«Τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγεί, αμφοτεροί εις βόθυνον πεσούνται». (κατά Ματθ. ιε’, 14)
Διάγγελμα Αρχιερέων 1935: «Μηδεμία πνευματική επικοινωνίαν έχωσιν (οι Ορθόδοξοι) με τα της Σχισματικής Εκκλησίας και των Σχισματικών λειτουργών αυτής, από των οποίων έφυγε η Χάρις του Αγίου Πνεύματος διότι ούτοι ηθέτησαν Αποφάσεις των Πατέρων της 7ης Οικουμενικής Συνόδου και πασών των Πανορθοδόξων Συνόδων των καταδικασών το Γρηγοριανόν Εορτολόγιον. Ότι δε η Σχισματική Εκκλησία δεν έχει Χάριν και Άγιο Πνεύμα, τούτο Βεβαιεί ο Μ. Βασίλειος λέγων τα εξής: «Ει και περί μη Δόγματα οι Σχισματικοί σφάλλοιντο, αλλ’ επειδή τοίγε Κεφαλή του Σώματος της Εκκλησίας ο Χριστός εστί, κατά τον θείον Απόστολον, εξ ου και τα μέλη πάντα ζωούται και την πνευματικήν αύξησιν δέχεται, ούτοι δε της αρμονίας των Μελών του Σώματος απερράγησαν και ουκέτι έχουσι την Χάριν του Αγίου Πνεύματος. Ο τοίνυν ουκ έχουσιν, πώς αν τοις άλλοις μετάδοιεν;»
+ Ο Δημητριάδος Γερμανός, + Ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, + Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος
Προ λίγων ημερών αναδημοσιεύθηκε στο Φλωρινικό ιστολόγιο «Εκκλησιαστικός» άρθρο του φλωρινικού Ιερέα Νικόλαου Δημαρά με τίτλο «Η Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς και οι Ματθαιϊκοί αδελφοί μας». Η φλωρινική παράταξη του κ. Καλλίνικου Σαραντόπουλου ετοιμάζεται για ένωση με άλλη φλωρινική ομάδα, τους «Ενισταμένους» και προς τούτο επιτίθενται κατά της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος και της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας, προσπαθώντας να συμβιβασουν τα ασυμβίβαστα. Αφενός την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία περί αποδοχής των ευρισκομένων σε σχίσμα και το κύρος των Μυστηρίων των αποσχισθέντων και αφετέρου την νεόκοπη «Εκκλησιολογία» των Ενισταμένων που πάντως βασίζεται στο πραγματικό πιστεύω του πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομου Καβουρίδη, όστις αποσχίσθηκε το 1937.
Προσπαθούν να σπιλώσουν την Αποστολική Διαδοχή και Κανονικότητα των Γ.Ο.Χ. με ψεύδη, επιθυμώντας να εξισώσουν την Εκκλησία με το Σχίσμα, την Κανονική Αποστολική Διαδοχή με τη Σιμωνία και την πλήρη καταπάτηση των Κανόνων, την Ορθοδοξία με την τυχοδιωκτικό και αλλοπρόσαλλο «πιστεύω».
Γράφει ο φλωριναίος κ. Νικ. Δημαράς (εφεξής «κ. Ν.Δ.») ότι «Καὶ οἱ Ματθαιϊκοὶ ἀδελφοί μας πῆραν τήν διαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς καί συνέχισαν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς Ρώσσους, καθ' ἥν στιγμὴν ἐκεῖνοι συλλειτουργοῦσαν ἀκόμη μὲ τοὺς Σέρβους καὶ τοὺς Ἱεροσολυμίτες καί οἱ τελευταῖοι μέ τούς Νεοημερολογίτες! …Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποί τους ἀναχειροτονήθηκαν ἀπὸ τοὺς μακαριστούς μητροπολίτες Ἐπιφάνιο καὶ Κάλλιστο, οἱ ὁποῖοι πῆραν τήν διαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς».
Αδυνατώντας να δουν και συνειδητοποιήσουν την πνευματική τους κατάσταση, καταφεύγουν στο ψεύδος για να σπιλώσουν την Εκκλησία του Χριστού και την Κανονική Ιεράρχία. Οι Γ.Ο.Χ – χάριτι Θεού- έλκουν την Κανονική Αποστολική Διαδοχή από τον Άγιο Ματθαίο, Αρχιεπίσκοπο Αθηνών τον Ομολογητή, Θαυματουργό και Μυροβλύτη ο οποίος τυγχάνει χειροτονημένος υπό Κανονικών Επισκόπων της Εκκλησίας της Ελλάδος που επέστρεψαν από το Νεοημερολογητικό Σχίσμα εν Μετανοία και γι’ αυτό αποκαταστάθηκε η Κανονικότητα τους. Διότι η Κανονικότητα δεν αφορά μόνο την τυπική Διαδοχή (επίθεση χειρών= Χειροτονία) αλλά και στην Ορθόδοξη Ομολογία άνευ της οποίας δεν υφίσταται Αποστολική Διαδοχή!
Εν προκειμένω οι Γ.Ο.Χ. δεν πήραν την Διαδοχή εκ των Ρώσων διότι απλούστατα η ίδια η Ρωσική Σύνοδος ομολόγησε στην επίσημη απόφαση της ότι η οι Ιεράρχες της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος δεν «δύναται να συγκριθούν μετά των Σχισματικών, Δονατιστών και Νοβατιανών. Δεν ημάρτησαν κατά της Ορθοδοξίας Δογματικώς αλλ’ εν των ζήλων των όπως διαφυλάξουν αυτή παρεβίασεν την Ιεραρχικήν Τάξιν, όταν ο Επίσκοπος Ματθαίος χειροτόνησε Επίσκοπον μόνος». Και πάλι ο Πρωθιεράρχης των Ρώσων Φιλάρετος- που ο κ. Ν.Δ. προβάλλει μεν ως Άγιος αλλά προσβάλλει δια του ψεύδους τη μνήμη του- επιβεβαιώνει δια επιστολής στον τότε Αρχιεπίσκοπο Ανδρέα ότι η επίθεσις των χειρών: είναι «ως ευλογίαν διά την Ιεραρχία της Μακαριότητος Σας»
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους Φλωρινικούς. Το ότι η Ιεραρχία τόσο ταπεινώθηκε για να τους επαναφέρει στην Εκκλησία και να διαλύσει τον Διάβολο των Σχισμάτων, το παραβλέπουν εμμένοντας στον Σατανικό εγωισμό τους που τους κράτα εκτός Εκκλησίας. Παραβλέπουν τις σκευωρίες και τις μεσαιωνικές συνωμοσίες κατά της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας υπό του σημερινού ηγέτη της μεγαλύτερη αριθμητικά παράταξης και άλλων αποθανόντων, ΕΓΚΑΘΕΤΩΝ στην Εκκλησία, που δεν δίστασαν να εισέλθουν σε αυτή υποκρινόμενοι τους Ορθοδόξους για να την πολεμήσουν έσωθεν και να την σπιλώσουν αλλά- δυστυχώς γι’ αυτούς- «Η Εκκλησία πολεμουμένη νικά»!
Και η Εκκλησία νικά διότι είναι άσπιλη, δίχως να βρίσκεται το ψεύδος και η υποκρισία, πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε το Σχίσμα του 1937. Η Ιεραρχία των Γ.Ο.Χ. επέδωσε Έκθεση δια της οποίας και από τον τίτλο διακηρύττονταν ότι «ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΔΕΧΘΕΙΣΑ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΝ ΠΑΠΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ, ΚΑΤΕΣΤΗΝ ΣΧΙΜΑΤΙΚΗΝ, ΚΑΙ ΤΑ ΜΗΣΤΥΡΙΑ, ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ»! Και μόνον κατόπιν της αποδοχής της Ορθόδοξης Ομολογίας και Εκκλησιολογίας της Εκκλησίας μας υπό των Ρώσων έγινε αποδεχτή η ένωση μαζί τους, ευελπιστώντας και στην ένωση των αποσχισθέντων Φλωρινικών.
Συνεχίζει με την ψευδεπίπλαστη «αδελφικότητα» κ. Ν.Δ.: «Ἡ ἐντολὴ τοῦ Ἁγίου Φιλαρέτου ἦταν, νά ἀναχειροτονήσουν ὅλους τούς ὑπό ἑνός χειροτονηθέντες (ἀπό τόν μακαριστό Ματθαῖο), πρᾶγμα τό ὁποῖο καί ἔκαναν, καί νά ἑνωθοῦν μέ τήν Σύνοδό μας. Ἀρνήθηκαν νά συμμορφωθοῦν στήν ἐντολή τῆς Συνόδου τοῦ Ἁγίου Φιλαρέτου καί στή συνέχεια ἀποκήρυξαν καί τούς Ρώσσους»... «Οἱ Ρῶσσοι ἐκεῖνον τὸν καιρό ἦσαν σὲ κοινωνία μὲ τὴν παγκόσμια Ὀρθοδοξία μέσῳ τῶν Πατριαρχείων τῶν Ἱεροσολύμων καί τῆς Σερβίας, γιαὐτὸ καὶ τὸ ἐπικαλεστήκαμε καί ἐμεῖς καὶ ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων, (ὅπως ἔκαναν ἄλλωστε καὶ οἱ ἀδελφοί μας Ματθαιϊκοὶ πολλὲς φορές!)».
Καταρχήν ο συγγραφέας υποκριτικώς και αθεολογήτως προβάλλεται φιλάδελφος προς τους Γ.Ο.Χ., χωρίς να υφίσταται η Κοινή Πίστη και Αποστολική Διαδοχή. Αυτό είναι που ονομάζουμε Παλαιοημερολογητικός Οικουμενισμός. Συνεχίζει να πλέκει τη φενάκη διότι ουδέποτε υπήρξε αναχειροτονία των Κανονικών και Ορθοδόξων Επισκόπων μας αλλά έτσι φαντασιώνονται ότι θα αποκρύψουν τη Σχισματική και Αντικανονική κατάσταση στην οποία τελούν. Οι Ιεράρχες προχώρησαν στην Κοινωνία- και όχι βέβαια «υπαγωγή» όπως υποκριτικά την ονομάζει ο κ. Ν.Δ.- με τη Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (εφεξής Ρ.Ο.Ε.Δ.) κατόπιν της διαβεβαίωσης της Ρωσικής Ιεραρχίας ότι δεν θα επιτρέψει την Κοινωνία μετά των Σχισματικών Νεοημερολογητικών Εκκλησιών, όπως άλλωστε έπραττε και με τους Σεργιανιστές, Διέκοψε δε την Κοινωνία μετ’ αυτών, λόγω ακριβώς της μη τήρησης της δέσμευσης αυτής.
Το ότι «ὁ Θεόφιλος Ἰονέσκο καθαιρέθηκε τελικὰ ἀπὸ τοὺς Ρώσσους ὡς Οἰκουμενιστὴς» δεν τους καθιστά λιγότερο αντικανονικούς ενώ απόδεικνύει κα το ποιόν τους «χειροτονήσαντος» αυτούς «επισκόπους». Ακόμη ας σκεφτούν ότι ο «ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Βιτάλιος, μετέπειτα προκαθήμενος Μητροπολίτης τῆς Ρωσσικῆς Συνόδου, ὡς ἀρχιεπίσκοπος Καναδᾶ ἦταν ἀκραιφνής Ὀρθόδοξος» ήταν αυτός που ενώθηκε με τους Ενισταμένους πάρα την Κακόδοξη Εκκλησιολογία τους. Βέβαια αυτά εν όψει ενώσεως δεν μετράνε γι’ αυτούς… «Αντιοικουμενιστικό πνεῦμα» διαθέτουν και Νεοημερολογίτες που συνεχίζουν όμως να κοινωνούν με τους καταφανώς οικουμενιστές.
Πιο κάτω συνεχίζει: «Αὐτόματη ἀπώλεια τῆς χάριτος, λοιπόν, δὲν ὑπάρχει, καὶ καλὰ θὰ κάνουν νὰ διαβάσουν μὲ προσοχὴ, οἱ ἀδελφοί μας Ματθαιϊκοί, τί γράφει ὁ Μέγας Ὁμολογητὴς Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, γιὰ τὴν συγκοινωνία τῶν Δυτικῶν Χριστιανῶν μὲ τοὺς Ἀνατολικοὺς τὸν καιρὸ τῆς Εἰκονομαχίας, γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, μὲ τοὺς ὁποίους συγκοινώνησαν καὶ οἱ Εἰκονόφιλοι!... Καί ἑπομένως πουθενά δέν θά βρισκόταν ἡ ἱερωσύνη, ἄν τά πράγματα ἦταν ἔτσι, ὅπως τά παρουσιάζουν οἱ Ματθαϊικοί ἀδελφοί μας! Ἡ θεωρία περί αὐτομάτου καί ἀμέσου ἀπωλείας τῆς Χάριτος στήν Ἐκκλησία, λόγῳ τῆς ἐπάρατης εἰσαγωγῆς τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, πού ὑποστηρίζουν ὁρισμένοι Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας στερεῖται οἱασδήποτε θεολογικῆς καί δογματικῆς βάσεως».
Έχουν αποξενωθεί τόσο από την Ορθόδοξη Παράδοση και Πρακτική που αδυνατούν να καταλάβουν πως η Εκκλησία και το πλήρωμα της ομολογούν απώλεια της Χάριτος σε όσους ακολουθούν ενσυνείδητα και παρά τον έλεγχο υπό του Ορθοδόξου Πληρώματος, του Θεματοφύλακα της Πίστεως. Δηλαδή οι Νεοημερολογίτες έχουν εισάγει την Καταδικασμένη προς 4 αιώνων Καινοτομία που συνεπάγεται το «Ανάθεμα» και την Αποκοπή εκ της Εκκλησίας αλλά εμείς θα πρέπει να το παραβλέπουμε και να το θεωρούμε «δυνάμει και ουχί ενεργεία κακό» (ρήση του ηγέτη του πρ. Φλωρίνης) και να συνεχίσουμε την Κοινωνία με τους αποσχισθέντες και κακοδοξούντες! Ας διαβάσουν τα συναξάρια των Αγίων Πατέρων να δουν πόσο αίμα χύθηκε για να μην κοινωνήσουν με τους αιρετικούς. Πώς θα κοινωνήσει το φως με το σκότος; Ας διαβάσουν τις αποφάσεις και τους μακαρισμούς των Αγίων Συνόδων υπέρ των Ορθοδόξων που αντιστάθηκαν στην κακοδοξία, ακόμη και προ Συνοδικής διαγνώμης, στέκοντας ανάχωμα στην εξάπλωση της αιρέσεως. Με το φλωρινικό πιστεύω σήμερα δεν θα υπήρχε Ορθοδοξία- μη γένοιτο- αλλά αρειανισμός και εικονομαχία. Είναι άλλο πράγμα το διάστημα που εξαπλώνεται η αίρεση και η Κακοδοξία και γίνεται προσπάθεια να αναχαιτιστεί υπό των Ορθοδόξων Ποιμένων και Λαού, και άλλο η επιβολή και η αποδοχή της κακοδοξίας. Όποιος την αποδεχτεί, βεβαίως και εξέρχεται της Εκκλησίας, Μην ξεχνάμε τη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων ότι άλλο είναι το Σχίσμα που είναι ευκολοϊάτρευτο και αλλό η εξέλιξη του από σχισματοαίρεση σε τέλεια αίρεση. Ποιος αμφισβητεί ότι το Παπικό Ημερολόγιο εισήχθη ως Κερκόπορτα του Οικουμενισμού στην Εκκλησία;
Και οι σοφιστείες συνεχίζονται! «Ὡς γνωστόν οἱ δύο Μητροπολίτες Δημητριάδος Γερμανός καί Φλωρίνης Χρυσόστομος[2] ἐπί 11 χρόνια, ἢτοι ἀπό τό 1924 μέχρι τό 1935, ἀπεδέχοντο τήν ἡμερολογιακήν ἀλλαγή, τήν ὁποία καί συνυπέγραψαν καί τελοῦσαν σύμφωνα μέ τό "διορθωμένο Ἰουλιανό" στίς Μητροπόλεις τους τίς γιορτές. Ἀλλά καί ὡς πρόεδροι τῶν Ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων (Α΄βαθμίου καί Β΄βαθμίου) δίκαζαν καί ἐπέβαλλαν ποινές κατά κληρικῶν παλαιοημερολογιτῶν γιά φατρεία καί τυρεία καί ἀπείθεια πρός τίς ἀποφάσεις τῆς ἐκκλησίας τοῦ Νέου περί Ἡμερολογίου. …Ἐάν ἡ ἀπώλεια τῆς Χάριτος ἐπήρχετο αὐτομάτως μέ τήν εἰσαγωγήν τοῦ Νέου Ἡμερολογίου[3], τότε οὒτε καί ὁ μετέπειτα ἐπίσκοπος Ματθαῖος, πού ἡγήθηκε τῶν Ὀρθοδόξων Ματθαιϊκῶν ἀδελφῶν μας, θά εἶχε Θείαν Χάριν, γιατί αὐτή θά εἶχε ἀπολεσθεῖ μέ τήν ἐπί 11ετίαν ὃλην κοινωνίαν μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν τῶν χειροτονησάντων αὐτόν Ἀρχιερέων, ὂντες καί οἱ ἲδιοι πρίν Νεοημερολογίτες.
Το ότι οι Μητροπολίτες πρ. Φλωρίνης και Δημητριάδος παρέμειναν στο σχίσμα για 11 χρόνια δεν αποτελεί κατηγορία της Κανονικής Αποστολικής Διαδοχή η οποία έγινε αποδεχτή από τους Γ.Ο.Χ. το 1935 εφόσον επανήλθε η σύζευξη της Διαδοχής με την Ορθόδοξη Ομολογία προ του Σχίσματος του 1924. Οι Αρχιερείς αποκαταστάθηκαν διά Λιβέλου σύμφωνα με τους: 7ο Κανόνα της Β’ Οικ. Συνοδου, 95ο Κανόνα της Στ’ και τον 8ο Κανόνα της Α’ Οικουμενικής, σχετικούς με την αποδοχή των Κανονικώς και Ορθοδόξως χειροτονηθέντων Κληρικών που υπέπεσαν σε σχίσμα και εντέλει εξήλθαν εξ’ αυτού. Ξεχνά ακόμη ο Συγγραφέας ότι οι Αρχιερείς χειροθέτησαν τον τρίτο (Ζακύνθου Χρυσόστομο) καθώς είχε χειροτονηθεί μετά το Σχίσμα. Η απώλεια της Θείας Χάριτος αφορά όσο κάποιο μέλος που αποκόπηκε από το Σώμα της Εκκλησίας δεν αποκαταστάθηκε σ’ Αυτήν ή για τους διαδόχους των αποσχισθέντων που είχαν Κανονική Διαδοχή και προς τούτο η Εκκλησία αποκαθιστά αυτούς διά χειροθεσίας και όχι αναχειροτονίας, διά αναμυρώσεως και όχι αναβαπτισμού!
Έπειτα χρησιμοποιεί ένα ιστορικά αναληθές και γελοίο επιχείρημα: «Οἱ δύο Ἀρχιερεῖς, Χριστόφορος Χατζῆς καί Πολύκαρπος Λιώσης ἀργότερα ἐπανῆλθαν στήν καινοτομία καί ἒγιναν δεκτοί ἂνευ χειροτονίας στήν Νεοημερολογιτική ἐκκλησία, ἀφοῦ τούς ἔταξαν καί τούς ἔδωσαν μητροπόλεις οἱ Καινοτόμοι σχισματικοί»! Μόνο που ξεχνά ο αγαπητός Θεολόγος ότι είχαν αποσκιρτήσει από την Εκκλησία το 1935 και επέστρεψαν στην Καινοτομία ως απλοί Ιερομόναχοι, πράξη αυτοκαθαιρετική κατά τους ιερούς Κανόνες, όπως διακήρυξε πρώτος… ο πρ. Φλωρίνης που αργότερα τους δέχθηκε- κατ’ ουσίαν καθηρημένους- από την Καινοτομία στο Σχίσμα του. Γράφει ο πρ. Φλωρίνης σχετικά γι’ αυτούς: «ότι δεν έχουσι το δικαίωμα να παραιτηθώσι και να επανέλθωσι στην τάξιν των πρεσβυτέρων, χωρίς να υποστώσιν τας συνεπείας της αυτοκαθαιρέσεως και να απολέσωσι παν δικαίωμα εν τω μέλλοντι να ανυψωθώσι εις τον Επισκοπικόν βαθμόν κατά τον Β’ Κανόνα της εν Αγίας Σοφίας Συνόδου…»! Μόνο που ενώθηκε μαζί τους το 1945 μέχρι και πάλι να επιστρέψουν στην Καινοτομία με «αποκατάσταση» τους σε Θρόνους…
Και πάλι επιμένει: «Ὁ κυρός Ματθαῖος, ὣς γνωστόν, μόνος του καί ἀντικανονικά -ὂχι ὡστόσο ἀνυποστάτως ἀπό πνευματικῆς ἀπόψεως- χειροτόνησε τό 1948 τόν Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνα, καί στή συνέχεια τέλεσε καί ἂλλες χειροτονίες μέ τόν Τριμυθοῦντος. Ἒχοντας γνώση τῆς ἀντικανονικότητος αὐτῆς οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας ἀργότερα, τόν Σεπτέμβριον-Ὀκτώβριον τοῦ 1971, καί συγκεκριμένα ὁ Κορίνθου Κάλλιστος μετά τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου, συνοδευόμενοι ὑπό τοῦ Εὐγενίου Τόμπρου μετέβησαν στίς ΗΠΑ καί χειροτονήθηκαν σέ δύο διαφορετικές λειτουργίες, (ἤ χειροθετήθησαν ὡς ἐπί σχισματικῶν), ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς, πού εὑρίσκετο ὑπό τήν πνευματικήν δικαιοδοσίαν τοῦ Ἁγίου Φιλαρέτου, τοῦ ὁποίου τό λείψανον κατά τήν ἀνακομιδήν εὑρέθη ἀδιάφθορον».
Απολύτως σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, που απαιτούν χρήση Οικονομίας σε καιρούς αδήριτης εκκλησιαστικής ανάγκης ενήργησε ο Άγιος Πατήρ Ματθαίος, με τη σύμπνοια κλήρου και λαού. Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε και πάλι στην Εκκλησιαστική Ιστορία και τους Ιερούς Κανόνες για την εγκυρότητα του υφ’ ενός Ορθοδόξου και Κανονικού Αρχιερέως καθώς έχουν γραφεί πολλές περισπούδαστες εργασίες Αγιορειτών Πατέρων κ.α. σχετικώς. Ως εκ τούτου καμιά αποκατάσταση δεν γίνεται στην υπάρχουσα Κανονικότητα των Ορθοδόξων Αρχιερέων, αν και τόσο το επιθυμούν οι αποσχισθέντες. Όσον αφορά τη μαρτυρία της αφθαρσία του Λειψάνου του Πρωθιεράρχη της Ρ.Ο.Ε.Δ. Φιλάρετου, αυτή δεν αποτελεί κάλυψη του Σχίσματος και της αντικανονικότητας των Φλωρινικών παρατάξεων. Για να μην αναφερθούμε στην πλειάδα των Αγίων που ανέδειξε η Εκκλησία μας και που ακόμα και οι Νεοημερολογίτες τιμούν, θα τους προτρέπαμε να ακολουθήσουν το παράδειγμα, του Μυροβλύτου, Θαυματουργού, Ομολογητού και Προορατικού Αγίου Πατρός Ματθαίου, τον οποίον ομολογούν ως Ορθόδοξο και τον αποκαλούν «κυρό» και «αείμνηστο» δηλαδή κεκοιμημένο Ορθοδόξως αλλά τον υβρίζουν συνεχώς δια την εν λόγω και έργω Ομολογία του αφού δεν έχουν το σθένος να την υιοθετήσουν. Ομοιάζουν με τους Εβραίους, τους οποίους ο Χριστός κατέκρινε για την τακτική να αυτοαποκαλούνται «τέκνα Αβραάμ», χωρίς να ποιούν τα έργα του Πατριάρχη.
Παρακάτω γράφει «Οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας, πού παρουσιάζονται ὡς οἱ πλέον ἀδιάλλακτοι καί ἀκραιφνεῖς Ὀρθόδοξοι, πού εἶχαν καταδικάσει ὡς ἐνεργείᾳ σχισματικές ὃλες τίς ἐκκλησίες πού ἀκολουθοῦσαν τό Νέο Ἡμερολόγιο, δέν δίστασαν νά κοινωνήσουν καί νά ἐξαρτηθοῦν κανονικά ἀπό Σύνοδο, ἡ ὁποία συλλειτουργοῦσε μέ Ἱεροσολυμίτες καί Σέρβους κληρικούς πού ἀκολουθοῦσαν μέν τό πάτριο Ἑορτολόγιο ἀλλά ἀνεγνώριζε ὡς κανονικές ὃλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες πού ἀκολουθοῦσαν τό Νέο Ἡμερολόγιο. Τήν ἀναγωγή τῶν χειροτονιῶν τους καί οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας στούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς ἀναγκάσθηκαν νά ὑποστηρίξουν καί ἐνώπιον τῶν ἑλληνικῶν δικαστηρίων»!
Ουδέποτε η Εκκλησία δια του Συνοδικού Σώματος που αποτελεί τη μόνη επίσημη φωνή του Πληρώματος υποστήριξε τέτοιες βλασφημίες στα δικαστήρια αλλά οι Φλωριναίοι χρησιμοποιούν προσφιλείς τους τακτικές για να θάψουν την Αλήθεια και σπιλώσουν πρόσωπα. Προσφιλή τακτική στους πολέμιους της Εκκλησίας… Επαναλαμβάνουμε ότι ουδέποτε η Εκκλησία μας ως Τοπική Εκκλησία, δεν εξαρτήθηκε από την εν Αμερική εδρεύουσα Ρωσική Εκκλησία. Αυτά για έναν θεολόγο (ως ο κ. Ν.Δ.) είναι παντελώς αναξιοπρεπή. Ξέχνα την επιστήμη του ο αγαπητός Συγγραφέας όταν καταφέρεται κατά της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ.; Για τα υπόλοιπα έχουμε απαντήσει παραπάνω.
Και το παραλήρημα αποκαλύπτει την σκευωρία και το πόσο «φιλάδελφα» προσεγγίζουν τους Γ.Ο.Χ. (Ματθαιϊκούς). «Καί αὐτοί, λοιπόν, ἓλκουν τήν ἀποστολική διαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς. Ὁ διάλογος μέ τήν Ἐκκλησία μας πού διακόπηκε τό 1992 πού ἀποσκοποῦσε στήν ἓνωση μαζί τους θά γινόταν μέ βάση τήν κοινή Ὁμολογία ὡς πρός τήν Ἀποστολική Διαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς, δηλαδή διά τῆς χειροθεσίας ἐπί σχισματικῶν τό 1971 στούς Ματθαιϊκούς ἐπισκόπους».
Ο Θεολογικός Διάλογος αποσκοπούσε στην εν κοινή Ομολογία- Εκκλησία επάνοδο των αποσχισθέντων στο Σώμα της Εκκλησίας. Αυτό είναι το πρωτεύον για τους Αληθινούς Ποιμένες της Εκκλησίας του Χριστού και όχι η προσβολή της Αποστολικής μας Διαδοχής που διασώθηκε εν μέσω διωγμών και πειρασμών και με Θεία Πρόνοια από τους ίδιους τους Ορθοδόξους. Κατά το συγγραφέα θα έπρεπε να αποδεχθούμε ότι η Φλωρινική Παρασυναγωγή που συντέθηκε μετά αλλεπάλληλους κατακερματισμούς και ενώσεις με πραξικοπήματα και κρυφές «χειροτονίες» (όχι βέβαια υφ’ ενός, προς Θεού!) και των οποίων η «Διαδοχή» προήλθε από πράξη κρυφή και Σιμωνιακή που παρέβη δεκάδες Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας είναι οι Κανονικοί, και οι πάντα Ορθόδοξοι «Ματθαιϊκοί» (όπως ο ίδιος ο πρ. Φλωρίνης ομολόγησε στην Εγκύκλιο του 1950, αναλαμβάνοντας την ευθύνη των σκανδάλων της διάσπασης) ότι είναι «σχισματικοί»! Η σκευωρία αποκαλύπτεται και καταρρέει…
Αναφερόμενος στους Ρώσους της Διασποράς μας λέει ότι: «μέχρι τό 1983 πού ἀναθεμάτισαν τόν Οἰκουμενισμό ἐν Συνόδῳ ὑπό τόν Ἃγιον Φιλάρετον ἀκολουθοῦσαν μέν τό Πάτριο Ἑορτολόγιο καί κρατοῦσαν αὐστηρή ὁμολογιακή στάση ἒναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶχαν, ὡστόσο, ἔμμεση κοινωνία μέσῳ τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ἱεροσολύμων καί τοῦ Σερβικοῦ Πατριαρχείου μέ τίς Νεοημερολογιτικές ἐκκλησίες… Ἀγνοοῦν ἢ παραβλέπουν σκοπίμως -(ἢ πλανῶνται πολλοί Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας)- τήν ἒμμεση κοινωνία τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς μέ τούς Νεοημερολογίτες μέσῳ τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας, μέ τό ὁποῖο οὐδέποτε διέκοψαν τήν πλήρη κοινωνία. Ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς πῆραν στό παρελθόν ὃλοι οἱ ἐπίσκοποί μας τήν Ἀποστολική Διαδοχή».
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν βαραίνει την Εκκλησία εφόσον η Ιερά Σύνοδος έλαβε έγγραφη και προφορική βεβαίωση για την μη κοινωνία με Παλαιοημερολογίτικες Εκκλησίες που κοινωνούσαν με Νεοημερολογητικές. Αυτό αφορά όσους το έκαναν και τους προϊσταμένους τους, εφόσον το γνώριζαν. Πάνω στην ανάγκη εύρεσης κατηγοριών, βλασφημείται το Θείο Καθίδρυμα της Εκκλησίας, παρουσιάζοντας την «σπιλωμένη» από ξένες αμαρτίες.
Και επιμένει: «Ὁπότε, κατά τήν ἐσφαλμένη λογική τους, οὒτε οἱ ἲδιοι ἒχουν ἱερωσύνη, ὃσοι ἀπό αὐτούς χειροτονήθηκαν ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς, γιατί κοινώνησαν μέ τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔμμεση κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες μέσῳ τῶν Πατριαρχείων, (τῆς Σερβίας καί τῶν Ἱεροσολύμων), πού διεκράτησαν μέν τό Πάτριον Ἑορτολόγιον εἶχαν ὃμως πάντα καί ἒχουν, δυστυχῶς, ἀκόμη καί σήμερα πλήρη κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες... Ἐσφαλμένα ἢ ἀπό ἃγνοια ὑποστηρίζουν οἱ ἀδελφοί μας αὐτοί, ὃτι δέν εἶχαν κοινωνία οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς μέ τούς Νεοημερολογίτες, ὅταν ἐκεῖνοι πῆραν τήν διαδοχή! γιά νά δικαιολογήσουν τίς θέσεις τους... Κατά τήν ἀντιπαραδοσιακή καί ἀντιπατερική λογική, πού ἀναπτύσσουν, θά ἀρκοῦσε ἡ κοινωνία καί μέ ἓναν μόνον ἱερέα τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς, γιά νά χαθεῖ ἡ ἱερωσύνη, γιατί ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ ἀκοινώνητος ἒστω, κατά τούς Ἁγίους Πατέρες... Καί διά τῆς ἀλληλοδιαδόχου κοινωνίας[11], θά χανόταν ἀναδρομάδην ἡ ἱερωσύνη ἀπό ὃλην τήν Ἐκκλησίαν, ὃπως τονίζει ὁ Ἃγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης! Ὃπερ ἂτοπον».
Οι παραπάνω κατηγορίες είναι εντελώς αναληθείς αφού δεν ανταποκρίνονται στην ορθόδοξη Εκκλησιολογία αλλά και στην πρακτική αντιμετώπιση των κακοδοξούντων προ και μετά της αποσχίσεως τους, όπως και την διάκριση των χειροτονηθέντων ορθοδόξως και εκ των αποσχισθέντων. Την Αποστολική Διαδοχή κρατά η Εκκλησία μας ανόθευτη, πράγμα που προκαλεί το μένος των αποσχισθέντων και απωλεσάντων αυτήν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Φλωρινικός Επίσκοπος «Δωδεκανήσου» κ. Καλλίνικος αποκάλεσε στο περιοδικό του τους Γ.Ο.Χ. «Ματθαιϊκούς» ως «γνήσιους Φλωρινικούς» καθώς κατείχαν μόνοι αυτοί την Αποστολική Διαδοχή εκ των 3 Αρχιερέων του 1935!
Και συνεχίζει αποφαινόμενος ο συγγραφέςας: «Ἐμᾶς, βεβαίως, δέν μᾶς κλονίζει τό γεγονός ὃτι οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς εἶχαν ἔμμεση κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες, γιατί ἒχουμε μελετήσει τήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας καί τήν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου… Τί γράφει, λοιπόν, ὁ Μέγας Ὁμολογητής Ἃγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἑρμηνεύοντας αὐθεντικά τίς ἀποφάσεις τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου;… Ἐπειδή πολλές φορές ἐπικράτησαν οἱ αἱρετικοί στήν Ἐκκλησία καί μάλιστα γιά μεγάλα χρονικά διαστήματα, ὃσοι ἓλκουν ἀπό αὐτούς τήν χειροτονία καί οἱ μετά τῶν δευτέρων τούτων συλλειτουργήσαντες θά πρέπει νά θεωρηθοῦν, κατά τήν ἀνορθόδοξη γνώμη τῶν ἀνωτέρω συγγραφέων, καθηρημένοι, ἐάν ἡ καθαίρεση ἐπέρχεται αὐτομάτως»….
Εσάς αγαπητοί μου δεν σας κλονίζει ούτε η συμπροσευχή και συλλειτουργία των ηγετών σας με τους «παλαιοημερολογίτες» των καινοτόμων (βλ. Ιεροσόλυμα), ούτε η αποδοχή των καθηρημένων και μη Νεοημερολογιτών στην παράταξή σας (βλ. Κυπριανός), ούτε η μυστηριακή εξυπηρέτηση Νεοημερολογιτών καθώς μέχρι σήμερα συμβαίνει και καλώς γνωρίζουμε από φιλικά μας πρόσωπα και προερχόμενους απ’ τον χώρο σας, ούτε και τόσες Κανονικές και Δογματικές παραβάσεις. Ούτε βέβαια η σχιζοφρενική «εκκλησιολογία» σας, που όποτε και όπως σας συμφέρει, προσαρμόζετε. Αυτό θα σας κλόνιζε;!
Και πλησιάζοντας στο τέλος της απάντηση μας, ας αναφερθούμε σε ένα ακόμη απόσπασμα του αξιότιμου κ. Δημαρά: «Ἑπομένως ὃλοι τότε θά εἶναι καθηρημένοι, οὐδαμοῦ θά εὑρίσκεται ἡ Ἱερωσύνη καί θά εἶχε πρό πολλοῦ ἐκλείψει ἡ Ἱερωσύνη πάνω στή γῆ καί ἡ σώζουσα Θεία Χάρις ἀλλά καί αὐτή ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία… Ἡ κακοδοξία πού ὑποστηρίζουν κυρίως Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας, ἐξαλείφει τήν Χάριν καί τήν Ἐκκλησία πάνω στή γῆ. Διότι, ὃπως σημειώνει ὁ Ἃγιος Μέγας Ὁμολογητής Θεόδωρος «πολλά συνέβη καί συμβαίνει τοιαῦτα παραπτώματα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ». Γιαὐτό τό λόγο δέν βρέθηκε καί οὒτε βρίσκεται κανένας Ἃγιος πού νά τά διερεύνησε τά πράγματα μέ αὐτόν τόν ἀνορθόδοξο τρόπο καί οὒτε μᾶς παρέδωσε νά φυλάσσουμε τέτοια παράδοση».
Αποτελούν πλήρη διαστρέβλωση της Ομολογίας της Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, οι υπό του κ. Ν.Δ. παρουσιαζόμενες δήθεν ως θέσεις. Αυτές γίνονται έτσι κατανοητές από άτομα που εισήλθαν στο Πάτριο Εορτολόγιο εκ της Καινοτομίας και δεν είχαν το σθένος να διακηρύξουν την Ορθόδοξη Ομολογία όπως αυτή διακηρύχτηκε από τους αγωνιστές Ορθοδόξους Πιστούς και Κληρικούς του 1924, τους ευλογημένους να βιώσουν το θαύμα της Θεόθεν Γ’ Εμφάνισης του Τιμίου Σταυρού στην Αττική (1925) και την Δ’ στη Κρήτη (1937). Το επισφράγισμα της Καλής Ομολογίας του διωκόμενου Ποιμνίου, που είχε εγκαταλειφθεί από τους Αρχιερείς του αρχικά. Η αλλοίωση αυτή από μεταγενέστερα, επείσακτα στοιχεία στο χώρο της Εκκλησίας έχει παρατηρηθεί από τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια οπότε έχουμε και την εμφάνιση των αιρέσεων που προέρχονταν από πρώην αγνωστικιστές, εβραίους, ειδωλολάτρες, πλατωνιστές κ.α.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σήμερα, εποχής ανεμπόδιστης προέλασης και επικράτησης της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού, μόνο η διακήρυξη της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας και Ομολογίας, καθώς διατυπώθηκαν τα ιστορικά έτη 1924, 1935 και 1937, δύναται να αναχαιτίσει τον πνευματικό αυτό κατακλυσμό. Ο Άγιος Πατήρ Ματθαίος καλούσε εναγωνίως σε επιστροφή στην Κοινή, προ των Σχισμάτων του 1924 και 1937, Ορθόδοξη Πίστη. Τότε ο Άγιος Πατήρ, διαβεβαίωνε, εφόσον υπήρχε κοινή Ομολογία, ότι δεν ήταν πλέον απαραίτητη η αναμύρωση και η χειροθεσία των εκ σχίσματος προερχομένων. Ακόμη πίστευε στην ένωση μετά των του πρ. Φλωρίνης εφόσον αυτοί επέστρεφαν στην Ομολογία του 1935 ότι: α) Η Εκκλησία της Ελλάδος δια της παραδοχής του Παπικού Εορτολογίου κατέστη Σχισματική, β) ότι τα Μυστήρια της είναι άκυρα και 3) ότι έχασε την Χάριν του Παναγίου Πνεύματος. Ούτε τα ψεύδη, ούτε οι διαστρεβλώσεις, ούτε οι σκευωρίες, ούτε οι ενώσεις δίχως Ορθόδοξη Ομολογία- Εκκλησιολογία δεν δύνανται να λύσουν τα πνευματικά προβλήματα που συνεχώς, εδώ κι έναν αιώνα συσσωρεύονται. Οπότε ας φροντίσει ο αγαπητός Θεολόγος να διατρανώσει την Ομολογία του 1935 και να φροντίσει την επανεφαρμογή της, ούτως ώστε να διαλυθεί το σοβαρότερο εμπόδιο και να δυνατή η ένωση των διισταμένων, ως γνήσιοι Αδελφοί εν Χριστώ, και όχι στην οριστική μετεξέλιξη τους σε παλαιοημερολογίτικη «Ουνία» των Καινοτόμων.
