100 ΧΡΟΝΙΑ ΙΕΡΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. (18)

 Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ

 

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

(Εφημερίδα "ΣΚΡΙΠ", 29-6-1926)

Καίτοι ἡ ἐπίσημος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πρὸ διετίας καὶ πλέον καινοτομήσασα ἀντικανονικῶς διὰ τῆς προσαρμογῆς τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου εἰς τὸ Ὀρθόδοξον Ἑορτολόγιον αὐτῆς, προσεπάθησε διὰ τῆς γνωστῆς ἐκείνης ἐγκυκλίου της νὰ παραστήσῃ τὴν καινοτομίαν της ὡς μὴ καθηψαμένην τῶν Θείων καὶ Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οὐχ ἧττον τὰ πράγματα ἔρχονται ἀλλεπάλληλα νὰ δικαιολογήσωσιν, ὅσα κατ’ ἐπανάληψιν ἀπὸ τῶν στηλῶν τούτων ἐδημοσιεύθησαν ὑπὸ τοῦ καθ’ ἡμᾶς Συλλόγου κατὰ τῆς εἰρημένης καινοτομίας καὶ νὰ ἀποδείξωσι περιτράνως πόσον ὀλισθηρὸν εἶναι τὸ Κανονικὸν ἔδαφος, ἐπὶ τοῦ ὁποίου οἱ εἰσηγηταὶ τῆς καινοτομίας ταύτης ἀπεγνωσμένως καταβάλλουσι προσπαθείας ὅπως βασίσωσι ταύτην.

Ἐλέχθη καὶ ὑπεγράφη κατ’ ἐπανάληψιν ὑπὸ τῶν εἰσηγητῶν τῆς ἀντικανονικῆς ταύτης καινοτομίας, ὅτι οὐδόλως διὰ ταύτης ἐθίγη τὸ ὑπὸ τῶν Ἁγίων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων θεσπισθὲν καὶ ἀναγνωρισθὲν Πασχάλιον, τὸ ἐξαρτώμενον ἐκ τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα τοῦ ὑπὸ τοῦ γνωστοῦ Ἀποστολικοῦ Κανόνος καὶ τοῦ Κανόνος τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθορισθέντος.

Ἀλλὰ πῶς δύναται βασίμως καὶ λογικῶς νὰ ὑποστηριχθῇ ὁ ἰσχυρισμὸς οὗτος, ὅτε κατὰ μὲν τὸ ὡς ἄνω Πασχάλιον ἡ μὲν κατ’ αὐτὰς καθωρισμένη νηστεία τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων δὲν δύναται νὰ εἶναι μικροτέρα τῶν ὀκτὼ ἡμερῶν, ἐφέτος δὲ περιωρίσθη αὕτη ἀντικανονικώτατα εἰς μίαν μόνον ἡμέραν τὴν παραμονὴν τῆς ἑορτῆς; Καὶ ἐπειδὴ ἐκτὸς τῶν τόσων καὶ τόσων ἄλλων γεγονότων, ἅτινα βοῶσιν, ὅτι διὰ τῆς εἰσαχθείσης καινο τομίας κατεπατήθησαν οἱ Θεῖοι καὶ Ἱεροὶ Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, περιοριζόμεθα εἰς τὴν νηστείαν τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, λόγῳ τοῦ ἐπικαίρου αὐτῆς, [καὶ] ἐρωτῶμεν: πῶς δύναται νὰ θεωρηθῇ ὡς μὴ ἀντιβαίνουσα εἰς τοῦς Θείους καὶ Ἱεροὺς Κανόνας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡ προσαρμογὴ τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου εἰς τὸ Ἑορτολόγιον αὐτῆς, ὅταν ἐκ ταύτης θὰ παραλειφθῇ ἡ περὶ ἧς πρόκειται νηστεία καθ’ ὁλοκληρίαν λόγῳ τῆς συμπτώσεως τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων [μετὰ τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων] ὡς θὰ συμβῇ κατὰ τὸ ἔτος 1929;

Οἱ εἰσηγηταὶ τῆς καινοτομίας δύνανται βεβαίως κατάχρησιν ποιούμενοι τῆς ἐμπεπιστευμένης εἰς αὐτοὺς ἐξουσίας νὰ καταδικάζωσι καὶ ἀφορίζωσιν, ἀλλ’ ἡ ἀλήθεια, ἥτις δὲν πτοεῖται ὑπὸ τῶν ἀπειλῶν ὅθεν δήποτε καὶ ἄν ἐκτοξεύωνται αὗται, διακηρύσσει μετὰ παρρησίας, ὅτι ἡ εἰσαχθεῖσα καινοτομία οὐ μόνον δὲν ἀποτελεῖ ἀβλαβῆ μετακίνησιν λεπτοδείκτου βραδυποροῦντος ὡρολογίου, ὡς ἀστόχως ἐχαρακτήρισαν ταύτην οἱ δημιουργοί της, ἀλλὰ τοὐναντίον ἀδέξιον χειρισμὸν διαταράξαντα τὴν ἀπ’ αἰώνων κανονικὴν λειτουργίαν ἑνὸς ὡρολογίου (τοὐτέστιν Ἡμερολογίου) ἀνεκτιμήτου κειμηλίου πατροπαραδότου κληρονομίας.

Ἐπὶ τούτοις ὁ «Σύλλογος τῶν Ὀρθοδόξων» ἐμμένων πιστὸς εἰς τὴν Ἱερὰν Παράδοσιν, τηρῶν τὸ ὀφειλόμενον σέβας καὶ ὑπακοὴν εἰς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ εἰς τοὺς Ἁγίους Θεοφόρους Πατέρας τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἵτινες εἶνε οἱ ἀπὸ Θεοῦ τεθεμελιωμένοι Ἡγούμενοι καὶ Ρυθμισταὶ τῆς Ἐκκλησίας, εἰδοποιεῖ πάντας τοὺς ὁμόφρονας αὐτῷ, ὅτι ἡ νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἔχει ὁρισθῆ ὑπὸ τοῦ ἰσχύοντος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ Πασχαλίου διὰ τὸ τρέχον ἔτος 1926 εἰς ἡμέρας 14 καὶ προσκαλεῖ τούτους ὅπως τηρήσωσι τὴν ἐν λόγῳ νηστείαν, ἵνα μὴ εἶνε ὑπεύθυνοι τῆς ἀρᾶς τῆς Ἐκκλησίας διὰ τὴν παράβασιν αὐτῆς, νὰ ἑορτάσωσι δὲ μετὰ τὴν λῆξιν τῆς νηστείας ταύτης τὴν ἑορτὴν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὁμοῦ μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, Ἀλεξανδρείας, Σερβίας, Παλαιᾶς Ρωσσίας καὶ Ἁγίου Ὄρους.

Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΘΕΟΥ - 

ΟΧΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ

Από την διαμαρτυρία (1/6/2025 Ν.Η.) κατά της επιβολής του "Προσωπικού Αριθμού" και την σύνδεση του με τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες, ως βήμα της ηλεκτρονικής σκλαβιάς του Μετανθρωπισμού της Νέας Εποχής. Στην συγκέντρωση της Αθήνας στα Προπύλαια, συμμετείχαν χιλιάδες Ελλήνων πολιτών, κληρικών του Πατρίου Εορτολογίου, και μη, καθώς και ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας Αττικής και Μεγαρίδος κ.κ. Κοσμάς μετά της συνοδείας του.

ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ

 

Με ιερά αγρυπνία τιμήθηκε ο αναρίθμητος χορός των Αγίων Πάντων στην φερώνυμη ενορία στη γραφική νήσο Άνδρο. Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Αθανάσιος Δημουλάς και συμμετείχαν συμπροσευχητικώς αρκετοί πιστοί. 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΚΡΗΤΗΣ

Από πρόσφατη επίσκεψη του Παν/του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Οσίων Αγιορειτών Πατέρων Βιλίων Αττικής στην Μεγαλόνησο Κρήτη. Ο π. Ευθύμιος τέλεσε την Θεία Λειτουργία και εξυπηρέτησε μυστηριακώς και πνευματικώς τους Ορθόδοξους Κρήτες  πιστούς.

ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΡΑΤΕΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

Με κατάνυξη εόρτασε το Ιερό Ησυχαστήριο της Αγίας Τριάδος Κερατέας Αττική (του μακαριστού Μοναχού Παναρέτου) ανήμερα της λαμπράς εορτής του Αγίου Πνεύματος. Ιερούργησε ο Παν/τος Ιερομόναχος π. Δαμασκηνός Κοραής (της αδελφής Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Κύπρου) και παρέστη συμπροσευχόμενος ο Σεβ/τος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. Κοσμάς, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.

ΕΟΡΤΙΟ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

 

ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

 Πνοῇ βιαίᾳ γλωσσοπυρσεύτως νέμει, 

· Χριστὸς τὸ θεῖον Πνεῦμα τοῖς Ἀποστόλοις. 

(Στίχοι Συναξαριστού)

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά! Προσφάτως κατά σειρά, μετά τις μεγάλες εορτές της του Κυρίου Αναστάσεως και Αναλήψεως, εορτάσαμε την εξίσου μεγάλη Δεσποτική εορτή της Πεντηκοστής. Την επέλευση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους, πενήντα μέρες μετά το Πάσχα.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ένα από τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος, του μόνου αληθινού Θεού μας, τον Οποίον πιστεύουμε, προσκυνούμε και λατρεύουμε. Ο Θεός είναι πνεύμα νοερό, πέρα από κάθε κατανόηση, που δημιούργησε, συνέχει και συγκρατεί την σύμπασα κτίση.  Από άκρα αγαθότητα και αγάπη δημιούργησε τα λογικά κτίσματα, για να τα κάνει συμμέτοχα της θείας δόξης Του.

Το πρόσωπο ή η υπόσταση του Ανάρχου Πατρός ήταν γνωστό εξαρχής της δημιουργίας, γι' αυτό και οι Εβραίοι, στους οποίους φανερώθηκε, ως Θεός Πατέρας, τον τιμούσαν και τον λάτρευαν, αν και η Γραφή σε πολλά σημεία φανερώνει το τρισυπόστατο Αυτού.

Η υπόσταση ή το πρόσωπο του Συνάναρχου Υιού φανερώθηκε με την ένσαρκο οικονομία και την ενανθρώπηση του Κυρίου και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, ο οποίος ήλθε στον κόσμο για την σωτηρία των ανθρώπων.

Του τρίτου προσώπου, της Αγίας Τριάδος, του Αγίου Πνεύματος, η υπόσταση ήταν κι αυτή άγνωστη. Φανερώθηκε στη βάπτιση του Κυρίου εν είδει περιστεράς. Την ημέρα της Αγίας Πεντηκοστής σύμφωνα με την υπόσχεση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, κατήλθε στους Μαθητές του Χριστού το Πνεύμα το Άγιο, σε σχήμα πύρινων γλωσσών. Κατήλθε η ενέργεια και η χάρις του Αγίου Πνεύματος με μορφή και σχήμα γλωσσών, διότι η υπόσταση του Αγίου Πνεύματος (καθώς και και των άλλων θείων προσώπων), όπως είναι φύσει, είναι τελείως άγνωστος. Συγκαταβατικά, όμως ο Θεός εμφανίσθηκε με διάφορα σχήματα και μορφές συμβολικά, για να τον γνωρίζουμε και να τον πιστεύουμε.

Τα τρία Πρόσωπα ή Υποστάσεις του Θεού είναι συνάναρχα, συναΐδια, ομότιμα, ομόδοξα, έχοντα αυτά θεία ιδιώματα και μία βουλή και κίνηση, γι' αυτό είναι ένας ο Θεός. Επίσης, εκ της μίας φύσεως της Αγίας Τριάδος προβάλλεται η κοινή ενέργεια των τριών προσώπων, την οποία οι θεολόγοι ονομάζουν δωρεά και χάρη και Πνεύμα Άγιον.

Ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή, λέγει: "Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα..." (ΙΒ', 4)

Η ενέργεια και η δωρεά του Αγίου Πνεύματος δίνεται στα κτίσματα, όχι η υπόσταση. Αυτή την αλήθεια την οποία διδάσκουν και εξηγούν οι άγιοι διδάσκαλοι της Εκκλησίας δεν δυνήθηκαν να καταλάβουν οι αιρετικοί Λατίνοι. Από την υψηλοφροσύνη τους δεν κάνουν διάκριση των χαρισμάτων και της ενέργειας του Θεού από την ουσία Αυτού. Έτσι, όχι μόνο έκαναν την προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως, αλλά και το Πνεύμα το Άγιο, το οποίο έλαβαν οι Άγιοι Απόστολοι, ισχυρίσθηκαν  ότι ήταν η υπόσταση του Αγίου Πνεύματος. Και όπως βρέθηκαν αιρετικοί (σημ. Ιστολογίου: Αλίμονο τι θα έλεγε ο αοίδιμος Ιεράρχης για τους σημερινούς προδότες της Ορθοδόξου πίστεως που ασπάστηκαν από μίσος ακόμη και αιρέσεις!), όπως ο Άρειος, οι οποίοι δεν δέχονταν το ομοούσιο, το συναΐδιο, το ομότιμο και ομόδοξο του προσώπου του Θείου Λόγου με του Θεού Πατρός, αλλά τον θεωρούσαν κτίσμα. Έτσι, άλλοι αιρετικοί υποτιμούσαν βλασφημούντες το Άγιο Πνεύμα, όπως ο Σαβέλιος.

Εμείς οι ορθόδοξοι Χριστιανοί, παραμένοντας στερεοί φύλακες της αποκεκαλυμμένης αληθινής πίστης, όπως ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μας την φανέρωσε, οι Άγιοι Απόστολοι την κήρυξαν, καταυγασθέντες από το πυρ της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής. Ακολούθως, οι Άγιοι Πατέρες στις Οικουμενικές Συνόδους, με την έμπνευση και επιστασία του Αγίου Πνεύματος διατύπωσαν, ας προσπέσουμε, ας προσκυνήσουμε, ας λατρεύσουμε καθηκόντως την Αγία Τριάδα: Την μία Θεότητα, των τριών συναΐδιων, συνάναρχων, ομότιμων και ομόδοξων προσώπων, του μόνου αληθινού Θεού μας.

Ιδιαιτέρως, την εορτή της Πεντηκοστής, την εμφάνεια και κάθοδο του Αγίου Πνεύματος εορτάζοντας, οφείλουμε να προσκυνήσουμε, να παρακαλέσουμε και να ευχαριστήσουμε το Πάναγνο Πνεύμα, αναλογιζόμενοι τις πολλές και μεγάλες ευεργεσίες, τις οποίες προσέφερε και προσφέρει στο ανθρώπινο γένος.

Το Άγιο Πνεύμα αναγέννησε ψυχικώς τους ανθρώπους με το βάπτισμα, τους ελευθέρωσε από τον θάνατο της αμαρτίας και τους ανέστησε ψυχικώς. Δίνει στους πιστούς χριστιανούς την άνωθεν σοφία και τους κάνει πνευματικούς ανθρώπους, οι οποίοι λατρεύουν τον Δημιουργό τους "Ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ". (Ιωάννης, δ΄:24).

Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος είναι δύναμη, η οποία τονώνει την παραλυμένη θέληση μας και την κινεί στο καλό και την αρετή, Η αμαρτία, αντιθέτως, εξαντλεί τις ψυχικές δυνάμεις, ώστε να μην μπορεί να φυλάξει ο άνθρωπος τις εντολές του Θεού.

Όλος, λοιπόν, ο αγώνας του ορθοδόξου Χριστιανού πρέπει να αποβλέπει να μην στερηθεί την Χάριν του Αγίου Πνεύματος, αποφεύγοντας τις αμαρτίες και δεόμενος προς τον Κύριο, λέγοντας: «Τὸ Πνεῦμά σου τὸ Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀφ’ ἡμῶν»! (ψαλμός Ν', 13) Αμήν.

Ταπεινός ευχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ.

+ Ο Θηβών και Λεβαδείας Χρυσόστομος

Σημείωση: Από το περιοδικό "Θηβαϊκή Φωνή" Εκκλησίας Γνήσιων Ορθοδόξων, τεύχος 22 του έτους 2007.  Σε κάποια σημεία έγινε γλωσσική προσαρμογή σε πιο σύγχρονο ύφος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Τον θείο λόγο κηρύττει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κ. ΚΟΣΜΑΣ 

στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Πεύκης Αττικής.

"ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ"

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

«Αἰωνία ἡ μνήμη» σημαίνει: αἰώνια νὰ ὑπάρχει ἡ μνήμη γιὰ σένα. Ἄκουσα μία φορὰ πὼς κάποιος στὸν ἐπικήδειο λόγο ἐπάνω ἀπὸ τὸ νεκρὸ φώναξε: «αἰωνία ἡ μνήμη σου στὴ γῆ!». Παραξενεύτηκα σὲ μία τόσο λανθασμένη ἑρμηνεία τῆς πίστης μας. Μὰ μπορεῖ κάτι νὰ εἶναι αἰώνιο στὴ γῆ, ὅπου ὅλα περνοῦν βιαστικὰ σὰν προσκεκλημένοι σὲ γάμο; Ὄντως, δὲν εὐχόμαστε στὸν νεκρὸ ἐντελῶς μηδαμινὸ πλοῦτο, ὅταν τοῦ εὐχόμαστε νὰ τὸν μνημονεύουν σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος καὶ ὁ ἴδιος πλησιάζει στὸ τέλος του.

Ἀλλὰ ἂς ποῦμε πώς τὸ ὄνομα κάποιου μνημονεύεται στὴ γῆ ἕως τὸ τέλος τοῦ χρόνου· τί κερδίζει αὐτὸς ἀπ’ αὐτό, ἐὰν ἡ μνήμη του στὰ οὐράνια ἔχει ξεχαστεῖ; Τὸ σωστὸ εἶναι νὰ ἐπιθυμοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ νεκροῦ νὰ μνημονεύεται αἰώνια στὴν αἰωνιότητα, στὴν αἰώνια ζωὴ καὶ στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο εἶναι καὶ τὸ νόημα τῶν λέξεων « αἰωνία σου ἡ μνήμη».

Μία φορὰ οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ καυχήθηκαν λέγοντας: « Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου». Καὶ ὁ Χριστὸς τοὺς ἀπάντησε νὰ μὴν χαίρονται γι’ αὐτὸ ἀλλά: «χαίρεται δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς», δηλ. νὰ χαίρονται ἐπειδὴ τὰ ὀνόματά τους εἶναι γνωστὰ καὶ τὰ θυμοῦνται καὶ τὰ μνημονεύουν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Στὴν Ἁγία Γραφὴ συχνὰ λέγεται πὼς τὰ ὀνόματα τῶν δικαίων θὰ εἶναι γραμμένα στὸ βιβλίο τῶν ζωντανῶν, ἐνῶ τὰ ὀνόματα τῶν ἁμαρτωλῶν θὰ σβήσουν καὶ θὰ ξεχαστοῦν. Ἀπὸ τὴν ἱστορία περὶ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου βλέπουμε ὅτι ὁ Κύριος λέει τὸ ὄνομα τοῦ Λαζάρου, ἀλλὰ ἀποσιωπᾶ τὸ ὄνομα τοῦ ἄδικου πλουσίου.

Ὁ Λάζαρος σημαίνει ὅτι μπῆκε στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ ἔλαβε τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ τὴν αἰώνια μνήμη, ἐνῶ ὁ ἁμαρτωλὸς πλούσιος ἔχασε καὶ τὴ βασιλεία καὶ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ὄνομα. Στὴ Ἁγία Γραφὴ πολλὲς φορὲς τὸ ὄνομα ταυτίζεται μὲ τὸν ἄνθρωπο. Στὴν Ἀποκάλυψη  γράφεται: «Καὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐγένετο σεισμὸς μέγας…. καὶ ἐπεκτάνθησαν ἐν τῷ σεισμῷ ὀνόματα ἀνθρώπων χιλιάδες ἑπτά».

Ὑπὸ τὸν σεισμὸ τῆς γῆς πρέπει νὰ καταλάβουμε μεγάλους πειρασμούς, στοὺς ὁποίους οἱ ἑπτὰ χιλιάδες ἀνθρώπων ὑπέκυψαν, ἀποστάτησαν ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ ἔχασαν τὶς ψυχές τους. Τοῦτο σημαίνει ὅτι δὲν καταστράφηκαν μόνο τὰ σώματά τους -αὐτὸ εἶναι ἐλάχιστης σημασίας- ἀλλὰ οἱ ψυχὲς καὶ τὰ ὀνόματα ἐκμηδενίστηκαν καὶ σβήστηκαν ἀπὸ τὸ βιβλίο τῶν ζωντανῶν.

Ὅποιος ἐπιθυμεῖ ἀθάνατη μνήμη στὴν αἰωνιότητα, ἐπιθυμεῖ εὐαγγελικὸ πράγμα. Ἐὰν κάποιος ἐπιθυμεῖ ἀθάνατο ὄνομα στὴ γῆ, θέλει ματαιόδοξο πράγμα. Νὰ ξέρεις ὅτι πολλοὶ οἱ ὁποῖοι ἀθόρυβα καὶ χωρὶς νὰ τοὺς προσέξουν πέρασαν αὐτὴ τὴ ζωή, ἀπέκτησαν ἀθάνατο ὄνομα σ’ ἐκεῖνο τὸν κόσμο.

Νὰ σκέπτεσαι περὶ αὐτοῦ καὶ ὁ Θεὸς θὰ σοῦ ἀποκαλύψει ἀκόμα πολλά. Καὶ ὅταν ἀκούσεις γιὰ τὸ δικό μου θάνατο, πὲς στὴν προσευχή σου: «αἰωνία του ἡ μνήμη»!

Επισκόπου Αχρίδος Νικολάου Βελιμίροβιτς