ΕΟΡΤΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

  ΥΨΩΣΙΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ by ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ on Scribd

Ρώσοι Νεομάρτυρες και Ομολογητές

Φέτος, τον Οκτώβριο με το παλαιό, εκκλησιαστικό ημερολόγιο, συμπληρώνονται 100 χρόνια από την αθεϊστική Οκτωβριανή επανάσταση (1917) που αποτέλεσε την απαρχή για την αιματοβαμμένη συγγραφή του νέου ρωσικού Μαρτυρολογίου του 20ου αιώνα με λαμπρές σελίδες κατά Θεόν ομολογίας. Προς τούτο αναρτούμε σχετικό βιβλίο ώστε να αντλήσουμε από τα ηρωικά παραδείγματα των Αγίων Νεομαρτύρων και Ομολογητών, πνευματική δύναμη για την Θεάρεστη περαίωση του "μαρτυρίου της συνείδησης" και της Ορθόδοξης Ομολογίας στον πρόσκαιρο επίγειο βίο μας.

  Ρώσοι Νεομάρτυρες Και Ομολογητές by ΚΗΡΥΞ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ on Scribd

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ

Τη 24η του μηνός Αυγούστου, ημέρα Τετάρτη, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, εόρτασε τα σεπτά του ονομαστήρια ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμάς εις τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου Μάνδρας Αττικής.Την κυριώνυμο ημέρα τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία μετ' αρτοκλασίας, εις την οποίαν προεξήρχε ο άγων τα ονομαστήρια Ιεράρχης, συμπαραστατούμενος υπό του Σεβασμιωτάτου Αρχιερέως Φθιώτιδος κ. Ιγνατίου βοηθούμενων υπό των Παν/το Ιερομονάχου π. Ευθυμίου  και του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου. Ακολούθησε η παράθεση τράπεζας δια τους Ιεράρχες και τον Κλήρο καθώς και για τους Ορθοδόξους πιστούς, που προσήλθαν για να τιμήσουν και να ευχηθούν στον εορτάζοντα Ποιμενάρχη τους κ. Κοσμά.

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ

Με λαμπρότητα εορτάστηκε ο Νεοφανής Άγιος Μάρτυς Φανούριος στην φερώνυμη ενορία των Γ.Ο.Χ. Καστοριάς. Της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Ιγνάτιος βοηθούμενος από τον Πανοσιολογιότατο εφημέριο Ιερομόναχο π. Θεοφύλακτο Χαντωνά. Παρέστη πλήθος πιστών από την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας.

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΦΑΝΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ

Ο Άγιος Φανούριος είναι από τους πιο αγαπητούς άγιους σε όλο τον ελληνικό λαό, που κάθε χρόνο τιμά και πανηγυρίζει την μνήμη του στις 27 Αυγούστου. Αυτός ο τόσο αγαπητός άγιος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί χωρίς αμφιβολία ως δώρο Θεού, διότι ήταν και παράμενε άγνωστος για πολλούς αιώνες. Έγινε γνωστός από την τυχαία εύρεση της εικόνας του τον 14ο αιώνα μ.Χ. στη Ρόδο, όταν έσκαβαν παλιά σπίτια στο νότιο μέρος του παλιού τείχους. Εκεί βρέθηκε αρχαίος ναός με πολλές κατεστραμμένες εικόνες και μεταξύ αυτών και η καλά διατηρημένη εικόνα επί της οποίας ο τότε μητροπολίτης Ρόδου Νείλος ο Β' ο Διασπωρινός (1355 - 1369 μ.Χ.) διάβασε το όνομα του Αγίου «ὁ ἅγιος Φανῶ».

Στην εικόνα, ο Άγιος παριστανόταν σαν νεαρός στρατιώτης, κρατώντας στο δεξιό του χέρι σταυρό, πάνω στον όποιο υπήρχε λαμπάδα αναμμένη, γύρω δε από την εικόνα τα 12 μαρτύρια του. Σε αυτά ο Μάρτυς παρουσιαζόταν: να στέκεται ανάμεσα σε στρατιώτες και να δικάζεται από τον ηγεμόνα· να πλήττεται απ’ αυτούς με πέτρες στο στόμα και την κεφαλή· να μαστιγώνεται πάλι απ’ αυτούς απλωμένος κατά γης· να κάθεται γυμνός και να ξέεται το σώμα του με σιδερένια νύχια· να είναι κλεισμένος στη φυλακή· να βασανίζεται μπροστά στο βήμα του ηγεμόνα· να καίεται στα μέλη του σώματος του με αναμμένες λαμπάδες· να είναι δεμένος σε μάγγανο και να βασανίζεται· να βρίσκεται ανάμεσα σε θηρία αβλαβής· να είναι ξαπλωμένος κατά γης και να πιέζεται το σώμα από ένα μεγάλο λίθο· να είναι μέσα σε ειδωλολατρικό ναό βαστάζοντας στις παλάμες του αναμμένα κάρβουνα και ο διάβολος να δραπετεύει στον αέρα με θρήνους· να στέκεται μέσα σε ένα καμίνι φωτιάς έχοντας υψωμένα τα χέρια σε σχήμα δεήσεως.

Τον αρχαίο ναό που βρέθηκε η εικόνα, ανοικοδόμησε, ύστερα από πολλές προσπάθειες, ο Νείλος και τον αφιέρωσε στο όνομα του Αγίου Φανουρίου, που όπως φαίνεται συνέταξε και την Ακολουθία του.

Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου Φανουρίου είναι το εξιστορούμενο στη συνέχεια. Τα χρόνια εκείνα εξουσίαζαν την Κρήτη οι Ενετοί, οι οποίοι δεν επέτρεπαν την παρουσία Ορθοδόξου Αρχιερέως στη μεγαλόνησο. Τέσσερεις άνδρες για να λάβουν τη χειροτονία ταξίδευσαν από την Κρήτη στην Κορώνη της Πελοποννήσου και κατά την επιστροφή αιχμαλωτίστηκαν από τους Αγαρηνούς, οι οποίοι φόνευσαν τον ένα και τους άλλους τρεις μετέφεραν στα Παλάτια (Μίλητο).

Όταν ο πνευματικός τους πατήρ, ονόματι Ιωνάς, πληροφορήθηκε το γεγονός, ταξίδεψε μέχρι τη Ρόδο και εκεί διαπραγματεύθηκε την απελευθέρωσή τους με τον άρχοντα Γεώργιο Πετρανή, ο οποίος είχε εμπορικές σχέσεις με τους τούρκους των Παλατίων. Λόγω όμως πολεμικών αναταραχών στην περιοχή η προσπάθεια να αφεθούν ελεύθεροι έγινε δυσχερέστερη. Ο Ιωνάς, κατά την εκκλησιαστική συνήθεια, επισκέφθηκε τον μακάριο Νείλο και εκείνος του έκανε λόγο για τον Άγιο Φανούριο και τα θαύματά του, προτρέποντάς τον να επικαλεστεί την αντίληψη και βοήθειά του για το πρόβλημα που τον απασχολούσε. Πράγματι ο πνευματικός έπραξε όπως τον προέτρεψε ο Μητροπολίτης και μετά μερικές μέρες έφθασε μήνυμα από τα Παλάτια ότι οι εξελίξεις ήταν θετικές. Οι αιχμάλωτοι Ιερείς με θαυμαστό τρόπο αφέθηκαν ελεύθεροι και ο πνευματικός τους πατήρ Ιωνάς από ευγνωμοσύνη προς τον Μεγαλομάρτυρα, επιστρέφοντας, μετέφερε στην Κρήτη αντίγραφο της Εικόνας του και τελούσε έκτοτε πανηγυρικά τη μνήμη του.

Η αγάπη και η τιμή με την οποία περιβάλλεται ο Άγιος Φανούριος έγινε αφορμή να δημιουργηθούν διάφορες ωραίες και ευλαβείς παραδόσεις στο λαό μας, ανάμεσα στις οποίες είναι και το εορταστικό έθιμο της «Πίττας του Αγίου Φανουρίου», ή της «Φανουρόπιττας» που γίνεται την παραμονή της εορτής του. Η πίτα αυτή είναι συνήθως μικρή και στρογγυλή σαν μικρός άρτος, μοιράζεται στους πιστούς και γίνεται άλλοτε για να φανερώσει κάποιο χαμένο αντικείμενο ή κάποια χαμένη υπόθεση ή ακόμα να φανερώσει την υγεία σε κάποιον ασθενή.Υπάρχει επίσης και παράδοση ότι με τη πίτα αυτή γίνεται μνεία της μητέρας του, αλλά άγνωστο για ποιο λόγο.

«Αλληλοαναγνώρισις Βαπτίσματος»;

Το 2007 υπογράφθηκε στο Μαγδεμβούργο της Γερμανίας η αναγνώριση του Βαπτίσματος των αιρετικών καθώς και η μοναδικότητα και μη επανάληψη του από 11 «Εκκλησίες», δηλαδή όλες οι «ορθόδοξες» Επισκοπές της Γερμανίας μαζί με τις αιρετικές ομάδες που οι «ορθόδοξοι» Οικουμενιστές αποκαλούν Εκκλησίες!

Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους αγνοούν τα γεγονότα και νομίζουν ή υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει αίρεση, όλα είναι γέννημα της φαντασίας μερικών «ζηλωτών» ή περιμένουν το κοινό ποτήριο για να αντιδράσουν (όπως ο Πειραιώς Σεραφείμ) και αφιερωμένο στον «ορθόδοξο πατέρα» κ. Φραγκουλάκη που διαρρηγνύει τα ιμάτια του, ότι υπερασπίζεται –αυτός και οι συναγωνιστές του στην αίρεση– την Ορθοδοξία στο εξωτερικό.

Και μια ερώτηση: Θα τολμήσουν οι ως άνω να υποστηρίξουν ότι η αναγνώριση του βαπτίσματος των αιρετικών, αποτελεί αναγνώριση μόνο με την ιστορική του σημασία; Ποιόν δουλεύουν οι Οικουμενιστές και οι πεμπτοφαλαγγίτες «αντι-οικουμενιστές»;

Παραθέτουμε μεταφρασμένο απόσπασμα από την «Αλληλοαναγνώριση του Βαπτίσματος» «ορθοδόξων» και «αιρετικών “εκκλησιών”.
Tο επόμενο έγγραφο η «Εργασιακή Ομάδα Εκκλησιών της Γερμανίας»λυπάται για το γεγονός «ότι Κουάκεροι, αντβεντιστές, Μεννονίτες και άλλες μη βαπτισματικές Εκκλησίες δεν συμμετείχαν στην αναγνώριση» αλλά ελπίζει ότι θα βρεθεί λύση στο μέλλον!

Στο καταστατικό της «Εργασιακής Ομάδας Εκκλησιών της Γερμανίας» διαβάζουμε επίσης τα ακόλουθα: Από το καταστατικό της εργασιακής ομάδας χριστιανικών εκκλησιών Γερμανίας http://www.oekumene-ack.de/: «Στην εργασιακή ομάδα χριστιανικών εκκλησιών της Γερμανίας συμμετέχουν οι εκκλησίες και οι εκκλησιαστικές κοινότητες, οι οποίες αναγνωρίζουν τον Χριστό με κριτήριο την Αγία Γραφή ως Θεό και σωτήρα και επιθυμούν μαζί, να εκπληρώσουν την αποστολή τους προς τιμήν του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Κέντρο βάρους της εργασίας τους είναι η κοινή προσευχή (οικουμενική πνευματικότητα), η θεολογική ανάκλαση και ο θεολογικός συλλογισμός , η πρακτική της πίστης (η κινητοποίηση για την δικαιοσύνη, την ειρήνη και την προστασία του περιβάλλοντος), όπως και η επαφή με άλλες οικουμενικές οργανώσεις. » Το διοικητικό συμβούλιο αποτελούν ... ένας ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος, ένας ορθόδοξος Πρωτοπρεσβύτερος, (ο π. Κωνσταντίνος Μύρων, σύμβουλος του Πατριάρχη στο Κολυμπάρι), δύο ευαγγελιστές επίσκοποι (και για να μην χαλάσουμε το μήνυμα ισότητας) και μία ευαγγελική επίσκοπος (την οποία το ορθόδοξο μέλος σίγουρα λόγω καταστατικού αναγνωρίζει ως κληρικό). Στα μέλη αυτής της οργάνωσης ανήκουν ανάμεσα σε Ρωμαιοκαθολικούς και Ορθόδοξους οι Κόπτες, οι Αρμένιοι, οι κάθε είδους Προτεστάντες, οι Αγγλικανοί, οι Παλαιορωμαιοκαθολικοί, και σαν επισκέπτες μέλη ο σύνδεσμος ελευθέρων προτεσταντικών εκκλησιών, οιΜεθοδιστές, οι Πεντηκοστιανοί, οι Αντβεντιστές, οι Κουακέροι κλπ.».

Πηγή: Ιστολόγιο ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ

Μεγαλόπρεπα και την αρμόζουσα ευλάβεια τιμήθηκε η μνήμη των Αγίων Μαρτύρων των Μεγάρων στην Ενορία των Γ.Ο.Χ. στα Μέγαρα Αττικής. Ιερούργησε και προεξήρχε της λιτανείας των ιερών Λειψάνων και της ιεράς εικόνας των Μαρτύρων ο οικείος Ποιμενάρχης, Σεβ/τος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμάς με την παρουσία πολλών πιστών.

Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Το έτος 1798 εμφανίσθηκαν, σε όραμα σε ένα παιδί ηλικίας τότε εννέα χρονών, πού ονομαζόταν Πανούσης (στο τοπικό λεξιλόγιο των Μεγαριτών), τρεις άνδρες, σαν έφιπποι στρατιώτες, λέγοντας σ' αυτό, ότι πρέπει να βγάλουν από την γη τα λείψανα τους, χωρίς όμως να γνωστοποιήσουν τα ονόματά τους.

Το παιδί αυτό μετά από λίγες μέρες ανέφερε το δράμα του στον παππού του, ονόματι Σιδέρη, ό οποίος ήταν άνθρωπος αγροίκος και άπιστος και ο οποίος έδειρε το παιδί, γιατί νόμισε ότι έπλασε μόνο του την ιστορία για την εύρεση των Αγίων.

Οι Άγιοι όμως δεν έπαυσαν να παρουσιάζονται συνέχεια στο όνειρο του παιδιού, και να του δείχνουν τον τόπο της ταφής των, ζητώντας την εξαγωγή από την γη των ιερών τους λειψάνων. Κάθε φορά πού ο παππούς του παιδιού άκουγε κάτι τέτοιο, οργιζόταν όλο και περισσότερο, πολλαπλασιάζοντας τις τιμωρίες. Ο άνθρωπος αυτός αφού τιμωρήθηκε από τη Θεία Δικαιοσύνη με διάφορες τιμωρίες, τελικά πέθανε αμετανόητος.

Μετά ένα χρόνο αρχίζουν και πάλι να εμφανίζονται οι άγιοι Μάρτυρες στο παιδί, λέγοντας τα ίδια, δηλαδή ότι πρέπει να βγάλουν τα λείψανα τους από τη γη. Με αφορμή τις νέες αποκαλύψεις πήρε θάρρος το παιδί και ανακοίνωσε στον πατέρα του Ιωάννη τα καθέκαστα, ο οποίος με πολύ προθυμία δέχτηκε να αναλάβει το έργο.

Επειδή όμως φοβόντουσαν τους Τούρκους κατακτητές, έσκαβαν μόνο τη νύχτα στον τόπο πού είχε υποδειχθεί, και σε βάθος περίπου τεσσάρων μέτρων βρήκαν την επομένη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (16 Αυγούστου) τα ιερά λείψανα των Αγίων, τα όποια ευωδίαζαν υπερκόσμια ευωδία. Με τα άγια αυτά λείψανα άρχισαν να γίνονται πάμπολλα θαύματα όχι μόνο σε ανθρώπους αλλά και σε κτήνη και σε αμπελώνες.

Επειδή όμως αγνοούσαν οι Μεγαρείς τα ονόματα των Αγίων, άρχισαν να κάνουν νηστείες, αγρυπνίες και προσευχές και ο Θεός δεν άργησε να αποκάλυψη τα ονόματα τους. Ήταν οι άγιοι Μάρτυρες Σεραφείμ, Δωρόθεος και Ιάκωβος.

Μετά από ένα χρόνο περίπου εμφανίσθηκαν στο ίδιο παιδί, πού ήταν και ο φύλακας των ανευρεθέντων αγίων λειψάνων, και άλλοι δύο άγιοι Μάρτυρες Δημήτριος και Βασίλειος ονόματι, οι οποίοι έδειξαν τον τάφο τους, πού βρίσκεται σε μικρή απόσταση λίγων μέτρων προς βορρά των πρώτων. Αφού βοήθησαν αρκετοί ευσεβείς χριστιανοί έβγαλαν με πολλή ευλάβεια και των δύο αυτών Αγίων τα ιερά λείψανα. Κατά την ώρα εκείνη βοή έβγαινε από τον τάφο, ενώ το πλήθος με πολλή ευλάβεια και φόβο παρακολουθούσε τα γεγονότα. Μετά τον ασπασμό των αγίων αυτών λειψάνων, τα ένωσαν μαζί με των αγίων Μαρτύρων Σεραφείμ, Δωροθέου και Ιακώβου.

Μετά από είκοσι περίπου χρόνια υποδείχθηκε στον ίδιο νέο, 20 χρονών περίπου, από τον άγιο Μάρτυρα Σαράντη ή ανεύρεση και των δικών του λειψάνων, τα όποια βρίσκονταν μέσα σε χείμαρρο θαμμένα, σε αγροτική περιοχή βορείως της πόλεως των Μεγάρων. Ο Πανούσης, πήρε μαζί του τον ιερέα Ιωάννη Μουστάκα, οι οποίοι αφού ήρθαν στον ορισμένο τόπο, είδαν ότι υπήρχαν θάμνοι ανέπαφοι και μεγάλη πέτρα, κάτω από την οποία υπήρχαν δύο τεράστια φίδια, γι' αυτό και ήταν αδύνατο να σκάψουν. Αφού γονάτισαν και προσευχήθηκαν, με τη χάρη του Θεού εξαφανίσθηκαν τα φίδια, και φωτεινή λάμψη βγήκε από τους θάμνους, κάτω από τους οποίους υπήρχαν τα ιερά λείψανα. Αφού τα μάζεψαν με ευλάβεια και κατάνυξη, τα έφεραν στα Μέγαρα και τα τοποθέτησαν μαζί με τα λείψανα των άλλων πέντε Μαρτύρων. Στο μέρος αυτό πού βρέθηκαν τα ιερά λείψανα του αγίου Σαράντη, κτίσθηκε αργότερα μικρό ξωκλήσι, που αν και βρίσκεται στην κοίτη του χειμάρρου, διατηρείται χωρίς βλάβη, μέχρι σήμερα.

Ο Παΐσιος όταν έφτασε σε ηλικία σαράντα περίπου χρονών αν και δεν είχε πάει σχολείο, με τον φωτισμό του Θεού έμαθε τα απαραίτητα γράμματα και χειροτονήθηκε ιερεύς το έτος 1828, προκόπτοντας πάντοτε με την ευλογία του Θεού και την βοήθεια των αγίων Μαρτύρων.