ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Από το περιοδικό "Πολύτιμος Θησαυρός Μετανοίας" του Αγίου Ματθαίου Βρεσθένης.
Τεύχος 1ον του 9ου Τόμου, Απρίλιος 1948, Έτος 10ο της Πρώτης Περιόδου
Διασκευασμένο ελαφρώς στην καθομιλουμένη γλώσσα μας.
Περί της ζωηφόρου Ανάστασης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας έτσι λένε ότι έγινε. Κατά το μέσο της νύκτας σεισμός μέγας έγινε διότι ο Άγγελος Κυρίου αφού κατέβηκε απεκύλισε τον λίθο από την θύρα του μνημείου. Από τον οποίον σεισμό, οι στρατιώτες που φυλούσαν τον τάφο, καθώς κατατρόμαξαν έφυγαν με μεγάλη σπουδή. Έτσι βρήκαν καιρό οι γυναίκες που έρχονταν με τα μύρα, για να αλείψουν το σώμα του Ιησού.
Πρώτη που είδε αναστημένο τον Χριστό είναι η Κυρία Θεοτόκος, η Μητέρα του Ιησού, μαζί με την Μαρία την Μαγδαληνή. Αλλά για να μην υπάρχει αμφιβολία για την Ανάσταση, από την οικείωση της Μητέρας, γι' αυτό οι θείοι Ευαγγελιστές λένε, συνεσκιασμένα, ότι ήλθε η Μαρία η Μαγδαληνή, και η άλλη Μαρία, όπου (και) νοείται η Μητέρα του Ιησού. Και άλλος Ευαγγελιστής λέει, ότι φάνηκε πρώτα στην Μαρία την Μαγδαληνή, όπου ήταν δηλαδή ανύποπτο πρόσωπο. Οι οποίες αφού είδαν τον Χριστό και προσκύνησαν Αυτόν και κράτησαν τα πόδια Αυτού, έτρεξαν μετά χαράς και ανήγγειλαν στους Μαθητές ότι ο Διδάσκαλος όντως ανέστη και αυτές είδαν και προσκύνησαν Αυτόν.
Και από το γλυκύτατο Αυτού στόμα άκουσαν, χαίρετε. Και έπρεπε βέβαια, το γένος εκείνο, όπου πρώτα άκουσε, "με λύπες θα γεννάς τέκνα", αυτό πρώτο να δεχθεί την χαρά. Και η μεν Κυρία Θεοτόκος, ως κατεξοχήν γνωστική, αφού άπαξ είδε, και την χαρά δέχτηκε, δόξασε τον Θεό και στο εξής δεν θέλησε να ξαναδοκιμάσει αλλά παρέμεινα ησυχάζουσα. Η δε Μαγδαληνή και εκ δευτέρου πήγε στον μνημείο, και εκ δευτέρου είδε τον Χριστό, και εκ δευτέρου ήθελε να πιάσει τους Άχραντους Αυτού πόδας. Όμως εμποδίστηκε για την μάταιη περιέργεια της. "Μην μου άπτου", παρ' Αυτού ακούουσα. Και ως Απόστολος στους Αποστόλους παρ' Αυτού πέμπεται, ειπόντος, "Πορεύου δε προς τους αδελφούς μου και πες σε αυτούς όσα είδες και άκουσες".
Εντωμεταξύ φτάνει και ο Πέτρος μετά του Ιωάννου, αφού έμαθαν τα γενόμενα παρά της Μαγδαληνής (μνήμη +22 Ιουλίου), όπως λέχθηκε, και εισελθόντες στον τάφο, βρίσκουν μόνο τα σάβανα. Γι αυτό επανέρχονται πάντες στην πόλη μετά χαράς, κήρυκες ήδη της υπερφυούς Ανάστασης του Χριστού, τον Οποίον και είδαν ζώντα πραγματικά, πέντε φορές κατά την ίδια ημέρα.
Τοιαύτη λοιπόν χαρμόσυνη Ανάσταση εορτάζουμε σήμερα, ασπαζόμαστε αλλήλους τον εν Χριστώ ασπασμό, δείχνοντας δια αυτού, την κατάλυση της πρώην έχθρας μεταξύ ημών και του Θεού, και την προς εμάς πάλι Αυτού διαλλαγή δια του πάθους του Σωτήρα. Και η μεν εορτή ονομάζεται Πάσχα, ομωνύμως το Πάσχα των Εβραίων, που κατά την γλώσσα αυτών, σημαίνει διάβαση, διότι ο παθών και αναστάς Ιησούς διαβίβασε εμάς εκ της κατάρας του Αδάμ, και της δουλείας του διαβόλου, στην αρχαία ελευθερία και μακαριότητα. Η παρούσα ημέρα της εβδομάδας, που είναι η πρώτη των λοιπών, που αφιερώθηκε στην τιμή του Κυρίου, επονομάστηκε από το όνομα Του Κυριακή, και σε αυτήν μετατέθηκε από τους Αποστόλους η αργία και η ανάπαυση της εορτής του Σαββάτου του παλαιού νόμου.
Σε ποια ώρα ανέστη ο Κύριος, ουδείς είδε σαφώς. Τίνες είπαν στο πρώτο λάλημα των πετεινών, άλλοι όταν έγινε ο σεισμός και άλλοι άλλον καιρό. Ανέστη, καθώς και γεννήθηκε, χωρίς δηλαδή να χαλάσουν παντελώς οι σφραγίδες του τάφου, καθώς και των θυρών κεκλεισμένων εισήλθε στους μαθητές ύστερα. Αυτά έτσι γενόμενα, ιδού έφτασαν τίνες, καταφοβισμένοι, και αναγγέλλουν τα συμβάντα στους Αρχιερείς. Αυτοί αυτά ακούσαντες και μη ξέροντας τι άλλο να πράξουν, μήτε δυνάμενοι, κατέφυγαν στο ψεύδος, και την ασύστατη συκοφαντία. Επειδή με αργύρια ικανά, κατέπεισαν τους στρατιώτες να κηρύξουν ότι, ενώ αυτοί αποκοιμήθηκαν, πήγαν οι Μαθητές Αυτού και τον έκλεψαν.
Για το ότι πλάσμα και συκοφαντία στάθηκε ο λόγος αυτός. είναι ολοφάνερο διότι οι Μαθητές ήταν κατακλεισμένοι, από τον φόβο των Ιουδαίων, και πως ήθελαν να τολμήσουν να κάνουν τέτοιο έργο, όπου μάλιστα ήξεραν ότι και οι στρατιώτες για τούτο και μόνο διορίστηκαν να φυλάνε. Και έπειτα ας υποθέσουμε, πως τόλμησαν να ριψοκινδυνεύσουν, πως εκείνοι οι οποίοι πήγαιναν με άκρο φόβο, ήθελαν να καθίσουν και να ξεκολλήσουν την σινδώνα από το σώμα, και να πάρουν γυμνό αυτό και να φύγουν, σε καιρό όπου μπορούσαν να το πάρουν μαζί και να φύγουν το ταχύτερο, για να μην τους καταλάβει, χρονοτριβώντας; Έτσι η κακία είναι πράγμα ασυλλόγιστο. Κατά πολλούς δε τρόπους οι διδάσκαλοι δοκιμάζουν να βρουν σωστά τριήμερο την Ανάσταση του Σωτήρος, όμως φαίνεται, ότι συντομότερα από την τριήμερη υπόσχεσή ο Κύριος έκανε τις ευεργεσίες σε εμάς. Και για αυτό πρέπει από ψυχής να Του προσφέρουμε την ευχαριστία, την δόξα, συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
