ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ
ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΟΥ 1924*
Τα πρώτα χρόνια μετά την εισαγωγή της Καινοτομίας του νέου ημερολογίου είναι σκληρά για τους αγωνιζόμενους Ορθοδόξους. Με αυταπάρνηση παρόμοια των Χριστιανών των τριών πρώτων μαρτυρικών αιώνων κατά τους ρωμαϊκούς διωγμούς. Oι Γνήσιοι Ορθόδοξοι του 20ου αιώνα δίνουν τον «καλό αγώνα», τον «Ιερό Αγώνα» όπως οι ίδιοι τον ονόμασαν. Ο Ιερός Αγώνας συνίστατο στο να καταγγείλουν την Καινοτομία και το σχίσμα, να την ανατρέψουν και να αντισταθούν, παραμένοντας στην Εκκλησία και στην γνήσια Ορθοδοξία.
Ο εορτασμός των Θεοφανείων για τους Ορθοδόξους έχει μεγάλη σημασία καθώς ο δημόσιος καθαγιασμός των υδάτων δεν αποτελεί ένα απλό έθιμο αλλά μια δημόσια Ομολογία πίστεως. Ένας διαρκής έλεγχος προς όσους έκλειναν γόνυ στον Βάαλ του Οικουμενισμού και της παπικής Καινοτομίας. Άγιες μορφές της Εκκλησία μας επί έναν αιώνα βροντοφώναζαν με συναίσθηση και συγκίνηση το «Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζουσι».
Με νωπές τις μνήμες από τα πρόσφατα επεισόδια με την αστυνομία και τον στρατό κατά την εορτή των Χριστουγέννων, σκέφτονται νά καταστρώσουν ένα παραπλανητικό αυτή τη φορά σχέδιο, ώστε οι αρχές να μην τους παρενοχλήσουν στον εορτασμό των Θεοφανείων του 1925. Ο «Σύλλογος των Ορθοδόξων» αποφάσισε τό εξής: Ή Θεία Λειτουργία και ο Μέγας Αγιασμός να γίνει τη νύκτα στον ιδιωτικό Ναό αγίων Θεοδώρων στη Νέα Σμύρνη, με Λειτουργό τον Ιερέα Ιωάννη Φλώρο αλλά ή κατάδυση να γίνει τό πρωί στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Ξηροτάγαρου στο Παλαιό Φάληρο, ώστε νά παραπλανηθούν οι αρχές και να προλάβουν έτσι να κάνουν την κατάδυση ανενόχλητοι. Τα πράγματα, όμως δεν έγιναν όπως τα υπολόγιζαν. Ο διώκτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος πείθει την τότε επαναστατική κυβέρνηση Γονατά, ότι η συγκέντρωση αυτή των Γ.Ο.Χ. στον Άγιο Γεώργιο Ξηροτάγαρου προς εορτασμό των Θεοφανείων καλύπτει κάποια ραδιούργο συνωμοσία εναντίον της... Δημοκρατίας!
Γελοίο στην ουσία του το τέχνασμα του Παπαδόπουλου και είναι ολοφάνερο, ότι στο τέλος θα γελοιοποιήσει και αυτόν τον ίδιον. Ή επαναστατική κυβέρνηση Γονατά, ήταν φυσικό τότε να λάβει κατάλληλα μέτρα για να μη τεθεί σε κίνδυνο... η Δημοκρατία! Ξημερώνει η ημέρα των Θεοφανείων και ο Ναός του Αγίου Γεωργίου Ξηροτάγαρου, που θά αποτελούσε και το σημείο συγκεντρώσεως, είναι στολισμένος και πανέτοιμος να δεχθεί τους πιστούς. Τον Μεγάλο Αγιασμό και στη συνέχεια την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα θα έκανε ο Ιερέας Ιωάννης Φλώρος, που θα κατέφθανε με πιστούς από τον Ναό των Αγίων Θεοδώρων στη Νέα Σμύρνη. Στον Άγιο Γεώργιο οι ψάλτες είχαν αρχίσει κανονικά την ακολουθία των Θεοφανείων, όταν ένα απόσπασμα από 40 χωροφύλακες και ένας λόχος πεζικού φθάνουν με αυστηρότατες διαταγές να διασώσουν την, υπό των Γ.Ο.Χ «κινδυνεύουσα» δημοκρατία.
Χωρίς κανένα σεβασμό μπαίνουν στο ναό και κατευθύνονται προς τα αναλόγια. Θεωρούν τούς ψάλτες, δυο γεροντάκια, σαν τούς πιο επικίνδυνους από το εκκλησίασμα! Αν τα καταφέρουν μ’ αυτούς, σίγουρα θα έχουν τελειώσει κατά το «ήμισυ» την αποστολή τους!... Ο επικεφαλής υπομοίραρχος, τούς καλεί να αδειάσουν αμέσως τα αναλόγια. Ο Νικολακόπουλος, αριστερός ψάλτης, αντιδρά και φωνάζει με χριστιανικό θάρρος: «Κύριε υπομοίραρχε εδώ μέσα διατάζει ο Εσταυρωμένος. Μόνο έξω από το χώρο αυτό μπορείς να διατάζεις εσύ.» Ούτε καν άγγιξαν τα λόγια αυτά τον υπομοίραρχο, που τραβά με βία από το αναλόγιο τον ψάλτη, οπότε δύο άλλοι ψάλτες αναλαμβάνουν να συνεχίσουν. Ενώ η μετ’ εμποδίων ακολουθία συνεχίζεται, κάποια γυναίκα, ή Μαρία Φωσκόλου, πού βρίσκεται κοντά στο αναλόγιο, αγανακτισμένη από την ασεβέστατη συμπεριφορά του υπομοίραρχου, που βηματίζει φέροντας στο κεφάλι του το πηλήκιο, χωρίς να αναλογίζεται την ιερότητα του χώρου, σηκώνει το χέρι της αυθόρμητα και με όση δύναμη τής επιτρέπει ή ηλικία της, το κατεβάζει στου υπομοίραρχου τό κεφάλι ρίχνοντας το πηλήκιο του στο πάτωμα και φωνάζοντάς του: «Ασεβέστατε, ακόμη δεν κατάλαβες, ότι εδώ είναι εκκλησία;»
Ή οργή των οργάνων ξεσπά τελικά στους άνδρες, τους οποίους κτυπούν ανελέητα μέχρι αίμοπτυσίας. Γίνεται Θόρυβος στο εκκλησίασμα και οι αρχές συλλαμβάνουν 29 άτομα. Τούς οδηγούν αμέσως στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα για σωματική έρευνα, με την υπόνοια,ότι οπλοφορούν και, ότι πιθανόν να κρύβουν ενοχοποιητικά έγγραφα. Και το αποτέλεσμα της έρευνας είναι τόσο αστείο, πού κάνει τον Διοικητή να θυμώσει και κτυπώντας το χέρι του στο γραφείο να πει: «Βρε, δεν πέφτει ή Δημοκρατία με Ευαγγέλια, Σταυρούς και κομποσκοίνια!» Ή έρευνα είχε αποδείξει, πόσο γελοίες και ψεύτικες ήταν οι πονηρές κατηγορίες τού σχισματικού Αρχιεπισκόπου.
Τα μόνα όπλα, πού βρήκαν επάνω στους ευλογημένους εκείνους Χριστιανούς ήταν τα όπλα τού γεμάτου γαλήνη Χριστού, Ευαγγέλια και κομποσκοίνια. Μετά την διαπίστωση, ότι η Δημοκρατία κάθε άλλο παρά κίνδυνο διέτρεχε από αυτούς τούς πιστούς των Πατρίων Παραδόσεων, με εντολή του πρώτου σώματος στρατού αφήνονται ελεύθεροι. Ο ναός τού ‘Αγίου Γεωργίου εν τω μεταξύ, μετά τις συλλήψεις των δυναμικότερων σφραγίσθηκε, χωρίς τελικά να προλάβουν οι πιστοί να τελέσουν την κατάδυση. Αγιασμό, όμως πήραν από τα γραφεία του Συλλόγου.’Έτσι τελείωσε ή γεμάτη αγωνία για τούς Γ.Ο.Χ ημέρα των πρώτων Αγίων Θεοφανείων!
«... Και πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ίησού διωχθήσονται» (Β'. Τιμόθ. γ' 12). Τα πρώτα δέκα χρόνια επικρατούσε το ίδιο κλίμα κάθε φορά στην τελετή των Θεοφανείων. Διωγμοί, συλλήψεις και τρομοκρατία των διωκόμενων πιστών. Aργότερα, την δεκαετία του ‘30, τελούσαν και με σχετική ειρήνη την μεγάλη εορτή των Θεοφανείων. Η χάρη όμως τους Τριαδικού Θεού γινότανε χρόνο με τον χρόνο πιο φανερή. Από τις λίγες χιλιάδες των σφοδρώς διωκόμενων Ορθοδόξων τα πρώτα χρόνια, η συμμετοχή των πιστών έφτασε να υπερβαίνει τις 30.000 πιστούς. Η δίψα αυτή των πιστών για την επιστροφή στον πατρικό Οίκο της Ορθοδοξίας θα συγκινήσει πολλούς και θα προκαλέσει την επαναπροσχώρηση των τριών Αρχιερέων στην γνήσια Εκκλησία του Χριστού.
Σημειώση: *Ως κύρια πηγή χρησιμοποιήθηκαν σχετικά άρθρα του περιοδικού «Τα Πάτρια», τόμος Α’ του 1967.
