη μητέρα του. Ήταν η περίοδος της γερμανικής κατοχής και η πείνα είχε κυριεύσει τον ελληνικό πληθυσμό, ιδιαίτερα των πόλεων. Ο Γρηγόριος βρήκε την μητέρα του απελπισμένη να προσπαθεί να ζυμώσει ψωμί αλλά το ζυμάρι δεν φούσκωνε και η γυναίκα θλιβόταν υπέρμετρα. Πολλοί άνθρωποι εκείνη την περίοδο πέθαιναν από την πείνα. Άρχισε να της μιλάει για την Γνήσια Ορθοδοξία και το Πάτριο εορτολόγιο αλλά εκείνη τον διέκοψε αγανακτισμένη με την συμφορά της. Τότε ο αείμνηστος Γρηγόριος δεν αγανάκτησε, ούτε ολιγοπίστησε μπροστά στην ολιγοπιστία της μητέρας τους αλλά έβγαλε ένα Σταυρό που το χάρισε ο Άγιος Ματθαίος και ευλόγησε το ζυμάρι που δεν φούσκωνε μέσα στο ταψί. Και το θαύμα έγινε! Το ζυμάρι άρχισε πάραυτα να ξεχειλίζει μέσα από το ταψί και να πέφτει στο πάτωμα. Η μητέρα του μακαριστού Πρωθιεράρχου άρχισε να κλαίει για την απιστία της προς τον πανάγαθο Θεό και προνοητή των πάντων. Μετανόησε και προσχώρησε με ζήλο στη Γνήσια Ορθόδοξη Εκκλησία μαζί με την οικογένεια της, σε εκείνους τους δύσκολους και μαύρους καιρούς για την πατρίδα μας.
H δια ιερών εικόνων διήγηση της ιστορίας του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού σε Παρεκκλήσιο των Ιεροσολύμων. Η Αγία Τριάδα αφήνει τα τρία ραβδιά που κρατούσε στην Φιλοξενία του Αβραάμ. Τα ραβδιά αυτά κατά την Παράδοση της Εκκλησίας προέρχονταν από τον Παράδεισο. Ο Λωτ, μετά την έξοδο του από τα Σόδομα, πέφτει σε βαριά αμαρτία και ο Αβραάμ τον επιτιμά με τον σπείρει τις τρεις ράβδους της Αγίας Τριάδος και να τα ποτίζει μέχρι να βλαστήσει για να λάβει πληροφόρηση ότι ο Θεός τον συγχώρεσε. Μετά από πολλές δοκιμασίες, τα ραβδιά βλάστησαν ως ένα δέντρο από τρία διαφορετικά είδη φυτών. Κατά το κτίσιμο του Ναού των Ιεροσολύμων, έγινε προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί το ξύλο αυτού του δέντρου, που έκοψαν οι Εβραίοι αλλά στάθηκε αδύνατο καθώς δεν ταίριαζε πουθενά να τοποθετηθεί. Έτσι θεωρήθηκε καταραμένο από τους Εβραίους. Οι ίδιοι επέλεξαν αυτό το "καταραμένο" ξύλο για να σταυρώσουν τον Χριστό ώστε να τον ατιμάσουν περισσότερο. Όμως ο Κύριος με την σταυρική του θυσία και το πάναγιο αίμα Του που έχυσε πάνω στο Σταυρό, το μετέτρεψε σε "ξύλο Ζωής και σωτηρίας" για την ανθρωπότητα.
