ΣΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
«Ζει αεί Θεομήτωρ καν δεκάτη θάνε Πέμπτη».
Ο Αύγουστος μήνας, ειδικά η περίοδος της 15ης Αυγούστου, έχει αφιερωθεί από την Εκκλησία στην μνήμη της Υπεραγίας μας Θεοτόκου, της Μητέρας του Θεού.
Η Κυρία Θεοτόκος είναι το κορυφαίο δημιούργημα του Θεού, είναι το μοναδικό κτίσμα, το οποίο μέσα στην υλική και πνευματική δημιουργία πλήρωσε τον σκοπό για τον οποίο υπάρχει η κτίση.
Η Παναγία Παρθένος είναι εκείνη δια της οποίας η προαιώνιος βουλή του Θεού, δια της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, έλαβε πέρας. Είναι η «κλίμαξ (σκάλα) η επουράνιος», δια της οποίας κατέβηκε ο Θεός Λόγος και εκ των αγνών και παρθενικών της αιμάτων προσέλαβε την ανθρώπινη φύση και ένωσε αυτήν με τη θεία φύση.
Έγινε έτσι η κοιλία της Αγίας Θεοτόκου το εργαστήριο της ενώσεως των δύο φύσεων, θείας και ανθρώπινης, στο πρόσωπο του Θεού Λόγου και γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του Κόσμου. Είναι δι’ αυτό, κατά τον Γρηγόριο τον Παλαμά, «μεθόριον κτιστής και ακτίστου φύσεως». (ΓG 151, 472 B).
Η Παναγία μας είναι η νέα Εύα, η οποία μας λύτρωσε από το παράπτωμα και το κατάκριμα της πρώτης Εύας και μας χάρισε δια του Υιού της την Πνευματική αναγέννηση και την ζωή. Είναι «η μητέρα της ζωής», ο ιερός Χρυσόστομος το τονίζει καθαρά: «Παρθένος ημάς εξέβαλεν του Παραδείσου, διά παρθένου ζωήν εύρομεν αιώνιαν» (ΜΔ’ Ψαλμος Ζ’ PG 55, 193).
«Είναι η γέφυρα η μετάγουσα τους εκ γης προς Ουρανούς».
Είναι η καταφυγή, η ελπίς και η παρηγορία σε όλους του απελπισμένους και καταποντισμένους από τα κύματα των διαφόρων περιστάσεων της ζωής. Δεν υπάρχει, κανένας πιστός Χριστιανός, ο οποίος, ευρισκόμενος προ απογοητεύσεως στην ζωή του, θυμηθεί την Παναγία και καταφύγει με πίστη και προσπέσει με δάκρυα στην αγία της εικόνα και να την παρακαλέσει, να μην βρει την παρηγορία, την ελπίδα και την διέξοδο από τις περιστάσεις που τον καταπιέζουν.
Είναι η εύσπλαγχνος μητέρα των Χριστιανών αυτό εμπράκτως το έχουν διατυπώσει όσοι την επιακλούνται και ζητούν την βοήθειά της. Γι’ αυτό η Παναγία μας χαίρει ιδιαιτέρας εκτιμήσεως και σεβασμού από τους πιστούς.
Ο σεβασμός αυτός εκδηλώνεται περισσότερο στην τελευταία και μεγαλυτέρα από τις Θεομητορικές εορτές, την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά την οποία εορτάζουμε την από γης εις ουρανούς μετάβαση της Παναγίας.
Εκοιμήθη και ετάφη ως άνθρωπος η μητέρα της ζωής, στο χωριό της Γεσθημανής. Ο τάφος όμως δεν εδυνήθη να χωρέσει το δοχείο της σεσαρκωμένης Θεότητας, του οποίου αντάξιος είναι ο θρόνος της θείας δόξης.
Δι’ αυτό ανήλθε και σωματικώς, αφήσασα κενόν τον τάφον και εκάθησε εκ δεξιών του Βασιλέως Χριστού του Θεού. Μεταστάσα η μήτηρ του Θεού, κάθεται ως βασίλισσα των ουρανίων και επιγείων. «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών Σου». Σε αυτή καταφεύγουν των Ορθοδόξων τα συστήματα. Ο μεν παρακαλεί υγεία στις νόσους, ο δε απαλλαγή από τους κινδύνους. Ο ένας παρηγοριά στις θλίψεις, ο άλλος βοήθεια στις συμφορές. Όλοι ζητούμε έλεος από την πηγή του ελέους διότι ανεξάντλητο είναι το πέλαγος των χαρίτων και ακένωτος η πηγή των αγαθών.
Η Παναγία είναι «η Βασίλισσα των ουρανίων». Αυτήν σέβονται και προσκυνούν όλα τα ασώματα Αγγέλων τα τάγματα. Είναι εκείνη η οποία έχει τιμηθεί περισσότερο από όλα τα λογικά κτίσματα και έχει «τα δευτερεία της Τριάδος η έχουσα αμέσως την εκ Θεού δωρεών» (Κανών Θεοτοκαρίου).
Εμείς με λόγια δεν μπορούμε να τιμήσουμε την Παναγία. Εάν, όμως, θέλουμε να την ευχαριστήσουμε, θα την ευχαριστήσουμε με τα έργα. Ένα θέλει από εμάς η Παναγία: Θέλει τη σωτηρία μας, θέλει να ζήσουμε ως πραγματικοί Χριστιανοί, να μετανοήσουμε και να συμφιλιωθούμε με τον Θεό. Σε αυτό είναι πρόθυμη να βοηθήσει πάντοτε όταν την επικαλεστούμε. Αμήν.
Ταπεινός ευχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Γ.Ο.Χ.
+ Ο Θηβών και Λεβαδείας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
