Παρήλθαν 50 χρόνια από την επίσημη ένωση της τότε Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Διασποράς υπό τον Μητροπολίτη Φιλάρετο (+1985) και της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος υπό τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ανδρέα καθώς και της Εκκλησίας της Κύπρου. Επειδή το θέμα τυγχάνει αφορμή συκοφάντησης και σπίλωσης του Ιερού Αγώνος, ακόμη και εκμετάλλευσης από ιδιοτελείς ανθρώπους, για τελευταία φορά αναφερόμαστε δια ολίγων και ιστορικών στοιχείων. Η Εκκλησία του Χριστού είναι άσπιλος, αμόλυντος και αλάθητος, ως σώμα Χριστού, όχι όμως και οι Επισκοποί της που ως άνθρωποι κάνουν λάθη. Το 1971 στάλθηκαν δύο Αρχιερείς με τον Πρωτοσύγγελο της Συνόδου να διερευνήσουν την Ομολογία και το Πιστεύω των Ρώσων της Διασποράς. Βασισμένοι στην Ομολογία τους ότι απορρίπτουν τον Μοντερνισμό (Καινοτομία) του Νέου Ημερολογίου και την κοινωνία μετά των Καινοτόμων αλλά και την Συνοδική αναγνώριση υπό της Ρωσικής Ιεραρχία των ευλογημένων Χειροτονιών του 1948, δέχτηκαν ως απλή ευλογία (κατά δήλωση και του Πρωθιεράρχου Φιλαρέτου σε επιστολη της 21ης Οκτωβρίου 1972) τις ευχές της "χειροθεσίας" οικονομικώς για να ενωθούν οι Φλωρινικοί παλαιοημερολογίτες στο σώμα της Εκκλησίας. Βεβαίως, οι της Εξαρχίας δεν έπραξαν απόλυτα σωστά διότι δεν ενημερώθηκε η υπόλοιπη Ιεραρχία άμεσα, ούτε συγκλήθηκε προς απόφαση επί των προτάσεων των Ρώσων αδελφών. Ο ίδιος ο Κιτίου Επιφάνιος της Κύπρου ως παρών έγραψε προς την Ιερά Σύνοδο το 1981: "Τήν κατά τό ἔτος 1971 γενομένην ὑπό τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς χειροθεσίαν, ὡς εἶπον και κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 19 καί 20 τρέχοντος μηνός, τήν ἐδέχθην, ὡς τήν ἐδέχθητε καί ὑμεῖς μετά ταῦτα. Οὐχί ὡς ἐνεργοποίησιν ἤ ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἐν ἐμοί ᾿Αρχιερατικοῦ ἀξιώματος, ἀλλά ὡς μίαν τυπικήν ἐξωτερικήν πρᾶξιν πρός ἀναγνώρισιν τῆς ἤδη ὑπαρχούσης ᾿Αρχιερωσύνης μου, ἀφοῦ προηγουμένως ἐπίστευσα, ἴδίᾳ μετά τήν ἑλληνιστί γενομένην ὁμιλίαν τοῦ Σεβ/του ᾿Επισκόπου Γερμανίας Φιλοθέου εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως Βοστώνης Η.Π.Α., ὅτι οἱ Ρῶσσοι ἐπίστευσαν κατά τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ἐπί τῷ σκοπῷ ὅπως ἐπιτευχθῇ ἡ διεύρυνσις τῆς ἑνότητος τῆς ᾿Εκκλησίας καί γίνῃ δυνατή ἡ ἕνωσις τῶν Αὐξεντιανῶν μετά τοῦ Σώματος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καθ᾿ ὅσον οὗτοι ἔθετον ὡς πρόφασιν τῆς ἀρνήσεώς των πρός ἕνωσιν τήν ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίαν."
Ούτε προστέθηκε, ούτε αφαιρέθηκε τίποτα με την αναγνωρίση των Χειροτονιών διότι το Άγιο Πνεύμα χειροτόνησε τους Αρχιερείς δια των τιμίων χειρών του Αγίου Ιεράρχου Ματθαίου το 1948. Όσοι ενήργησαν με δόλο και κακή σκοπιμότητα κατά της Εκκλησίας έλαβαν την "ένδικον μισθαποδοσίαν" και εξεβλήθησαν αυτοβούλως από την Εκκλησία, πέφτοντας σε αφάνεια και καταφρόνηση υπό των εκμεταλλευτών τους. Με το έγγραφο της Ιεράς Συνόδου, Αριθμός πρωτοκόλλου 1158/20-2-1976, διακόπηκε η εκκλησιαστική κοινωνία των δύο Ιεραρχιών μέχρι να κηρύξει εγγράφως η Ρωσική Ιεραρχία την Ορθόδοξη Ομολογία που προφορικά την αποδέχτηκε ενώπιον της Συνοδικής Εξαρχίας. Με βάση αυτό το πρακτικό που εστάλη στος Ρώσσους στις 28η Απριλίου 1976, το Συνοδικό Σώμα των Ρώσσων της Διασποράς απεφάσισε ότι: ''Εάν αυτοί θεωρούν την Σύνοδον των Επισκόπων της Ορθοδόξου Ρωσσικής Εκκλησίας, μή Ορθόδοξον, τότε λογικώς, η πράξις της χειροθεσίας γίνεται άκυρος'' και άρα επανέρχονται στην προ της "χειροθεσίας" κατάσταση, την οποία οι ίδιοι παραδέχθηκαν ως Κανονική και Ορθόδοξη κατά την Αποστολική Διαδοχή και την Πίστη. H λεγομένη «χειροθεσία» ἐγένετο δεκτή ὑπό τήν ρητήν βεβαίωσιν τῆς Ἐξαρχίας, ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν Ἐκκλησιολογίαν- Ὁμολογίαν πίστεως τῆς Ἐκκλησίας καί ὅτι αὕτη ἀπετέλει ἁπλῆν συγχωρητικήν εὐχήν, ὡς μιάν ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν ἐπί τῶν σκοπῶ τῆς ἑνώσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος τῆς Ἐκκλησίας» (Ὁμολογία τῆς Μεγάλης Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τοῦ 1981).
ΚΗΡΥΞ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1971 by ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ on Scribd
