Ο ΝΕΟΑΣΚΗΤΗΣ π. ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑΚΗΣ
ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
100 Χρόνια από την Κοίμηση του
ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
100 Χρόνια από την Κοίμηση του
Ο όσιος Νεοσκητής π. Ηλίας Παναγουλάκης, γεννήθηκε την 14/7/1873 στην Καλαμάτα και έζησε στην περιοχή της Μεσσηνίας. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είναι γνωστά ελάχιστα πράγματα, είναι όμως γενικά παραδεκτό, ότι ήταν άνθρωπος του κόσμου και της αμαρτίας. Ο θάνατος ενός στενού και αγαπημένου του φίλου, υπήρξε γι’ αυτόν γεγονός σωτήριο, γιατί κατά τη κηδεία του, άκουσε για πρώτη φορά τα σχετικά με την αιώνια ζωή λόγια του Ευαγγελίου, «ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντι με, έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μετέβηκεν εκ του θανάτου προς την ζωήν» (Ιωαν. 5, 24) δηλαδή "όποιος ακούει το λόγο μου πιστεύει σε αυτόν που με έστειλε (το Θεό Πατέρα), έχει αιώνια ζωή, και σε κρίσει δεν θα έρθει, αλλά απ τον θάνατο στη Ζωή πορεύεται". Γεμάτος σκέψεις και βαθειά επηρεασμένος, ζήτησε από τον Ιερέα του νεκροταφείου να του εξηγήσει σχετικά. Πράγματι ο Ιερέας του μίλησε για την κρίση, την μετά θάνατο ζωή, την τιμωρία (ανταπόδοση ορθότερα), την μετάνοια και την επιστροφή. Με συντριβή και επίγνωση της πνευματικής του κατάστασης, (σύμφωνα με τους μαθητές του είπε στον ιερέα: «Και για μένα; Για μένα που έχω ματώσει την θάλασσα, υπάρχει σωτηρία;»), ζήτησε να εξομολογηθεί. Ο ιερέας όμως δεν ήταν εξομολόγος και γι αυτό τον έστειλε σε έμπειρο πνευματικό της Μονής Βελανιδιάς.
Μετά το σωτήριο λουτρό της μετανοίας και γεμάτος ζήλο για έργα αρετής, είπε στον εξομολόγο του: «Θα κάνω τη ζωή του Μεγάλου Αντωνίου!» παρόλο όμως το γεγονός, ότι ο πνευματικός του συνέστησε να γίνει απλώς ένας χριστιανός, ο Ηλίας ξεκίνησε για τη Μάνη, αναζητώντας τόπο για προσευχή και άσκηση. Στη Μάνη, έζησε κοντά σε ένα εξωκκλήσι για μικρό χρονικό διάστημα, εργαζόμενος την μετάνοια και την προσευχή, και αγωνιζόμενος υπεράνθρωπα με νηστεία και αγρυπνία. Ο ιερέας όμως του κοντινού χωριού , του συνέστησε να αγωνισθεί εκεί που αμάρτησε, δηλαδή στην Καλαμάτα. Υπάκουσε και επιστρέφοντας στον τόπο που έζησε την αμαρτωλή του ζωή, κατοίκησε στα κτήματα ενός χριστιανού στην ερημική θέση «Αγία Άννα», στο φρούριο της πόλης. Εκεί αρχίζει νέους αγώνες υπεράνθρωπους, αδιανόητους για την εποχή του, και προσφέρει στο Θεό τους καρπούς της μετανοίας του. Σε μικρό χρονικό διάστημα η περιοχή κατακλύζεται από επισκέπτες. Δεκάδες άνθρωποι έρχονται προς αυτόν, (οι περισσότεροι γεμάτοι περιέργεια και σκωπτική διάθεση). Πολλούς το πύρινο κήρυγμα μετανοίας και προ πάντων το παράδειγμα του, μεταβάλλει σε πιστούς προσκυνητές και υπάκουος μαθητές. Το γεγονός αυτό έβαλε σε σκέψεις τον ιδιοκτήτη του κτήματος, ο οποίος φοβούμενος μήπως η Εκκλησία αποκτήσει δικαιώματα στην ιδιοκτησία του , ζήτησε από τον π. Ηλία να απομακρυνθεί.
Ο ταλαιπωρημένος ασκητής (ήδη τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, είχαν αλλοιωθεί από την νηστεία και την κακοπάθεια), υπάκουσε. Πριν φύγει από την «Αγία Άννα» έδωσε ένα νόμισμα (μια χάλκινη πεντάρα της εποχής), σε κάποιον μαθητή του και τον έστειλε στο Ναό της Υπαπαντής, για να ψάλλει μία παράκληση. Μετά την επιστροφή του υποτακτικού του, η μικρή συνοδεία ξεκίνησε χωρίς συγκεκριμένη πορεία. Μετά από περιπλάνηση, λίγο μετά την του Αγίου Κωνσταντίνου που ίδρυσε ο λόγιος Ιερομόναχος Γεράσιμος Παπαδόπουλος (1763-1844, συναντήθηκε με τον εργολάβο Χρήστο Ταμπακέα. Ο π. Ηλίας και οι μαθητές του, απατώντας σε σχετική ερώτηση του ευσεβούς Ταμπακέα, εξιστόρησαν τα γεγονότα. Ο Ταμπακέας, που όπως αποδεικνύεται από τα πράγματα ήταν ευσεβής και φιλομόναχος, προσπάθησε να βοηθήσει την συνοδεία και για τούτο την οδήγησε στο κτήμα του φίλου του Θωμά Μιχαλάκου, (εκεί που σήμερα βρίσκεται η Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας), από τον οποίο και αγόρασε το κτήμα, προσφέροντας του στον ασκητή.
Μετά την εγκατάσταση στην νέα εξασφαλισμένη θέση, ο π. Ηλίας, αφού οικονόμησε από κάπου ένα παλιό ράσο, κατέβηκε στο μικρό σπήλαιο που υπήρχε στο κτήμα και άρχισε με μεγαλύτερο ζήλο την άσκηση. Μέσα στο σκοτάδι και την υγρασία του σπηλαίου, αγωνίσθηκε υπεράνθρωπα μιμούμενος τους μεγάλους ασκητές. Σε λίγο η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της περιοχής και εκατοντάδες άνθρωποι άρχισαν και πάλι να συρρέουν, για να ακούσουν το φλογερό κήρυγμα του μετανοίας. Πολλοί από τους επισκέπτες του, γοητευμένοι από την ζωή και την προσωπικότητα του, παρέμειναν μαζί του και έγιναν υποτακτικοί και μαθητές του. Οι σπουδαιότεροι από τους μαθητές του ήταν: Ο Γεώργιος Αναγιαρέας (διάδοχος του στην ηγεσία της Μονής κατά την περίοδο 1918-1920), ο Γεώργιος Πουπουλάτης (έπειτα Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Μεσσηνίας με το όνομα Χρυσόστομος), ο Πέτρος Καλοκύρης (μοναχός Συμεών), ο Ανδρέας Κωτσόπουλος (Μοναχός Αντώνιος), ο Φώτιος Μπούστος, ο Μοναχός Παναγιώτης και ο Γεώργιος Αναγνωστόπουλος (έπειτα Αρχιμανδρίτης Θεόδουλος, ιδρυτής της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Κορώνης).
Ο Kύριος όμως του παντός, κάλεσε σύντομα κοντά Του τον σκληρά αγωνιζόμενο δούλο του. Την 17η Ιανουαρίου 1918 (ημέρα εορτής του Αγίου Αντωνίου, του οποίου την ζωή ήθελε να μιμηθεί!), σε ηλικία μόλις 45 ετών, μετά από 16ετή άσκηση γεμάτη κακοπάθεια αλλά και πλούσιους πνευματικούς καρπούς, ο νεοασκητής π. Ηλίας Παναγουλάκης κοιμήθηκε τον ύπνο του δικαίου. Άφησε τη φήμη οσίου και πνευματικού ανδρός και τιμάται ιδιαίτερα από το λαό της περιοχής. Ο τάφος που βρίσκεται στη βάση του δεξιού κωδωνοστασίου του (παλαιού) Ναού της Ευαγγελίστριας στην ιερά του Μονή, και η τίμια κάρα του σε μικρό ξύλινο κιβώτιο- προθήκη, στο παρεκκλήσιο της Υπαπαντής, δίπλα στην Κάρα του μαθητή του και έπειτα επισκόπου Γ.Ο.Χ. Μεσσηνίας αειμνήστου κυρού Χρυσοστόμου.
Πηγή: "ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΝ Γ.Ο.Χ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ" (Αντ. Μάρκου). Έκδοση Ι. Μητροπόλεως Μεσσηνίας, 1981.
************
NEW- HERMIT ELIAS (PANAGOULAKIS)
FOUNDER OF THE HOLY MONASTERY
“THE ANNUNCIATION OF THEOTOKOS” IN KALAMATA
“THE ANNUNCIATION OF THEOTOKOS” IN KALAMATA
100 Years after his Repose
The Righteous F. Elias Panagoulakis,the New- hermit, was born on 14/7/1873 in Kalamata and lived in the area of Messenia. From the first years of his life are little known, but it is generally acknowledged that he was man of the world and sin. The death of a close and beloved friend was so salutary fact that, because at the funeral, he heard for the first time on the words of eternal life of the Gospel, " he that hearth my word, and believeth on him that sent me, hath everlasting life, and shall not come into condemnation; but is passed from death unto life "(John 5, 24). Full of thoughts and deeply impressed, he asked the priest of the cemetery to explain about. Indeed, the priest spoke of the crisis, the afterlife, punishment (accurate), the repentance and return. By crash, and aware of his spiritual state, (according to his students he told the priest: "And for me? For me who I bled the sea, there is salvation?!"), asked to confess. The priest was not confessor and that's why he sent him a seasoned spiritual of Velanidias’ Monastery.
After the saving bath of repentance and zealous for works of virtue, to confess he said: "I will do the life of St Antonius the Great!" Despite the fact that the spiritual has recommended him to be simply a good Christian, Elias began to looking for prayer and exercise in Mani. In Mani, he lived near a chapel for a short time, working repentance and prayer and superhuman contestant with fasting and vigil. However the priest of the nearby village set up to fight where they sinned, in Kalamata. He obeyed and returning to the place where he lived a sinful live, he resided in a farm of a Christian in a desert location “Saint Anne”, in the fortress of the city. There he begins new games superman inconceivable for the time, and he offers to God the fruits of repentance. In a short time the area is flooded with visitors. Dozens of people come to him, (most full of curiosity and mocking available). Many fiery are preaching repentance and above all, his example, changes the people to pilgrims and faithful obedience students. This points put the owner of the estate, who was feared the Church acquired rights to the property so he requested Fr Elias removed.
The crummy hermit (now the features of his face had been altered by fasting and hard life) obeyed. Before he was leaving the "St. Anna" has a coin (a nickel copper at the time), to a student and sent him to the Church of “the meeting of Lord” to sing a prayer. After his return to the submissive, the small convoy began without a specific course. After wandering, shortly after the St. Constantine’s Monastery that was founded by scholar Hieromonk Gerasimos Papadopoulos (1763-1844), he met with the developer Christos Tampakehas. Father Elias and his students, in reply to a question of pious Tampakehas, were recounting the events. The Tampakehas that as it is proved of the things was pious and friend of monastic tried to help escort and he led to the estate of his friend Thomas Michalakis, (where now stands the Monastery “Annunciation of Thetokos” G.O.C.), from whom he bought the estate and offered to the ascetic.
After the installing in the new assured position, Fr Elias descended, after he found somewhere an old robe, on the small cave that was in the property and began to exercise greater zeal.
Inside the dark and damp of the cave, he fought superhuman mimicking large hermits. Soon his reputation exceeded the limits of the area and hundreds of people were still flocking to hear the fiery preaching of repentance. Many of the visitors, fascinated by his life and personality, remained with him and became submissive and students. The most important of his students were: George Anagiareas (successor to the leadership of the monastery during the period 1918-1920), George Poupoulatis (then Bishop of GOC of Messsenia named Chrysostom), Peter Kalokyris (monk Simeon), Andreas Kotsopoulos (Monk Anthony), Fotios Mpoustos, the Monk George Panagiotis Anagnostopoulos (later Archimandrite Theodoulos, founder of the Monastery of St. John the Baptist in Koroni).
However the Principal of all called him close soon his struggling slave. On January 17, 1918 (feast day of St. Anthony, whose life he wanted to emulate!), aged just 45, after a 16-year pursuit in hard, ascetic life full of rich spiritual fruit, the new- ascetic Father Elias Panagoulakis slept the sleep of the righteous. He left the reputation of saint and intellectual man and appreciated by the people of the region. The tomb is at the bottom right of the bell tower of Evangelistria’s Church of the Holy Monastery, in honest skull of a small wooden box-showcase, at the chapel of the Meeting of Lord, next to the skull of his student and later Bishop of Messenia Chrysostom (+1956).
