Από την ευλόγηση των Άρτων του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού των 99 Θεοφόρων Πατέρων στα Χανιά όπου άσκησαν και τελειώθηκαν οσιακώς. Οι ευλαβείς Ορθόδοξοι Κρήτες τιμούν ιδιαιτέρως την μνήμη τους και για αυτό- παρά τους κόπους και τους διωγμούς από τους Καινοτόμους Οικουμενιστές- ίδρυσαν την ενορία αυτή για την εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών τους. Από τα Χανιά καταγόταν και ο Άγιος Ματθαίος ο Κρής, ο μετέπειτα ομολογητής Αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. Είχε μεγάλη ευλάβεια στους Οσίους Πατέρες της Κρήτης γι΄αυτό θεμελίωσε Ιερό Παρεκκλήσιο στη μνήμη τους όταν ίδρυσε την ανδρική Μονή, έχοντας τους υπόδειγμα αγάπης για τους διαδόχους του. Η ενότητα τους και ο μέχρι θανάτου πνευματικό σύνδεσμος τους αξίζει να μας προβληματίσει και να εγκολπωθούμε το παράδειγμα τους. Στη φετινή πανήγυρη χοροστάτησε ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Ιάκωβος ως Τοποτηρητής Κρήτης μετά του εφημερίου, Αιδ/του Ιερέως π. Ζαχαρίου Τσικρικάκη.
Ο άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι άλλοι 98 θεοφόροι Πατέρες, σύντροφοι και πνευματικοί συναγωνιστές του, που ασκήτεψαν στην περιοχή του νομού Χανίων, είναι από τους πιο αγαπητούς αγίους στην Κρήτη και θεωρούνται από τους πρωτοπόρους του ορθόδοξου μοναχισμού στο Νησί, που αργότερα έλαβε τεράστιες διαστάσεις και έδωσε λαμπρά πνευματικά αναστήματα. Κατά την παράδοση, προέρχονταν από την Αίγυπτο και ήρθαν στην Κρήτη από τη μεγάλη τους ταπεινοφροσύνη, αναζητώντας απόμερο τόπο να ασκητέψουν. Παρέμειναν 99, ώστε μαζί με το Χριστό, με τον Οποίο βρίσκονταν σε ενότητα, όπως και μεταξύ τους, να συμπληρώνεται ο αριθμός 100. Πρώτη τους στάση ήταν η περιοχή Αζωυρές. Εκεί μόνασαν και απέκτησαν μεγάλη φήμη, γιατί ήταν προικισμένοι με το διορατικό και το θαυματουργικό χάρισμα, με αποτέλεσμα να βοηθήσουν ποικιλότροπα το φτωχό και ταλαιπωρημένο Κρητικό λαό.
Ο άγιος Ιωάννης απομακρύνθηκε και ασκήτεψε στα τρομακτικά βάθη του φαραγγιού στο Ακρωτήρι Χανίων, στο χείλος του οποίο αργότερα χτίστηκε η Μονή Γουβερνέτου. Εκεί, πολύ πιο κάτω από τη σπηλιά της Παναγίας, βρίσκεται η σπηλιά-ερημητήριο του αγίου Ιωάννη, όπου και κοιμήθηκε, σκοτωμένος από το σφάλμα ενός κυνηγού. Ο άγιος συγχώρησε τον κυνηγό - που έκλαιγε γι' αυτό που είχε κάνει - και του ζήτησε να τον φέρει μέσα στην σπηλιά και μετά να φύγει, γιατί ήταν νύχτα και, όσο ο άγιος ήταν ζωντανός, στον τόπο υπήρχε ένα υπερκόσμιο φως, όταν όμως θα ξεψυχούσε, το φως θα χανόταν και ο κυνηγός δε θα μπορούσε ν' ανεβεί από το φαράγγι.
Ο άγιος κοιμήθηκε (πέθανε σωματικά) στις 6 Οκτωβρίου. Την ίδια στιγμή, όλοι οι άγιοι Πατέρες της συνοδείας του κοιμήθηκαν, ο καθένας εκεί όπου βρισκόταν. Η ενότητά τους ήταν τόση, ώστε είχαν ζητήσει από το Θεό να πεθάνουν ταυτόχρονα. Φυσικά, οι ψυχές τους έσμιξαν στην ουράνια πατρίδα.Όλα αυτά συνέβησαν την 6ην Οκτωβρίου του 1632. Η Εκκλησία μας τους τιμά στις 7 Οκτωβρίου με απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου Λουκάρεως, του Κρητός αφού την 6ην του αυτού μηνός εορτάζει την μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Θωμά.
