ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΤΟ 1924

ΗΤΑΝΕ ἡ πρώτη χρονιὰ ποὺ γύρισε τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο. Μὲ τὸ καινούργιο εἴχαμε Χριστούγεννα καὶ μὲ τὸ Παλαιὸ εἴχαμε τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος. Τότε κτυπούσανε οἱ καμπάνες 3 ἡ ὥρα τὴ νύκτα. Ἐμένα μοῦ ἄρεσε ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ μικρὴ καὶ λέω τῆς μαμᾶς μου, θὰ πάω στὴν Ἐκκλησία (Στον Ναό του Αγίου Νικολάου στην Κάρυστο Ευβοίας). Δὲν φοβᾶσαι, μοῦ λέει, τέτοια ὥρα; Ὄχι, τῆς λέω, ἀλλὰ δὲν ἤτανε πάρα πολλοί, λίγοι.

Ἐγὼ καθόμουνα ἐμπρὸς στὴν Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος καὶ ἤμουν ἀφοσιωμένη καὶ τὴν κοιτοῦσα. Τῆς εἶχαν οἱ Λουμιδαῖοι ἕνα στεφάνι γύρω-γύρω στὴν Εἰκόνα. Ἐκεῖ ποὺ εἶναι σήμερα ἡ ἁγιογραφία τῆς Παναγίας, ἐκεῖ ἤτανε ἡ Εἰκόνα τόσο μεγάλη καὶ τόσο βαρειά.

Ἄρχισε ὁ παπα-Βαγγέλης ὁ Μπάκωσης στὴν Ὡραία Πύλη γιὰ πρώτη χρονιὰ νὰ λέη τὸ Εὐαγγέλιο τῶν Χριστουγέννων, «Χριστὸς γεννᾶται σήμερον...». Ὅπως κοιτοῦσα τὴν Εἰκόνα, τὶ νὰ δῶ! Ἡ Εἰκόνα ὁλόκληρη καὶ τὸ στεφάνι μαζὶ ἔφυγε ἀπὸ τὴ θέσι της καὶ πῆγε μέχρι πάνω στὸ θόλο βορινά! Ἐγὼ ἔμεινα ξερή! Μετὰ ἀπὸ αὐτό, κάνει ἕνα κρότο τρομερὸ κρουουου!... Καὶ πῆγε καὶ στερέωσε στὴ θέσι της...

Τρέξανε ὁ κόσμος ἀπ’ ἔξω νὰ δοῦνε τὶ συνέβη, ἡ Ἐκκλησία ἔπεσε; Σταματάει ὁ π. Βαγγέλης μισὴ ὥρα τὸ Εὐαγγέλιο, εἴχανε καὶ μανουάλι ἐμπρὸς στὴν Εἰκόνα, τὶ μετάνοιες, τὶ κεριὰ ὁ κόσμος, καὶ ἡ Εἰκόνα εἶχε στερεώσει στὴ θέσι της (αὐτόπτης μάρτυς).

Ἀλλὰ ὅμως, τὴν ἄλλη μέρα ἦρθε διαταγὴ ἀπὸ μέσα [ἀπὸ τὴν Μητρόπολι;] νὰ μὴν ποῦμε πουθενὰ τίποτα! Ἐγὼ πῆγα πρωὶ-πρωὶ στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν εἴχανε κατεβάσει τὴν Εἰκόνα καὶ εἴπανε πὼς ἔφταιγε τὸ καρφί.

Ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση τὴν ἁμαρτωλή, ποὺ δὲν ἔμεινα μὲ τὸ Παλιὸ ποὺ εἶδα τέτοιο Θαῦμα, ἀλλὰ ἡ πίστη μου εἶναι μεγάλη, καὶ ἀπὸ τότε πιστεύω ἀκράδαντα στὴν ἄλλη ζωή...

Τὸ ἔλεγα τοῦ πάτερ Σίλα μήπως δὲν κάνει ἐγὼ ἡ ἁμαρτωλὴ νὰ λέω τέτοιο Θαῦμα, γιατὶ πρέπει νὰ εἴμεθα ταπεινοί, καὶ μοῦ λέει: «νὰ τὸ λές, Μαρία μου, εἰς δόξαν Χριστοῦ».

Σᾶς ἐπιβεβαιώνω διὰ ὅλα τὰ ἀνωτέρω ποὺ ἔγραψα ἡ αὐτόπτης μάρτυς,

Μαρία Ἐλ. Μερτζανάκη
Κάρυστος, Δεκέμβριος 1993.

Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ( +2009)

Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κυρος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ (κατά κόσμον Γεώργιος Ρούσσης) γεννήθηκε το 1923 στον Πειραιά, έλκων την καταγωγή εκ Δωδεκανήσου. Απο τα παιδικά του χρόνια εργαζόταν για την επιβίωση του ενώ αργότερα σπούδαζε σε νυκτερινό τμήμα της Εμπορικής Σχολής Πειραιά. Έπειτα φοίτησε σε σχολές Δημοσιογραφίας και Αγιογραφίας. Σε νεαρή ηλικία εγκατέλειψε τα εγκόσμια και εισήχθη στην ιστορική Ιερά Δεσποτική Μονή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου Κουβαράς, έχοντας ως συνασκητή του τον μετέπειτα αοίδιμο Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Αβράμιο Μπαλτσάκη (+2005) και αργότερα χειροτονήθηκε Διάκονος και Ιερομόναχος υπό του τότε Άγιου Βρεσθένης και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ματθαίου. Ο Μακαριστός Πρωθιεράρχης έλεγε ότι από την στιγμή που τον κάλεσε ο Άγιος Ματθαίος (ο αοίδιμος τιμούσε ιδιαίτερα τον Άγιο Ομολογητή Ματθαίο του οποίου υπήρξε και διάδοχος στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο) να ενταχθεί στο κλήρο, αισθανόταν μία φλόγα και αγάπη για την Εκκλησία του Χριστού, χωρίς να ενδιαφέρεται πλέον για τα εγκόσμια ακόμα και τους γονείς του. Τη Παρασκευή του Ακαθίστου 1958 χειροτονήθηκε, στο Ιερό Παρεκκλήσιο των Αγίων 99 Οσίων της Κρήτης, της Μονής της Μετανοίας του, Μητροπολίτης Μεσσηνίας υπό των Αγίων Αρχιερέων της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος και του προέδρου της Ιεράς Συνόδου αοιδίμου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρού Δημητρίου (+1976). Όταν έφτασε στην Μητρόπολη του, υπήρχε αναστάτωση λογω του δεκαετούς διωγμού των Ορθοδόξων. Ο ίδιος φυλακίστηκε και δικάστηκε αλλά εντέλει δικαιώθηκε πανηγυρικως. Φιλομοναχος αναδιοργάνωσε τα μοναστήρια και ίδρυσε νέα. Η μεγάλη του πιστη, η ασκητικοτητα και η επιμονή του στην διδασκαλία της πνευματικής ζωής των πιστών είχε ως αποτέλεσμα την πνευματική ακμή και πρόοδο της τοπικής Εκκλησίας της Μεσσηνίας. Το 2008 συμπλήρωσε 50 χρόνια θεοφιλούς ποιμαντορίας της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσσηνίας, από τα οποία τα 15 ως Αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. Από το 1995 (μετά την απομάκρυνση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ανδρέου (+2005) από τον Αποστολικό Θρόνο των Αθηνών λόγω της εμπλοκής του στο νεοεικονομαχικό σχίσμα) προήδρευε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλάδος, ως Πρωθιεράρχης, και διατελούσε, Τοποτηρητής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ήταν και είναι ένα μεγάλο πνευματικό κεφάλαιο για την Εκκλησία του Χριστού καθώς σε μεγάλες και ιστορικές στιγμές για την Εκκλησία του Χριστού ήταν εκεί, στις χαρές και τις λύπες, κρατώντας ακέραιη και γνήσια την Ορθοδοξία, διατηρώντας, όσο το δυνατόν αλώβητη, την Εκκλησία του Χριστού από τα σκάνδαλα και τα σχίσματα του Διαβόλου, διασώζοντας την Γνήσια Αποστολική Διαδοχή της Εκκλησίας του Χριστού. Δείγμα της Ταπείνωσης που τον διέκρινε, η επί σειρά ετών άρνηση του για ανακήρυξη του ως

Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος γιατί «δεν ήθελε τιμές» όπως ταπεινά έλεγε. Δείγμα της Αγάπης του Μεσσηνιακού λαού η κάλυψη της προς Κύριον εκδημίας του από όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Μεσσηνίας (και πανελλαδικά) και η προσέλευση όχι μόνο Ορθοδόξων Μεσσήνιων αλλά και Νεοημερολογιτών. Γνωστός υπήρξε για το μεγάλο του και ευρύ συυγγραφικό εργό (στα πλαίσια της κατήχησης των πιστών και της εσωτερικής Ιεραποστολής) καθώς και το εικονογραφικό του ταλέντο στην αγιογραφία. Υπήρξε απλός, ασκητικός και ταπεινός ως απλός μοναχός, τελώντας τα μοναχικά καθήκοντα παρά την γεροντική του ηλικία και τη βεβαρυμένη του υγεία. Οι  τελευταίες του λέξεις ήταν προς τον Διάκονο του η πνευματική του παρακαταθήκη: «ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ! ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ! ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!» Υπηρξε όντως Αρχιερέας "εις τύπον καιρό τόπον Χριστού".

Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣ ( +2005)

 Ο αοιδιμος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαριδος κυρος ΠΑΥΛΟΣ (κατά κόσμο Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 1931 στην Πηγή Τρικάλων από γονείς ευσεβείς. Σε ηλικία 3 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα ανέλαβε με μόχθους την ανατροφή και την εν Κυρίω παιδεία των τέκνων της. Αργότερα όλη η οικογένεια ακολούθησε την Μοναδική Πολιτεία. Ο αείμνηστος Ιεράρχης Παύλος προσήλθε στην Ανδρωα Μονή Μεταμορφώσεως Κουβαρα Αττικής σε ηλικία 16 ετών. Το 1954 κληθηκε προς στράτευση για ένα χρόνο επειδή δεν ακολουθούσε την Καινοτομία του παπικου ημερολογίου. Το 1955 χειροτονήθηκε Διάκονος και το 1961 Ιερομόναχος υπό του Μητροπολίτη Πατρών Ανδρέας. Εξυπηρέτησε πλειάδα ενοριών στην Ελλάδα, καταλήγοντας στην Αθήνα. Σε όλα τα Παραρτήματα ίδρυσε πληθώρα Κατηχητικών Σχολείων. Ανακαίνισε τους Ιερούς Ναούς: Τιμιου Προδρόμου Ρουφ, Αγίας Σοφίας Τρικάλων, Αγίας Τριάδας Ηλιούπολης, Παναγίας Γοργουπηκοου Ραφήνας και Αγίου Νικολάου Κηφισίας. Επίσης, ανεγειρε τον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Ρώσου στην γενέτειρα του και το Ησυχαστηριο του Αγίου Ευσταθίου, όπου πολλές ψυχές βρήκαν καταφύγιο στο Γηροκομείο της Μονής. Στην ενορία της Ηλιούπολης ο μακαριστος είχε ιδρύσει οικοτροφείο για απορα παιδιά, τα οποία ανέθρεψε με πνευματική παιδεία και νουθεσία. Το 1973 μετατέθηκε στα Γραφεία της Ιεράς Συνόδου όπου υπηρέτησε ως Γραμματέας και από το 1975 τοποθετήθηκε εφημεριος του Καθεδρικού Ιερού Ναού Τιμιου Προδρόμου Ρουφ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Το 1995 διορίστηκε υπό της Ιεράς Συνόδου Πρωτοσυγγελος της Ιερας Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Τον Δεκέμβριο του 2002 εξελέγη και χειροτονήθηκε Επίσκοπος υπό των Αγίων Αρχιερέων Γρηγορίου και Αβραμιου. Ως Αρχιερέας στήριξε το έργο της Εκκλησίας σς κρίσιμες μερες και περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα αλλά και στην Αμερική. Πολλάκις ο Μητροπολίτης Παύλος κινδύνευσε προς θάνεντεστη ζωή του αλλά εντέλει ο Κύριος τον κάλεσε την 6η Νοεμβρίου του 2005. Κηδεύτηκε στον Καθεδρικό Ιερο Ναό Τιμιου Προδρόμου Αθήνας και ταφηκε στο Ησυχαστηριο του Αγίου Ευσταθίου στο Κρυονερι Κηφισίας Αττικής.

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΥΡΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΕΙΗ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ( +2005)

Ο αοιδιμος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κυρος ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ (κατά κόσμο Ιωάννης Τσικουρας) γεννήθηκε στον Πυργετο Λάρισας από γονείς πολύτεκνους και ευσεβεστατους. Σε ηλικία 10 χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα και ρίχτηκε στη βιοπάλη μαζι με την μητέρα του. Σε ηλικια 17 ετών μετέβη στο Άγιον Όρος για να μονασει κσι εκαρη μοναχός υπό του Γέροντα π. Ματθαίου Λιγνού (μετέπειτα Επισκόπου Βρεσθενης) στο ασκητηριο του Αγίου Μηνα στη Βίγλα. Το 1960 χειροτονήθηκε Διάκονος και Ιερομόναχος υπο του Γεροντος του Βρεσθενης Ματθαίου του β' και εξυπηρετούσε μυστηριακως του Ζηλωτες Αγιορείτες Πατέρες. Το 1965 ο αείμνηστος π. Ευγένιος Τομπρος ως Πρωτοσυγγελος τον απέστειλε στην ακριτική νήσο. Κάλυμνο για την εξυπηρέτηση των ορθοδόξων πιστών. Οι Ορθόδοξοι συνδέθηκαν μαζί του με αδιαρρηκτους δεσμούς αλλά οι Καινοτομοι άρχισαν τους διωγμούς εναντίον του με διώξεις και φυλακές χάριν της Ορθοδοξίας. Ανεγειρε εκ βάθρων την Ιερά Μονή της Αγίας Σοφίας Καλύμνου και τον ενοριακό Ναό του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Μηνα μετά από πολλά προσκόμματα. Επίσης ανεγειρε το Ησυχαστηριο του Τιμιου Προδρόμου στο Βαθύ Καλύμνου και εγκαινίασε τον Ιερό Ναό Παναγίας Κεχαριτωμενης των Γ.Ο.Χ. Ρόδου. Εξυπηρέτησε πλειάδα ενοριών στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα αλλά και την Αμερική. Τον Φεβρουάριο του 2002 εκλέχτηκε Επίσκοπος και εντέλει χειροτονήθηκε Μητροπολίτης για την γενέτειρα του Λάρισα στις 15 Ιανουαρίου 2003 στην Ιερά Μονή Τιμιου Σταύρου Καλαμάτας. Ως Επίσκοπος, κατά την βραχύβια ποιμαντορία του, προσέφερε τα μέγιστα - καίτοι ασθενής- στην πνευματική κατάρτιση και διακονία του ορθοδόξου πληρώματος, πάντα ειρηνικός και γεμάτος αγάπη για όλους. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του παρέμεινε ασθενών στο αγαπημένο του νησί όπου κοιμήθηκε εν Κυρίω την 26η Σεπτεμβρίου 2005 και κηδεύτηκε την επόμενη στο Ησυχαστηριο του Αγίου Ιωάννου στο Βαθύ.

ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΥΡΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΕΙΗ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

Ο ΘΗΒΩΝ ΑΒΡΑΜΙΟΣ ( +2005)

 Ο μακαριστος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδειας κυρος ΑΒΡΑΜΙΟΣ (κατά κόσμο Αθανάσιος Μπαλτσακης γεννήθηκε το 1924 στο χωριό Φτερη Σπερχειαδας Φθιώτιδος από γονείς ευσεβεστατους και πολύτεκνους. Ηταν το μικρότερο μέλος της ευλογημένης οκταμελους  οικογένειας από την οποια οι γονεις και τα πέντε τέκνα ακολούθησαν την Μοναχική Πολιτεία στα τότε ακμαζοντα Κέντρα της Γνήσιας Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κερατέα Αττικής. Μάλιστα δύο αδερφοί του Θηβών κυρου Αβραμιου χειροτονηθηκαν αργότερα Αρχιερείς: Ο προκάτοχος του Θηβών κυρος Ιωάννης ( +1963) και ο Τρικκης κυρος Βησσαρίων ( +1977).  Το 1941 ο αοιδιμος Αβραμιος γίνεται μοναχός και τον Αύγουστο του 1946 χειροτονειται υπο του Επισκόπου Βρεσθενης (και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών) Ιεροδιακονος, τον οποίον σεβοταν και τιμούσε έως τέλους της ζωής του. Ως Ιεροδιακονος εξυπηρέτησε κυρίως τον Μακαριστο Αρχιερέα Τριμυθουντος και έξαρχο Κύπρου κυρο Σπυρίδωνα, τον οποιο έμελλε να μοιάσει στην παραλαβή υφ' ενός Άγιου Ιεραρχου την Κανονική Αποστολική Διαδοχή. Το 1952 χειροτονειται Ιερομόναχος υπό του Μητροπολίτη Πατρών Ανδρέα και ξεκινά την ιερατικη του δράση σε Θήβα και Χαλκίδα οποτε και για μία διετία παραμένει στο μετόχι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου λόγω ασθενείας. Μετά την ανάρρωση του επιστρέφει στα ιερατικά του καθήκοντα και εξυπηρετεί αρκετες ενορίες κυριως στην Αττική, με τελευταια την ενορία του Τιμιου Προδρόμου στο Περιστέρι. Εκεί παρέμεινε έως το 1994 όποτε, λόγω της νεοεικονομαχικης αίρεσης, διέκοψε πνευματική κοινωνία με τον  Αρχιεπίσκο Ανδρέα και αργότερα, 1995, τοποθετήθηκε εφημεριος στην ιστορική για την Εκκλησία μας ενορία της Θήβας και στον Ιερό Ναό των Αγίων Ταξιαρχών. Ο αοιδιμος Αβραμιος υπήρξε πάντα αγωνιών για την τήρηση της Ορθοδόξου πίστεως κατά την διάρκεια του επίγειου βίου του. Τόσο στο σχίσμα του 1995, όσο και στην νεοεκκλησιολογικη αίρεση του 2002 κατελεγχει του υπευθύνους και προφυλάσσει το λογικό Ποίμνιο της Εκκλησίας του Χριστού. Τον Φεβρουάριο του 2002 εκλέγεται Επίσκοπος υπο των Αρχιερέων Γρηγορίου, Τιτου και Χρυσοστόμου και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους χειροτονειται Μητροπολίτης Θηβών υπό του Αγιου Προέδρου κυρου Γρηγορίου στην Ιερά Μονή Ευαγγελίστριας Καλαμάτας, αναλογιζόμενος την ευθύνη του στην διασφάλιση της Αποστολικής Διαδοχής. Παρότι γέρων και ασθενής αγωνίζεται με νεανικό φρόνημα για την καλύτερη οργάνωση και πρόοδο της  Εκκλησίας της Βοιωτίας. Άξιο αναφοράς είναι ότι ο Μακαριστος Αβραμιος ίδρυσε το περιοδικό της Εκκλησίας μας "Θηβαϊκή Φωνή" ως όργανο της Μητροπόλεως Θηβών εφόσον το επίσημο Συνοδικό δημοσιογραφικό όργανο είχε.παρανόμως οικειοποιήθη. Στις 13 Φεβρουαρίου 2005 εξεδημησε προς Κύριον καιτην επόμενη ημέρα εψαλλη στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίων Ταξιαρχών Θήβας και η ταφή του έγινε στην Ιερά Μονή Οσίων Αγιορειτων Πατέρων Πανακτου Βοιωτίας, η οποία Μόνη ιδρύθηκε και άρχισε να ανοικοδομείται επί των ημερών του.

ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΘΗΒΩΝ ΚΥΡΟΥ ΑΒΡΑΜΙΟΥ ΕΙΗ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

Ο ΚΟΖΑΝΗΣ ΤΙΤΟΣ ( +2002)

Ο αοιδιμος Μητροπολίτης Σερβιων και Κοζάνης κυρος ΤΙΤΟΣ (κατά κόσμο Ταξιάρχης Βλάχος) γεννήθηκε το 1925 στο χωριό Μαυρομματι Θηβών απο ευσεβείς γονείς. Το 1945, υπο θείου ζήλου κινούμενος, εξήλθε του κόσμου, ποθώντας τον μονήρη βιο και γι' αυτό προστίθεται στην χορεία των Πατέρων της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Κυρίου στον Κουβαρα Αττικής. Χειροτονήθηκε στις 25/3/1949 Διάκονος υπο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών αγίου Ματθαίου και στις 30/10/1954 προήχθη σε Ιερομόναχο υπο Μητροπολίτη Πατρών Ανδρέου. Ως Ιερέας εξυπηρετησε πλήθος ενοριων της Γνησιας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τον Φεβρουάριο του 1973 εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Σερβιων και Κοζάνης υπό του Αρχιεπισκόπου ΑΘηνών Ανδρέα στην Ιερά Μονή Παναγιάς Κερατέας. Ως Επίσκοπος κοπίασε και μόχθησε επί 29 χρόνια στην επαρχία του, αγρυπνώντας, ιερουργωντας, κηρύττοντας τον λόγο του Θεού, εξομολογώντας και κατηχωντας διαρκώς ως καλός ποιμην το ποίμνιο του, χειροτωνωντας πλειάδα Διακονων και Ιερέων, μοναχών και μοναζουσων. Χρημάτισε και Έξαρχος πάσης Μακεδονίας μετά την κοίμηση του αείμνηστου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρου Δημητρίου. Ήταν ειρηνικότατος, ευσεβεστατος, αφιλαργυρος, υπομενοντα πάντα χάριν του ποιμνίου του. Η ζωή του ηταν, μία διαρκής μελέτη των Ιερών Γράφων, συνοδευόμενη με προσευχή. Στις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου η μόνη σκέψη και φροντίδα του  να τηρούνται επακριβώς οι θειοι και Ιεροί Κανόνες. Την 12 Δεκεμβρίου 2002 κοιμήθηκε ειρηνικά μετά απο βραχύβια ασθένεια και κηδεύτηκε την επόμενη υπό του Αγίου Προέδρου της Ιεράς Συνόδου, Μητροπολίτη Μεσσηνίας κυρου Γρηγορίου και δεκάδων Κληρικών. Προσήλθε μεγάλο πλήθος πιστών από όλη την Ελλάδα.

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΥΡΟΥ ΤΙΤΟΥ ΕΙΗ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ( +2002)

 Ο αοιδιμος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κυρος ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ (κατά κόσμο Τριαντάφυλλος Τσαλαγκας) γεννήθηκε το 1928 στην Διβρη Λαμίας υπό ευσεβών γονέων. Το 1944 ακολούθησε την Μοναδική πολιτεία στην Ιερά Μονή Αγίας Αννης Λυγαριάς Λαμίας υπό τον Γέροντα Αρχιμανδρίτη π. Μηνα Βρεττο, άνδρα μεγάλης πνευματικότητας. Το Νοέμβριο του 1961 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος υπό του Μητροπολίτη Πατρών Ανδρέου στην ανδρώα Μονή της Μεταμορφώσεως. Τον Φεβρουάριο του 1973 εξελέγη και χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φθιώτιδος στην Ιερα Μονή Παναγιάς Κερατέας Αττικής. Ο αείμνηστος Ιεράρχης αγαπήθηκε πολύ απο το ορθόδοξο ποίμνιο λόγω της γλυκύτητας του χαρακτήρα του και της μεγάλης πνευματικότητας του. Ίδρυσε δύο Ιερές Μονές: Της Παναγιάς Γοργουπηκοου Γοργοποταμου (γυναικεία) και και Αναλήψεως του Κυρίου Δυο Βουνών Λαμίας. Η πρώτη αναδείχθηκε Φαρος Ορθοδοξίας για την Ελλάδα ενώ η δεύτερη περιήλθε- κριμασι οις οιδε ο Θεός- σε αντικειμενους χάριν ιδιοτελών σκοπών και φιλοδοξιών. Ο Μητροπολίτης Θεοδόσιος ήταν και Τοποτηρητής των Μητροπόλεων της Θεσσαλίας όπου διαποιμανε χιλιάδες πιστών Γνήσιων Ορθόδοξων Χριστιανών. Διακρίθηκε για τον ζήλο του υπέρ της Ορθόδοξης πίστης και αναδείχθηκε προμαχος της πατρωας ευσεβείας, χωρίς να δειλιασει και να υποκύψει στα ζιζάνια των αιρετικών αλλά και στα σκάνδαλα και τις θλίψεις. Κατά των κλυδωνισμό του σκάφους της Εκκλησίας από τις αιρετικές θεωρίες περί των ιερών εικόνων αντιστάθηκε με τους άλλους Αρχιερείς της Ιεράς Συνόδου και υπέγραψε τις ιστορικές ποιμαντορικες Εγκυκλίους των ετών 1992, 1993 και 1997. Κοιμήθηκε εν Κυρίω την 14η Φεβρουαρίου του 2002 στην Ιερά Μονή Παναγιάς Γοργουπηκοου Λαμίας όπου και κηδεύτηκε υπό της Ιεράς Συνόδου και πλειαδος κληρικών, παρουσία και πλήθους πιστών.

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΚΥΡΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΕΙΗ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

Ο ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ( + 2001)

Ο αοιδιμος Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαριδος κυρος ΜΑΤΘΑΙΟΣ (κατά κόσμο Δημήτριος Μακρής) γεννήθηκε το 1926 στο Μεγαλοχωρι Τρικάλων Θεσσαλίας και ήταν τέκνο πολυμελούς οικογένειας. Σε ηλικία 20 ετών εγκατέλειψε τα εγκόσμια και έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κουβαρα Αττικής υπό τον Άγιο Πατέρα Ματθαίο. Το 1950 χειροτονήθηκε Διάκονος και το 1955 Ιερομόναχος. Ως Ιερέας εξυπηρετησε πολλές ενορίες ανά την Ελλάδα και υπήρξε στενός συνεργάτης του αείμνηστου Πρωτοσυγγελου και Αρχιγραμματεα π. Ευγενιου Τομπρου στα Γραφεία της Ιερας Συνόδου. Τον Ιανουάριο του 1973 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Αττικής στην Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως. Υπήρξε υπερδραστηριος Ιεραρχης: Οικοδόμησε μεγαλοπρεπείς Ιερούς Ναούς, Πνευματικό Κέντρο, ίδρυσε νεες ενορίες κσι χειροτονησε πλειάδα Κληρικών, Μοναχών και Μοναζουσων. Εξέδωσε πολλά βιβλία και έντυπα διαφωτιστικά για πνευματικά ζητήματα όπως και το Ιερο Ευαγγέλιο με τα αναγνώσματα όλου του έτους που αφειδώς δωριζε στα πνευματικά του τέκνα. Η συμβολή του στην οργάνωση (Διοικητική και Ποιμαντική) της Εκκλησίας και της Ιερας Συνόδου υπήρξε καθοριστική και ανεκτίμητη. Κατά τον κλυδωνισμό της Αγίας Εκκλησίας μας από τις αιρετικές δοξασίες κατά των Ιερών Εικόνων υπήρξε πρωτοπόρος στον υπέρ της Ορθοδοξίας και Ιεράς Παραδόσεως αγώνα. Μετά της πλειοψηφίας των Αγίων Αρχιερέων αγωνίστηκε για την ενότητα του πληρώματος της Εκκλησίας και συνέβαλλε στην αποφασιστική αντιμετώπιση των εκτραπεντων. Οι διαρκείς και επίμονοι μοχθοι του για την Εκκλησία είχαν σαν αποτέλεσμα την επιβάρυνση της υγείας του και στην προς Κύριον εκδημια  την 19 Απριλίου 2001. Ο αείμνηστος Αρχιερέας κηδεύτηκε στον Καθεδρικό Ιερο Ναο των Αγίων Αποστόλων στην Μάνδρα Αττικής, παρουσία της Ιερας Συνόδου, δεκάδων Κληρικών από την Ελλάδα και το εξωτερικό και χιλιάδων πιστών που κατέκλυσαν τον μεγαλοπρεπή Ναό.

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΚΥΡΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΕΙΗ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

Ο ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ ( +1989)

 Ο μακαριστος Ιεράρχης κυρος Λάζαρος (κατα κόσμο Γεώργιος Αθανασίου) γεννήθηκε το 1917 στην Δρακοτρυπα Καρδίτσπιστών.τα τα εγκύκλια μαθήματα και τις Γυμνασιακες σπουδές, υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό κατά την πολεμική περίοδο 1940-1941. Σε ηλικία 28 ετών εισήλθε ως Δόκιμος στην Ιερα Μονη Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στον Κουβαρα Αττικής υπο τον τοτε Επίσκοπο Βρεσθενης και μετεπεια Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κυρο Ματθαίο, το ετος 1945. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1947 και Πρεσβύτερος το 1948 από τον Αρχιεπίσκοπο Ματθαίο. Την 6η Ιουνίου 1955 ενθρονίστηκε Καθηγουμενος της Μονής Μεταμορφώσεως κατόπιν εκλογής υπό των Πατέρων της Μονής. Την ίδια μέρα χειροθετηθηκε Αρχιμανδρίτης υπό του Μητροπολίτη Πατρών Ανδρέου. Ως Ιερέας εξυπηρετησε πλειάδα ενοριών ανά την Ελλάδα. Το 1973 η Ιερα Συνοδος, αναγνωρίζοντας την προσφορά του, τον εξελεξε Επίσκοπο Βρεσθενης με έδρα την ενορία της Αγίας  Τριαδος στην Σπάρτη και χειροτονήθηκε την 27η Ιανουαρίου του ίδιου έτους . Ως Καθηγουμενος υπήρξε ο Γέροντας των περισσότερων Κληρικών αδελφών της Μονής. Επίσης επί των ημερών του η Μονή έζησε νεα ακμή τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό, όσο και στην κτιριακή ανασυγκρότηση της μετά την Φλωρινικη αποστασία των αποσχισθεντων πρώην αδελφών της Μονής. Ο μακαριστος Επίσκοπος κυρος Λάζαρος διακονουσε επι 16 έτη το ποίμνιο της Λακωνίας ενώ πολλάκις πραγματοποίησε ποιμαντικες περιοδείες ανά την Ελλάδα. Επίσης φιλοξένησε πληθώρα εκκλησιαστικών εκδηλωσεων στην Μονή οπως συνεδρια και συναξεις του Κλήρου. Κοιμήθηκε εν Κυρίω την 5η Σεπτεμβρίου 1989 και κηδεύτηκε την 7ην του ιδιου μήνα στην Μονή της Μετανοίας υπό της Ιερας Συνόδου παρουσία πλήθους πνευματικών τέκνων και πιστών.

ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΕΙΗ ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ!

ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ

Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την πανηγύρι της Ιερας Μονής Αγίας Παρασκευής στη Χαλκίδα όπου ασκείται η εξόριστη αδελφότητα της Ιερας Μονής Παναγίας Κερατέας Αττικής. Της πανηγυρεως προεξηρχε ο Πανιερωτατος Μητροπολίτης Θηβών και Λεβάδειας κ.κ. ΧΡΥΣΌΣΤΟΜΟΣ, Πρόεδρος της Ιερας Συνόδου και πνευματικός προϊστάμενος της Μονής.