Από τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Σπυρίδωνος, του Επισκόπου Τριμυθούντος Κύπρου και πολιούχου της νήσου Κέρκυρας. Εόρτασε ο φερώνυμος Ιερός Ναός του θαυματουργού αγίου στο χωρίο Ευρωπούλοι Κέρκυρας. Για την εορτή και την εξυπηρέτηση των Ορθοδόξων Κερκυραίων μετέβη ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Ευθύμιος Κωτούλας.
ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΣΤΟΥΣ Γ.Ο.Χ. ΜΑΝΔΡΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ (1926)
Ἔτος 1926. Τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο συνέβη τὸ εξής συνταρακτικὸ θαῦμα στὴν Μάνδρα Ἀττικῆς. Οἱ κάτοικοί της μετέβησαν στὸν ναὸ γιὰ νὰ ἑορτάσουν τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου, τοῦ μεγάλου μας Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἀλλὰ ἡ ἀστυνομία μετὰ ἀπὸ ἐντολὴ τῆς Ἀρχιεπισκοπὴς εἶχε κλειδώσει μὲ ἀλυσίδες τὴν πόρτα τοῦ ναού γιὰ νὰ μὴ μποροῦν νὰ εἰσέλθουν οἱ Ὀρθόδοξοι τοῦ Πατρίου. Τότε οἱ κάτοικοι ἄναψαν τὰ κεριὰ ποὺ εἶχαν μαζὶ καὶ τὰ κόλλησαν στὴν πόρτα τοῦ ναοὺ. Καὶ, ὢ, τοῦ θαύματος! Οἱ ἀλυσίδες ἔπεσαν κάτω καὶ ἄνοιξε ἡ πόρτα τοῦ ναοῦ!
ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΥΣΤΟ ΕΥΒΟΙΑΣ (1926)
ΗΤΑΝΕ ἡ πρώτη χρονιὰ ποὺ γύρισε τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο. Μὲ τὸ καινούργιο εἴχαμε Χριστούγεννα καὶ μὲ τὸ Παλαιὸ εἴχαμε τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος. Τότε κτυπούσανε οἱ καμπάνες 3 ἡ ὥρα τὴ νύκτα. Ἐμένα μοῦ ἄρεσε ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ μικρὴ καὶ λέω τῆς μαμᾶς μου, θὰ πάω στὴν Ἐκκλησία (Στον Ναό του Αγίου Νικολάου στην Κάρυστο Ευβοίας). Δὲν φοβᾶσαι, μοῦ λέει, τέτοια ὥρα; Ὄχι, τῆς λέω, ἀλλὰ δὲν ἤτανε πάρα πολλοί, λίγοι.
Ἐγὼ καθόμουνα ἐμπρὸς στὴν Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος καὶ ἤμουν ἀφοσιωμένη καὶ τὴν κοιτοῦσα. Τῆς εἶχαν οἱ Λουμιδαῖοι ἕνα στεφάνι γύρω-γύρω στὴν Εἰκόνα. Ἐκεῖ ποὺ εἶναι σήμερα ἡ ἁγιογραφία τῆς Παναγίας, ἐκεῖ ἤτανε ἡ Εἰκόνα τόσο μεγάλη καὶ τόσο βαρειά.
Ἄρχισε ὁ παπα-Βαγγέλης ὁ Μπάκωσης στὴν Ὡραία Πύλη γιὰ πρώτη χρονιὰ νὰ λέη τὸ Εὐαγγέλιο τῶν Χριστουγέννων, «Χριστὸς γεννᾶται σήμερον...». Ὅπως κοιτοῦσα τὴν Εἰκόνα, τὶ νὰ δῶ! Ἡ Εἰκόνα ὁλόκληρη καὶ τὸ στεφάνι μαζὶ ἔφυγε ἀπὸ τὴ θέσι της καὶ πῆγε μέχρι πάνω στὸ θόλο βορινά! Ἐγὼ ἔμεινα ξερή! Μετὰ ἀπὸ αὐτό, κάνει ἕνα κρότο τρομερὸ κρουουου!... Καὶ πῆγε καὶ στερέωσε στὴ θέσι της...
Τρέξανε ὁ κόσμος ἀπ’ ἔξω νὰ δοῦνε τὶ συνέβη, ἡ Ἐκκλησία ἔπεσε; Σταματάει ὁ π. Βαγγέλης μισὴ ὥρα τὸ Εὐαγγέλιο, εἴχανε καὶ μανουάλι ἐμπρὸς στὴν Εἰκόνα, τὶ μετάνοιες, τὶ κεριὰ ὁ κόσμος, καὶ ἡ Εἰκόνα εἶχε στερεώσει στὴ θέσι της (αὐτόπτης μάρτυς). Ἀλλὰ ὅμως, τὴν ἄλλη μέρα ἦρθε διαταγὴ ἀπὸ μέσα [ἀπὸ τὴν Μητρόπολι;] νὰ μὴν ποῦμε πουθενὰ τίποτα! Ἐγὼ πῆγα πρωὶ-πρωὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν εἴχανε κατεβάσει τὴν Εἰκόνα καὶ εἴπανε πὼς ἔφταιγε τὸ καρφί.
Ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση τὴν ἁμαρτωλή, ποὺ δὲν ἔμεινα μὲ τὸ Παλιὸ ποὺ εἶδα τέτοιο Θαῦμα, ἀλλὰ ἡ πίστη μου εἶναι μεγάλη, καὶ ἀπὸ τότε πιστεύω ἀκράδαντα στὴν ἄλλη ζωή... Τὸ ἔλεγα τοῦ πάτερ Σίλα μήπως δὲν κάνει ἐγὼ ἡ ἁμαρτωλὴ νὰ λέω τέτοιο Θαῦμα, γιατὶ πρέπει νὰ εἴμεθα ταπεινοί, καὶ μοῦ λέει: «νὰ τὸ λές, Μαρία μου, εἰς δόξαν Χριστοῦ».
Σᾶς ἐπιβεβαιώνω διὰ ὅλα τὰ ἀνωτέρω ποὺ ἔγραψα ἡ αὐτόπτης μάρτυς, Μαρία Ἐλ. Μερτζανάκη, Κάρυστος, Δεκέμβριος 1993.
ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΤΙΚΟΝ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ (1934)
Ήτο 12 Δεκεμβρίου 1934, εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος, με το Παλαιόν Εορτολόγιον. Την ιδίαν ημέραν, με το νέον παπικόν ημερολόγιον, εορτάζονται αντικανονικώς τα «Χριστούγεννα». Ο Επίσκοπος Λαρίσης Αρσένιος το πρωί μετέβη με την άμαξαν του εις τον Ιερόν Ναόννά λειτουργήση. Όταν έφθασεν εκεί, βλέπει ένα ηλικιωμένον, ταπεινόν και χαριτωμένον Επίσκοπον, έχοντα Εγκόλπιον εις το στήθος, προς τον οποίον είπεν ο Αρσένιος: -Αδελφέ, έλα να είπωμεν τα χαρμόσυνα γράμματα των Χριστουγέννων και μετά να σε φιλοξενήσω.
 |
Ο επίσκοπος Λαρίσσης
Αρσένιος Αφεντούλης |
Ο ταπεινός Δεσπότης απεκρίθη:-Δέν πρέπει να ειπήτε αυτά τα γράμματα αλλά τα ιδικά μου!
-Και ποιός είσαι εσύ; ρώτησε ο Αρσένιος.
-Είμαι ο Σπυρίδων Τριμυθούντος!
Τότε ο Αρσένιος εθύμωσε και είπεν:
-Εγώ σε προσκαλώ και συ με περιφρονείς, άντε πήγαινε.
Καί ο ταπεινός Επίσκοπος, ο οποίος ήτο ο Άγιος Σπυρίδων, είπεν:
-Εγώ θα φύγω, αλλά αυτά τα γράμματα δεν πρόκειται να τα είπης!
Και αμέσως εξηφανίσθη ό Άγιος!
Ο Αρσένιος εισήλθεν εις τον Ναόν, προσεκύνησε και εκάθισεν εις τον θρόνον του. Όταν ήλθεν η ώρα τών Καταβασιών, έψαλλε την 1ην καταβασίαν και μετά ο χορός την 2αν. Ήρχισεν ο Αρσένιος να είπη την τρίτην, αλλά αιφνιδίως ησθάνθη δυσφορίαν και αδιαθεσίαν! και αφού έκανε νόημα εις τον Ψάλτην να συνεχίση, εισήλθεν εις το Ιερόν, όπου τον ηρώτησαν:
-Τι έχεις δέσποτα;
Αυτός απήντησε: -Δεν αισθάνομαι καλά.
Επειδή η αδιαθεσία του εμεγάλωνε, τον μετέφερον εις την οικίαν του, όπου η κατάστασίς του εχειροτέρευσε, και την άλλην ημέραν απέθανεν ο Αρσένιος, τιμωρηθείς εκ Θεού δια την ασεβή παρακοήν του προς τον Άγιον Σπυρίδωνα!
